მეორე დღეს მხოლოდ ის მახსოვდა რომ ცეკვის შემდეგ დალევა დავიწყეთ, იმდენი დავლიე ნორმალურად ვეღარაფერს ვარჩევდი, მერე გამოვიქეცით უნივერსიტეტიდან, მე თორნიკე, აკო, მართა, ნინია და მათე, მანქანაში ჩავსხედით და მათეს ჯიბით დიდი სისწრაფით მოვწყდით ადგილს. მეორე დღეს ვიღაცის სახლში გამეღვიძა, მუცელზე გახურებული ხელი ვიგრძენი, ნარცხენა არათითი ძალიან მეწვოდა და დისკომფორტს მიქმნიდა. შიშველი არვიყავი და ამით ვიმშვიდებდი თავს. მეორე მხარეს გადავბრუნდი და სანამ მშვიდად მძინარე თორნიკე არ დავინახე მანამ ვერ დავიმშვიდე აფართხალებული გული. წვერიან ლოყაზე ვაკოცე, მერე ცხვირზე, თვალებზე და ბოლოს შუბლზე.
-ერთი კოცნა დაგრჩა.-მითხრა და ტუჩებზე წამეტანა.-დილამშვიდობის.
-დილამშვიდობის.-გავუღიმე და მერე დამცხო თავში რომ ჩემებმა არაფერი იცოდნენ. ტელეფონი უნდა ამეღო, ხელი გადავწიე კომოდზე დადებული ჩანთისკენ როცა თვალში ჩემს არათითზე წამოცმული ქორწინების ბეჭედი და გულისფორმის ტატუ დამხვდა.-თორნიკე გუშინ რა გავაკეთეთ?-თვალები დავაჭყიტე. ბეჭედი მოვიხსენი და შიგნით წარწერას დავაკვირდი.
„ჩემი სვანი 01.10“.
-ცოლად მოგიყვანე.-მხრები აიჩეჩა და მისი ბეჭედიც მაჩვენა. „კონკია 01.10“
-ანუ?
-ანუ დაგვერხა. სავარაუდოდ შენი ძმა და მამაშენი დაგვეძებენ ყველასთან ერთად და იმედია მათეს მაინც ახსოვს რამე და ეტყვის ყველაფერს.-ღიმილით მეუბნებოდა.
-აშკარად ძალიან ბედნიერი ჩანხარ არა?
-რატო არუნდა ვიყო ბედნიერი? ცოლად მოვიყვანე საყვარელი ქალი, მართალია 21წლის ასაკში მაგრამ არაუშავს, მაგას რაჯობია? ახალგაზრდა მშობლები ვიქნებით. გამეცინა და მას ცავეხუტე მერე ტელეფონი აზუზუნდა და დაჩის ნომერს დიდი შიშით დავხედე, მერე თორნიკეს შევხედე და ხელისკანკალით ვუპასუხე დაჩის.
-ქორწილია ქეიფიაა გრიალიიი.-ჩამყვირა ყურმილში და გადაიხარხარა.
-არ ბრაზდები?
-კი იჩქარეთ ცოტა მაგრამ რა გამაბრაზებს გოგო გიჟად ჰოარხარ. არვიცი სადხართ მარა სახლში უნდა მოხვიდეთ, ყველა ჩვენთან გელოდებით.-გაიცინა და გამითიშა, მე კი თორნიკეს გადავხედე რომელიც სააბაზანოში შედიოდა.
-თორნიკე სად ვართ?-დავსვი იმ წამს ყველაზე საჭირო კითხვა.
-ჩვენ სახლში.-თვალი ჩამიკრა და სააბაზანოში გაუჩინარდა. მალევე გამოვიდა ყოველდღიურ ფორმაში გამოწყობილი, ჯინსით, რუხ ფერებში კლეჩატი პერანგით, რომელიც იდაყვამდე ჰქონდა აკეცილი და კარგად ჩანდა მისი დაძარღვული ხელები რომელსაც როლექსის საათი ამშვენებდა, ფეხსაცმლის კარადიდან შავი ვანსები გამოიღო და მე შემომხედა. ლოყაზე ვაკოცე და სააბაზანოში შევიკეტე. პირი დავიბანე თმა დავივარცხნე და ოთახში გავედი. უკვე მზადყოფნაში იყო მანქანის გასაღებს ატრიალებდა ხელში და სათვალეებს არჩევდა, ბოლოს შავ რეიბანებზე გაააჩერა არჩევანი და მე შემომხედა.-წავიდეთ თორე მგონია რომ მაგ ტანსაცმელში სული ამოგხდება მალე.-გაიცინა ჩემთან მოვიდა შუბლზე მაკოცა და ხელჩაკიდებული გავედით ბინიდან.
-მარტო როდიდან გადახვედი საცხოვრებლად?
