ანო გიგასთან საუბარსაც ვეღარ ახერხებდა , არც კი ფიქრობდა იმაზე რომ ნელ-ნელა შორდებოდა ბიჭს . იმდენად იყო ჩაკეტილი საკუთარ ფიქრებთან კლინიკიდან დაბრუნების შემდეგ ფაქტობრივად უმოქმედო იყო. მორიგეობის დღეებიც დაემატა , ორმაგად დატვირთული იყო და სახლში მხოლოდ გამოძინებისთვის მიდიოდა. უბრალოდ ითიშებოდა, ფიქრსაც წყვეტდდა და შემდეგ ისევ კლინიკას უბრუნდებოდა . გიგა ცდილობდა, მაგრამ არაფერი გამოსდიოდა. ანოს უყურადღებობა ყველა ზღვარს გასცდა მხოლოდ მაშინ მოვიდა გონს ბიჭის დაბადებისდღეც რომ დაავიწყდა. დერეფანში მიაბიჯებდა პაციენტის ანალიზების პასუხებს კითხულობდა გიგა რომ დაინახა
-ანო ... ანო ერთი წუთით შეგიძლია დამელაპარაკო?
-გიგა ახლა არ მცალია... სხვა დროს იყოს - უბრალოდ წამით შეხედა და შემდეგ გზა განაგრძო. ვერც ბიჭის მზერა შეამჩნია, ვერც გამომეტყველება . რამდენიმე საათი იყო გასული ექთნების საუბარი რომ გაიგო
-ძალიან კარგი ბიჭია და შესაბამისადაც მიულოცეს ექთნებმა..მთელი სტაფი მღეროა. ვიდეოები ნახე ინსტაზე? ისე გაუხარდა , არ ელოდა აშკარად
-ქირურგიაში რომ ვმუშაობდი ვგიჟდებოდი ისეთი უშუალო და კარგი ბიჭია... ამდენი წლის სტაჟი მაქვს და მასეთი ექიმი მე ჯერ არ მინახავს... სხვებივით ქედმაღალი კი არ არის , მართლა მთელი გულით ვუსურვებ ყველაფერს საუკეთესოს
-რა ხდება გოგონებო? ვისი დაბადებისდღეა? ტორტის ერთი ნაჭერი ჩემთვისაც იქნება?- სავარძელი შეაბრუნა და გაიღიმა
-ანა ექიმო არ იცოდით გიგას დაბადებისდღეა ...
-ჯანდაბა ...-იმ წამს მიხვდა როგორ მოიქცა და საშინლად იგრძნო თავი. წამსვე წამოდგა და ქირურგიის განყოფილებისკენ გაემართა , მაგრამ გიგა იქ აღარ იყო. გასახდელშიც კი შეიხედა, მაგრამ არ იყო . ზარის გარდა სხვა საშუალება აღარ ჰქონდა ამიტომ დაურეკა , ცოტა ხნის შემდეგ უპასუხა
-გისმენ- მუსიკის ხმა ისმოდა რასაც თან გოგონების ხმებიც ერეოდა. მანქანაში იყო და სადღაც მიდიოდა
-გილოცავ
-გმადლობთ , ანა ექიმო
-გიგა ... მაპატიე რა , გეფიცები
-უნდა წავიდე ექიმო ... ხმა აღარ მესმის და თან მეგობრები მელოდებიან. დაგპატიჟებდით, მაგრამ მორიგე ხართ და რომც არ იყოთ არ გიყვართ კოლეგებთან ერთად განტვირთვა- გაუთიშა . საუბარი დაასრულა , მაგრამ ანო კარგად ხვდებოდა რამდენად გულნატკენი იყო. თითქოს არაფერი, მაგრამ გიგასთვის სულ უბრალო ყურადღებაც კი ბედნიერება იყო. არ იმსახურებდა ეს ბიჭი ასეთ მოპყრობას, იცოდა თევდორაძემ , მაგრამ თავსაც ვერ აიძულებდა.
ერთი კვირის შემდეგ მოახერხა დროის გადანაწილება, ძალების აღდგენა და გიგასთან ერთად დასასვენებლად წასვლა დაგეგმა. იცოდა ბიჭს თავისუფალი დღეები ჰქონდა და სიურპრიზის გაკეთება გადაწყვიტა, ასე ადრეც მოქცეულა მისგან არ იყო გასაკვირი მსგავსი უეცარი გადაწყვეტილებები . ჩანთა აიღო , ტანსაცმელი ჩააწყო და დილაადრიან წავიდა .
ტაქსის მძღოლს თანხას აწვდიდა სახლიდან გამოსულმა გოგონამ მძღოლს დალოდება სთხოვა. მაღალ ქუსლებზე მდგომი ლამაზი ქალი არეული თმითა და ბედნიერი სახით მოთავსდდა მანქანის უკანა სავარძელზე და კარიც თავად მიხურა. მანქანა მალევე დაიძრა ანო კი ისევ ქალზე ფიქრობდა წამის წინ გიგას სახლიდან თითქმის სირბილით რომ გავიდა და მისი ადგილი დაიკავა მანქანაში . ინსტიქტურად განაგრძო გზა , სახლში შევიდა და დაინახა კიდეც ბატონი ექიმი
_საათი დაგრჩა კეკე ... გირეკავდი _ მობილური ეჭირა და თან საათს დაჰყურებდა . შარვალი ეცვა მხოლოდ , ასე უყვარდა უცბად ამოიცვამდა და ღილის შეკვრაც კი ეზარებოდა. ანო კედელს მიეყრდნო და თვალს არ აშორებდა , მის მზერასაც წააწყდა ხედავდა როგორ იცვლებოდა მისი გამომეტყველება , მაგრამ არ ადარდებდა. გაოგნებული იყო, კიდვე ვერ მოდიოდა გონს , მაგრამ არც ისტერიკის მოწყობის სურვილი ჰქონდა
_ უკვე წავიდა ... ჩემი ტაქსი დაიჭირა და წავიდა. მგონი ეჩქარებოდა, ბედნიერმა დაიწყო დილა
_ანო ...
