-ლაზარემ მანქანა ორ სართულიან სახლთან გაჩერა. და მაშოს შეხედა. მაშოს სახეზე ფერი არ ედო.
-მაშო ყველაფერი კარგად იქნება. ეხლა ძალა მოიკრიბე და გადამოდი მანქნიდან.-ლაზარესაც უჭირდა ლაპარაკი, მაგრამ ცდილობდა მაშოსთვის ძალა მიეცა.მაშომ როგორც იქნა ძალა მოიკრიბა და გადავიდა.ლაზარეს გვერდით დადგა და თავი მაღლა აწია.ჭიშკრის კარი შეაღო და შევიდა. სახლი არც თუ ისე ძველი იყო, არც მდიდრულად არ გამოიყურებოდა, ერთი ჩვეულებრივი სოფლის სახლის მსგავსი სახლი იყო.ეზოში ერთი მოხუცი ქალი გამოვიდა ეტყობა მანქნის ხმა გაიგო და გამოვიდა.ხელი შუბლთან მიტანა და ისე გახედა სტუმრებს.

-რომელი ხართ მანდ?-იკითხა ქალმა.
-ჩვენ ქეთი ავალიანს ვეძებთ.-პასუხი გასცა ლაზარემ.
-ქეთი სახლიში არა მაგრამ მალე მოვა .-ქალს საკმაოდ სანდომიანი სახე ქონდა.-მოდით შვილებო შემოდით სადაცა მოვა. მანამ სანამ ქეთი მოვა გაგიმასპინძლდებით.-ქალმა ახალ გაზდები შეიპატიჭა.-თქვენ ქეთის მეგობრები ხართ?აქამდე არ მინახიხართ აქ.-ქალი თან ყავას ამზადებდა თან ლაპარაკობდა.
-არა ჩვენ ქეთის მეგობრები არ ვართ. ჩვენ მასთან ძალიან მნიშვნელოვანი საქმე გვაქვს.-უთხრა მაშომ და წყლის ჭიქა აიღო.-ყავა როგორც კი8 დალიეს მალევე გამოჩნდა გამხდარი გალეული გოგო.მაშომ როგორც კი შეხედა თითქოს იგრძნო მისი ის ტკივილი რასაც შვილის დაკარგვა ქვია.
-დედა სტუმრები გვყოლია რატო არ დამიძახე?-დედას კითხა და წყვილს მიუტრიალდა.-გამარჯობათ მე ქეთი ვარ, მანანას ქალიშვილი.
-ვიცით. ჩვენ თქვენ გელოდებოდით. შენთან სალაპარაკო მაქვს.-მაშოს არ უნდოდა ამ საქმის გაგრძელება ამიტო პირდაპირ საქმეზე გადავიდა.-თუ შეიძლება ცალკე რო ვილაპარაკოთ?
-კი მაგრამ მე თქვენ არც კი გიცნობთ.
-დამიჯერე გაცნობა ეხლა მეორე ხარისხოვანია.
-კარგით აქეთ წამოდით.
-თუ შეიძლება წყალი რო წამოვიღო?
-რათქმაუნდა.-როგორც კი მარტო დარჩნენ მაშოს ლაპარაკი გაუჭირდა თავ დახრილი იჯდა და სიტყვებს ეძებდა თუ როგორ ეთქვა.
-პირველ რიგში მინდა გაგეცნა მე მაშო დუმბაძე ვარ. გარეთ რო ბიჭია ჩემი მეგობარი ლაზარე კაპანაძეა.ეს სახელები და გვარები არაფერს გეტყვის ამიტომ ძალიან ნუ ჩაუღრმავდები.მე ბავშთა სახლში გავიზარდე. ძალიან ძნელია მშობლრბის გარეშე ყოფნა, მითუმეტეს თუ რამოდენიმე დღისას გტოვებენ. როცა იზრდები ანალიზებ რო არ გყავს არავინ ვინც შენს ტკივილს და სიხარულს გაიზიარებს. წარმატების დროს არავინ შეგაქებს და ყველაზე მნიშვნელოვანი არ გყავს ადამიანები ვისაც დედას და მამას დაუძახებ.ამ ყველაფერს იმიტო9 გიყვები რო არ ვიცი როგორ უნდა გითხრა, მიჭირს იმის თქმა რაც უნდა გითხრა.არ ვიცი მამათქვენმა სიკვდილის წინ გითხრათ თუ არა რამე მაგრამ....-საუბარი გაწყვეტინა ქეთიმ
-იმედია იმის თქმას არ აპირებ რო ჩემი ნახევარ და ხარ?!-ცინიკურად მიუგო.
