მარიამ P.O.V:
თავი დამცირებულად ვიგრძენი რა თქმა უნდა მსგავს რამეს არ მოველოდი, მაგრამ გრძნობები გავთიშე ისედაც დაღლილი ვიყავი დავწექი და დავიძნე იმ იმედით, რომ მეორე დღეს ჩემი ბავშვების სანახავად წავიდოდი. უკვე ორი დღე იყო გასული, რაც ნანახი არ მყავდნენ და ძალიან მენატრებოდნენ. აქამდე თითქმის ყოველ დღეს მათთან ერთად ვატარებდი, ჩამეძინა.. დილით რომ გავიღვიძე აბაზანაში შევედი მოვწესრიგდი, წყალი გადავლივლე, ახალი კაბა ჩავიცვი და ეზოში გასვლა გადავწყვიტე. სასახლე ქვისგან იყო ნაშენები და ამ ცივ კედლებს ვერ ვეგუებოდი. ჩემი ხის სახლი მენატრებოდა, ჩემი ბუხარი, ჩემი ოთახი .გრძელი დერეფნის გავლა მომიწიაეზომდე რომ მივსულიყავი. გზაში უამრავი მსახური შემხვდა მათ შორის იყვნენ ლამაზი გოგოები, რომლელთაც მგონი მივხვდი რა დანიშნულება ქონდათ.
-რამე ხომ არ გნებავთ ქალბატონო?მკითხა ერთ-ერთმა მსახურმა, თავიდან გამიკვირდა,რადგან ასეთ მობყრობას მიჩვეული არ ვიყავი თავი უარის ნიშნად გავუქნიე და სვლა განვაგრძე. სასახლის უკან გასასვლელს გავყევი ცხენების ხმა, რომ შემომესმა საჯინიბოში შევედი უამრავი ცხენი იყო , მაგრამ ჩემი ყურადღება მიანც თეთრმა ცხენმა მიიქცია აშკრად ეტყობოდა, რომ გოგონა იყო თანაც ძალიან ლამაზი.
მირო P.O.V:
-დღეს იაგუბ სეფარი მოვა სპარსეთის დინასტიიდან, ალბათ გაიგო ახალი ამბავი. ჩვენთან დაპირისპირება მოუნდება ძველი შუღლი არ აქვს დავიწყებული, მარიამი არუნდა ნახოს არ უნდა იცოდეს როგორია მისთვის რაიმეს დაშავებას შეეცდება ხომ იცი გიჟს ჭკუა არ მოეკითხება, მაგრამ გიჟის კვალობაზეც ძალიან ჭკვიანია. მარიამი უნდა დაიცვა ეს დღეები ეცადე გარეთ არ გავიდეს კიდევ ერთ შეცდომას ვერ დავუშვებთ.
-საერთოდ რაზე მელაპარაკები? ცოლი ძალით მომაყვანინე იმ გოგოს ამ დრომდე ჰგონია რომ ჩემი მოწონებულია. ამ აურზაურში მეც გამხვიე იმ ამბავში გავეხვიე, რომლის გაგებას ბავშვობიდან ვდილობ და არავინ ძაღლად არ მაგდებს. მთელი ცხოვრება ჩემს წინააღმდეგ მიდიხარ ხალისთვის კეთილი, კარგი მეფე მაგრამ ოჯახს ტირანივით ნუ ექცევი გეყოფა.
-ყველაფერს მოგიყვები.
-მომიყევი მერე გადავწყებ დავიცვავ თუ არა მარიამს.
-დაიცავ, რადგან მარიამი დღეიდან შენი ნამუსი და შენი ღირსებაა!
-მასეთი კიდევ ორი ღირსება მყავს, რომელებზეც მარიამმა არაფერი იცის, მაგრამ კარგი გისმენ.
