დაგვიანება..
პირველი!
____
-ასე რატომ დაგაგვიანდა?გირეკავდი..-ნამძინარები,გამტყდარი ხმა ჰქონდა ქალს,მდივანზე ჩაძინებულს,მკლავი სტკიოდა.
-საქმემ შემიყოლია..ხომარ მოიწყინე უჩემოდ?-ლოყაზე მკრთალად შეეხო და,გაუღიმა..
-გშია ხო?საღამოს კარტოფილი შევწვი,გელოდებოდი და აღარ ვჭამე.გავაცხელებ-სამზარეულოსკენ არეული ნაბიჯით წავიდა,ჯერკიდევ ეძინა ფეხზე,ღამის პირველს აჩვენებდა ხის საათი.
-არა ნათ,არ მინდა,დავწვეთ რა!-მოკლედ უპასუხა და,ისე,რომ ღალატი არ ჩამოურეცხავს,გვერდით მოიწვინა ცოლი..
__
დაგვიანება..
მეორე!
__
-ძალიან ბევრს გამუშავებენ მგონი,ძალიან იღლები..-პირველიდან ერთი კვირის თავს,მეორედ დააგვიანდა ლექსოს..
-რა ვქნა,უკმაყოფილება რომ გამოვთქვა,გამომიშვებენ,ხომ
იცი,მერე რა რთულია ყველაფრის თავიდან დაწყება?!-წარბშეკრულმა უპასუხა და,გეზი პირდაპირ საძინებლისკენ აიღო..
ათი წუთის მერე შემოვიდა ცოლი ოთახში,
გადაბრუნებულს ზურგში ჩაეხუტა და მხარზე აკოცა ქალმა.
-რძე დალიე?! კარგი რა ნათია,ხომ იცი ვერ ვიტან რძის სუნს.-ცხვირი აიბზუა და,უხეშად მოიშორა..
გულჩამწყდარი მოშორდა მის ზურს,
კედლისკენ იბრუნა პირი..
უმისოდ ჭამა არ შეეძლო..
__
დაგვიანება..
მესამე!
მეოთხე!
დღეგამოშვებით...
მეხუთე!
___
კარეზე გაბმულმა კაკუნმა გამოაფხიზლა,
საძინებლში,
ემბრიონის ფორმაში მოკუნტულს ტანსაცმლით ეძინა.
საათი ორის წუთებს აჩვენებდა..
ისე გააუღო დაგვიანებულს კარები,არც შეუხედავს.
საძინებელში დაბრუნდა და კარები ჩაკეტა..
არ სურდა მისი ნახვა,
დაგვიანების სისტემატურმა სახემ ეჭვები გაუჩინა..
გულმუცელს უღრღნიდა ფიქრები,მაგრამ,მაინც არ სჯეროდა..
მაინც ვერ იჯერებდა,რომ რაღაც ზღვარგადასული ხდებოდა..
___
შეტყობინება..
პირველი!
__
კვირა დღე იყო,მზიანი..
ბოლო ერთი კვირა არც დაუგვიანია და,
სითბოსაც თანაბრად უნაწილებდა..
ფიქრებიც თავისით გადაეყარა,
ომლეტს აკეთებდა პომიდვრით.
ალექსს უყვარდა..
-რა გემრიელი სუნიაა!-სამზარეულოში თმა არეული,ახალგაღვიძებული კაცი შემოვიდა,
მოღიმარ ცოლს ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა და მაგიდას მიუჯდა.
ტელეფონი იქვე დადო,
თავში გეგმებს აწყობდა,როგორ გასულიყო სახლიდან ისე,რომ ეჭვი არ ჰქონოდა ნათიას..
-სამსახურის ბიჭები გადიან დღეს ქალაქგარეთ,ხომარ გეწყინება,მეც რომ წავიდე?-სითბო გაურია ხმაში და მაგიდას მოახლოებული სუსტი სხეული კალთაში ჩაისვა.
ფიქრები აურია.
სუსტ წელზე ხელები აატარა და,მაიკის შიგნით სუროსავით შემოახვია თითები..
გარინდებულ ქალს სიამოვნების ჟრუანტელმა გონება გაუფანტა.
სუსტი კვნება აღმოხდა და სხეული დაეჭიმა სურვილისგან.
მამაკაცს ხელებში ქალის მკერდი მოექცია..
სურვილი თავადაც მოერია,თუმცა,სხვაგან აგვიანფებოდა..
