მეორე დილით, ნუკა ნანუკასთან იყო როგორც დედოფლის საუკეთესო დაქალი..ნანუკას თავის კურსელი ლიზა ყავდა მეჯვარედ,ოთოსი კი დუდა იყო..
ნუკას გრძელი შავი კაბა ეცვა, ბეჭებზე გადასული, ოდნავ დეკოლტით, ტანზე გამოყვანილი. შავი მაღლები, თმა აწეული ქონდა კოსად,მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა..
-რა ლამაზი დედოფალი ხარ ნანუკა.
-ვაიმე ვნერვიულობ ძალიან..
-რა გაქვს სანერვიულო.- დღეს ქორწილი გაქვს.-თხოვდები გოგო გეღირსა!
სიცილით უთხრა ნუკამ..
-ნიაკოს ჩააცვი?
-კიი.-ნიაკო მოდი დე აქ.
-რაიკო დე?
-ვაიმე ჩემი მეტიჩარა.- ეს რა გაცვია გოგო?
-დედაც ნაირი კაბა..
-შემომეჭმები..ლოყები დაუკოცნა.ნია კისკისებდა და ნუკას ეუბნებოდა.
-დე სემჭამა.
-ნანუკა მაკიაჟი გაგიფუჭდება დასვი..-ოთოც მოვიდა უკვე.
ოთოს ნუკამ გაუღო კარები..
-ვოვ რა ლამაზი ხარ კრასოტკა..
-დღეს ცოლი მოგყავს და კიდევ ცანცარებ ხომ?
-სხვა რა გზაა?- ცოტა თუ არ გავმხიარულდი ისე არ შეიძლება.-ვხვდები რა შარშიც ვყოფ თავს.
-ჩშშ არ გაგიგონოს..
-დე ვინ ალის?-ნიაკო გამოვიდა ოთახიდან..
-ესაა ტო შენი შვილი?
ნიაკოს შეხედა და დუდას ძალიან მიამსგავსა.დუდასავით ლურჯი თვალები და დიდი ტუჩები ქონდა.
-კი ესაა.
-ვაიმე პატარა ფერია ხარ.
ბავშვი ხელში აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა-როგორ გავს დუდას.
თქვა დაუფიქრებლად.
ნუკას ფერებმა გადაურბინეს სახეზე.ოთომ რომ შეხედა ნიას სახეს,მერე დაფიქრდა რაც თქვა და დარწმუნებით უთხრა.
-დუდას შვილია?!
-ნუკას ცრემლი მოადგა თვალზე და ხმა ვერ ამოიღო.
-იცი რო არ გაპატიებს?-ეს როგორ დაუმალე?
-არვიცი ოთო..
-უთხარი.-აუცილებლად უთხარი,თორემ დღეს სისულელეს გააკეთებს.
-კარგი შედი.- ნანუკა გელოდება..
-ჩენ ჩემს მამიტოს იცნობ?
-კი პატარავ ვიცნობ.
-მანაქებ?
-აუცილებლად პატარავ.-აუცილებლად განახებ..-ახლა ნანუკა დეიდასთან შევალ თორემ მიმატოვებს.
ოთო ნანუკასთან შევიდა.
-ანგელოზი ხარ და მე მეკუთვნი.
უთხრა და ტუჩებში ოდნავ აკოცა.
-გეყოს ოთო!-მაგას მერეც მოვასწრებთ. კისკისით უთხრა.
-ვერ ვითბენ.
-მოგიწევს..
-კარგი,კარგი წავედით.
-მეჯვარეები სად არიან?
-მანქანაში გველოდებიან ქვემოთ.-დუდამ არ ისურვა ამოსვლა..
სახლიდან გავიდნენ.
-ნუკა არ მოდიხარ?
-წადით და ჩემით მოვალ.
ოთო და ნუკა ეზოში ჩავიდნენ.
-ვა რძალო რა ლამაზი ხარ..
-დუდა ნუ მაწითლებ.-შენ ის უნდა ნახო.
დუდას ხმა აღარ გაუღია ეკლესიაში წავიდნენ.ჯვარს იწერდნენ ნუკა ცოტა დაგვიანებით მივიდა.ეკლესიაში ნიასთან ერთად შევიდა,დუდა რომ დაინახა ისეთი სიმპათიური იყო და ისე უღიმოდა ლიზას, გულში რაღაც ჩაწყდა.დუდამაც მოკრა თვალი.ნუკა გარეთ გავიდა, მანქანაში ჩაჯდა და დაელოდა როდის დამთავრდებოდა ჯვრისწერა.არ შეეძლო ეყურებინა დუდასთვის.ჯვრისწერა რომ დამთავრდა გარეთ გამოვიდნენ ,ნუკა მანქანიდან ხედავდა როგორ გაუღო დუდამ ლიზას კარები და წინა სავარძელზე მოათავსა, თავად საჭესთან მოთავსდა, ოთო და ნანუკა კი უკან დაჯდნენ..დარბაზში გადაინაცვლეს,ყველა სტუმარმა დაიკავა თავის ადგილი.ოთო და ნუკაც დაჯდნენ თავის მეჯვარეებთან ერთად..
-ნუკა ბავშვთან ერთად არის?
იკითხა დუდამ.
-კი ბავშვიც აქ ყავს.-იცი რა ლამაზია?
-მჯერა რომ ლამაზია.
ქორწილი გახურდა, კარგად ნასვამები იყვნენ უკვე..ნუკა ადგილიდან არ იძვროდა.დაინახა როგორ შემოვიდა თეკლა დარბაზში და გულში რაღაც ჩაწყდა..ოთოს და ნანუკას მაგიდისკენ წავიდა..
-გილოცავთ.
-მადლობა.უკმეხად უპასუხა ნანუკამ.
-დუდ რა სიმპათიური ხარ..-მაპატიე დამაგვიანდა იქნებ ვიცეკვოთ..
-ვიცეკვოთ.ფეხზე ადგა დუდა და საცეკვაოდ წაიყვანა თეკლა..
-ეს რომ არ დაეპატიჟა ისე არ შეიძლებოდა?
-ნანუკა ხომ ვერ ვეტყოდი არ მოიყვანოთქო?
ამ ლაპარაკში იყვნენ თაკო რომ მიუახლოვდათ..
-ხალხნო ნუკა და ბავშვი ნახეთ?-ნიაკო რა საყვარელია.-დუდას გავს თუ მეჩვენება?თემოც შეუერთდათ.
