რომ შეგხედე, ვერ ვიპოვნე შენში ნაკლი,
დღეს პირველად მგონია რომ შეგვქმნა ღმერთმა,
რომ გძერწავდა, ალბად იყო ძალზედ ლაღი,
ფანტაზია ამოუშრე მას შენ ერთმა,

რომ შეგხედე... რა ადამი? რა ნეკნები?
არ ვფიქრობ ღმერთს მისგან რამე გამოსვლოდა,
სად მოძებნა ანთებული ნაკვერჩხლები?..
შენს თვალებში ციმციმებდა და რომ კრთოდა,

შენს შექმნაში დაეხმარა იქნებ სხივი?
დამეკარგა დილას აქეთ მოსვენება,
სხვანაირად ან რით ავხსნა ეგ ღიმილი?
რას ვაწერო, შენში მზე რომ მომეჩვენა?..

არ ეძინა ალბად ცაზე არც ერთ მნათობს,
მითხრეს, წამით არ უხუჭავთ ვარსკვლავთ თვალი,
მზე და მთვარე მხოლოდ იმ დღეს იყვნენ ახლოს
და შედეგად დაიბადა ამორძალი.