-ვინ ჩემი ყ*** გურამი?_გაცინებული დახვდა სანდრო დასაკითხ ოთახში შესულ ტყუპებს.
-ხოო, სასაცილოდ კი გაქვს საქმე, ლილუს როგორ ვუთხრა ჯერ კიდევ წარმოდგენა არ მაქვს_გაბრაზებული უყურებდა გაბრიელი.
-და რატო უნდა უთხრა? რამდენიმე საათში გამიშვებთ_მხრები აიჩეჩა ბიჭმა
-შენ ბიჭო *** ხოარ გაქ ა? ვერ ხვდები ახლა სად ზიხარ და რა ბრალდებით? შენი აზრით რომ არაფერი გვეკაოს ხელში აქ მოგათრევდი?_ახლა უკვე გაცოფებულმამოიქნია გაბრიელმა სკამი და კედელს მიალეწა. სანდრომ წარბ შკრულმა ახედა სიძეს და სიგარეტი გვერდით გადადო.
-კარგი, რა ხდება?_ამჯერად სერიოზული სახით უყურებდა ტყუპებს.
-ა მოფხიზლდი? მიხვდი ტრაკ**** რომ ხარ? კაი კაი, მაშინ ამოვისუნთქავთ_არც იოანე ჩანდა ნაკლებად გაბრაზებული.
-ვინაა გურამ ნოზაძე?
-ისიც არ იცი ვინ მოკალი?_ჩაეცინა გაბრიელს -რა იყო მაყუთი ვერ ამოაგლიჯე? ხოდა იმ შენი მაგარი ძმაკაცის გამო იჯექი ოცი წელი.
-ჯერ ერთი არავინ მომიკლავს, მიტომაც ვარ ასე მშვიდად, მეორეც როგორც ჩანს ვიღაცამ მაგარი იმუშავა ჩემ აქ ჩასაჯენად, მესამე გამარკვევთ რა ჯანდაბა ხდება და რა სამხილები გაქვთ?_ტონიც კი არ ამაღლებია ბიჭს.
-და გინდა ეგ დავიჯეროთ?_კომპიუტერი შეაბრუნა ბიჭისკენ და ვიდეოს ჩართვისღილაკს დააჭირა
ვიდეოში ნათლად ჩანდა როგორ შედიოდა სახლში სანდრო, პირდაპირ ჩაუარა კამერას ამიტომ ამოცნობა მარტივზე მარტივი იყო, ოთახები მშვიდად გაიარა, სეიფის მიგნებაც არ გაირვებია, ჩანდა როგორ გამოაცარიელა და ფულით ხელში გამობრუნდა, ამ დროს ჩანდა როგორ შევიდა სახლში გურამი, ზურგიდან ჩნდა როგორ დაესხა თავს სანდრო და როგორ გაუყარა დანა პირდაპირ გულში. შემდეგ წამოდგა, კაპიშონ გადმოფარებულმა დატოვა სახლი და ვიდეო ჩანაწერიც დასრულდა.
-ვააა, დავითას მაგარი უმუშავია_სიცილით გადააქნია თავი სანდრომ.
-ბიჭო, აზრზე მოდი, ხვდები მაინც ეს რას ნიშნავს?
-იმას რომ კუდზე დავაჯექი და აეწვა, რაც გინდა იფიქრე გაბრიელ, მე გურამი არ მომიკლავს, ფული გამოვიტანე და გამოვედი, ამ დროს გურამი დამიჯერე სახლში არ ყოფილა, რადგანაც სხვა ადგილას იყო_მრავალმნიშვნელოვნად აწია წარბი და ძმებს გადახედა. -ვიღაცამ ის ვიდეო ამოიღო სადაც ფულს ვიღებდი და მკვლელობა მიაბა.
-ქურდობას აღიარებ?_წარბები აწკიპა იოანემ.