-ჩვენ და სპარსებს იმ დროს კარგი ურთიერთობა გვქონდა ერთმანეთში. სტუმრად დავიდოდით, ზოგჯერ საჩუქრებს ვუგზავნიდით ერთმანეთს, ზოგჯერ კი წერილებით ვამცნობდით ამბებს. ერთ დღეს ქორწილი იყო მე მაშინ პატარა ვიყავი სპარსეთის სამეფოს ბედნიერება ეწვია ძალიან ლამაზი გოგო მიიყვანეს სახლში და დედოფლად დასვეს. ამ ამბის შემდეგაც ვაგრძელებდით სტუმრობას სანამ ვიღაც დედოფლს ძალით არ დაეუფლა და მოკლა. იმ დღეს სტუმრად სხვა და სხვა ქვეყნის მეფენო ყოლიათ, მაგრამ ხელი ჩვენ დაგვადეს. მტკიდებულება არ ქონდათმ ამიტომ ომი ვერ წამოიწყეს ან უბრალოდ იცოდნენმ რაც ელოდათ და ქვეყანა ვერ გასწირეს .დაიფიცე რომ შურს იძიებდნენ. იმ დროს დაგვარტყავდნენ, როდესაც ყველაზე ნაკლებად მოველოდით .. მამა უკვე მოხუცი იყო და მალევე დაიღუპა მერე უკვე იცი, რომ ბიძაშენი მეფობდა ახლა კი მე ვარ ჩემს შემდეგ შენ იქნები საბას ცოლს არ შეეხებიან,, რადგან ის დედოფალი ვერ გახდება შენზე კი ყველამ იცის, რომ გვირგინს დაიდგავ, ამიტომ მარიამს უნდა გაუფრთხილდე. ყოველშემთხვევაში მანამ სანამ არ გავიგებთ გეგმავს თუ არა რამეს იაგუბი.
-ანუ ეს ამხელა ბოროტება ჩვენს მიმართ მხოლოდ ეჭვიდან გამომდინარე აქვთ?
-მასე გამოდის შვილო. არვიცი რეალობა რაიყო, მაგრამ არ მგონია მამაჩემი ამის გამკეთებელი ყოფილიყო არა ამას არ იკადრებდა.
-შენც კარგად იცი, რომ მარიამს მთელი ცხვორება სასხლეში ვერ გამოვკეტავთ თუ დედოფალი გახდება განსაკუთრებით ეცოდინება ყველას როგორია ის .
-მართალი ხარ ,მაგრამ დღეს არა დღეს ვერ უნდა გაიგონ დამპირდი რომ შენს ღირსებას დაიცავ.,
-გპირდები, რომ ყველაფერს გავაკეთებ და ამ გაუგებრობასაც მევე დავასრულებ ! - წამოვდექი და გავედი მეტი რაუნდა მექნა საშინლად გაბრაზებული ვიყავი, ამდენი პრობლემები იყო მე კი ვერ ვხვდებოდი რომელი როგორ უნდა მომეგვარებინა. ვერაფერზე ვერ ვკონცენტრირდებოდი ჯერ ვერ გამეცნობიერებინა, რომ აწ უკვე ერთადერთი საზრუნავი მარიამი მყავდა .მარიამი რომლეზეც ჩამოყალიბებული აზრიც კიარ გამაჩნდა, მისი სილამაზის გარდა ვერაფერს ვხედავდი და არც მინდოდა დამენახა. მისი გაცნობა სულ არმინდოდა ჩემთვის ერთი ჩვეულებრივი ლამაზი გოგო იყო. გადავწყვიტე ჩემს საყვარელ ადგილას წავსულიყავი, რათა გონებაში აზრები დამელაგებინა გამოვიცვალე და საჯინიბოში შევედი, რომ ჰუგო გამომეყვანა მისი ადგილისაკენ მივდიოდი ,როდესაც არიელასთან მარიამი დავინახე გამიკვირდა აქ რაუნდათქო ვუყურებდი, როოგორ ეფერებოდა ცხენს და მის ქცევაში ხელოვნებას ვხედავდი..
