დამიანეს ვშორდები და უკანა სავარძლებზე გადავდივარ ფანჯარას ვწევ და მას ვანიშნებ რომ სიჩქარეს მოუმატოს ისიც ასრულებს და ფანჯრიდან სწრაფად ვიხედები ვუმიზნებ და ვისვრი.. ტყვიას ტყვია მიყვება მაგრამ მანძილის გამო ვერაფერს ვხდები.. მდევრებიც იღებენ იარაღებს და გვესვრიან.
პანიკა მეწყება...
-ჯანდაბაა, რავქნათ?
-არვიცი მალე უნდა გავჩერდეთ გზებზე სამუშაოები მიმდინარეობს და ჩახერგილია-ერთმანეთს აყრის დამიანე და გზას უყურებს
ტყვიებიც გამითავდა ბოლო იმედი ისაა რომ თვითონვე შეგვეშვებიან მაგრამ არა... ორივე მანქანა გვეწევა და აქეთ იქიდან გვეჯახებიან.
საბოლოოდ კი ჩვენი მანქანა გზიდან უხვევს და რაღაცას ვეჯახებით.. გონებას ვკარგავ მანამდე კი ყურებში დამიანეს და ვიღაცის იარაღის ხმა ჩამესმის...
არვიცი რამოხდა, ქუთუთოები დამძიმებული მაქვს და ვცდილობ ერთმანეთს დავაშორო.. თვალებს ვახელ მაგრამ გარშემო სიბნელეა ხელების ცეცებას ვიწყებ იქნებ სადმე ჩამრთველი ვიპოვო მაგრამ არაფერია.
-არა-ვჩურჩულებ ჩემთვის და კედელთან ვცურდები-რავქნა?
სინათლე ინთება და ამასთან კარებიც იღება.. კარებში ორი მაღალი ფიგურაა შემოდის ხოლო მათ უკან 6_მდე მამაკაცი მოჰყვება
-პატარასაც გაუღვიძია-იძახის ერთ-ერთი მათგანი და ნაცრისფერ თვალებს მთლიან ტანზე მატარებს-ისედა სანამ რაიმეს დავუშავებდეთ მოდით კარგად გავერთოთ-ამბობს ის და ამაზრზენად ხარხარებს
ფეხზე ვდგები და წელში ვსწორდები.. რამდენიმეს უკან მდგომი მამაკაცებისგან ხელი იარაღისკენ გაურბის
-ის რომ ახლა აქ ვარ და იმდენი ძალა არ მაქვს რამდენიც შეიძლება გარეთ მქონოდა არ დაგავიწყდეთ რომ არ მაინტერესებს...-ვსისინებ და ორივე მათგანს თვალებში ვუყურებ-თქვენს ლეკვებს უთხარით რომ იარაღს ხელი მოაშორონ... რადგან მომიტაცეთ ისიც კარგად გეცოდინებათ ვინ ვარ და რაშემიძლია ამიტომ სიფრთხილე გმართებთ-ვეუბნები მათ და თვალებს ვახამხამებ.. თავს კარგად არ ვგრძნობ
-კიდევ დიდ გულზე ხარ?!-მეკითხება ნაცრისფერ თვალებიანი-აქ შენზე უპირატესობა გვაქვს ამიტომ ენის ტლიკინს ჯობია იმ წამებით დატკბე რაც დაგრჩენია ძუკნა-მეუბნება ჩემთან ახლოს მოდის თმებში მწვდება და კედელზე მახეთქებს
-შენიდედაც-ვყვირი და მუშტს ვურტყავ სახეში
ის ხელის აწევას აპირებს მაგრამ მეორე მამაკაცი აჩერებს
-შეჩერდი დავით-ამბობს მკაცრად
-სულ გაგიჟდი? მუშტი მომარტყა-თვალებიდან ნაპერწკლევს ყრის დავითი და მე მიყურებს
-გამოეცალე და აღარ მიუახლოვდე-ამბობს უცნობი და კარებისკენ ტრიალდება.. ყველა მას მიყვება
სანამ გავიდოდნენ ხმამაღლა ვამბობ
-არ ამიხსნით რახდება? რატომ მომიტაცეთ?
