მეორე დილით ავდექი,კაფეში წავედი ყავის დასალევათ,ყავას ვსვამდი,ნათიამ რომ დამირეკა. ერთ კვირაში ჩემი დაბადებისდღეა,წვეულებას ვაწყობ ჩემს რესტორანში და მოდიო.-მეც დავეთანხმე.საუბრის დროს დავინახე, რომ ვიღაც ძალიან სიმპათირი მამაკაცი მიყურებდა.ცოატახნში ჩემთან მოვიდა და ქართულად მკითხა
-შეიძლება?
-დიახ დაბრძანდით
ხელი გამომიწოდა
-უჩა ყიფიანი.
-სასიამოვნოა.მეც შევაგებე ჩემი ხელი- გვანცა! გვანცა ონიანი.
-რა სასიამოვნო დამთხვევა.- სვანი ხართ ჩემსავით.გაიღიმა და ისეთი სასიამოვნო ღიმილი ქონდა ლამის დავდნი.ძალიან სიმპათიური იყო,გასაგიჟებლად სიმპათიური...ხელი გამიშეშდა.მესაუბრებოდა და არც გაგვიშვია ერთმანეთისთვის ჩამორთმეული ხელი.
აზრზე აკოს ხმამ მომიყვანა...
-აქ რა ხდება?
-აკო?შენ თვითონ რას აკეთებ აქ?
-რახდება მეთქი აქ?-ვინ არის ეს?
დავინახე რომ ძარღვები დაეჭიმა ცოტაც და ალბათ ატყდებოდა უშვი ქოჩორს ხელი...
-ჩემი საქმროა.-უჩა ყიფიანი.
ამის თქმა და უჩას ხველა აუტყდა.-თვალით ვანიშნე ამყევითქო.
-და შენ თვითონ ვინ ხარ?კითხა ყიფიანმა.
-მე?-მოიცა შენმა საქმრომ არ იცის რომ შენი შვილის მამა ვარ?
-საიდან უნდა იცოდეს ეგ?ერთი კვირაა რაც გამომეცხადე.-ბოდიში შენი ფოტოები რომ ვერ ვანახე...
-ა შენ ხარ გვანცას შვილის მამა?-ძალიან კარგი მიხარია რომ გაგიცანი.-უჩა ყიფიანი.
ხელი გაუწოდა მაგრამ აკომ არ ჩამოართვა...
-განანებ ამ ყველაფერს გვანცა შარაშენიძე.-.ჩვენ კიდევ შევხვდებით უჩა.
იაზოდ დაუძახა სახელი და კაფიდან გავიდა..
-მოიცა აბა ონიანიო?-თუ მის გვარზე ხარ?
-არა დედაჩემის გვარზე ვარ,სინამდვილეში შარაშენიძე ვარ გვარად...
-ეხლა უნდა მცემონ შენს გამო?-ეს რა შარში გამხვიე.
მითხრა და გაიცინა..-შენნაირი ლამაზი ქალის გამო ავიტან ერთ ცემას.
-მაპატიე.- საცოლე ყავს და თავს მაინც არ მანებებს.-იქნებ შემეშვას.-ის გოგო ორსულად არის და არ მინდა ჩემსავით მარტომ გაზარდოს ბავშვი.
-გიყვარს?
-კი!ძალიან მიყვარს.-მაგრამ ერთად ვერ ვიქნებით...
-მომეცი შენი ნომერი და თუ რამე დამირეკე,ეგრევე შენთან გავჩნდები.
.ნომრები გავცვალეთ და კაფიდან გამოვედით...
ერთი კვირა არაფერი მომხდარა ყოველდღე აკითხავდა აკო დათას.ისეთი ბედნიერი იყო დათა მეც ვბედნიერდებოდი...სამზარეულოში ვიყავი აკო რომ მოვიდა და დათა მოიყვანა...
-შემოდი.
-როგორ ხარ?
-კარგად.შენ როგორ ხარ?
-მეც კარგად.საქმრო როგორ გყავს?
-კარგადაა...
-კარგია ბედნიერებას გისურვებ.
-მადლობა შენც ბედნიერი იყავი.
-განანებ გვანცა,აი ამ ყველაფერს განანებ-.შენ რა გგონია ცხრა საქმრო რომ გყავდეს გადამიყვარებ?შენს თვალებში ვკითხულობ რომ გიყვარვარ..-როგორ უნდა ფეხებზე დაკიდება, ხელის კვრა და სამუდამოდ დაკარგვა.-განახებ ამ საღამოს მაგას..
-კარგი გელოდები.სიცილით ვუთხარი და თვალი ჩავუკარი.არადა გული მისკდებოდა.
-მოდიხარ ნათიას დაბადებისდღეზე?
-კი მოვდივარ.-შენ საქმროსთან ერთად მოდიხარ?
-კიი უჩასთან ერთად მოვალ.
-კარგი.-წავედი საღამომდე მაშინ.