-ეს ბინა იმისთვის ვიყიდე რო ჩემ ცოლთან ერთად მეცხოვრა, ტანსაცმლის ნაწილიც აქ მქონდა როცა ცუდხასიათზე ვიყავი აქ მოვდიოდი. მშენებარე რომიყო მაშინ მიყიდა მამაჩემმა და ჩემი გემოვნებითააა ყველაფერი. 17 წლის ვიყავი რომ მიყიდა.-ჩემი ხელი თავის ხელში მოიქცია და ტუჩები მომაკრო. აზრზე ვერცერთი მოვდიოდით ბოლომდე. მერე შუა გზაში ისტერიული სიცილი აუტყდა და მეც ამიყოლია.-ღადაობ ტოო? ცოლი? შენ ბავშვი ხარ თვითონ რა ცოლი გოგო. ვაიმე რამაგარია ტოო.-იცინოდა და მკერდზე მიხუტებდა.-აზრობ ტო? ერთად ვიცხოვრებთ, ყოველი დილა შენთან ერთად და არცერთი გატარებული წამი შენს გარეშე.-მითხრა და ტუჩებზე წამეტანა. მანქანა ეზოში შეიყვანა და მანქანიდან გადავედით. დაცვას მივესალმეთ და ხელიხელ ჩაკიდებულები წავედით სახლისკენ. კარი ეგრევე შევაღე და მისაღებში შევედით. ყველა, უკლებლივ იქ იყო, ბებიაჩემის ჩათვლით. ყველა ერთად გაჩუნდა, თორნიკეს ავხედე, ტუჩის კუთხეში ღიმილი ეპარებოდა, გადმომხედა და თვალი ჩამიკრა.
-რა შეშინებული თაგვივით იყურები მაა, მოდი ჩაგეხუტო.-მამაჩემი ადგა და გულში მაგრად ჩამიკრა, გაშტერებული ვიყავი. მამაჩემი და ასეთი საქციელი? დაჩის რომ ცოლი მოეყვანა ალბათ დააკლავდა რამეზე.
-არ მიბრაზდები?-წამწამები ავუფახუნე და აწყლიანებული თვალებით ავხედე, ორმეტრიან მამაჩემს. თავი უარყოფის ნიშნად გამიქნია და თვალი ჩამიკრა.
-დედაშენი 17 წლის იყო რო გავიპარეთ მაა.-გაიცინა და შუბლზე მაკოცა მერე თორნიკეს მიუბრუნდა.-სიძეე.-მხარზე ხელი ისე დაჰკრა მაგის მაგივრად მე მეტკინა მაგრამ წარბიც არ შეუხრია თორნიკეს, გაიცინა და მამაჩემს გადაეხვია.
-ძმაკაციდან სიძემდე, ასწორებს ტოო.-ახლა დაჩი გადაეხვია თორნიკეს, მერე ჩემკენ წამოვიდა და მაგრად ჩამიკრა გულში.-ჩემი ტკბილი ფორთოხალი ხარ ჰოიცი?-თავი დავუქნიე და მაგრად ვაკოცე ყელში. დანარჩენებმაც მოგვილოცეს, მერე ჩემ ოთახში ავედი, ვიბანავე, ჯინსის შარვალი თეთრი მაისური და ჯინსის ქურთუკი ჩავიცვი, ფეხზე ვანსები და დაბლა ჩავირბინე. მაგიდასთან მჯდომ თორნიკეს საფეთქელზე ვაკოცე და სამზარეულოში გავედი გოგოებთან.
-მაზლისცოლოო.-სიცილით გადამეხვია სალი. ამაზე ისეთი სიცილი ამიტყდა კაციშვილმა ვერ მომასულიერა 10 წუთი.
-ნახე მე რამაქვს დეეე.-არათითზე გაკეთებული ტატუ ვაჩვენე და გავუცინე.
-გათხოვდა და აუშვა აფრები.-ჩაიბურტყუნა სასაცილოთ და უცბათ ჩამოჯდა სკამზე.-ეს ბავშვები კიდე ჰოარ მოგასვენებენ რაა.-სიცილით თქვა და ჩემი გაშტერებაც გამოიწვია.
-რაიო?-იმხელაზე დავიკივლე სამზარეულოში შემოცვივდა ხალხი.
-რახდება?-იკითხა დაჩიმ და მე შემომხედა.
-დეეე ეგ ისარის რასაც მევფიქრობ?-გაოგნებულმა ვთქვი და უცბათ გამეღიმა თავი რო დამიქნია.-მერე აქამდე არუნდა გეთქვა?-ზედ შევახტი და მერე მამაჩემს გადავეხვიე.
-ვინმე ამიხსნის რახდება?-თქვა მამამ და წყალი მოსვა.
-დაჯექი მააა ცუდათ არგახდე, ასაკსი ხარ მაინც.-ჩავიფხუკუნე და სკამისკენ ვანიშნე.-დეე უთხარი რააა.-ვუთხარი და გადავიკისკისე, თორნიკეს ავეკარი სხეულზე და გულზე მივადე თავი.
-ორსულად ვაარ.-გადაიკისკისა დედამ და მამასაც ხველება აუტყდა.
-რახარ?-კითხა გაოგნებულმა.
-ორსულად ითქმის მარა ისე სამსულად გამოდის.-თქვა დედამ და ლოყაზე აკოცა გაშტერებულ მამაჩემს.
