უნივერსიტეტიდან გავიდა და სახლში წავიდა. ეხლა მარტო ყოფნა უნდოდა. სტუდენტებთან და ლექტორთან შერცხვა. საკუთარ თავს ადანაშაულევდა ყველაფერში.კარზე ზარი გაისმა. კარი გაღო და თავ დახრილი კატო, დახვდა კარს მოშორდა შემოდიო ანიშნა.
-ნიცა მაპატიე რა უბრალოდ არ შემეძლო მომეთმინა.
-შენ არაფერშუაში ხარ . ჩემი უყურადღებობის გამო მოხდა.
-ყველაფერი იმ გველის ბრალია.
-საკმარისია არ მინდა მასზე ლაპარაკი. სამსახურზე რა ქენი რა დროს უნდა მივიდეთ?
-წესით ნახევარ სათში იქ უნდა ვიყოთ.
-მაშ რაღას ველოდებით?.წავედით.-კარი გამოიხურეს და სამარშუტო ტაქსში ავიდნენ. 20 წუთში ადგილზე იყვნენ. შიგნით შევიდნენ. კატომ უთხრა მენეჯერს რისთვისაც იყო ნიცა მოსული.
-სივი შეავსე და დღესვე დაიწყე მუშაობა თუ შეგიძლია რათქმაუნდა. რადგან უკვე ფეხზე ძლივს ვდგევარ ამდენი წინ და უკან სიარულით. ხო მართლა მე ეკა მქვია.
-სასიამოვნოა.რათქმაუნდა სიამოვნებით. -სივი შეავსო და პირველი დავალევაც მიღო. რაღაც საბუთები უნდა შაეტანა ჯერ ადვოკატისთვის შემდეგ კი ხელ მოსაწერად წაეღო უფროსისთვის.ცოტას ღელავდა არ იცოდა როგორი უფროსი იყო.აი ადვოკატმა დასრულა მისი საქმე და ეხლა კი დროა უფროსთან შევიდეს. ფრთხილათ დაკაკუნა კარზე და პასუხს დაელოდა. პასუხის შემდეგ ფრთხილათ შევიდა, უფროსი უკან იყო შეტრიალებული სავარძლით, და თან რაღაცას კითხულობდა.
-ეკა ამ კომპანიასთან არ ვითანამშრომლებთ დაურეკე და უთხარი....-უცებ მოტრიალდა და იქ ეკას მაგივრად ნიცა რო შერჩა გაოცდა.-ნიცა?აქ რას აკეთებ?
-გამარჯობათ ბატონო ალექსანდრე მე დღეს დავიწყე აქ მუშაობა.-თვითონაც გაკვირვებული იყო ამ შეხვედრით.
-გასაგებია გილოცავ. რა გევალება?
-დოკუმენტების წაღება მოტანა, ყავა და მსგავი რამები.
-გასაგებია. ეხლა კი მომისმინე. ეკას გადაეცი ამ კომპანიას დაუკავშირდეს და უარი უთხრას.
-კარგით. გნებავთ რაიმე?
-არა შეგიძლია წახვიდე.-კაბინეტიდან გამოვიდა და იქვე ჩამოჯდა ჯერ კიდევ შოკში იყო ვერ წარმოიდგენდა რო მისი ლექტორი იქნებოდა უფროსი. ამ ყველაფრიდან ერათი კვირა გავიდა თითქმის ყვაფერი მოგვარდა. არც უნივერსიტეტში ქონდა პრობლემა და არც სამსახურში. მაგრამ ისეთი შეგრძბება ქონდა რო თითქოს ვიღაც უთვალთვებდა. ორშაბათი დღე იყო უნივერსიტეტიდან კატოსთან ერთად წავიდა სამსახურში. ალექსანდრემ რამოდენიმე დოკუმენტი მისცა და უთხრა საუკეთესო რომელიც იქნება მითხარიო.ნიცას გაუკვირდა ამას როგოც წესი მან უნდა აკეთებდეს, მაგრამ არაფერი უთქვავს.კარგიო უთხრა და გაშორდა ნახევარი სათის შემდეგ ყავით ხელში და საბუთებით მიუკაკუნა.
