დედამიწაზე ყოველდღიურად მილიონობით ადამიანი შეიძლება კვდებოდეს და იბადებოდეს. არსებობს ჰიპოთეზა, რომ ყოველ ერთ გარდაცლილ ადამიანს ერთი ახლად დაბადებული ადამიანი ცვლის. ადამიანების ნაწილი ერთანხმება მას ზოგი კი უარყოფს, მაგრამ რომელიმე მათგანს ,რომ კითხო რომელი კვლევა ადასტურებს მის სამართლიანობას ან უსამართლობას სავარააუდოდ ვერ გიპასუხებენ, რადგან შეუძებელია ამ საკითხის ზუსტი სტატიტსტიკით განსაზღვრა. მარიამის დაბადებისდღესაც შესაძლოა დაიღუპა ვინმე და იმ გარდაცვლილის სულია მარიამში. მარიამი იმასაც ფიქრობს, რომ თუ ის მართლა სხვისი სიკვდილის შედეგად დაიბადა უაზროდ არუნდა ჩაიაროს მისმა ცხოვრებამ. ჩვენს მარიამს რეინკარნაცისაც კი სჯერა და მოკლედ, რომ ვთქვათ ძალიან უცნაური გოგოა .დაიბადა და გაიზარდა ნორმალურ ოჯახში, სადაც ყოველთვის სიმშვიდე დასიყვარული სუფევდა. ბავშვობიდან იმდენად ჩუმი და უემოციო იყო, როდესაც დაიბადა მის მშობლებს ყრუ-მუნჯი ეგონათ, მაგრამ მადლობა ღმერთს ასე არ აღმოჩნდა. საუბედუროდ უემოციობა ბოლომდე გაჰყვა,აი სიჩუმის კი რამოგახსენოთ..ცნობიერების ჩასახვიდან ყველაფერს აპროტესტებდა ალბათ იმიტომ, რომ ამ უსამართლო ქვეყანაში სიმართლის პოვნის იმედი ჰქონდა. ახლა კი ცოტა მისი ოჯახის შესახებ დედა წარჩინებული ოჯახიდან გახლდათ, მამა კი გლეხის ოჯახიდან მოდიოდა, ამიტომ დიდი ბრძოლა მოუწიათ, რომ სიყვარულით სავსე ოჯახი შეექმნათ მოგეხსენებათ ამ დროში ფენების აღრება რამხელა ამბავს წარმოადგენდა .კაცი სიამაყით ისვსებოდა, როდესაც მის ცოლშვილს ერთად მიმავლას ან მომავალ სხედავდა შვილებს დედის სილამაზე გამოყოლოდა წვრილი წელი ლამაზი თეძოები სავსე კმერდი თუ კი სხვებს კორსეტი სჭირდებოდათ, რათა გამოყვანილი ტანი ქონოდათ გოგონები კორსეტის გარეშეც მოხდენილინი იყვნენ, ამიტომ თითქმის არასდროს იცვამდნენ. ცხოვრობდნენ ლაღად და უდარდელად იყვენნ წარჩინებული მოსწავლეები და მშობლების საყვარელი შვილიები. აი ზუსტად ისეთი ოჯახით ქონდა მკითხველო სახლში მისულს დედა თბილ სადილს რომ ახვედრებს შვილს და შუბლზე კოცნის.მარიამის დას ნესტანი ერქვა. დები ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავდებოდნენ. თუ კი ნესი წყნარი იყო, მარიამის სულში და სხეულში სიწყნარე ვერასოდეს ისადგურებდა.თუ კი ნესის თავშეკავება შეეძლო, მარიამი სითავხედის ზღვარზე იყო. მოკლედ, რომ ვთქვათ ორი უკიდურესობა ერთ ოჯახში. მიუხედავად მათი ერთმანეთის მიმართ უსაზღვრო სიყვარულისა ხშირად წაკინკლავდებოდნენ ხოლმე .. მათი სოფელი ძაალიან პატარა იყო, დიდი გალავნით შემოსაზღვრული სახლები ძირითადად ქვისგან იყო ნაშენები. ვიწრო გზები და ღარიბული უბნები. სხვისთვის უბრალოდ ცივი კედლები,მაგრამ იქ მცხოვრებბთათვის ყოველი ახლად ამოსული ყვავილი, ყოველი ნაგები შენობა მნიშვნელოვანი იყო. მარიამიც სიხარულით დარობდა ამ ეზოებს შორის და სიამოვნებით იყვლეფდა მუხლებს ბავშვებთან თამაშის დროს. ბავშვობიდან სიველურის პიკზე იყო ..
