ოდესმე თუ ჩაფიქრებულხარ რატომ ქვია შეცდომას შეცდომა? ალბად იმიტომ,რომ შეცდომაა...ვფიქრობ, ადამიანმა თუ გინდა თავი ცოცხლად იგრძნო ბევრი შეცდომა უნდა დაუშვა,ბევრჯერ უნდა შეცდე,რომ შემდეგ ამ შეცდომებზე ისწავლო.მე მინდოდა თავი ცოცხლად მეგრძნო,ისე ცოცხლად,როგორც არასდროს,ცოცხლად ყოფნა მინდოდა, არაამქვეყნიურად ცოცხლად ყოფნა,მინდოდა დიახაც!მინდოდა და მივიღე კიდეც!
იცით რა არის ჩემთვის სიცოცხლე? გული რომ საგულედან გივარდება, ვენებში სისხლი აფორიაქებულია თითქოს გაბრაზებული მდინარესავით რომ ჩქებს და ეხეთქება კედლებს,როგორც ადიდებული მდინარის წყალი ქვებს.თითქოს ესაა ჩემთვის სიცოცხლე,როცა კაპილარებში,ვენებსა და არტერიებში სისხლი მოძრაობს და გავიწყდება საით მიედინება, არ აქვს მნიშვნელობა  გულიდან ორგანოებამდე თუ პირიქით.
გარეთ საშინელი ამინდია,წვიმს,განა უბრალოდ წვიმს?არა ეს რაღაც სხვაა თითქოს ცუდი ამბის მომასწავლებელია ეს წვიმა,ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს გარეთ რაღაც ცუდი ხდება მინდოდა ეს შეგრძნება სადღაც გამქრალიყო,ამიტომ ჩავრთე კომპიუტერი და მეგობარს მივწერე.ცოტახნის შემდეგ ჩემს საწოლში ჩავწექი,7 შემდეგ უცნაური გრძნობა დამეუფლა ისეთივე,როგორიც ყოველ საღამოს.
მე ვარ მია თვრამეტი წლის გოგონა,რომელიც სულ რაღაც ორ თვეში სკოლას დაამთავრებს.გოგონა რომელსაც საშინლად მოსაწყენი ცხოვრება აქვს,მკაცრი მშობლები,აუტანელი და დამღლელი ყოველდღიური გრაფიკი ადამიანი რომლის მოვალეობებშიც მხოლოდ სწავლა შედის და არანაერი გართობა.სწორედ ამ უცნაური გრძნობის დროს ვფიქრობ,რომ არ შეიძლება ასე,ეს არ უნდა ხდებოდეს  მეც უნდა ვგავდე სხვა მოზარდებს,მაგრამ რატო არ ვარ მათნაერი? რატომ არ შემიძლია მათთან ერთად გვიანობამდე გართობა? რატომ არ შემიძლია იმ ყოველივეს გაკეთება რასაც ისინი აკეთებენ თითქმის ყოველდღე? ანუ როგორც ჩემი მშოვლები მოიხსენიებენ რატომ არ შემიძლია შეცდომების დაშვება? აი იმ შეცდომების რომლებსაც შეუძლიათ თავი ცოცხლად მაგრძნობინონ.მეგობრები საერთოდ არ მყავს,მხოლოდ ერთი მეგობარი მყავს ისიც ბიჭი უსიმპატიურესია ხანდახან ვფიქრობდი ნეტავ ჩემი მეგობარი კი არა შეყვარებული იყო თქო,მაგრამ რაღაც მეეჭვება გოგონები მოწონდეს რადგან არასდროს არ ყოლია შეყვარებული და არც არასდროს არ უთქვამს ვინმე გოგოზე მომწონსო. ჩვენი მეგობრობა ცოტათი განსხვავდება სხვებისგან უმეტეს დროს მესიჯობაში ვატარებთ  რადგან სანდრი არ ცხოვრობს ჩემს პატარა ქალაქში და დროდადრო თუ ჩამოვა ხოლმე  და ისიც ათი წუთით ვნახულობთ ერთმანეთს,რადგან როცა აქააა ჩემთვის არ ცალია.ან ვერ იტანს ჩემს წუწუნს, მე ხომ სულ იმ ნანატრ შეცდომებზე ვწუწუნებ იმ თავისუფლებაზე რომელსაც ჩემი მშობლები მიზღუდავენ... სანდრი კი სხვანაერია,სხვანაერი არა მათთნაერი იმ ადამიანების მსგავსი რომლებიც შეცდომებს უშვებენ და თავისუფლებაც აქვთ. 
ყოველ საღამოს მასთან მესიჯობით მეძინება და დღევანდელი დღეც არაა გამონაკლისი.
-ჰეი რას შვრები ბებს?
-იდიოტო...შენ?
-მე გარეთ ვარ...
-ამდროს?
-ხოო ბებს...მისმინე ეხლა უნდა გავიქცე მეგობრებთან ერთად ვარ
-მოვიწყენ უშენოდ...
-ერთ საიტს გეტყვი შედი და იქ გაერთობი
-ჰმმმ
-შენები ვერ გაიგებენ არ იდარდო...
-იდიოტი ხარ იცოდი?
-კი
სანდრის აღარ მოუწერია მხოლოდ იმ საიტის ლინკი ჩამიგდო.საიტზე გადასვლა არ მიფიქრია სანამ  მივხვდი რომ რაც არ უნდა მეცადა ვერ დავიძინებდი ამიტომ გავხსენი საიტი რაღაც ონლაინ ჩათი იყო,პარამეტრები დავაყენე რაც უმარტივესი იყო ვარ გოგო და ვეძებ ბიჭს სხვა არაფერი არ ჭირდებოდა რეგისტრაციას თუ არ ჩავთვლით,მეტსახელზე ბევრი არც მიფიქრია და "ბებს" დავაწერე,რამდენიმე ლაწირაკს ვესაუბრე ბოლოს დავიღალე ყურსასმენები გავიკეთე და მობილური გვერძე გადავაგდე, მხოლოდ ხმა მესმოდა ვინც საუბრობდა  16 წლის ზემოთ ვერავინ ვნახე,ჩათიდან  გამოსვლას ვაპირებდი,როცა სასიამოვნო ხმა შემომესმა
-ჰეი აქ ხარ?
........ BlackHeart:ჰეი აქ ხარ?
 ბებს:კი
–მერე და როგორ ხარ?
–კარგად შენ?
–მეც კარგად...
– სასაცილო მეტსახელია
–ქართულად არ გადათარგმნო და ლამაზია
–-კი კი აბა რა"შავო გულო"
–-ნუ იცინი
-მეცინებაა...
-საყვარელი ხარ...
-კი მეუბნევიან ხოლმე
-არ გინდა გავერთოთ?
-არააა არ ვარ მასეთ
-თამაში ვიგულისხმე რამე
-ამმ...ნუ იცინი
-მეცინებაა
-საყვარელი ხარ
 -მართლა საოცრად საყვარელი სიცილი ქონდა, ხმა ხო საოცრად ნაზი  ისეთი ყველანაერი გაბრაზების დროს რომ დაგაწყნარებს
კარგახანს ვისაუბრეთ,ბევრიც ვიცინეთ მეორე დღეს  ყველა მეცადინეობაზე მასზე ვფიქრობდი,მახსენდებოდა მისი ხმა და მეღიმებოდა თოთქოს გიყვარდებაო მაგრამ სისულელეა ასე ერთი საუბრით ვინმე შეიყვარო.მთელი დღე ბედნიერი დავდიოდი  გუშინდელ საუბარს ისიც ემატებოდა რომ დღეს სანდრი ჩამოდიოდა მე კი ის თვეებია, თვალითაც კი არ მინახავს. ინგლისურის მეცადინეობიდან პირდაპირ მასთან გავეშურე ათი წუთით ვნახე მოვიკითხეთ ერთმანეთი და წავიდა,ამას მიჩვეული ვარ როცა ჩამოდის ყოველთვის ასე ხდება,მაგრამ ამჯერად გამიმართლა ამ სამ დღეში რაც აქ იქნება ერთხელ კიდევ მოვასწრებ მის ნახვას საღამოს მეცადინეობებისგან დაღლილი და ენერგია გამოწურული მივედი სახლში მომავალი დღისთვის მოვემზადე და დასაძინებლად დავწექი და  სანდრიმაც  დამირეკა
სანდრი-რას შვრები ბებს?
მია-დავწექი დასაძინებლად შენ?
სანდრი-არაფერს...მოვიწყინე
მია-რატომ
სანდრი-რავიცი,იცი დღეს რომ დაგინახე მივხვდი რომ ძალიან მომნატრებიხარ
მია-ოჰ,ეს რამე ახალია
სანდრი-ხო ჩემი თავის მეც მიკვირს
მია-იდიოტი ხარ...
სანდრი-არ გინდა ხვალ გნახო?
მია-კი მოვიცლი ათი წუთით
სანდრი-არაა...ათი წუთით აღარ ხვალ მთელი დღე მინდა რომ ერთად გავატაროთ
მია-მეკაიფები?
სანდრი-არააა მია
მია-ხვალ სამი მეცადინეობა მაქვს
სანდრი-გააცდინე ბებს...
მია-გაგიჟდი?!ჩემები მომკლავენ
სანდრი-გთხოვ რაღაც მნიშვნელოვანი უნდა გითხრა ნუ გითხრა რა მინდა ვისაუბროთ
მია-ეხლა მითხარი
სანდრი-მნახე ხვალ....