-ვაიმე დედა გაიგე შენც ამან ახლა რათქვა? ეს ერთი ძლივს ჩავაბარე პატრონს, ბიჭსაც მალე დავაქორწინებ და კიდე ორი უნდა გავზარდო?-სიცილით თქვა და დედაჩემი ხელში აიტაცა.-ჩემი ბებერი ცოლი.
-ბებერი იქნება ახლა რომ გაფეთებს რაღაცას სახეში.-დაუბღვირა სასაცილოდ დედამ და მერე სიცილით ჩაეხუტა. მთელი საღამო ემოციურად გავლიეთ. მერე ბარგი ჩავალაგე, ჩემი განუყრელი სკივრი ავიღე და თორნიკეს მნქანაში ჩავდეთ. სახლისკენ გზას სულ სიცილ-სიცილით გავუყევით. ბაგი ამოვალაგე, ჩემი განუყრელი იხვებიანი საღამურები ჩავიცვი, თმა დავიწანი და საწოლში თორნიკეს მივუწექი.მაგრად მომხვია ხელები და შუბლზე მაკოცა.
-შეცვლილი ხარ.-ვუთხარი და წვერიან ლოყაზე მივაკარი გახურებული ტუჩები.
-მაინც როგორ?
-უფრო სერიოზული ხარ და გასიმპატიურებული.-ვუთხარი და გავიცინე.
-შენ ისევ ბავშვი ხარ.-შუბლზე მომაკრა გახურებული ტუჩები და მაგრად მომიმწყვდია მის მკლავებში.-1კვირა უნივერსიტეტი ამოიღე ტვინიდან.-მითხრა და ყელში მომაკრო გახურებული ტუჩები.
-დავრჩე უსწავლელი?
-ერთი კვირა არაფერს გიზამს თან ეფექტურად გამოვჩნდეთ გოგოებისგან მტრული მზერები არ გაგიკვირდეს.-დამპლურად გაიცინა.-თან 1კვირაში მუშაობას ვიწყებ დამიანესთან და გამწყვიტავს ზუსტად ვიცი.
-მერე მე?-ტუჩები დავბრიცე.
-შეენ? შენ იქნები სახლში, ისწავლი და დამეოდები.
-იიი რაკაიაააა. კაი დიასახლისივით გელოდო როდის მოხვალ და ნაირნაირი საჭმელები გიკეთო არა? კარგი!-გავიცინე და ყელში მივაწებე ტუჩები
-როგორ მინდა ეგ ტუჩები მოგაჭამო შენ ჰო აზრზეც ვერმოხვალ.-ზემოდან მომექცა და დიდი მონდომებით დამიკოცნა ჯერ ქვედა მერე ზედა ბაგე. ტუჩებიდან ყელზე გადაინაცვლა, საღამურის ზედა მალევე გადამაჯრო და ყელიდან მკერდამდე დაუკვა კოცნით, მერე მუცლადე და ისევ ზემოთ. მკერდზე ხელი წამავლო და მსუბუქად მომიჭირა, წამოვიკვნესე, ჩაეღიმა და ისევ ტუჩები დამიკოცნა, მერე წელზე ხელი მომხვია სხეულზე ამაკრა, წელსზემოთ შიშველი ვიყავი და ასევე მის შიშველ ზედატანს ვეხებოდი. ლოყები წითელი მქონდა თავი მის კისერში ჩავრგე და ამოვიკრუტუნე.-ჩემი ფისუნია.-გაიცინა.
-კარგახანია ასე კომფორტულად არ დამიძინია.-ამოვილუღლუღე.
-ამის მერე სულ ასე დაიძინებ, მე სულ შენთან ვიქნები.-მაკოცა და ისევ ჩამიხუტა.
-ტატუ გაქვს?-ვკითხე სასხვათაშორისოდ.
-მაქვს, ორი. ერთი აი ეს.-არათითი ამიფრიალა.-მეორეს ვერ ნახავ ჯერ.
-აუ სადაა მაჩვენე რაა, როდის გაიკეთე?
-ორი თვის წინ, ჯერ არგანახებ თორე ვიცი რო ხელი წაგიცდება და მერე ვაი შენ მტერს ჩემო ცოლუკა.
-განა რაადგილია მასეთი?-ამოვიფრუტუნე და ტუჩები გავბუსე.
-რო გაჩვენო აჭარხლდები.-გაიცინა და მთელი სახე დამიკოცნა.
-ჯანდაბას შენი თავი დამიანე!-გავიცინე და კოცნაში ავყევი.
