20/04
ბოლოზარი ახლოვდება... მეც ჩრთული ვარ ამ ყველაფერში და ვცდილობ ყველა საცეკვაოილეთი ავითვისო.ჯერ ჯერობით გამომდის, იმედია არ დავიბნევი იმდენი ხალხის წინაშე და არ შევრცხვები. მაინც და მაინც არ ზის ჩემში ცეკვის უნარი უფრო ხატვა გამომდის... ხო აი ოთახიც ხომ ნახატებით მაქვს სავსე. ჩოულებრივად მიდის დღეები არაფერი განსაკუთრებული... მედა ლიკა ისევ ვერვისვენებთ ისევ და ისევ საბას შესახებ ვქექავთ ინფორმაციებს ნუ ის ვერ ისვენებს თორემ მე ორი წელია დავივიწყე... არ უნდა მოვეტყუებინე რომ ვუყვარდი... მივეჩვიე და გამიჭირდა გადაჩვევაც.. ძნდლია მართლა ძნელია ის დაკარგოვინც პირველად შეგიყვარდა...
სკოლაში ისვე ერთად მივედით მე და ლიკა და ჩვენი ადგილი დავიკავეთ იმ დარბაზში სადაც ბოლო ზარისთვის "ფლეშმობს" ვდგავდით... ჩვენი გამოსვლის დროც დადგა წამში ყველაფერი გაშავდა და ვიგრძენი როგორ გამომეცალა ფეხქვეში იატაკი...
თვალები რომ გავახილე ბავშვები თზე მედგნენ და მასულიერებდნენ ლიკა შეშინებული მიყურებდა.
-ნენე?
-თავი... თავი მტკივა
-მოდი ადექი
ხელი მომკიდა და ამაყენა იქვე სკამებზე ჩან მაჯინა და ცოტახანს დავისვენეთ ისვე და ისვე დაღლილობას მივაწერეთ ეს ყველაფერი... დაახლოებით 10წუთში ისვე გავაგრძელეთ რეპეტიცია... მალევე მოვრჩით და წამოვედით ჩემთან გავიარე და ორი დღის სამყოფი ტანსაცმელი ავიღე ვინაიდან ლიკასთან ვრჩებოდი... აუ ვგიჟდები მის პაწაწინ დაიკოზე მისი ძმაც ძან საყვრელია და აგრეთვე მეორე დაც... ნიკა მაგარი ბიჭია და სულ გვერდში გვიდგას ჩვენზე 1წლითაა მხოლოდ პატარა და როცა გაიგო რაც გააკეთა საბამ ძლისვ გააკავეს ბიჭებმა რიმ არ მოეკლა... ვუყავრვარ მაგ საყავრელს... როგორც და ისე ვყავრ მე და ლიკა კი ტყუპებივით ვართ... ერთნაირები ვართ ყველანაირად გარეგნობა გვიშლის მარტო ხელს... აუ აი ძლიან მიყავრს...
27/04
ხო ხო ვიცი ძლიან უნამუსოდ ვიქცევი და დაგივიწყე უბრალოდ ბევრი საქმეევი მაქ ხან რეპეტიციები, ხან რეპეტიტორები, ლიკასთან გართობაც ხომ მინდა? ეს შვიდი დღე ისვე და ისვე მიმდის გული გუშინ წინ გზაზე გადასვლისას ჩავიკეცე... დღეს დილითაც რომ გავიღვიძე კიბეებზე კინაღამ დავგორდი გამუდმებით თვბრუ მეხვევა და გული მიმდის არ ვიცი რა მემართება... ხვალ აუცილებლად უნდა დაველაპარაკო დედას სხვა გზა არ არის... შეეშინდება ალბათ, მაგრამ ჯობია ვუთხრა ანდაც ექიმთან მივალ და მერე ვეტყვი თუ რამე საგანგაშო იქნება... კაი ლიკასთან წავედი მე და მერე მოგიყავები რაც მოხდა...
ლიკასთან გავედი და ჩვენს კაფეში წავედით... ორი შეიკი და ბურგერი შევუკვეთეთ... მალევე მოიტანეს და ლაპარაკიც დავიწყე.
-ლიკუ რაღც უნდა გთხოვო
-მიდი აბა
-ექიმთან ვერ გამყვები არ მინდა მარტო მივიდე?
ბურგერი პირთან გააჩერა და გაშტერდა..