მია-ვერა ხვალ სკოლაშიც ვარ წასასვლელი
სანდრი-ნუ მახვეწნინებ ხომ იცი რომ არ მიყვარს
მია-არაფერი მოგივა ჩემს უნახველად...ვერ გავაცდენ ხვალ ...მიყვარხარ მაგრამ მაინც ვერ...
სანდრი-კარგი....
მია-სანდრიი,არ გეწყინოს...
 ამის თქმა იყო და გაისმა ხმა ტუ...ტუ....ტუ.აშკარად მივხვდი რომ ეწყინა,მაგრამ რამდენიმე დღე გაივლიდა და გადაუვლიდა.ტელეფონში ჩავრთე ის ჩათი და "შავ გულთან"საუბარი დავიწყე.
 -დღეს რაღაც ვერ ვცნობ ჩემს თავს...
-რატომ?
-არ ვიცი,ისეთი გრძნობა მაქვს რომ გინდივარ?
-მეკაიფები?თან მე მინდიხარ...სასაცილოვ
-არ გინდა ჩემი ფოტოები განახო?
-რა ფოტოები
-აიი ხედავ ეს კითხვა დასვი...ანუ სხვა რამეც იფიქრე...გარყვნილი ხარ სულიერად
-ჰაჰა...გამაცინე
-რაო ჩაკეტილი ხარ?
-არა ძალიანაც თამამი ვარ!მაგრამ  ამ წამს ნამდვილად არ მინდიხარ!-ვიტყუები არადა ამ წამს ისე მინდა ვიღაც შემეხოს,მომეფეროს,გასულ კვირას ერთმა ჩემმა სკოლელმა ბიჭმა უეცრად მაკოცა და მას შემდეგ ვერ ცნობ საკუთარ თავს
-გინდივარ...აღიარე
-კარგი ხოო-ვეღარ გავუძელი ცდუნებას
-არ გინდა მეც მომანდომო შენი თავი?
-ეგ როგორ?
-შენი შიშველი სხეულის ფოტოები გამომიგზავნე
-რავიცი რომ შეშლილი არ ხარ...
-რამე შემატყვე შეშლილის
-ნუ არა-გელოდები
სარკესთან დავდექი და რამდენიმე სექსუალური ფოტო გადავიღე  ნუ მთლიანად  არ გამიხდია და დედიშობილა ფოტოები არ გამიგზავნია, საღამურის მაისური ოდნავ ჩამოვიწიე ისე, რომ მკერდი გემრიელად გამოიყურებოდა თან წითელი აბრეშუმის საღამური მეცვა  შორტი ტანზე მქონდა მოტმასნული და ერთი სიტყვით რომ ვთქვა კარგი დასანახი ვიყავი.გავუგზავნე ფოტოები და ერთი სული მქონდა პასუხს როდის მომწერდა.
დილას ადრე ავდექი სამზარეულოში ჩავედი დედას უგემრიელესი საუზმე მოემზადებინა სწრაფად მივირთვი და ისევ ოთახში ავედი გამახსენდა გუშინდელი ჩემი საუბარი და ფოტოების ამბავიც დავინტერესდი რა პასუხი დამიბრუნა BlackHeart-მა, ლეპტოპი ავიღე,ჩართვის ღილაკს დავაწექი მაგამ რეაქცია არ ქონდა,ვიფიქრე დაჯდა თქო და დასატენად შევაერთე და სკოლაში წავედი.გზაში როგორც ყოველთვის ჩემს საყვარელ მუსიკას ვუსმენდი,სანდრი ყოველთვის დამცინოდა ჩემს მუსიკალურ გემოვნებაზე მაგრამ  რა ვქნა სიგიჟემდე მიყვარდა nina-ს feelings good.მიყვარდა როდესაც ამ სიმღერას ვუსმენდი და ხალხში მივდიოდი,მივდიოდი და საკუთარი თავი გამორჩეული მეგონა,აი ისეთი facebook-ის ვიდეეოებში ძალიან მაგარი გოგონები რო მოდიან თმებს იქნევენ და უკან მთელი კაცების არმია მოჰყვებათ.ზუსტად არ მახსოვს რამდენჯერ მოვუსმინე ამ მუსიკას,მაგრამ როდესაც სკოლის კართან მივედი კარგად მახსოვს რომ მუსიკის მისამღერი იყოო და სანდრის ხმაც შემომესმა
-დილამშვიდობის
გავოგნდი ზოგადად მსგავსი საქციელები არ აქვს ხოლმე და ვერ ვხვდები რაც ჩამოვიდა რა ემართება.
მია-აქ რა გინდა იდიოტო
სანდრი-დღეს უნდა მოგიტაცო...ხომ გითხხარი გუშინ
მია-ხო მაგრამ ვერ გავაცდენ მეც გითხარი
სანდრი-დღეს აღარ გეკითხები პირდაპი მოგკიდებ ხელს და მიმყავხარ...
ხელი მაგრად მომკიდა და რამოდენიმე ნაბიჯი გადავდგით სანდრის ამ საქციელმა ძალიან შემაშინა ასეთი უხეში არასდროს ყოფილა ჩემს მიმართ,თან ხელი მართლა მტკიოდა
მია:სანდრიი....გამიშვი ხელი მტკივა
სანდრი:შენ ჩემი სიტყვა არ გესმის ქალბატონო ამიტომ მივდივართ
მია:ვერაა  თქო!
ისე ხმამაღლა მომივიდა დაყვირება სკოლის ეზოდან ყველა ჩვენ გვიყურებდა,სანდრიმ შეშინებული სახით შემომხედა და იმ წამსვე ხელი გამიშვა
სანდრი:ბოდიში მია
მია: გაკვეთილზე შევდივარ
სანდრი:გარეთ დაგელოდები
მია: აჯობებს თუ არ დამენახები ცოტახანს
გულგრილად შევხედე და შევტრიალდი.სკოლისკენ წავედი. როდესაც ეზოში შევედი ვგრძნობდი რომ ყველა მე მიყურებდა,შემომხედავდნენ და სიცილით სკდებოდნენ,რამდენიმე ბიჭმა უაზროდაც კი მომაძახა"მაგარი ნაშა ხარო" სკოლაში შევედი და საპირფარეშოში გავედი მეგონა რამე არასწორედ მეცვა ან ვიფიქრე შარვალი ხომ არ გამეხა თქო,როდესაც სარკეში ჩავიხედე ყველაფერი წესრიგში იყო.ვერ ვხვდებოდი რა ჭირდათ,9  დაბნეული საკლასო ოთახისკენ წავედი და ჩემს მერხთან დავჯექი.გაკვეთილი დაიწყო ბავშვები ისევ მიყურებდნენ და შემდეგ ერთმანეთში ჩურჩულებდნენ  ვერ ვხვდებოდი რას შეიძლება შეეცვალა მათი ჩემდამი დამოკიდებულება, გაკვეთილზე დაბნეული ვიჯექი ისე,რო ერთი სიტყვაც კი არ გამიგია რაც მასწავლებელმა ილაპარაკა,ზარი დაირეკა თუარა კლასიდან პირველი გავედი და სახლისკენ ვაპირებდი წასვლას როცა ჩემმა სკოლელმა გამაჩერაა
გიო: მია როგორ ხარ?
მია:კარგად შენ?
სიმართლე გითხრათ გამიკვირადა ამდენი წელია ვსწავლობთ და ამ ადამიანს ერთხელაც კი არ მოვუკითხივარ.
გიო-არ გინდა დღეს საღამოს შევხვდეთ?
მია-და რატომ?
გიო- უბრალოდ,წამო თან ვიაროთ სახლისკენ გაგაცილებ
მია-კარგი
კარგახანს ჩუმად მივდიოდით ეს სიჩუმე უკვე უხერხულობას ქმნიდა.მითუმეტეს მაშინ როდესაც ამ ადამიანმა სავახშმოდ დამპატიჟა. მივხვდი რომ ეს უხერხულობა მე უნდა მომეხსნა და ვახშამზე  დავთანხმდი
მია:კარგი  ვივახშმოდ დღეს ერთად
გიო: მშვენიერია მობილურზე მოგწერ მისამართს და გელოდები
მია:კარგი
ამის თქმა ვერც მოვასწარი რომ სადღაც გაქრა სახლში მივედი და ჩემს ოთახში შევედი ვიფიქრე ლეპტოპი უკვე დაიტენებოდა თქო, ჩავრთე მაგრამ მაინც არ ჩაირთო. გასაკეთებლად მინდოდა წამეღო მაგრამ, გიოსთან დავაგვიანებდი ამიტომ გადავწყვიტე ტანსაცმელი შემერჩია რა ჩამეცვა,  ბევრი რამ მოვისინჯე და ბოლოს არჩევანი უბრალო შავ მოტკეცილ  კაბაზე და ოდნავ მაღალ ქუსლიან ბასანოჭკზე შევაჩერე  ეს ორი რამ ძალიან უხდებოდა ერთმანეთს თმები დავისწორე,მსუბუქი მაკიაჟიც გავიკეთე და წასასვლელად მოვემზადე.ჩემებს გაუკვირათ სად მიდისო,ბევრიც იყვირეს,მაგრამ ბოლოს მაინც გამიშვეს თან აუარებელი დარიგება მომაყოლეს  სახლის კარი გავიხურე და გიოს მოწერილ მისამართზე წავედი.
 როდესაც გიოს სახლს მივუახლოვდი სანდრიმ დამირეკა
სანდრი:როგორ ხარ?
მია:კარგად შენ?
