მთელი ღამე თეთრად გავათენე.არვიცოდი რა მინდოდა, ან როგორ მოვქცეულიყავი. სრულ გაურკვევლობაში ვიყავი...
არც ერთის დაკარგვა მინდოდა და არც მეორესი...
მეორე დღეს ქუთაისში წავედი..
.იქ ჩასულს ირაკლი დამხვდა ბინის კართან.
-როგორ ხარ?
-კარგად შენ როგორ ხარ?
-რაღაც არ გეტყობა რომ კარგად ხარ.
-ირაკლი რა გინდა?
-შენ მინდიხარ!
-რა ხმამაღალი ნათქვამია?-ვუთხარი და ისტერიკული სიცილი ამიტყდა.
-გაგიჟდი?რა გაცინებს?
-ხო გავგიჟდი!-ყველამ ერთად გამაგიჟეთ.გინდივარ არაა?მეგობრები ასე უნდათ?-ირაკლის გავხედე და თვალები დავქაჩე.ყვირილზე გადავედი.
-ერთ დღეს მეუბენბი რომ მეგობარი ვარ, მერე მინდიხარ,რას ნიშნავს ეს?მეთამაშები?-გჭირდები,გენატრები,უჩემოდ არ შეგიძლია,გინდივარ მაგრამ არ გიყვარვარ...
წადი ირაკლი!დიდი ბიჭი ხარ უკვე ჩამოყალიბდი რა გინდა, ვინ და როგორ და მერე მოდი ჩემთან...
-და შენ ჩამოყალიბდი?ვინ გინდა და ვინ გიყვარს?
ძნელი ყოფილა მოგესმინა სიმართლის პირში თქმა.
მართალი იყო,ვერ ჩამოვყალიბდი და სახეზე წამოვწითლდი,რომ სიმართლე მაჯახა ასე უცებ.კარის ხმამ მომიყვანა აზრზე მივხდდი რომ ირაკლი წავიდა...
ორი კვირა იყო გასული აკოს ბოლო ნახვიდან,არც კი შემხმიანებია და არც მე დამირეკავს.ირაკლისთან ჩვეულებრივად ვიყავი.ისევ ისე მეგობრულად.სიყვარულზე სიტყვასაც არ ვასველებდი...
დილით ტელეფონმა დამირეკა -მარიამი იყო.
-ხო მარიამ როგორ ხარ ჩემო ლამაზო?
-აუ გოგო ძაან მაგრად ვარ.ბებიაჩემთან ვარ სოფელში და აქ ისეთი ბიჭი გავიცანი უნდა გადმოვცხოვრდე რა აქ...
-გამეცინა.-ოხ შენ ვინ ხარ რაა,კარგია მარიამ ბედნიერი იყავი და შენს ხასიათს ბოლომდე ნუ ანახებ მაგ ბიჭს თორე გაგექცევა...
-გოგო კარგი ამბავი მაქვს.- მიტომ უფრო დაგირეკე.
-რახდება?
-აკოს ცოლი მოყავს,ელენე.
ამის გაგება და ცრემლების წასკდომა ერთი იყო...
-გვანცა რა გჭირს?ტირი?
-არა გოგო ხახვს ვჭრი თან.-მოვიგონე უნჭო ტყუილი...-და შენ რატო მირეკავ გოგო?აკომ რატომ არ მითხრა?-ვუთხრი გაბრაზებულმა ვითომ ყოველდღე მქონდეს აკოსთან კონტაქტი.
-არვიცი დაგირეკავს ალბათ..-წავედი დაგირეკავ მერე.
-კაი პატარავ მიდი!- ჩავძახე ტელეფონში და გავუთიშე.
მთელი დღე არ გავსულვარ გარეთ.მთელი დღე ვტიროდი და ფოტოებს ვათვალიერებდი აკოს ფეისზე.ელენსთან ერთად რომ იყო.-აუტვირთავს უკვე ვიფიქრე და უფრო ავღრიალდი...
ტელეფონმა დარეკა არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე.
-გისმენთ!
-გვანცა როგორ ხარ?