წავიდა და მომზადება დავიწყე...ვერცხლისფერი ტანზე გამოყვანილი გრძელი კაბა ჩავიცვი, ზურგი ამოღებული ქონდა და ბეჭებზე გადადიოდა. წინ სულ დახურული იყო.თმა მაღლა ავიწიე კოსად,მაკიაჟი გავიკეთე,თეთრი ფეხსაცმელი და თეთრი კლაჩი დავიკავე.სარკეში რომ ჩავიხედე ჩემი თავი ვერ ვიცანი..-ვაუ გვანცა დღეს ვარსკვლავი შენი იქნები.ვუთხარი ჩემს თავს და უჩას დავურეკე.
-გამარჯობა უჩა.-შეგიძლია დღეს ჩემი დაქალის დაბადებისდღეზე ჩემი საქმრო იყო?
-რა გინდა შენ მართლა მცემოს იმ გიჟმა?
-ნუთუ გეშინია?
-არა უბრალოდ გიყვართ ერთმანეთი და სისულელეებს აკეთებთ.-გულს ტკენთ ერთმანეთს მეტი არაფერი...
-კარგი წამოხვალ თუ არაა?
-კი წამოვალ გამოგივლი ნახევარ საათში.
-იყოს ჩემი მანქანით მოვალ..
რესტორანში მივედი.უჩა უკვე იქ დამხვდა,მანქანიდან გადმოვიდა და ხელკავი გამომდო.
-დღეს ულამაზესი ხარ.-დაჩრდილავ აქ მყოფ ქალებს."მითხრა და გამიცინა...
-კარგი ნუ მაწითლებ.
-მისთვის გამოეწყვე ხო?
-კიი მისთვის.-ვუთხარი დარცხვენილმა...
-კარგია.-ბედნიერებაა როცა შენნაირ ქალს უყვარს...
რესტორანში შევედით და ყველა მე მიყურებდა,ყველა ვნახეე,ბევრი კომპლიმენტი მივიღე,ბოლოს ნათიამდეც მივახწიე,დაბადებისდღე მივულოცე და მანქანის გასაღები მივეცი.
-ეხლა შოკი მაქვს.-მანქანა მაჩუქე?
-კი ჩემო ლამაზო.-ის მანქანაა რომელიც გინდოდა.
-არ არსებობს.-ნუთუ ჩემი საოცნებო მანქანა გარეთ დგას?ვაიმე შოკი მაქვს.- მიყვარხარ გვანცა ჩემი ვარსკვლავი ხარ შენ...
-ნათია მაცადე ვნახო ეხლა მეც გოგო.
-უი ირაკლი მოდი ნახე.
ირაკლი გადამეხვია და ლოყაზე მაკოცა.
-როგორ ხარ გვანცა?
-კარგად ირაკლი.გაიცანი ეს უჩაა ყიფიანი.-ჩემი საქმრო.უჩა ეს ირაკლია ახალაძე.-ნათიას საქმრო...
-საქმრო?ორივემ გაიოცაა.
-ხო საქმრო.
მომესმა ზურგსუკან აკოს ხმაა...-
მე კი საცოლესთან ერთად მოვედი.-გილოცავ ნათია.
დაბადებისდღე მიულოცა,მივტრიალდი და ელენესთან ერთად რომ დავინახე უჩას ხელი მოვუჭირე.უჩამ ყურში მითხრა დამშვიდდი არ შეგატყოსო...
-გვანცა ცუდად ხარ?
ელენეს ხელი მოხვია და დამცინავი ხმით მითხრა.
-არა!-კარგად ვარ ცუდად რატომ უნდა ვიყო?
-არ გეტყობა რაღაც..-ჩემი შვილი როგორ არის?
-კარგად არის.ვუპასუხე უკმეხად.
-იმედია მალე წახვალ.-ამაღამ მიხვალ შინ და ბავშვს უდედოდ არ დატოვებ,როგორც ამასწინათ ისე.-აი იმ ღამით გახსოვს ხომ?მითხრა და თვალი ჩამიკრა...-თუ არადა წამოვიყვან მე და ელენე მიხედავს ამაღამ.-ხო ცხოვრება?კითხა და ტუჩებში აკოცა...
ისიც დაეთანხმა...
თვალებში ცრემლები ჩამიდგა.უკანასკნელი ადამიანივით მელაპარაკა,შვილი რომ არ აინტერესებს და ყოველ ღამე სხვადასხვა კაცებთან იძინებს...მეტკინა ძალიან და ობოლი ცრემლი გადმომიგორდა...უჩამ მისკენს შემატრიალა ჩამეხუტა და ყურში ჩამჩურჩულა.
-არ იტირო შენი დამცირება უნდა.
-უჩა უნდა წავიდე.-მაპატიე შენ იყავი აქ.-ირაკლი უჩასთან იყავი რა.-რაღაც საქმე მაქვს გავალ და მალე დავბრუნდები.
-გვანცა სად მიდიხარ?
-უჩა გთხოვ უნდა წავიდე...არ გამომყვე...