-შეიძლაბა ბატონო ალექსანდრე?
-შემოდი. აბა რა ქენი გადახედე?
-კი გადავხედე სამივე კარგი კომპანიაა მაგრამ მე მაინც ამ კომპანისკენ ვიხრები.-მიუთითა ერთერთზე.
-ძალიან კარგი მეც მაგას ვფიქრობდი. სადაცა მოვა ამ კომპანის ახალი დროებითი დირექტორი.
-კარგით. მე გჭირდებით კიდე?
-კი მჭირდები....-სიტყვა კარზე კაკუნმა შეაწყვეტინათ.
-ბატონო ალექსანდრე ბატონი ანდრეა მოვიდა.-ნიცას დიდი ყურადღება არ მიუქცევია სახელისთვის.
-კარგი შემოვიდეს.-ეს თქვა და საბუთებს დაუწყო კირკიტი.
-მე გავალ თუ არაფერი გაქვთ ჩემთან საქმე.-თქვა და კარისკენ წავიდა.კარში გადოდა უცებ ვიღაცას რო შესკდა.-უკაცრა.....-სიტყვა ვერ დასრულა როცა მამაკაცს შეხედა.თითქოს ერთ ადგილას გაიყინა ვერც წინ მიდიოდა და ვერც უკან. ბიჭმა ერთი ნაბიჯი რო გადადგა მისი მიმართულებით მხოლოდ ეხლა მოვიდა გონს.-უკაცრავად ვერ დაგინახეთ.-თავისი ხმა ძლივს იცნო ისეთი შესუსტებული ქონდა.ალექსანდრე ამ სიტვაციას უყურებდა დაინახა როგორი თვალებით დახედა გოგოს და რაღაცის თქმა დაპირა მაგრამ ნიცამ არ მისცა საშვალება.ნიცამ უკან მოუხედავათ დატოვა კაბინეტი ყავა გამზადა ისედაც იცოდა მალე დაუძახებდა უფროსი.ეკასთან მივიდა და ყავის შეტანა მას სთხოვა.
-შენ რატო არ შეგაქვს?
-თავს შეუძლოდ ვგრძნობ.აი ეს ბატონი ალექსანდრეს ყავა უშაქრო ეს კი ბატონი ანდროსი ცოტა შაქრით.-მიუთითა ჭიქებზე.გოგონამ თავი დაუქნია და ყავა წაიღო კარზე ფრთხილათ დაკაკუნა და შევიდა.
-ნიცა სად არის შენ რატო მოიტანე?-იკითხე წამსვე ალექსანდრემ.
-თავს შეუძლოდ გრძნობს და მე მთხოვა. ეს თქვენი ყავა უშაქრო ბატონო ალექსანდრე ეს კი თქვენი ცოტა შაქრით.-ისევე თქვა როგორც ნიცამ უთხრა.ალექსანდრემ გაკვირებულმა გახედა ანდრეას.
-როდის უთხარი როგორი ყავა გინდოდა?
-ალბათ ისე გაკეთა.
-ხო ალბათ -დაეჭვებულმა თქვა ალექსანდრემ.ხელშეკრულებას გადახედეს და ადგილის სანახავად ორივემ ერთად გადაწყვიტა წასვლა. ნიცას გაყოლაც აუცილებელი იყო.ალექსანდრემ მალე გავიდა მანქნის გამოსაყვანად. ამიტო ანდრეას და ნიცას ერთად მოუწიათ ლიფტით ჩასვლა.ლიფტში სრულიად მარტოები იყვნენ.
-საერთოდ არ მოგენატრე?-არ ელოდა ამას თუ კითხავდა.
-აქ რას აკეთებ?რატო დაბრუნდი?-კითხვას თავი არიდა ნიცამ.
