თავის საშინელ ტკივილზე შეკავებული ცრემლები გატეხილი სათვალის დანახვაზე ანანოს უნებურად წასკდა
_ჩემი სათვალეეე!_ანანო ძლივს წამოჯდა თან თავზე ხელებს იჭერდა_თავიი...სათვალეე_ამოისლუკუნა გოგომ თავი ყოველი სიტყვის თქმაზე თითქოს უფეთქდებოდა
_ვერ გიტან!_უყვირა ანანომ ნიკას და თავი ლამის გაუსკდა .ნიკა კი გაოგნებული და შეისინებული იდგა და უნდოდა გოგოსთვის ეკითხა კარგად იყო თუ არა მაგრამ მისი ტონის გაგონებაზე ენაზე მოდგარი სიტყვები ენაზევე დაურჩა.შემდეგ ძლივს ამოილუღლუღა_ბოდიში...არ მინდოდა...კარგად ხარ?_ანანომ ბიჭს მამისმკველი გამომეტყველებით ახედა
_თუ ხვდები მაინც რომ დღის განმავლობაში სულ ალბათ ოთხჯერ დამელაპარაკე და აქედან ორჯერ მკითხე კარგად ვიყავი თუ არა?!_ნიკა არაფერს ამბობდა.თვალები დახარა.
_ძალიან გტკივა?_იხტიბარი მაინც არა გაიტეხა _ანანომ მის დაიგნორება დაიწყო და ტირილი გააგრძელანიკამ კი ბოდიშების ხდა.მერე ანანომ ფეხზე წამოდგომა სცადათუმცა თავბრუ დაეხვა,წაბორძიკდა და ისევ იატაკზე დაჯდა.
_მოდი დაგეხმარები_ნიკამ ხელი გაუწოდა
_შემეშვი!_შეუღრინა ანანომ
_იცი რა არ შეგეშვები იმიტომ რომ ისევ წაიქცევი ეს კი არ მინდა დარწმუნებული ბარ სურვილით არც შენ იწვი_ნიკამ გოგო სწრაფად აიტაცა ხელში და ნუცას საწოლზე დასვა
_უნამუსო ვირი_ჩაიბურდღუნა ანანომ ნიკამ გაიგონა თუმცა გაუტარა
_წყალი არ გინდა?_პასუხი არაა.ნიკამ თვალები აატრიალაოთახიდან გავიდა და ნუცასთან და წყლით სავსე ჭიქით დაბრუნდა.
_არა კი ვიფიქრე რომ ერთმანეთს დაკლავდით მაგრამ ამდენიც არ მიფიქრია-თქვა ნუცამ და ანანოსთან მივიდა_ძალიან გტკივა_ანანომ თავი დაუქნია
_მოიცა ყინულს მოვიტან და მოვალ_ნუცა ყინულით ხელში მალე დაბრუნდა და ანანოს გაუწოდა ანანომ კი ნელა მიიდო შუბლზე და სწრაფადვე მოიშორა
_აუუ ცივიაა_ამოიკნავლა გოგომ.
_ხო აბა ყინული ცხელი ვერ იქნება_ნიკამ ეტყობა თავი მაინც ვერ შეიკავა ჩვეულებისგან და მაინც გაამჟღავნა ირონია
_შენ ჩუ!_თქვა ნუცამ ანანოს ნაცვლად.
_ეს ჩამილურჯდება ხო?_თქვა ანანომ ცოტა ხნის მერე რათა უხერხული სიჩუმე გაეფანტა.ასე გამოვიდა მაინც დაზარალებული ცდილობდა უარყოფითი აურისა და უხერხულობსი გაფანტვას.
_კი!_უპასუხა ნუცამ_შეგიძლია მადლობა ჩემს ბიძაშვილს გადაუხადო_ნიკა ისევ აწურული იდგა კედელთან და ლურჯი თვალებით ანანოს მხარსზემოთ მიშტერებოდა რაღაცას.ანანოს მოულოდნელად ნიკა შეეცოდა და მის ადგილას წარმოიდგინა თავი.რას იზამდა?სირცხვილასგან დაიწვებოდა,პატიების თხოვნა ენდომებოდა და ენა პირში არ ამოუტრიალდებოდა ,ინატრებდა ნეტავ მაპატიოსო და ყოველივე ამან გადააწყვეტინა ნიკას ბოდიში მიეღო და ეპატიაებინა თანაც ბოლოსდაბოლოს ძალით ხომ არ გაუკეთებია?!თანაც არ უნდოდა სხვის თვალში თავიდანვე უტვინო,დაბდურა,შარიანი გოგოგ გამოჩენილიყო მიუხედავად იმასა რომ ასეთ პიროვნებას არ წარმოადგენდადა სიტყვენი იმაზე უფრო მაკე დასცდა პრიდან ვიდრე ელოდა
_კაი ნუცა რა სირცხვილია,კი გავბრაზდი მეც თავიდან მაგრამ შემთხვევითობა იყო და ახლა უყვე გამაიარა_უთხრა ნუცას და ახლა თვალები ნიკას მიაპყრო რომელიც გაოცებული უსმენდა_გაპატიე ნიკა,გამიარა, შემთვევით მოგივიდა და მეტი არაფერი .ჩვენი ურთიერთობა ერთმანეთის ნერვების მოშლით დაიწყო და სიმართლე გითხრა არ მინდა ასე გაგრძელდეს_ანანო უფრო და უფრო წითლდებოდა _იმიტომ რომ ისეთი არ ვარ როგორიც დღეს გამოვჩნდი დ აამიტომ უბრალოდ დავივიწყოთ ხო?_ანანო ჭარხალივით იყო გაწითლებული დ აკითხვისნიშნიანი მზერით უცქერდა ნიკას რომელსაც ვერ დაეჯერებინა ჯერ კიდევ რაც მოხდა.მერე უცბად გაებადრა სახე და გოგოს სიხარულით დასთანხმდა
_კი,კიი აუ როგორ არ მოველოდი !მაგარი ხარ !მადლობა!და კიდევ ერთხელ ბოდიში ძალიან დიდი!_ნიკამ მომაჯადოვებელი ბედნიერი ღიმილით გაიღიმა,მხრებში გაიმართა და ანანოს ძარღვიანი ხელი გაუწოდა ანანომ შეაგება თავის და ხელები ჩამოართვეს.
