_ფიქრებმა ხანდახან შეიძლება ისე დაგვიკარგოს მოსვენება, რომ ერთ ადგილზე ვერ გავჩერდეთ ან თუნდაც მთელი სხეული ერთ ადგილას გაგვიყინოს და არაფრის გაკეთების საშუალება არ მოგვცეს. რა უკიდეგანო გასაქანი აქვს ადამიანის გონებას, იმასაც კი წარმოიდგენს რეალურად რაც არასდროს მოხდება. ზოგჯერ კარგია, სასიამოვნო ფიქრები და დადებითი ემოციები გულს მშვიდად ყოფნის საშუალებას აძლევს და სულს ფრთებს ასხამს, უდარდელი ჩიტივით ფრენისათვის. ნეგატიური ემოციები, დამძიმებული გონება, გული სული და სხეული..ყველაფერს ერთიანად ედება უარყოფითი მუხტი და ნაწილებად გვშლის, გვიკარგავს ყოველგვარ სურვილს, ვეღარ ვხედავთ იმ გზას, რომელიც სინათლისკენ გადის და ვირჩევთ გზას, რომელიც სიბნელისკენ გვიბიძგებს და ასე შესაძლოა იმ უფსკრულის კიდესთან მიგვიყვანოს საიდანაც ვერასდროს დავაღწევთ თავს.ჩვენი ცხოვრების მაკონტროლებელი ჩვენი გონებაა. რასაც გინდა იმას ჩაუბეჭდავ ინსტრუქციასავით და ისიც იმით იხელმძღვანელებს.
ფეხები მოეხარა და ხელები სხეულზე ჰქონდა შემოხვეული, შიშველ სხეულზე უბრალო ზეწარი გადაეფარებია და გონება გათიშული ერთ წერტილს მიჩერებოდა. მომენტალურად თავის სხეულზე დაატარებდა ხელებს და დახორკლილ კანს ეფერებოდა. ერთიანად აბედნიერებდა და სტანჯავდა იმის გახსენება, რომ სხეული რომელიც მას ეკუთნოდა, იმ სხეულის საკუთრება გახდა რომელიც სიგიჟემდე უყვარდა. მისი შეხება იმ ქვეყნად მიწიერ სამოთხეში აგრძნობიებდა თავს.. და რა იქნებოდა შემდეგ? წარმოდგენაც არ უნდოდა რა შეიძლება მომხდარიყო დილით. ვერ ისვენებდა, სული ეხუთებოდა, ფრთხილად წამოდგა, თხელი სიფრიფანა კაბა გადაიცვა შიშველ სხეულზე და მანქანების კვამლით გაჟღენთილ ქუჩაში გააბიჯა.
ნაუშნიკები გაიკეთა და ფეხით გაუყვა გზას პარკამდე. იქ ერთი გრძელი სკამი ჰქონდა ამოჩემებული. სულ იქ მიდიოდა და სკამზე ამოტვიფრული შეყვარებულების ინიციალებს კითხულობდა. ქარი იყო, მაგრამ სასიამოვნოდ თბილი ქარი. მისი კაბა არასასიამოვნოდ ფრიალებდა და ცდილობდა ხელით დაეჭირა. როგორციქნა მიაღწია პარკამდე მაგრამ თავისი საყვარელი ადგილი დაკავებული ჰქონდათ. სკამისთვის გვერდის ავლა სცადა როდესაც უკნიდან ხმა მოესმა.
-ვიცოდი რომ მოხვიდოდი.
_მამაკაცის სახეს რამდენიმე წუთი აკვირდებოდა
-გიცნობთ?
-არვიცი, მე კი მგონია, რომ მთელი ცხოვრებაა გიცნობ.
-ეს რას ნიშნავს.