კარებში გავდიოდი მიკროფონში ხმა რომ მომესმა.
-.ქალბატონო გვანცა უკვე მიდიხართ?
უკან მოვტრიალდი და სცენაზე აკო დავინახე.იღიმოდა..
-სად გეჩქარება?საქმრო გელოდება?-თუ ძალიან საჩქარო არ არის იქნებ 5 წუთი დარჩეთ დარბაზში,იმას მერეც მოასწრებთ რისთვისაც მიდიხართ.
უჩას ძარღვები დაეჭიმა ეხლა გავუხევ სახესო თქვა და მისკენ წავიდა.ირაკლიმ გააჩერა.
-აცადე თვითონ გაარკვევენ,ეს რომ არ გააკეთოს ვერასდროს იქნებიან ერთად.-ვიცი რომ მისი საქმრო არ ხარ და ხელს ნუ შევუშლით ბედნიერებაში...
-კი მაგრამ მაინცდამაინც უნდა დაამციროს ამდენ ხალხში?
-მაგისთვის ხვალ მოვთხოვოთ,რომ შერიგდებიან...
გაშეშებული ვიყავი და ცრემლები მომდიოდა, ჩემი საყვარელი კაცი კულტურულად მლანძღავდა.ძალიან მტკიოდა გული,გავშეშდი და დაველოდე რას იტყოდა.არვიცი რატომ არ წავედი იმ წამსვე იქედან,მაგრამ ფაქტია იქ ვიყავი და ვისმენდი მის სიტყვებს.
-გამარჯობათ პატივცემულო სტუმრებო სულ 5 წუთს ვითხოვ სიტყვას ვიტყვი და თავს აღარ მოგაბეზრებთ.-მაპატიე ნაათია რომ შენი წვეულებით ვსარგებლობ,მაგრამ არ გეწყინება მემგონი ჩემს საყვარელ ადამიანს ხელი რომ ვთხოვო..
.ხელიო?მე მთხოვე ხელს?გავიფიქრე გულში და ცრემლები გადმომცვივდა,გულმა გამალებით დაიწყო ცემა...
-არა აკო შეგიძლია ისარგებლო ამ მომენტით.
-ელენე ცოლად გამომყვები?-იქნები ჩემი ცხოვრების მეგზური და გეყვარები მთელი ცხოვრება ისეთი როგორიც ვარ?
ყველა გაოცებული იყო ამაზე არ ულაპარაკია აკოს ნათიას და ირაკლის...ელენე სცენაზე ავიდა აკოს ტუჩებში აკოცა და მიკროფონში გააჟღერა ,,კიი''.აკომ თვალი მოკრა როგორ გავარდა იქედან გვანცა.ეგრევე მოიშორა ელენე და გაეკიდა.კარებში უჩა და ირაკლი დახვდა.
-იმედები გამიცრუე ძმაო.(ირაკლი)
-არ გაბედო და არ გაყვე თორემ ძვლებში დაგამტვრევ.(უჩა)
-ცოტა ზედმეტი ხო არ მოგდის ბიჭო?(აკო)
-ჭკუიდან ნუ გადამიყვანთ ორივე.
იღრიალა ირაკლიმ...
-აბა რა უნდა?რატომ გავარდა ის?-თვითონ ხო ყავს საქმრო.
-შენ დებილი ხარ?(უჩა)
-ბიჭო ეხლა თავყბას რომ გაგიერთიანებ განახებ დებილს მერე.(აკო)
-მართლა დებილი ხარ აკო?(ირაკლი)
-ბიჭო სულ გაუბერე შენ?-რა პატარა ბავშვივით დამაყუდეთ აქ და მართლა რას მედებილიებით?
-აბა რა საქმრო ბიჭო?-რა საქმრო?მე,დემეტრე,ნათია გიჩიჩინებდით რომ სათოფეზე არავის იკარებდა და დაიჯერე რომ საქმრო ყავდა?
ნათია მივიდა მათთან...
-ბრავო აკო ჩაგეთვალა.-ორი კვირის უკან შენთან იყო.-საქმრო რომ ყოლოდა შენთან იქნბოდა?-მიპასუხე ნუთუ სულ არ იცნობ გვანცას?-მაგრამ შენ ხარ ეგეთი შენ გყავდა საცოლე და გვანცასთან მაინც იყავი.შენნაირი გგონია ისიც ხო?-არა მე ვიცნობ მას 4 წელი არავის იკარებდა.-შენი სიყვარულით კვდებოდა და შენ და ელენეს შორის არ ჩადგა.-თუ მაინც ასე უნდა მომხდარიყო რატომ არ დაანებე თავი?რატომ არ წადი?-ეგოისტო ნაბი*ვარო...
აკო ამ ყველაფერს ისმენდა და ვერ იჯერებდა..
-უნდა წავიდე უნდა ვნახო უნდა დაველაპარაკო...-გთხოვთ გამიშვით.-მითხარით სად იქნება?