_ღმერთო რა უცნაურია ... იმ კაცებს შორის ვისთანაც კი ურთიერთობა მქონია შენ ყველაზე მეტად გიყვარვარ და შენ მიღალატე . როგორი გაურკვეველი გრძნობაა ეს სიყვარული არა ? - საუბრობდა და თან იაზრებდა მომხდარს. გაიცინა, ხმამაღლა იცინოდა და ბიჭს უყურებდა- ჯანდაბა ,შენ მე მიღალატე
_არაფერს ნიშნავს ხომ იცი -უცნაური მზერა ჰქონდა
_ვიცი , ვიცი და რა ვქნა ახლა გეგმა განვახორციელო შენთან ერთად ქალაქგარეთ სასტუმროში წავიდე? ავანაზღაურო ის დრო რასაც ვერ გითმობდი იმიტომ რომ ცუდად ვარ...მე ცუდად ვიყავი , შენ კი ვერ გადაიტანე ჩემი უყურადღებობა ხომ? ხედავ არც ისე ძლიერ გყვარებივარ ძირფასო
_შეიძლება შევიშალო შენ როგორ შეგიძლია ასე მშვიდად იდგე და რეაქცია არ გქონდეს . მგონი მართლა ქვად იქეცი ... აღარაფერი მოქმედებს? სულ არაფერი? არადა როგორ მეგონა ახლა ისტერიკას მოაწყობდი , მეჩხუბებოდი... გეტკინებოდა. დავინახავდი რომ გიყვარვარ , რომ გაინტერესებ
_ ვერაფერს ვგრძნობ გაკვირვების გარდა... არ ველოდი , ვერ წარმოვიდგენდი . გამაოცე _ისევ იღიმოდა , ხელები გაშალა და მერე უღონოდ ჩამოუშვა _ ხომ ხედავ , მარტო გრძნობა არააა საკმარისი
_მორჩა ? დასრულდა , გიღალატე და დასრულდა ? მიზეზი ნაპოვნია არა? _ანო მშვიდად უყურებდა , გაურკვევლობაში იყო ისევ თითქოს ვერც იაზრებდა მომხდარს. გიგა კი ემოციებს გამოხატავდა , აგიჟებდა ანოს რეაქცია და ყველაფერი ერთად თავგზას ურევდა _ანო ... ანო რა უნდა გამეკეთებინა სულ ოდნავ მაინც რომ ამეღელვებინე
-საინტერესოდ დავასრულეთ არა?
-კი ნამდვილად დავასრულეთ... მორჩა . აზრი აღარ აქვს ჩემს მცდელობებს
-რომელ მცდელობებს, მიღალატე გიგა
-არ მიღალატია, მაგრამ ვხედავ როგორი რეაქციაც გექნებოდა ღალატის შემთხვევაში. გკიდივარ, ესაა და ეს აქამდეც ხომ ვიცოდი, მაგრამ ახლა დავრწმუნდი რომ შენთვის სულერთი ვარ
-როგორ?
-რა როგორ ... აი ასე , არ მიღალატია . კეკეს სხვა ოთახში ეძინა და საერთოდ არაფერი გვქონია , მაგრამ მნიშვნელობა არ აქვს . სიყვარული ნამდვილად არ არის საკმარისი , განსაკუთრებით მაშინ თუ ეს გრძნობა ცალმხრივია
-გიგა - თვალებში უყურებდა ბიჭს და სუნთქვა ეკვროდა . არ ტყუოდა , არ მოატყუებდა და ეს ანომ კარგად იცოდა
-იმდენად არ გჯერა სიყვარულის რომ არც კი დაგიშვია სხვა რამე ... წამსვე იფიქრე რომ მომბეზრდა ლოდინი და განტვირთვა გადავწყვიტე
-დასრულდა? გიგა - მიუახლოვდა , თვალებში უყურებდა მერე ვეღარ გაუძლო და მოეხვია. ბიჭის მკლავების შეხება ვერ იგრძნო , მხოლოდ მისი გულისცემა ესმოდა ...- შენ ზედმეტად კარგი ხარ - ჩუმად უთხრა და ტუჩები ყბაზე შეახო
-მაგრამ შენთვის არ ვარ ... არც შენ ხარ ჩემთვის , ალბათ ორივეს გყვყავს სადღაც ჩვენი ადამიანი რომელიც ამ წყეულ სიცარიელეს შეავსებს - თითები თმაში შეუცურა და სულ ერთი წამით შეეხო მის ტუჩებს.