-ჯანდაბა მეტი აღარ შემიძლია!-მთელი ვნებით დამაცხრა ტუჩებზე და სხეულის კველა ნაწილი ტუჩებით მოიარა, ვნებისგან გაურკვეველ ბგერებს სუნთქვას ვაყოლებდი. სრულიად შიშველს ფეხები განზე გადამაწევინა და მათ შორის მოთავსდა, ხელები თავსზემოთ გამიკავა, ტუჩებზე მწვდა და სრაფი მოძრაობით შემოვიდა ჩემში, ობოლი ცრემლი გადმოვაგდე ტკივილისგან რომელსაც მუცლის ღრუში ვგრძნობდი, წვასთან ერთად. შეიძლება მაზოხისტი გეგონოთ მაგრამ გაუსაძლისად მესიამოვნა. ბოლოს მის მკერდზე მედო თავი და ახლაღა გამახსენდა ტატუ რო უნდა მენახა. სწრაფად წამოვიწიე მაგრამ ყველაფერი მეტკინა და ისევ ადგილზე დავბრუნდი, ოდნავ ნელა წამოვიწიე და მის ტატუს შევხედე მენჯთან. პატარა მორიელის ნიშანი ჰქონდა, ხელი შევახე მანაც მაშინვე დამიჭირა მტევანი და ისევ მის სხეულზე დამაწვინა.-მოისვენე თორე მეორე რაუნდზე წაგიყვან.-სიცილით მითხრა და მეც მის სხეულზე დავწექი. ენერგიისგან დაცლილს რამდენიმე წუთში დამეძინა. რომ გავიღვიძე თორნიკეს ჩემს მკერდზე ედო თავი და მუცელზე ფიგურებს მიხაზავდა. ისე მესიამოვნა თვალები მიმენაბა, ხელები მისი თმისკენ გამექცა და ნელა შევუცურე თითები თმაში. თავი წამოწია და ტუჩები დამიკოცნა.-დილამშვიდობის.-მითხრა და გამიღიმა.
-დილამშვიდობის.
-არ ავდგეთ კონკია?
-რომელი საათია?-გავუღიმე.
-შუადღიუს 4 და საღამოს ჩემებთან უნდა გავიდეთ.
-აუ დედაშენი რასაყვარელი ქალიაა.-გულწრფფელად გამეღიმა ეკას გახსენებაზე.
-იმასაც დაევასე.-გაიცინა, ხელში ამოტაცა და შიშველ სხეულზე ამიკრა, სააბაზანოში შემიყვანა და გრილი წყლის ქვეშ დამაყენა. მეორე რაუნდზეც სწრაფად გადავედით და იქიდან ისევ ხელში აყვანილი გამომიყვანა სიცილით.
-ნუ დამცინი იდიოტო.-გამეცინა მეც.-ქალით დაკაცებულს რატო გეძახიან?
-რატო და 14ის როვიყავი ქალებში წამიყვანეს, ჩემმა ძმამ და ბიჭებმა, ჰოდა იქიდან როწამოვედი ჯერ კიდე შოკში ვიყავი, 2 დღე იმ ქალი უკ*ნალი მელანდებოდა ყველგან და ხმას არვიღებდი.-გადაიხარხარა.-ჰოდა მერე ძაან დავსერიოზულდი რაა და მაგიტო შემერქვა.-სიცილით მეუბნებოდა.
-ახლა ცუდათ გავხდებიიი.-მუცელზე ხელებს ვიჭერდი და ვიცინოდი. მერე ისევ ტკივილი ვიგრძენი მუცლის არეში და სახე დავმანჭე.-გაგიხმეს თავი ნადირო.-შევუღრინე და ჩალურჯებებს შევხედე რომელიც მთელ ტანზე მქონდა ალაგ-ალაგ.
-მე რასუაში ვარ შენ თუ ნაზი ტიპი ხარ.
-რაშუაშია ბიჭო ნაზი ყველაფერი მტკივა.-უკნიდან მომეხუტა და ხელები შიშველ სხეულზე მომხვია.
-ვერც კი წარმოიდგენ როგორი ლამაზი ხარ.-მიჩურჩულა და შიშველ მხარზე მაკოცა. მერე მივხვდი რო უნდა ჩამეცვა. ორივემ ჩავიცვით და დადეშქელიანების სახლისკენ წავედით. ყველა იმდენად თბილად დაგვხვდა რომ ამქვეყნად თავი ყველაზე ბედნიერი ადამიანი მეგონა. ჯვრისწერა არ გვქონია მხოლოდ ხელი მოგვიწერია როგორც მათემ გვითხრა ამიტომ ქორწილზე ლაპარაკიც დაიწყეს.
-ქორწილი როდისთვის უნდა გდაიხადოთ?-თბილი ხმით გვკითხა ეკამ.
-არვიცი.-მხრები ავიჩეჩე და თორნიკეს გადავხედე.
-მე ნუმიყურებ როგორც გინდათ ისე იყოს.-ხელები მაღლა აწია დანებების ნიშნად.
-15 ნოემბერს მაშინ.-მხრები ავიჩეჩე და დედამთილის გაბრწყინებულ სახეზე გამეღიმა.
-ჩემ დაბადებისდღეზე?-სახე დამანჭა.
-სხვა რამე გქონდა დაგეგმილი?-ცალი წარბი ავუწიე და მოუთმენლად მივაჩერდი.
-არა.-სიცილით მითხრად ზედ ამიკრო. იქამდე ჯერ კიდევ თვენახევარი იყო დრო მაგრამ მზადება ეკამ უკვე უნდა დავიწყოთო.დადეშქელიანების სხლიდან ბედნიერბისგან გაბრწყინებული წამოვედი. რუსთვაელზე მივდიოდით მანქანით როცა თორნიკეს გაჩერება ვთხოვე.
-გააჩერე რა.
-რატო?-მკითხა და გამიღიმა.
