დილით ყველა მოვიდა , ისევ მეძინა მაგრამ ამჯერად ფხიზლად , მეგონა იცოდნენ რომ უკეთ ვიყავი ტუმცა ჩემი ძმის ხმა რომ გავიგონე
-აუ მარიამ კარგი რა , ატრაკებ შენთავს ვფიცავარ , გაიღვიძე რა
-აუუუ მეძინება , გუშინ იმ ხუჭუჭამ ახლა ამან
-ამას უყურე აზზე მოსულა , გოგო როგორ შემაშინე იცი
-ზოგჯერ უნდა შეგეშინდეს მისი დაკარგვის რომ მიხვდე მის ფას
-შენ ზედმეტი ხოარ გაგიკეთეს ნარკოზი
-ოჰჰ გაუღვიძია პრინცესას, რაო ნაკერები ხოარ გვტკივა
-აუ ჯიჰან ბიძია კი , და ესენი დამცინიან
-რომელმა გაბედაა ეგ
-მე
-იცით რომ მარიამის მდგომარეოა ძალიან კარგია ?
-მართლაა?
-ხოოო , შეგიძლიათ საღამოს სახლში თბილად გყავდეთ , მაგრამ ყოველდღე მომიყვანეთ
-ანუ მაინც აქუნდა დავრჩეთ
-ცოტახანიც
-მადლობა
-ნაკერებს შევამოწმებ და წადით მაგრამ ბევრი არ იაროს
-არა უფროსო ხელის გულზე ვატარებთ
-კარგით ახალგაზრდებო დაგვტოვეთ
მალევე გამსინჯა ყველაფერი რიგზე იყო , ექიმის გასვლა და მათი შემოლაგება ერთი იყო , კალიასკა მმომიტანეს ჩაჯექიო
-ამაში არდავჯდები ინვალიდი კიარ ვარ
-მარიამ ,
-არმინდა
-კაი დაო ნუ ტირი , ხელით გაგიყვან ჩერჩეტო რა გატირებს
-არმინდა აბა მანდ ჯდომა
-ჩემი სულელი , ჰა ახლა რომელი ხართ შტანგისტი ეს რომ ზიდოთ
-აუჰჰ , არიყოს 100კილო მე წამოვიყვან
-გამოდით ჩემს საცოლეს მეთვითონ გამოვიყვან
-ეეე ჩემრძალს მე გავიყვან
-ოჰჰ ბედოვლათო , შენ წამიყვანე მაგრამ ნელა
-კარგი პრინცესა არ გატკენ
ხელშე ძალიან ნელა ამიყვანა მაგარამ ნაოერაციევი მაინც მეტკინა ,
-კაი არაუშავს ვსო
-ძაან გატკინე
-აუ რა ჩვილი გული გქონია ,
-ნუ დამცინნი ჩემხელშ მაინც არ იყო
-უკან შენი ძმა მომყვება ასერომ არ მეშინია
-კარგი ჰო
მანქანაში სააპატიო საწოლი მომიწყეს და ძალიან ფრთხილად დაიდოდნენ , სახლშიც დათამ შემიყვანა ,, განვაცხადე მშიათქო მაგრამ კაციშვილმა არ გაიგონა
-გიო მშია
-რაგშია სიცოცხლე რასშეჭამ
-რამე ადვილი გაუკეთე არ შეილება მაგისთვის
-კაი
-ნათლიაჩემი სადაა
-ძინავს
-აუ მასთან დამაწვინეთ
-კარგი ეხლავე
მიშომ ნიკასთან შემიყვანა , ხელი არ მოგარტყასო და ცოტა გვერდით დამაწვინა
-ნათლიი
-ჰმმ
-გაიღვიძე რა
-მარიამ?
