-არ მაინტერესებს არაფერი კა/პა ბეტიზე.
შევნიშნე მისი დაჭიმული ძარღვები. იდაყვში ხელი ჩამავლო, გარეთ გამათრია, მანქანაში ჩამტენა და კარი ჩმიკეტა. მინაზე ვუკაკუნებდი.
-გამიშვი... გამიშვი ნიკა.
მანქანას შემოუარა და მძღოლის სავარძელი დაიკავა.
-სად მიგყავარ?
-იქ სადაც არავინ იქნება და დავილაპარაკებთ, სადაც შენი ისტერიკების შემსწრე მხოლოდ მე ვიქნები.
მანქანას სწრაფად მიაქროლებდა. სანაპიროზე გააჩერა, მანქანიდან პირდაპირი მნიშვნელობით გადმომათრია და მიყრუებულ ადგილას გამთრია.. იდაყვზე ხელი გამიშვა და ეს იმდენად მოულოდნელი იყო, რომ წავიქეცი. თვალებში ცრემლი ჩამიდგა. იმდენად გაამწარა ბეტიზე კა/პა რომ ვთქვი ამასაც კი აკეთებდა... უცბად გამახსენდა ,რომ მხოლოდ ნახევრად გამჭირვალე პენუარი მეცვა და დავიმორცხვე...იმ საღამოსაც კი არ დავმდგარვარ მის წინ შიშველი. ჩემი სხეული დღემდე არცერთ ადამიანს არ ენახა. ახლა კი მის წინ მხოლოდ პენუარით ვიყავი. ფეხზე წამოვდექი და უკან დაბრუნდება მინდოდა მაჯაში რომ ხელი ჩამავლო.
-არ მაინტერესებს ახლა მომისმენ მერე კი მე მოგისმენ.
-პირიქით ვქნათ.
რისხვით ვუთხარი და თვალებში ჯიქურად ჩავაშტერდი
-კარგი.
მანაც ბრაზით მომიგო.
-არ გაპატიებ.. ჩემ მიტოვებას და ბეტისთან წასვლას არასოდეს გაპატიებ გასაგებია... არ გააპტიებ ყოველგავრი ახსნის გარეშე ჩემი 6 წლით მიტოვებას. უბრალოდ სისასტიკეა მიატოვო ადამიანი ყოველგავრი ახსნის გარეშე ადგე და სამუდამოდ გაქრე მისი ცხოვრებიდან. ნუ სამუდამოდ არ გამქრალხარ, მაგრამ ეგ ჯობდა ახლა შენს ბეტისთან დანახვას. იცი მაინც რა მომივიდა? მერჩივნა მომკვდარიყავი ვიდრე დამენახა როგორ იჯექი მის გვერდით და ხელი გქონდა გადახვეული. მერჩივნა მკვდარი მენახე ვიდრე სხვა ქალთან.არ ვიცოდი სადწავსულიყავი. მინდოდა იმ წამსვე მოვმკვდარიყავი.. თანახმა ვიყავი სიკვდილზე ოღონდ არ დამენახე სხვა ქალთან ერთად როგორი ბედნიერი იყავი. სიკვდილი ვინტრე. გული გაჩერდა და სუნთქვაც შეწყდა.. რელაობაში ნეკას ხმამ დამაბრუნა დეო ისე საყავრლად დამიძახა და ატირდა არ შემეძლო ისვე შენთვის მეყურებინა. იცი რა? შეკითხვაზე :"რას ვერ აპატიებდით ადამიანს", ყველა თამამად გაიძახის: "ღალატს", მე კი ადამიანს ვერ ვაპატიებ, როდესაც მეუბნება:"მე შენს მიყვარხარ", ან თუნდაც "შენთვის დავბრუნდები", და სინამდვილეში ჩემგან წასასვლელი გზის იმ ჩახვეულ ნაწილში ისე უეცრად იკარგება, თითქოს ეს სიტყვები მისი პირიდან არასდროს გამიგია.
მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ, როდესაც ზურგს შემაქცევს და ისე გამეპარება, თითქოს არასდროს უარსებია ჩემ ცხოვრებაში. თითქოს არასდროს ვყოფილვართ ერთდ. .
მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ, როდესაც ჩემს თავმოყვარეობას ფეხქვეშ გათელავს, და იფიქრებს:"ნეტა ერთი რა, მეორე დღეს აღარც ემახსოვრება"..
მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ, როდესაც ჩემთან ჩემია, სხვასთან სხვისი.
მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ წარსულის დავიწყებას და აწმყოსთან შეგუებას.
მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ, საკუთარი ბედნიერებისთვის ჩემი კეთილდღეობის გაწირვას და ჩემივე ცეცხლზე ხელის გათბობას მაშინ, როდესაც შეგვიძლია ორივემ გავითბოთ.
მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ, როდესაც მეტყვის "ძლიან მიყავრხარ", ამ დროს კი ყველაფერი სხვაგვარადაა.
მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ, ერთმანეთისთვის ნაჩუქარი თბილი მზერის, ღიმილიანი სახის, ჩაჭიდული ხელების და მოციმციმე თვალების დავიწყებას..
მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ, ერთ დღეს "გამარჯობა"-ს, მეორე დღეს კი მკაცრ მზერას.. მზერას, რომელიც თვითონვე დაგაეჭვებს საკუთარი თავის არსებობაში.
მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ,"მიყვარხარ", შემდეგ კი "გადამიყვარდი", იმიტომ, რომ სიყვარული ჩემთვის არ არსებობს. ჩემს სიცოცხლეში, მხოლოდ იმედგაცრუება, ტკივილი და გზაა, რომლის გავლის დროსაც მუდმივად უკან ვიყურები, იმის იმედით, იქნებ ვინმე მაინც მომყვება.
მე ადამიანს ვერ კი არა, არ ვაპატიებ! იმიტომ,რომ უკვე მეყო რაც ვაპატიე..გასაგებია-ვკიოდი ვწიოდი მუშტებს ვუშენდი მტკიოდა...და ამ ტკივილს უფრო ვუმატებდი - ვერ გაპატიებ ჩემს მიტოვებას, მაგრამ მიყავრხარ. მაქსიმე? მაქსიმე უბრალოდ მეგობარია რომელმაც შენ ნერვებზე კაკუნი შემომთავაზა, მეც დავთნხმდი მე არ მიყავრს ის.. უბრლაოდ ის არის ადამიანი ვინც რთულ დროს გვერდში მედგა... ლუკა რომ გამოუშვეს და ქუჩაში ღამე დამხვდა... როცა ჩემი გაუპა/ივრება სცადა ის დამეხმარა. როცა მინდოდა მან გამოანათა და ცხოვრებას აზრი შესძნა.. მერე გაჩნდა ნეკა და მან ყველაფერი დამავიწყა ახლა კი შენ ისევ რევ ჩემს ძლივსდალაგებულ ცხოვრებას. შენ? შენ სად იყავი ამ დროს? ბეტის გამო წახვედი. არასდროს გაპატიებ ჩემ მიტოვებას... ილოცე შენი მიზეზი საკმარისად სერიოზული იყოს რომ გაპატიო და ისვე მთელი გულით მიყავრდე.
ისვე ვყვიროდი. ბოლოს ჩავიკეცე და ხელები სახეზე ავიფარე ჩაიმუხლა და გულში ჩამიკრა...
-მიყვარხარ ლიკა.