-რა ხდება გამაგებინეთ..
-რასაც ფიქრობთ ის.
-არარსებობს დუდას შვილი ყავს და არ იცის..-რატომ არ ვეუბნებით?
-ნუკა ეტყვის..-ვფიქრობ ამ საღამოს ყველაფერი გაირკვევა და იმედს ვიტოვებ ქორწილი არ ჩამეშლება..სიცილით თქვა ოთომ.
ნუკა უყურებდა თეკლას და დუდას, თვალებში ცრემლები ჩაუდგა, ვერ აიტანა მათი ყურება.ნია მაგიდასთან დატოვა და სიძე დედოფლის მაგიდასთან მიდიოდა, ვიღაც სიმპათიურმა ბიჭმა რომ უთხრა.
-მარტო ხართ?
-დიახ.
-შეიძლება ვიცეკვოთ?
-რატომაც არა.
საცეკვაოდ გაყვა უცხო სიმპათიურ ბიჭს, დუდამ რომ დაინახა ძარღვები დაეჭიმა.
-თეკლა დაჯექი და მოვალ ახლავე.
-კარგი.
დუდამ სახეზე ხელები ჩამოისვა და აივანზე გავიდა..
-ამის დედაც.-არ შემიძლია ვხედავდე.
თავი ხელებში ჩარგო, მანამ, სანამ არ იგრძნო როგორ შეეხო პატარა თითები ხელებზე.
-ტილი?
თავი აწია და თვალები შუბლზე აუვიდა,თავის თავი დაინახა პატარაობისას..მისი ფერის თვალები, თმა და ტუჩები ქონდა.გულმა რამოდენიმე დარტყმა გამოტოვა..ენა გადაყლაპა და გაოცებული უყურებდა პატარა გოგონას, რომელიც მის წინ იდგა..
-იცი?დედიკოც სულ ტილის ხოლმე..
-რა გქვია ფერია?
-ნიაკო მთვია.-ჩენ ვინ ქარ?
-დუდა.- მე დუდა ვარ.-შენსავით ლამაზი სახელი გაქვს პატარავ.
-დუდა?-იცი ჩემს მამიტოსაც დუდა თვია.მაგლამ ალასდლოს მინაქავს.დედამ მითრა შორს ცქოვრობსო..-ჩენ ქარ ჩემი მამიკო?
დუდას ცივმა ოფლმა დაასხა.
-არვიცი პატარავ.-მეც მინდა შენნაირი შვილი მყავდეს..-რა ქვია დედიკოს?
-ნუკა.
დუდამ ეს რომ გაიგონა კბილი კბილზე დააჭირა მაგრად.ბავშვი ხელში აიყვანა და რაღაც არაამქვეყნიური გრძნობა იგრძნო ნიას მიმართ..
-მოვძებნოთ დედიკო?
-ტიი.უთხრა და აკისკისდა..
დარბაზში შესვლას აპირებდნენ ,ნუკა გიჟივით რომ გამოვარდა გარეთ.
-ნიაკო! თვალცრემლიანი იძახდა.
დუდას ხელში რომ დაინახა ცოტა შედგა,მერე მივიდა ბავშვი გამოგლიჯა ხელიდან და ფერება დაუწყო..-დე იცი როგორ შემაშინე?-ასე აღარასდროს მოიქცე..
დუდა უყურებდა ნუკას და ძარღვები ეჭიმებოდა..
-ახლა შეხვალ შიგნით, ჩანთას აიღებ და გარეთ გამოხვალ.-ნიას მე წავიყვან და მანქანაში დაგელოდები..-ნია ხომ წამოხვალ ჩემთან?
-ტიი! წამოიყვირა და ტაში შემოკრა..
ნუკა დაბნეული იყო, ხმას ვერ იღებდა..დუდა ახლოს მივიდა და ყურში ჩასჩურჩულა.
-არ მინდა ბავშვი შევაშინო.-ახლავე აიღე ჩანთა და გამოდი.
ნუკა დაპროგრამებულივით ადგა ფეხზე და დარბაზში შევიდა.ჩანთა აიღო და გარეთ გავიდა,დუდა და ნია უკვე მანქანაში იყვნენ.
-დაჯექი.
-სად მივდივართ?
-მივალთ და გაიგებ..
დუდამ მანქანა დაძრა და წყნეთის სახლში აიყვანა.
-აქ რა ჯანდაბა გვინდა?-თუ კარგად მახსოვს შენ მეჯვარე ხარ და აქ არ უნდა იყო.-თეკლაც იქაა.
-ოთო გამიგებს.-თეკლაც.-ბევრი გვაქვს სალაპარაკო მე და შენ.
ნუკა უთქმელად გაყვა დუდას. სახლში შევიდნენ. ისევ ისე იყო ყველაფერი.აქ შეუყვარდა დუდა და აქვე დამთავრდა, როცა თეკლასთან ერთად ნახა.ნიაკოს გზაში დაძინებოდა.
-ავალ დავაწვენ.-თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში.ირონიულად უთხრა და ნიაკო ოთახში აიყვანა..საწოლზე დააწვინა.
-რა ლამაზი ხარ მა..
ლოყაზე აკოცა, პლედი დააფარა და მისაღებში ჩავიდა.დარწმუნებული იყო,რომ ნია მისი შვილი იყო,ძალიან გავდა მას.მხოლოდ იმიტომ იყო ასე მშვიდად, ნია რომ არ შეეშინებინა..
-აბა გისმენ.
მკაცრი ხმით უთხრა.
ნუკა შეხტა..თვალებში ცრემლები ჩაუდგა, ხმას ვერ იღებდა..
-მიპასუხე!- როდის აპირებდი გეთქვა,რომ ნია ჩემი შვილია?
-რა იცი რომ შენი შვილია?
-მა*ლევებ გოგო?-ჩემი ასლია.როდის უნდა გეთქვა?-სინდისი სულ არ გაქვს?-3 წელი დამაკარგვინე და შვილის გარეშე მაცხოვრე.ეს როგორ გამიკეთე?-ნუთუ ასე გეზიზღები რომ ამისთვის გამიმეტე?-ამოიღე ხმა.-მიპასუხე ნუკა
.იღრიალა და კიდევ ერთხელ შეხტა ნუკა.ვეღარ მოითბინა და მანაც უყვირა.
-მე არაფრისთვის გამიმეტებიხარ.-შენ ადექი და წახვედი ,რომ გყვარებოდი არ მიმატოვებდი.