ანო წავიდა ... აღარ ჰქონდა ძალა, მშვიდად ყოფნის ძალა აღარ ჰქონდა. მიდიოდა და ყველაფერი ერთად უმძიმებდა სულს... მარტივია ყვირილი, კივილი, ომის დაწყება და ყველა ემოციის სიტყვებით გამოხატვა . თავისუფლდები, მშვიდდები, ჯავრს იყრი დამნაშავეზე და ყველაფერი სრულდება . სიჩუმე გამძიმებს, მოთმენა , იგნორი ყველაფერი იმდენად რთულია რომ ერთ წამში შესაძლოა ყველა დაფარული ჭრილობა გაიხსნას და ტკივილისგან მოგკლას. ჩუმდები , ცივილურად იქცევი, თავდაჭერილი ხარ , ამაყი და ეს სიძლიერე ბოლოს განადგურებს .
დასრულდა ,ცხოვრების ეს ნაწილიც მივიდა ფინიშთან . ხომ იცოდა რომ მოვიდოდა დრო , იცოდა ეს ურთიერთობა განწირული იყო და იმიტომ არ ართულებდა ყველაფერს, მაგრამ მაინც არ ელოდა ასეთ განვითარებას. გიგას ღალატი წარმოუდგენელი იყო ? ხო ალბათ იყო , მაგრამ ანომ ცხოვრებისგან ისწავლა რომ გამორიცხული არაფერია და საკუთარი თავისგანაც კი ელოდა იმედგაცრუებას. ახლა კი ხედავდა რომ თავად იყო მოღალატე , თავად უღალატა საკუთარი უნდობლობით და დაასრულა კიდეც . იქნებ სჯობდა ეყვირა, ეჩხუბა ისევ გააგრძელებდა ურთიერთობას , ამ სტანდარტული ქალური ქცევით შეინარჩუნებდა გიგას, მაგრამ შემდეგ რა იქნებოდა? ნუთუ სხვა გაგრძელება ელოდათ ანოს რომ ეჭვიანობის სცენა მოეწყო და ჩხუბის შემდეგ შერიგებულიყვნენ? არა, არა ეს არ იყო ანოსთვის განკუთვნილი ცხოვრება, მას არ შეეძლო სიყვარული , არ შეეძლო ჩვეულებრივი ქალივით ცხოვრება , მისი დარდის ობიექტი სასიყვარულო ურთიერთობა ვერ იქნებოდა .
..........
-გამოდის გიღალატა?- თვალებგაფართოებული უყურებდა სალო და სულ ცოტა აკლდა გიგას გალანძღვამდე
-არა ... არ მიღალატა
-აბა ის ქალი ვინ იყო ... გჯერა რომ არ გიღალატა? კარგი რა აბა რატომ დაგშორდა - ლინდაც ჩაერთო და ცეცხლის ფრქვევა დაიწყო
-ვერ მიხვდებით ... თქვენს წარმოდგენაში სხვაა ურთიერთობები , ჩვენთვის სხვა
-და მაინც , მორჩა?
-ღმერთო ისე ამბობთ ვითომ დავიხოცეთ... ჩვეულებრივი ურთიერთობა გვექნება. კოლეგები ვართ, ერთ კლინიკაში ვმუშაობთ რა დაგემართათ?
-მოგვწონდა გიგა
-მეც მომწონდა და მომწონს კიდეც, მაგრამ მორჩა ...
-ისევ ვეძებთ ჩვენს პრინცს მაშინ როცა ქალბატონი ლინდა უკვე მეორე პრინცს უჩენს თავის გლეხის ბიჭს - სალომემ თვალები აატრიალა და გამობერილ მუცელზე მოეფერა ლინდას- ვაიმეე ჩემი გოჭიოო მალე დაიბადებაოო და რეებს ვასმენინებთოო ... დეიდა რომ დაიბადები იცი რა საგიჟეთ გხვდება? - უცებ შეიცვალა ხმის ტემბრი და პატარა ბავშივით დაიწყო საუბარი.
სალომე და ლინდა , ორი მეგობარი სრულიად სხვა სამყაროდან. რომ არა საერთო ბავშვობა, თინეიჯერობა და მრავალწლიანი ნაცნობობა ვერასდროს დაუმეგობრდებოდნენ ერთმანეთს ექიმი რეანიმატოლოგი, ეკონომისტი და დაწყებითი კლასების პედაგოგი. ახლა კი ვინ იცის მერამდენე წელს ითვლიდა მათი მეგობრობა. ანოს ზოგჯერ შურდა მათი , სწავლის დროს ისინი რომ ერთობოდნენ, დადიოდნენ მეგობრებთან ერთად , ცხოვრებით ტკბებოდნენ თავად კი ან კითხულობდა ან მუშაობდა. იყო დრო როდესაც ყველაფერს ერთად ახერხებდა, შემდეგ გადაიწვა, ძალა აღარ ეყო , გამოიფიტა და მიხვდა რომ მხოლოდ ის უნდა ეკეთებინა რაც ყველაზე მეტად უყვარდა , რაც სამყაროსგან შორს ამყოფებდა . ცხოვრებასთან კავშირს გოგონების საშუალებით ინარჩუნებდა მათ რომ ხედავდა ხვდებოდა როგორი იყო ჩვეულებრივი ადამიანის ცხოვრება, რა პრობლემები ჰქონდათ სხვებს, რაზე ფიქრობდნენ, დარდობდნენ, ღელავდნენ და წამსვე მშვიდდებოდა. უყვარდა ორივე, მათი ცხოვრება, ლინდას ქმარიც უყვარდა ძმასავით რომ მიიღო , მისი შვილიც და ჯერ არდაბადებული ბავშვიც . ბედნიერება იყო მათთან , წარმოუდგენელი სიხარული რომელსაც ყველგან ვერ განიცდიდა. არ უმალავდა არცერთ ამბავს, მაგრამ მაინც არავინ იცოდა მისი განცდების შესახებ განა ატყუებდა , უბრალოდ თავადაც არ იცოდა , ვერ ხვდებოდა და ვერ გადმოსცემდა იმას რაც მის სულში ხდებოდა- მარტოსულობა მდგომარეობაა რომელიც ნებისმიერ დროს შეიძლება გაჩნდეს. მოვიდეს, მოგიცვას და აღარ დაგტოვოს.ცხოვრება შენთან ერთად განაგრძოს ისე თითქოს შენი არსების ბუნებრივი ნაწილია , მაგრამ არა, მისი მოშორება შეიძლება სულის ცარიელ ნაწილს რომ შეივსებ მარტოობაც გაქრება მანამდე კი ხმაურიან სიმარტოვეს განიცდი . ასობით ადამიანის გარემოცვაში იკარგები, შენ კაფსულაში იკეტები და მხოლოდ გარეგნულად აგრძელებ მათთან ურთიერთობას . ასე გადის დღეები, თვეები და წლებიც , მაგრამ ყველაფერს აქვს როგორც დასაწყისი ასევე დასასრული. უნდა დაელოდო დროს , როდესაც დასასრული მოვა ...