„შეკრება..შეკრებაა მეფე მოსახლეობას იხმობს საღამოს 7 საათზე’’
ყოველ ორღობეში ბოძზე თითო დინამიკი ეკიდა, საიდანაც მნიშვნელოვანი ამბები ვრცელდებოდა, რადგანაც იმ დროისთვის არც მობილურები იყო და არც რაღა დაგიმალოთ და ინტერნეტი.
„ნეტავ რამე მნიშვნელოვანი ხომ არ მოხდა? „
„არამგონია მასე რატომ ფიქრობ?“
„ორიდღის წინაც შევიკრიბეთ ასე და მეფემ გამოგვიცხადა, რომ ქვეყნის სიდუხჭირიდან გამომდინარე ფქვილს და ქატოს ერთი თვე არ დაარიგებდნენ, ახლა ალბათ რამე უარეს იტყვის და გულიც გამისკდება“
„არა დედა დაწყნარდი ხომ იცი, როგორი მობასე მეფე გვყავს ალბათ მოვენატრეთ“
„სულ როგორ უნდა ხუმრობდე ნესი? წინაზე თქვა მომავალ კვირას სარძლოს დასანიშნად მივალთო აბლათ გვეტყვის ვინარის . ჰო მართლა მარიამი სად არის??“
„ დღეს კვირაა ხომ იცი კვირაობით ის დამისი მეგობრები ობოლთა თავშესაფარში დადიან და ბავშვებს ასწავლიან წერა-კითხვას“
„მაშინ შენ წამოდი საღამოს თუ კი მარიამი არ დაბრუნა მარტო არგამიშვლა“
„კარგიი კარგიი მარიამის მაგივრად მეუნდა ვაკეთო ყველაფერი .. კარგი იყოს ასე სანამ არ დავიღლები“
ელიზაბეტმა სახლი მიალაგა, რქოსან ცხოველებს მიხედა სოფლის ცხოვრებამ მისი არისტოკრატია სულ დაავიწყა, სახეზეც გატეხილი იყო და ხელებიც დახეთქილი ქონდა, მაგრამ მისი ცხოვრებით ბედნიერი იყო .. შეხედავდი თუ არა მიხვდებოდი როგორი ლამაზი იყო ახალგაზრობაში. უკვე საღამოხანი იყო და მარიამი ჯერ არ გამოჩენილიყო, ამიტომ ჩანაფიქრისამებრ ნესი და ელიზაბეტი წავიდნენ მეფის ყრილობაზე ორივე მოხდენილი ქალბატონი იყო თამამად იტყოდნენ, რომ ყველაზე ლამაზი ცოლშვილი ამ სოფელში მირიანს ყავდა. მოკლედ ლამაზი ქალბატონები ქუჩაში ამაყად მოაბიჯებდნენ და თავისი წესიერებით თავს იწონებდნენ. მათზე ცუდის მთქმელი არ დადიოდა. სოფელში ყველამ იცოდა მათი წესიერების შესახებ, მიუხედავად იმისა, რომ ნესი ყველაზე მეტად ცდილობდა ლაამზად ყოფილიყო მისი პატიოსნება საზღვრებს ცდებოდა. მარიამზე კი ცუს ვერავინ ვერაფერს იფქირებდა,რადგან ხშირად ქუჩაშიც კი ისე დადიოდა თმებს არ ივარცხნიდა ..ქუჩაში ყველა ყელას ესალმებოდა შკრების ადგილას ჩოჩქოლი იყო ატეხილი ყველა თავისას ლაპარაკობდა .. და აი საყვირის ხმაც გაისმა .
