მარიამი კვლავ სამსახურს ეძებდა მაგრამ ამაოდ, დღე დღეს მისდევდა და მათ ცხოვრებაში არაფერი იცვლებოდა, მალე დენი გაუთიშეს გადაუხდელობის გამო და ზამთრის ცივ და ბნელ დღეებს სიბნელეში ატარებდნენ, გიორგი საერთოდ არ უგდებდა ყურს არც სახლს და არც დებს, აზარტულ თამაშებშიი ხარჯავდა მთელ ხელფას ან სასმელში, მარიამი ვერაფერა გახდა ვერაფერი შეაგნებინა და თავი დაანება,რადგან დაიღალა მასთან ჩხუბით და გამუდმებული აყალმაყალით... ერთ დილით ანამ თავი ცუდად იგრძნო მაგრამ და-ძმამ ყური არ ათხოვა და გააგდეს სკოლაში მაინც, მარიამმა გიორგის გამეტებული 5 ლარით სუპის მასალა იყიდა და მოამზადა, მართალია სამივეს სძულდა მაგრამ მთელი ცხოვრება მაინც მისი ჭამა უწევდათ და შეეჩვივნენ... ანანმ ერთი საათი რომ დაიგვიანა და არ გამოჩნდა მარიამი აღელდა, ტელეფონი გაყიდა და შესაბამისად ვერ გაარკვია რა ხდებოდა ანას თავს. ცოტახანიც ოწრიალა მარიამმა და მერე სკოლაში გავარდა, შეშფოთებულმა დამრიგებელმა უთხრა რომ ანა ცუდად გახდა და სასწრაფოთი გადაიყვანეს საავადმყოფოში მარიამმა შეკივლა და ატირდა მღელვარებისგან, დამრიგებელმა მისამართი მისცა და მარიამი საავადმყოფოში გავარდა. საავადმყოფოაი უთხრეს რომ ანა სასწრაფოთ უკეთებდნენ ოპერაციას რადგან ბრმანაწლავი გაუსკდა და ოპერაციის ფული იქნებოდა გადასახდელი ხუთასი ლარი. მარიამმს ცრემლები მოაწვა საიდან უნდა მოეტანა ამდენი ფული ასე სწრაფად? თუარადა ანას წესივრად არ მიხედავდნენ,თან აქ გამოკეტავდნენ სანამ ფულს არ მიუტანდნენ. დიდხანს ფიქრის მერე გადაწყვიტა გიორგისთან სამსახურში წასულიყო და მისთვის ეთხოვა ფული, იცოდა მას რომ არ ექნებოდა მაგრამ იმის იმედი ქონდა ვინმე ასესდებდათ...ლიკაც ბაკურიანში იყო წასული და სხვას ვერავის სთხოვდა ფულს. სიცივისგან გაყინული გოგონა ავტობუსში ავიდა და გაყინულ სკამზე დაჯდა, მთელი სხეული გაეყინა ცივ მოჩახჩახე ავტობუსში. გაჩერებაზე ჩამოვიდა თუარა წვიმა დაიწყო, მარიამს მწარედ გაეცინა თავის ბედზე და გზა განაგრძო მობუზულმა, ქურთუკი მჭიდროდ მიიკრა სხეულზე მაგრამ თხელი საგაზაფხულო ქურთუკი ვერ იჭერდა სიცივეს და მარიამი სულ გადაფითრდა, ტუჩები გაულურჯდა და აუთრთოლდა კლუბის წინ მდგარმა დაცვამ არ შეატარა ეს შეუსაბამო გაცრეცილი გოგო ტანსაცმლიან სახიანად შიგნით, მარიამმა აუხსნა რომ ბარმენის და იყო და რომ გადაამოწმეს მერე შეუშვეს მხოლოდ შიგნით. მარიამმმა ფეხი შედგა თუარა გამაყრუებელი მუსიკის ფონზე მხტუნავმა ბრბომ ლამის გული აურია, ცხვირში ეცა ალკოჰოლის მჟავე და სიგარეტის მეარე სურნელი,და ცხვირი აეწვა, კლუბს