ძალებს ზოგავდა..
-გამიშვებ?-ხმა დაითბო და შორტის ღილი შეუხსნა..
ქალის სხეულის ტემპერატურამ და მზაობამ გონება წამით გაუთიშა..
თხელი საცვალი გადაუწია და,თითები სისველეში შეუცურა.
ჟრუანტელმა თავადაც დაფარა..
მოფერება წუთით გაგრძელდა,თუმცა,სრულად აშალა მამაკაცი.
ფეხებიდან წამოაყენა,შემოაბრუნა და ამჯერად პირისპირ დაისვა კალთაში.
თხელი სარაფანი გადააძრო და სავსე მკერდს დაეწაფა..
ტუჩები მოწყურებულივით დაუკოცნა და,
სამზარეულოშივე დაეუფლა..
ძალაგამოცლილმა დააყრდნო მაგიდას ხელები და,
სუნთქვა არეულმა ახედა აფორაჯებულ ქალს..
მიუხედავად სიამოვნებისა,რომელიც,წუთები გაგრძელდა,მისგან მხოლოდ პასუხს ელოდა.
-ოღონდ ძალიან არ დაიგვიანო,კარგი?!-მის უთქმელ კითხვას უპასუხა ქალმა და,ცივი წყალი შეუსვენებლად მოსვა.
-გადავივლებ და,წავალ.-ოთახიდან გასვლამდე ისევ აკოცა და,
აციმციმებული მზერა მიაბყრო...
ხელუხლებელ სუფრას ალაგევდა,
ალექსის ტელეფონზე შეტყობინება რომ მოვიდა..
არც არასდროს წაიკითხავდა,ეკრანზე უთვალავი გული რომარ ყოფილიყო..
-"დავიღალე ლოდინით,მალემოდი,რაა"
-წაიკითხა თუარა,ცივად გაუშვა ტელეფონს ხელი,ნომერს სახელი არეწერა,ათასფერი გულები კი ცივად ესობოდა სულზე.
თუმცა,მაინც..
-შეტყობინება მოგწერეს.-უდარდელად გასძახა ახალგამოსულს,პირსახოც შემოხვეულს.თუმცა,ეჭვის თვალით დააკვირდა რეაქციას.
მამაკაცმა ტელეფონს დახედა თუარა,ფერი დაეკარგა და,ყველება აუტყდა.
-ამ ბიჭმა ხომ დამსვა ცეცხლზე რა,გიორგია,ბოჭორიშვილი!
წავედი თორემ,აქ მომაკითხას.-უცებ,სახელდახელოდ მოიფიქრა ტყუილი და, თვალებში აღარც შეუხედავს იმ დღის მერე ნათიასთვის..
___
დაგვიანება..
მეექვსე!-
მხილება..
პირველი!
__
თვალებდასიებული,
სუნთქვაარეული,
გულგატეხილი,
სულამწვარი,
ყოველ წამს საათს აჰყურებდა და,
უკვე ელანდებოდა ზარის ხმა.
მეათე შეტყობინებას გზავნიდა და,
მეასედ ურეკავდა..
ტელეფონი გათიშული იყო,
მფლობელი უფრო საინტერესო საქმით იყო დაკავებული..
გული ეწურებოდა..
გრძნობდა,შიგნით როგორ ესერებოდა ორგანიზმი..
ფიქრებს ჭკუიდან გადაჰყაბდა,
როგორც იქნა,
ღამის სამისთვის,
კარზე კაკუნი რომ გაისმა,
ფრთხილი..
რომ არ გაუღეს,საკეტის ხმაც მოესმა..
არეული ნაბიჯით შემოვიდა ოთახში ალექსი.
სახეზე ღალატი გამოჰხატვოდა..
სხვა ქალის მძაფრი,მკვეთრი სუნი ასდიოდა..
გულის რევის შეგრძნება დაეუფლა..
თავს დააძალა,რომ აქვე გული არ არეოდა..
უსიტყვოდ შესცქეროდნენ ერთმანეთს.
ათასი გასამართლებელი მიზეზი პირზე შეხმობოდა ალექსს.
დაამუნჯა ნათიადან წამოსულმა ტკივილმა.
მოცელილივით ჩაცურდა იატაკზე და,
ღალატში მხილებული,
უხმოდ ატირდა...
მხრები უცახცახებდა და,
შერცხვენილი მუჭებს უშენდა კედელს..