ნუცა თვალებდაქაჩული უყურებდა ყოველივე ამას
_მაოცებთ თქვენ ორი!გეფიცებით გამაფრენინებთ!
_ხო ნუცა ხო!_თქვა ანანომ.
ნიკამ,მუცამ და ანანომ ცოტახანი ლაპარაკობდნენ მერე ნიკა გავიდა და მეგობრებს ძილინებისა უსურვა ანანოს და ნუცას კი დილის ხუთ საათამდე არ მოუხუჭავთ თვალი ხან ლაპარაკობდნენ ხან ინტერნეტში ერთობდონენ და ა.შ. შემდეგ მიხვდნენ რომ მომდვნო დღეს ქალაქში საშოპინგოდ რომ წავიდოდნენ სადმე ჩამოეძინებოდათ თუ ღამეს გაათევდნენ ასე რომ შუადღის პირველ საათამდე თვალო აღარ გაუხელია არცერთს წამითაც კი.ბოლოს როგორც იქნა ანანომ გაიღვიძა და ხელი კომოდზე გადასწია საათის სანახავად თუმცა ხელში სულ სხვა რამ მოხვდა.გოგო იდაყვებზე წამოიწიადა ცისფერი ქაღალდის ლამაზი პარკი აიღო შიგნით ცნობისმოყვარეობით ჩაიხედა იქედან ყუთი ამოიღო რომეზეც ქაღალდი დაეკრათ წარწერით ,,მაპატიე იმედია მოგეწონება,, ანანომ ყუთი გახსნა და იქედა გახარებულმა ამოიღო ულამზწსი სათვალე წინასაც რომ სჯობდა ისეთი!ანანომ უბრალო დიდი მრგვალმინებიანი გამჭირვალე სათვალე იყო თუმცა ძალიან ლამაზი .ანანოს ასეთები ძალიან უყვარდა.ადგა სწრაფად ჩაიცვა ,მოწესრიგდა და ნიკას ძწბნა დაიწყო.მალევე იპოვა სამზარეულოში.შავი თმები ასჩეჩვოდა ყურსასმენები გაეკეთებინადა ტელეფონში რაღას ინტერესით უყურებდა თან ჩაის სვამდა.
_ნიკა!_დაუძახა ანანომ თუმცა ნიკამ ვერ გაიგონა_ნიკაა დაუძახა უფრო ხმამაღლა მაგრამ ბიჭს რეაქცია მაინც არ ჰქონია,,რას უყურებს ამნაირს,, გაიფიარა ანანომ და თვალებთან ხელი აუფრიალა.ნიკამ სწრაფად ამოხედა და ყურსასმენები მოიძრო.
_შუადღემშვიდობის_უთხრა ნიკამ და გაუღიმა_მოგეწონა?
_ძალიან მაგრამ რა საჭირო იყო რატომ შეწუხდი?თავს უხერხულად ვგრძნობ_გაუღიმა ანანომ და ლოყები შეეფაკლა
_როგორ თუ არ იყო საჭირო ?!მე შენი სათვალე გავტეხე პლიუს ამას კინაღამ თავიც ზედ მივაყოლე.ხო მართლა კიდევ გტკივა?
_მხოლოდ მაშინ როცა ხელს ვიდებ
_ისე მართლა ნაცე,ს გავხარ_გაიცინა ნიკამ
_ნეტა რატო?_აყვა ანანოც.დაახლოებით ნახევარი საათი ასე ისხდნენ და ლაპარაკობდნენ.ანანო თან აკვირდებოდა ნიკას ძარღვიან ხელებს,არტერიას,რომელიც ყელზე მკვეთრად ემჩნეოდა საუბრის დროს, ანანოს მის ხავერდობანი და ოდნავ ხრინწიანი ხმა აჯადოებდა.მოსწონდა მისი ოდნავ მოშვებული შავი თმები ლამაზი სქელი ვარდისფერი ტუჩები,ლამაზი ყბები,გამოკვეთილი ყვრიმალები, ლურჯი თვალები,"ბერძნული"ცხვირი და რწმუნდებოდა რომ მის წინ აპოლოს ნამდვილი იდეალი იყო.
ამასთან მიუხედავად ნიკას სარკაზმისა ის კარგი ადამიანი იყო ეს იმაშიც ჩანდა რომ გოგოს სათვალე მანამ აჩუქა სანამ ძველის მონატრებას მოასწრებდა თანაც ნუცაც არწმუნებდა რომ ცუდი ბიჭი არ იყო ნიკა."შეიძლება მომეწონოს კიდეც"გულში გაიცინა ანანომ"ააეეე ჩემო თავო რაებზე ფიქრობ მომეწონოს არა ის... მარა რას ვერჩი კაი ბიჭია"