უკვე ყოველ დღე უწევდა ნიცას ანდრეას ნახვა. მაგრამ ბოლო წვეთი აღმოჩნდა უნივერსიტეტის ეზოში რო დაინახა. ყურადღება არ მიუქცევია გვერდი აუარა და გზის გაგრძელებას აპირებდა ხელში რომ წვდა.ღმერთო როგორ უნდოდა ჩახუტებოდა და ეთქვა მომენატრეო მაგრამ ის ხომ მოღალატე იყო მან ხომ საკუთარი დის გაუპატიურება სცადა თავის ახვარ ძმაკაცებთან ერთად.
-ხელი გამიშვი ანდრეა მე ხომ გაგაფრთხილე არ შემხებოდი.
-უნდა ვილაპარაკოთ.
-რასთან დაკავშირებით?-იკითხა ირონიულად და სწორედ ამ დროს დაინახა უნივერსიტეტიდან გამომავალი ლექტორი სწრაფად გახსნა ანდროს მანქნის კარი და ჩაჯდა.ანდროს გაუკვირდა მისი საქციელი მაგრამ როცა ალექსანდრე დაინახა ყველაფერს მიხვდა. კიდე კარგი მანქანას დაბურული მინები აქვს და ვერ დაინახავს ნიცას. ალექსანდრემ ანდრეასთან მივიდა.
-აქ არ გელოდი. რამე მოხდა?
-არა ჩემი დაააა სწავლპბს ამ უნივერსიტეტში და მას მოვაკითხე.
-მართლა არ ვიცოდი დათუ გყავდა.-ხო მყავს უბრალოდ ჩემზე გაბრაზებულია და არ მელაპარაკება. მოკლედ წავალ მგონი ტყუილად ვიცდი ალბად დამინახა და არ გამოვა.
-კარგი დროებით.-დაემშვიდობნენ ერთმანეთს. ანდერეამ მანქანაში ჩაჯდა და ნიცას გადახედა რომელიც არც კი უყურებდა.
-დაიცადე ალექსანდრე წავა და ჩავალ.
-არსადაც არ წახვალ.ეხლა ჩვენ ვილაპარაკებთ.-მანქანა დაქოქა არ მიუქცევია ყურადღება ნიცას ყვირილსა და თხოვნაზე.მანქანა მინდორთან გაჩერა და გადავიდა ნიცაც მიყვა მაგრამ მანამ სანამ გადავიდოდა ტაქსი გამოიძახა.
-აქ რისთვის მომიყვანე?თუ იმის თქმას აპირებ ისევ რომ შენ არაფერ შუაში ხარ არ ვაპირსბ მოსმენას.
-ნიცა მომისმინე გთხოვ უკვე ისე ცუდად ვარ რო ვკდები გესმის შენი სიჯიუტე და არასწორი დასკვნები მკლავს.
-მეც მეც მომკალი ხუთი წლის წინ და არა მხოლოდ მე მამაჩემიჩ შენს გამო.....-წინადადების დასრულება არ აცადა ანდრეამ.
-არ თქვა გესმის მის სიკვდილში მე ნუ დამადანაშაულებ გთხოვ.
-ეს ტყუილი არააა სიმართლეა. წადი გთხოვი სადაც იყავი იქ დაბრუნდი გთხოვ.-უკვე ცრებლები ცვივოდა.
-არ იტირო გთხოვ. გინდა რო წავიდე?წავალ ერთი კვირა მახროვე დაწყებულ საქმებს დავასრულებ და წავალ.მაგრამ იცოდე იმ წყეულ დღეს მე შენთვის თითიც კი არ დამიკარებია. შენს დახსნას ვცდილობდი მერე რომელიღაცამ ხელი მკრა და დავეცი თავი რაღაცას დავარტყი და გავითიშე.მართალი ხარ დამნაშავე ვარ რადგან ის ნაბი**ვრები სახლში მოვოყვანე მაგრამ მსგავსი არაფერი გამიკეთებია.-ნიცა უსმენდა და თითქოს რაღაცაები ახსენდებოდა მერე ტაქსი დაინახა და სწრაფად გაიქცა. ტაქსში ჩაჯდა და ხმით ატირდა.მძღოლმა მანქანა გზიდან გადაიყვანა და ნიცას მიუტრიალდა.
-კარგად ხარ შვილლო?
-არაა სული მტკივა რადგან არაფერი მახსოვს, და მისი არ მჯერა ეს მტკენს გულს ძია.-ამოიტირა ნიცამ.
