ვიჯექი მანქანაში და არაფერზე მეფიქრებოდა გარდა ტატოსი, როგორ უნდა შევხვედროდი და როგორ უნდა გვეცხოვრა ერთად და ძმასავით?მეხომ ის მომეწონა როგორც ბიჭი მისი ღიმილი, მისი მწვანე თვალები ყოველდღე მათი ნახვა მომიწევდაა, ნეტავ როგორ უნდა დამეძვრინა ამ სიტვაციიდან თავიი?.
-ლილე მოვედით, რაგჭირს მთელი გზა დუმდი.
-არაფერი მამა, უბრალოდ დავიღალე.
-კარგი საყვარელო, შენ შედი სახლში, მეკი ბარგს მოგიტანნ...
-სახლში რომ შევედი,სითბო და გემრიელი სუნი ვიგრძენიი.
-გამარჯობათ თქვენ ლილე ხართ?
-დიახხ და თქვენნ?
-მე ანნა ვარ დამხმარე.
-ძალიან სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა ანნა.
-ეხავე დავუძახებ ქალბატონ ნინოს თქვენკი სამზარეულოში მიბრძანდით.
ულამაზესი სახლი, უდიდესი სამზარეულოთი და მისაღებით თავი სასახლეში მეგონა..
-ლილეე ჩემო კარგო როგორ გრძნობ თავსს?
-ქალბატონო ნინო, თავად როგორ ხართ?
-მე კარგად ვარ, ძვირფასო გამიკვირდა ესეთი გადაწყვეტილება ეომ მიიღე რამე მოხდაა?დედა ხომ კარგადაა?
-კი უბრალოდ არ მინდა ამ თემაზე საუბარი.
-კარგი როგორც გინდა, ეხლაკი ოთახს გაჩვენებ და დაისვენეეე კარგიი?
-კარგით...მივდიოდი ოთახში და თვალებით ტატოს ვეძებდი მაგრამ არსად არ ჩანდა ალბად სახლში არიყოო.
ღმერთო ჩემო, საოცრებაა ვერასდროს წარმოვიდგენდი თუ ჩემი ოთახი ესეთი ლამაზი იქნებოდა, მადლობა ქალბატონო ნინო.
-რასამბობ ძვირფასო ეს შენი სახლიაა.
-ქალბატონო ლილე, ვახშამი მოგიტანეთ..
-გთხოვ ანნა უბრალოდ ლილე დამიძახე, საერთოდ არარის საჭირო ქალბატონოთი მომართვაა.
-კარგით, ეხლაკი გავალ თუ რამე დაგჭირდებათ დამიძახეთ.
ღმერთო რა სუფთა და წყლით სავსე თვალები აქვს ამ ქალს, ნეტავ როგორ ექცევიან აქქ?.ოხხ ლილე გამიდმებით შენს თავს რატო ელაპარაკებიიი, ჩემითავი გიჟი მგონია უკვეე.
ღამით ძალიან კარგად მეძინა, ვერც გავიგე ისე გათენდაა.
ნეტავ ტელეფონის დამტენი სადმაქვსს?ჩანთები ქვემოთაა წავალ ვნახავვ.
ოთახიდან გამოვვარდი და ავარიაც მოვახდინე,თვალდახუჭულმა ვიგრძენი როგორ მოვხვდი ვიღაცის ქვეშ და თვალები ნელა გავახილე, ნეტავ არ გამეხილაა.
-სიზმარიაა, ისე მომეწონა ის გოგო უკვე სიზმარშიც ვხედავვ.
-არა ტატო მე ნამდვილი ვარ.
-ნწ მიჩმიტე რა გამაღვიძე, ზედმეტად კარგი სიზმარია ჩემთვისს.
-მეც დაუფიარეად ვუჩმიტე, და მწვანე თვალებში მივაჩერდიი.
-შენრა მართლა მიჩმიტეე?
-შენ არ მითხარრ, ვუპასუხე მაღალი ტონით და თავის გათავისუფლება ვცადეე.
-რახდება ტოო?
-მე შენი არანამდვილი და ვარ.
-მოიცა ეგ როგორრ?
-როგორ და შენი მამინაცვლის შვილი ვარრ?
-არარსებობს ის გოგო შენხარრ, ეს როგორ მოხდა ასეთი დამთხვევა შეუძლებელია.
