Du gehörst nur mir(4)
(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)
-თვალები რომ გავახილე, პატარა ოთახში აღმოვჩნი, არაფერი არ მახსოვდა, მთელი ოთახი ჩაბნელებული იყო, მხოლოდ ბუხარის სინათლე ანათებდა ოთახს, ერთი პატარა მაგიდა, რამოდენიმე სკამი,ორი პატარა პუფი და მდივანი იდგა რომელზეც მე ვიწექი, მოულოდნელად კარი გაიღო და სიბნელეში მაღალი სილუეტი გამოჩნდა, სახე მკრთალად უჩანდა, ცოტათი მოზრდილი წვერი, წამწვანო თვალე და ჩემსკენ მომართული საყვარელი ღიმილი, ხო რათქმაუნდა ეს იყო ლუკა, უცებ წამოხტი და მის მკლავებში აღმოვჩდი, არ ვიცი რატომ მოვიქეცი ასე, უბრალოდ გამიხარდა ჩემთვის ნაცნობი სახის დანახვა, მთლიანად ვკანკალებდი, ლუკა კი ჩემს დამშვიდებას ცდილობდა.
-კაი ეკატერინე დამშვიდი ყველაფერი კარგადაა.-მასზე მთლიანად ვიყავი მიწებებული, უბრალოდ მინდოდა დრო გაჩერებულიყო და ასე ვყოფილიყავით, მაგრამ მოულოდნელად გამახსენდა თუ რა მოხდა გულის წასვლამდე და ცივად მოვშორდი, ლაგვილავა გაოცებული მიყურებდა, მე მაშინვე ჩემს ნივთებს ვესცი და კარებისკენ ავიღე გეზი მაგრამ ლუკას ხელმა გამაჩერა.
-დაიცა სად მიდიხარ ამ შუაღამისას.-კარების წინ დამიდგა და თვალებში უტეხად მიყურებდა.
-შენაირ ცხოველთან ერთად ყოფნას არ ვაპირებ.-მეც უტეხად ვუყურებდი და მთელ ბოღმას ჩემს თვალებში კითხულობდა.
-წეხან არ ვიყავი ცხოველი რომ მეხვეოდი?
-მოკეტე იდიოტო, ნეტა არც კი მოგკარებოდი, შენი დანახვაც კი აღარ მინდა, მთელი არსებით მძულხარ, ყველა შენაირი ცხოველი უნდა ისჯებოდეს.-მთელი ზიზღით ვამბობდი ამ სიტყვებს მაგრამ გულის სიღრმეში ვნანობდი.
-ეკატერინე მასე მეორედ ლაპარაკი აღარ გაბედო ჩემთან გიაიგე?-დამიღრიალა და ერთ წამში კედელთან აღმოვჩნდი.
-ნუ ღრიალებ, შენ ვერ მასწავლი თუ როგორ უნდა გელაპარაკო.-არც მე დამიკლია და ბოლო ხმაზე ვუკივოდი.
-ნუ კივიხარ გოგო ნუ, თორმ...
-თორემ რა? ხელს აწევ ჩემზე? არა არც გამიკვირდება.-თვალებში ისე ვუყურებდი არც კი დამიხამხამებია, არ ვიცოდი საიდან მოდიოდა ეს ამდენი გამბედაობა.
-მასეთ ლაპარაკოს მოეშვი, სულ ნუ გამაგიჟე თორემ ხელში შემომაკვდები.-ხელი კედელს დარტყა და სისხლი მდინარესავით წამოვიდა.
-შენ რა სულ გაგიჟდი, რეებს აკეთებ?-შარფი მოვიხსენი და ხელზე შემოვახვიე, მალევე სამედიცინო ყუთიც ვნახე და ხელი დავუმუშავე.
-აჰა მორჩა.-ყველაფერი ყუთში ჩავალაგე და თავის ადგილას დავაბრუნე.
გვერდით დავუჯექი და ჩემი ნივთებიც იქვე დავდე.
-ასე ჩუმად უნდა ვიყოთ.-სიჩუმე დავარღვიე და მდივანზე კაგად მოვთავსდი.
-წადი.-გასაღები გამომიწოდა.
-რა?-გაკვირვებულმა შევხედე
-რაც გაიგე ,წადი.-ტონს აუწია.
-სამ მიზეზს დაგისახელებ რის გამოც ვერ წავალ.
-პირველ რიგში გზა არ ვიცი და ვერ წავალ, მეორე რიგში ასეთ მდგომარეობაში მარტო ვერ დაგტოვებ.
-და მესამე?-ღიმილით გამომხედა
-ოოო ეგ უკვე აღარ ვიცი, მასე ძაან გინდა რომ წავიდე?რაცა ძაან მეეჭვება.
-ჩემს გაბრაზებას აღარ გირჩევ მაშინ თორემ ჩემს საკუთარ ექიმად მოგიწევს ყოფნა.-საყვარლად გამიღიმა და მომიახლოვდა, გულში თბილად ჩამიკრო,წინააღმდეგობა არც მე არ გამიწევია და მეც მოვხვიე ხელები, 10, 15, 20 წუთი ასე ვიყავით და მხოლოდ შეშის წვის ხმა ისმოდა ოთახში.
-ეკატერინე იცი, ისე შემიყვარდი რომ ჩემგან თავს ვეღარ დააღწევ.
-რაღაც ძაან მეეჭვება, თანაც ძმა მიცემე და ამას ვერ გაპატიებ.-საყვარლად გავხედე.
-როდის გიცემე ძმა არც კი ვიცნობ.