-მე მის თვალებში ტყუილი არ დამინახავს შვილო. იცი ადამიანებს მანამ ვერ ვაფასებთ სანამ არ დავკარგავთ. მანამ სანამ დაკარგავ ისე რო მის ნახვას ვეღარ შეძლებ ეცადე გაიხსენო.
-არააა ძია მას რო რამე მოუვიდეს მოვკდები ძია.
-მაშ ეცადე გაიხსენო ან დღეს საკმაოდ განვითარებულია მედიცინა იქნებ მიხვიდე ექიმთან?
-აუცილებლად გავითვალისწინებ ძია. მადლობა. დამამშვიდეთ.-კაცმა მიცემულ მისამართზე მიყვანა და მამა შვილურად დარიგა კიდევ ერთხელ.ნიცა სამსახურში მივიდა და თავი საპირფარეშოს შეაფარა მოწესრიგდა. მაგრამ ჩაწითლებულ თვალებს ვერაფერი მოუხერხა. გამოსვლიხან კარში კატო შეხვდა.
-სად იყავი? მოიცა შენ რა იტრე? რა მოხდა?
-მერე რა კატო გთხოვ ეხლა ბევრი საქმე მაქვს.
-კარგი სამსახურის მერე სადმე შევხდეთ.
-კარგი.- ნიცამ სამუშაოს დაუბრუნდა არავის გამოსრჩენია მის ჩაწითლებული თვალები. ალექსანდრემ ყავა ითხოვა უნდა წაეღო ეკამ რო გამოართვა.
-მე შევუტან შენ რო ეგრე დაგინახოს ათას კითხვას დაგისვამს არ მგონია მაგის თავი გქონდეს.
-მადლობა ეკა.-ნიცა თავისით იჯდა რაღაცას კითხულობდა ხელზე ძლიერი ხელი რომ იგრძნო შეშინებულმა ახედა და იქ ალექსანდრე რომ დახვდა გაუკვირდა.
-გნებავთ რამე ბატონო ალექსანდრე?-თავი სწრაფად დახარა და უკან დაიხია.
-ჩემს კაბინეტში შემოდი სწრაფად.-ყელზე ძარღვები ეტყობოდა.ნიცამ ეკას შეხედა რომელიც გაოცებული და აწურული იდგა.
-შიგნით რა მოხდა ყავა რო შეუტანე?
-შენ გიკითხა ვუთხარი სხვა საქნე ქონდა თქო და გაცეცხლებული გამოვარდა.
-კარგი.-კაბინეტში შევიდა და დაელოდა ალექსანდრე რას ეტყოდა.
-რატო გააქვს თვალები ჩაწითლებული?მოხდა რამე?-ისეთი ცივი ხმით იკითხა გათიშა გოგო.
-არაფერი უბრალოდ ტუშმა ალერგია მომცა მგონი.
-ნიცა ბავშვს ვგევარ?
-არა ბატონო ეგ რა შუაშია?
-მაშ რატო მატყუებ?
-ეს პირადულია-არ აპირებდა გაჯიუტებას.
-ნიცა შეგიძლია ჩემი იმედი გქონდეს.
-გმადლობთ.ეხლა კი დაგტოვებთ.-კარში გადიოდა ანდრეა რო შეჩეხა. კარგად დაინახა დასისხლიანებული ხელი და მზერა მიეყინა.
-გამარჯობა.-ისე მიესალმა თითქოს დღეს პირველად ხედავდა.ნიცაც უცებ გამოფხიზლდა.
-გამარჯობათ.ხელიდან სისხლი გდით კომპანიის ექიმს ვეტყვი და გადაგიხვევთ.
-არაფერია იმასთან შედარებით რაც.....-ნიცამ წინადადება გაწყვეტინა თავი დახარა და წავიდა.
-მეჩვენება თუ თქვენ დიდი ხანია იცნობთ ერთმანეთს. ნიცასაც ვკითხე და იუარა.
-მოდი საქმეს მივხედოთ რადგან ერთ კვირაში უკან ვბრუნდები და მინდა მოვასწრო.
-ახლახანს არ ჩამოხვედი.
-ხო მაგრამ რისთვისაც ჩამოვედი იმას ვერ მივაღწიე.-საუბარი ამ თემაზე ასე დასრულეს.უკვე ერთი კვირა გავიდა ნიცამ გაიგო რო მართლა მიდიოდა და იმ დილასვე უნივერსიტეტის მაგივრად სულ სხვაგან წავიდა. ალექსანდრემ და ანდრეამ ის საქმე დასრულეს და ხელშეკრულებას წყვეტდნენ.ის ისიყო ანდრემ ხელში კალამი აიღო ხელი უნდა მოეწერა კარი რო შემოაღო ნუ შემოღება არ ერქვა ამას შემონგრევას დავარქმევდი.