-ხო მე ვარ
-ჩემო ანგელოზო , გამეყინე გოგო ვინ დაგაწვინა მასე საწყლად
-ჩემმა ძმამ , ხელი არ მოგარტყასო და შორს დამდო ,
-ააა ნაოპერაციევი ხო მართაალია , მოდი ეხლა მღვიძავს
მასთან დამაწვინა თბილად დამაფარა , და თმაზე მეთამაშებოდა მიყვებოდა რა ხდებოდა უჩემოთ გიოზე მიყვებოდა თუ რა ძალიან ვუყვარდი , და მისი იმედი როგორ ქონდა , ნუ ცოტახანს ვისაუბრეთ და გიოც მოვდა
-ეეე სად გაიქეცი გოგო
-აბა სულ სირბილით ამოვედიაქ
-მეც მშია
- სადილობენ ისენი და მიდი
-მოდიამას მე ვაჭმევ შენ ძალიან დაიღალე წადი დაისვეენე
-ხო მართალია წამით არ მომშორებიხარ წადი ცოდო ხარ
-კარგი თურამეა
-გიო კარგად ვარ წადი
-მიყვარხარ პრინცეს
-მეც
ნათლიამ წვნიანი მაჭამა ცოტა შემიჭამა , რაზეც ბევრი დავცინე მაგრამ გულიანად ვერ ვიცინოდი რადგან მტკიოდა , ცოტახანში მეც დამეძინა , სიზმარში ისევ დედა ვნახე , ისევ იმავეს მაფრთხილებდდა ნუ ენდობიო , მაგრამ სახელს არ მეუბნებოდა , ეტყობა იმდენად ავწრიალდი სიზმარში რომ ნიკა გავაღვიძე
-მარიამ ,პატარავ ცუდი სიზმარია გაიღვიძე მარიამმ
-ვაიჰჰ
-კაიი ჩუ მე შენთან ვარ პატარავ აქ ვარ
-მადლობა რომ გამაღვიძე , წამიყვანე რა ბავშვებთან
-მე ვერ აგიყვან ანგელოზო ხოიცი არ შეილება
-ადგომაში დდამეხმარე და მე წამოვალ
-შეძლებ
-სადამცდეც შევძლებ რა
-კარგი ფრთხილად
-პატარა მგონია თავი თავიდან რომ ბაჯბაჯებენ ბავშვები ისევარ მეც
-ჩემი თოჯინა , გაუღვიძია ქალს , გოგოო სიარულის ნება ვინმოგცა შენ აა ნაკერები რომ გაგეხსნას ?
-აუ ატრაკებთ , აბა რამდენხანს უნდა მატაროთ ბავშვიით იქნებ ტუალეტში მინდა გასვლა
-კაი ხო ,
-მოგსვა ?
-ოოოო ,
-გიო დედა მოვა ცოტახანში
-აქქ?
-ხო რაიყო
-ააამ ისა
-დედაშენი აქაა?
-კი
-მერე მე ასეთ მდგომარეობაშიუნდა გამიცნოს?
-კაი მერე რა რძალო მოეწონები მაინც , მოვიდა მგონი კარზე არიან
-მოიცა წამიყვანეთ გამოვიცვლი მაინც , მაგრამ ვინ გაცალა დათამ ისე სწრაფად გააღო კარი რომ , ისეთი ბილი და საყვარელი ღიმილით იყურებოდა ის ქალი იქედან რომ შეუძლებელი იყო კარგ ხაასიათზე არ დაეყენებიე
-გამარჯობათ
-მობრძანდით ,
-დეეე, როგორ მომენატრე
-მეც მომენატრე დე
-ეს მარიამია ხო ?
-კი ისაა
-ჩემო ლამაზო იმაზე ბევრად უკეთესი ხარ ვიდრე თომა გვიყვებოდა
-თომა?
-ხო შენმა ძმამ ხომ გააცნო შენი თავი ჩემს ბიჭს
-არა დეიდა გეშლებათ მე გიო კლუბში გავიცანი
-მაგრამ თომას წყალობით
-გიო არ გინდა მომიყვე ?