-რა გინდ გოგოექიმთან?
-ხშირი თავბრუს ხვევები და გულის წასვები შეიძლება რაღაც მჭირს წამო რა გოჩასთნ გამყევი.
-კარგი ვჭმოთ და წავიდეთ.
მალე მოვრჩით ჭმას და საავადმყოფოში წავედით ჩმს ექიმ გოჩას მივაკითხეთ და ვუცდიდით სანამ გათვისუფლდებოდა.
-შემდეგი
სწრაფად ავდექით ფეხზე და მის კაბინეტში შევედით.
-ნენე?
-გამარჯობა
-გაგიმარჯოს რამ შეგაწუხა ჩმო პატარა
-ხშირი თავბრუსხვევები და გულისწასვლები მაწუხებს შეიძლება ძალიან კარგად ვიყო და უცებ გული წამივიდეს...
-კარგი გასაგებია მოდი რამდენიმე გამოკვლევას ჩაგიტარებთ და ანალიზსაც აგიღებთ.
თავი დავუქნიე და გავყევი დაახლოებით ორი საათი მოვანდომეთდა მერე წამოვედით.. გოჩამ თქვა რომ ერთ კვირაშ იქნებოდა პასუხები და როგორცკი მზად იქნებოდა დაგვირეკავდა... ჩვენც უდარდელად გავაგრძელწთ მხიარულება საღმოს სახლში მივედი ვიმეცადინე და დავწექი.
28/04
ისვე იგივე გრძელდება ისევ და ისევ რეპეტიციები ისვე გართობა საბედნიეროდ დღეს არც თავბრუ დამხვევია და არც გული წამსვლია... სამაგიეროდ თავი საშინლად მტკივა... რაღაც ხდება რაღაც რიგზე ვერ არის... არ შემიძია ამ გაურკვევლობაში ყოფნა... გაურკვეველ რამეებს ვხატავ ლიზი გქგიჟებაზეა ეშინი რომ რაღაც მჭირს ასეთი რამეები არასდროს დამიხატავს და ეს აშინებს... მეც მაშინებს, მაგრამ ცხოვრებას ვაგრძელებ საბას საბოლოოდ დავივიწყე და ლიკაც როგორღაც შეეშვა საბაზე რამეების გამორკვევას მიხვდა რომ არ მაინტერესებდა...
04/05
დილას გვიან ავადექი რადგან არც რეპეტიტორებთან ვიყავი წასასვლელი და არც სკოლში. ეგრევე ხატვა დავიწყე და სიმღერებიც ბოლო ხმაზე ჩვრთე მალევე გოჩამ დამირეკა
-გამრჯობა ნენე გოჩა ვარ. შენი ამიზის პასუხები მზადარის და წასაღებად შეგიძლია მოხვიდე.
-კარგით 2საათში მანდ ვარ.
სწრაფად ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი
-სად მიდიხარ ნენე
-ლიჯასთან ერთად ჩვენ კაფეშიმივდიავრ საღამოს არ დავბრუნდები ლიკასთან ვრჩები
-კაი მამაშენს უთხარი?
-გზიდან დავურეკავ და ვეტყვი
-კარგი მიდი დე
-აუ ცოტა ფულს ვერ მომცემ
ჩანთა გახსნა დ მომცა ფული...
ლიკას გავუარე დ საავადმყოფოში წავედით ჩემი ანალიზების სანახავად... სახლში რომ მივედითნიკა და თეკო იყვნენ მხოლოდ... მივედი და დივანზე მივესვენე
-ვააა ნენე? აქ რჩები დღეს?
გვერდით მომიჯდა და ხელი გადამხვია მეც მივეხუტე
-კი აქ ვრჩები აუ დავიღალე ჩემი ტლიკინა სადარის?
-ოთახშია პიანინოს ხმა არ გესმის ისვე ისე დებილობებს უკფავს.
-რა გიკვირს მე და ლიკამაც დღემდე არ ვიცით ნოტები და ჩვენ შექმნილ მუსიკას ვუკრავთ
სანივემ გავიცინეთ და უცებ ანალიზის პასუცი გამახსენდა. ავდექი და ჩნთიდან კონვერტი ამოვიღე თან ისვე ნიკას გვერდით დავჯექი ლიკა ინტერესით მიმზერდა...
კონვერტი გავხსენი და კითხვას შევუდექი საბოლოოდ კი დიაგნოზსაც მივადექი...