-როგორ ბედავ და როგორ მეუბნები რომ გყვარებოდიო?-რომ მიყვარდი იმიტომ წავედი..-რა გინდოდა რომ მექნა?უკან მეზდია შენთვის, თავი მომებეზრებინა, თუ ძალით დამესვი სახლში მაშინდელივით?-თავად არ წახვედი?-თავად არ გამომიგზავნე საბუთები?-რას ითხოვდი ჩემგან?
-არაფერს,არაფერს ვითხოვ შენგან.-დიახ ნია შენი შვილია და როცა გინდა მაშინ ნახავ.
-არა!- მეყოს რაც მის გარეშე ვიყავი,დღეიდან აქ იცხოვრებთ და ნიაც ჩემთან ერთად იქნება.
-არა!- ვერ ვიცხოვრებ აქ.
-მაშინ ბავშვს წაგართმევ.
-ამას ვერ გააკეთებ.
-გავაკეთებ.- შენ ხომ მამყოფე ამდენი დრო მის გარეშე და იცოდე რომ მეც გავაკეთებ.
ნუკას ისტერიკული ტირილი აუვარდა.იცოდა რომ ამას გააკეთებდა, ჩაიკეცა და ბუტბუტი დაიწყო.
-მის გარეშე ვერ გავძლებ არ შემიძლია.
დუდას გული მოეწურა განადგურებული ნუკა რომ დაინახა.მასთან მივიდა, ხელები მოხვია სახე ახლოს მიუტანა.ცრემლები მოწმინდა.
-ჩშშ არ იტირო ფერიავ.-არ მინდა ნიას გარეშე.
-არც მე მინდა მის გარეშე..
-ხოდა ერთად ვიყოთ.-მე მიყვარხარ ამოიჩურჩულა ნუკას ტუჩებზე და გიჟივით დაეწაფა მის ბაგეებს..
ნუკას მთელ ტანში დაუარა. ტანზე ბუსუსებმა დააყარა,ვეღარ გაუძლო დუდას სიახლოვეს. ისიც აყვა კოცნაში და პირიდან კვნეს აღმოხდა..
-მომენატრე პატარავ.- ძალიან მომენატრე.
-მიყვარხარ დუდა.-პირველი ღამიდან მიყვარხარ.
დუდას ბედნიერების ღიმილმა გადაურბინა სახეზე..ნუკას მსუბუქი სხეული ხელში აიტაცა და საძინებელში შეიყვანა.საწოლზე დააწვინა და ფერება დაუწყო..
-მაგიჟებ.-შენს გარდა არავინ მინდა.-მიყვარხარ და არასდროს გაგიშვებ.
.ელაპარაკებოდა და თან სხეულს უკოცნიდა.ნუკა სიამოვნებისგან გატრუნული იყო და ჩუმ კვნესას უშვებდა პირიდან..ნელი ბიძგებით შევიდა მასში და ტემპს ნელნელა მოუმატა..სიამოვნების კულმინაციას რომ მიახწიეს ნუკას მკერდზე თავი დაადო..
-საოცრება ხარ და ჩემი ხარ.
ნუკამ თავი ააწევინა და ტუჩებში აკოცა.
-მიყვარხარ დუდა.
მერე ნუკამ დაადო თავი მკერდზე და მის პრესზე თითებს უსვამდა.
-ნუ აკეთებ ასე..
-რატომ?
-აღმაგზნებ.
-კარგი გავჩერდები თორემ მეტი არ შემიძლია..
-არაუშავს გაიწვრთნები..
ნუკა სახეზე გაწითლდა.დუდამ ხარხარი ატეხა.
-ნუ დამცინი.
-ბავშვი ხარ.-ჩემი ბავშვი.
-არ ვარ ბავშვი.-ნია სადაა?
-მეორე ოთახში.- ხვალიდან მის ოთახს მოვაწყობ.-შენ ვერც კი წარმოიდგენ, რამხელა ბედნიერება მაჩუქე.-მადლობა..
-რატომ დაარქვი ნია?
-ნიას გამო..-ის რომ არა ვერასდროს გაგიცნობდი, შენ ხომ მის გამო მომიტაცე.
-საოცრება ხარ.- ჩემი საოცრება.-აღარსად გაგიშვებ.
-რომც გამაგდო არ წავალ.
დილით ადრე გაიღვიძა ნუკამ და ნიაკოსთან შევიდა. გვერდით მიუწვა და პატარამაც ჭყიტა თვალები.
-დილამშვიდობისა დეე.
-დე ცად ვართ?
-მამიკოსთან.
-სადაა მამიტო?-ჩამოვიდა?
-აქ ვარ მა.
-ცენ დუდა!- ცენ ხარ ჩემი მამიტო?
-ხო პატარავ მე ვარ.
ნია საწოლიდან წამოხტა და დუდას ფეხებზე მოეხვია.დუდამ ხელში აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა. ნია იცინოდა, მერე გაჩუმდა, ახედა და კითხა.
-მა ქო არაცოდეს წაქვალ?
-არასოდეს მა აღარასოდეს წავალ.-სულ შენთან ვიქნები.
-რა მაგალია.ტაში შემოკრა.
ნუკა ბედნიერი უყურებდა თავისთვის ორ ყველაზე საყვარელ ადამიანს..
-ფერიავ არ დგები?-ახლა ძებნას სანამ დაგვიწყებენ,მანამ ჯობია დავურეკოთ ბავშვებს თორემ გაგიჟდებიან..
-კი ახლავე!
დუდას მაიკა გადაიცვა რომელიც კაბასავით ქონდა და სამზარეულოში ჩავიდნენ.
კარებზე ზარიც გაისმა..
დუდამ ნიაკო აიყვანა ხელში და კარები გააღო.გაოცებული ოთხი წყვილი თვალი რომ დაინახა ტუჩის კუთხე ჩატეხა..
-არარსებობს! ოთხივემ ერთად თქვა
-არსებობს,არსებობს.- შემოდით.
-აქ საჩხუბრად მოვედი, ქორწილში რომ მიმატოვე ტო.-მაგრამ ხმას არ ვიღებ.
-აუ არ მჯერაა.წამოიყვირა თაკომ.-სადაა ნუკა?
ნუკაც გამოვიდა და თაკო დაეტაკა.
- ხომ გითხარით ერთად იქნებითთქო?-არა რაა მომავლის განჭვრეტა შემიძლია.-აღიარე თემო რომ განსაკუთრებული ცოლი გყავს..