სანდრი:გამოხვალ რომ გნახო
მია:არა პაემანზე მივდივარ
სანდრი:ვაუ...ეს რამე ახალია
მია:კი
სანდრი:კაი წარმატებები
მია:მადლობა 

სანდრის pov:

უკვე ვერ ვხვდები ეს გოგო ვის ემსგავსება,თითქოს ნელნელა ქრება გოგონა რომელიც წლების წინ გავიცანი,საყვარელი მხიარული და საოცრად ლამაზი გოგონა,რომელიც უკვე შვიდი წელი სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს სადღაც ქრება ხელიდან მეცლება. გოგონა რომელააც არასდროს პაემანი არ ქონია ამ წამს ვიღაც ბიჭთან ერთად ზის  და იცინის მხიარულობს და საერთოდ არ ვახსოვარ.მარა  მიას რას ვერჩი ეს ყველაფერი ჩემი ბრალიაა მე ვარ უკანასკნელი ,რომელიც საყვარელ ქალს მეგობრად მიაჩნია.  ამ ფიქრებში ვიყავი,როდესაც სიბრაზე ვიგრძენი ქურთუკი ავიღე და სახლიდან გავედიიი უკან დეიდაჩემის ყვირილი მესმოდა
-სად მიდიხარ ალექსანდრე?!
-მიასთან!
არ ვიცოდი სად იქნებოდნენ და ჩვენს ქალაქში  ერთი პატარა ბარი იყო სადაც ყველა წყვილი დაიდიოდა,ბარში შევედი და მიას კლასელები დავინახე
-მია სადაა ხომარიცით?
-გიოსთანაა და ალბათ უკვე სე*სი აქვთ
-შენ შიგ ხო არ გაქვს რაებს *ლეობ!
-რაჩემი ბრალია ძმაო რაცა იმას გეუბნევი,მიამ გუშინ შიშველი ფოტოები გაუგზავნა და დღეს სექსი აქვთ
-მისამართი მითხარი
მისამართი გამოვართვი და გამწარებულმა რამდენიმე მუშტი ვუთავაზე.იმ ნაბიჭვრის სახლისკენ წავედიიი  ქალაქის ბოლოში ცხოვრობდა,ტაქსიდან გადმოვდიოდი როდესაც ატირებული მია დავინახე მისი სახლიდან გამოდიოდა.
მიას pov:
სანდრის მობილური გავუთიშე და გიოს სახლის კარებზე დავაკაკუნე,იმწამსვე კარები გამიღო გიომ რომელიც რაღაც სასწაულად მიკრიჭოდა
გიო:ცოტა  დაგაგვიანდა
მია:ნუ გადამაყოლებ
სახლში შეცედი  სუფრა გაეშალა ვივახშმეთ და შემდეგ მის ოთახში ავედით სურათების დასათვარიელებლად საწოლზე ჩამოვჯექი,გიომ სკოლის ალბომი მოიტანა და ჩემს გვერდით დაჯდა  დავიწყეთ სურათების დათვარიელება და საუბარი,საუბრის დროს ხელი მუხლზე დამადო,ნელ-ნელა ზევით აცურებდა თავი უხერხულად ვიგრძენი,ფეხის გამოწევა ვცადე მაგრამ ძლიერად მომიჭირა , მომიახლოვდა მისი სუნთქვა  სახეზე მეხებოდა ხელი ნელ-ნელა კაბის ქვეშ შემიცურა და ძლიერად მომიჭირა,მიუხედავად იმის არომ აღვიგზენი გიორგის ხელი ვკარი და თავიდან მოვიცილე
მია:რა გემართება იდიოტი ხარ?!
გიო:მე მეგონა შენც ეს გინდოდა
მია:საიდან დაასკვენი
გიო:გუშინ  შენი შიშველი ფოტოები რომ გამომიგზავნე
 ვერ გავიაზრე იმ წამს რა მითხრა მობილური ავიღე და
სახლიდან ტირილით გავვარდი,როდესაც ტაქსიდან გადმოსული სანდრი დავინახე. სანდრის დანახვა ძალიან გამიხარდაა გული უარესად ამიჩუყდა და ცრემლებიც თვალებიდან მცვიოდა მისკენ გავიქეცი და ძლიერად ჩავეხუტე.
-სანდრი ძალიან მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ ბებს,რა გჭირს რამე დაგიშავა იმ ნაბიჭვარმა?
-არაა...მიხარია რომ მყავხარ სახლში წავიდეთ გთხოვ
-კარგი ბებს წავიდეთ
-ტაქსი არ გამოიძახო ოღონც ჰაერზე მინდა გავლა
-კარგი,თუ არ დამახჩობ და გამიშვებ ხელს წავიდეთ
მხოლოდ მაშინ მივხვდი რომ ისე ძალიან ვეხუტებოდი სანდრის კინაღამ დავახჩვე  მთელი გზა ფეხით მივდიოდით,ვიცინოდით და იმ შვიდ წელს ვიხსენებდით რომელიც ერთად გაგვიტარებია.სახლში გვიან მივედიი ალბათ გაბრაზებული დედა და მამა შიგნით მელოდებოდნენ  სანდრის დავემშვიდობე და კარის გაღებას ვაპირებდი  როცა ხელიდან დამითრია და მაგრად ჩამეხუტა
-მია სულელივით ნუ იქცევი გთხოვ
-კარგი
-თავს გაუფრთხილდი
-შენც სახლში რო მიხვალ დამირეკე
-აუცილებლად ახლა ჯობია კარზე დავაკაკუნოთ
სანამ რამის თქვა დავაპირე კარზე დააბრახუნა ალბათ ამის შემდეგ ორ კვირიანი სასჯელი არ ამცდებოდა მშობლებისგან მამამ კარები გააღო და მაშინვე სანდრის შეხედა
-გამარჯობა მია სახლში მოვაცილე ბოდიშით ცოტა დაგვაგვიანდა
-არაუშავს ალექსანდრე მადლობა სახლში რო მოიყვანე
-არაფრის,ღამემშვიდობისა
სანდრიმ თვალი ჩამიკრა და წავიდა სახლში შევედი არცერთს ხმა არ გაუღიათ და პირდაპირ ჩემს ოთახში წავედიი დასაძინებლად,ტანსაცმელი გავიხადე და დასაბანად შევედი,თბილი წყალი მესიამოვნაა,ვიბანავე ხალათი მოვიცვი და ისევ ჩემს ლეპტოპს მივუჯექი იმის იმედით რომ ჩაირთვებოდა და ჩაირთო კიდეც ეს მახინჯი დეგენერატი ლეპტოპი,იმწამსვე ვნახე გიორგის და ჩემი ჩათი და მართლაც გიორგისგან გამიგზავნია ფოტოები და არა Blackheart-თან.შევედი იმ სანდრის გამოგზავნილ ლინკზე და დამხვდა აუარეველი მესიჯები
-ჰეი სად ხარ
-არ ვიცოდი თუ გეწყინებოდა
-პატარა მამიკოს გოგო ყოფილხარ
-თავშეკავებული
-ჰეიიი
-საყვარელოო
-გელიი ბებს
ამ ბოლო მესიჯმა გამაცოფა და მივხვდი რო მეტსახელი არასწორედ შევარჩიე და სანდრის გარდა ბებს არავის არ უნდა დაეძახა პირველი რიგში შევედი და მეტსახელი შევცვალე და რაღაც გაურკვეცელი ასოთა კომბინაცია დავაყენე რაღაც ამდაგვარი ,შემდეგ გადავწყვიტე მესიჯისთვის პასუხი გამეცა
-აქ ვარ
-და არც თავშეკავებული ვარ,უბრალოდ ლეპტოპი გამიფუჭდა
-ანუ აქ ხარ ლამაზო
-კი
-მენატრებოდი,ველი შენს სხეულს
კარგახანს ვფიქრობდი გამეგზავნა თუა რაა  ჩემი ფოტოები და გამახსენდა ჩემი სურვილი,რომ შეცდომების დაშვება მინდოდა და მინდოდა რომ თავი ცოცხლად მეგრძნო, თან რატომღაც გიორგის ამბის შემდეგ აღგზნებულიც ვიყავი ნუ მოკლედ ფოტოები გავაგზავნე
-საოცრება ხარ
-არ გინდა მაგ საოცრებას მოეალერსოო
-არა,ჯერ მინდა თვითონ მოეფეროს თავის თავს
-ეგ როგორ
-რასაც გეტყვი დაწექი და ყველაფერი ისე გააკეთე
-კარგი
-მაშინ მობილურზე დაგირეკავ მომწერე ნომერი და ვისაუბროთ
ნომერი გავუგზავნე და რამდენიმე წამში უცხო ნომერი შემოვიდა ვუპასუხე თუ არაა
ყველაფერს ისე ვაკეთებდი როგორც მას სურდა ბოლოს ხმას არარ ირებდა
-აქ ხარ?
-კი აქ ვარ ლამაზო
-მომწონხარ,მაგრამ უნდა წავიდე დასაძინებლად
-კარგი ძილი...
