მაშო ბევრს არასდროს ლაპარაკობდა ამიტომ ვიცოდი, რომ მოქმედება ამჯობინა ბევრიც არ ულაპარაკია, ხელი გავუწოდე მაგრამ მისგან მხოლოდ აცრემლებული თვალები დავინახე, ვერაფერი გამაგებინა თუ რა უნდოდა სულ მთლად გამოვშტერდი, ვოცნებობდი რომ სადმე გადავკარგულიყავი, ვერაფერი ამიხსნა ძაან განერვიულებული იყო. ბევრი არც მე მილაპარაკია უბრალოდ ავდექი და მოაჯირზე დავჯექი მაშოს გვერდით.
-მისმინე გაიწიე არ გადავარდე.
-მაშო მისმინე, მიწაზე ხარ? მეც შენს გვერდით ვარ. წყალში ხარ? მეც შენთან ერთად ვარ. ხოლო მიწაში ხარ? მეც მანდ ვარ.
-არა მგონია ანჩოს მოეწონოს რასაც ლაპარაკობ.
-ხო შეიძლება მაგრამ, მაშო შენ ბავშვობიდან გიცნობ, ანჩოს კი...
-ვიცი N.C მაგრამ რა ვქნა? როცა შენ და ანჩოს გიყურებთ ვეჭვიანობ უკიდეგანოდ.
-გახსოვს N.C? და ხო რა გაეჭვიანებს? ის რომ შენ ყურადღება მოგაკლდა?
-კი მახსოვს. ყურადღება არაფერ შუაშია უბრალოდ სხვა გოგოსთან ვერასდროს წარმომედგინე.
-აბა ვისთან წარმოგედგინე?
-არაფერი დაიკიდე.
-რატომ უნდა დავიკიდო. მითხარი ახლა.
არაფერით არ მეუბნებოდა.
-მაშო მისმინე როდესაც რაღაცას დაიწყებ უნდა დაამთავრო. არ შეიძება წესები ხომ გახსოვს?
-წესები კარგად მახსოვს უბრალოდ ასე მინდა.
-მაშო რა ხდება მითხარი.- არ ვეშვებოდი ნერვები მოვუშალე.
-მისმინე ახლა შენ, ადამიანების დანახვა არ შეგიძლია ყოველთვის ბედნიერებას და გოგოს შორს ეძებ როდესაც შეიძლება ეს ყველაფერი შენს ცხვირს წინ არის, ყოველთვის შენთან ვიყავი, არასდროს შეგეძლო ჩემ გრძნობებზე გეფიქრა, რომ მე შენ ისე მიყვარდი, და დარწმუნებული ვარ უფრო ვიდრე ანჩოს უყვარხარ შენ, როგორც მიჯნური.-მიყვიროდა ანჩო ხიდის თავზე მდინარის ხმაურის ფონზე.
მე ვერაფერი ვუთხარი ხმა ვერ ამოვიღე ამიტომ უბრალოდ ვიდექი და ვუყურებდი მაშოს თვალებში. მან გააგრძელა.
-კარგი რა ნინისთან დღეს შეხვედრა რაღა იყო? მეგონა ჩემს გერდით იქნებოდი როდესაც გავიღვიძებდი, ვერ გნახე ამიტომაც გადავწყვიტე წამოვსულიყავი შენი გზით და დამიჯერე არც კი მომეწონა იმის ნახვა თუ როგორ კოცნი ნინის ისევ.
უბრალოდ იცოდე მიყვარხარ და ვერასდროს დაგივიწყებ, ვერ შეძლებ სხვა გოგოსთან დაგინახო განსაკუთრებით იმასთან ვისთანაც არც კი აინტერესებს შენი ხასიათი მხოლოდ, შენი სილამაზე ახვევიათ თავზე.
