მოგესალმებით ჩემო მკითხველებო. მინდა პირველ რიგში ჩემი თავი გაგაცნოთ. მე ვარ ლიზი ბერაია, 15 წლის, მე-10 კლასელი, ვცხოვრობ თბილისში. მინდა მოგიყვეთ ჩემი ისტორია რომელიც ცოტა ხნის წინ გადამხდა თავს.
ყველაფერი დაიწყო ინგლისურენოვანი ტურით, რომელიც საუკეთესო ხუთეულში გასულ ხუთ ადამიანს უშვებდა გაცვლითი პროგრამით ამერიკაში(რომელიმე შტატში) ერთი წლით. როგორღაც გავედი საუკეთესო ხუთეულში, რათქმაუნდა ეს ადვილი არ ყოფილა, მეც სხვათაშორის გაოცებული ვიყავი. ინგლისურს საკმაოდ კარგად ვფლობდი და ვფიქრობდი რომ იქ ერთი წლით გაჩერება არ გამიჭირდებოდა. ამ სასიხარულო და სასიკეთო მოვლენას სამწუხაროდ უარყოფითი მხარეც ქონდა, ამ ერთი წლის განმავლობაში ოჯახის წევრებთან და ნათესავებთან დაკავშირება არ შეიძლებოდა, რადგან ისინი თვლიდნენ, რომ ეს ყოველივე სწავლას შეუშლიდა ხელს. მოკლედ საბუთების მოვაგვარე ყველაფერი ბარგიც ჩავალაგე, უსაზღვტოდ გახარებული ვიყავი რადგენ შემდეგ დღეს ამერიკაში მივფრინავდი. დედაჩემმა მთელი საღამო ტირილში გაატრა, ვერ ეგუებოდა ჩემს იქ ერთი წლით დარჩენის ამბავს. მეორე დღეს აეროპორტში მივედით, ძალიაან დიდი რიგი იყო, დიდი ხანი ველოდით მე და ჩემი ოთხეული ჩვენს რიგს. რათქმაუნდა თბილისიდან პირდაპირი რეისი ამერიკაში არ იყო, ამიტომაც ჯერ სტამბულში გადავფრინდით შემდეგ გერმანიაში, გერმანიიდან კი ნანატრ ამერიკაში. ძალინ მიხაროდა იმიტომ რომ ეს ჩემი ოცნების ქვეყანა იყო. ფრენა ძალიან კომფორტული იყო ჩემთვის, არანაირი შიში არ მქონია, იმიტომ რომ ყოველთვის მინდოდა ამ ტტანსპორტით მგზავრობა. თბილისიდან სტამბულამდე და სტამბულიდან გერმაინიამდე პატარ-პატარა ფრენები იყო ამიტომაც დრო ფანჯრიდან ულამაზესი ხედების ყურებაში გავიდა. რამდენიმე ფილმსაც კი ვუყურე. თვითმრინავში მომსახურეობა ჩინებული იყო, ძალიან მომწონდა ეს მზრუნველობა. ზრდილობიანი და მოწესრიგებული სტიუარდესა თითქმის უიველ ნახევარ საათში გვეკითხებოდა რა.ეს ხომ არ ინებებთო. ორი თვითმფრინავის მგზავრობის შემდეგ მე და ჩემი თანამგზავრები დავიღალეთ და ამიტომაც გადავწყვიტეთ გერმანისს აეროპრტში გაგვევლო. ასეც მოვიქეცით, სტარბაქსშიდაც ვიყავით, საბოლოოდ კი გეზი ჩვენი ოცნების თვითმფრინავისკენ ავიღეთ.ჩავჯექით, თითქოს ერთი სული მქონდა როდის ჩავიდოდი, მაგრამ მალევე შიშმა ამიტანა, ახლაღა მივხვდი რომ გამიჭირდებოდა ოჯახის გარეშე, ვფიქრობდი იქ შესაფერისი ოჯახი არ მეყოლებოდა, ყოველივე ეს ნეგატიური ფიქრები და აღელვება ჩემმა ლამაზმა და კეთილმა სიზმრებმა წაიღეს......


გამარჯობათ! მოკლედ ეს ისტორია რამდენიმე თვის წინ მედო მაგრამ რაღაც ხარვეზების გამო წაიშალა ალბათ. ანუ ცოტა ცოტა ყვრლაფერი შევცვალე, სათაურიც. ნამდვილი ისტორია არ არის უბრალოდ ფანტაზიაა. კომენტარრბში დაწერეთ ღირს თუ არა გაგრძელება❤️