-ხვალამდე
ჩათიდან გამოვედიი ტელეფონი და ყურსასმენები გვერდით მოვისროლე,ბალიშში ჩავრგე თავი და  ტკბილად ჩამეძინა, ისე ტკბილად,რომ დილა რაღაც საოცარი გათენდა,მზის სხივებმა გამაღვიძა,რომელიც ჩემს სახეს ისე ეხებოდა თითქოს კარგახნის უნახავი ყავს და მოენატრო.კარგახანს საწოლში ვნებივრობდი,გამახსენდა რომ დღეს სკოლა მქონდაა საათს დავხედე და შეშინებული წამოვხტი,მაგვიანდებოდა ამიტომ რაც ხელში მომხვდა ის ჩავიცვი და სკოლოსკენ წავსდი,მვდივარ ჩვენთვის უკვე ნაცნობი სიმღერის ფონზე მივაბიჯებ ქუჩაში,ისევ იმ ფიქრებში ვარ გართული,უეცრად მანქანის სიგნალის ხმა გავიგონე არ მინდოდა მოტიალება მეთქი ვინმე არანორმალურია,ისევ დინჯად გავაგრძელე ჩემ ფიქრებთან ერთად სიარული მაგრამ საყვირის ხმა ისმოდაა თან ვგრძნობდი რომ ჩემთან ძალიან ახლოს,ყელში ამომივიდა და მივტრიალდი
სანდრი: ჩახტი ბებს
მია: ეს ვინ არის....ვაიმეეე....არ მჯერა როდის გააკეთე?!
სანდრი:სულ ორი დღე არც იქნება ვაკეთებ
მია:მართლაა??..სასწაული ხარ იცოდიი?!
სანდრი:კი მეუბნევიან
მია: ვინ გეუბნევა?
სანდრი:ჩემი იდიოტი მეგობარიი...გავგაზოთ სკოლისკენ??
მია:უეჭველად.
მანქანის სავარძელზე კარგად მოვკალათდი და დაველოდე როდის დაძრავდა სანდრი ამ ლამაზ ვერცხლისფერ მერსედესს, ველურივით.ეს მანქანა მე  და სანდრიმ დავამტვრიეთ როდესაც ტარებას მასწავლიდა და წარმოიდგინეთ ისე დავამტვრიეთ რომ ჩვენც კარგად დავიბეგვეთ.მას მერე მანქანა გააკეთეს,ახლაც უბრალო რამ ქონდა გაფუჩებული და ისიც შეაკეთა,გზაში ძალიან ბევრი ვისაუბრეთ გუშინდელ დღეზე და სკოლასთან როგორ მივედით არ მახსოვს. სკოლის წინ ეზოში მანქანა გაჩერდა,მე და სანდრი გადმოვედით,მაშინვე შევნიშნე რომ ყველას მზერა ჩვენსკენ გადმოვიდა
მია: ხედავ რა თვალებით იყურებიან...ალბათ გონიათ რომ გუშინ გიოსთან ყველაფერი მოხდა
სანდრი: დაიკიდე ბებს...გინდა დღეს მთელი დღე შენთან ერთად ვიქნები სკოლაში?
მია: შეგიძლია რომ დამპირდე?
სანდრი:ბებს რატომღაც მგონია რომ ახლაა ამის დრო...
მია:რისი დრო?
სანდრი:ძალიან მიყვარხარ და გპირდები არსად არ წავალ სანამ გაკვეთილები არ დაგიმთავრდება
მია:მეც მიყვარხარ...კარგი წავედი ზარი დაირეკ.
სანდრის ვაკოცე და სკოლისკენ წავედიი როცა ყურში ძალიან ცუდად ჩამესმა ორი სიტყვაა რომელიც სანდრიმ მომაძახა,ისე უშნოდ ჩამესმა,რომ მის გამო გაკვეთილების გაცდენა ღირდა
სანდრი: მე სხვანაერად
მასთან მივირბინე გაბრაზებულმა რათქმაუნდა მივხვდი რო ეს მეც სხვანაერდა იმას ნიშნავდა,ჩვენი მეგობრობა დამთავრდა და რაღაც საშინელება იწყებაო.
მია: რა შენ სხვანაერად სანდრი
სანდრი:მოდი წავიდეთ და ვისაუბროთ
მია:კარგი
მანქანაში ჩავსხედით და ტყისკენ წავესით სადაც წყნარად საუბარს შევძლებდით.
მანქანა გავაჩერეთ ჩვენს წინ ულამაზესი ბუნება იშლებოდა,მაგრამ ჯერ არ ვიცოდი ეს დღე ჩვენთვის ლამაზად თუ დამთავრდებოდა იქვე ქვაზე ჩამოვჯექიი
მია:რა გულისხმობდი სანდრი
სანდრი:მისმინე მია და ხმა არ ამოიღო არ გამაწყვეტინო საუბარი,თუ ფამე კითხვა გაგიჩნდა ბოლოს დამისვი მე ყველაფერს დეტალურად მოგიყვები
მია:კარგი გისმენ
სანდრი:მე და შენ ერთმანეთი წლების წინ გავიცანით,პირველად შემოგხედე თუ არა მივხვდი რო შემიყვარდებოდი,ვიფიქრე მეგობრობით დამეწყო,რადგან მეგობრობით დაწყებული სიყვარული ვფიქრობ ყველაზე ძლიერია,ამიტო მე ვმეგობრობდი შენთან და რამდენჯერაც ვცადე სხვა ურთიერთობაზე გადასვლა იმდენჯერ ისეთი სირობა მითხარი სულ გადავიფიქრებდიი ხოლმე.მიყვარხარ თან რაღაც უბრალო და ბანალური სიყვარული არა ეს მია მაგიჟებს მე ეს გრძნობა,ყოველი შენი დანახვა გულს დედამოტყნულად მიჩქარებს,არ მიყვარხარ როგორც მეგობარი,მიყვარხარ როგორც ყველაზე ლამაზი ქალი უყვართ მსოფლიოში მიყვარხარ ისე როგორც არასდროს არავინს ჰყვარებია,მინდიხარ როგორც ქალი,ვერ გიყურებ როგორც მეგობარს,აღმაგზნებ,შენი სურვილი მკლავს,როცა ამ ყოველივეზე ვფიქრობ ვერ ვიქნები შენი მეგობარი
მია:რას ელი ჩემგან?
კარგახანს სანდრი ჩუმად იყო და თვალებშიც ვერ მიყურებდა,რაც უარესად მაბრაზებდა და ხმამაღლა ვუღრიალებდი  "რას ელი ჩემგან"
სანდრი:ვიცი რო ჩვენი მეგობრობა დავანგრიე,მაგრამ...
მია: რა მაგრამ სანდრი რა მაგრამ?!ყველაფერი მიწასთან გაასწორე ხვდები?ყველა ის ჩვენი მოგონება რომელსაც გუშინ გზაში და დღეს შენს მანქანაში ვიხსენებდით! ნუთუ მე მოგეცი რაიმე მიზეზი რო შეგყვარებოდი?!მე ვიქცეოდი არასწორად?!
სანდრი:არა ბებს ხო არ ღადაობ შენგან არაფერი მსგავსი არ მოდიოდაა
მია:აბა რა დაგემართა
სანდრი:რა ვქნა,რაღაც სირული გრძნობაა
მია:სახლში წამიყვანე გთხოვ
სანდრი:კარგი
მთელი გზა ჩუმად მოვდიოდით...
მთელი გზა ჩუმად მოვდიოდით,მანქანაში მხოლოდ მუსიკის ხმა ისმოდა,სახლში მივედი და იმ წამსვე ჩემს ოთახში ავედი.საწოლზე ვიწექი და ვტიროდი გული მტკიოდა,როცა მახსენდებოდა ამდენხნიანი მეგობრობა ასე უნდა დამთავრებულიყო.თითქმის მთელი ღამე ვტიროდიი,მხოლოდ მაშინ შევწყვიტე ტირილი როდესაც მობოლურზე ზარი შემოვიდა
-გისმენთ
-რა გჭირს ხმაზე
-არაფერიიი...
-მითხარი..
-უბრალოდ მეგობართან მომივიდა ჩხუბი არაფერია.
-კარგი,ახლა რას აკეთებ?
-ვწევარ,შენ?
- მომენატრე
-მეც,თან ძალიან ეხლა ძალიან მინდა ჩემთან იყო და მეხუტებოდე
-მეც მინდა ჩემო ლამაზო
-კიდე იცი რა მინდაა?
-რა გინდა აბა მითხარი
- რო მომეფერო ეგ მინდაა...
-ძალიან?
-კი,მინდა შენი სხეული  ვიგრძნო სულ შიშველიი ნელა მეხებოდეს სხეულზე და მწვავდეს
- კიდე რა უნდა ჩემს პატარას,მომწონხარ
არ გინდა ჩემთან ჩამოხვიდე?
- დღეს ვისთან მოგივიდა კამათი?
-ჯერ მე დაგისვი კითხვა
-*ლეზე
- ჩემს მეგობართან მითხრა მიყვარხარო
-ვოუ ძალიან კარგიაა
-არა საერთოდაც არაა კარგი
-რა ქვია შენს მეგობარს?
-კარგი რა რაში გაინტერესებს
-ხო გინდა რო ჩამოვიდე?
 -კი
-მაშინ ჩემთვის რამდენიმე რაღაცის გაკეთება მოგიწევს
-მაინც?
-ჯერ მითხარი გააკეთებ რასაც გეტყვი?
-კი
-მაშინ ხვალიდან დავიწყოთ თითო დავალების შესასრულებლად  სამი საათი გექნება
-კარგი
-კარგი პატარავ ახლა დავიძინოთ ხვალამდე
-ძილინებისა
დილას რომ გავიღვიძე  თავი საშინლად მტკიოდა და ისევ ძილი მინდოდა მაგრამ ვინ დაგაძინებს სკოლის დამთავრებამდე ერთი კვირაღა იყო დარჩენილი და  ყველა სამზადისში იყო მათ შორის მეც.შავი მოკლე კაბა ჩავიცვი რომელსაც ჩემი მშობლები ვერ იტანდნენ მაგრამ მე მიყვარდა ზემოდან  ყვითელი ზედა და სკოლაში წავედი.