-როგორ გეკადრებათ, მასპინძელმა დამპატიჟა, ჩემი ვალი უნდა დაებრუნებინა სასწრაფოდ სჭირდებოდა, სახლში არ იყო და თავად მითხრა სეიფის მდებარეობას და კოდიც. მე ხომ არაფერი გამიტეხია, მივედი გავაღე ავიღე, წამოვიღე, ტაფტოლოგია გამომივიდა_წარბები შეკრა და სიცილით მოიზილა შუბლი -ორი დღეა რაც მასწავლებლის გვერდით ვცხოვრობ და უკვე სოფია დამემართა, ტაფტოლოგიაზე ვღელავ, როცა მკვლელობისთვის მიჭერენ_სიცილი ვეღარ შეიკავა და უარესად გააღიზიანა ტყუპები. გაბრაზებულებმა თითქმის ერთდროულად დატოვეს ოთახი და დერეფანში მომლოდინი გოგოს გადაეყარნენ.
-თქვენ მისი ნათესავი ხართ მგონი ხო?_ეჭვით გახედა გაბრიელს
-მისი და ჩემი ცოლია.
-გასაგებია, მისი არ გჯერათ არა?
-უკვე აღარ ვიცი, რატომღაც არ მჯერა რომ მოკლა, უბრალოდ ვიდეო იდეალურია და რამეს დამტკიცება გაგვიჭირდება._გაბრიელში დაღლილობას ეჩინა თავი.
-მხოლოდ ერთი წუთით შემიშვით და შეგიძლიათ ჩემს პასუხს ენდოთ, ვერ მომატყუებს_გაუღიმა კაცს -როცა დარწმუნებული იქნებით დამნაშავეა თუ არა, მშვიდი სინდისით შეძლებთ მოვალეობის შესრულებას_მშვიდად დააყოლა ბიჭის ყოყმანი რომ დაინახა და აღმოჩნდა კიდევაც რამდენიმე წუთში ოთახში.
-აბა მასწავლებელო, შენც ბრალი უნდა წამიყენო თუ პირდაპირ ამკუწო?_ბრაზით უელავდა თვალები სანდროს. მტკიცებას არ აპირებდა არაფერი გამიფუჭებიაო, დაე რაც უნდოდათ ის ეფიქრათ, მაგრამ სოფიაზე რატომღაც გული წყდებოდა, არ უნდოდა ნარკომანთან ერთად მის თვალში მკვლელიც ყოფილიყო.
-ალექსანდრე, უბრალოდ შემომხედე და მითხარი, შენ მოკალი?_პირველად მიმართა სახელით და იგრძნო კიდევაც ბიჭმა ორგანიზმში დავლილი ჟრუანტელი. საშინლად მოუნდა თავი გაემართლებინა.
-არა სოფია, არ ვიტყვი რომ არ მივკარებივარ, მაგრამ არ მომიკლავს. ფული ავიღე და შევეშვი, არ მომიკლავს_დაღლილი თვალებით ახედა გოგოს და მის ღიმილზე ლამის გული გაუჩერდა, პირველად ხედავდა ბედნიერად მომღიმარ გოგოს. თავი დაუქნია და ოთახი დატოვა, ბიჭები გარეთ უცდიდნენ.
-მას არ მოუკლავს_ღიმილით აუწყა ბიჭებს და გაბრიელს გადახედა -შეიძლება იქ წამიყვანოთ სადაც ბებიაა? მომენატრა.
-რა თქმა უნდა, თანაც როცა ჩემ ცოლს სიმართლეს ვეტყვი კარგი იქნება თუ ახლოს იქნები, სანდრომ მითხრა რომ ფსიქოლოგია გეხერხება_კარისკენ წავიდა ბიჭი.
-ოჰ, ჩემზეც მოუსწრია ბიჭს წაჭორავება_ბურდღუნით საუბრობდა სოფია და გამომძიებელს მისდევდა უკან.

რამდენიმე დღით ადრე:
-არ მიუტანია იმ ნაბი*ვარს ტავარი არა?_ნერვიულად მიმოდიოდა დავითი ოთახში.
-როგორც ჩანს დატყდა უფროსო_დაცვის ერთ-ერთი ბიჭი ედგა წინ.
-მაგის დედას რომ ********_ყველა მაგიდაზე არსებული ნივთი ძირს გადმოყარა დავითმა და ბიჭს გასვლა ანიშნა.