-მარიამ
-იცი შვილო მე ძალიან ავად ვარ , ჩვენ ყველაფერი დავკარგეთ , მიწები ქონება ყველაფერი როცა გავიგეთ რომ ავად ვიყავი თომას ვთხოვეთ დახმარება მანკი გიოს შენ თავში ფული გადაუხადა , რომ გაეცანი და დაახლოვებულიყავით , ასეთი ანგელოზივით გგოგო გააცნო ჩემ ბიჭს , მადლობა მას თანაც მკურნალობის ხარჯებიც დამიფარა
-მოიცა მოიცა , ვერ გავიგე ვერაფერი , რაგინდა თქვა რომ ეს ყველაფერი თამაშია? გიორგი მიპასუხე ? ეს ყველაფერი თამაშია ? რამდენი გადაგიხადა ჩემსთავში ? რამდენი გადაგიხადეს იმაში რომ მოგეტყუებინე ? როგრო გაბედე , როგრო დათანხმდი ?
-მარიამ ,აგიხსნი
-რას ამიხსნი რას ? რას ამიხსნი ? იმას რომ მწარედ მატყუებდი ? რას ? წადი აქედან , წადი ახლავე წადი , აჰა შენი ბეჭედი და მოშორდი ჩემი ცხოვრებიდან წადი , თვალით არ დაგინახო წადი აქედან , თქვენ კი გამოჯამრთეებას გისურვებთ
-მოიცა შენ რა არიცოდი ?
-მე არაფერი არ ვიცოდი , საერთოდ არ გამართლებთ ფაქტი იმის შესახებ რომ ავად ხართ , იცით მაინც რას აპირებდა თომა გიო რატო გამაცნო? თვქენი აზრით რას იზამდა ისევე დააშორებდა და შურს იძიებდა როგორ დედა და მამა დაშორდნენ , ორიწლის კიარ ვარ რომ ვერ გავაანალიზო რას იზამდა ბოროტებით სავსე თომა როცა დავქორწინდებოდით , და შენ დათა ? შენც გარეული ხარ ხო?
-არა მარიამ ,შენს თავს გეფიცები არ ვიცოდი , გუშინ გავიგე მეც და სწორედ ამიტომმ მოვიყვანე დედაა , ვიცოდი რომ იტყოდა ყველაფერს , შენ შენ ჩემი ძმა არ ხარ შ*** ვიყო თუ ჩემი ძმა იყო , არაკაცი ხარ . გეგონა არ შეგიყვარდებოდა? გეგონა ? არ მოგიწევდა დედას დაა მის შორსი არჩევნის გაკეთება ? უარს იტყოდი მარიამთან დაშორებაზედ ა დედას მკურნალობის ხარჯს შეწყვეტდა , აუ რა დებილიხარრ ტო
-მარიამ, მარიამ კარგად ხარ ?
-წავიდეს
-წავალთ მარიამო წავალთ , მაპატიე რაა , მაგრამ მე მართლა შემიყვარდი პატარავ შენს თავს ვფიცავ შემიყვარდი არ ვაპირებდი შენს მიტოვებას არაფრის გამო
-გიო წადი , გპატიობ განა შეილება გიყვარდეს და ვერ აპატიო? გპაიობ , უბრალოდ წადი უკვე ვეღარ გენდობი
წავიდნენ , წავიდა და თან წაიღო ჩემი გული , ჩემი ბედნიერება , როგორ მძულხარ თომა როგრო მძულხარ შენ წარმოდგენაც არ გაქვს ! მაგრამ იცოდე უფალი არ გაპატიებს არ გაპატიებს , რომც კვდებოდე არ გაპატიებ ჩემი ცოდვით ვერ გაიხარებ , დღეები უხალისოთ გადიოდა , მკურნნალობა როგორც კი დასრულდა წამოვედი , არ მიინოდად იქ ყოფნა , მიშოსთან ვიყავი ცოტახანს , არავინ იცოდა რა ხდებოდა ჩემს ულში მოსიარულე გვამად ვიქეცი გავნადგურდი , არასდროს მეგონა უმისოდ თუ ვიცხოვრებდი იმ ბედნიერი წამების შემდეგ არ მინდოდა ვინმეს ჩემს გამო ედარდა , საქართველოში ცოტახანს ბებოსთან ვიყავით , მერე მიშოს იტალიაში მოუწია წასვლა მეც უნდა გავყოლოდი მაგრამ დედის საფლავ ვერ მოვწყდი მასთან დავდიოდი ყოველ დღე , ეხლამივხვდი რატომ მითხრა არ ენდოოო ალბათ ამას გულისხმობდა ,
-ძამ როგროხარ ?