ხმა არ ამომიღია.. ისევ ვტიროდი. მივტიროდი წარსულს რომელჯც დაიკარგა, აწმყოს რომელსაც წარსული შთნთქვადა და მომავალს სადაც ნიკა არ იყო... მიყავრდა მართლა მიყავრხა ღამე მარტო დარჩენილი მივიდოდი და ფანჯრიდან გავცქეროდიი ქალაქს. ველოდი მის სახეს... ქუჩაში სიარულიც კი მძულდა ყველაგან მას ვხედავდი. გვიან ღამით,სულ სხვა ხასიათი აქვს,სულ სხვა ფერისაა,სულ სხვა სიმძაფრე აქვს ყველა იმ ფიქრს,დღისით რომ გავურბივართ.ასე ვიაყვი დიალს გავურბოდი მასზე ფიქრს. ავიკარავდი ყალბ ღიმილს და ისე დავდიოდი ყევლაგან. შუაღამით ნიღაბს ვიხსნიდი და თაროზე ვდებდი. ვდგებოდი ფანჯარათან და ვტიროდი. ველოდი ნიკას და ახლა ის ჩემ წინაშეა. მე კი ვერ ვეხუტებოდი. ეს ბოროტი სიამაყე არ მაძლევდა უფლებას ჩვხუტებოდი, თუმდაც ერთი ღმე გამეტარებინა მასთან, მეთქვა " ბეტი, მაინც მეყავრები უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე". მაგარი ბოროტული(მომწონს ეს სიტყვა და ნუ განმკიცხავთ) რამარის სიამაყე,თუ ერთხელ დაგამრცხა მერე გიჭირს თავის დაღწევა, გაშორებს საყვარელ ადამიანებს, გგონია კარგს აკეთებ მერე კი შენც და მასაც განადგურებთ არცერთს არ გინდობთ.ბოლოს ისევ ნიკამ დაარღვია სიჩუმე.
-ლიკა მაპატიე, არც მე მინდოდა შენი მიტოვება უბრალოდ ბეტი ცუდად იყო.
ტვინმა მისი სახელის ხსენებაზე წითელი აანთო. ჯანდაბა ისევ ბეტს გაიძახის.
-ჯანდაბა ისვე ბეტს გაიძახი.. ბეტი, ბეტი, ბეტი... ვიანრის ბეტი.? ჩემზე მეგად გიყავრს... მე არავინ ვარ, ის კი სამყარო არა?
ფეხზე წამივხტი და ჩხუბი დავუწყე.
-ახლა კარგად მომისმინე შენც,ბეტიც და ნინაც ჩემი სამყაროები ხართ გასაგებია. ბეტი ჩემი უმცროსი დაარის.და ის ავად იყო.
ენა ჩმივარდა. ბეტი მისი და იყო და არა შყავრებული. ანუ გამოდის რომ ის ფოტოებიც უბრალოდ და - ძურია მეტი არაფერ. მცხვენოდა თან მიხაროდა.ჯანდაბა ვინ ვარ მე? მის დაზეც კი ვჭედავდი, მსოფლიოში ყველაზე საზიზღარი ადამიანი ვარ. ლუციფერი მთავარანგელოზის კოსტუმში. ვერ გეტყვით რა დამემართა თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა და საბოლოოდ დავამარცხე სიამაყე მივედი და ჩავეხუტე.
-ბეტი ავარიაში მოჰყვა და კომაში იყო დავპირდი მანამ არ მიგატოვებ სანამ ცოცხალი ვარ თქო. 2თვის წინ გაიღვიძა და დამთანხმდა აქ ჩამოსვლაზე. 4დღეა აქ ვართ.. შენი ძმა რომ ყოფილიყო ავად? ...ის რომ ამდენი წელი ცუდად ყოფილიყო რას იზავდი? ჩემსავითა რ მოიქცეოდი? გგონია ჩემთვის იოლი იყო შენგან შორს ყოფნა? მტკიოდა რომ მიგატოვე. შენ კი დამპირდი დაგელოდებიო. იმედი მქონდა დამელოდებოდი და ეს ასეც აღმოჩნდა. ეგ ყელსაბამი კი ისევ გიკეთია.. ყოველ მნიშვნელოვან დღეს კესანებს ნინას ხელით გიგზავნიდი. მიყავრდი და მიყავრხარ. ბეტის კი მეორედ კა/პა არ უწოდო თორემ ვიჩხუბებთ ახლა სიმართლე იცი და ყველაფეირ შენზეა დამოკიდებული.
ვუსმენდი და არ მჯეროდია მისი ნათქვამი. მართლია მეც ეგრე მოვიქცეოდი ანდრესთვის... ჩემი სამყაროა გეფიცებით მასზე ძირფასი არავინ მყავს. ჩემი სული და გულია.