გავიგონე ჩემთვის საყვარელი ხმა..საყვარელი?ჰო საყვარელი! იმდენად შემაშინა მისმა დაკარგვამ,მივხდი რამდენად მნიშვნელოვანი იყო ჩემთვის...
-კარგად აკო მადლობა შენ როგორ ხარ?-გავიგე ბედნიერდები გილოცავ.-ვუთხარი ჩახშული ხმით და თვალებიდან ცრემლები მოვიწმინდე.
-მადლობა გვანცა...რა გჭირს ტირი?
-არა რატომ უნდა ვიტირო?
-ხო რატომ უნდა იტირო?არ უნდა იტირო,ბოლო ბოლო გიბედნიერდები. მითხრა და გაიცინა...
-რატო დამირეკე?ქორწილში მპატიჟებ?
-ხო გპატიჟებ
-ბედნიერი ხარ?-არ გაგიჭირდება ქორწილში ჩემი ნახვა?
-კი გამიჭირდება, მაგრამ რომ ვერ დაგინახო უფრო გამიჭირდება.
-აკო ბედნიერი ხარ?-მიპასუხე!
-კი გვანცა ბედნიერი ვარ...
-რატომ აკეთებ ამას?
-იმიტომ რომ ელენეს ვუყვარვარ.
-ჰაჰ უყვარხარ!
ნერვიულად გავიცინე.-მიხარია აკო მინდა ყველაზე ბედნიერი იყო.-წავედი და ერთ კვირაში შევხვდებით შენს ქორწილში...
ტელეფონი გავთიშე და ხმამაღლა ავტირდი.სამუდამოდ დავკარგე.გვიან ხვდები როცა კარგავ თურმე.ალბათ უნდა დამეკარგა რომ მივმხვდარიყავი თუ როგორ მიყვარდა ის..თვალებ დასიევული შევედი აბაზანაში, წყალი გადავივლე.სააათს რომ გავხედე 12 იყო.უმოკლესი კაბა გამოვიღე ,ბრეტელკა მაიკა გადავიცვი, ფეხზე მაღლები, კლაჩი დავიჭირე და გარეთ გავედი...კლუბთან რომ მივედი ირაკლის დავურეკე,ყველაფერი დავიკიდე და დავურეკე.
-ირაკლი კლუბში ვარ და დალევა მინდა,კომპანიონიბას თუ გამიწევ მოდი გელოდები.
ისე მივაყარე ხმის ამოღება არ ვაცადე.
-კარგი გვანცა გამოვალ.
მითხრა და გამითიშა.
-ვა გვანც რა ვიდზე ხარ გოგო?
-აუ შევიდეთ რაა დალევა მინდა.
-რა გჭირს?
-არაფერი უბრალოდ დალევა მინდა.
შიგნით შევედით.კუთხეში ტყავის სავარძელზე დავჯექით და ოფიციანტს ვისკი მოვატანინეთ. ვსვავდით ჭიქაჭიქაზე.
უკვე კარგად მთვრალი ვიყავი ფეხზე რომ ავდექი,ცეკვა დავიწყე, მინდოდა ჩემი ბრაზი ცეკვაში ჩამეხშო და დავცლილიყავი.მაგიდისკენ გავიხედე და დავინახე ირაკლი ჩემს ტელეფონზე საუბრობდა.ფეხის ბანცალით წავედი მისკენ ,ჩემი მისვლა და ტელეფონის გათიშვაც ერთი იყო.წარბი ავწიე და მთვრალი ღიმილით ვკითხე ვინ იყოთქო.არავინ ნომერი შეეშალათო.მეც აღარ ჩავძიებივარ კარგითქო ვუთხარი...კიდევ დავამატეთ დასალევი და მახსოვს სპირფარეშოში წავედი.
უკნიდან ირაკლი რომ მომეწება და სველი კოცნა დამიტოვა კისერში,კედელს ამაკრა და ვნებიანად დამიკოცნა ბაგეები.არცერთი არ ვიყავით გონზე ორიგე გათიშული მთვრალები ვიყავით...
დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძ, თავი გვერდით გავატრიალე.საწოლში ირაკლი რომ დავინახე შიშველი და მეც შიშველი აღმოვჩნდი თავში ვიტაკე ხელი და ფეხზე წამოვხტი. ყველაფერი მტკიოდა, ყველა კუნთი და ძვალი.სასწრაფოდ ჩავიცვი და თავქუდმოგლეჯილი გამოვარდი ირაკლის სახლიდან.არვიცი სად მივდიოდი.ვტიროდი და ჩემს ქალიშვილობას მივტიროდი.მივტიროდი რომ აკო სამუდამოდ დავკარგე ამ ნაბიჯით და ჩემს ცხოვრებას აზრი აღარ ქონდა..
ვფიქრობდი რომ ირაკლიმ თავისი გაისწორა და ამის მერე აღარც მეგობრები ვიქნებოდით..
ვფიქრობდი რომ უნდა გავცლოდი სამუდამოდ აქაურობას, ირაკლისაც და აკოსაც.მაგრამ მანამდე ,აკოსთვის უნდა გამეკეთებინა საჩუქარი, ჩემი თავის სახით. ხო!რაც გაიფიქრეთ ზუსტად ეგ.მართალია წინა ღამიდან არაფერი მახსოვდა,მაგრამ დარწმუნებული ვიყავი რომ ირაკლის ჩავაბარე ჩემი უმანკოება.დავინგრიე ცხოვრება და არაფერ დაშავდებოდა თუ ჩემს სიყვარულსაც შევიგრძნობდი ბოლომდე...
არც ის ვიცი დამთანხმდებოდა თუ არა ამაზე აკო,მაგრამ მე მაინც უნდა მეცადა.ერთხელ მაინც მეფიქრა ჩემს თავზე და ჩემს სიამოვნებაზე.
იმაზე დიდი ბედნიერება ხო არაფერია, როცა შენი საყვარელი ადამიანი გეხება,გეფერება.წარმოვიდგინე ეს ყველაფერი და ტანზე ბუსუსბმა დამაყრა...
არვიცი როგორ ვეტყოდი ამ ყველაფერს აკოს, მაგრამ ვიცოდი გავაკეთებდი,მერე კი სამუდამოდ წავიდოდი მისი ცხოვრებიდან, გავქრებოდი ისე ვითომ არც ვარსებობდი...
ტელეფონი ამოვიღე და სმსი დამხვდა აკოსგან.სადღაც ღამის 3 საათზე ქონდა მონაწერი...
,"გვანც! ჩემო ლამაზო გვანცა, დაგირეკე,ბოლოჯერ დაგირეკე,მინდოდა რაღაც მეთქვა მანამ სანამ ნაბიჯს გადავდგამდი და ელენეს მოვიყვანდი ცოლად.მინდოდა ბოლოჯერ დაგლაპარაკებოდი და მეთქვა ჩემი გრძნობები.იმედი მქონდა სულ ცოტა, რომ რამე შეიცვლებოდა. მაგრამ აზი არ აქვს,მივხდი როცა შენს ტელფონზე ირაკლიმ მიპასუხა...აზრი არ აქვს ჩავდგე იქ,სადაც ჩემი ადგილი არაა.მინდა ბენდიერი იყო და ყველაფერს გავაკეთებ რომ მეც ბედნიერი ვიყო ელენესთან ერთად...
წავიკითხე და გულიც ამოვაყოლე.
ირაკლიმ მომატყუა. მე რომ მეპასუხა ახლა სხვანაირად იქნებოდა ყველაფერი. მე მასთან ვიქნებოდი სამუდამოდ.ვტიროდი, ზღვასავით მოდიოდა ჩემი თვალებიდან ცრემლები, ვტიროდი ჯერ არ განცდილ ბედნიერებას,ჯერ არ შეგრძნობილ გადათელილ სიყვარულს.წუხელ მოვჭერი ყველანაირი გზა მასთან მისასვლელად,წუხელ გადავთელე მისი ჩემდამი გრძნობები, ჩემი შეცდომით.