-ეჭვიც არ მეპარება საყვარელო..
ნანუკა სიხარულისგან გაგიჟებული იყო..
-აი თაფლობისთვე თქვენს გამო გადავდე და წუხელ ვერ გავფრინდი, მაგრამ ღირდა ამად..-მიხარია რომ ერთად ხართ..
პატარა სანდრო დივანზე იჯდა და ნიას თვალს არ აშორებდა.ნიაკოც უტეხად უყურებდა სანდროს..ბოლოს ადგა და ნიასთან მივიდა.
-მე სანდრო ვარ.ხელი გაუწოდა ნიას.
-მე ნიაკო. უთხრა და გადაიკისკისა.
სანდრომ პაწაწუნა ხელი ჩამოართვა და ლოყაზე უცებ აკოცა.ნიამ დაიმორცხვა.
გაფართოებული თვალებით უყურებდნენ უფროსები, მერე ერთმანეთს გადახედეს და ხარხარი აუტყდათ.
-შენზე კარგს ვის დავიმძახლებ ტო.-ხელი დაკრა თემომ დუდას.
-ე გოგოს მამა ვარ და ასე პირდაპირაც ნუ მეტყვი .- შემომაპარე მაინც.
ყველამ ხარხარი ატეხა.მერე სამზარეულოში გადაინაცვლეს სასაუზმოთ. ბევრი იცინეს,ილაპარაკეს და ბავშვობის ამბები გაიხსენეს.სანდრო და ნია ერთმანეთს არ შორდებოდნენ.აღარც დედა ახსოვდათ, აღარც მამა და აღარც დეიდა ბიძიები.
მეორე დილით დუდა ფეხზე ადგა და ნუკას უთხრა რომ ნიას სასაფლაოზე აპირებდა წასვლას..
-მეც წამოვალ.
-კარგი წამოდი..
ჩაიცვეს და სასაფლაოზე ავიდნენ ნიაკოსთან ერთად.
-ფერიავ მოვედი.-იცი? მოვიგე ეს ომი.-არასდროს დაგივიწყებ.-ნახე პატარა ნიაკოც მოგიყვანე.-ხო შენი სეხნიაა.
ლაპარაკობდა უკან ტაშის ხმა რომ გაიგონა..
-ბრავო ფანგანო..
-დემეტრე აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?
-თქვენი ბედნიერების საყურებლად მოვედი.-უფროსწორედ ნიასთან.
-დემეტრე რა გინდა?
-ეს პატარა თქვენია?
ბავშვისკენ გაიწია, ნუკამ რომ უკან გაწია ნიაკო.
-არ შევჭამ.- არც ეგეთი ნაბი*ჭვარი ვარ რომ ბავშვს რამე დავუშავო.
-ნუკა წაიყვანე ნია და წადი.
-ნია გქვია პატარავ?
-ტი.უპასუხა ნიამ.
-საოცრება ხარ.
-ნუკა წადი.
-აქ ვერ დაგტოვებ..
-ნუკა წადი ახლავე და ნია წაიყვანე.
ნუკას ცრემლები ჩაუდგა თვალებში, მაგრამ გასასვლელისკენ დაიძრა..
მანქანაში როგორც კი დაიგულა დამჯდარი ნია და ნუკა ეგრევე დემეტრეს მიმართა..
-გიღირდა ამ ყველაფრად?
-არა ფანგანო.-ნია ძალიან მიყვარდა მთელი ბავშვობა.-მერე გამოჩნდი შენ და ყველაფერი აურიე.-ჩემს ორ საყვარელ ქალს შენ უყვარდი, მე კი ყოველთვის მეორე ხარისხოვანი ვიყავი, ეს ვერ ავიტანე და მიტომ ვიქცეოდი ასე..-შენ შეძელი ნუკას დაბრუნება.-ალბათ ნიასაც დაიბრუნებდი,მე რომ არ დავმუქრებოდი შენი სიკვდილით.-ვიცოდი ის ღამე არაფერს შეცვლიდა შენთვის..-ყველაზე მწარე იცი რა არის?არასდროს შევხებივარ ნიას, იმ ღამითაც კი არაფერი მომხდარა.-იმდენად მიყვარდა რომ ვერ გავბედე და ეს მწარე ტყუილი მოვიფიქრე..-ნაბი*ვრულად მოვიქეცი.-არ მეგონა თუ ამას გააკეთებდა თორემ სამუდამოდ გავქრებოდი მისი ცხოვრებიდან..-მე ის მართლა მიყვარდა..
უსმენდა დუდა და ძარღვები ეჭიმებოდა.
-ფურთხის ღირსიც არ ხარ დემეტრე კიკნაძე.-არ გაბედო და ჩემს ოჯახს არ მოუახლოვდე,თორემ ამჯერად ვერ გადამირჩები.
-ვიცი ფანგანო.-არასდროს გამოვჩნდები შენს ცხოვრებაში.-ვალი დაგიბრუნე ბარი ბარში ვართ.მე ნია წაგართვი შენ ნუკამეორე დილით ნუკა ნანუკასთან იყო როგორც დედოფლის საუკეთესო დაქალი..ნანუკას თავის კურსელი ლიზა ყავდა მეჯვარედ ოთოსი კი დუდა იყო..
ნუკას გრძელი შავი კაბა ეცვა ბეჭებზე გადასული ოდნავ დეკოლტით ტანზე გამოყვანილი შავი მაღლები თმა აწეული ქონდა კოსად მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა..
-რა ლამაზი დედოფალი ხარ ნანუკა.
-ვაიმე ვნერვიულობ ძალიან..
-რა გაქვს სანერვიულო დღეს ქორწილი გაქვს.თხოვდები გოგო გეღირსა სიცილით უთხრა ნუკამ..
-ნიაკოს ჩააცვი?
-კიი.ნიაკო მოდი დე აქ.
-რაიკო დე?
-ვაიმე ჩემი მეტიჩარა ეს რა გაცვია გოგო?
-დედაც ნაირი კაბა..
-შემომეჭმები..ლოყები დაუკოცნა.ნია კისკისებდა და ნუკას ეუბნებოდა.
-დე სემჭამა.
-ნანუკა მაკიაჟი გაგიფუჭდება დასვი..-ოთოც მოვიდა უკვე.
ოთოს ნუკამ გაუღო კარები..
-ვოვ რა ლამაზი ხარ კრასოტკა..
