-ენრიკა!ენრიკა!(მეძახის ჩემი გამწარებული დაქალი სუნეი)
-რაგინდა დამაძინე(ვპასუხობ მე)
-რამინდა და შენი ჩამოხრჩობა აეთრიე თორე სკოლის 11 წლის ბოლო დღეს მარტო წავალ(მპასუხობს ის)
-ვაიმეეეე ბოლო დღე(ვყვირივარ ბოლო ხმაზე)
-ხო ვიცი რომ დაგავიწყდა(მეუბნება სუნეი და ისეთი გამწარებული თავლებით მიყურებს ლამისაა შემჭამოს)
-ხო დამავიწყდა(ვპასუხობ შეშინებული)
-ხოდა ეხა ხო გაგახსენდა დროზე მოემზადე სანამ არ გაგწეწე.
-კარგი ნუ ბრაზობ თითქმის მზად ვარ.
მე და სუნეის უბრალოდ სკოლის ფორმები გვაცვია როგოც ყოველთვის ხო და კიდე სულ დამავიწყდა ჩვენ არაბიოლოგიური ტყუპები ვართ ორივე 17 წლისები და ჩვენს შორის თითქმის არაფერია განხვავება.
სახლიდან გავდივართ მოსაცდელთან ავტობუსს ველოდებით.
აი ისინიც სკოლის ყველაზე სექსუალური და ამაყი გოგონები კიმ ანა და მისი დაქალი სუჰა.
-ავტობუსი მოდის(მეუბნება სუნეი)
-ხო დავინახე(ვპასუხობ მე)
ავტობუსსში ავდივართ მე და სუნეი და ჩვენს საყვარელ ადგილას ვჯდებით.
-ენრიკა რამდენი დრო გვაქვს იმედია მივუსწრებთ(მეკითხევა სუნეი)
-ჯერ გვაქვს დრო (ვეუბნები მე)
-სუნეი ჩემი ანიმე დამრჩა სახლში(აფორიაქებული ვეუბნები მე)
-ღმერთო რა უყურადღებო ხარ, გუშინ ხომ გითხარი რომ მას მე წავიღებდი სკოლაში.
-მერე ხომ უნდა გაგეფრთხილებინე.
-მე გაგაფრთხილე უბრალოდ შენ სადგაქ ტვინი სკლეროზი გაქ რა.
-სკლეროზი შენ გაქ(საყვარლად გავბრაზდი)
-სკოლასთან ჩამოვდივართ და სუნეი მეუბნება:
-ენრიკა ნახე იქ ვარსკვლავი ჩამოვარდა.
-შეგამოშტერებულო როდის იყო რომ დილით ცაზე ვარსკვლავი ვარდებოდა?
-ის ხომ იმ ფილმში ვნახეთ „ანიმე’’-ში
-ხო მაგრამ ის უბრალოდ რეალობა არ იყო.
-ის ვარსკვლავი ხო ჯადოქარია?(მეკითხევა სუნეი)
-ღმერთო! უბრალოდ დაივიწყე ის.
-კარგი როგორც იტყვი.
საკლასო ოთახში შევდივართ და ჩვენს ადგილებს ვიკავებთ მასწავლებელი შემოდის და გივილოცას სკოლის 11 წლის დამთავრებას.
ზარი დაირეკა და არავითარი შეფერხების გარეშე მივდივართ სახლში.
-ენრიკა მკითხაობა მინდა ძაან დაინტერესებული ვარ ჩემი ბედით.
-არც კი იოცნებო სუნეი.
-რატომ?
-ეს სწორია არაა და თუ კიდევ იტყვი ასეთ რამეს მოგკლავ.
-გთხოვ!გთხოვ!გთხოვ ძალიან გთხოვ! თორე იცოდე მართო წავალ.
-არა მარტო არ წახვალ მე მოგყვები მაგრამ იცოდე ყველაფერი ნუ დაგაინტერესებს.
-კარგი! მაგრამ ეხავე წავიდეთ.
-ღმერთო კარგი.(ამოვიტრიალე თვალები)
მივდივართ ავტობუსის გაჩერებასთან და ველოდებით ავტობუსს. აი ისიც ძლივს მოვიდა შევდივართ ავტობუსში და ვიკავებთ ადგილებს.
-იმედია მალე მივალთ.
-კი კი თითქმის უკვე მოვედით.
გამოვედით ავტობუსიდან და შევდივართ ერთ უცნაურ სახლში.
-დარწმუნებული სარ რო ეს სახლია?(მეკითხება სუნეი)
-კი ბევრჯერ მსმენია მასზე.
ნელ-ნელა შევდივართ ამ უცნაურ სახლში და თან თვალებს იქით-აქეთ ვაფრიალებთ.

ეს ჩემი პირველი ფიკია და იმედია მოგეწონათ მომდევნო თავი მალე დაიდება <3.