-მეც ეგრე მეგონა მაგრამ შეგხვდი და იცი კიდევ რაა მე აქ ვიცხოვრებ და შენ მოგწონს თუ არა ჩემი აქ ყოფნა გაგახარებ და გეტყვი, ყოველდღე მნახავვ.
-როგორ შეიძლება შენმა ყურებამ როდესმე დამღალოს ეს დღეებია სულ შენ გეძებბ.
-და მე რატო მეძებ რამე მაქვს შენიი?
-ბავშვებოო სწრაფად ისახილეთ და სკოლაში წადით.
-კარგი ანნაა.ორივემ ერთად ვთქვით და ფეხზე ავდექით.
-დილამშვიდობის მამა, დილამშვიდობის ქალბატონო ნინო.
-დილამშვიდობის საყვარელო, თქვენრა ერთმანეთი გაიცანით უკვრე?
-დიახ ქალბატონო ნინო, სრულიად შემთხვევით.
-კარგით ისადილეთ და სკოლაში წადით.
-კიმაგრამ მე დიდიხანია არ მივლია სკოლაში, რაც ჩემი ავადმყოფობის შესახებ გავიგე მის მერე.
-რა ავადმყოფობაა?
-ტატო მას სიმსინვე..უთხრა მამაჩემმა..
-რაა სიმსინვეე, რასამბობთ დარწმუნებული ხართ.
-ეხლა ყველაფრის შეცვლა გვიანია, ნეტავ შეიძლებოდეს...ეს ვთქვი და თვალებზე ცრემლები მომაწვაა.
-მისმინე გოგონი.
-გოგონი არა მე ლილე ვარ.
-არმჯერა, როგორ შეიძლება შენ სიკვდილს უყურებდე თვალებში არმჯერა.
-ძვირფასო მე გადაგარჩენ საზღვარგარეთ წავალთ და ყველაფერი კარგად იქნება.
-კარგი მამა რა არაფერი არ იქნება კარგადდ..ჩანთას ხელი დავავლე და გარეთ გამოვედი.
-მიდი ტატო გაყევი რა თან სკოლაში წახვალთ.
-კარგი დედა.
-ლილე დამიცადე რაა.
-იცი ტატო ცუდად ვარ უბრალოდ არშემიძლია მეტის გაძლება, მიჭირს და მტკივა ყველაფერი აღარმინდა სიცოცხლე სიკვდილის ლოდინშიი.
-გაჩუმდი ლილე შენ კარგად იქნები და ყველაფერში მე დაგეხმარებიი, იცი რაა? ჯანდაბაში წასულა სკოლა, ერთადგილზე წაგიყვან იქ უკეთ გახდები.
-კარგი წავიდეთ, გვერდით ვუჯექი და ვფიქრობდი ესეთი საყვარელი ბიჭი როგორ არუნდა შემყვარებოდა.
-ლილე შეყვარებული გყავსს?
-არა ტატო,ვერავის აველოდები ზედმეტ ტვირთად, ვერავის შევაყვარებ თავს ისერომ ჩემი სიკვდილის შემდეგ გული ვატკინო, არშემიძლია.
-რა სისულელეა, შენდა ტვირთიი ესეთი ლამაზი და ნაზი წითური გოგო ტვირთი ვერასდროს გახდება.
-ხო მაგრამ ყველა ასე არფიქრობს.
-მე ხომ ვფიქრობ მოდი სხვა დაიკიდე
აღარაფერი მითქვამს ამ სიტყვების მერე, ნეტავ რას აპირებდა ნუთუ ჩემ შეყვარებას?
-აი მოვედით..
-ღმერთოო ეს ადგილო ულამაზესია, სანაპირო და მზის ჩასვლა.უკეთესს ვერაფერს ვნახავდიიიი.
მზის ჩასვლამდე აქ ვიყავით და თითქმის ყველაფერზე ვისაუბრეთ.ბევრი საერთო გვქონდა.
-ლილე მოგეწონაა საღამოო?
-ძალიან დიდიხანია არავისთან მისაუბრია ესე გულ ახდილადდ,დამთავრებულიარმქონდა წინადადება ისე მეამბორა ტუჩებზეე, დამცხა სასწაულად ტანში გამიარა მიისი ტუჩების სითბომმ.
-მაპატიე ლილე გთხოვ, მაპატიე უბრალოდ თავი ვერ შევიკავე.