-დღეს ცოლი მოგყავს და კიდევ ცანცარებ ხომ?
-სხვა რა გზაა ცოტა თუ არ გავმხიარულდი ისე არ შეიძლება.-ვხვდები რა შარშიც ვყოფ თავს.
-ჩშშ არ გაგიგონოს..
-დე ვინ ალის?-ნიაკო გამოვიდა ოთახიდან..
-ესაა ტო შენი შვილი?
ნიაკოს შეხედა და დუდას ძალიან მიამსგავსა.დუდასავით ლურჯი თვალები და დიდი ტუჩები ქონდა.
-კი ესაა.
-ვაიმე პატარა ფერია ხარ.
ბავშვი ხელში აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა-როგორ გავს დუდას თქვა დაუფიქრებლად.
ნუკას ფერებმა გადაურბინეს სახეზე.ოთომ რომ შეხედა ნიას სახეს მერე დაფიქრდა რაც თქვა და დარწმუნებით უთხრა.
-დუდას შვილია.
-ნუკას ცრემლი მოადგა თვალზე და ხმა ვერ ამოიღო.
-იცი რო არ გაპატიებს?-ეს როგორ დაუმალე?
-არვიცი ოთო..
-უთხარი აუცილებლად უთხარი თორემ დღეს სისულელეს გააკეთებს.
-კარგი შედი ნანუკა გელოდება..
-ჩენ ჩემს მამიტოს იცნობ?
-კი პატარავ ვიცნობ.
-მანაქებ?
-აუცილებლად პატარავ აუცილებლად განახებ..-ახლა ნანუკა დეიდასთან შევალ თორემ მიმატოვებს.
ოთო ნანუკასთან შევიდა.
-ანგელოზი ხარ და მე მეკუთვნი.უთხრა და ტუჩებში ოდნავ აკოცა.
-გეყოს ოთო მაგას მერეც მოვასწრებთ კისკისით უთხრა.
-ვერ ვითბენ.
-მოგიწევს..
-კარგი,კარგი წავედით.
-მეჯვარეები სად არიან?
-მანქანაში გველოდებიან ქვემოთ.-დუდამ არ ისურვა ამოსვლა..
სახლიდან გავიდნენ.
-ნუკა არ მოდიხარ?
-წადით და ჩემით მოვალ.
ოთო და ნუკა ეზოში ჩავიდნენ.
-ვა რძალო რა ლამაზი ხარ..
-დუდა ნუ მაწითლებ.-შენ ის უნდა ნახო.
დუდას ხმა აღარ გაუღია ეკლესიაში წავიდნენ.ჯვარს იწერდნენ ნუკა ცოტა დაგვიანებით მივიდა.ეკლესიაში ნიასთან ერთად შევიდა დუდა რომ დაინახა ისეთი სიმპათიური იყო და ისე უღიმოდა ლიზას გულში რაღაც ჩაწყდა.დუდამაც მოკრა თვალი.ნუკა გარეთ გავიდა მანქანაში ჩაჯდა და დაელოდა როდის დამთავრდებოდა ჯვრისწერა.არ შეეძლო ეყურებინა დუდასთვის.ჯვრისწერა რომ დამთავრდა გარეთ გამოვიდნენ ნუკა მანქანიდან ხედავდა როგორ გაუღო დუდამ ლიზას კარები და წინა სავარძელზე მოათავსა თავად საჭესთან მოთავსდა ოთო და ნანუკა კი უკან დაჯდნენ..დარბაზში გადაინაცვლეს,ყველა სტუმარმა დაიკავა თავის ადგილი.ოთო და ნუკაც დაჯდნენ თავის მეჯვარეებთან ერთად..
-ნუკა ბავშვთან ერთად არის?
იკითხა დუდამ.
-კი ბავშვიც აქ ყავს.-იცი რა ლამაზია?
-მჯერა რომ ლამაზია.
ქორწილი გახურდა კარგად ნასვამები იყვნენ უკვე..ნუკა ადგილიდან არ იძვროდა.დაინახა როგორ შემოვიდა თეკლა დარბაზში და გულში რაღაც ჩაწყდა..ოთოს და ნანუკას მაგიდისკენ წავიდა..
-გილოცავთ.
-მადლობა.უკმეხად უპასუხა ნანუკამ.
-დუდ რა სიმპათიური ხარ..-მაპატიე დამაგვიანდა იქნებ ვიცეკვოთ..
-ვიცეკვოთ.ფეხზე ადგა დუდა და საცეკვაოდ წაიყვანა თეკლა..
-ეს რომ არ დაეპატიჟა ისე არ შეიძლებოდა?
-ნანუკა ხომ ვერ ვეტყოდი არ მოიყვანოთქო?
ამ ლაპარაკში იყვნენ თაკო რომ მიუახლოვდათ..
-ხალხნო ნუკა და ბავშვი ნახეთ?-ნიაკო რა საყვარელია.-დუდას გავს თუ მეჩვენება?თემოც შეუერთდათ.
-რა ხდება გამაგებინეთ..
-რასაც ფიქრობთ ის.
-არარსებობს დუდას შვილი ყავს და არ იცის..-რატომ არ ვეუბნებით?
-ნუკა ეტყვის..-ვფიქრობ ამ საღამოს ყველაფერი გაირკვევა და იმედს ვიტოვებ ქორწილი არ ჩამეშლება..
ნუკა უყურებდა თეკლას და დუდას თვალებში ცრემლები ჩაუდგა ვერ აიტანა მათი ყურება.ნია მაგიდასთან დატოვა და სიძე დედოფლის მაგიდასთან მიდიოდა ვიღაც სიმპათიურმა ბიჭმა რომ უთხრა.
-მარტო ხართ?
-დიახ.
-შეიძლება ვიცეკვოთ?
-რატომაც არა.
საცეკვაოდ გაყვა უცხო სიმპათიურ ბიჭს დუდამ რომ დაინახა ძარღვები დაეჭიმა.
-თეკლა დაჯექი და მოვალ ახლავე.
-კარგი.
დუდამ სახეზე ხელები ჩამოისვა და აივანზე გავიდა..
-ამის დედაც.არ შემიძლია ვხედავდე.
თავი ხელებში ჩარგო მანამ სანამ არ იგრძნო როგორ შეეხო პატარა თითები ხელებზე.
-ტილი?