-თავის სახლში. აი მისამართი ჩაგიგდე ტელეფონში.- წადი დროზე და ჩემი გოგო დააბრუნე..
გიჟივით ჩახტა მანქანაში და წავიდა.სპიდომეტრი მაქსიმუმს უჩვენებდა გვანცას მანქანაც დაინახა გზაზე აწყვეტილი მიდიოდა.ფარებს უნთებდა და უსიგნალებდა რომ არ შეანელა,ტელეფონზე დაურეკა.უპასუხა..
-გემუდარები გააჩერე მანქანა გთხოვ.
-ოჰ ნუთუ შენ ხარ?რაიყო გაგექცა საცოლე?
-გთხოვ გააჩერე მანქანა და ვილაპარაკოთ.-მაპატიე გთხოვ.
-რა გაპატიო?იმდენი ხალხის წინაშე ბო*ზი რომ გამომიყვანე და უსინდისო დედა?-შენ იცი ჩემს შვილს როგორ ვზრდიდი?-რა ვერ მაპატიე აკო?ის რომ როგორც კი გნახე მეორე დღესვე საწოლში ჩაგიგორდი?-ხო მიყვარდი,მიყვარხარ დღემდე და მაგიტომ გავაკეთე ეს.-არ მეგონა ოდესმე თუ ეჭვი შეგეპარებოდა ჩემში შევცდი ძალიან შევცდი შენში.
-გვანცა გააჩერე მანქანა.- მაპატიე გევედრები.-ოღონდ მანქანა გააჩერე და გპირდები აღარასოდეს გამოვჩნდები შენს ცხოვრებაში.-დათას გეფიცები წავალ.უშენოდ მოვკვდები მაგრამ რომ რამე დაგემართოს ვერ გადავიტან...-მიყვარხარ!ბავშვობიდან მიყვარხარ.-შენს გარდა ვერასდროს ვერ ვამჩნევდი სხვას.-ოღონდ კარგად იყავი და წავალ...
-წადი აკო.- წადი უკან ნუ მომსდევ.-ნუ მომსდევ თორემ ავილეწები...
-ჯანდაბა!-გააჩერე ამის დედაც ეგ წყეული მანქანა.-მიყვარხარ გახსოვდეს რომ მიყვარხარ.
-სულ შენ მიყვარდი აკო...-ვუთხარი და შუქმა თვალები მომჭრა, გამაყრუებელი სიგნალების ხმა ჩამესმა ყურში და მეტი არაფერი მახსოვს.
-არა არაა ოღონდ ეგ არაა გვანცააა.
ბღაოდა და მისი სხეული მიხუტებული ყავდა.
-გთხოვ გაახილე თვალები გემუდარები არ დამტოვო.
სასწრაფოს ხმაზე მოვიდა გონს.მალე ექიმი დროზე,ყვიროდა.სასწრაფოს მანქანაში ჩასვეს და თვითონაც შიგნით შეყვა...პულსი აქვს თქვა ექიმმა, სწრაფად სისხლისგან იცლება და მრავალი მოტეხილობა აქვს..საავადმყოფოში როგორც კი მივიდნენ საოპერაციოში შეიყვანეს...5 საათი უკეთებდნენ ოპერაციას...ყველას გააგებინა რაც მოხდა. ჩაკეცილი იყო კედელთან და ცრემლებს ვერ იკავებდა.ღმერთს თხოვდა რომ გადაერჩინა მისი სიყვარული და პირდებოდა რომ წავიდოდოდა მისი ცხოვრებიდან,თუ ამას გვანცა მოინდომებდა.ნატა კივილით შევარდა საავადმყოფოში. აიკლო იქაურობა,ღმერთს ეხვეწებოდა, რომ ერთი შვილი ყავდა უკვე გარდაცვლილი წყეული ავარიით და მეორესაც ნუ წამართმევო...
-შენი ბრალია ყველაფერი აკო ნაკაშიძე.-შენს გამო ჩემი შვილი ერთხელაც არ ყოფილა ბედნიერი...-დაწყევლოს ის დღე ღმერთმა როცა აქ ჩამოდი და შეხვდი...-ორმაგად იტანჯებოდა შენი ნახვით.
-ხო ჩემი ბრალია.-აქ ვარ და მომკალით.-გვანცა თუ ვერ გადარჩება ისედაც მკვდარი ვიქნები...
-კარგით დაწყნარდით.-ჩემი გვანცა ძლიერია და აუცილებლად გაუძლებს...(ნათია)
-მამა დედა ცად არის?
აკოს გული მოეწურა დათას ხმის გაგონებაზე.რა უნდა ეთქვა შვილისთვის?
-დედა ცოტა ცუდად არის მა.-მალე მოვა კარგი?დუდა ძიას წაყევი ბევრ სათამაშობეს გიყიდის.-წაყვები მაა?
-კი წავკვები.
-დუდა წაიყვანე რა.
დუდამ დათა გამოართვა და წაიყვანა. 5 საათის მერე გამოვიდა ექიმი და უთხრა რომ პაციენტი კრიტიკულად მძიმეა. კომაში ჩავარდა და არ იცოდნენ როდის გაიღვიძებდა.