-ეს იმას ნიშნავს, რომ შენ ვერასდროს ვერავის ამჩნევდი დეისაძის გარდი. მაშინ როცა დეისაძე ათას ქალს ჟიმავდა და გაიძახოდა შენზე ჩემი დაიკოაო, შენ ნაწილებად იშლებოდი და ვერავინ ხვდებოდა ამას ჩემს გარდა. სულ შენს გვერდით ვიყავი ყოველთვის და აი ხედავ? არასდროს შეგიმჩნევივარ რადგან ყოველთვის იმას ამჩნევდი ვისაც არ აინტერესებ.
-ირაკლი, მედა ირაკლი 14წლიდან ერთად ვიზრდებით და
-გთხოვ არ მითხრა, რომ ძმასავით გყავს. შეუძლებელია ქალს უყურებდე და ვერ ხვდებოდე მისი მზერა როგორი მწველია როდესაც საყვარელ კაცს უყურებს. როცა გეხებოდა უცნაურად იშმუშნებოდი ყოველთვის, უხერხულად იწევდი თმებს უკან და ცდილობდი ყურადღება არ გაგემახვილებია.
-და ასე კარგად როდის გამიცანი?
-უნივერსიტეტში როდესაც ჩააბარე მე მესამე კურსზე ვიყავი. დერეფანში ისე მიქცევდი გვერდს არცერთხელ არ შემოგიხედავს. მის მერე ვცდილობ შეგისწავლო და დღემდე ამოუხსნელ ამოცანად რჩება ჩემთვის შენი სურვილები.
-რატომ არ მოხვედი არცერთხელ და არ სცადე ჩემთან დალაპარაკება?
-აზრი ჰქონდა?
-არვიცი, იქნებ ჰქონდა
-არა, არ ჰქონდა. ვინც გიახლოვდებოდა მათ მიმართ საშინლად უცხო ხდებოდი.კიდევ უფრო ამის მეშინოდა და ვამჯობინე შორიდან მედევნებია თვალი.
-და ახლა აქ რატომ ხარ?
-გჭირდები და იმიტომ
-არმჭირდები. არავინ არ მჭირდება საერთოდ.
-ვიცი რომ ახლა ისე გჭირდები როგორც არასდროს არავინ.
-საუბარს ნუღა მიგრძელებ, უნდა წავიდე.
-ერთი წუთით.
-გისმენ
-აიღე ეს ჩემი ტელეფონის ნომერია. ნებისმიერ დროს შეგიძლია დამირეკო და იმ წამს შემთან გავჩნდები.
_ბარათი გამოართვა და ზედ დახედა.
-გუგა აფხაზავა
-გახსოვდეს ყოველთვის შენს გვერდით ვარ.
-მადლობა
_რამდენიმე ნაბიჯი უკან გადადგა, შებრუნდა და გზა განაგრძო. გათენებამდე დადიოდა ქუჩებში. მერე მიხვდა დროა სახლში წავიდეო და ძლივს მიაღწია სახლამდე. კართან რომ მივიდა ნათია დახვდა. ირაკლის კარზე უშედეგოდ რეკავდა ზარს.
-საყვარელო ხომ არ იცი ირაკლი სად არის?
-სახლში უნდა იყოს წესით.
-უუჰ, უკვე ერთი დღეა დავინიშნეთ და დაიწყო უკვე რა. რართულია.
-ვერ გავიგე. რა ქენით?
-გუშინ წვეულების დაწყებამდე ხელი მთხოვა და დავინიშნეთ.
_ბეჭედი სახესთან აუფრიალა და იზაბელამ ძლივს შეიკავა თავი, რომარ დაცემულიყო.
-ვაა გილოცავთ.
_ნაძალადევად გაუღიმა და ცხვირწინ მიუჯახუნა კარი. სახლში წინ და უკან დადიოდა, ფრჩხილებს იკვნეტდა და ვერ ფიქრობდა რა უნდა ექნა მომავალში. პირველი რაც მოაფიქრდა მობილური აიღო და ზუკას დაურეკა.. ირაკლის ძმას.