-მამაშენს უნდა ჰხსომებოდა თავის დროზე რომ წესების დარღვევა ისჯება...-მპასუხობს უცნობი და კარები იკეტება მაგრამ ამჯერად შუქი რჩება.
ოთახს ვათვალიერებ მაგრამ გასასვლელი არსადაა იმ კარს თუარ ჩავთვლით რომელიც
რამდენიმე წამის წინ გასაღებით ჩაკეტეს.
-მოვიფოქრებ.. მე რაიმეს მოვოფიქრებ-ვამხნევებ ჩემს თავს და დამიანე მახსენდება.. ნეტავ როგორაა..?
ტირილი მიტყდება.. ახლა არარფერი არ შემიძლია გარდა ლოდინისა.. არც ის ვიცი რას უნდა ველოდო.. ასე ვერ ვიქნები ჩემი ჯერია
ფეხზე ვდგები ცრემლებს ვიმშრალებ და კარებს ვაყურადებ ჩამიჩუმი არ ისმის
-ალბათ არავინა..-ვიძახი ჩემთვის და საკეტისკენ ვიხრები.. ვერ გავაღებ თმისსამაგრიც კიარმაქვს რომ მეცადა
კარებთან ვჯდები და ფიქრს ვიწყებ
არც ის ვიცი ვინები არიან და არც ის სად ვარ ან რატომ..
-ყველაფერს დრო უნდა.. -ვიძახი ჩემთვის. ასეთ სიტუაციაში ადრეც ვყოფილვარ მაგრამ მაშინ მიკასთან ერთად ვიყავი და გამტაცებელსაც საკმაოდ კარგად ვიცნობდი...
დიდი დრო გადის მაგრამ ჩთან მაინც არავინ არ მოდის. თუ ჩემი მოკვლა უნდათ მომკლან რაღას ელოდებიან
რაღაც ხმები მესმის და მეც სასწრაფოდ კარებთან მივდივარ. მოსმენას ვიწყებ
-რატომ უთხარი რომ საქმე მის მამას ეხებოდა?
-ეგრე არ იყო? ყველაფერი მის გამო დავკარგეთ მაგის დედას შე**ცი
-სიტყვები აკონტროლე დავით.. ხვდები მაინც რას ამბობ? ერთად ვმუშაობდით. საქონელიც კი ერთად გადაგვქონდა საზღვარზე
-რა?-ვიძახი შეშფოთებული და სუნთქვასაც კი ვიკრავ რომ ყველაფერი უკეთ გავიგო
-აბა ისიც გაიხსენე ვინ გვიღალატა ირაკლი? ეგ რატომ აღარ გახსოვს? ვინ გაგვცა თითოეული ჩვენგანი და რატომ ვიჯექით წლები ციხეში?
-ვიცი მაგრამ მისი შეურაცყოფის უფლება არ გაქვს შეიგნე-ამბობს ირაკლი და ორივე მათგანი ჩუმდება... ნაბიჯების ხმა ისმის და ის უფრო და უფრო უახლოვდება ოთახს კარების უკან ვდგები.. სხვა თუარაფერი ბრძოლის უფლება მაინც მაქვს...
კარები იღება ახლა მხოლოდ დავითი და ირაკლი არიან ძალიან კარგი უფრო მეტო შანსები მაქვს...
-მოვედით პატარ-სიტყვა შუაზე უწყდება დავითს რადგან ოთახში შემოსვლის თანავე სახეში ვურტყამ..

პ.ს მომდევნო 2 ან 3 თავში ვამთავრებ და ყველას
გთხოვთ თქვენი აზრი დააფიქსიროთ...
დიიდი მადლობა ვინც კითხულობთ..