-არაუშავს ეს ზაუკეთესო მომენტი იყო ჩემს ცხპვრებაშიი.
-გინდა სახლში წავიდეთთთ?
-კიი დასვენება მჭირდება,დღევანდელი დღის შემდეგგ.
-ძალიან გთხოვ მაპატიე, თუ რამე გაწყენინე.
-არა პირიქით.
"წარსულზე ფიქრი სისულელეა, მომავალი აუცილებლად უნდა შექმნა, აუცელებლად გამოჩნდება ვინმე, ვინც ცუდ წარსულს კარგ მომავლად გადააკეთებსს," სამიბრუნდა ოცნებები, უბედნიერესი საღამო იყო, იმ ბიჭს მლვწონდი ვინც ესე ძაან მომეწონა და ჩამივარდა გულში, მისი ღიმილი სულ იმას ბობდა დამიჭირე და არარასდროს გამიშვაოო.
....ყოველიდღე ერთად, ყოველ საღამოს ერთავ ვახშმობა და სადილი, ორივე ვხვდებოდით როგორ გვოყვარდებოდა ერთმანეთიი და როგორც იქნა გამოვუტყდით ერთმანეთსს,მაგრამ ეს არავის უნდა გაეგო, ნინო და მამა ამას სწპრედ ვერ გაიგებდნენნ.
-ლილეე შეიძლება შემოვიდეე.
-ტატო რატო ფურჩულებბ.
-დაგავიწყდაა ეს ჩვენი საიდუმოა...
-კარგი შემოდი სწრაფადდ.
-იცი რაზე ვფიქრობდიი?
-რაზე ლილეე?
-რამალე მოხდა ყველაფერი არაა, მეშინია რომ ჩემი დროც მალე მოვა.
-ლილე გაჩუმდი, მე შეგოყვარე და ვეღარასდრო გაგიშვებბ, იცი რაა?
ამ ცხოვრებაში ყველაფრის მოძებნა შეგიძლია, სიუვარულის და სიკვდილოს გარდა, ისინი თავად მოგძებნიან, როცა ამის დრო მოვა.შენ სოყვარულმა გიპოვა მაგრამ სიკვდილს დაკარგული ყავხარ, მას გაუჭირდება შენი მოძებნა დამიჯერე.
-მადლობა რომ არსებობ, შენ ნამდვილად აფერადებ ჩემს სიცოცხლეს.
-მიყვარხარ ლილე და ეს ყოველთვის იცოდეე.რაც აუნდა მოხდესს.
-იცი ტატო?ზოგჯერ სულიერი ტკივილი ფიზიკურზე მწარეა დეც სწორედ ამ ფიზიკური ტკივილის მეშინია.
-ჩემთან ნურაფრის გეშინიაა.
"ვიცი ვხვდები რომ შეყვარებული ვარ, უზომოდ შეყვარებული,რადგან საკუთარ ხუმრპბებზე მეცინება, ისეთ სიმღერებს ვმღერი რისი ტექსტიც არვიცი, ასი მეტრის რადიუსში მყოფ ცხოველებს ვეფერებიი, ყოველ ჯერზე როცა, მზის სხივებით განათებულ ადგილს ვხედავ, ხელებს ვშლი და განუწყვეტლივ ვტრიალებ.ის გამო რომ , ჩემი გონება სიყვარულის ელექთ:დოფამინითა და ოქსიტოცინით არის გაჟღენთილი."
ღმერთო ლილე რაგჭირს რადროს ჭამაა ამ შუაღამეე, ისევ ჩემს თავს დავუწყე ლაპარაკი..
წავალ რამეს შევჭამ თორე ძალიამ მომაშია სიყვარულზე ფიქრმა.
ანას ვსთხოვ იქნებ რამე მომიმზადოს.
-ანნა გძინავსს, შეიძლება შემოვიდეე.ოთახში შევედი და ცრემლიანი ანნა დამხვდა.
-ანნა რაგჭირს რამე მლხდაა?ვინმემ რამე გითხრაა.
-ქალბატონო ლილე.
-კარგი რა ქალბატონს ნუ მეძახი თქო.
ეხლა კი მოყევი რამოხდაა.
-იციი ეს ჩემი დიდი საიდმლოა, ამის გამო ვტირი.