მაგრამ ერთ ღამეს მაინც ვაჩუქებ მას,ერთ ღამეს გადათელილ ჩემს თავს ვაჩუქებ.დაიმსახურა რომ შემიგრძნოს ბოლომდე.მე მას ერთ ღამეს ვაჩუქებ მისი სიყვარულის სანაცვლოდ. დაე ვეგონო უთავმოყბარეო ქალი. იქნებ შემიძულოს და ამის მერე მაინც იყოს ელენესთან ბედნიერი..
.უკვე საღამოს 8 საათი მოსულიყო.ცრემლები მოვიწმინდე, ტაქსი გავაჩერე და წავედი ჩემს ქალაქში...
კორმპუსთან გავაჩერებინე მანქანა ტაქსის მძღოლს.
აკოს ფანჯრებს ავხედე და შუქი არ ენთო..
.კიბეები ავირბინე,კარზე ზარი დავრეკე, ცოტახანში ნაბიჯების ხმა გავიგონე და კარიც გაიღო.
-გვანცა?აქ რა გინდა?-რა დაგემართა ,თვალები რას გიგავს გოგო?
-შემომიშვებ?
-მოდი.
შევედი და ჩავეხუტე ,ძლიერად ვუჭერდი ხელებს.
-მაკოცე გთხოვ.-ამოვიკრუსუნე და ავხედე.
გაოცებულმა შემიშვა ხელი და უკან გამწია.
-რას მეუბნები?
-მაკოცე აკო!-მაკოცე თორე მოვკვდები.გამოუსწორებელი შეცდომა დავუშვი.ეს რომ არ გავაკეთო და ერთხელ არ შეგიგრძნო მოვკვდები.-მინდიხარ ვუთხარი და ტუჩებზე დავეტაკე.
მომიცილა .ძარღვებ დაჭიმულმა და ჩაწითლებული თვალებით გამომხედა
- რას მეუბნები?-მიღრიალა.
-ჯანდაბა!-ვიყვირე და პირში მივახალე.-რომ გავიგე ელენეს ირთავდი ცოლად,კლუბში წავედი ირაკლისათან ერთად.საშინლად დავთვერი და მოხდა ის რაც არ უნდა მომხდარიყო. ჰოდა ეხლა მოვედი და გეუბნები რომ მინდიხარ! ერთხელ მაინც მინდა რომ შეგეხო და გიგრძნო.-რატომ გაჩუმდი?ვერ მცნობ ხო?მოვდივარ და შენთან სე*სს გეხვეწები.ჰო აი ასე უთავმოყბარეო ქალივით ვიქცევი,რადგან ძალიან დავაგვიანე შენთან, არ გთხოვ არაფეერს და არც ამის უფლება მაქვს.უბრალოდ მინდა ამ ერთხელ ჩამეხუტო,მომეფერო,შეგიგრძნო პირველად და უკანასკნელად.-ეს ერთი ღამე მაჩუქე,იმ სიყვარულის ხათრით ოდესღაც რომ გიყვარდი...
გაოგნებული მომჩერებოდა და თვალებში ცრემლებლი ჩაუდგა, თავი გააქნია,სიმწრისგან გაიცინა და ცხოველურად დამეტაკა. კედელზე მიმანარცხა და გიჟივით მიკოცნიდა ტუჩებს, ყელს,მკერდს.გაცხოველებული იყო, ტანსაცმელი შემომახია და საწოლზე დამაგდო სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით.სიმწრისგან ამოვიკვნესე, მკბენდა მკოცნიდა და თან გაიძახოდა.
- აქ შეგეხო ხო?-აი აქაც ყველგან შეგეხო ამის დედაც!
ცხოველივით იქცეოდა, მამცირებდა მისი ეს საქციელი, მაგრამ არ ვნანობდი,ღირსი ვიყავი ყველაფრის. მსჯიდა იმის გამო, რომ ვერ დავაფასე.გავამწარე,ძალიან გავამწარე და ეხლა თვითონ მამაწარებდა თავის საქციელით.ძალიან მტკენდა მაგრამ ხმას არ ვიღებდი.ყველაფრის უფლება მივეცი და არაფერზე შევწინააღმდეგებივარ.