-მომენატრეთ. და მინდა რო მომისმინო და სიმართლე გაი......-წინადადება გაწყვეტინა ნიცამ.
-რომელი სიმართლე?მე სიმართლე ვიცი .
-შენ არაფერი გახსოვს.
-არც მინდა რო მახსოვდეს.
-არ გახსოვს და სიმართლე არ იცი.
-საკმარისია ანდრეა საკმარისი.-უყვირა და ლიფტიდან უნდა გასულიყო ანდრეამ რო შეაჩერა.
-მიუხედავად იმისა რო ჩემი არ გჯერა ჯერ კიდევ ატარებ მაგ კოლიას.-ნიცამ ყელზე დაიხედა მერე ანდროს ხელს დახედა, და კოლია მოიხსნა ანდროს ხელზე დაუდო.
-ეს კოლია არაფერს წყვეტს. არ გაბედო და აღარ შემეხო.მე ძმა და ბიძაშვილი 5 წლის წინ დავკარგე დაიმახსოვრე. არც ძმად და არც ბიძაშვილათ აღარ გათვლი.-უთხრა და სწრაფი ნაბიჯით წავიდა ალექსანდრესკენ რომელიც გაკვირებული და გაღიზიანებული უყურებდა ამ გველაფერს.ანდრეა მისი მანქნით წავიდა ნიცა და ალექსანდრეს მანქნით.
-არ მინდა შენს საქმეში ჩავერიო მაგრამ მომეჩვენა თუ იცნობ ანდრეას?.-კითხა უცებ ალექსანდრებ.
-მოგეჩვენათ ბატონო ალექსანდრე.-იცრუა და ყელში გაჩხერილი ბურთი ძლივს გადაგორა თვალები დახუჭა და შეცადა მასზე აღარ ეფიქრა.
-ხო ალბათ.-ადგილი ნახეს რაღაცაები გადამოწმეს და ალექსანდრემ ვახშამი შესთავაზა ანდრეას.
-დიდი სიამოვნებით.
-ძალიან კარგი აბა წავიდეთ ნიცა?
-უკაცრავად ჩემი სამუშაო სათები ამოიწურა სახლში უნდა წავიდე ჩემი დები ინერვიულებენ.
-კარგი მე წაგიყვან იქეთ მაქვს გზა მაინც.-შესთავაზა ანდრეამ.
-არ შეწუხდეთ თვითონ წავალ.-არც კი შეუხედავს ისე უპასუხა.
-მე წაგიყვან ნიცა.-ეხლა ალექსანდრემ შესთავაზა.
-არ არის საჭირო ჩემს გამო რო შეწუხდეთ ტაქსი უკვე გამოვიძახე სადაცაა მოვა.მადლობთ და ნახვამდის.-სახლში დაბრუნდა გვანცა იგვიანებდა. ნუცა მეცადინეობდა. როგორც იქნა დაბრუნდა გვანცა.სახეზე ფერი არ ედო მიხვდა რო მანაც ნახა ანდრეა.
-შენც ნახე?-კითხა ნიცამ, მაგრამ გვანცამ ვერ გაიგო.-გვანცა.
-ხო რამე მითხარი?
-შენც ნახე თქო?
-ესეიგი მოვიდა შენთანაც. იქნებ დაელაპარაკო ნიცა მე....-საუბარი გაწყვეტინა ნიცამ.
-ეს საკითხი დაიხუროს გვანცა.
-როდემდე ნიცა როდემდე არ უნდა გაიხსენო ის ერთი თვე. ისე არააა როგორც გგონია იქნებ მივიდეთ ექიმთამ?
-მე ისედაც ვიცი ყველაფერი.
-და რა იცი მხოლოდ ხმები გახსოვს მეტი არაფერი ისიც კი არ გახსოვს რა მოხდა.
-გვანცა მორჩა მე ვიცი ყველაფერი.-ეს თქვა და ოთახში შევიდა