-გავისეირნოთ ფეხით.-ბავშვივით ავცქმუტდი და წამწამები ავუფახუნე.
-მაგ დიდ თვალებს დიდი ფახუნა წამწამებით სათითაოდ დაგიკოცნი.-ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებზე მაკოცა, მერე შუბლზე, ცხვირზე და ტუჩებზე. მანქანიდან გადავედით და ნელა დავიწყეთ რუსთაველზე სეირნობა.-ჯვარი სად დავიწეროთ?
-სვეტიცხოველში.-ჩემ ხელზე ჩაკიდული მისი ხელები ტუჩებთან მივიტანე და ვუკბინე.
-მეტკინა.-ამოიხრიალა და ხელის ზელვა დაიწყო.-ცელქობის ხასითზე დადექი?-წელზე ხელები მომხვია და ჩამეხუტა.
-ღმერთო, როგორი კარგი ხარ.-ამოვილუღლუღე და მაგრად მოვხვიე კისერზე ხელები.
-ამათ შეხედე რადღეში არიან რააა.-საიდანღაც დაჩი და გვანცა გამოჩნდნენ და მეც სიხარულით მოვშორდი ქმარს და ძმას ჩავეხუტე.
-ჩემი დაჩიკუნააა.-ლოყაზე ვაკოცე და მერე გვანცას გადავეხვიე.-რძალუუკ, რაგიყო ვერ მიმყავხარ მეჯვვარედ.-მოჩვენებითი მოწყენილობით ვუთხარი და გადავიკისკისე.
-მართასაც ვერწაიყვან ისე ჩანს და აბა რავშვრათ?-ჩაფიქრებულმა თქვა და უცბათ ორივეს ერთად გაგვინატდა გონება.
-დეაა.-წამოვიძახე და გვანცას ჩავეხუტე.-როდის ჩამოდის ნეტა?
-არგეტყვი.-ენა გამომიყო გვანცამ და დაჩის ხელი ჩაკიდა.
-რახდება აქ?-ახლა მათე და ნინია გამოჩნდნენ ჰორიზონტზე.
-თქვენც?-გადაიხარხარა თორნიკემ.-რა წინათგრძნობა გაქვს ცოლო ასეთი?-ხელი გადამხვია.
-რასსვრებით ხალხო? აქ უნდა ვიდგეთ ასე?-თვალები აატრიალა მათემ.-სადმე მოვხიოთ.
-ლუკაპოლარე!-ერთხმად წამოვიძახეთ მე და ნინიამ.
-მოიცა სეს ჰოიცი ხიდზე გადასვლა მოგვიწევს.-შეშინებულმა შემომხედა დაჩიმ.
-მერე რა? ცოტას ვიკანკალებ და მორჩა.-გავუღიმე და თორნიკეს ვაკოცე ლოყაზე.
-ხიდი როა მერე რა?-ჩაფიქრებულმა იკითხა თორნიკემ.-ააა გამახსენდა, დიდი მდინარეების შიში არა?-თავი დავუქნიე ღიმილით.
-კარგი ჭორიკანა მყავხარ შენც რაა.-დაჩის შევუბღვირე.
-რო მენატრებოდი სულ შენზე ვლაპარაკობ პაწკუ. ლამის ვეცემე ამათ.-ხელი მათესკენ და თორნიკესკენ გაისვირა, ასე სიცილკისკისით მივედით ლუკაპოლარემდე, მტკვარზე გადასვლისას თორნიკეს მაგრად ჩავკიდე ხელი და ოდნავადაც არ შემსინებია არაფრის. ალუბლის ნაყინი ავიღე და ისეთი ნეტარებით ვჭამდი თორნიკემ ვერ მოითმინა და თავისუფლების ხიდზე მაკოცა. რიყის პარკშ დავსხედით როცა მორბენალ აკოს და წითურ მართას გადავწყდით.
-ეეე ამათ რაღა უნდათ აქ?-ეშმაკურად იკითხა ნინიამ.
-მიშველე სიძეეე.-თორნიკეს ამოეფარა მართა და აკოს სახეს რომ შევხედე მივხვდი ცემს წითურ დაქალს კარგი არაფერი ელოდა.
-მართა შემომაკვდები.-კბილების ღრჭიალით თქვა აკომ.
-შე ჰორმონებ დამონებულო კაცო ვინ უნდა შემოგაკვდეს შენ?-გადაიკისკისა.-კარგი ჰო ჩემო სიცოცხლე ჰოიცი როგორ მიყვარხარ?-უცბათ გამოეცალა თორნიკეს დაკისერზე ხელები შემოხვია აკოს. ჩემო სიცოცხლეო? რა ჯანდაბა ხდება?
-რაიო?-წარბი ავწიე მე.
-აუ ეს სად ბანაობს ტოო.-გადაიხარხარა აკომ.-6 თვეა ერთად ვართ ბატო.
-ახლა მართლა ცუდათ გავხდები.-გაკვირვებულმა გავხედე მოცინარ თორნიკეს.-რა გაცინებს შე გაჭირვებულო ა? რო დაადე ხელი და მომიყვანე ცოლად ახლა გამახსენდა შეყვარებულიც როარიყავი.-ტუჩები გავბუსე და ნაყინი გავიქანე პირისკენ.