.........
ოცი წლის იყო ციხეში რომ აღმოჩნდა, სასამართლომ საბოლოო განაჩენი თითქმის ორი წლის შემდეგ გამოიტანა და დაიწყო ჯოჯოხეთი რომელიც წლების განმავლობაში გრძელდებოდა. ეს იყო ერთი სამყაროდან მეორეში გადანაცვლება ბრალდებით რომელიც ჭკუიდან შლიდა. მიშო აღარ ჰყავდა, იქ გარეთ არ ელოდა , თევდორაძე მოკლეს და მის მკვლელობას აბრალებდნენ. უსუსური იყო, სასამართლოს შენობაში სამართლიანობის განცდა საერთოდ დაკარგა. ეს არ იყო სამართალი,ცხოვრება სადაც მიშოს მკვლელობისთვის იხდიდა სასჯელს უკვე არსებობაც აღარ იყო. ციხის რკინის კარი ხმაურით დაიხურა და ერთბაშად დაატყდა თავს ყველა გრძნობა მიშოს დაკარგვა, დანაშაული რომელიც აჰკიდეს, მშობლები რომლებიც იქ იმ დარბაზში დატოვა , გატეხილი სახელი, შელახული თავმოყვარეობა და ცხოვრება რომელიც გარეთ მის გარეშე გრძელდებოდა...
როგორი იყო კიტა მენაბდე? ჩვეულებრივი ბიჭი იყო სწავლობდა, ერთობოდა, ცხოვრობდა ისე როგორც უნდოდა . საშუალო ფენის ოჯახიდან იყო, არც სიღარიბეს უჩიოდა და არც ფუფუნებით ტრაბახობდა. მხიარულიც იყო, მაგრამ ძირითადად სერიოზული , პრინციპული და მიზანდასახულიც. არ არსებობდა პირობა დაედო და დაევიწყებინა ... მისი ცხოვრების პირველი ნაწილი , ცხოვრება ციხემდე ფერადი იყო არ უწევდა ბრძოლა ჰქონდა თავისი ადგილი და ეგონა რომ არაფერი შეიცვლებოდა . ციხის შემდეგ კი კიტა მოკვდა. იქ , სასამართლოს შენობაში დამარხეს ახალგაზრდა ბიჭი ფერადი ცხოვრებით და შექმნეს ვიღაც სხვა , კიტას სხეულში მცხოვრები სრულიად განსხვავებული ადამიანი.
დიდი დრო გაატარა მარტომ, ყველასთან კონტაქტს ერიდებოდა იქაურობასთან შეჩვევა რთულად მოახერხა . ბოლოს ძალა იპოვნა, ტვინმა ადაპტაცია მოახერხა, გადალახა ბარიერები და ტრანსფირმირდა. დიდი დრო ჰქონდა, ზედმეტადაც კი იმისთვის რომ ბევრი ნაცნობი გაეჩინა. ისეთ ადამიანებს ხვდებოდა იქ როგორებსაც მანამდე იშვიათად ეკონტაქტებოდა, სხვა სამყარო დაინახა -ცოდვილთა სამყარო . იქ მკვლელებიც იყვნენ, ქურდებიც, მოძალადეებიც იყვნენ ისეთებიც სინანულის გრძნობა რომ არ ჰქონდათ და ისეთებიც სინდისი მოსვენებას რომ არ აძლევდათ. ვიღაც ციხის შემდეგ ცხოვრებას გეგმავდა, დღეებს ითვლიდა ზოგიც გასვლის შემდეგაც დაბრუნებას აპირებდა . ვიღაცისთვის ციხე სახლივით იყო , ზოგისთვის ჯოჯოხეთს ჰგავდა და მაინც ცხოვრება იქაც გრძელდებოდა . წლები გადიოდა და ეჩვეოდა, ზოგი მიდიოდა, ზოგიც რჩებოდა , ახლები მოდიოდნენ ის კი იქ იყო ჩუმად, მშვიდად აკვირდებოდა ყველას. ბევრი გაიგო, ბევრი ისწავლა , დაინახა და გააკეთა კიდეც. პირადი პრინციპებისთვის არასდროს უღალატია, მაგრამ იქ გაიზარდა ხო 25 წლის ასაკში უკვე ისე გრძნობდა თავს როგორც 85 წლის მრავლისმნახველი კაცი არადა ვერაფერი მოასწრო. ციხის გარეთ სამყარო ვითარდებოდა , მის გარეშე ხდებოდა ყველაფერი ის კი იქ იყო მარტოსული ასობით ადამიანის გარემოცვაში , მაგრამ მაინც მარტო.