-პრინცესაა, კარგად დაო შენ?
-არამიშავს , მიშო არ გამიბრაზდე მაგრამ მივდივარ
-სად?
-ბათუმში გადავდივარ საცხოვრებლად , მინდა საკუთარი ძალებით დავდგე ფეხზე არცერთ თეთრს არ გამოგართმევ ცოტა დანაზოგი მაქ იმისთვის რომ სანამ ფეხზე დავდგები ვიარსებო
-მარიამ გაგიჟდი?
-მიიიშ , ესყველაფერი რაც გვაქ დედიკოს და შენი ნაშრომია, არ მინდა მე ჩემით მინდა მივაღწიო ყველაფერს ,
-რახან ასე გინდა , ყველაფერში შენთან ვიქნები დაი
-მიყვარხარ , დღეს გადავდივარ , ნიკა ჩამიყვას და დამაბინავებს
-ბინა ნახეთ ?
-კიი , როდის ჩამოხვალ?
-არვიცი , პატარავ აქ ყველაფერი არეულია შეილება დავკეტო რესტორანი
-მაგრამ მანდ ჩადო დედამ სული და გული
-კი მაგრამ აქაც მაქაც , ვერ გავწვდები თან შენ საქართველოშ მე აქ არ გამოდის რა
-კარგი როგორც გინდა
-როგროც კი ჩახვალ დამირეკე
-მიყვარხარრ თავს მიხედე
გავუთიშე და ჩალაგება დავიწყე , ძალიან გაუჭირდა ბებოს ჩემი გაშვება მაგრამ იცოდა რადზლიერი სულის პატრონივიყავი მანანასავეთ რომ მივაღწევდი ყველაფერ იმას რაც მინდოდა , ნიკაც მოვიდა და წავედით ბათუმში , ზღვასთან ახლოს ბინა ავიღეთ , ცოტახანი დავისვენეთ და გარეთ გავედით ,
-ნიკოლოზ
-რაო
-წამო იქ ვაკანსიაა ამოკრული და გავესაუბროთ
-მარიამ
-ნიკოლოზ გადაწყვეტილია
-კარგი
-გამარჯობა
-გამარჯობათ , ვაკანსიაზე გვსურს გასაუბრება ,
-სამწუხაროთ ავიყვანეთ უკვე
-კარგი ,მადლობა
-არაუშავს პაწუ ჯერ მხოლოდ დღეს ჩამოვედით , ცოტახანს მოიცა , წამო ზღვაზე გავიდეთ
-არმიყვარს ცურვა
-არ იცურაო მერე ისე იყავი
-კაი წამო
ძალიან ცხელოდა მაგრამ მაინც კარგი იყო ზღვა მამშვიდებდა სულ მიყვარდა მისი ხმისს მოსმენა , საღამოს ნიკა უკან უნდა წასულიყო რადგან მასაც საქმეები ქონდა
-მარიამ , ანგელოზო ხოიცი არა როცა დაჭირდებიაქ გავჩნდები
-კი ნათლი ვიცი , მშვიდობიანი გაზა მიყვარხარ ძააან ,
-მეც პატარავ,
წავიდა ნიკაც დავრჩი მარტო უცხო ქალაქში , უკვე ორი წელი იყო გასული მაგრამ ის მაინც ჩემს გულში იყო , არადა არ მშორდებოდა გულიდან , როგორ მინდოა შორიდან მაინც მომეკრა თვალი სადმე , მაგრამეს პატარა სამყარო იმდენად გაზრდილიყო რომ ვერადა ვერ გვახვედრებდა ე რთმანეთს ამ ორ ადამიანს