-ორსულად იყო.- ბავშვი დაკარგა და შინაგანი სისხლდენა წავიდა.-ყველაფერი გავაკეთეთ მაგრამ კომაშია.ეს უკვე მასზეა დამოკიდებული როდის გაიღვიძებს.-უნდა დაველოდოთ...
-ორსულად იყო და მე რა გავაკეთე?
კედელს დაუშინა ხელები,ბღაოდა და ადამიანს არ გავდა.-ჩემი შვილი მოვკალი!ხელები სულ გაუსისხლიანდა.ირაკლიმ შეაჩერა.
-კარგი დამშვიდდი.-კარგი არჩევანი გააკეთა გვანცამ.შენსავით სიყვარული ერთეულებს შეუძლიათ.- უფალი არ გაგწირავთ....
ორი თვე.ზუსტად ორი თვე დადიოდნენ საავადმყოფოში დათა და აკო.ორი თვე ელაპარაკებოდნენ .პაწაწუნა ხელებით ეფერებოდა დათა დედას.აკოს ობოლი ცრემლი გადმოუვარდებოდა ხოლმე თვალიდან,დათას შემხედვარე.ორი თვე ადამიანს აღარ გავდა, საავადმყოფოში ათენებდა და აღამებდა,დათას სახლში გაიყვანდა და თვითონ უკან ბრუნდებოდა...
-გვანც ჩემო ანგელოზო.გეყოს ამდენი ძილი გაახილე გთხოვ თვალები.-დათას ენატრები,ნატა კვდება ტირილით ყოველდღე.-ნათიას ირაკლიმ ხელი თხოვა და შენ გელოდება მეჯვარეთ.-გვანცა სანამ არ მოვა მანამ ქორწილს არ გადავიხდიო,დატანჯა ბიჭი..-ოღონდ გაიღვიძე და ჩემი დედაც.ოღონდ გაიღვიძე და დათას და შენს თავს გეფიცები არასდროს გამოვჩნდები შენს ცხოვრებაში.-სიკვდილი რომ დამჭირდეს მოვკვდები და წავალ შენი ცხოვრებიდან..
-ასე ძალიან გიყვარს?
-ელენე?აქ რას აკეთებ?
-დასამშვიდობებლად მოვედი.-საქართველოში ვბრუნდები.
-ბავშვი?მუცელი რატომარ გეტყობა?რა გააკეთე ელენე?
-არაფერი.-უფროსწორად შენი ცხოვრბის დანგრევის გარდა არაფერი გამიკეთებია...-სამწუხაროდ გვიან მივხვდი ამას, იმედი მაქვს რომ გვანცა გამოკეთდება..-.არ ვყოფილვარ ორსულად მოგატყუე...შემეშინდა შენი დაკარგვის.-ვხედავ როგორ გიყვარს გვანცა და მივდივარ შენგან სამუდამოდ.
-გაეთრიე აქედან და გვანცას სახელი მეორედ აღარ ახსენო.-თვალით აღარ დამენახო.
გვერდით მიუწვა საყვარელ სხეულს და სახეზე ფერება დაუწყო. ისეთი ფერმკრთალი იყო,ისეთი უმწეო თავი ვეღარ შეიკავა და სულ ოდნავ შეეხო ტუჩებზე.
-მიყვარხარ ჩემო ანგელოზო.-ვიცი რომ გესმის.-უნდა წავიდე მეც,ვიცი რომ კარგად იქნები.-თუ ჩემი გესმის იცოდე რო მთელი ცხოვრებაა მიყვარხარ და დარჩენილი ყოველი წუთი და წამი მეყვარები.-მადლობა რომ მომეცი საშუალება მეგრძნო რას ნიშნავს იყო დათას მამა.-მიყვარხარ..
ტუჩებს სულ ოდნავ შეეხო და ცრემლი გადმოუვარდა თვალიდან.ხელზე შეხება იგრძნო,სახეზე დაუკვირდა და დაინახა,აშკარად დაინახა რომ ტუჩები გაამოძრავა.გარეთ გავარდა ექიმის ძახილით.
-ექიმო იღვიძებს.- ის იღვიძებს.
ექიმები შეცვივდნენ პალატაში და აკო გარეთ გაუშვეს...
თვალები გავახილე ვერაფერს ვგრძნობდი ყველაფერი დაბუჟებული მქონდა..
-სად ვარ?
-საავადმყოფოში ხართ ქალბატონო გვანცა გახსოვთ რა მოხდა?
-დიახ ავარიაში მოვყევი ხომ არავინ დავაშავე?
-არა თქვენი თავის გარდა არავინ...
-რატომ ვარ დაბუჟებული?
-ორი თვეა არ განძრეულხართ და იმიტომ..
-ორი თვე?-ვაიმე ჩემი შვილი ჩემი დათა როგორ იქნება უჩემოდ..