-ძაან გინდოდა შეყვარებულობა?-გაიცინა.-რავიცი გუშინ მასე არვფიქრობდით.-წარბი ამიწია და მეც წამსვე წამოვხურდი სახეზე და ისეთი სისწრაფიტ გავეკიდე ეჭვი მაქვს ფლეშს მოვუგებდი რბოლაში.
-შე ახუნტრუცებულო კაცო, დამაცადე მიგიყვან სახლში.-ქანცგაწყვეტილი დავბრუნდი ბავშვებთან რომ მივვდი ვერ დავეწეოდი.
-რაო ჩიტო დანებდი?
-დაგანებებ მე შენ მიგიყვანო ჯერ სახლში.
-უკვე დამნებდი ჩიტო.-თვალი ჩამიკრა და ახლიდან წამომახურა სახეზე.
-დაგახრჩობ თორნიკე. -ნერვიულად გავიცინე.
-კაი სახლში ვნახავთ რასაც მიზამ.-თვალი ჩამიკრა და ხელი მომხვია. ეშმაკური სიცილით ავეკარი მის გულმკერდს და გავინაბე. იმ ღამეს მართლაც ვაჩვენე ჩემი შესაძლებლობები.
* * * * *
ქორწილი რომ ჩავამთავრეთ, ყველაფერმა რომ იდეალურად ჩაიარა და ყველა კმაყოფილი დავტოვეთ, სახლში შესვლა და მის ტუჩებზე ჩემი მიწებება ერთი იყო, კარი ფეხით დავხურე და საძინებელ;ში შევიყვანე, თან ვკოცნიდი და თან ვკისკისებდი. საწოლზე დავაგდე, კაბა ერთი მაქმანის გახსნით მოშორდა ჩემს სხეულს და მხოლოდ საცვლებისამარა დავრჩი, ზემოდან მოვექეცი, პერანგის ღილები სწრაფად გავუხსენი და შიშველ სხეულზე შევუცურე თოთები. საწოლზე წამოჯდა მაგრამ არ ვაცადე და ისევ ზედ დავაგდე, ქამარი გავუხსენი და ხელი მის ტრუსში ჩავაცურე. სიამოვნებისგან ამოიგმინა, თვალები მინაბა და ყელში მიკბინა. ზედა საცვალი ერთი ხელის მოსმით გამხადა და ოთახის ბოლოსკენ მოისროლა, მკერდზე ტუჩები მომაკრო და ენით კერტებზე წაეთამაშა, ამოვიოხრე. მთლიანად შიშველი მე მთლიანად შიშველ თორნიკეზე ვიყავი აკრული და სიამოვნებისგან გამოწვეულ ხმებს ვერ ვიმორჩილებდი. მთელი ამ დროის განმავლობაში ერთხელაც არ უთქვამს ჩემთვის „მიყვარხარ“ და არც მე მითქვამს, მხოლოდ მზერით ვეფერებოდით ერთმანეთს და საქციელით ვამტკიცებდით ყოველივეს. საწოლში დაღლილები მივესვენეთ და როგორც ყოველთვის მის მკერდზე მოვათავსე თავი.
-არასდროს მიღალატო კარგი? ყველაფრის გადატანა სემიძლია ღალატის გარდა.-ვუთხარი და მკერდზე მივაკარი ტუჩები.
-ჩემი ქალღმერთი ხარ!-მითხრა და თმაზე წამეთამაშა.-სად გაცუღლუტდი გოგო ასე ა? რაებს ჩაატარებ ხოლმე.-მითხრა და ახარხარდა.
-კარგი მასწავლებელი მყავხარ.
-იცი ჩემთვის რამდენს ნიშნავ?-მითხრა და საყვარლად, ჩასაყლაპად გამიღიმა.
-რამდენს?
-ყველაზე მეტს. ყველაზე წმინდას და მართალს. ჩემი საფიცარი ხარ სეს, ჩემი ბედნიერება.
-მთელი სამყარო ხარ ჩემო სვანო!-ყელში მივაწებე ტუჩები და ბედნიერებით აღსავსეს ჩამეძინა. დილით მასზე გადაწოლილმა გავიღვიძე, ცალი თვალი გავახილე და მეორეც მივაყოლე, თითებით წავეთამაშე მოზრდილ წვერზე და ტუჩები მკერდზე მივაკარი.
-როგორ მიყვარს რასე რომ მაღვიძებ.-მითხრა და ერთი ხელისმოსმით მომექცა ზემოდან.
-ამ ახალგაღვიძებულს ამხელა ძალა საიდან დიდო თავადო?-გადავიკისკისე.
-შენ ხარ ჩემი ძალის წყარო.-მითხრა და ყელში მაკოცა.
-ჰოო?
-ჰო! და საერთოდ ყველაფერი ხარ ჩემი!
* * * * *
ჩემი წიგნის პრეზენტაციიდან 1 თვე იყო გასული, სახლში ვიყავი და ჩემს წიგნზე დაწერილ ხალხის კომენტარებს დიდი ბედნიერებით ვკითხულობდი, კარზე ზარი გაისმა, ვიფიქრე გოგოები იქნებიანთქო, თორნიკე მივლინებით იყო ყაზბეგში წასული. ხელში გიორგი შემრჩა, აი ის ტიპი კალათბურთი რომ მოვუგე.
