თავი 5
კარის ზღურბლთან ვიდექი და თვალებს ვერ ვუჯერებდი , არ მინდოდა იმის დაჯერება რასაც ვხედავდი , სანამ ბებიაჩემის ტირილის ხმა არ გავიგონე
-შვილოოოო ჩემო ტანჯულო შვილოო გაიღვიძე დედიი ნახე შვილო შენმა გოგომ მისი წარმატება მოიტანა მაგრამ შემოსვლას ვერ ბედავს ადექი შემოიყვანე შვილოოოოო ,,, ამის თქმა და ჩემი ძმის შემოხედვა ერთი იყო როგორც კი დამინახა ჩემთან გამოიქცა მეხუტებოდა თუმცა რეაქცია აღარ მქონდა
-მარიამ , დაი ამოიღე ხმა თქვი რამე ნუ მაშინებ იტირე იყვირე რამე თქვი . თუმცა ვერ ვლაპარაკობდი ვერ გამოვხატავდი რა ხდებოდა ჩემში არ შემეძლლო დამეჯერებინა რომ ჩემთვის მისაბაძი ქალი დედაჩემი ქალი რომელმაც ორი შვილი უცხო ქვეყანაში მარტომ აღზარდა ასე უცებ წავიდა , წავედი და მის თავთან ახლოს ოტახის კუთხეში იატაკზე ვიჯექი არ ვაქცევდი მოსულ ხალხს ყურადღებას არ მესმოდა რა იყო ეს ცხოვრება რატომ იყო ასეთი მკაცრი რატომ უნდა დარჩენილიყავი დედის გარეშე ბებო შვილის გარეშე ჩემი ბიძაშვილები საყვარელი მამიდის გარეშე ვფიქრობდი ყველა მასთან გატარებულ დღეზე , საკუთარ თავს ვადანაშაულებდი იქნებდა მალე ორმ მივსულიყავი ეს არ მომხდარიყო იქნებ მეშველა .
-მიშო ძმა არ არის შენი და კარგად რაღაც უნდა ვუშველოთ უნდა იტიროს რამე თვქას არ შეიძლება ასე შეიძლება ფსიქიკა შეერყეს პატარაა ჯერ
-ვიცი ლაშა მაგრამ რა გავაკეთო ?
-არვიცი ძმა
-იქნება ბიძიამ დაელაპარაკოს?
-აპაპაპ არა ძმა მაამაჩემი არ დაელაპარაკება
-ვცადოთ
-მა მა მამი მოდი ორი წუთით
-რახდება?
-ბიძი მომისმინე მარიამს რაღაცით ხმა უნდა ამოვაღებინოთ უყურე როგორ ზის
-ისაა მარიამი კუთხეში რომ ზის?
-კი
- ღმერთო როგორ გავს , კაცს ხმაში ტკივილი ეტყობოდა
-მა ეუნდა დაგვეხმარო რა , ბავშვია ჯერ მას ხომ არ დაუშავებია არაფერი
-დარწმუნებული ვარ საკუთარ თავს ადანაშაულებს ბიძი დაგვეხმარე რა
-მე რა გავაკეთო?
-როგორმე აატირე დედაზე ესაუბრე გაიყვანე გართ ააყეენე იმ წყეული ადგილიდან თორე გავგიჟდები
-ჩშშ დამშვიდდი .......
-მარაიმ!
ქვემოდან ავხედე უცნობ მამაკაცს რომელიც აშკარად გავდა დედას ცოტათი მაგრამ მიხვდებოდი რომ ახლობელი იყო ხმა მისთვისაც არ გამიცია ჩვხარე თავი და ჩუმად ვუსმენდი ბებიაჩემის განწირულ ტირილს , როცა მკლავში მწვდა და ძალით გამიყვანა გარეთ
-ვინ ხარ?
-ბიძაშენი ვარ
მიუხედავად იმისა რომ ბიძიამ დამელეპარაკა ხმა აღარ ამომიღია
-შიგნით მინდა
-მარაიმ შვილო დედაშენი ყველა აქ მყოფს ძალიან სტკივა გთხოვ უნდა ილაპარაკო არ შეიძლება ეგრე უნდა ისაუბრო ჭამო და თუნდაც იტირო მაგრამ ნუ ხარ ჩუმად, არ მივაქციე არც მას ყურადღება წავედი და ჩემს კუთვნილ ადგილს დავუბრუნდი . ხვალ დაკრძალვა უნდა ყოფილიყო მეკი როგორ მძულდა საკუთარი თავი იმის გამო რომ ვერ მივუსწარი ვერ დავეხმარე ვერაფერი ვუშველე და ვაწყენინე ამ ფიქრებში მყოფს ვიღაცამ ხელი წამავლო და საძინებელში გამიყვანა
-შენ გინდა რო გააგიჟო შენი ძმა? ხმა ამოიღე შემომხედე
-რაგინდა ნიკოლოზ?