ბოლოს ვეღარ მოვითბინე და ტირილით ვუთხარი
-აკო მტკივა...
-მეც მტკივა.
ხვნეშით მითხრა და პირველი ძლიერი ბიძგიც ვიგრძენი. მთელი სხეული მეტკინა,რაღაც აუხწერელი ტკივილი და სიამოვნება ვიგრძენი.ვიფიქრე რომ წუხანდელი ღამის ბრალი იყო,რადგან სულ მეორედ მქონდა სე*სი.
.სიამოვნების კულმინაციას რომ მიახწია, ბოლოს ამოიგმინა, მკერდზე თავი დამადო და სუნთქვა აჩქარებულმა მკითხა.
-რატომ მომატყუე?
ვერ გავიგე რა მოვატყუე.-ხმა არ გამიღია ცრემლები მომდიოდა.განადგურბული და დამცირებული ვიყავი.მეგონა თბილი,ვმნებით გაჟღენთილი ნაზი ღამე გვექნებოდა,მაგრამ შევცდი.
თავი ამოწია თვალებში ჩავხედე. ბედნიერი იყო მაგრამ სევდაც იყო მის თვალებში.
სახე შეეცვალა როცა დალუეჯებილი ჩემი სხეული დაინახა.
-ამის დედაც!-ფეხზე წამოხტა და ოათახიდან გავიდა.
ძლივს ავდექი ,ჩემი ტანსაცმელი აღარ ვარგოდა ჩასაცმელად. აკოს სპორტული მოსაცმელი და სპორტული შარვალი ჩავიცვი..ოთახიდან გავედი ზლაზვნით.მართლა ყველაფერი მტკიოდა,მტკიოდა მაგრამ არ ვნანობდი, რადგან ვფიქრობდი მისი სიყვარულის გამო მადლობა ამით გადავუხადე.დივანზე იყო და თავი ხელებში ქონდა ჩარგული.
ხმა არ გამიღია,კარებთან მივედი გარეთ გავდიოდი ხელები რომ მომხვია მუცელზე,უკნიდან ჩამეხუტა, კისერში მაკოცა.
-მაპატიე გთხოვ...-გევედრები მაპატიე ეს არაკაცული საქციელი.
თმაზე მაკოცა და ჩამწყდარი ხმით ყურში კიდევ ერთხელ ჩამჩურჩულა.
- მაპატიე გვანცა.
ეს სიტყვები იყო ბოლს რაც მითხრა.თავი გავინთავისუფლე და კარები გამოვიხურე სიტყვის უთქმელად.სახლში გადავედი გამოვიცვალე,ჩემოდანი ჩავალაგე, პასპორტი ავიღე, აკოს ტანსაცმელი პარკში ჩავდე, ტაქსი გამოვიძახე და ეზოში დაველოდე. ტაქსი რომ მოვიდა ჩემოდანი ჩავდე და მძღოლს ვთხოვე დამლოდებოდა.-აკოსთან ავედი კარი ღია დამხვდა,შევაღე და ცრემლები გადმომცვივდა როცა დავინახე რა ვნებიანად კოცნიდა ელენეს.იქვე დავდე პარკი და ჩუმად გამოვიპარე...
ტაქსში ჩავჯექი,მძღოლს ვუთხარი კოპიტნარის აეროპირტში წავეყვანე...იტალიის ბილეთი ვიყიდე და გავფრინდი მილანში,ჩემი ბავშვობის მეგობარ ნათიასთან.თანხა მქონდა საკმაოდ .4 თვე მაინც მეყოფოდა და მერე მუშაობასაც დავიწყეებდი...არავისთვის არაფერი არ მითქვამს, საკუთარმა მშობლებმაც არ იცოდნენ სად ვიყავი,ვიცოდი ინერვიულებდნენ. მაგრამ ყველასთან ყველანაირი კონტაქტი გავწყვიტე...