მარიამ P.O.V:
-გამარჯობა კიდევ ერთხელ -მომესმა ნაცნობი ხმა. ვიყურადე და ცხენის მოფერებას განვაგრძნობდი, როდესაც მირო წინ დამიდგა.
-გამარჯობა კიდევ ერთხელ.
-გამარჯობა -ვცდილობდი სერიოზული ვყოფილიყავი.
-აბა როგორ გეძინა?
-ჰმ..როგორც გუშინ ,როგორც გუშინ წინ.
-გუშინ ხომ არ გამინაწყენდი?
-არა, რატომ?
-არ ვიცი ვიფიქრე ჩემს ქცევაში რაიმე საწყენს დაინახვდი, მაგრამ კარგია, რომ არგეწყინა .
-საერთოდაც შენ ჩემთვის არაფერს ნიშნავ, აი საყვარელი მამაკაცისგან კი ნამდვილად საწყენი იქნებოდა მსგავსი რამის მოსმენა.
-ერთ თხოვნას შემისრულებ? ხელები ჯიბეებში ეწყო და სერიოზული სახით მიყურებდა.
-რა თქმა უნდა არა.
-უნდა შემისრულო, რადგან ასეა საჭირო თუ არ შემისრულებ შენს მაგივრად მე შევასრულებ მე კი არმინდა უხეშობა გამოვიჩინო ნუ ჯერჯერობით მაინც-ცალყბად ჩაიცინა თავი გვერდით გადახარა და მზერა ისევ მომაბყრო.
-შეგისრულებ თუ შენ მე შემისრულებ .
-რას?
-დღეს აუცილებლად უნდა გავიდე გარეთ.
-რატომ?
-ობოლთა თავშესაფარში უნდა მივიდე უკვე რამოდენიმე დღეა ბავშვები არ მინახავს .
-აარ შეიძლება დღეს შენს ოთახში დარჩები და იქიდან ხვალამდე არ გამოხვალ.-თავიდან მეგონა ხუმრობდა და რათქმაუნდა მეც გავიცინე, მაგრამ როდესაც მივხვდი, რომ მსგავსი არაფერი იყო შევშინდი.
-კი, მაგრამ რატომ?
-ასეა საჭირო!
-ვისთვის საჭირო?
-შენთვის საჭირო.,
-მე თვითონაც კარგად ვიცი ჩემთვის რა არის საჭირო და რა არა . ამიტომ შენ ვერ განმისაზღვრავ ,როდის სად უნდა ვიყო მითმეტეს, როგორც ავღნიშნეთ ერთმანეთისთვის არფერს ვნიშნავთ.
-მომისმინე! ახლა მე ჰუგოსთან ერთად წავალ, შენ შენს ოთახში ახვალ და გარეთ არ გამოხვალ მითუმეტეს საღამოს. სტუმრები გვეყოლება და მათ არ დაენახები. არ უნდა იცოდნენ ვინ ხარ, როგორი ხარ ფარდებსაც ჩამოაფარებ. გვიან მოვალ და ყველაფერს აგიხსნი. -ეს თქვა და ისე წავიდა პასუხის თქმაც არ დამაცადა. მთელი დღე ოთახში ვიყავი იმის იმედით, რომ გვიან მოვიდოდა და რაიმეს ამიხსნიდა. არ ვიცოდი დრო რით მომეკლა და რადგანაც დიდი ოთახი იყო მისი შესწავლა გადავწყვიტე. რამოდენიმე უჯრა გამოვაღე, რომლებიც კედლებში იყო ჩაშენებული ,მაგრამ განსაკუთრებული არაფერი მინახავს. ძირითადად მიროს ტანის სამოსი ეწყო .ეს გასაკვირი არც იყო რადგან მისი ოთახი იყო . ოთახის ბოლოში ერთი კარადა იყო მთელი ყურადღება მასზე გადავიტანე , როდესაც გამოვაღე რაღაც ფურცლები დავინახე უფრო სწორად ნახატები იყო .საწოლთან მივიტანე და დათვალიერება დავიწყე, ფანქრით იყო ნამუშევარი ყოველ ნამუშევარს ბოლოში მ.