მშობლების ნახვა ანადგურებდა, ვერასდროს შეეჩვია მათთან შეხვედრას იქ ,იმ კედლებში მოხვედრილი დედის დანახვა შეხვედრით გამოწვეულ მთელ სიხარულს უქრობდა. მონატრებულს გულში რომ ჩაიკრავდა და მის სურნელს შეიგრძნობდა სუნთქვა უჭირდა იმდენად ეზიზღებოდა საკუთარი ცხოვრება , სძულდა ყოველი წამი ნანას იქ რომ გაატარებინა. ჯერ ორნი მიდიოდნენ, ერთმანეთის იმედზე უშვებდა იქედან ორივეს ერთ დღეს კი მხოლოდ ნანა მივიდა , შავებით შემოსილი იმდენად უმწეო ეჩვენა მარტო მყოფი დედა თითქოს მხოლოდ მის ნახევარს ხედავდა. ძლივს მივიდა სკამამდე , თითქოს ფეხებზე სიმძიმეები ჰქონდა და ისინი უშლიდნენ ხელს გადაადგილებაში . უყურებდა დასუსტებულ, გალეულ ქალს და გული უსკდებოდა , არ უნდოდა ეკითხა, არ უნდოდა გაეგო რომ მამა აღარ იყო , მაგრამ დრო ისევ ვერ შეაჩერა , ვერსად დაემალა სიმართლეს. აღარ იყო კაცი რომელსაც აღმერთებდა, აღარ იყო , ვეღარ გაუძლო მისმა გულმა და დატოვა ქალი რომელსაც ხელს წამითაც კი არ უშვებდა. აღარ იყო , ისე წავიდა რომ კიტამ მასთან დამშვიდობებაც ვერ შეძლო, ბოლოჯერ ვერ შეეხო, ვერ აკოცა, ვერ ჩაკიდა ხელი და ვერ უთხრა რომ დედას დაიცავდა... ის ისევ იქ იყო და არ შეეძლო მარტო დარჩენილი ქალისთვის ტკივილის შემსუბუქება. დიდხანს იდგა , უსიტყვოდ ჰყავდა მკლავებში მოქცეული აქვითინებული ქალი და შევერცხლილ თმაზე ეფერებოდა . როგორ უნდოდა შესძლებოდა მისი ტკივილის გაქრობა, მაგრამ არაფერი შეეძლო , ისევ უძლური იყო , ისევ არ ჰქონდა ძალა ცხოვრებასთან დაპირისპირების რომელმაც ბოლომდე გაანადგურა და მაინც ნანას გამო ვალდებული იყო გაეძლო, მოეთმინა, არ წაქცეულიყო , იქაურობას მოშორებოდა და დაემტკიცებინა თავისი სიმართლე. იმ დღეს დაჰპირდა ქალს აქაურობას რომ დავტოვებ სიმართლეს დავამტკიცებ და ახალ ცხოვრებას დავიწყებთო , პირობა დადო და აასრულებდა კიდეც. მოთმენა ისწავლა , ციხიდან გამოსვლის შემდეგ მისი ფეთქებადი ხასიათი საერთოდ გაქრა და ემოციებიც აღარ ჰქონდა .
ციხის კარიც იღება, ერთ დღეს გესმის ნანატრი სიტყვები და თავისუფლდები. კვლავ სუნთქავ სუფთა ჰაერს, მზის სხივებს შეიგრძნობ და რაც შეიძლება შორს მიდიხარ ადგილიდან რომელმაც ცხოვრების საუკეთესო წლები წაგართვა. ისევ მარტო იყო , არავინ ჰყავდა , არავის იმედი ჰქონდა საკუთარი თავის გარდა , მაგრამ იყვნენ ადამიანები რომლების მასთან ვალში იყვნენ ზოგიერთი მათგანი სიცოცხლითაც კი იყო დავალებული . რამდენიმე მათგანი ნანასაც იცნობდა და ისე ზრუნავდა მასზე როგორც საკუთარ მშობელზე .
ყველა მდგომარეობა რაღაც ახალს გვაძლევს . ყოველთვის ყველაზე რთულ მომენტშიც კი შეიძლება იპოვნო რაღაც მნიშნელოვანი , მთავარია შეძლო მისი შემჩნევა და მიღება.
.............
მანქანა კლუბის შესასვლელთან გააჩერა და მშვიდად გადავიდა. როგორ უყვარდა თინეიჯერობისას ბიჭებთან ერთად გართობა, დალევა, ცეკვა და ახალი გოგონების გაცნობა. რამდენს უვლია ბანცალით მიშოსთან ერთად, ერთხელ სიმღერაც კი დაიწყეს შუა ქუჩაში . მიშოს სიცილის ხმა ჩაესმოდა ყურებში, მთვრალი სულ სხვანაირი იყო უფრო მეტს იღიმოდა, მეტ სითბოს გამოხატავდა და მის გვერდით ყოფნა მხიარულების დასაწყისი იყო. ახლა მნიშნელობა აღარ ჰქონდა, არც ისეთი ეიფორია ჰქონდა და არც დიდი მოლოდინები. ცივად მოათვალიერა სივრცე და როგორც კი ბიჭი დაინახა მაშინვე მისკენ დაიძრა.