თავი აწია და თვალები შუბლზე აუვიდა თავის თავი დაინახა პატარაობისას..მისი ფერის თვალები თმა და ტუჩები ქონდა.გულმა რამოდენიმე დარტყმა გამოტოვა..ენა გადაყლაპა და გაოცებული უყურებდა პატარა გოგონას რომელიც მის წინ იდგა..
-იცი?დედიკოც სულ ტილის ხოლმე..
-რა გქვია ფერია?
-ნიაკო მთვია.-ჩენ ვინ ქარ?
-დუდა მე დუდა ვარ.-შენსავით ლამაზი სახელი გაქვს პატარავ.
-დუდა?იცი ჩემს მამიტოსაც დუდა თვია.მაგლამ ალასდლოს მინაქავს დედამ მითრა შორს ცქოვრობსო..-ჩენ ქარ ჩემი მამიკო?
დუდას ცივმა ოფლმა დაასხა.
-არვიცი პატარავ.-მეც მინდა შენნაირი შვილი მყავდეს..-რა ქვია დედიკოს?
-ნუკა.
დუდამ ეს რომ გაიგონა კბილი კბილზე დააჭირა მაგრად.ბავშვი ხელში აიყვანა და რაღაც არაამქვეყნიური გრძნობა იგრძნო ნიას მიმართ..
-მოვძებნოთ დედიკო?
-ტიი.უთხრა და აკისკისდა..
დარბაზში შესვლას აპირებდნენ ნუკა გიჟივით რომ გამოვარდა გარეთ.
-ნიაკო.თვალცრემლიანი იძახდა.
დუდა ხელში რომ დაინახა ცოტა შედგა მერე მივიდა ბავშვი გამოგლიჯა ხელიდან და ფერება დაუწყო..-დე იცი როგორ შემაშინე?-ასე აღარასდროს მოიქცე..
დუდა უყურებდა ნუკას და ძარღვები ეჭიმებოდა..
-ახლა შეხვალ შიგნით ჩანთას აიღებ და გარეთ გამოხვალ.-ნიას მე წავიყვან და მანქანაში დაგელოდები..-ნია ხომ წამოხვალ ჩემთან?
-ტიი წამოიყვირა და ტაში შემოკრა..
ნუკა დაბნეული იყო ხმას ვერ იღებდა..დუდა ახლოს მივიდა და ყურში ჩასჩურჩულა.
-არ მინდა ბავშვი შევაშინო.-ახლავე აიღე ჩანთა და გამოდი.
ნუკა დაპროგრამებულივით ადგა ფეხზე და დარბაზში შევიდა.ჩამთა აიღო და გარეთ გავიდა დუდა და ნია უკვე მანქანაში იყვნე.
-დაჯექი.
-სად მივდივართ?
-მივალთ და გაიგებ..
დუდამ მანქანა დაძრა და წყნეთის სახლში აიყვანა.
-აქ რა ჯანდაბა გვინდა?-თუ კარგად მახსოვს შენ მეჯვარე ხარ და აქ არ უნდა იყო.-თეკლაც იყაა.
-ოთო გამიგებს.-თეკლაც.ბევრი გვაქვს სალაპარაკო მე და შენ.
ნუკა უთქმელად გაყვა დუდას სახლში შევიდნენ ისევ ისე იყო ყველაფერი.აქ შეუყვარდა დუდა და აქვე დამთავრდა როცა თეკლასთან ერთად ნახა.ნიაკოს გზაში დაძინებოდა.
-ავალ დავაწვენ.-თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში ირონიულად უთხრა და ნიაკო ოთახში აიყვანა..საწოლზე დააწვინა.
-რა ლამაზი ხარ მა.ლოყაზე აკოცა პლედი დააფარა და მისაღებში ჩავიდა.დარწმუნებული იყო რომ ნია მისი შვილი იყო ძალიან გავდა მას.მხოლოდ იმიტომ იყო ასე მშვიდად ნია რომ არ შეეშინებინა..
-აბა გისმენ მკაცრი ხმით უთხრა.
ნუკა შეხტა..თვალებში ცრემლები ჩაუდგა ხმას ვერ იღებდა..
-მიპასუხე როდის აპირებდი გეთქვა რომ ნია ჩემი შვილია?
-რა იცი რომ შენი შვილია?
-მა*ლევებ გოგო?-ჩემი ასლია.როდის უნდა გეთქვა?-სინდისი სულ არ გაქვს?-3 წელი დამაკარგვინე და შვილის გარეშე მაცხოვრე.ეს როგორ გამიკეთე?-ნუთუ ასე გეზიზღები რომ ამისთვის გამიმეტე?-ამოიღე ხმა მიპასუხე.იღრიალა და კიდევ ერთხელ შეხტა ნუკა.ვეღარ მოითბინა და მანაც უყვირა.
-მე არაფრისთვის გამიმეტებიხარ.შენ ადექი და წახვედი რომ გყვარებოდი არ მიმატოვებდი.
-როგორ ბედავ და როგორ მეუბნები რომ გყვარებოდიო..რომ მიყვარდი იმიტომ წავედი..-რა გინდოდა რომ მექნა?უკან მეზდია შენთვის თავი მომებეზრებიმა თუ ძალით დამესვი სახლში მაშინდელივით?-თავად არ წახვედი?-თავად არ გამომიგზავნე საბუთები?-რას ითხოვდი ჩემგან?
-არაფერს,არაფერს ვითხოვ შენგან.-დიახ ნია შენი შვილია და როცა გინდა მაშინ ნახავ.
-არა მეყოს რაც მის გარეშე ვიყავი დღეიდან აქ იცხოვრებთ და ნიაც ჩემთან ერთად იქნება.
-არა ვერ ვიცხოვრებ აქ.
-მაშინ ბავშვს წაგართმევ.
-ამას ვერ გააკეთებ.
-გავაკეთებ შენ ხომ მამყოფე ამდენი დრო მის გარეშე და იცოდე რომ მეც გავაკეთებ.
ნუკას ისტერიკული ტირილი აუვარდა.იცოდა რომ ამას გააკეთებდა ჩაიკეცა და ბუტბუტი დაიწყო მის გარეშე ვერ გავძლებ არ შემიძლია.დუდას გული მოეწურა განადგურებული ნუკა რომ დაინახა.მასთან მივიდა ხელები მოხვია სახე ახლოს მიუტანა.ცრემლები მოწმინდა
-ჩშშ არ იტირო ფერიავ.-არ მინდა ნიას გარეშე.
-არც მე მინდა მის გარეშე..