-კარგი მაშინ რა ვაეწობა,ღამემშვიდობის.
-ლილე შეძლება მოგიყვეე.
-რათქმაუნდა თუ გსურს, მოგისმენ.
-იციი?თექვსმეტი წლის წინ პატარა გოგონა შეძინა.
-რა თქვენ შვილი გყავთ?
-კი მყავს მაგრამ სამწუხაროდ,არვიცი სად არის ცოცხალია თუ მკვდარი.როგორია ნეტავ.ორი წლის ოყო როცა მამაშენმა წაიყვნა მისემერე არც მინახავსს.ისიც შენნაირი წითური იყო.
-და მამამ რატო წაიყვანა?
-უკანონო შვილი იყო, სრულიად შემთხვევოთ მე მასთან ვიწექი.შვილო არუნდოდა.მამაშენიც წავიდა სახლოდან და შვიდი წლის შემდეგ დაბრუნდა დეხაშენთან და შენთან ერთადდ,შემდეგ კი წაგიყვანათ და სადღაც დაგტოვთ თვითონკი ქალბატონი ნინო მოიყვანა, ღმერთს მადლობა ნინო უდიდესი ადამიანია, თბილი და უბოროტო, რასად დედაშენზე ვერვიტყვიი..
-არმჯერა რა საშინელებაა, დამიჯედე აუცილებლად იპოვი შენს შვილს და დაიბრუნებ.
-უკვე დიდიხანია ვეძებ მაგრამ უშედეგოდდ.
-დამშვიდდი იმედი არასდროს დაკარგოო.მაგრად ჩავეხუტე და სითბო ვაგრძნობინეე.
-ჩემს შვილსაც შენნაირი სურნელი ასდიოდა.კარგი ლილე მორჩა ჩემი პრობლემები ზედმეტად არუნდა მოგეხვეს თავს.
-მისმინე შენდა ტატოერთად ხარრთ?
-ჩუუ..ანა ვინმემ არ გაიგოსს, ხო ერთად ვართ შენ საიდან გაიგეეე.
-შენს თვალებში ვკითხულობ ამას, მაგრამ ტატოსს.
-კაი წავედი მე ანნა და გთხოვ ნი დარდობ ყველაფერი კარგად იქნება.
-კარგი წადი წადი..
"მარტო მე არმექცევა ცხოვრება ცუდადდ თურმე ანნასაც ასე მოქცევია, მანხო შვილი დაკარგა ენატრება და ყოველდღე ელოდება მაგრამ უშედეგოდ, დედაჩემმა კი ესე უბრალოდ გამიმეტა სხვა კაცთან ჟიმაობა არჩია ჩემთან ბედნიერად ცხოვრებას.რას ვიზამთ ეს მისი არჩევანია.ეს ღამეც ამაზე ფიქრში გავლიეე, დილითკი მანქანის ხმაურმა გამაღვიძა,უცხო მანქანა იდგა და ამიტომ ქვევით ჩავედი.ტატო ოთახში არიყო, კიიბებზე ჩამოვირბინე და ზარის ხმაც გაისმაა, ეხლავრ გაისმა ტატოს ხმა და კარისკენ წავიდაა, კარი გაიღო და გოგო აეფარა კარს, ქერა მაღალი, მოკლე კაბით და წითელი პომადითთ, უცებბ ტატოს მიეკა და აკოცა ტუჩებში განა ლოყაზეეე.
-ლილიანა შენაქ რაგინდააა?
-რაიყო საყვარელო შეყვარებულს აღარ იღებ სახლშიი.
-შეყვარებულს ხოო ხმამაღლა დავიძახე თვალები ცრემლით ამევსო და კიბეებზე ავირბინე.
-დაიცა ლი სად მიდიხარ.
-არგომყვე ტატო გთხოვვ.
-მე შენ მიყვარხარ, ის არაფერს ნიშნავს გეფიცებიი.
-კარგი რა ტატო, მას თან ბარგი აქვს ეხლა მარტოც აღარ დაიძინებ.
-კარგი რა შენ არასწორედ გაიგე.
-ყოველთვის მეშინლდა რომ, შემიყვარდებლდი ეხლა კი მეშინია რომ დაგკარგავვ..
-მაპატიე გთხოვ მონდოდა ყველაფრის თქმა.