საკლასო ოთახში კლასელები ვიჯექით და ვსაუბრობდით გამოსაშვების მეწყვილეებზე ვის ვინ წაიყვანდა და ასე შემდეგ,მე ორი მეწყვილე შემხვდა ნიკა და გიო,ხო აი ის გიო რომელზეც თქვენ გაიფიქრეთ.მინდოდა გიოზ მეწყვილეობაზე უარი მეთქვა მაგრამ ტელეფონზე ისეთი მესიჯი მომივიდა რომ ამისთვის სულ აღარ მეცალა
--სამი საათი გაქვს დრო! აკოცე ვინმე გოგოს და ფოტო გამომიგზავნე რომ დავიჯერო.შენ უკვე პირობა დადე  თუ არ შეასრულებ იმ მესიჯებს გაგივრცელებ სადაც პენისს მწოვდი სიყვარულით BlackHeart
საშინლად გავხდი იმ წამსვე ავნერვიულდი და საპირფარეშოში გავედი,სახეზე წყალი შევისხი მაგრამ მაინც არ მშველოდა.მეშინოდა იმ მესიჯების გავრცელების და ისიც მეშინოდა რაც ამ ფოტოს მოყვებოდა ან საერთოდ ვისთვის უნდა მეკოცნა ჩაფიქრებული და ანერვიულებული ვიდექი როცა ჩემმა სკოლელმა დამიძახა
-მია რა გჭირს კარგად ხარ?
-კი ანი კარგად  ვარ
-არ გეტყობა იცი,კიდე იმ ფოტოებზე ხოარ ნერვოულებ დამიჯერე დაავიწყდა ყველას
-არაა ეგ აღარც მახსოვდა
-მაშინ რა გჭირს
ანი ძალიან საყვარელი და მხიარული გოგოა,მაგრამ ძირითადად ბიჭებთან მეგობრობს რადგან ლესბოსელია და თავისი შეყვარებულიც ეჭვიანობს როდესაც გოგონებთან ერთადა  ამ ანერვიულებულზე ეს გამახსენდა და რაღაცნაერად გამიხრადა რომ ახლა აქ იყო
-ანი რაღაც უნდა გთხოვო?
-გისმენ
-მინდა რომ მაკოცო
-მია ხომ იცი შეყვარებული მყავს?
-დამიჯერე ჩვენს შორის დარჩება უბრალოდ ერთხელ მაკოცებ  და ვსო ძალიან გთხოვ
-რამე ხდება შენს თავს?
-არ მაქვა ახსნის დრო გთხოვ
ანი დამთანხმდა ერთმანეთ ვაკოცეთ,არაფერი განსხვავებული ფოტო გადავიღე და იმ კრეტინს გავუგზავნე
-დატკბი!მე თამაშიდან გავედი.საერთოდ ნუღა მომწერ
-შენი თამაშიდან გასვლა გვიანია.შემდეგ დავალებას საღამოს მიიღებ
-არ მაინტერესებს!აღარაფრის შესრულებას არ ვაპირებ
-მაგასაც ვნახავთ!
ამ იდიოტზე გაბრაზებული ვიყავი,ბრაზი მახჩობდაა,მთელი სხეული მიცახცახებდა თან ამავდროულად  შიშის გრძნობა მქონდა ,ისეთი შიშის გრძნობა რომელიც აქამდე არ გამომიცდია და ასე არასდროს არაფრის  არ შემშინებია.ვფიქრობდი რა იქნებოდა შემდეგი დავალება მინდოდა თუ არა ამოს გაკეთება მაინც მომიწევდა რადგან ის კრეტინი მაშანტაჟებდა.
-მია რაღაც ვერ გრძნობ თავს კარგად ხომ
-არაფერია ანი კარგად ვარ
-კარგად არ ხარ და ვღელავ უკვე
-არაა საჭირო მართლა
საჭირო იყო თან მართლაც ძალიან საჭირო იყო ჩემზე ღელვა და ნერვიულობა.არასდროს არ მჯეროდა იმ თინეიჯერებისა რომლებიც წერდნენ სხვადასხვა პოსტებს გამოდიოდნენ შოუებში და ყვებოდნენ თავიანთ ისტორიას თუ როგორ აშანტაჟებდა ვიღაც ინტერნეტში გაცნობილი ბიჭი,არ მჯეროდა სანამ მე არ აღმოვჩნდი მსგავს სიტუაციაში,მაგრამ ჩემი ბრალია თავიდანვე უნდა დავფიქრებულიყავი რამხელა უბედურება შეიძლებ მოყოლოდა იმ ერთი ღამის გართობას და ერთ დეგენერატულ ლინკზე გადასვლას.თავს მღტო ვგრძნობდი ამ ყველაფრის მოყოლა არავისთვის არ შემეძლო და ვისთვისაც შემეძლო ამის თქმა ჩემს გვერდით არ იყო,საერთოდაც იმ დღის მერე სანდრისგან არაფერი მსმენია აღარც გზაში შემხვედრია სადმე იქნებ საერთოდ ქალაქიდანაც წავიდა,აის გაფრქრება იყო და თავლებიდან ცრემლები წამომცვივდა სულ მარტო დავრჩი და საშინელ სცარიელეს ვგრძნობდი,გული მტკიოდა თითქოს სხეული შიგნიდან გეწვისო,ღმერთო ახლა როგორ მინდა უბრალოდ ერთხელ ჩამეხუტოს სანდრი ასე მგონოა ყველა ტკივილი გაქრება უბრალოდ ჩამეხუტოს,სხვა არაფერი არ მინდა...მეშინია გვერდით აღარავინ მყავს ვინც ძირს  დაცემის დრო წამომაყენებს,სულ მარტო დავრჩი,სანდრის გარეშე...BlackHeart-ის მეორე შეტყობინებამ საერთოდ ჭკუიდან გადამიყვანა,ასე მგონია ვიღაც ხელს მკიდებს და ჯოჯოხეთში მიმათრევს,ვყვირი,მაგრამ ჩემი ყვირილი არავის ესმის..
ჩემო პატარავ ახლა გართობის დროა,ამ ღამეს ძალიან ბევრი დავალების შესრულება მოგიწევს.
-არა თქო ვერ გაიგე!
-შენი მშობლების ნომერი უკვე მაქვს და მისამართიც ვიცი ხომ არ გინდა შენი შიშველი ფოტოები ნახონ? ან ის თუ როგორ კოცნი შენს თანაკლასელ გოგონას,უიი ამ გახსენებაზე შეგიძლია დღეს იმ გოგონას მიწერო რადგან ერთად ბევრი საქმე გექნებათ
-რაგინდა ჩრმგან!
-არაფერი უბრალოდ ვერთობი
-ეს გართობაა არაა,გთხოვ შეწყვიტე ნუ ჩამითრევ ჯოჯოხეთში გთხოვ
-ძალიან გვიანია ლამაზო მოგიწევს ბოლომდე მომყვე,თუ არა და იცი რაც გელოდება
-რა ჯნდა გავაკეთო
-შეგიძლია მშობლებთან მოცაგვარო დღეს სახლში ვერ მიხვალ, იმ გოგონას დაურეკე და თქვენი სკოლის წინ შეხვდი.დანარჩენს ნელ-ნელა გაგაგებინებ.
სახლიდან ჩუმად გავიპარე და ანის შეხვედრა ვთხოვე სკოლის წინ.გარეთ საშინელი სიცივე იყო სადაცაა წვიმას დაიწყებდა.სკოლას მივუახლოვდი და ანი უქვე იქ იყო
-მია რა ხდება მითხარი რა გემართება
-ვერ გეტყვი,უბრალოდ არ შემიხლია
-რატომ?!თუ არ მეტყვი ვერ დაგეხმარები
-მცხცენია ძალიან
ანი მაინც არ მომეშვა და ყველაფერი მოვიყევი დაწყებული იმ დღიდან როდესაც ერთ ჩვეულებრივ ლინკზე გადავედი,ასევე ფოტოების და მესიჯების ჩათვლითაც,იმ კოცნის შინაარსიც ავუხსენი რომელიც ჯერ კიდევ დღეს დილას სკოლის საპირფარეშოში გვქონდა .
-და ახლა რას ვაკეთებთ აქ
-ველოდებით
-რას?
-როდის მომწერს შემდეგ დავალებას
რამდენიმე წამის შემდეგ მესიჯიც შემოვიდა
**დაახლოებით 3 წუთში ბიჭი დაგეჯახება და ჯიბეში რასაც ჩაგიდებს კარგად შეინახე**
-ანი რატომ არ გაგიკვირდა რაც გითხარი
-კარგი რა მია რა უნდა გამკვირვებოდა დღეს 30% ასე იქცევა უაზრო იდიოტები არიან
-მოდი პოლიციაში წავიდეთ
-აზრი მაინც გამოაშკარავდება ის შენი ფოტოები და შენებიც გაიგებენ
-მეშინია ხედავ უკვე როგორ მიახლოვდება, ძალიან მეშინია  
ანის ვესაუბრებოდი როცა უეცრად ვიღაც ბიჭი დავინახეთ ჩვენსკენ მოდიოდა,მხარი გამკრა და გაიარა რამდენიმე წამში ჯიბიდან ორი პაკეტი ამოვიღე,ერთში რაღაც ტაბლეტები ეყარა და მეორეში სავარაუდოდ მოსაწევი.