-ანდრო.-ერთი სიტყვა მხოლოდ ერთი სიტყვა და ყველაფერი ნათელი იყო.-მაპატიე.
-ნიცააა?- ორივეს ერთ დროულად აღმოხდა.ალექსანდრე ნამდვილად არ ელოდა მის ნახვას ეხლა წესით უნივერსიტეტში უნდა ყოფილიყო.
-ნიცა შენ რა ტირი?-გაღიზიანება დაეტყო ხმაში ანდრეას.
-შეგიძლია მანამ სანამ ხელს მოაწერ შეგიძლია რამოდენიმე წუთი დამითმო?-ნიცა თველებშ არ უყურებდა.ანდროს სულ დავიწყდა ალექსანდრე ისე უცებ მივარდა ნიცას.
-ნიცა რა ჩაიდინე?შემომხედე ნუ გამაგიჟებ.-თვალები ჩაწითლებული ქონდა და ხელებს მკლავებზე უჭერდა.-ნიცა ხმა ამოიღე.-ნიცამ ალექსანდრეს გახედა.ანდრეამაც მის მზერას გაყოლა თვალი.
-მაპატიე ალექსანდრე შეგიძლია ცოტახანი დაგვტოვო?-ალექსანდრეს თვალები ჩაწიათლებული ქონდა. ასთ მდგომარეობაში ნიცას დანახვამ იმის სურვილი გაუჩინა რო ანდრეა მოეკლა.უხმოდ დატოვა კაბინეტი.-რა გაკეთე ნიცა?
-მაპატიე გთხოვ მაპატიე ყველაფერი გავიხსენე თუ შეძლებ მაპატიე, და ნუ წახვალ რა არშემიძლია კიდე შენი დაკარგვა.-ეს უთხრა გახევებულ ანდრეას ჩაეხუტა და სწრაფად გავიდა კაბინეტიდან.ანდრე გონს კარის დახურვამ მოიყვან და სწრაფად გაყვა უკან ლიფტში უნდა შესულიყო ანდრეამ რო დაიჭირა და მთელი ძალით ჩეაიხუტა მონატრებული დააა.ნიცას ყველაფერი ახსენდებოდა და გული საშინლად ტკიოდა იმდენად ტკიოდა რო თითქოს გულს დანით უსერავდნენ.ახსენდებოდა ყველა მისთვის ნათქვამი სიტყვა და საკუთარი თავი ეზიზღებოდა.ლიფტში შედიდა როცა ნაცნობმა ხელებმა მთელი ძალით ჩაიხუტა.მთელი ოფისი მათ უყრებდა.ნიცამ ვერ შეძლო მისთვის ხელი მოეხვია და ჩახუტებოდა ისე როგორც ანდრეა ეხვეოდა.უცებ უკან დაიხია.ანდრეს მისი რეაქცია გაუკვირდა თვალებში ისევ არ უყურებდა ნიცა.
-ანდრეა მე შენ დიდი ხნის წინ დაგკარგე გამიხარდება თუ მაპატიებ მაგრამ შენთვის ნათქვამ ყველა სიტყვას მე საკუთარ თავს ვერასოდეს ვაპატიებ. ვერ დავივიწყებ იმას თუ როგორ ცდილობდი ჩემთვის ყველაფრის ახსნას მე კი მეეე მხოლოდ ჩემს თავზე ვფიქრობდი და აქ გისმენდი.მე შენ გადანაშაულებდი ყველაფერში.ყველაფერი რო დავივიწყო იმას მაინც ვერ დავივიწყებ როგორ შევიტანე შენში ეჭვი და როგორ ვიფიქრე რომ შენ მე......-უცებ მოკიდა ხელი და კიბის მიმართულებით წაიყვანა.
-რას აკეთებ ნიცა გინდა ყველამ გაიგოს?
-გაიგონ გაიგონ როგორი ვარ გაიგონ ძმას რაში ვადანაშაულებდი. -ალექსანდრემაც გაიგო ყველაფერი,და გულზე მოეშვაა.მაგრამ რა მოხდა და რატო იყო ნიცა ესეთ მდგომარეობაში ეს არ ასვენებდა.