-უფრო მშვიდი ადგილი ვერ იპოვნე?- სავარძელში მიწოლილს თავზე დაადგა და შემდეგ მის გვერდით დაჯდა
-სიმშვიდე ციხეშიც მეყო
-მთელი წელია გარეთ ხარ რით ვერ აინაზღაურე - გაიცინა და ჭიქაში დაისხა სასმელი
-მე ძმაო მშვიდი ცხოვრება არ შემიძლია... საქმე ისედაც მთელ ენერგიას მაცლის და ხო უნდა განვიტვირთო როგორმე? განტვირთვის ქალზე უკეთესი საშუალება მე არ ვიცი ... კი ვიცი , მაგრამ იმათ უკუეფექტები აქვთ ბლომად - სვამდა და თან ვიღაცას უყურებდა
-რამდენი საათია გირეკავ და შენ აქ ხარ?- უეცრად გამოჩნდა ქალბატონი კესო შეკრული წარბებით, მკაცრი გამომეტყველებით -კოკო ერთხელაც შემომაკვდები
-როგორ უცებ ჩნდები გოგო რა იყო , რა არის ნამდვილი ეშმაკი ხარ რა ...გული გამიხეთქე
-როგორ ხარ კესო?- ფეხზე წამოდგა და გოგოს მიესალმა
-კიტაა , შენ როგორ ხარ? ისე გამაგიჟა ვეღარც მოგესალმე- ბიჭს მოეხვია და ლოყაზე აკოცა- შენც აგიყოლია?
-ცდილობს, მაგრამ ჯერ არ გამოსდის და ბრაზობს
-ვაიმე დაიწყებენ ახლა ჩემს ლანძღვას, ორი ერთნაირი ... ბოროტი და არ მყოფნიდა ახლა ძმაც დავიმატე - ბურდღუნებდა და თან იცინოდა-რატომ მირეკავდი?
-საქმე მქონდა , რომელიც უშენოდ მოვაგვარე . კარგია აქ რომ ხარ ... ახალ საქმეს ვიწყებთ და სანდო ადამიანი მჭირდება , მგონი შენთვის შესაფერისი საქმე ვიპოვნე , უარს არ მეტყვი იმედია
-არ გეტყვის... ამდენი უსაქმურობა გააგიჟებს . დროა საქმე დაიწყო და ახლა არ თქვა რომ ამ შემოთავაზებას ვერ მიიღებ, ძმურად ნუ გამაბრაზებ
-ხომ იცი რომ ჯერ გეგმები მაქვს ... მათ რომ შევასრულებ შემდეგ ვიმუშავებ
-ნუ ატრაკებ რა გთხოვ, არქიტექტორი არ ხარ ტო? ხოდა ვაშენებთ ...რას ვაშენებთ კესარია?
-ღმერთო რა სალახანა ხარ - თვალები აატრიალა ქალმა და ჭიქა ბოლომდე დაცალა- შენი ყურება ფხიზელი გონებით აღრა შემიძლია- ფეხი ფეხზე გადაიდო და სასმელით დანამული ტუჩები გაილოკა -საცხოვრებელ სახლს ვაშენებთ ... დაკვეთა გვაქვს და იმდენი საქმეა ფიზიკურად ვეღარ ვუმკლავდები. კადრების დეფიციტი მაქვს
-ყველა გაუშვი და დეფიციტი როგორ არ გექნება
-ყველა უსაქმურ იყო და ხელფასს უსაქმურებს ვერ გადავუხდი, ვერც უპასუხისმგებლო ადამიანს რომელიც კომპანიის იმიჯს არცხვენს თავისი ჩასვრილი საქმეებით ძმაო ჩემო - ჭრელი თვალები აპრეხილი წამწამების ქვეშ ისე საოცრად ჩანდა მზერას ვერ მოაშორებდი . საოცრად ეშხიანი ქალი იყო კესარია , მაგრამ რტული ხასიათი ჰქონდა თანაც კაცებს დიდად არ ენდობოდა
-იმიჯს უფრთხილდები და მკვლელობისთვის სასჯელმოხდილ კაცს აძლევ მართვის სადავეებს? აშკარად მიკერძოებაა კესო , რაც თავისთავად უსამართლობაა სხვა თანამშრომლების მიმართ- კიტამ ღიმილით უთხრა და მასაც თვალები უფრო აენთო
-კომპლექსი გაქვს კიტა იცი? შენ რა სახეზე გაწერია რომ ციხეში იჯექი?