-მოვა დრო და ალბად მიხვდები როგორი ადასწორი იყავი.მერე მე აღარ გაპატიებბ.იცი რაა?უკან რომ ვიყურები ვხვდები რდენი სიტყვები მაქვს შენზე ნათქვამი, მაგრამ თურმე საერთოდ არაფერი არუნდა მეთქვაა.
"არავინ შეიძლება გახდეს ისე უცხო, როგორც ის ვინც იწინ გიყვარდა".
-მისმინე ჩვენი ნიშნობა ძალიან უცბად მოხდააა არცკი ველოდი.
-ნიშნობაა ნორმალური ხარ საედრთოდდ, ხვდები მაინც რამხელა ტკივილს მაყენებბ.მაგრამ აბა სხვას რას უნდა დავლოდებოდი, ვის რაში უნდა კიბპიანი გოგო.რომოც წამებს ითვლის.
-გაჩუმდიიი ლილე მიყვარხარ და ამას აუცილწბლად დაგიმტკიცებ მაგრამ დღეს არაა.
-ბავშვებო ჩამოდით ივახშმეთ.
-ეხლავე ქალბატონო ნინო, ცრემლები მოვიწმინდე და მყარად დავდექი ფეხზე.
-ვჯექი მათ წინ და ვხვდებოდი როგორ მენგრეოდა მსოფლიო თავზეე.
-ბავშვებო ქორწილს როდოს გეგმავვთ.
-ბატონო ლევან მე არმინდა ქორწილი.
-რასბობ ტატოო?
-დაგელაპრაკები ლილიანა ეხლაკი ვივახშმოდ.
-შეიძლება ჩემი ოთახი ვნახოო?
-ლილოანა შენ ტატოსთან არ დაიძინებბ.?
-ქალბატონო ნინო წინააღმდეგი თუარ იქნებით.
-არა შვილო შენ მომავი ცოლი ხარ.
-არა დედა მე არმინდა მარტო ძილი მირჩევნია.
-არა ის შენი საცოლეა და შენთან უნდა დაიძინოს.
-კარგი რა დედა.
-გაჩუმდი და ივახშმე.
" მე ვერავინ მამჩნევდა, მხოლოდ ტატო აპარებდა თვალს მეკი ვიღიმოდი და ვატყუებდი რომ მის გარეშეც კარგად ვიგრძნობდი თავს."
-აი ლილე რას ვამბობდი, აი რატომ გითხარი "მაგრამ ტატოსს" შენკი დასრულება ააცადე.
-კარგი რა ანნა ჯერ ისე ცუდად ვარრ,თავს შეუძლოდ ვგრძნობ ოთახშიბავალ.
-კარგი შვილო.
-გრიელად მიირთვითტ.ტატოს თვალი თვალში გავუყარე და თვალებით ვუთხარი ესე რატომ მომექეცი თქო ავდექი და ოთახში ავდედიი, საწოლზე პირქვე დავეცი და ტირილი დავიწყე ატმყოფნიდა ძალა, ვერ ვუმკლავდებოდი გრძნობებსს, უზომოდ მიყვარდა ტატო, ვერ ვიცოცხლებდიიი ბევრი საძილე წამალი დავლიე და ჩავწექი თვალებს ვხუჭავდი და სიკვდილს მივყვებო, მხოლოდ იმას ვიმეორებდი არ წახვიდე
თქო, მაგრამ წავიდა ის წავიდა და თვალები დამეხუჭა,ცხოვრებაში ბევრი რამის გადატანა კიდევ მომიწევდა და ვცადე სხა ქვეუანაში გადასვა ამ ყველაფრის თავიდან ასაცილებლად. შევცურე ტკბილ და სასიამოვნო სიზმრრბში, რომელიც დიდხანს გაგრძელა..მაგრამ ყველაფერი წიმ მელოდებაა.



..........
მეგობრებო ის ექაუნთი დამებლოკა.საედანაც ამ ისტორისს წერა დავიწყე პირველი ორი ნაწილი იმ ექაუნთიდან მაქვს, მაგრამ აქ დავდებ ხოლმე სიაებსს.ვკსაც განიტერესებდათ მაპატიეთ სწრაფად როვერ დავდეე..და კიდევ მადლობა კომენტარებისთვისს..ეს თავი თუ მოგეწონათ??აუცილებლად გახდება უფრო საინტერსსო მადლობააა.