-ხო არ მაცადე რომ შენთვის გამეცნო, დღეს ჩემს ძმაზე იეჭვიანო ჭკვიანო.
-მეღადავები? რატო არ მითხარი შენი ძმა თუ იყო?-გაცოფებულმა შემომხედა.
-იმიტომ რომ ჩვენი ურთიერთობა მაინც არ შედგება, ეს ისეთივე გატაცებაა როგორც სხვების, ერთი ეს ღამე ვიქნებით ერთად , ხვალ უკვე ჩვეულ ცხოვრებას დავუბრუნდებით, შენ მე არ გიყვარვარ, ეს უბრალო გატაცებაა ძვირფასო.
-არა ძალიან ცდები ეკატერინე, შენსავით არავისთვის შემიხედავს, ამას კი აუცილებლად დაგიმტლიცებ და ერთად ვიქნებით, მერე ვიქორწინებთ და შვილები გვეყოლება.
-აეე სიზმარა,ეგ არასდროს არ მოხდება.-გულიანად გადავიკისკისე.
-მოხდება აუცილებლად, ხვალ კი უკან რომ დავბრუნდებით ვიტყვით რომ ერთად ვართ და თანდათან კი მიხვდები თუ როგორ გიყვარვარ.-თავდაჯერებულმა შემომხედა.
-არა ხვალ უკან დავბრუნდებით და ვიტყვით რომ არაფერი არ მომხდარა და უბრალოდ მეგობრები ვართ, შენ კი თანდათან მიხვდები რომ არ გიყვარვარ და უბრალო გატაცებაა.
-როგორ დაგიმტლიცო რომ მიყვარხარ?
-ვერ დამიმტკიცებ, კაი კაი მოდი დავიძინოთ და ხვალ ადრე წავიდეთ.-ფეხზე წამოვხტი და მდივნის გაშლა ლუკას დავავალე.
-ბალიშები არ გაქვს?
-რად გინდა? საზღვარი უმდა გააკეთო?
-არა რა საზღვარი, ზღვარს დაარღვევ და შენი აჯობებს, უბრალოდ ბალიშებთან ერთად მძიმავს ხოლმე.-ორივე გადავიხარხარეთ.
როგორც იქნა მოვთავსდით და ზღვარი მე დავარღვიე, ლუკას მკერდზე დავადე თავი,მანაც მომხვია ხელები და გულში ჩამიკრა, ისეთი დაღლილი ვიყავი წამებში დამეძინა.

ისე ტკბილად არასდროს მძინებია, არაა ძნელი მიასხვედრი რომ ეს ლუკას გამო იყო, ის მართალი იყო მე ის შემიყვარდა, თანაც სიგიჟემდე მიყვარდა, ამ სულელურმა აზრმა გამაღვიძა და ისევ ლუკასთან ჩახუტებულს მეძინა.
-ლუკა გაიღვიძე.-თავზე დავადექი და ლოყაზე ვაკოცე.
-ეს მესიზმრება თუ რა ხდება? თუ მესიზმრება მაშინ არ მინდა რომ გამეღვიძოს.-ხელზე ვუჩქმიტე და გაკრეჭილმა შევხედე.- არა ძვირფასო არ გესიზმრები.
-ამ დილა უთენია რამ გაგაღვიძა.-გაკვირვებულმა შემომხედა და კისერში თბილი კოცნა დამიტოვა
-რაღაცა უნდა გითხა.-შეწუხებულმა შევხედე.
-რა იყო ხო მშვიდობა?
-ლუკა ერთი ვიღაც მიყვარს და ვერ გადავწყვიტე ვუთხრა თუ არა?
-მეღადავები ხო გოგო?
-არა გადავიფიქრე აღარ ვეტვი, ძაან უტაქტოა და ჩემი ფასი არ იცის მორჩა გადავწყვიტე აღარ ვეტყვი.
-ეკატერინე რა ამოცანებით მელაპარაკები რა გინდა თქვი ახლა.
-რა იდიოტი ხარ, მოკიბულ-მიკიბული ლაპარაკი არ მიყვარს მე ამიტომ პირდაპირ გეტყვი ზუსტად შენაირი იდიოტი შემიყვარდა და ამ წუთამდე ვერ მოვახერხე ამის მიხვედრება.
-ჩემი გოგო ზუსტად ასეთი უნდა ყოფილიყო და გიპოვე კიდეც.-სიხარულით შემომხედა და გულში ჩამიკრა.
-არა რა, რა ვარ ასეთი ყველას რომ ვუყვარვარ.
-მაგრამ მხოლოდ ჩემი ხარ.-ისევ თბილი კოცნა დამიტოვა კისერში.
-კაი კაი მხოლოდ შენი ვიქნები დღეიდან, ახლა კი მოვემზადოთ და წავიდეთ, ახალი ამბები უნდა გავაგებიოთ ხალხს.-სიცილით ავდექი და მომზადება დავიწყე.
მალევე მოვემზადეთ და მანქანში ჩავჯექეით.
-ესეიგი ჩემი გოგო ხარ დღეიდან.-ლუკამ გადმომხედა და მანქნა დაქოქა.
-კი.-მეც გავხედე და ლოყაზე ვაკოცე.-კაი აბა წავედით.
-როგორც მიბრძანებთ.-ამის თქმა იყო და მანქნა ადგილიდან დაიძრა.

______
ვეცადე კარგი თავი გამსვლოდა, იმედია მოგეწონებათ ახალი თავი, მართალია ვერ გავზარდე მოცულობა მაგრამ მგონი არ უნდა იყოს ცუდი, მადლობა წინასწარ ყველას:)