-ზუუკ საყვარელო გაწუხებ ვიცი, მაგრამ ვეღარ გავძლებდა სასწრაფო საქმე მაქვს შენთან
-იზ საყვარელო შენ ხარ?
_გაისმა ისევ მძინარი ზუკას ხმა.
-ჰო მევარ, შეგიძლია ჩემთან მოხვიდე? ძალიან გთხოვ თორე მოვკვდები.
-კაი ტო რასამბობ. ახლავე წამოვალ სადაა ეგ ჩემი ძმა ყურადღებას არ გაგცევს?
-არდაურეკო, არაფერი არ გაიგოს მოდი და აგიხსნი ყველაფერს.
-კაი ვიცვავ უკვე.
_სადღაც ნახევარ საათში უკვე ზარს რეკავდა. გიჟივით შევარდა და იზაბელას გადაეხვია.
-კარგად ხარ ტო?
-არა ზუკა ცუდად ვარ. მიშველე გეხვეწები.
-დაჯექი და მომიყევი.
-შენი ძმა ცოლს ირთავს
-რაა? გაგიჟდი ტო? ვის ირთავს
-ადვოკატს.
-ნათიას ტო?
-კი ნათიას
-მერე შენ ცუდად რატო ხარ.
-ირაკლი მიყვარს, სიგიჟემდე მიყვარს იცი?
-ვაიმე. არა ისე სარძლოდ მირჩევნიხარ ნამდვილად.
-ნუ იცინი რა
-კარგი და რაუნდა ვქნათ?
-ირაკლი უნდა მოვიტაცო
-რააააა? აჰაჰაჰა
-ზუკა მოგხვდება.
-რა უნდა მოიტაცო გაგიჟდი?
-არა უნდა მოვიტაცო!
-იზაბელა სულ შეგშალა ხო იმ ჩემმა სირმა ძმამ.
-დამეხმარები თუ არა?
-კაი დაგეხმარები. მოკლედ სად გინდა წაიყვანო?
-სადმე მიკარგულ სოფელში
-ჩემს ძმაკაცებს გადაურეკავ. სახლს ვიჩალიჩებ და მოტაცების ამბები მერე გავაჩალიჩოთ ოქეი?
-კარგი, საოცრება ხარ ზურა!
-ჩემი ფერია, მაგარი წყვილი გამოხვალთ ტო.
-იმედია.
-გავიქეცი აბა და შენიცი რძალო
_გაუცინა და წავიდა. რამდენიმე წუთში კარზე ზარია. იფიქრა რაღაც დარჩაო და ღიმილიანი სახით გააღო კარი
-დაგრჩა რამე ზუ...ირაკლი?
-ვის ელოდი? ვინ იყო აქ?
-გინდა რამე?
_გვერდი აუარა და პირდაპირ შეაჭრა სახლში.
-გუშინ რა მოხდა?
-რაუნდა მომხდარიყო?
-იზაბელა გუშინ რა მოხდა-თქო გეკითხები.
-არაფერი. რატომ მიყვირი? ხმას დაუწიე
-ეს დედამოტყნული მთელ ლოგინს შენი სუნი აქვს და მთელი სისხლიანი მქონდა. არაფერი მოხდა კიდევ?
-მე რატო მიყვირი? შენ ამირიე გონება და მე ვარ დამნაშავე?
_ცრემლები ვერ შეიკავა და ტირილი დაიწყო.
-იზაბელა შენ მე ცხოვრება დამინგრიე. ერთ თვეში ცოლი უნდა მომეყვანა და ახლა შენს გამო საყვარელ ქალზე ვთქვა უარი?
-მე? მე დაგინგრიე ცხოვრება? მე როგორ დაგინგრიე ცხოვრება ვაჟიშვილი იყავი და შენი ცოლი არ მიგიღებს ახლა? რაგინდა ჩემგან? გუშინ რამდენიმეჯერ გითხარი ნასვამი ხარ და ხვდები რას აკეთებთქო? შენ კიდევ ვხვდებიო მიძახდი და მაჩუმებდი. კოცნას არ წყვეტდი.