**თქვენს ქალაქში მხოლოდ ერთი ადგილია სადაც ნორმალურად გართობას შეძლებთ,აქამდე არასდროს ყოფილხარ ხოდა დღეს წახვალ გზაში ეგ მოსაწევი შეაკეთეთ და მოწიეთ,იცოდე მე ყველაფერს ვხედავ**
-მია არ გინდა სხვა გზაც უნდა არსებობდეს
-არ არსებობს ამ დეგენერატის მარიონეტად უნდა ვიქცე სხვა გზა არა,არასდროს მომიწევია
-კაი ეს დიდი არაფერია მე გასწავლი
გზაში წვიმა დაიწყო მე და ანი ქუჩაში მივდიოდით და თან ვეწეოდით როდესაც იმ კლუბთან მივედით კიდევ ერთი შეტყიბინება მომივიდა
**ტაბლეტების დროა..**
რათქმაუნდა მე არაფერი გამეგებოდა და მისი მიღებაც მიამ მასწავლა,ცოტახნის შემდეგ თავს ისე ვგრძნობდი აღარაფერი არ მახსოვდა და უბრალოდ გართობა მინდოდა, რომელიც აქამდე არასდროს მღირსებია,საცეკვაო მოედანზე ხალხის ტალღაში გავიარე შუაში შევედი და გიჟივით ცეკვა დავიწყე რათქმაუნდა ანიც ჩემს გვერდით იყო.ორივე გამომწვევად ვცეკვავდით და უეცრად ანიმ მაკოცა რათქმაუნდა მეც კოცნითვე ვუპასუხე თუმცა დიდხანს არ გაგრძელებულა რამდენიმე წამში ვიგრძენი როგორ მექაჩებოდა ვიღაც და გარეთ მივყავდი
ვერ ვხვდებოდი ვინ იყო ან სად მიმათრევდა ხელზე ვექაჩებოდი,ვცდილობდი ხელი გაეშვა მაგრამ ისევ ძლიერად მკიდებდა ხელს და გარეთ მივათრევდიი როდესაც ჰაერზე გავედით.მაშინვე მეცა წვიმის სურნელი და ცოტათი აზრზე მოვედი შევხედე და მივხვდი რომ სანდრი იყო
-სულ გაგიჟდი აქ რა გინდა??
-არაფერი უბრალოდ ვერთობით
-ვისთან ერთობიი ნუ გადამრევ გოგო
-ანისთან ერთად
-შენ რა გიჟი ხარ?!როდის აქეთ ერთობი ასე?
-სანდრი ძალიან გთხოვ ნუ მაშხამებ ამ დღეს
-მეღადავები...
-არაა,წამოდი დღეს ერთად უნდა გავერგოთ
სანდრის ხელი მოვკიდე და ბარში შევიყვანეე.ხალხში შევერიეთ და ცეკვა დავიწყე ის დებილივით იდგა სანამ ბართან არ მივიყვანე და სასმელი არ ჩავასხი მეც ნასვამი ვიყავი და ისიც მთელი ღამე ვცეკვავდით ანიც რათუმაუნდა ჩვენთან ერთად იყო.გვიანობამდე ვცეკვავდით და ვერთობოდით ცეკვისგან გადაღლილები გამოვედით ბარიდან და სახლისკენ წავედით ანი და სანდრი ერთ გზაზე ცხოვრობდნენ, ანის სახლის კართან ვიდექით კიბეზე ავდიოდი,მაგრამ სახლში შესვლა არ მინდოდა...თითქოც სანდრი გრძნობდა ამას
-მია არ გინდა გავიაროთ ფეხით
-წადით, წადით  ეს კიდევ როდის გამოვა სახლიდან ამ დროს
სანდრიმ ხელი მომკიდა და ქუჩაში მივსეირნობდით ხმას არ ვიღებდით სანდრიმ მომატრიალა და უცებ მაკოცა,
-მია ბოდიში...თავი ვერ შევიკავე
-არაუშავს...უბრალოდ ახლა მე ვეღარ შევიკავებ თავს
თითის წვერებზე ავიწიე და ვაკოცე,იქამდე ვკოცნიდით ერთმანეთს სანამ წვიმა არ წამოვიდა.
-ვსველდებით ხვდები?
-კი და მსიამოვნებს...
ბოლო ხმაზე ვყვიროდი,  "მსიამოვნებს" "ბედნიერი ვარ".მთელი გზა ვყვიროდი სანამ სანდრის სახლამდე არ მივედით კარები მისმა დეიდამ გაგვიღო.
-როგორ ხარ მია?
-კარგად სალი შენ?
-მეც კარგად,სად დასველდით ბავშვებო
-გარეთ
ორივემ ერთდროულად ვთქვით გავიცინეთ და მაშინვე სანდრის ოთახში შევედით.
-პირსახოცს მოგცემ და წყალი გადაივლე
-კარგი
სააბაზანოში შევედი თბილი წყალი ძალიან მესიამოვნა წყალი გადავივლე,ტანი გავიმშრალე და სანდრის საცვლები ჩავიცვი რომელიც შორტებივით მქონდა,ზემოდან მისი მაისური ჩავიცვი და გავედი აბაზანიდან
-იცი შენი ტრუსებით ქუჩაშიც მშვენივრად გავივლიდი
- ნუ მაცინებ,წყალს გადავივლებ შენ ოთახში იყავი ტელევიზორს უყურე
-კარგი
მის საწოლზე მივწექი,თბილად დავიფარე ტელევიზორი ჩავრთე და ვუყურებდი,ცოტა ხნის შემდეგ სანდრიც გამოვიდა აბაზანიდან და გვერდით მომიწვა.იმ ღამეს ორივეს ტკბილად ჩაგვეძინა,დილით კი მისმა კოცნამ გამაღვიძა
-დილამშვიდობის მია
-უკვე გათენდა?
-კი
-მომწონს...
-რა?
-დილას შენი დანახვა
-მიყვარხარ მია
-მეც მიყვარხარ
მან ნაზად მაკოცა ტუჩებზე და უეცრად ჩემს ტელეფონზე მესიჯის ხმა გაისმა.გული საშინლად ამიჩქარდა მივხვდი რომ ეს BlackHeartის მორიგი იდიოტობა იყო.
სანდრის :pov:
უკვე რამდენიმე დღეა მია არ მინახავს არადა სიგიჟემდე მენატრება,მე მისგამო დავრჩი ამ დამპალ აყროლებულ ქალაქში ის კი ახლოსაც აღარ მიკარებს,სულელი ვარ არ უნდა გამემხილა ჩემი გრძნობევი ამით ჩვენი მეგობრობა სამუდამოდ გავანადგურე,მეზიზღება ჩემი თავი ისე როგორც არასდროს.სულ რამდენიმე დღე,სულ რამდენიმე დღეღა დამრჩა და აქედან სამუდამოდ შორს წავალ,მე კი სიცოცხლეზე მეტად მინდა რომ მია გამომყვეს და ჩემთან ერთად წამოვიდეა ამ დამპალი ქალაქიდან.
ვფიქრიბ და ვხვდწბი რომ მის გარეშე ცხოვრება შემიძლია,შეიძლება სხვასთანაც ვიყო ბედნიერი მაგრამ მე ის მინდა,მია მჭირდება..
-სანდრიი გეყოფა დეიდა
-რა გინდა სალი
-ადექი და წადი სადმე გაერთე
-არმინდა
-გადაყვები მაგ დარდს,ჩემი ხათრით
-კარგი
სალის უარი ვერ ვუთხარი,მეც ვხვდებოდი რომ განტვირთვა მჭირდებოდა,ჩავიცვი და წავედი ჩვენი ქალაქის ერთ-ერთ კლუბში,სადაც ნორმალურად გართობა შეიძლებოდა,ერთ-ერთ კიარა ერთადერთ კლუბში ასე უფრო სწორი იქნება...გარეთ გავედი საშინელი ამინდი იყო ვიფიქრე უკან მივტრიალდები,ჩავწვები ჩემს თბილ საწოლში და დავიძინებ თქო მაგრამ ბიჭები შემხვდნენ და ყველანი ერთად წავედით,კლუბში შევედით თუ არა იქაურობა საგიჟეთს გავდა ხალხს წრე გაეკეთებინა და შიგნით ვიღაცებჯ ცეკვავდნენ,ყურადღება არ მივაქციე და წავედით ბარისკენ,ერთ ჭიქას მეორე მოყვა და მეორე ჭიქის მერე გავიხედე იმ გოგონებისკენ და მია დავინახე,გამიკვირდა...არ დავიჯერე რამდენიმეჯერ თვალი ისევ გავაპარე მათკენ,ორი ჭიქა ისე ვერ დამათრობდა რომ ხალხის სახეები ვერ გამერჩია.უცებ გვერდიდან ხმა მომესმა,ბიჭები რაღაცას ხითხითებდნენ "ეს ჩვენი შკოლნიკი მია არაა.." "იმ ლეზბიანკასთან ერთად რა უნდა" "ალბათ მიაც მასეთია"  ნერვები საშინლად მომეშალაა წავედი მათკენ ხელი დავავლე და გარეთ გავიყვანე,ეტყობოდა რომ ექსტაზი ან რამე მსგავსი ქონდა მიღებული,ცოტახანს იქ დავრჩით წამოსვლა არ ინება, გზაში მისი მეგობარი მივაცილეთ სახლამდე და მერე ჩემთან წავედით...ეს ალბათ ძალიან მშრალი ნათქვამი გამოვა,როდესაც კიბეებზე ადიოდა,გავიფიქრე თუ აქ შევა სამუდამოდ დავკარგე,და იმ წამსვე ვუთხარი გავისეირნოთ თქო,მეშინოდა უარი არ ეთქვა და არ შესულიყო ძალიან მეშინოდა,მაგრამ ასე არ მოხდა.