„ქალბატონებო და ბატონებო ძალიან გთხოვთ სიჩუმით გამოხატოთ მეფისადმი პატივისცემა შეწყვიტოთ ბაასი და მიესალმოთ მის აღმატებულებას“ მეფის პატივისცემა ამ ხალხისთვის უცხო არ იყო, ამიტომ ყველანი გაჩუმდნენ რაჯობია მეფეს? მითუემტეს კეთილ კარგ მეფეს .. გამოვიდა მეფე და გამოყვნენ მცველებიც .,ხალხის სადგომიდან ოდნავ შემაღლებულ ადგილას იდგა რათა ყველას დაენახა და მასაც ყველა დაენახა, თუმცაღა ხალხიც თვლიდა რომ დაცვა ზედმეტი იყო რადგან სოფლის მაცხოვრებლიდან თითოეული მისი სიცოცლის ფასად დაიცავდა მეფეს .ამ აზროვნებით იზრდებოდნენ და ზრდიდნენ შვილებსაც . დაე დაიწყომ მეფემაც ბასი:
„ჩემო შვილებო მინდა მოგიკითხოთ და მოგიძღვნათ თბილი სალამი, შეიძლება იფქირეთ რატომ დაგვღალა ამ კაცმა? როდემდე უნდა ვიაროთ მის სურვილზე ? ჩვენ ხომ ჩვენი საქმენი გვაქვს? მაგრამ არა მადლობა, რომ მოხვედით რომ მისმენთ და იზიარებთ ჩემს სიტყებს .. არ დავიღლები თქვენი მზრუნველობით სანამ თქვენ ჩემს გვერდით იქნებით. ახლა კი მინდა მნიშვნელოვანი გაცნხადება გავაკეთო . მოგეხსენებათ ჩემი ბიჭი საქორწინოა მინდა მისთვის ხელი ვითხოვო ჩემა ბიჭმა უკვე აარჩია სარძლო ამიტომ მინდა, რომ ამირანს და ელიზაბეტს მისი ქალიშვილის მარიამის ხელი ვთხოვოთ, დაე ჩვენმა შვილებმა ერთად გაიხარონ...“
არავის გაკვირვებია ის, რომ ამირანის გოგოს ითხოვნდენ, მაგრამ რატომღაც ყველას ნესი ეგონა, ამიტომ ამ ამბით ყველა შოკირებული იყო მეფის სიტყვის შემდეგ ყელანი სახლში წავიდნენ. ნესის გული საერთოდ არ დაწყვეტია, რადგან მას მისი გულის სწორი ნაპოვნი ყავდა აი მარიამის კი რამოგახსენოთ.

მარიამ P.O.V:
მეგობრებთან ერთად გვიან გამოვედი ობოლთა სახლიდან და სახლისკენ მივუყვებოდით გზას.. კოდე ტალახში ჩატყლაპუნდა და ნადმვილად გულიანად გვაცინა, როდესაც ჩემს სახლთან მივედი მეგობრებს დავემშვიდობე და სახლში შევედი. ისეთი დაღლილი ვიყავი ერთი სული მქონდა ჩემს ოთახში შევსულიყავი და ჩემს დათუნიასთან ერთად დამეძინა, ჩემი ოთახი მეორე სართულზე იყო, ამიტომ ასვლისწინ ვიფიქრე, რომ მშობლებს ვნახვდი და ტკბილ ძილს ვუსურვებდი, როდესაც მისაღებში შევედი სამივე ჩუმად თავჩაღუნულნი ისხდნენ, ვიფიქრე ცუდ ხასიათზე არიანთქო ჩამოვუარე და სამივეს ვაკოცე ,მაგრამ ვერაფერიც ვერ შევძელი .
„იმდემად სერიოზული რამ მოხდა, რომ ჩემა კოცნამაც ვერ გამოგაფხილათ??“ ისევ ყველანი ჩუმად იყვნენ
„დედი?? მამი?? „ კვლავაც დუმილი
„ნესი შენ მაინც მეტყვი რამოხდა? გასკდა გული „
„ჩემო გოგონაა ჩემო თვალის ჩინო“-დაიწყო მამამ,
ხომ იცი როგორ გვიყვარხარ ვაფასებთ შენს სიტყვას, შენს ქცევებს, შენს ხასიათს დღემდე არ წავსულვართ შენი ნების, შენი სურვილის წინააღდეგ, დღემდე იმას აკეთებ რაც გინდა დღემდე ტკბებოდი თავისუფლებით.