-გამარჯობა.-ვუთხარი და გაკვირვებისგან თვალები დავაჭყიტე.
-არ მელოდი არა?
-აქ რა გინდა?
-შენ!-მოკლედ და მოურიდებლად მითხრა და სახლში შემოვიდა, ხელები გამიკავა და პირზე ხელი ამაფარა, გავუძალიანდი და მისი ხელიც მოვიშორე.
-რა ჯანდაბა გინდა ჩემგან გიორგი?-ცრემლები წამომცვივდა და კედლის კუთხესი ავიტუზე.
- მთელი 5 წელი მიყვარდი იცი? მეგონა შენც გაგიჩნდებოდა გრძნობები ხმას არ ვიღებდი და იცი ამით რა გავაკეთე? სამუდამოდ დაგკარგე.-ჩაიცინა.- იცი რას ვიზამ ახლა? დიდ ეგოისტობას გამოვიჩენ და გეტყვი, ან შენ ქმარს ჩავაძაღლებ ანდა აქედან წახვალ. ვიცი რომ ჩემტან არმოხვალ, თავს მოიკლავ და მაინც არასდროს გახდები ჩემი. თუ ჩემი არიქნები არავისი იქნები გასაგებია!-დაიღრიალა.-შენ ქმარს ისე მოვკლავ ხელიც არ ამიკანკალდება და ეს შენ კარგად იცი. აბა მითხარი მოვკლათ უმცროსი დადეშქელიანი თუ წახვალ?
-ავადმყოფი ხარ გიორგი! ნამდვილი ავადმყოფი ხარ!-დავუყვირე და ისტერიული ტირილი ამიტყდა ვიცოდი რომ ამის გამკეთებელი იყო. მოკლავდა ყველას ვინც მიყვარდა და მაინც არ გამახარებდა.
-მოკლედ მითხარი პასუხი და წავალ.
-წავალ.-5წუთიანი დუმილის შემდეგ ვუთხარი და თვალებში ჩავაშტერდი.-მაგრამ შენ გახსოვდეს! მე და თორნიკე მაინც ერთად ვიქნებით! ის ჩემი ქამრია და ყოველთვის ასე იქნება, ფურცელზეც, ღმერთის წინაც და ჩემს გულშიც!-ვუყვირე და სახლიდან გავაგდე. სულელურად ვიქცეოდი რომ მივდიოდი არა? დამიჯერეთ რომ არა! მამამისი კანონიერი ქურდი, მკვლელი და კიდევ ათასი უბედურობა კაცი იყო და თავის დეგენერატ სვილსაც ყველა საქმეში რევდა, მეც რომ ვინმესთვის მეთქვა მეც არ მაცოცხლებდნენ, მე კი ვიცოდი რომ მედ თორნიკეს გიორგი კიარა ესმაკიც ვერ დაგვაშორებდა. ფურცელი ავირე და წერა დავიწყე“
„ჩემო სიცოცხლე, ჩემი ცხოვრების ერთადერთო სიყვარულო, არც კი იცი როგორ მტკივა გული, მიყვარხარ იცი? პირველი დანახიდან ჩავიძირე შენს ცვალებადი ფერის თვალებში! მიყვაქრხარ სიგიჟემდე და იმის იქითაც! ნუ მომძებნი გთხოვ! ამით მხოლოდ იმას მოიგებ რომ ან მე მომკლავენ ან შენ! როცა დრო მოვა მე თავად მოვალ შენთან, მიყვარხარ და ნუ გამიბრაზდები გთხოვ. იცხოვრე უცემო და ნუ მიეცემი სასოწარკვეთილებას. მიყვარხარ სიგიჟემდე და იმის იქითაც. ყოველთვის ჩემი ბედნიერება იქნები, ყველგან და ყოველთვის“
წერას მოვრჩი და იქვე შუშის მაგიდაზე დავდე, ავდექი და საძინებელსი გავედი, მამას დავურკე და მოსვლა ვთხოვე, ისიც მოვიდა და ჩემოდნები რომ დაინახა ლამის გადაირია, ძლივს ავუხსეენი ყველაფერი. თორნიკეს არაფერს ვეტყვი და ამ ამბავს ასე არ დავტოვებო მითხრა და შუბლზე მაკოცა. აეროპორტში მიმიყვანა და პირდაპირი რეისით წავედი ვენეციაში. იტალიური, ბერძნული, ინგლისური და ფრანგული ნები პატარაობიდანვე კარგად მქონდა შესწავლილი და არ გამიჭირდებოდა ვიცოდი. იქ რომ ჩავედი მამას ძველი მეგობარი დამხვდა, ვერო დეიდა ძალიან ლამაზი და უცხო გარეგნობის ქალი იყო. ლამაზი ჭრელი თვალებით და ქერა თმით. დიდი სიხარულით და სიყვარულით შემხვდა და თვის „სასახლეში“ დამაბინავა. მამას დავურეკე რომ ჩავედი და ცოტახანში ისეთი თავბრუსხვევა ვიგრძენი, გავითიშე. გონს რომ მოვედი საავადმყოფოში ვიყავი აშკარად. თავზე ვერო დეიდა მედგა და შუბლზე მკოცნიდა.