-კარგად არის თქვენი შვილი.-ყოველდღე მოყავდა თქვენს მეუღლეს გეფერებოდათ და გელაპარაკებოდათ.-იმდენი ინერვიულა თქვენმა მეუღლემ ეს სუსტი კაცი უფრო დასუსტდა.იშვიათია ასეთი სიყვარული და უფალმა არ გაგწირათ.-ნელნელა გაგივლის დაბუჟება და მგრძნობელობაც დაგიბრუნდებათ...
-ჩემს მეუღლეს?
-ხო ახლაც აქაა, დღეც და ღამეც თქვენთან იყო.-აქ გადმოცხოვრდა..
.მითხრა ექიმმა და გაიცინა..
-ჩვენ გავალთ ახლა და შემოვუშვებთ...
ყველა სიტყვა გამახსენდა რასაც აკო მელაპარაკებოდა,მეგონა რომ მესიზმრებოდა და თურმე ის მელაპარაკებოდა..მახსოვს რომ ელენეც იყო აქ.კი კი იყო გავიგონე ყველაფერი...ვფიქრობდი და კარიც გაიღო...
აკო დავინახე განადგურებული, არაფერი დარჩენილიყო იმ აკოსგან მე რომ ვიცნობდი.თვალები ჩაშავებული ქონდა უძილობისგან.წვერი მოზრდილი და ძალიან დასუსტებული...
-ჩემო ლამაზო ჩემო ანგელოზო მადლობა უფალს კარგად ხარ გაიღვიძე და გხედავ...
-აკო?როგორ ხარ?დათა როგორ არის?
-კარგადაა დათა.-ახლა დავურეკე ნატას მოდიან...
ნატამ შემოგლიჯა კარები რასაც ქვია.
- დე როგორ მომენატრე ჩემო ცხოვრება.-უფალს მადლობა რომ შენი თავიც არ წამართვა..
.სულ დაუკოცნა სახე..
-კარგი დედა დავიხრჩვი.ვუთხარი სიცილით.-დათა სადაა?
-აქაა.თავი შემოყო დუდამ.
-დედიკოო
-დე ჩემო ანგელოზო როგორ მომენატრე.გულში ჩავიკარი ჩემი პატარა...-ეშმაკუნა დედიკოს გამართულად ამბობ?
-მამიკომ მასწავლა ტ არა კუო.
-ჩემო ნიჭიერო...
-ნათი ჩემო ლამაზო შენ არ ჩამეხუტები?
-ჩემო ვარსკვლავო ჩაგეხუტები აბა რას ვიზამ..
-კარგი ნუ დამტირიხარ გოგო კი არ მომვმკვდარვარ ცოცხალი ვარ.
-ვიცი ბედნიერების ცრემლებია.-იცი შენ გელოდებოდით.ირაკლიმ ცოლობა მთხოვა...
-ვაიმე რა მაგარია გილოცავთ ბავშვებო.
ექიმი შემოვიდა.
-როგორაა ჩვენი მძინარა პაციენტი?
-კარგად ექიმო გამიარა დაბრუჟებამ და როდის გამწერთ ?
-3 4 დღეში ანალიზებს გაგიკეთებთ და გაგიშვებთ.
-ესეც ასე .ტაში შემოკრა ნათიამ.-ესეიგი ერთ კვირაში ქორწილი იქნება და მეჯვარე შენ ხარ.
-რა მაგარიაა. ყველას ერთდა ჩავეხუტე.აკოსკენ გავაპარე თვალი.კუთხეში იყო მარტო და მიყურებდა.თვალი მოვაშორე.
-კარგით გეყოთ ახლა.- მოვიცილე და აკო ოთახში რომ ვერ დავინახე გული მეტკინა. გამახსენდა როგორ მეჩურჩულებოდა ოღონდ გაიღვიძე და წავალ შენი ცხოვრებიდანო.-წავიდა სიტყვა აასრულა ჩემგან წავიდა...ცრემლები გადმომცვივდა...
-რა გჭირს დედიკო?
-არაფერი დეე...
-კარგი წავალთ ჩვენ და ხვალ მოვალთ.
-კარგი ნათი ხვალამდე...
-რატო მოიწყინე?
-აკო წავიდა.-გამახსენდა რომ მეუბნებოდა რომ გაიღვიძებ და დავინახავ კარგად ხარ სამუდამოდ წავალ შენი ცხოვრებიდან რომ მეტი ზიანი აღარ მოგაყენოო.-მის გარეშე მოვკვდები დე..
-არ წავა.-აკო არ დაგთმობს ასე ადვილად.-იცი როგორ უყვარხარ?-თავიდან კი ვეჩხუბე მაგრამ მერე რომ დავინახე რა დღეში იყო.-აქეთ შენ გტიროდი,იქეთ იმას და ყველაზე მეტად დათას...