-მაპატიე.მართალი ხარ. ანდრესთვის იგივეს გავაკეთებდი. ბოდიში არ ვიცოდი.
ტუჩებზე მეძგერა და ხარბად მკოცნიდა... თითქოს ექვსიწლის მოანტრებას ივსებსო.
-შენც მაპატიე.
ზედ ჩემს ტუჩებზე ამოიჩურჩულა ხელები წელზე შემომხვია და უფრო ძლიერად ამიკრო სხეულზე... მაქსიმესთვის რა მეთქვა მაგრამ ის მეგოაბრი იყო და უკვე მეტი არაფერი. ნიკა? ნიკა ცხოვრების აზრი იყო.
-მაპატიე.
-არაუშავს უბრალოდ ბევრი რამ გამოტოვე. ბევრ მომენტშ არ იყავი ჩემთან და ეს მტკენს.
-რა თვი ცოტახნის წინ მაქსმიმემ რას გადამარჩინაო.
თავი ჩავხარე და ისევ ის ბინძური კადრები ამომიტივტივდა გონებაში.

1წლის წინ.
ქუჩაში მივდიავრ ღამეა სადღაც 1ლი საათი.
უკნიდან ფეხის ხმა მესმის. მისი ხმა ყურებში ჩამესმის.
-ლიკააა
საშინლად მიცემს გული და ვტრიალდები. ლუკა ციხიდან გამოვიდა. ამის დედაც... სწრაფად ამცირებს მანძილს ჩვენს შრის. წელზე მხვევს ხელს. ვცდილობ მისგან თვი დავიხსნა, მაგრამ არ გამომდის... კედელზე მაკრობს და ყველაგან მეხება. ვეწინაღმდეგები ვკივივარ და მაინც არაფერი გამომდის. ტანსაცმელშემოხეულს უეცრად მშველელი მიჩნდება მაქსიმე... გონების დაკარგვამდე სცემს ლუკას მერე კი ჩემთნ მოდის... გონებას ვკარგავ.
1კვირის შემდეგ ყველაფერი აზრს კარგავს.. ოთახში ვენებგადაჭრილი ვწევარ და სიკვდილს ველოდები.. აქაც მაქსიმე მშველის.

ყველაფერი მოვუყევი ნიკას და განრისხდა ჯერ ლუკაზე მერე ჩემზე
-გაგიჟდი? გაგიჟდი შენ? ნორმალური ხარ? რამე რომ დაგამრთნოდა? მართალ რომ მომკვდარიყავი მერე მე? მერე მე რას მიშვებოდი.
-შენ მაშინ აქ არ იყავი.
-ამის დედაც მერე რა რომ აქ არ ვიყავი გითხარი დავბრუნდებითქო და დამელოდეთქო.
-მე ბოდიშთ თუ ვერ გადავიტამე სხვა კაცის შეხება
ორიევნი დავწყანრდით ჩემთან მოვიდა და ცალი ხელი წელზე მომხვია მეოდე ყურთან ძლიან ახლოს მომადო. ცხვირით მის კისერს ვეხებოდი ის კი ზღვას გასცქეროდა... მიყავრდა და მეყავრებოდა. უეცრად მზერა ჩემზე გადმოიტანა. შეამჩნია ჩემი სამოსი და თალები დამიქაჩა.
-ეს რა არის?
-ეს არის პენუარი აი ღამე აცვიათ ხოლმე. საწოლი და ეგეთი რამე რა.
-ეგ ვიცი კი. და წუხელ ამით გეძინა მაქსიმესთნ ერთდ ერთ ოთახში?
-ისა კი.
-ამისთვის დაისჯები ქალბატონო ლიკა. თან როგორ...
-დებილი ხარ.
-არ ავრ დებილი უბრალოდ მართლა დაისჯები. მწარედ დაგსჯი ლიკ.


და დამ. დავიკიდე ეს გაკვეთილები და რადგან ჩემი სიკვდილი არ მაწყობს ვდებ შემდეგ თავს.აბა ელოდით ამ ყველაფერს? აუ მემგონი პატარაა თავი გამოვიდა.