მზის სხივები უნდა მაღვიძებდეს დილით მაგრამ ამჯერად ხმაურმა გამაღვიძა რომელიც საერთო ეზოდან მოდიოდა.თვალებს ვისრეს რომ გამოფხიზლება შევძლო,ბალიშიდან თავს ვწევ და ჩემს პირდაპირ არსებულ ფანჯარაში ვიხედები.
-ლიზიკო გაჩერდი!ფეხი არ მოიცვალო ადგილიდან!
-დედა გეხვერწები იქნებ შეძლო და დაწყნარდე!
-დაწყნარებას მთხოვ?ახლავე სახლში დაბრუნდი!
-დედა სულ ტყუილად ირჯები
ლიზიკომ თავისი სიტყვა დაამთავრა და სირბილით გაარგძელა გზა.ნეტავ კიდე რა მოხდა მათ შორის? საკუთარ თავს ვეკითხები.არაუშავს ეს ყოველთვის ასეა შერიგდებიან,როგორც ყოველთვის ლიზიკო დაბრუნდება და დედას მოუბოდიშებს ელენა კი ჩაეხუტება.ელენა კარგი დედაა ყოველშემთხვევაში ასე ჩანს შორიდან.
მაღვიძარას ხმამ შემაწყვეტინა ფიქრი.
-ჯანდაბა ამის დედაც ხომ შეიძლება საწოლში მაინც შემეძლოს ფიქრი!
ზანტად ვდგები აბრეშუმის საღამურს ვიხდი და ბიუსჰალტერს ვუყურებ ვფიქრობ ჩავიცვა თუ არა.
ისევ ჩაცმა გადავწყვიტე.
მომჯდარი შავი ჯინსი ჩავიცვი რომელიც ჩემს საჯდომს უფრო ალამაზებს ვიდრე არის ,ტანზე ლურჯი ტოპი ჩავიცვი,თმა ავიწიე ზუსტად ისე როგორც გადაღლილ ელენას აქვს ხოლმე.
ჯანადაბა მობილური რეკავს,ეკრანს დავხედე ალექსანდრე მირეკავს ,უფრო მეტიც სამსახურში დამაგვიანდა.ახლა დრო არ მაქვს რომ ვუპასუხო ალექსს.საწოლს მიულაგებელს ვტოვებ,ვერ ვასწრებ დალაგებას ჩანთას ვეძებ.აჰა ისიც აქ ყოფილა საწოლის ქვეშ,ავიღე გადავიკიდე
-ამ ჩანთაში ვაგზალზე რომ ქალები არიან ვაჭრები იმათ ვგავარ.
უფფ ახლა ამის დროა?წადი ანასტასია წადი დაგაგვიანდა!
გასაღები ავიღე ბინა დავკეტე და სამსახურში წავედი.