-მარიამ ჭკუიდან ნუ გადამიყვან დედაშენს რო ესეთი ენახე გაუხარდებოდა?
- ვენახე არა მხედავს
-მარიამ უნდა აღიარო რომ მანანა დეიდა მოკვდა
- ნუ ამბობ მაგას ნუ არ მომკვდარა არა არა რა
- მიდი ჩემო პატარავ იტირე მიდი
-არმომკვდარა დედა არა მოვა და ჩამეხუტება არ მომკვდარა
-მოდი ჩემთან ჩემო პატარავ მოდი ,, საწოლზე დაწვა და გულზე დამივინა ისე რომ მისი გულის ცემა გამეგო მაგრამ საიდან იცოდა ამ ადამიანმა მე რა მამშვიდებდა?
-ნიკოლოზ შენ საიდანნ იცი რომ ეს მამშვიდებს?
-მარიამო 26 წლის ვართ მე და ლაშა ჯერ კიდევ მაშინ გაგიანი როცა დაიბადე და სულ პაწაწინა იყავი მანანამ შენი თავი მე მომანათლინა
-ამხელა ტკივილის მიუხედავად თვალები გამიბრწყინდა როცა გავიგე რომ ნათლიაჩემი რომელიც ასე მიყვარდა ნიკოლოზი ყოფილა აღარაფერი მითქვამს უბალოდ ვუსმენდი ხმას და ვცდილობდი დამეძინა ,, მალევე ჩამეძინა მანო მოვიდა ჩემთან
-მარიამ შვილო
-დეეეეე დე ვიცოდი რომ ცოცხალი იყავი დედიკო როგორ შემაშინე,
-მარიამო დე მე მართლა გარდავიცვალე ესეც ილუზიაა ეხლა რასაც ხედავ თუმცა შეგიძლია დაიჯერო და დამემშვიდობო დროა დე უნდა წავიდე , იცოდე შეენ აარაფერ შუაში ხარ დე მე შენზე ნაწყენი არვარ ჩემო ანგელოზო მე მუდამ შენთან ვიქნები პრინცესავ ,
-დე დე დედი არ წახვიდე დეეეეეეეეეე. კივილით გავიღვიძე ნათლიაჩემი იქ აღარ დამხვდა ძალიან შემეშინდა , რატომ დე რატომ ? მეხომ ძალიან მომენატრები
- მარიამ რახდება რაგაყვირებს პატარავ ცუდი სიზმარი ნახე?
- ძამიი მოდი რა ჩამეხუტე, მაპატიე რა დედას როვერ მოვუსწარი
-ჩშშ შენ არაფერ შუაში ხარ პატარავ ............ მარიამ ხვალ დედას დაკრძალვაა ძალიან გთხოვ უნდა ეცადო თავი ხელში აიყვანო ჩემო ნამცეცა გთხოვ
-კარგი შენსავით ძლიერი ვიქნები მეც არც შენ გტკივა ნაკლებად
-ჩემი ჭკვიანი დაიძინე კარგი?
-მეშინია
- ლაშა ან ნიკა გამოვუშვა?
- შენ როდარჩე?
-არა პატარავ იქუნდა ვიყო
-მაშინ ნათლია მინდა
-ოხ შე პატარა ცუღლუტო , კარგი მოვა
-მიშ ,, მიყვარხარ
-მეც ჩემო პრინცესავ ,,,
-თოჯინა რატო გღიძავს?
-შემეშნდა
-მოდი აქ მოდი შე პატარა თხავ
-ოოოო ნიკოლოზ
- მარიამო
-ბატონო
-მოდი დაიძინე
-ნათლი ლიკა სდაა?
-ძინავს ბებოსთან
-შენ ცოლი რატო არ გყავს ? ცოლს რომმოიყვან მერე ვეღარ დავიძნებ ხო შენთან?
-ოხ რააზრები აქვს ,,,,,, დაიძინებ მარიამო მიდი ეხლა ნუ ტიკტიკებ და დახუჭე ეგ ლურჯი თვალები
თმებზე მეფერებოდა იმდენად თბილად რომ მართლა აღარ შემშინებია და დავიძინერადგან ხვალ ძალა მჭირდებოდა ხვალ ხო დაკრძალვა იყო ...........