-არა , მაგრამ ჯერ კიდევ მიჭირს ხალხთან ურთიერთობა და აქაურობასთან შეჩვევა . უამრავი საქმე მაქვს თანაც მე მხოლოდ დიპლომის აღება შევძელი ... გამოცდილება არ მაქვს
-კიტა... შემიძლია დაგეხმარო სიმართლის დამტკიცებაში ? ხომ იცი არცერთ რესურსს არ დავიშურებ - სერიოზული იყო , თვალებში უყურებდა და პასუხს ელოდა
-გმადლობ კესო , თავად მოვაგვარებ ... მხოლოდ ცოტა დრო მჭირდება . ჩემი მოწინააღმდეგე ზედმეტად სუსტია
-რა გეგმებით მოძრაობ ტო ... შარში არ გაეხვე იცოდე იმ ს.რს არაფერი დაუშავო მართლა მკვლელი არ გაგხადოს ტო
-დამშვიდდი ყველაფერს ვაკონტროლებ და ყველაზე მეტად საკუთარ თავს
ამ თემაზე საუბარი აღარ გაუგრძელებიათ . კოკო სადღაც გაქრა, სავარაუდოდ გოგოსთან ერთად იყო . კესო ნელ-ნელა აგემოვნებდა სასმელს და მალე იგრძნო კიდეც ალკოჰოლის მოქმედება. საუბრობდნენ უცნობი რომ მივიდა და კესოს გვერდით ჩამოჯდა
-კესოო აქ არ გელოდი ... მიხარია
-მე კი არ მიხარია და საერთოდ როგორც მახსოვს გაგაფრთხილე ჩემს სიახლოვეს რომ აღმოჩნდები მანძილი დაიცავი-თქო - ისე უცებ უპასუხა და იმდენად უხეში იყო რომ ბიჭს გამომეტყველება შეეცვალა - კიტა , ძვირფასო ყველა კაცი შეუგნებელია თუ მხოლოდ ეს უკანასკნელი?
-ვფიქრობ მხოლოდ ეს უკანასკნელი - ბიჭს შეხედა და თავი გვერდით გადახარა- მაგრამ ვისაუბრებთ , როგორმე ვიპოვნი გზას მისი გონების გახსნისთვის
-არა , არ არის საჭირო ... გასაგებია - კიტა რომ წამოიწია ბიჭი წამსვე წამოდგა და უკან გადადგა რამდენიმე ნაბიჯი- უბრალოდ მოგესალმე, მორჩა
-ღმერთო სად მპოულობენ ასეთები- თვალი გააყოლა ბიჭს და შემდეგ ისევ მოსვა სასმელი- გმადლობ , კარგად გამოგივიდა
-ადრე გაიქცა ... გამიტყდა
-რომ არ გაქცეულიყო რას გააკეთებდი , ცემდი?
-ენერგიის დახარჯვად ღირდა ვითომ? დაველაპარაკებოდი
-ნამდვილად არ გავხარ ჩემს ძმას - გაიცინა და ბიჭს დააკვირდა- სხვანაირი ხარ , კიტა მენაბდე
იქ ყოფნის სურვილი არ ჰქონდა, მაგრამ კესოს დატოვება არ უნდოდა. ქალი კი ისევ ნება-ნება აგემოვნებდა ვისკის , მელოდიას აყოლებდა სხეულს და ზოგჯერ მოცეკვავე წყვილებსაც უყურებდა. წასვლა რომ გადაწყვიტა უკვე ზღვარზე მეტი დოზა ჰქონდა მიღებული . ტყავის მოსაცმელი მოიხურა და ხელჩანთა აიღო
-წავედით ...- კიტამ ჩანთა გამოართვა, ხელი მხარზე მოხვია და საყრდენად ექცა ქალს. ბრბოს გვერდი აუარეს და გარეთ რომ გავიდნენ ღამის სიგრილეს შეეჩეხნენ. ქალმა თავი მხარზე დაადო და ცხვირის წვერით შეეხო ყელზე . კანკალებდა, მთელი სხეულით თრთოდა და კიტას ეკვროდა- ჩემი მანქანით წავიდეთ , ხო?
-ფეხით წავიდეთ რა , გთხოვ ... წავიდეთ და თან მელაპარაკე იმ გოგოზე
-ვინ გოგოზე
-ვინც გიყვარს
-არავინ მიყვარს
-კოკომ მითხრა რომ გიყვარს
- მოგატყუა კოსტანტინემ
-არ გიყვარს ?- ჭრელი თვალები მიანათა და გაჩერდა
-კესო , სჯობს სხვა დროს ვისეირნოთ ახლა სახლში წაგიყვან . გამოიძინე თორემ ხვალ თავი გეტკინება
კესარია ჭკვიანი ქალი იყო, მთვრალმაც კი იცოდა როდის უნდა გაჩუმებულიყო და ამით შეწყვიტა დიალოგი. მანქანაშიც ჩუმად იჯდა , შემდეგ დაემშვიდობა და სახლშიც ასე უსიტყვოდ შევიდა. თავადაც არ იცოდა რა მოსწონდა ასე ძალიან ამ კაცში, მაგრამ თავს ძლივს ერეოდა .
კიტას ვინ უყვარდა? როდის მოასწრო შეყვარება , ოცი წლის ასაკში შეეძლო ისე შეჰყვარებოდა რომ ამდენ ხანს გაეძლო ამ გრძნობას? ჰქონდა კი საერთოდ სიყვარულის ძალა? თავადაც არ ჰქონდა პასუხი, არც უნდოდა ამაზე ფიქრი აკონტროლებდა , საზღვრებს უწესებდა გრძნობას და სხვა უამრავ პრობლემას შორის სიყვარული გზას ვერ პოულობდა . ერთ დღეს ალბათ პირველ ადგილს დაიკავებდა და შემდეგ მთელი არსებით შეიგრძნობდა მენაბდე ამ გრძნობის ყველა დადებით და უარყოფით მხარეს.
............