თვალი მოავლო და იქით იქით წავიდა სადაც ბარის დახლი იყო თან ძმას ეძებდა თვალებით,წორედ ამ დაბნეულობაში მყოფი ვიღაცას მწარედ შეასკდა, ამჯერად მის გულს და არა ზურგს, ბიჭმა ოდნავ უკან დაიხია და მარიამი შეათვალიერა, რომ დააკვირდა მის გაწეწილ თმას, გაცრეცილ სამოს ტალახიან ფეხსაცმელს ირონიული ღიმილით კიდევ შეათვალიერა თავით ფეხებამდე ამ კლუბისთვის შეუსაბამო გაცრეცილი სხეული და დაჟინებული თავხედური სუსხიანი მზერით მიაჩერდა დამფრთხალ გოგონას, მარიამი აილეწა ეცნო ნაცნობი დამჯახებელი მაგრამ ვერ იჯერებდა რომ ის აქ შეხვდა, ბიჭი გასცდა და დაიძახა -თორნიკე-რომელიც მალე გამოეპასუხა დამძახებრლს, მარიამი ადგილს მიეყინა ნამდვილად ის ნაცნობი თავხედი დამჯახებელი იყო, ხმა ეცნო ისეთივე სუსხიანი და ცივი ხმა როგორც თავად მისი სახე.ბოლოსდაბოლოს გონს მოვიდა და ძმასთან მივიდა და ფული სთხო ა თან აუხსნა რაც მოხდა, გიორგი დაიძაბა რადგან თეთრიანი არ ქონდა არადა ხელფასი სამი დღისწინ ქონდა აღებული, მარიამმა ძაან შეეხვეწა და დაპირდა ვალის გასტუმრებაში დაგეხმარებიო. -მაცადე-დაიგრუზა ის და მეწყვილეს რაღაც გადაულაპარაკა მან უარის ნიშნათ თავი გააქნია. -რამოხდა-გიორგის დაღვრემილი სახე რომ დაინახა დაიძაბა. -არც ამას აქ და არც მენეჯერი არაა რო მეთხოვა ავანსი ან რამე... უფროსია მარტო ადგილზე და იმასთან მომიწევს მისვლა. -მართლა? კარგია იქნებ დაგვეხმაროს. -სწერვაა მაგრამ სხვა რა გზაა, აი იქ ზის -გიორგიმ ალექსანდრესკენ მიუთითა რომელმაც ვისკის ჭიქა აიღოო და ისე მოწრუპა რომ მათთვის თვალი არ მოუშორებია, ამასობაში მასთან ვიღაც მივიდა და უთხრა -მისი დაა-ალექსმა ხელით ანიშნა წასულიყო. მარიაამმა მისკენ რომ გაიხედა და და მის დამცინავ მზერსა გადააწყდა სხეული დაეჭიმა, სისხლი აუდუღდა და სახეში აასხა და აწითლდა ბრაზისგსნ. -ეგაა შენი უფროსი?-ძმას ისე კითხა რომ ალექსისთვის თვალი არ მოუშორებია. -ხო ეგაა სმოიბირტყუნა გიორგიმ. -არ გაბედო და მას ფული არ სთხოვო გესმის? მას არა!. -იცნობ?-შეიცხადა გიორგიმ. -ქუჩაში დამეჯახა ერთხელ-მარიამი ისე ელაპარაკებოდა ძმას რომ ალექს თვალს არ აშორებდა. -აბა რა ვქნათ ტო? ავანსის პონტში ავიღებ, ნუ გაჯიუტდები ეხლა. -არამეთქი-ააფორიაქდა მარიამი. -აბა რა ვქნათ ჩვენი და ჩვენი სიამაყისგამო საავადმყოფოში დავტოვოთ ხელფასამდე?-მარიამმა ძმას შეხედა ცრემლები მოადგა უსუსურობისაგან გოგონას. -კარგი-ამოილუღლუღა და თან ღმერთს სთხოვა მიწა გასკდომოდა და თან ჩარტანა, სძულდა სიიღარიბე უკვე მერა.დენედ უწევდათ სიამაყეზე გადაბიჯება სიღარიბის გამო