მაშოს ვერაფერი ვუთხარი, ამიტომაც მოქმედება გადავწყვიტე. ამ ყველაფერს ისე მიყვებოდა რომ თან მდინარის ხმა უკან უფრო ამძაფრებდა ყელაფერს და როგორღაც უნდა დამემშვიდებინა მაშო. მაშოსთან ახლოს მივიწიე და რაც კი შემეძლო ძლიერად ჩავეხუტე. ვიცოდი როდესაც გაბრაზებულია ის ჩემს მოშორებას გადაწყვეტდა და თუ შეძლებდა მერე ცუდი ამბები დატრიალდებოდა ამიტომ მაქსიმალურად ვცდილობდი ნელა მივახლოვებოდი და მაგრად ჩავხუტებოდი. მაგრამ რაც უფრო ვუახლოვდებოდი მას მით უფრო იღრუბლებოდა და იღრუბლებოდა. საბოლოოდ მაშოს ჩავეხუტე და ჩემს მკლავებში დამშვიდდა მაგრამ წინააღმდეგობის გაწევა არც კი ცადა უბრალოდ ჩემს მკლავებში დაიწყო ტირილი. მაშომ დაიწყო თუ არა ტირილი იმ წამსვე გაწვიმდა. სასწაულად გაგვიწვიმდა, მაგრამ ჩვენ არც კი გვაინტერესებდა რადგან მე მისი დაკარგვის მეშინოდა მას კი ჩემი წასვლის, ამიტომაც ერთად ვიყავით ჩახუტებულები. გადავწყვიტე მაშო სახლში დამებრუნებინა ამიტომაც წავედით მაშოსთან სახლში. მისი ძმა ისევ გველოდებოდა. ძალიან სველი ვიყავით მე და მაშო როდესაც სახლში მივედით, სანდრო იმ წამსვე მაშოსთან მივარდა და სცადა დაესვა მაგრამ მაშო ხელს არ მიშვებდა და არც ჩემგან 2 ნაბიჯს არ დგამდა ამიტომ უკან დავყვებოდი და ვათბობდი. საჭირო იყო გამომეცვალა თორემ სასწაულად ცუდად გავხდებოდი, რადგან მაშო არც კი მიშვებდა ხელს რაც არ უნდა მომხდარიყო უნდა გამომეცვალა მაშოსთან ერთად, მაშოსაც გამოსაცვლელი აქვს ამიტომ მომიწია მაშოსთან ერთად გამოცვლა ერთი და იგივე ოთახში.
-ჩემი გრცხვენია?
-შესაძლოა კი.
-მერედა რატო?
-მაშო მე ვარ ბიჭი შენ გოგო.
-ვიცი მაგრამ არ დაგტოვებ შენთან მინდა.
-ნუ რა ვქნათ მაშინ?
-მე ასე მინდა და ასე იქნება განსაკუთრებით შენთან და შენს მიმართ გრძნობების დროს რადგან ბავშვობიდან გიცნობ და იმ დღიდან მიყვარხარ როდესაც ვისწავლე თუ რა იყო სიყვარული. დამიჯერე იცი რამდენი ხანი ველოდებოდი რომ გაგეგო თუ რას ვგრძნობდი შენს მიმართ? უკვე წლებია და მეც მინდა რაღაც ცოტა ყურადღება შენგან და მეკუთვნის კიდევაც.
-რა თქმა უნდა გეკუთვნის.
გამოვიცვალეთ და დავწექით, უკვე გვიანი იყო და დაძინების დროს მაშოს ისე როგორც ბავშვობაში ვეხუტებოდი ისე ჩავეხუტე და ჩაგვეძინა.(თუ რამეს ელოდებოდით ბოდიში. არ იქნება ). მეორე დილას მივდივარ სახლში და მხვდება ანჩო, ჩამეხუტა როგორც ყოველთვის და ვსაუბრობთ გუშინდელ ამბავზე თუ სად იყო მაშო და როგორ დაბრუნდა სახლში. ნუ რა თქმა უნდა ყველაფერი არ მითქვამს.
საუბარს ვამთავრებდი აგრე ანჩომ მითხრა.
-მაინტერესებდა თუ შენ რას მეტყოდი გუშინდელთან დაკავშირებით. მომატყუებდი თუ სიმართლეს მეტყოდი, მაგრამ არაფერს ამბობ ზედმეტს. ყველაფერი გავიგე ამიტომ მე და შენ სერიოზული სალაპარაკო გვექნება ამ საღამოს. არც კი გაბედო არ მოსვლა. დამიჯერე შენთვისე აჯობებს მოხვიდე.
მე კიდევ აზრზე არ ვარ თ რა უნდა ვქნა არ მინდა ანჩოსთან დაშორება და ამიტომ არ მინდოდა გუშინდელი ამბავი მომეყოლა ბოლომდე მაშოსთან დაკავშირებით. ამ ამბის მოყოლით და ამ ამბავს რაც მოჰყვებოდა მხოლოდ ერთ ადამიანს აწყობდა ეს, ჩემი და ანჩოს დაშორება მხოლოდ მაშოს გაუხარდებოდა, მაგრამ მაშ არ არის ისეთი პიროვნება, რომ ანჩოსთან ელაპარაკა ჩემი და მისი ამბები. მაგრამ რომ ჰქონდეს მაინც ნათქვამი რა ვნა? ამიტომ ამ ამბის გასაგებად მივდიოდი და თან ძალიან გაბრაზებული ვიყავი.