რ ეწერა გაკრული ხელით, რაც სვარაუდოდ მიროს ნიშნავდა . საოცრად ლამაზი ნამუშევრები იყო ძირითადად ერთ სტილში დახატული ეტყობოდა, რომ კარგი ხედვა ჰქონდა, როგორც ჩანს მხოლოდ ერთ გოგონას ხატავდა თანაც საკმაოდ თამამ პოზებში. ნამუშევრები ისევ ისე დავალაგე და შევინახე იმის შიშით, რომ მირო მიხვდებოდა და არ ესიამოვნებოდა მის საკუთრებაში რომ ვიქექებოდი . საწოლზე წამოვწექი და დღიურის შევსებას ვაგრძელებდი. გარკვეული დროის შემდეგ ხმა შემომესმა, ეზოში ეტლი შემოვიდა მივხვდი ის დრო იყო ფარდები უნდა ჩამომეფარებინა. ასეც ვიქცეოდი, როდესაც კარები გაიღო და მირო შემოვიდა ინსტიქტურად მივტრიალდი და ზღვართანიც მოვადინე მიროც მოლოდინისამებრ მომვარდა.
-კარგად ხარ?
-კი კარგად ვარ მადლობა - ხელი მომხვია ჩემს წამოყენებას ცდილობდა, მაგრამ ვუთხარი რომ ჩემითაც შევძლებდი ცუდი სუნი ასდიოდა -ბოდიში მაგრამ ყარხარ-ტანსაცმელზე ისუნა და შემომხედა
-კარგი ახლავე გამოვიცვლი- ზედა მაშინვე გაიხადა
-ჯანდაბა რას აკეთებ? წადი და შენს ოთახში გაიხადე ან სააბაზანოში შედი ამხელა უპატივცემულობა საიდან?
-შენ ჩემი ცოლი ხარ, ამას უნდა შეეჩვიო შენ ვერ დამიწესებ ადგილს სად უნდა გავიხადო და სად არა.,
-ჰოდა შენ თვითნ დაუწესე შენს თავს თორემ - ენას კბილი დავაჭირე
-თორემ რა?
-რა თორემ რა? თავის დაძვრენას ვდილობდი, როდესაც წინ დამიდგა ჯერ კიდევ ჩაუცმელი იყო. ლამაზი მკერდი ჰქონდა ეტყობოდა, რომ ვარჯიშობდა. სუფთა კანი, ალბათ სხეულზე თმასაც იცვენდა ყოველშემთხვევაში იდეალური ფორმების პატრონი იყო .არ დავბნეულვარ ჩემდა გასაკვირად.
-რა და ამ ლამაზ სხეულს დანით ისე დაგისერავ შეგრცხვეს და გახდის მოგერიდოს.
-შენს ადგილზე შენი ქმრის სხეულს გავუფრთხილდებოდი. არ ვიცი რა დროს რაში დაგჭირდება თვალი ჩამიკრა და გამეცალა .
მიროP.O.V:
მარიამთან საუბარმა ოდნავ გამომიკეთა ხასიათი , მაგრამ ოთახიდან გამოვედი თუ არა ჩემში აუხსნელი მრისხანება ვიგრძენი. დაბლა ჩავედი და იმ ოთახში შევედი სადაც სტუმრები მელოდნენ, სეფარს ველოდი მისი გაცნობა მინდოდა. მინდოდა გამეგო ვინ მეჯიბრებოდა, წინ ვინ მეღობებოდა, ვისი უნდა შემშინებოდა, ვის უნდოდა ჩემი ღირსება ფეხ-ქვეშ გაეთელა იმ წუთს მომინდა ის ადამიანი ჭიანჭველასავით გამეჭყლიტა, მაგრამ რა თქმა უნდა ამას ახლა ვერ ვიზავდი არაკაცური საქციელი იქნებოდა მტრის საკუთარ სახლში მოკვლა. მამას გვერდს საბა უმშვენებდა, ამიტომ მე მეორე მხარეს დავუჯექი წინ კი სავარაუდოდ სეფარი იჯდა მის უკან კი ვიღაც კაცი იყო.