ასე უთქმელმა,
უსიტყვო მხილებამ გული შეუნგრია..
სული დაუმძიმა..
ტკივილამდე ინანა ყოველი დაგვიანება და,
უხამს ქალში გაცვლა..
არეგონა,
ვერ წარმოიდგენდა
თუ ასე შეჭამდა,
ასე მოულოდნელად მოვიდოდა სინდისი..
თავჩახრილს ნაბიჯების ხმა მოესმა..
მზერა ვერ გაუსწორა,
თუმცა,
გარკვევით დაინახა,
როგორ გავიდა სახლიდან ფრთამოტეხილი,
თუმცა,
მაინც ამაყი ცოლი..
___
ბოდიშები..
პირველი!
__
-გთხოვ,მნახე..-ტელეფონზე რომარუპასუხა,მიწერა..
მხილებიდან მესამე დღეს..
პასუხი ვერ მიიღო,
ლამის ჭკუიდან გადადიოდა..
ყველგან მიდიოდა,სადაც იცოდა იყო..
მაგრამ,
უშედეგოდ.
ყველგან ელანდებოდა,
ყველგან ეჩეხებოდა,
სინდისის ხმა გამაყრუებლად ჩაძახოდა..
სიმწრისგან მუჭებს უშენდა კედლებს,
მისი უმწეობისგან გული ერეოდა..
არაკაცობა მთელ ტანზე მოსდებოდა და გულმუცელს უჭამდა..
ნანობდა,
თუმცა,
გვიან..
____
-"თავმოყვარეობა ოდნავ მაინც შეინარჩუნე,კუდში ნუ დამსდევ.."-ერთი თვის თავს,მოუვიდა შეტყობინება..
მთელი დღე ასო-ასო კითხულობდა,
სამსახურშიდაც აირია საქმე..
ყველა გაკვირვებით შეყურებდა ერთთვეში სახეცვლილ კაცს..
სინანულისგან თვალებჩამქრალს,
ხალისი დაჰკარგვოდა..
იმ დღიდან,
სულ რამოდენიმე საათში ჩამოიცილა ყველაფრის ამრევი..
თვითგვემისგან სული ეხუთებოდა,
დანაშაულის გრძნობისგან სუნთქვაც უჭირდა..
ენატრებოდა..
შეხედვა და,
შეხება ენატრებოდა მისი.
მომლოდინე გაფართოებული თვალები და,
თბილად შეფუთული ვახშამი ენატრებოდა..
მის მკლავებში გაყურსული,
სიყვარულით თვალებანთებული,
მოალერსე ცოლი ენატრებოდა..
თუმცა,
მაინც არ ჩანდა..
პატიება,
ალბათ,
სამყაროში ყველაზე რთული,
გადაულახავი ბარიერია..
___
შეხვედრა..
პირველი!
__
სამსახურიდან გამოდიოდა,
სუსტი ნაბიჯით მიუყვებოდა ფეხით გზას..
მოგონებებისგან შეჭმული ენერგია სულ გამოსცლოდა..
თავდაჯერებული,ამაყი,მედიდური ალექსისგან მხოლოდ სახელიღა დარჩენილიყო..
სუნამოს ნაცნობი სურნელი რომ უგრძნო,
თითქოს,
ფერები შეიძინა გარემომ.
მის წინ მომავალ ქალს მზერა შეაყინა.
ისევ ისეთი სიამაყით მოაბიჯებდა,
მიუხედავად დამალული ემოციებისა,
ალექსმა მაინც შეამჩნია მის თვალებში აციმციმებული ერთი,მაგრამ,მკაფიო ვარსკვლავი...
მშრალად,დაყენებული ხმით მიესალმა ნათია..
მისი თვალებიდან წამოსულვედრების იმპულსებს ფარივით იგერიებდა..
არ სჯეროდა,რასაც ხედავდა.
სულ დაეპატარავებინა სინანულს ახოვანი მამაკაცი..
გულმა
რეჩხი უყო..
თუმცა,მაინც,
ცივად,
ისე,როგორც უბრალო ნაცნობს,დაემშვიდობა და,გაერიდა..
___
ბოდიშები..
მეორე!
__
სიტყვაარეული,
დაუწყობელი,
თუმცა,
სიმართლით გაჟღენთილი შეტყობინება გაუგზავნა შეხვედრიდან ორი კვირის შემდეგ..
უხსნიდა,
დაწვრილებით,
სიტყვა-სიტყვით..