ქუჩაში ვსეირნობთით  თან ჩემი სახლისკენ მივდიოდით,ძალიან მომინდა მისთვია მეკოცნა და ვაკცე კიდეც,არავის კოცნა ასე არ მომწონებია,არავის კოცნას გული ასე არ აუჩქარებია,უბრალოდ ყოველწამს ვრწმუნდები,რომ მე ის მიყვარს
სახლში მივედით წყალი გადავივლეთ და დავწექით დასაძინებლად.
დილას,რომ გამეღვიძა მის ლამაზ სახეს ვუყურებდი,ვუყურებდი და ვტკბებოდი მისით,ნაზად ვაკოცე ტუჩებზე და გავაღვიძე, ჩემთვის ყველაზე ბედნიერი დილა იყო,რადგან მისგან მოვისმინე ის სჯტყვები რომლებზეც ბევრჯერ მიოცნებია,
-მეც მიყვარხარ
და მის მობილურზე მესიჯის ხმა გაისმა
დილამშვიდობის ბარის ძუკნავ,გუშინდელი შენი აშვება უკვე ვიდეოზეა,რომლებსაც შენი მშობლები მალე ნახავენ,ალბათ კურიერს უკვე მიაქვს შენი სახლისკენ ჩანაწერი,ხომ ტკბილად გეძინა?*
ესემესის წაკითხვა იყო და იმ წამსცე წამოვხტი საწოლიდან  და გარეთ გავვარდი
-მია სად მიდიხარ
-სახლში სანდრი,მალე წამიყვანე გთხივ
მანქანა დაძრა და სახლისკენ წავედით გზაში ვუყვიროდი მალე ატარე თქო,სახლის კართან მივედი და კურიერუ დავინახე,რომელუც დედაჩემს რაღაც შეფუთვას აძლევდა,მანქანიდან გადავქანდი და ხელებში ვეცი
-ეს შეფუთვა ჩემი დედა
სანდრის ხელი დავუქნიე და სახლში შეცედით.
-მიაააა
დედაჩემის ისტერიული კვილი გავიგონე
-რა ხდება დედაა?
-რა გაცვიაა?
მხოლოდ კითხვის შემდეგ დავიხედე ტანზე და სანდრის საცვლების და მაისურის ამარა ვიყავი.
-სულ გაგიჟდი შენ რა მასთან იწექი?აბა ანისთან ვრჩებიო
-არა დედა გეფიცები მასთან არ ვყოფილვარ
მიუხედავად ჩემი ფიცისა და ცრემლებისა დედას ჩემი არ ჯეროდა  მიყვიროდა და მირტყავდა.ძლივს დავაღწიე თავი და ჩემს ოთახში ჩავიკეტე.
-მია გამოდი დრიზე!მომიყევი რა მოხდა....მიიიიაააა....გამოდი მეთქი რომ გეუბნევი
-არ მაცდი მოყოლას მცემ
განოდი მომიყევი რა მოხდაა
-არა რიცა დამშვიდდები მერე მოგიყვები
რაღაც სიჩუმე ჩამოწვა ხმას აღარ იღებდა დედა,საწოლზე მივწექი და ტირილი დავიწყე...კარგახანს ვტიროდი...იმ იდიოტმა ცხოვრება ჯოჯოხეთად მიქცია...თითქოს ეშმაკია და ჯოჯოხეთში მითრევს...ხელს მკიდებს და მიმასწავლის ცეცხლოვან ბილიკებს რომელშიც სავარაუდოთ მალე დავიწვები...ტირილით რომ გული ვიჯერე მერე გამახსენთა ის ჩანაწერუ და გავხსენი კონვერტი და მასშ არაფერი არ იდო გარდა შავი გამოჭრილი გულისა ხოლო უკანა მხარეს იყო წარწერა *შეგეშინდა?!*
იმ საიტის გახსნა მინდიდა და მისთვის შეტყოვინების გაგზავნა მაგრამ ვერ გავხსენი.
*რა იყო ხომ არ მოგენატრე*
-არა
*თუ არ გინდა გუშინდელი კადრები შენმა მშობლებმა ნახონ ის ფოტო განოაქვეყნე შენს პეოფილზე სადაც იმ გოგონას კოცნი*
აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა,უბრალოდ ყელში ამომივიდა ამ უაზრო დავალებების შესრულება,ამ ფოტოს დადებას მირჩევნია თავი მოვიკლა,ერთი უბრალო სურათით ჩემი ცხოვრებაც უნდა დაინგრეს,ანის შეყვარებულიც გაიგებს იმ კოცნის შესახებ და სავარაუდოდ დააორდება...აღარ ვიცი რა გავაკეთო...
-მიაა შენთან სტუმარიაა
-ვინ?
-ანი
-მაღლა ამოვიდეს
ანი ჩემს ოთახში ამოვიდა,საწოლზე დავსხედით და ვლაპარაკობდით მოვუყევი ყველაფერი რაც გუშინ მოხდა ჩემსა და სანდრის შორის,ისიც მისმენდა ვყვებოდი და ვხვდწბოდი რომ გუშინდელი ღამე საოცრება იყო და მე სანდრი მიყვარდა,მართლა გულით მიყვარდა.როდესაც ბოლო მომენტზე მივედი შევატყვე რომ ანის განწყობა შეეცვალა
-რამე მოხდა?
-შენ ის მართლა გიყვარს?
-კი,რა სახით მიყურებ
-მია მე შენ შემიყვარდი
-მეღადავები?!
-არა...
ანი ადგა და ჩქარა წავიდა გასასვლელისკენ ისე რომ ჩემს პასუხს აღარც კი დაელოდა, მე ისევ გაშტერებული ვიჯექი საწოლზე და ტელეფონის ხმამ გამომაფხიზლა.
*ძუკნავ ერთი წუთი გაქვს ფოტოს ასატვირთად*
არ ვაპირებ ფოტოს ატვირთვას მითუმეტეს იმის შემდეგ რაც ანიმ მითხრა.მობილური სახლში დავტოვე და გარეთ გავედი,თითქმის მოსაღამოვდა,გარეთ საშინლად ციოდა,ქარი ქროდა და სადაცაა წვიმას დაიწყებდა,თითქოს ამინდი ჩემს ხასიათს გავდა, იგივეს გრძნობდა ამინდი რასაც მე.მეშინოდა,გზაზე მივდიოდი და უკვე დაღამდა.ალბათ ჩემმა მშობლებმა ყველაფერი ნახეს,ის მიმოწერაც,შიშველი ფოტოებიც,კოცნის ფოტოც,ჩემი ბარის ვიდეოებიც,სახლში დაბრუნებულს ან დედა მომკლავდა რომელიც ჩემზე ისედაც გაბრაზებული იყო ან მამა რომელიც საქვეყნოდ შევარცხვინე,ჩემს ერთ ლინკზე გადასვლას ამხელა ამბავი მოყვა სახლში ალბათ აღარც მიმესვლება.ვდგავარ  ხიდზე და წყლისკენ ვიყურები.
საბოლოოდ გადავწყვიტე რომ გამოვემშვიდობო ამ ცხოვრებას,რომელიც ერთდროს მოსაწყენი და საცოდავი იყო,ახლა კი თითქოს უარესი გახდა,მინდოდა თავისუფლება და მივიღე კიდეც,მაგრამ მხოლოდ ახლა მივხვდი რომ სისულელე იყო ამ ყველაფერზე იცნება  ფიქრებში გართულს ხმა მომესმა,მივხვდი ვისი ხმაც იყო და არ მინდოდა შეტრიალება,რომ შევტრიალდე ვიცი რომ მასთან ყოფნა მომინდება და გადავიფიქრებ,
-მია მთელი დღეა შენ გეძებ.....ხმას რატომ არ მცემ...გეწყინა რამე...მიაა...
-წადი არ მჭირდები...არ მიყვარხარ...შეცდომა იყო არ უნდა მეთქვა შენთვის მიყვარხარ თქო
-ნუ სულელობ
Blackheart: რაიყო ვერ გაიგეე არ უყვარხარ...მას სხვა ყავს...
ორივე სმის ტალღას გავყევით და გავიხედეთ მისკენ,ვიღაც მაღალი შავგვრემანი ბიჭი ჩვენსკენ მოდიოდა და სანდრის ეს სიტყვები უნთხრა,მომიახლოვდა და წელზე ხელი მომხვია
Blackheart:ასე არაა საყვარელო
დავიბენი,არ ვიცოდი რა მექნა,წინ ადამიანი იყო რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა და მასთანერთად ყოფნა მინდოდა,გვერდით კი ვიღაც  შანტაჟის მოყვარული
-მია ასეა?
-სანდრი ყველაფერს აგიხსნი
-არაფერს არჭირდება ახსნა კარგად
-სანდრიიი...სანდრიიი
ცხელი ცრემლები მდიოდა თავალებიდან,ვყვიროდი ხმამაღლა მაგრამ მას ჩემი მოსმენა არ სურდა გაბრაზებული მივვარდი იმ იდიოტს და მუშტების რტყმა დავუწყე
Blackheart:ნუ წუწუნებ...ჩვენ ერთმანეთისთვი ვართ საყვარელო,სულ წავშლი და დავივიწყებ ყველაფერს თუ სამუდამოდ ჩემთან იქნები
-შენთან ყოფნას სიკვდილი მირჩევნია
Blackheart:მაშინ ერთად მოვკვდებით,ოღონც დღეს არა...მხოლოდ იმის შემდეგ რაც ჩემი გახდები
-მეზიზღები...ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მეზიზღები...