-ვერო დეიდა რა მომივიდა?-ვკითხე და ოდნავ წამოვჯექი.
-მომავალი დედიკო ხარ სესი. მალე პატარა გეყოლება. თვენახევრის ორსული ხარ.-მითხრა და მაგრად ჩამეხუტა. ცრემლები გადმომცვივდა და ავქვითინდი. სახლში როგორც დედოფალს ისე მექცეოდნენ. სკაიპში მამას და დედას ყოველდღე ველაპარაკებოდი. მამა მეუბნებოდა იძიებენ საქმესო, მეც დიდი მოთმინებით ველოდი როდის გამოიძიებდნენ საქმეს რომ ცემი შვილისთვის მისი მამა გამეცნო ოღონდ მუცელში. მამა მეუბნებოდა თავიდან გაგიჟდა მაგრამ მერე როგორც უთხარი ისე მოიქცაო, დაჩი და მათე სულ მასთან არიან და გერდიდან არ სორდებიანო. გულს იმით ვიმშვიდებდი რომ დაჩი მის გაკონტროლებას შეძლებდა მაგრამ როგორ იყო თავად ჩემი ძმა? ალბათ ნაწყენია. ივნისში უკვე საკმაოდ ცხელოდა იტალიაში. მუცელი უკვე მეტყობოდა, სხვადასხვა მოთხოვნილებები მქონდა. ღამით ხან რა მომინდებოდა ხან რა. მამამ და დედამ ბავშვზე რომ გაიგეს ლამის გაგიძდნენ სიხარულისგანდა მითხრეს უფრო დავაჩქარებთ საქმის გამოძიებასო. გარეთ გასეირნება გდავწყვიტე, ღია წითელი წვივამდე ფრიალა ქვედაბოლო და მკვეთრი წითელი მაისური ჩავიცვი. ფეხზე თეთრი სანდლები და ტეთრი შლაპაც დავიხურე. ნაჭრის ჩანთა ავიღე და სახლიდან სასეირნოდ აგავედი. როგორც ყოველთვის დაცვის ერთი თანამშრომელი მომყვებოდა უკან. ასაკოვანითქო ვერვიტყვი მაგრამ დაახლოებით 50 წლის ქართველი კაცი იყო. წარარა ქონდა შეპარული თმაში და საოცრად თბილი ღიმილი ქონდა მაგრამ გაბრაზებულზე კუშტად კრავდა წარბებს და ცივი გამყინავი მზერა ქონდა. სულ თორნიკე მახსენდებოდა. მერე არმოვაჩინე ესეც სვანი ყოფილა. ერთ-ერთი არხის წინ ვიდექი და ვფიქრობდი, იქვე ჩამოვჯექი და მზეს ავხედე, ტირილი მომინდა როცა გამახსენდა როგორ ვუყურებდით მზისჩასვლას მედა თორნიკე ერთად. ტელეფონი ამრერდა და მამას ნომერს რომ დავხედე გამეღიმა.
-ჰო მამი.-ვუპასუხე და გავიბადრე.
-დაიჭირეს მაა, ყველა ვინც გარეული იყო, დედაბუდიანად არავინ დატოვეს გარეთ.-სიხარულისგან სად წასულიყო არ იცოდა.
-როდის მამი?
-გუშინ.
-მეღირსა.-ამოვიხავლე და სწრაფად გავუთიშე ტელეფონი. ისევ წყალს ჩავხედე და ისევ თორნიკე გამახსენდა.
-მომენატრე იცი?-ზურგს უკან მომესმა მონატრებული ხმა და თვალებზე ცრემლი მომადგა. მისკენ სევბრუნდი და ცრემლიანი თვალები მივანათე. ჩემს მუცელს დახედა და თვალები გაუნათდა.
-თორნიკე..-ამოვიხავლე და მისკენ წავედი, მთელი ძალით მოვეხვიე მონატრებულს და მის კისერში გადმოვყარე ცრემლები.
-ჩემო ბედნიერება.-თავზე მაკოცა და ხელებში ამაფრიალა.
-ჰო მაპატიე?
-არაფერი იყო საპატიებელი თან უფრო მეტად დავრწმუნდი იმაში რომ.. ძალიან ძალიან მიყვარხარ!-მითხრა და ტუჩებზე თავისი ცხელი ტუჩები მომაკრო.
-თორნიკეე.-წამოვიყვირე უცებ.
-რა?-შეშფოთებულმა მკითხა.
-გაინძრა თორნიკე ბავშვი, შენი მოსვლა იგრძნო.-გადავიკისკისე და მუცელზე ხელი მოვისვი.
-ჩემი ორი ბედნიერება!-თქვა და მუცელზე მომაკრო ტუჩები.
-მიყვარხარ დადეშქელიანო! ჩემო სვანო შენზე ვგიჟდები!
-მეც სიგიჟემდე და იმის იქეთ მიყვარხარ ჩემო კონკიავ!