-არც ჭამს არც სვავს თვალებიც ჩასიებული აქვს, არც ხმას იღებს რომ რამე მაინც გავიგოთ რა სჭირს..

-კარგი აცადე არაფერი კითხო, გვიანია ნახე თუ სძინავს და ჩვენც დავიძინოთ,

-კარგი, (მოწყენით ჩაიღიმა ქალმა და შვილის ოთახისკენ გაემართაა, კარი შეაღო და როცა დაინახა მძინარე შვილი ოთახში დაბრუნდა)

მეორედღეს დედა ისევ შევიდა შვილის ოთახში მაგრამ შვილი იქ არდახვდა, მაგიდაზე კი წერილიი შენიშნა უცბადვე აიღო წერილი და დაიწყო კითხვა..

დედას
-დე დედუცი, გახსოვს პატარაობაში რომ მითხარი ცხოვრებაში ერთხელ შეიყვარე და მთელიი გულითო?!

ალბად ფიქრობ ეს რატო დავწერე, ხოო იციი შენი რჩევები სულ მეხმარდბოდა და დღესაც დამეხმარება
"იმედია" დამეხმარება,

გუშინ ვიცი ძალიან განერვიულე რადგან ძალზედ უჩვეულოდ მოვიქეცი მაგრამ ვიცი რომ გამიგებ,
ამის მმჯერა იმიტომ რომ შენიცი რაარის სიყვარული ეს ჩემზე კარგადაც იცი,
ალბად გაბრაზდები მერე ბრაზიი სევდაში გადაგეზრდება და ბოლოს სიამაყეში...
ჩემი ნაწერი გაბნევს ხოოო?
შენ სულ ცდილობდი ჩემს დახმარებას მაგრამ ჩემგან სითბოს იშვიათად იღებდი ხოიცი დიდად სიყვარულის გამოხატვა არ შემიძლია ვიცი ამის გამო ბევრჯერ გტკენია გული,
იცი რამდენჯერ მინახია შენი ცრემლები და მეც შენთანერთად ვტიროდი, მეც მტკიოდა დე შენი ტკივილი და ზუსტად მაგ მომენტებში ვითო არაფრის სიფათით შემოვდიოდი ჩემს თანატოლს ან მეგობარს რაღაცუაზრობისთვის ვლანძღავდი სასაცილო სიტყვებით,
რათა გაგეცინა. სუყველა ისტორია მოგონილი იყო დეეე იმიტომრომ მოწყენილი არ მენახე,
რაცვიცი ყველაფერი შენიდამსახურებაა მადლობა რომ დედაჩემი გგქვია... და გუშინ რატო ვიყავი ისეთ მდგომარებოაში???
ვიცი გაინტერესებს. გახსოვს ბიჭზე რომ გიყვებოდი? ერთიკვირის წინ გითხარი რომ უნდა გამეცნო თქვენთვის და იმედი მქონდა მალევე ქორწილსაც გადავიხდიდით, არმიწყინო ვიცი რომ შენც კარგად იცი რამდენს ნიშნავს ის ჩემთვის, ჩემ გაბრწყინებულთვალებზე სულ გეღიმებოდა, მაგრამ ეგ უკვე წარსულია, გუშინ შემთხვევით გავიგე რომ ის მოკვდება მალე, ხო დე ის მალე მოკვდება თუ ვინმე გულს არ გადაუნერგავს, იცი რავიგრძენი ამის გაგებაზე ვერც ვხსნი, გუშინ დავმმუჯნდი საუბარი მინდოდა და ხმას ვერ ვიღებდი მარტო ამის გაგებაზე მოვკვდი და ის რომ მომკვდარიყო ამას ვერ გადავიტანდი, ამიტომ თუ ამ წერილს კითხულობ დე მაშინ ორიადამიანის ნაცლად მხოლოდ ერთი მოკვდა, ხო ახლა სიხარულის ცრემლებით სველდება ფურცელი, დღეს უნდა გამეცნო ის თქვენთვის მე ამას ვეღარ მოვახერხებ ამიტომ თუ სურვილი გექნებათ ჩემს გარეშე გაიცანით ის ხოლო მეე მასში უფრო წრფელი სიყვარულით ვიქნები ჩემი გული მის მკერდში იძგერებს.
დე იცი წარმოდგენაც კი რაოდენ სიბედნიერეს მანიჭებს, მას მე მთლიან სიყვარულს ვჩუქნი და მე მართლაცრომ ერთხელ და გურწფელად სამუდამოდ შემიყვარდა დეე..
ის არფერში დაადანაშაულოთ ჯერ ალბად არც იცის მის მკერდში რო სიყვარულით სავსე გული ძგერს მისი თვალები ვეღარ მიხილავენ მაგრამ მე სულ მასთან ვიქნები ხოლოო თუ მას შვილად მიიღებთ მე თქვენს გვერდიდაც ვიქნები დეეე...

ქალი კითხულობდა და კითხვისდროს ცახცახებდა, დროდადრო ცრემლები მოსდიოდა, ემოციებს მისი სახე ხშირად იცვლიდა, ჯერ ვერ გაეაზრებინა წაკითხული, შოკშიც არიყო ის სამყაროდან გავიდა თითქოს და შვილს ეძებდა, თთრთოდა მისი სხეული, ფიქრებს ვეღარ ალაგებდა, რაღაცა ახრჩობდა და თან ოდნავი ღიმილი შეჰპარვოდა სახეზე...

მართლაც კარგია სიყვარული, და მას გრძნობას ვერდავარქმევ, გრძნობააა ტკივილი, გრძნობააა სიხარული, გრძნობააა დარდი სევდა თუ სხვა, აი სიყვარული კი გრძნობა არარის ეს ხელოვნებაა ეს ფასდაუდებელი შედევრია რომელსაც ყოველთვის ორი ხელოვანი ქმნის თუარა მეტი, სიყვარული ყოველ ჩვენგანშია არავის ეგონოს სიყვრული მარტო ქალის და კაცის ურთიერთობა, ჩვენ შეიძლება ქვის კენჭიც კი შეგვიყვარდეს და ეს უგულოობას არ ნიშნავს ეს დასაწყის ნიშნავს მცირედან დიდ სიყვარულამდე