-ხოდა ერთად ვიყოთ.-მე მიყვარხარ ამოიჩურჩულა ნუკას ტუჩებზე და გიჟივით დაეწაფა მის ბაგეებს..
ნუკას მთელ ტანში დაუარა ტანზე ბუსუსებმა დააყარა ვეღარ გაუძლო დუდას სიახლოვეს ისიც აყვა კოცნაში და პირიდან კვნეს აღმოხდა..
-მომენატრე პატარავ ძალიან მომენატრე.
-მიყვარხარ დუდა.-პირველი ღამიდან მიყვარხარ.
დუდას ბედნიერების ღიმილმა გადაურბინა სახეზე..ნუკას მსუბუქი სხეული ხელში აიტაცა და საძინებელში შეიყვანა.საწოლზე დააწვინა და ფერება დაუწყო..
-მაგიჟებ.შენს გარდა არავინ მინდა.-მიყვარხარ და არასდროს გაგიშვებ..ელაპარაკებოდა და თან სხეულს უკოცნიდა.ნუკა სიამოვნებისგან გატრუნული იყო და ჩუმ კვნესას უშვებდა პირიდან..ნელი ბიძგებით შევიდა მასში და ტემპს ნელნელა მოუმატა..სიამოვნების კულმინაციას რომ მიახწიეს ნუკას მკერდზე თავი დაადო..
-საოცრება ხარ და ჩემი ხარ.
ნუკამ თავი ააწევინა და ტუჩებში აკოცა.
-მიყვარხარ დუდა.
მერე ნუკამ დაადო თავი მკერდზე და მის პრესზე თითებს უსვამდა.
-ნუ აკეთებ ასე..
-რატომ?
-აღმაგზნებ.
-კარგი გავჩერდები თორემ მეტი არ შემიძლია..
-არაუშავს გაიწვრთნები..
ნუკა სახეზე გაწითლდა.დუდამ ხარხარი ატეხა.
-ნუ დამცინი.
-ბავშვი ხარ ჩემი ბავშვი.
-არ ვარ ბავშვი.-ნია სადაა?
-მეორე ოთახში ხვალიდან მის ოთახს მოვაწყობ.-შენ ვერც კი წარმოიდგენ რამხელა ბედნიერება მაჩუქე.-მადლობა..
-რატომ დაარქვი ნია?
-ნიას გამო..-ის რომ არა ვერასდროს გაგიცნობდი, შენ ხომ მის გამო მომიტაცე.
-საოცრება ხარ ჩემი საოცრება.-აღარსად გაგიშვებ.
-რომც გამაგდო არ წავალ.
დილით ადრე გაიღვიძა ნუკამ და ნიაკოსთან შევიდა გვერდით მიუწვა და პატარამაც ჭყიტა თვალები.
-დილამშვიდობისა დეე.
-დე ცად ვართ?
-მამიკოსთან.
-სადაა მამიტო?-ჩამოვიდა?
-აქ ვარ მა.
-ცენ დუდა ცენ ხარ ჩემი მამიტო?
-ხო პატარავ მე ვარ.
ნია საწოლიდან წამოხტა და დუდას ფეხებზე მოეხვია.დუდამ ხელში აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა ნია იცინოდა მერე გაჩუმდა ახედა და კითხა.
-მა ქო არაცოდეს წაქვალ?
-არასოდეს მა აღარასოდეს წავალ.-სულ შენთან ვიქნები.
-რა მაგალია.ტაში შემოკრა
ნუკა ბედნიერი უყურებდა თავისთვის ორ ყველაზე საყვარელ ადამიანს..
-ფერიავ არ დგები?-ახლა ძებნას სანამ დაგვიწყებენ მანამ ჯობია დავურეკოთ ბავშვებს თორემ გაგიჟდებიან..
-კი ახლავე დუდას მაიკა გადაიცვა რომელიც კაბასავით ქონდა და სამზარეულოში ჩავიდნენ.
კარებზე ზარიც გაისმა..
დუდამ ნიაკო აიყვანა ხელში და კარები გააღო.გაოცებული ოთხი წყვილი თვალი რომ დაინახა ტუჩის კუთხე ჩატეხა..
-არარსებობს ოთხივემ ერთად თქვა
-არსებობს არსებობს შემოდით.
-აქ საჩხუბრად მოვედი ქორწილში რომ მიმატოვე ტო.-მაგრამ ხმას არ ვიღებ.
-აუ არ მჯერაა.წამოიყვირა თაკომ სადაა ნუკა?
ნუკაც გამოვიდა და თაკო დაეტაკა ხომ გითხარით ერთად იქნებითთქო?
-არა რაა მომავლის განჭვრეტა შემიძლია.-აღიარე თემო რომ განსაკუთრებული ცოლი გყავს..
-ეჭვიც არ მეპარება საყვარელო..
ნანუკა სიხარულისგან გაგიჟებული იყო..
-აი თაფლობისთვე თქვენს გამო გადავდე და წუხელ ვერ გავფრინდი მაგრამ ღირდა ამად..-მიხარია რომ ერთად ხართ..
პატარა სანდრო დინავნზე იჯდა და ნიას თვალს არ აშორებდა.ნიაკოც უტეხად უყურებდა სანდროს..ბოლოს ადგა და ნიასთან მივიდა.
-მე სანდრო ვარ.ხელი გაუწოდა ნიას.
-მე ნიაკო უთხრა და გადაიკისკისა.
სანდრომ პაწაწუნა ხელი ჩამოართვა და ლოყაზე უცებ აკოცა.ნიამ დაიმორცხვა.გაფართოებული თვალებით უყურებდნენ უფროსები მერე ერთმანეთს გადახედეს და ხარხარი აუტყდათ.
-შენზე კარგს ვის დავიმძახლებ ტო.-ხელი დაკრა თემომ დუდას.
-ე გოგოს მამა ვარ და ასე პირდაპირაც ნუ მეტყვი შემომაპარე მაინც.
ყველამ ხარხარი ატეხა.მერე სამზარეულოში გადაინაცვლეს სასაუზმოთ ბევრი იცინეს ილაპარაკეს და ბავშვობის ამბები გაიხსენეს.სანდრო და ნია ერთმანეთს არ შორდებოდნენ აღარც დედა ახსოვდათ აღარც მამა და აღარც დეიდა ბიძიები.
მეორე დილით დუდა ფეხზე ადგა და ნუკას უთხრა რომ ნიას სასაფლაოზე აპირებდა წასვლას..
-მეც წამოვალ.