-ახლა რა ჯანდაბა ვქნა, მილიონი მოიპარა იმ ნაბი*ვარმა, თან ისე რომ არც იცოდა_თავზე შემოიწყო ხელები და რამდენიმე წუთით გაირინდა. ტვინი ფიქრზე უარს ეუბნებოდა, მხოლოდ შიში დაბუდებულიყო გონებაში და უფროსის რეაქციაზე აკანკალებდა.
-არა, არა, დამალვა ავის წაჭრას ნიშნავს_კანკალით აიღო ტელეფონი და კარგად ნაცნობი ნომერი აკრიბა.
-გამარჯობა, ხო მე ვარ.
-ასეთი ხმა რატომ მაქვს? ცუდი ამბავია_უფრო დაუწვრილდა ისედაც გაპარული ხმა.
-მილიონის ტავარით დატყდა.
-არა რას ამბობთ, ეგონა მხოლოდ ორი ათასის მიქონდა და მიტო ვიყავი მშვიდად.
ცოტა ხნით დადუმება მოუწია, რადგან კაცი სხარტად მიხვდა საქმის ვითარებას და დარიგებებს აძლევდა.
-კი კი,ვიღაც მასწავლებელი გოგო უყვარს, ორი დღეა მხედველობაში მყავს.
-კი ბატონო, აჰ, ან ჩემი თავი ან მისი? არა აშკარად ჩემი მირჩევნია. დაგირეკავთ როგორც კი ავიყვანთ.
სიმწრის ოფლი მოიშორა და ისე დაურეკა ბიჭებს, რამდენიმე საათი ელოდა პასუხს მაგრამ არავინ ჩანდა.
-რა ჯანდაბა ხდება_გაბრაზებულმა დაურეკა დაქირავებულ ჯგუფს და პასუხის მოსმენაზე სულ მთლად გამწარდა.
-სანდროსთან იყო, მიხვდა ის ნაბო*** გეგმას და გადამალა, კვალს ვერაფრით მივაგენით, ბებიაც ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭმა აგვწაპნა.
-და ამას ასე არხეინად მაგებინებთ?_ძლივს დალაგებული ოთახი ისევ ყირაზე დააყენა დავითმა -რაც გინდათ ის ქენით და ის სანდროა თუ ვიღაც იდიოტი მომაცილეთ აქედან.
-ეგ შესაძლებელია_ჩაფიქრებული უყურებდა დაცვის უფროსი -ამასწინ გავიგეთ ვიღაც უცემია მაგრად ბახალას მაყუთის გამო, იმას კიდევ კამერები აქვს სახლში, მისნაირი ტანსაცმლის და ბიჭის პოვნას რა უნდა?_უკვე თითქოს თავისთვის ლაპარაკობდა კაცი.
-წადი და რაც გინდა ქენი, ორ დღეს გაძლევ_თითი დაუქნია დავითმა და აკანკალებული ხელით ჩამოისხა სასმელი.
ტანსაცმელი იოლად იშოვეს, არც ბიჭის მოკვლა წარმოადგენდა დიდ პრობლემას, კამერებიდან ჩანაწერები ამოიღეს, დრო პროგრამისტს შეაცვლევინეს და ვუალააა -სანდრო მკვლელია!

ნელა მიაბიჯებდა გაბრიელი სახლისკენ მიმავალ ბილიკზე ეზოში და მეათასე გეგმას აწყობდა როგორ ეთქვა ლილუსთვის ახალი ამბავი. თანაც ეს ყველაფერი სრაფად უნდა ეთქვა, რომ დავითი აეყვანა იმ ვიღაც ვიტალისთან ერთად და დაეკითხა. ამ სიამოვნებას სხვას ვერ მიანიჭებდა.
ბარბარეს სიცილის ხმა გამოდიოდა სახლიდან, რასაც ლილუს და ნენეს კისკისიც ერთვოდა თან და უფრო ბოჭავდა გაბრიელს. სახლში ჯერ სოფია შეატარა ბებიის ოთახი მიასწავლა და თავად ცოლისკენ წავიდა.
-მომენატრე_მაშინვე მოეხვია გოგო და ნაგრძნობმა სითბომ უფრო შებოჭა ბიჭი.
-მეც მომენატრე ჩემო გოგო_კისერში ჩაყოფილი ცხვირით შისუნთქა საყვარელი სურნელი და თავს გამბედაობის მოკრება აიძულა.