-მომილოცავს ახალი დედოფლის შემობრძანება თქვენს ოჯახში დაე ბედნიერი ფეხი ქონოდეს.
-მადლობა სეფარ, მაგრამ შენი არც მოლოცვა გვჭირდება და არც სტუმრობა გვითხრი რისთვის მოხვედი და წადი აქედან -მიუგო მამამ
-მინდა გითხრათ, რომ ჩვენ შორის ომი დამთავრდა ვიფიქრე და მივხვდი ,რომ თქვენი ოჯახი არ არის დამნაშვე ჩვენს უბედურებაში ეს ჩვენ დავაშავეთ, რომ დედოფალი ვერ დავიცავით .
- სეფარ კარგად ვიცი როგორი აზრებით გზრდიდნენ მე ვერ მომატყუებ ცლანგი ხარ , არ ვიცი გულში რა გიდევს, მაგრამ თუ ჩვენს ოჯახს გაეკარები საკუთხარი სიცოცხლით და ხალხით აგებ პასუხს .
-როგორც ჩანს შვილები კარგად ვერ გამოგიზრდია ჯერ კიდევ მათ მაგივრად ლაპრაკობ , მამაჩემი უკვე პენსიაზე გავუშვი შენ ფარხმალს არ ყრი??
-როგორ ბედავ მამაჩემთან ასეთ ლაპარაკს? საერთოდ ვისი გაგდებული ხარ? ვისი გვარისა ხარ? რა დედამ გაგზარდა ? - საბა აენთო - მამას ვცემ პატივს თორემ განახებდი როგორი გაზრდილიც ვარ!
-შენ რომ რამის თავი გქონდეს პირველობას შენს ძმას არ დაუთმობდი - მე მომიტრიალდა - შენ საერთოდ ხმას რატომ არ იღებ? ასეთი მშიშარა ხარ? მიდი დამელაპრაკე არაფერს დაგიშავებ- შუბლი მიხურდა მამას ნათქვამს ვითვალისწინებდი და ჩუმად ვიყავი, მაგრამ მეტს ვეღარ ვუძლებდი წამოვდექი სეფართან მივედი კისერში ხელი წავავლე იმდენად ძლიერად დავარტყი, რომ ძირს დავაგდე ფეხიც ამოვარტყი და მთლად გული დამიწყნარდა.
-ამის შემდგომ ჩემთან და ჩემს ოჯახთან საუბრისას სიტყვები კარგად შეარჩიე ! ეს ვთქვი და ოთახიდან გავედი მისი ღრიალის ხმა მესმოდა.
-ამით ყველაფერი არ დამთავრებულაა! რადგან შერიგება არინდომეთ ვიცი რაც მოგელით ! შენი მუქარები ფეხებს მომჭამს გულში გავიფიქრე დაა აღელვებული ოთახში შევედი მარიამს უკვე მშვიდად ეძინა . ჯერ ვიფიქრე წავალ რომელიმე ქალთან გონებას გავთიშავ, ყურადღებას სხვა რამეზე გადავიტანთქო. მერე მარიამთან ახლოს მივედი თმები გვერძე გადავუწიე, რადგან მისი სახის ნაკვთები კარგად აღმექვა . დავმშვიდდი უბრალოდ მის გვერდით ყოფნა მომინდა ზეწარი გადავშალე და მეც მის გვერდით დავიძინე.

მოკლედ ასე, ვცდილობ გამოვასწორო შეცდომები თქვენს აზრსაც ვითვალისწინებ შეძლებისდაგვვარად მომავალში უფრო და უფრო უკეთესი იქნება <3 შემდეგი თავის დადებაც თქვენს აქტიურობაზეა დამოკიდებული ველი თქვენს შეფასებებს.