-ჩემთვის ეხლა მაგის თქმა მეტად ადვილია ვიდრე იმის რაც უნდა ვთქვა სიტყვებს აზრს ვერ ვუყრი.-ცოტახნი თშეჩერდა მაშო, ღრმად ამოისუნთქა და ლაპარაკი განაგრძო.-ოთხი წლის წინ ჩვენთან ბავშთა სახლში, პატარა გოგომა დატოვეს კართან.ღამით გამეღვიძა წყალი უნდა დამელია ტირირლის ხმა რო გავიგე. ძიძა გავაღვიძე და მან შემოიყვანა.ისეთი პატატრა და უსუსრი იყო. სულ ტიროდა, ყველას აყავდა ყველა თავს ევლებოდა მაგრამ არავისთან არ წყნარდებოდა, ბოლოს მე ავიყვანე წავუმღერე და დამშვიდა მერე საჭმელიც შეჭამა ჩემი ხელიდან.დრო დაძინებაზე რო მიდგა ისევ არავისთან დაიძინა ძიძამ მითხრა შენ ცადეო. მალევე დაეძინა. იმ დღის მერე ის ჩემს ოთახში დასახლეს. ორი წელი არ დაილაპარაკა უკვე 17 წლის ვიყავი. ერთ წელში იქავრობას დავტოვებდი და წავიდოდი, მე კი მხოლოდ ,ისი დარდი მქონდა. ერთ საღამოს ვაძინებდი თვალები რო გახილა და დედა დამიძახა.იმ დღეს ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო.მალევე ისწავლა ლაპარაკი და მაშს შემდეგ გაუჩერებლად ტიტინებს-მაშოს ჩაეცინა ნუცას გახსენებისას. ქეთის კი უკვე სახეზე ფერი აღარ ედო თითქოს უკვე ხვდებოდა რისი თქმა უნდოდა მაშოს.
-თქვი მაშო ნუ გაჩუმდი.
-ბავშვი რო იქ მოიყვანეს შიგნით კოლია ფული და წერილი იდო. კოლიაზე ბავშვის სახელი იყო.დღეს აქ ნუცას თანხმობით ვარ. მან მომცა უფლება წერილი წამეკითხა. ის წერილი მამათქვენმა დაწერა, იქ იქ წერია რომ.-მაშომ ისევ შეჩერდა.
-თქვი მაშო თქვი.
-ის თქვენი ქალიშვილია, რომელიც დედას დაუმალა.-ქეთი გათიშული იჯდა, ვერ იჯერებდა რო მისი ქალიშვილი, სიყვარულის ნაყოფი ცოცოხალი იყო, და ბავშთა სახლში იზრდებოდა.მამა შვილი დაუმალა მოატყუა ყველაფერს წარმოიდგენდა ამის გარდა.უცებ შეიმშრალა ცრემლები ფეხზე წამოდგა და დერეფანში გავარდა, ყვირილით.
-დედა, დედა, დედა, სად ხარ?-ისერ სწრაფად დაეშვა კიბეზე რო ფეხი გადაუტრიალდა რომ არა მაშო დაგორდებოდა.
-აქ ვარ შვილო. რა გჭირს? რატო ტირი?
-იცოდი მითხარი იცოდი ნუცას შესახებ?
-რა ნუცა შვილო ამიხსენი ნორმანულად.
-იცოდი რო ჩემი შვილი ცოცოხალია?-ქალს ფერი გადუვიდა .-იცოდი რომ მამა ჩემი შვილი ბავშთა სახლისთვის გაიმეტა?მიპასუხე დედა.-ქალი ხმას ვერ იღებდა შოკში იყო.
-რა სისიულელეა ჩემი თვალით ვნახე ბავშვის გვამი.
-შენც შენც მოგატყუა დედა?ასე როგორ გაგვასულელა?შვილი დამიმალა შვილი რომელსაც ბექას არ ყოფნა უნდა შაევსო. ჩემი ტკივილი უნდა გაექრო. მან კი რა გაკეთა?მეორედ მომკლა დედა მეორედ. მომატყუა.
-იქნებ ტყუიან?-ქალმა ერთად მდგომ წყვილს გახედა.
-ეს წერილია, ეს ნუცას ფოტოები, ეს კი კოლია.-მაგიდაზე სამი კონვერტი დადო მაშომ.-ეს კი ჩემი ნომერია როცა გინდათ შეგიძლიათ დამირეკოთ როც სურვილი გექნებათ.-წასვლას აპირებდა ქეთიმ რო შეაჩერა.
-არა ასე ვერ წახვალთ მეც თქვენთან ერთდ მოვდივარ.ჩემი შვილი უნდა ვნახო.-ქეთიმ ხელზე შეხო მაშოს და მავედრებელი მზერა ესროლა. -გთხოვ მაჩვენე ჩემი გოგო.