მხოლოდ შენ

შემოდგომის წვიმიანი დღე იყო, ფანჯარასთან ყავით ხელში ვიჯექი და ფერადი ფოთლების ცვენას ვუყურებდი, მალევე ტელეფონზე ესემესი მოვიდა და ჩემს სახეზე ღიმილი გადაეფინა, რათქმუნდა ეს იყო დათო.
-რას შვები?
-რავი ყავას ვსვავ,შენ?
-არაფერს, დღეს სადმე გავიდეთ შენთან საქმე მაქვს.
-ჰმ კაი და სად?-ძალიან დამაინტერესა თუ და საქმე ქონდა.
-რავი მოვიფიქრებ და გამოგივლი ესე 8ისკენ.
-კაი შეხვედრამდე.-თან გულები გავუგზავნე და მანაც გულები გამომიგზავნა.
დათომ ჩემი ცხოვრება ძალიან შეცვალა იმ დროს გამოჩნდა როცა მჭირდებოდა, ის მაშინ გავიცანი როცა ჩემს შეყვარებულს დავშორდი(ცოტნე ქვია). დათო ჩემა დაქალმა გამაცნო მართალია თავიდან მხოლოდ ონლაინ ვწერდით,ერთმანეთს მაგრამ შემდეგ შეხვედრებიც დავიწყეთ უკვე 2თვეა რაც ვიცნობ და ასე მგონია მთელი ცხოვრებაა ჩემს გვერდითაა, სწორი რომ გითხრათ ვერ გავერკვიე მიყვარს თუ უბრალო გატაცებაა. როცა მგონია ცოტნე დავივიწყე მაშინ მახსენებს ხოლმე თავს, მაგრამ დათოს გვერდით ძალიან კარგად ვგრძობ თავს, რაც მთავარია ის იმ პერიოდში ძალიან დამეხმარა.
უკვე 8საათიც მოახლოვდა როცა მას ვხვდები ხოლმე დიდა არვიპრანჭები რადგანაც მას ბუნებრივობა უყვარს.
-ალო მარიამ მოვედი.-მისი ბოხი ხმა ისე ჩამესმა ყურში როგორც იავნანა.
-კაი ახლავე გამოვალ.-ტყავის კურტკა ავიღე და გავედი. მანქანზე მიყუდებული დამხვდა,ჯერ გადამკოცნა და მომიკითხა შემდეგ კი კარები გამიღო.
-აბა სად მივდივართ?
-მივალთ და ნახავ.-საყვარლად შემომხედა.
-ხო იცი როგორი ინტერესიანი ვარ და მითხარი გთხოვ.-საწყალი სახე მივიღე მაგარმ ეს მასზე არ ჭრიდა.
-მივალთ და ნახავ.-კიდეც ერთხელ გამიმეორა.
-კაი.-მეც დავთანხმდი.
როგორც იქნა მივედით.
-ეს რა ადგილია?.-უკვე ბნელოდა და ვერ ვარჩებდი ერთმანეთისგან კარგად საგნებს.
-წამო უფრო წინ და ნახავ.-საყვარლად გამიღიმა, მეც გავყვევი და პირ ღია დავრჩი, აფსოლიტურად ყველაფერი ვარდებით იყო მოფენილი და სანთლები იყო ანთებული, აი ვერ აღვწერ თუ რა სილამაზე იყო, დათო ჩემკენ მოტრიალდა ხელი ჩამკიდა და მითხრა:
-მარიამ დიდხანს ვფიქრობდი ჩემი გრძნობები გამემხილა თუ არა შენთვის და ბოლოს გადავწყვიტე სიყვარულში გამოგტყდომოდი, რაც ჩემს ცხოვრებაში შემოხვედი მის მერე სულ შენ მელანდები, ასე მგონია შენ გარეშე ვერ გავრჩედები, როცა გიყურებ უგფრო და უფრო მიყვარდები, შენამდე ბევრისთვის მითქვამს მიყვარხართქო და ჩემი აზრით ეს სიტყვა უკვე გაცვეთილია, ამიტომ მე ამას აღარ გეტყვი.-ჩემი ხელის გული ამოაბრუნა, მაკოცა და მითხა:
-მინდა რომ ჩემს გარდა ხელის გულზე არავის აკოცნინო ეს იქნება ჩვენი სიყვარულის სიმბოლო, თავიდან როგორც მეგობარს ისე გიყურებდი მაგრამ რამდენიმე ხნის წინ მივხვდი რომ ძალიან მნიშვნელობანი ადამიანი ხარ ჩემთვის და შენი აზრიც მაინტერესებს.
-მეც მიყვარხარ.-მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე და გადავეხვიე.
იმ დროს ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვიყავი, ასეთი სიტყვები ჯერ არავის უთქვამს ჩემთვის, მაშინ მივხვდი თუ რას ნიშნავდა ნამდვილი სიყვარული.