„ვიცი მამა ყველაფერი მახსოვს, მაგრამ რატომ მახსენებ ამას რამე დავაშავე? თუ რამე დავაშავე მაპატიეთ ან მითხარით რომ გამოვასწრო.
„არაფერი დაგიშვებია შვილო დაჯექი და მოგივსმინე „-საუბარში ჩაერთო ელიზაბეტი დათითქოს ქმარს ტვრითი შეუმსუბუქა.
„დღეს მეფის ყრილობაზე ვიყავით და შენი ხელი ითხოვა მისი ბიჭისთვის, მაგრამ არვიცით რომლისთვის „
„ რასისულეელა გათხოვებას არ ვაპირემ მითუემტეს თუ საბას უნდა მიმათხოვონ. მისი ქცევები ჩემს ყველა პრინციპს ეწინააღმდეგება „
„საბასთვის არამგონია ალბათ მეორე ბიჭისთვის, რომელიც ახლა ჩამოვიდა საზღვარგარეთიდან მის შესახებ არაფერი ვიცით და ვერაფერს ვერ გეტყვით .. მაგრამ შვილო იცი, რომ ფინანსურად გვიჭირს დედაშენს აღარ შეუძლია ვიცი, რომ ბედნიერია დღემდე არ გამოუთქვამს საყვედური არაფრისთვის, მაგრამ მე ხომ ვხედავ? შენ სულ გასული ხარ და ალბათ ვერ ამჩნევ შეხედე მის ლამაზ ხელებს, როგორ გაუშნოვდნენ ვერაფერს დაგაძალებ ..იფქირე ყველაფერი გაანალიზე და ისე თქვი შენი პასუხი ხვალ დილით, მაგრამ იცოდე, რომ მეფეა მეფესთვის უარის თქმა რის ტოლფასია ეგეც გესმის, ოჯახიც გესმის და საერთოდ შეგნებული გოგო ხარ ამიტომ მჯერავს, რომ სწორ გადაწყეტილებას მიიღებ „

მამაჩემა ისეთი სიტყვები მითრა რომ საშინლად გავბრაზდი და ჩემს ოთახში ავვარდი ,კარები ჩავკეტე და ტირილი დავიწყე. არმინდოდა მეფის შვილის ხარჭა ვყოფილიყავი. ჩემი ოცნებები ჩემი ბავშვები ყველაფერი უნდა დამეთმო, ჩემი თავისუფლება კითხვის ნიშნის ქვეშ დგებოდა. მთელი ღამე გავათენე ც კი ვიფიქრე , მაგრამ ასეთ ტკივილს ვერავის მივაყენებდი. არმინდოდა სიყვარულის გარეშე ვინმე შემხებოდა, ვინმეს ეკოცნა ან ვინმეს საკუთრება ვყოფილიყავი. დილამდე უარზე ვიყავი. ჩემი პოტენციური საქმროს სახელიც არვიცოდი იქნებ ბრმა ან კოჭლი იყო აქამდე, რომ არ გამოჩნდა? აბა საბარომ სიმაპტიურია სულ აქეთ იქით დადის და გოგოებს ეარშიყება, მაგას რაენაღვლება არც გაჭირვება იცის და არც დარდი . ავდექი ხელ-პირი დავიბანე და დაბლა ჩავედი იმ გადაწყვეტილებით, რომ უარს ვიტყოდი ჩემ მშბოლებს ეტყობათ არ ეძინათ და მდივანზე გაუთენებიათ ღამე. ღმრმად ჩავისუნთქე გონება გავთიშე დავთქვი
„თანახმა ვვარ „

ველოდები თქვენს კომენტარებს <3 შეფასებას შენიშვნებს შემდეგი თავის დადებაც თქვენზეა დამოკიდებული.. დიდი იმედი მაქვს მოგეწონებათ