-ლილუ, პატარა საქმე მაქვს_ჩახველებით გასწია ცოლი ცოტათი უკან.
-ხომ ცოცხალია?_ხმა გაებზარა გოგოს.
-ცოცხალია, იზოლატორში_თავი მოიქექა გამომძიებელმა.
-რა ჩაიდინა? თუ გაუჩალიჩეს_დივანზე ჩამოჯდა და მუცლის მჩხვლეტავი ტკივილი დააიგნორა.
-ამჯერად მკვლელობას *ენიან ჩანაწერის საფუძველზე.
-ჯანდაბა, წამიყვანე და ჩანაწერი მაჩვენე_მაშინვე წამოიმართა ძლივსძლიობით.
-გაგიჟდი? ფეხზე ძლივს დადიხარ_მაშინვე შეაშველა ხელი ქმარმა და ოთახიდან გამოსული სოფია არ შეიმჩნია.
-დაგავიწყდა მეც რომ ერთ-ერთი მათგანი ვიყავი? მშვენივრად ვიცი როგორ მუშაობენ, ჩემ ძმას დავიცავ გასაგებია? დაგავიწყდა ჩემს გამო რამდენი გააკეთა? კაცი მოკლა, დის შეურაცყოფა ვერ აპატია საუკეთესო ძმაკაცს და მოკლა, შენ გამომძიებელი ხარ, სისხლში გაქვს მათი დაჭერის სურვილი, მეც როგორ შეგიყვარდი მიკვირს საერთოდ, შენ მას არ დაიცავ_შეშლილივით გაჰკიოდა ლილუ ოთახში, კიდევ აპირებდა გაგრძელებას,როცა ისეთი ტკივილი იგრძნო წელში მოიხარა, მაშინვე შეაშველა ხელი გაბრიელმა და წამოწოლაში დაეხმარა, ჩუმად აკვრიდებოდა ცოლის სუნთქვას და ტელეფონში ექიმის ნომერი ჰქონდა გამზადებული. არ დაჭრიდა, რამდენიმე წუთში ლილუს სუნთქვა დაურეგულირდა და გაბრიელმაც უსიტყვოდ დატოვა სახლი. გასვლისას მხოლოდ სოფიას გაოგნებულ თვალებს შეხედა და სახლიც უკან მოიტოვა.

-ხომ მშვიდობაა?_ყურადღებით აკვირდებოდა იოანე ძმის სახეს.
-ნენე მოასწრო დარეკვა?
-არა, სახეზე გაწერია ყველაფერი.
-ყველაფერი კარგად იქნება, როცა დავითს ავიყვანთ_ჯგუფი შეკრიბეს ტყუპებმა და ზემოდხსენებულის სახლისკენ გასწიეს. ადგილზე მისულებს ცოტა ეხამუშათ შენობისთვის სახლი ეწოდებინათ, თუმცაშესვლა იოლად მოახერხეს, დავითსაც მიაგნეს დალეწილ კაბინეტში და გაკვირვებული კაცი ბორკილებით გამოათრიეს. იგივე გამეორდა გიორგაძის შემთხვევაშიც და პარტნიორები ერთმანეთის გვერდითა კაბინეტში მიაბრძანეს დასაკითხად.
ორი წამი როგორც კი იპოვა გაბრიელმა ჩანაწერი ორ ასლად გადმოწერა, ერთი მალხაზს შეუტანა და კარგი დამუშავება თხოვა, განსაკუთრებით მკვლელობის კადრების, მეორე დისკით ხელში კი იოანეს მიადგა.
-ეს ლილუს წაუღე_არც აუხედია ძმისთვის ისე ჩაუჩარა ხელში ვიდეო.
-შენ?
-მე ამათ დავკითხავ_თავი ოთახებისკენ გაიქნია და პირველად დავითის კარი შეაღო. მართლა აინტერესებდა ამჯერად როგორ დაიძვრენდნენ თავს, როცა წინ ასეთი მყარი მტკიცებულებები ედოთ.
------------------
იმდენი ვიძახე ამდენი მიფასებთ და რა მაგარიათქო აჰა, ახლა საერთოდ დაიკარგეთ, სამაგიეროს ამ დიდი თავით გადაგიხდით :დ