-კარგი წამოდი..
ჩაიცვეს და სასაფლაოზე ავიდნენ ნიაკოსთან ერთად.
-ფერიავ მოვედი.-იცი მოვიგე ეს ომი.-არასდროს დაგივიწყებ.-ნახე პატარა ნიაკოც მოგიყვანე.-ხო შენი სეხნიაა.
ლაპარაკობდა უკან ტაშის ხმა რომ გაიგონა..
-ბრავო ფანგანო..
-დემეტრე აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?
-თქვენი ბედნიერების საყურებლად მოვედი.-უფროსწორედ ნიასთან.
-დემეტრე რა გინდა?
-ეს პატარა თქვენი?
ბავშვისკენ გაიწია ნუკამ რომ უკან გაწია ნიაკო.
-არ შევჭამ არც ეგეთი ნაბი*ჭვარი ვარ რომ ბავშვს რამე დავუშავო.
-ნუკა წაიყვანე ნია და წადი.
-ნია გქვია პატარავ?
-ტი.უპასუხა ნიამ.
-საოცრება ხარ.
-ნუკა წადი.
-აქ ვერ დაგტოვებ..
-ნუკა წადი ახლავე და ნია წაიყვანე.
ნუკას ცრემლები ჩაუდგა თვალებში მაგრამ გასასვლელისკენ დაიძრა..
მანქანაში როგორც კი დაიგულა დამჯდარი ნია და ნუკა ეგრევე დემეტრეს მიმართა..
-გიღირდა ამ ყველაფრად?
-არა ფანგანო.-ნია ძალიან მიყვარდა მთელი ბავშვობა.-მერე გამოჩნდი შენ და ყველაფერი აურიე.-ჩემს ორ საყვარელ ქალს შენ უყვარდი, მე კი ყოველთვის მეორე ხარისხოვანი ვიყავი. ეს ვერ ავიტანე და მიტომ ვიქცეოდი ასე..-შენ შეძელი ნუკას დაბრუნება.-ალბათ ნიასაც დაიბრუნებდი მე რომ არ დავმუქრებოდი შენი სიკვდილით.-ვიცოდი ის ღამე არაფერს შეცვლიდა შენთვის..-ყველაზე მწარე იცი რა არის?არასდროს შევხებივარ ნიას, იმ ღამითაც კი არაფერი მომხდარა.იმდენად მიყვარდა რომ ვერ გავბედე და ეს მწარე ტყუილი მოვიფიქრე..-ნაბი*ვრულად მოვიქეცი.-არ მეგონა თუ ამას გააკეთებდა, თორემ სამუდამოდ გავქრებოდი მისი ცხოვრებიდან..-მე ის მართლა მიყვარდა..
უსმენდა დუდა და ძარღვები ეჭიმებოდა.
-ფურთხის ღირსიც არ ხარ დემეტრე კიკნაძე.-არ გაბედო და ჩემს ოჯახს არ მოუახლოვდე,თორემ ამჯერად ვერ გადამირჩები.
-ვიცი ფანგანო.-არასდროს გამოვჩნდები შენს ცხოვრებაში.-ვალი დაგიბრუნე.- ბარი -ბარში ვართ.მე ნია წაგართვი, შენ ნუკა.-განსხვავება ისაა, რომ მე აქ ცივ მიწას ვეხუტები, შენ კი თბილად გძინავს მასთან ერთად..-წადი ფანგანო ცოლშვილი გელოდება.
დუდამ მუშტები მოკუმა,იფიქრა ამას დარტყმა აღარ უნდა ისედაც დარტყმულიაო.
-მშვიდობით ფანგანო..
დუდას ხმა არ ამოუღია, მანქანაში ჩაჯდა და იქედან წამოვიდა..
-რა უნდოდა?
-არაფერი.- ახსარება ჩამაბარა და თქვა რომ არასდროს გამოჩნდება ჩვენს ცხოვრებაში.-ბედნიერება გვისურვა და წამოვედი..
სახლში მივიდნენ, ივახშმეს, დაწოლას აპირებდნენ ნია რომ ჩაუწვათ შუაში..
-დე!მა!სანდლო ლოდის მოვა?-მომენატლა..
დუდამ და ნუკამ ერთმანეთს გადახედეს და ლოყები დაუკოცნეს ნიას.
-ხვალ მოვა მა.
-კაქი დავიდინოთ მასინ.
მეორე დილით კარებზე ბრახუნი ატყდა, დუდა ფეხზე წამოხტა, ნუკაც უკან გაყვა.კარი გააღეს და ბიჭები იყნენ ცოლებთან ერთად.
-რახდება მშვიდობაა?
-შემოგვიშვით და გეტყვით..
-შემოდით.
დივანზე ჩამოსხდნენ.
-რა ხდება იტყვით?
-დემეტრე.
-ხო გუშინ ვნახე.
-მოკვდა.-თავი მოიკლა ნიას საფლავზე..
ყველა გაოცებული უყურებდა ერთმანეთს.
ასე გავიდა ორი წელი, მალე დაივიწყეს დემეტრეს გარდაცვალებაც.ნიას საფლავზე ხშირად ადიოდა ნუკაც და დუდაც.ოთოს და ნანუკას პატარა ბიჭი გაუჩნდათ დათა..თაკოს და თემოს გოგონა შეეძინათ ლიზა..ნუკა კი ტყუპებზე იყო ორსულად..ორი წლის მერე დაიბადა ფანგანების ოჯახში ტყუპი ბიჭები დემე და დამიანე ფანგანები..დუდა სიხარულისგან ჭკუაზე აღარ იყო, სამი შვილის მამა იყო და უფალს მადლობას სწირავდა, ამდენი ბედნიერი მომენტისთვის..
-შენ მე ბედნიერ კაცად მაქციე.
-მე კი შენ მაქციე ბედნიერ ქალად..-ღირდა ამდენი ტანჯვა ამ ბედნიერებისთვის.
-გეთანხმები ფერიავ.-დღითი დღე უფრო მიყვარდები.-დღეს გუშინდელზე მეტად მიყვარხარ, ხვალ კი ამაზე მეტად..
-ჩემი ცხოვრება ხარ დუდა ფანგანო..უთხრა ნუკამ და ქმრის ტუჩებს წაეტანა..




------------------------------------------
ცოტა კი გამიბრაზდით წინა თავში..ვეცადე აღარ გამეწელა.მადლობა რომ კითხულობთ..მიყვარხართ მე თქვენ.