იმ დღის მერე აღარ მოსულა საავადმყოფოში.ვკითხულობდი და არავინ არაფერი არ იცოდა.გამომწერეს და ნათიას ქორწილისთვის დავიწყეთ მზადება...ქორწილის დღეს გრძელი ატლასის დაშვებული ბარძაყამდე შეხსნილი კაბა ჩავიცვი. ზურგზე და წინ სამკუთხედი ჭრილით...თმა მაღლა ავიწიე,მაკიაჟი გავიკეთე და სალონიდან გავედით.ჯვრისწერამ კარგად ჩაიარა,ბრინჯიც ბევრი მივაყარეთ სიძე დედოფალს და რესტორანში წავედით...საკმაოდ დიდიხნის დაწყილი იყო ქორწილი აკო რომ შემოვიდა...დავინახე და 10 წლის სიცოცხლე მომემატა.ისე გამიხარდა პატარა ბავშვივით ავჟიტირდი. ერთი სული მქონდა როდის ვნახავდი და თუნდაც ლოყაზე მაკოცებდა...მაგიდასთან მოვიდა ნათიას და ირაკლის მიულოცა.ხო მართლა ირაკლის მეჯვარე უჩა იყო ხო აი ის უჩა ვითომ ჩემი საქმრო..
-გვანცა როგორ ხარ?
-კარგად აკო შენ როგორ ხარ?
-მეც კარგად მადლობა...
-რატომ არ მოხვედი ჩემს სანახავად?
-არ მეცალა ბოდიში.
ვხედავდი როგორ მარიდებდა თავს და თვალებს აქეთ იქეთ აცეცებდა.თვალებში არ მიყურებდა და ამან დამაეჭვა...
-რატომ არ მიყურებ თვალებში?
-რაა?გამომხედა
-თვალებში მიყურე
-წამო ვიცეკვოთ..
-კარგი წავიდეთ.
ხელები თეძოებზე მომხვია მე კი კისერზე ჩამოვაწყვე...თავი მის კისერში მქონდა ჩადებული და მისი გულის ხმა მესმოდა..მიყვარდა ეს კაცი.მთელი ჩემი ცხოვრება მიყვარდა და უბრალოდ არ ვაღიარებდი.ჩემი სხეული მას ითხოვდა, ჩემი გულიც ,ტვინიც და თითოეული უჯრედიც.ხელები ზემოთ მხრებზე დამადო, ძალიან ძლიერად ჩამიკრა გულში, მერე ლოყებზე მომეფერა, თავი ამაწევინა, თვალებში ჩამხედა.ტუჩებზე სულ ოდნავ მომაწება ტუჩები და მიჩურჩულა.
- რაც არ უნდა მოხდეს.- იცოდე რომ სულ მიყვარდი,მიყვარხარ და მეყვარები სიცოცხლის ბოლო წუთამდე.
თვალებში ცრემლები ქონდა.ეს სიტყვები მითხრა და წავიდა.
გაშეშებული ვიდექი ერთ ადგილას ვერ გავიგე სად გააქრა...აზრზე დათას ხმამ მომიყვანა კაბაზე მექაჩებოდა...
-დე მამიკომ რაღაც მომცა მითხრა დედას მიეციო...
-რა დე?
-აი ეს.
კონვერტი იყო დათა ნატას ჩავაბარე და მანქანაში ჩავჯექი.კონვერტი გავხსენი და კითხვა დავიწყე.
-ჩემო ანგელოზო,ჩემი ცხოვრების სიყვარულო,მაპატიე რომ ვერ გაგიფრთხილდი, მაპატიე რომ ვერ გაგაბედნიერე.ღმერთია მოწმე თუ რა ძლიერ მიყვარხარ.იცი როდიდან მიყვარხარ?ველოსიპედზე რომ კატაობდი კორპუსის წინ,ყვავილებიანი კაბა გეცვა და თმა გქონდა გაშლილი. შენი სიცილი.ხო მაშინ სულ რაღაც 4 წლის იყავი მაგრამ განსაკუთრებული გრძნობა გამიჩნდა შენს მიმართ. იზრდებოდი და უფრო და უფრო ვუახლოვდებოდით ერთმანეთს.გყვებოდი ყველა სიგიჟეში.მთელს უბანს ვაწიოკებდით.ყველაფერი მიღირდა შენს ერთ გაცინებათ.მერე გაიზარდე.როდის დაქალდი ვერ გავიგე.გახსოვს სოსოს რომ უყვარდი?ვცემე შენს გამო.ყველა ვინც კი შენზე იფიქრებდა მაინც, ყველას გზიდან გაშორდებდი, არავისთვის მემეტებოდი.მეგონა რომ ყველა გატკენდა..მაგრამ ვერც მე გაგიფრთხილდი, მე ყველაზე მეტი გატკინე და მაპატიე.შენზე მეტად მტკივა შენი ტკივილი და მე მივდივარ აქედან ,აღარასოდეს გნახავ.უფალს პირობა მივეცი თუ გაიღვიძებდი წავიდოდი.შენ გაიღვიძე და მეც უნდა წავიდე. უკვე კარგად ხარ.დათას გაუფრთხილდი და ბედნიერი იყავი.მშვიდობით ჩემო სიყვარულო.სულ შენ მიყვარდი...