ნახვა-ნახვით იხსენებდა და,
უყვებოდა,
რომ
პლატონური ღალატის იქით,
შორს არ წასულან..
თავს დამცირებულად გრძნობდა,თუმცა,უღირდა..
იფიცებდა,
ეხვეწებოდა,
უმტკიცებდა,
თუმცა,
გამართლებას მაინც ვერ უძებნიდა პირველიდან მეექვსეს ჩათვლით დაგვიანებულ ღამეებს.
ორი დღე ელოდა..
წამდაუწუმ დასჩერებოდა ტელეფონს..
-"და,ის კვირა?"-მეორე ნანატრი პასუხი გვიან ღამით,ორისკენ მიიღო...
-"გეფიცები ყველაზე წმინდას,იმ დღეს,იმ კვირას შუა გზიდან მოვბრუნდი..."
__
შეხვედრა..
მეორე!
__
სამსახურიდან გამოვიდა და,
ორი საათით ადრე მივიდა სახლში..
კარები ღია რომ დახვდა,
გაუკვირდა..
არადა,ჩაკეტა..
ბინაში შევიდათუარა,
ნაცნობმა არომატმაისევ აუწვა იარები.
ფრთხილი ნაბიჯებით მიუახლოვდა საძინებელს,
საიდანაც,
უხმო ქვითინის ხმა გამოდიოდა..
ქალის სუსტი სხეული ლოგინთან ჩაკეცილიყო და,ალექსის მაიკაში ჩაემალა სახე..
მხრები მწარეთ უცახცახებდა..
არც კი გაუგია სხვისი მოსვლა..
სული აეწვა ალექსს..
ყველა იმ საათს სწყევლიდა,რომ დააგვიანა..
ყველა იმ უხეშ სიტყვას,არეულ გონებაზე რომ უთხრა ნათიას..
დანახულმა უფრო დააპატარავა,
კედელთან ჩაცურდა და,
მიახლოებაც ვერ გაბედა.
უყურებდა მისი სისუსტის შედეგს და,
თავი სძულდა..
ტირილის ხმა რომ
მიწყდა,
ფეხზე წამომდგარ გოგოს ახედა..
ქალის სუსტ სხეულზე პატარა,
წამოზრდილ მუცელს ლამაზად დაედო ბუდე..
გააკანკალა..
დანახულმა სურათმა თავზარი დასცა.
ხმა და გრძნობები ვერ გააკონტროლა..
თვალებგაფართოებული,
ცრემლჩამდგარი,
აკანკალებული უყურებდა როგორ ეფერებოდა მუცელს ნამტირალები ქალი..
ცეცხლი მოეკიდა სხეულზე..
ემოცია იმდენად დიდი იყო,
მისი იქ ყოფნა ქალმაც შეამჩნია..
დაზაფრულმა გამოაღო ფართოდ კარები და,
ფერი დაეკარგა ალექსის დანახვისას..
შიშის მერე,სახეზე,სითბომ გადაჰკრა..
ბიჭი კი,
ისევ ისე,
მთლიანად შეძრული იჯდა..
მხოლოდ მაშინ გატყდა ქალი,
დაჩოქილი მამაკაცი რომ მიუახლოვდა და,
წელზე შემოხვია ხელები..
თავი მუცელზე მიედო და,
შეუჩერებლივ იმეორებდა ერთსადაიმავეს...
ბოდიშებად იღვრებოდა დაჩოქილი და არაშორებდა ტუჩებს წამოზრდილ მუცელს...
ფრთხილად გადაუსვა ნათიამ წამოზრდილ თმაზე ხელი...
მისი სულიდან წამოსული სინანული მალამოდ მოდებოდა გულზე..
უწონადობა იგრძნო,
სულს სიმშვიდე მოსდებოდა..
ნაპატიები გული რიტმულად სცემდა..
თუმცა სტკიოდა,მაგრამ,უღირდა..
მასაც,
თავჩაქინდრული რომ ეჩურჩულებოდა ჯერ კიდევ სულ ციცქნა არსებას..
__
გულისცემა..
პირველი!
__
სიყვარული..
მთავარი!
__
პატიება..
პურველი და,უკანასკნელი!
____
მოგესალმებით..
სადაც სიყვარულია,იქ,პატიებაცაა,ასე მგონია..
ბოლო ერთსაათში,უძილობისას,არვიცი რატომ და ,როგორი დაიწერა..
მაგრამ..
...
თქვენი:ანასტასია