Blackheart: სიკვდილი გინდაა ხომ?
გეზიზღები არაა..!!
-კი
უეცრად ხელი ჩამკიდა და ამ სიბრაზით გახურებულმა სხეულმა სიცივე იგრძნო,ვიირებოდი...წყლის ფსკერისკენ მივდიოდი...მისი ხელიც  სადღაც დავკარგე,წყალი ჩემდა უნებურად მეყლაპებოდა,ბოლოს საერთოდ გავითიშე და მხოლოდ სინათლე ჩანდა,ხან აინთებოდა,ხან ჩაქვრებოდა...ვგრძნობდი სიცივეს და მეტს არაფერს.


სანდრის  :pov:
ვუყურებდი თვალებში და ვხვდებოდი,რომ სიმართლე იყო იმ ბიჭის სიტყვები,მესმოდა მისი ხმა მაგრამ,არ მივტრიალდი,გზა გავაგრძელე და წავესი.გზაში ანი შემხვდა
-მია სად არის?
-თავის შეყვარებულთან
-რა შეყვარებული?
-წამოდი ჩქარა ვუშველოთ
ანიმ ხელი მომკიდა და მივტრიალდით,გულმა ნერვიულობა დაიწყო,მივრბოდი...ანი ძლივს მეწეოდა...მოსახვევში მოვუხვიე და დავინახე მიას როგორ მოკიდა ხელი და ორივე სადღაც გაუჩინარდა,მუხლებში ძალა აღარ მქონდა და ძირს დავეცი..მხოლოდ მიას დაძახება მოვასწარი.
ვინ იცის რამდენჯერ მიფიქრია სიკვდილზე,რამდენჯერ მქონია მცდელობა იმისა რომ თავი მომეკლა...ჩემი ცხოვრება ამ ორ თვეში ჯოჯოხეთს დემსგავსა რამაც გამაბედინა ამ ნაბიჯის გადადგმა,შეიძლებ Blackheartმა უფრო ვიდრე ჯოჯოხეთად ქცეულმა ცხოვრებამ,თვალები გავახილე და ჩემს ირგვლივ ალბათ ათობით უცნაური მოწყობილობა და კაბელები გადიოდა...შემეშინა...მართლაც ძალიან შემეშინა,იმაზე ძალიან ვიდრე მაშინ როდესაც ხიდიდან გადავხტი...გავახილე თვალები და მხოლოდ იმაზე დავფიქრდი რატომ?რატომ მოინდომა ამ დეგენერატმა ჩემთან ერთად სიკვდილი?რატომ მომკიდა ხელი და რატომ გადახტა ჩემთან ერთად?
-ნუ გეშინიათ...ჩვენ მალე პალატაში გადაგიყვანთ
ცოტახნის მერე სადღაც გაქრა ეს ფიქრები,და ისევ სიცარიელემ დაისადგურა,მხოლოდ მაშინ მოვედი გონს როცა მისი ხმა გავიგონე...
-მიაა...მიაა...თვალები გაახილე გთხივ
ძლივს მოვიკრიბე ძალა რომ თვაკები გამეღიმა და მისთვის საბოლოოდ მაინც გამეღიმა,თვალები გავახილე და სანდრის ჩაწითლებული თვალები დავინახე,რომლებიდანაც ცრემლები მოგორავდა...
-სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ
მინდოდა მისთვის იგივე სიტყვები მეთქვა მაგრამ არ შემეძლო,მხოლოდ გავუღიმე და თვაკები ისევ დავხუჭე,დაისადგურა სიბნელემ, და მხოლოდ ხმები მესმოდა.
-პაციენტი სტაბილურადაა...მაგრამ ყოველ წამს შეიძლება მისი მდგომარეობა შეიცვალოს...ძალიან ბევრი წყალი აქვს გადაყლაპული
-ის ბიჭი როგირა ვინც მიასთან ერთად მოიყვანეს
-სამწუხაროდ გზაშივე გარდაიცვალა...ჩავარდნისას სავარაუდოდ თავი ქვას დაარტყა
-კარგით მადლობა ექიმო
-გამოჯამრთელებას გისურვებთ
სანამ მოვკვდები მიჯდა კიდევ ერთხელ გავახილო თვალები და მისი სახე დავინახო,მინდა ის ადამიანი დავინახო,რომელიც თურმე გაცნობის პირველივე დღიდან სიცოცხლეზე მეტად მყვარებია,მაგრამ ვერ ვხვდებოდი.მინდა დავინახო უკანასკნელად...კიდევ ერთხელ...სუნთქვა უარესად მიჭირს,თითქოს კიდევ წყალში ვარ.მინდა დავინახო საბოლოოს მაგრამ ვერ ვახელ თვალს...
საბოლოოდ თვალები მაინც გავახილე,გავახილე არა ჩემთვის,არამედ მისთვის ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანისთვის,იმისათვის რომ ის კიდევ ერთხელ მენახაა.მისი ლამაზი თვალები მიცქერდა და ელოდა ჩემს ხმას,ან თუნდაც ერთ ჩაღიმებას...
-მიყვარხარ
ძლივს აღმომხდა ეს სიტყვები,მან უბრალოდ გამიღიმა და ხელზე მაკოცა,რომელიც თავის ხელებში ქონდა მოქცეული და მაგრად მიჭერდა,მიჭერდა იმ იმედით რომ არსად გავექცეოდი
-მეც მიყვარხარ იდიოტო...
რამდწნიმე დღეში სახლში გამომწერეს ,ჩემს ოთახში ვიწექი,სანდრის არაფერი არ უკითხავს ამ თემაზე და არ ვაპირებდი მის ლოდინს საღამოს ჩემთან მოვიდა და ყველაფერი მოვუყევი დეტალურად.პირველი დღიდან მოყოლებული ხიდზე მომხდარამდე.იგი მისმენდა და ზედმეტად არაფერზე არ დაუსვამს კითხვა,მხოლოდ ერთ რამეზე გაამახვილა ყურადღება
-ანის მართლა სხვანაერად უყვარხარ
-მეღადავები ამდენი რამე მოგიყევი და მხოლოდ ეგ დაგაინტერესდა...
ორივე კარგახანს ვიცინოდით,საბოლოოდ იმის მიზეზიც გავიგე თუ რატო გადაწყვიტა იმ ადამიანმა ჩემთან ერთად ,უბრალოდ სულით ავადმყოფი ყოფილა,რომლის სინდისზე სამი გოგონას თვითმკვლელობა იყო... ზეგ ჩემი გამოსაშვებია...გოგონები ამ დღისთვის თვეები ემზადებიან მეკი მხოლოდ ერთ დღეში მომიწევდა კაბის ყიდვაც და ათასი სხვა დეტალიც...დედამ დავიწყა ის ამბავი სანდრის საცვლებით რომ მივედი სახლში,ეს ხიდიდან გადახტომაც შენთხვევითობას მივაწერეთ...სრულიად შემთხვევით შევხვდითქო გარეთ...რათქმაუნდა ამის შემდეგ უარესად შემზღუდავდნენ მაგრამ...მირჩევნია ასე ვიყო ვიდრე ჩემი ცხოვრება ჯოჯოხეთს დაემსგავსოს...დილას მე და დედა საყიდლებზე წავედით სალონში გავიარეთ...სახლში მოვედი ახალი ნაყიდი კაბა ჩავიცვი და მოვემზადე წვეულებისთვის...სახლში სურათებს ვიღებდით როცა კარზე ზარის ხმა იყო დედამ გააღო კარები და ანი დავინახე
-აქ რა გინდა?
-ვიფიქრე ერთად წავიდოდით...ეს ხომ მაინც შეგიძლია...
-კი
-მეგობრები ვართ ისევ?
გამეცინა მის ნათქვამზე და ჩავეხუტე...მე და ანი იმ საღამოს ძალიან გავერთეთ ჩვენს გამოსაშვებზე.
კვირები გადიოდა გამოცდები ჩავაბარე...ახლა ველოდებოდი რომელ უნივერსიტეტში მოვხვდებოდი და საბოლოოდ დაიდო პასუხები და იქ მოვხვდი სადაც მინდოდ,სანდრისთან ახლოს.ჩემი ცხოვრება დალაგდა...ყველაფერი თავის ადგილას დადგა...საყვარელი ადამიანიც გვერდით მყავდა და ვიცოდი სამუდამოდ ასე გაგრძელდებოდა...და გაგრძელდა კიდეც ერთი წელი ვიყავით შეყვარებულები მე და სანდრი...არაამქვეყნიური ურთიერთობით...პირველი კურსის დამთავრებისას კი დავინიშნეთ და ერთად გადავედით საცხოვრებლად.გვიყვარდა ერთმანეთი ისე,როგორც არავის ყვარებია ალბათ...ისეთი სიყვარულით გვიყვარდა რომელსაც ვერავინ ვეღარ გაიმეორებდა...საბოლოოდ დავქორწინდით და პატარა ქორწილიც გადავიხადეთ...ვიყავი წყნარად და თანაც თავისუფალი ისეთი თავისუფალი როგორიც მინდოდა ყოველთვის ვყოფილიყავი,თავისუფლება თურმე ბედნიერებაშია და არა შეცდომებში...
-მიყვარხარ მიაა
-მეც მიყვარხარ იდიოტო..

სალამი,თქვენს აზრს ჩემთვის ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს,ცუდსაც და კარგსაც <3 ნებისმიერი აზრი ჩემთვის მნიშვნელოვანია