წერილის კითხვა დავამთავრე და არაადამიანური ხმით დავიწყე ბღავილი...მანქანა დავქოქე და სასტუმროში წავედი სადაც ცხოვრობდა და ღმერთს ვთხოვდი ოღონდ დამხვედროდა და არასდროს გავუშვებდი...სასტუმროში გიჟივით შევარდი კარებზე ვაბრახუნებდი...
დუდამ გამომხედა.
-მითხარი რომ აქ არის დუდა...
-წავიდა!
-დუდა გემუდარები მითხარი სად წავიდა...
-ვერ გეტყვი არ მაქვს უფლება დამაფიცა.
-დუდა გთხოვ ვერ ვისუნთქებ მის გარეშე მოვკვდები.
-დამშვიდდი გთხოვ გვანცა.-ვერ გეტყვი არ შემიძლია არ მაპატიებს არასდროს რომ გითხრა...
ოფიციანტი დავინახე ჭურჭელი მოქონდა დანას ვტაცე ხელი და ყელზე მივიდე.
-ან მეტყვი სად წავიდა ან ეხლავე გამოვისვამ ამ დანას და ხომ იცი რომ უფრო არ გაპატიებს...
-ეგ არ ქნა გვანცა გთხოვ.-აკო გამოდი გარეთ ამის დედაც ნუ გამაგიჟეთ.
-აქ არის?
-გვანცა დადე დანა რას აკეთებ?
-შენ აქ ხარ?მე აქ რა დღეში ვარ მისმენ და რეაქცია არ გაქვს?
-მივდივარ უნდა წავიდე.
-მერე მე რას მიშვები?დათას რა პასუხი გავცე რომ ვეღარ გნახავს?
-დადე დანა და ვილაპარაკოთ.- გთხოვ დადე დანა.
-მითხარი რომ არ წახვალ.
-არ წავალ დადე დანა.
დანას ხელი გავუშვი, ხელი მომკიდა და ოთახში შემათრია, კედელს მიმანარცხა და მუჭი დაარტყა.
-ამის დედაც რას აკეთებ?-უნდა გამაგიჟო?მიპასუხე უნდა გამაგიჟო?-ჯანდაბა გაიღე ხმაა.
-სულ შენი მიყვარდი,სულ შენ მიყვარხარ,სულ შენ მეყვარები.-ამოვიჩურჩულე მის ტუჩებთან...ვაკოცე და ხელები მოვხვიე.
-მაგიჟებ.-საოცრება ხარ!- მინდიხარ და მიყვარხარ ჩემო ანგელოზო.
ხელში ამიყვანა და საწოლზე დამაწვინა.ვეფერებოდით ერთმანეთს და დამეფიცება რომ ასეთი სიამოვნება არასდროს განმიცდია. სრულყოფილად ბედნიერი ვიყავი.სიამოვნების ზენიტს რომ მივახწიეთ მკერდზე თავი დამადო.სუნთქვა რომ დაირეგულირა ტუჩებზე მაკოცა მოწყვეტით და ყურთან ჩამჩურჩულა.
-ცოლად გამომყვები?
ბედიერებისგან თვალები დავქაჩე და მეც ყურში ჩავჩურჩულე.
-თანახმა ვარ ჩემი ცხოვრების სიყვარულო:
.მერე იყო ქოწრილი,ბედნიერების და სიყვარყლის ყოველი დღე...ერთი ცუდი ის იყო რომ შვილი არ მიჩნდებოდა და ამას ძალიან განვიცდიდი.
15 წლის შემდეგ..
-დედაა ! მამა!
-რაიყო შვილო რატომ ყვირიხარ მოგზდევს ვინმე?
-მამა დედა სადაა?
-აქ ვარ შვილო
-ბებო სადაა?
-მეც აქ ვარ.
-რახდება თვქი ბიჭო ნუ დაგვზაფრე ხალხი...
-რა დააა რა დააა....
-დათა თქვი.
-თქვენი ბიჭი შეყვარებულია და სულ ის მეყვარებააა..-გასაჩივრებას არ ექვემდებარება და მალე გაგაცნობთ...
-ვაიმე დედამ გეხუტუნოს შენ.-ჩემი დიდი ბიჭი.მოდი ჩაგეხუტო.
-ვახ ჩემი ვაჟკაცი როდის გაიზრადე ბიჭო ასე?აკომ ხელი დაკრა შვილს მხარზე.
ნატა ბედნიერი შესცქეროდა მათ და ბედნიერების ცრემლებს ყრიდა...
ეზოში გავიდნენ აკო და გვანცა ჰამაკში ჩაჯდნენ ჩახუტებულები.
-სულ შენ მიყვარდი ჩემო სიყვარულო.
-მეც სულ შენ მიყვარდი ჩემო
შავთვალება ბიჭო..
დ ა ს ა ს რ უ ლ ი