-გაჩუმდი! არ მაინტერესებს დეტალები. ცხადია იმას ვეღარ შევირთავ ცოლად ვინც მიყვარდა.
-ვინ გიშლის ხელს?
-შენ! აწი სულ თვალში უნდა გამეჩხირო და სულ ეგ უნდა გამახსენდეს. დასავით მყავდი და..ღმერთო.. შენს ცუდად მოპყრობას არავის ვაპატიებდი, მოვკლავდი და ისე დავმარხავდი თვალსაც არ დავახამხამებდი და ახლა რა ვქნა? ამის დედაც მოვტყან. შენი ბრალია, გონებას ამირევდი ვიცი. სულ გონებას მირევ როცა ახლოს ხარ.
_იზაბელა არაფერს ამბობდა, იჯდა ფეხებმოხრილი იატაკზე და ცრემლებად იღვრებოდა. კაცი რომელიც სიგიჟემდე უყვარდა იმ სიტყვებით რასაც ეუბნებოდა ცხოვრებას უნადგურებდა, გულს კიარ უტეხდა, ნამსხვრევებად უქცევდა. შეძლო გამბედაობის მოკრება, ფეხზე წამოდგა, მზერა გაუსწორა და საუბარი დაიწყო.
-კარგი რადგან არ გინდა ჩემს სახეს ხედავდე და გინდა შენს სიყვარულთან ერთად ბედნიერად იცხოვრო მე დაგთმობ. შენ თუ ეს ბედნიერებას მოგიტანს მე წავალ შენი ცხოვრებიდან და სამუდამოდ დავიკარგები. გპირდები ვეღარასდროს შეძლებ ჩემი სახის დანახვას. ვეღარასდროს გაიგებ ჩემზე ვერაფერს, ვერც ხმას და საერთოდ არსებობასაც კი ვერ იგრძნობ ჩემსას. მშვიდად იყავი, შენს სიყვარულთან ერთად. იმის დავიწყება არ გაგიჭირდება რაც არ გახსოვს და დიდი ბოდიში თუ დილით ჩემმა სურნელმა შეგაწუხა და ჩემა საქალწულე აპკმა დაგისვარა. არაფრის თქმა არ გაბედო ახლა ჩვენი ბოლო შეხვედრა და საუბარია.
_კარი გაუღო და სიტყვის თქმაც არ აცადა ისე გაუშვა გარეთ.ცრემლებს ვერ იკავებდა თან ტიროდა და თან ბარგს ალაგებდა. მობილური აიღო და ზუკას დაურეკა
-ზუკა ყველაფერს თავი დაანებე. მივდივარ აქედან სამუდამოდ. შენ ძმას სხვა უყვარს და მე ვერ ჩაუმწარებ სიცოცხლეს.
-რამოხდა რატო ტირი?
-არაფერი..რაღაცას გთხოვ მარტო რა
-გისმენ
-ერთ რვეულს ვტოვებ, პირადი ჩანაწერებია ჩემს გრძნობებზე და როცა საჭიროდ ჩათვლი ირაკლის მაშინ მიეცი.ალბათ მიხვდები რაც ვთქვი.
-კარგი თავს გაუფრთხილდი..
_მირას და ლადოსაც დაურეკა. ყველაფერი ვერ აუხსნა მაგრამ რაღაც მიზეზები მოიგონა და დაარწმუნა, რომ მისთვის უკეთესი იყო..ქუთაისის ბილეთი აიღო და მარშუტში ჩაჯდა.ერთ სასტუმროში აიღო ნომერი სანამ სახლს იპოვიდა და დაიწყო ახალი ცხოვრება დეისაძისგან შორს






ბოდიშით ცოტა დავიგვიანე..მთლად ისეთი თავი ვერ გამოვიდა როგორსაც ველოდი მაგრამ გამოვასწორებ აუცილებლად..მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