როდესაც მსხვერპლი თავდასხმას ელის სწორედ მაშინ უშვებს შეცდომას რომელიც ნადირის ლუკმად აქცევს . სწორედ მსხვერპლის როლში იყო გუგა მირცხულავა რომელიც ყოველ წამს ელოდა კიტას გამოჩენას. ქუჩაშიც კი ვერ მოძრაობდა თავისუფლად, რამდენიმე დღე სახლში გამოიკეტა , სვამდა და იმაზე მეტად აგრესიული იყო ვიდრე ოდესმე, ხშირად ხედავდა მიშოს, ბავშვებთანაც კი ახსენა რამდენჯერმე . კონტროლი დაკარგა, ისე დაფრთხა რომ საერთოდ დაკარგა აზროვნების უნარი, მშიშარა ვირთხა იყო რომელიც გასაქცევ გზას ეძებდა, მაგრამ ვერაფერს იფიქრებდა . 15 წლის წინ ჩადენილი დანაშაული იმაზე მძიმე ტვირთი იყო ვიდრე აღქმა შეეძლო, ცოდვა რომელიც მოსვენებას არ აძლევდა უკვე ახლოს იყო , სამართალი სულ მალე აღსრულდებოდა და გრძნობდა ამას .
თიკას სახეზე არსებული იარები მაკიაჟით ჰქონდა დაფარული , ბავშვები სკოლაში წაიყვანა და უკან დაბრუნებული სამზარეულოსკენ დაიძრა. იქ იყო მისი თავშესაფარი, მაგრამ იმ დღეს იქაც ვერ დაემალა გურამს . წინა ღამის ღრეობის შემდეგ თავი უსკდებოდა ბატონს და დილიდან საშინელ ხასიათზე იყო
-ბორჯომი რატომ არ დამიტოვე ოთახში ... არ იცოდი თავი რომ მეტკინებოდა? - მაცივრის კარი გააღო და მინერალურს რომ ვერ შეხედა სულ გაგიჟდა- არ გვაქვს? კი მაგრამ გუშინ რომ მოვიტანე სად გაქრა
-ბავშვია მოწამლული, აღებინებდა სხვათაშორის მთელი ღამე , მაგრამ შენ არაფერი გაგიგია ჯერ რესტორანში ქეიფობდი შემდეგ მოხვედი და გათიშული დაეგდე საწოლზე. რა მექნა? დავალევინე - არ უყურებდა, ზურგით იდგა და კარადაში ალაგებდა მშრალ თეფშებს
-და გარეთ არ იყავი რომ გეყიდა თუ ფულს არ გაძლევ ... მაგრამ ფეხებზე გკიდია, არ გადარდებს როგორ ვიქნები. ნატრობ რომ მოვკვდე, მაგრამ არ გეღირსება
-რა გინდა გურამ? წვნიანი ქვაბშია , დაგისხამ ... ლუდიც არის . ბორჯომსაც მოგიტან თუ გგნებავს
-შენი მათხოვარი ვარ თუ რა არის როგორ მელაპარაკები . შემომხედე რომ მელაპარაკები რამდენჯერ უნდა გითხრა- ისე უცებ იღრიალა ქალი შეხტა და ინსტიქტურად დაუვარდა თეფში. მერე იყო მსხვრევის ხმა რასაც გინება მოჰყვა და ყვირილი რომელიც დიდხანს არ შეწყვეტილა.
-ხელი გამიშვი თორემ მოგკლავ იცოდე ... - მაჯაზე ჩავლებული ხელის მოშორება სცადა , მაგრამ ზედმეტად დიდი და ღონიერი იყო გურამი.
-დედას შევ.ცი ამ სახლში ხომ ვერ დაისვენებ ადამიანი. დილიდან შენ მოჟამულ სახეს რომ შეხედავ კაცი ფუ შენი დედა მოვტყ.ან - ხელი გაუშვა და ისევ საძინებლისკენ წავიდა- ვიძინებ და ხმა არ გავიგო თორე ყელს გამოგჭრი
დაწვა , მაგრამ დაძინება ვერ მოახერხა. მშვიდი ძილი არ გამოუვიდა მალევე ნახა სიზმარში კიტა და მიშო ერთად. გარბოდა ,მაგრამ ვერ მოახერხა მერე ყელში რაღაც მოუჭირეს და ახრჩობდნენ, გამოღვიძებულმა თიკა რომ დაინახა აღარაფერი უთქვამს .
-რას მიყურებ
-ვინ გკლავდა... ისეთი შეშინებული იყავი მგონი ჩაისვ.რე კიდეც - დამცინავად ჩაილაპარაკა და ტანსაცმლის კარადაში დაუთოებული პერანგები დაკიდა
-ენა ჩაიგდე თორემ ამოგაცლი ... აქ რა გინდა საერთოდ არ გამაღვიძო-თქო ხომ გითხარი
-უნდა წავიდე , მოსაცმელი მჭირდებოდა. შეგიძლია მშვიდად დაიძინო რამდენადაც სიზმრები მოგცემენ საშუალებას- მარტო დატოვა და წავიდა. არ იცოდა სად მიდიოდა, მაგრამ სახლში გაჩერებაც არ შეეძლო, სკოლის დასრულებამდე ჯერ კიდევ ჰქონდა დარჩენილი დრო . კაფეში დაჯდომა გადაწყვიტა, მაგრამ გადაიფიქრა და სიარული განაგრძო.
რა იყო მისი ცხოვრება, როგორ გავიდა 15 წელი რა გააკეთა ამ ხნის განმავლობაში . ცხოვრებაში რაც გააჩნდა მხოლოდ ბავშვები იყვნენ და ზოგჯერ მათი დანახვაც არ უნდოდა. მათი გაჩენაც კი არ დაუგეგმავს თავად, ბატონი გურამი და დედამთილი გეგმავდნენ ყველაფერს ის მხოლოდ ინკუბატორის როლს ასრულებდა. შემდეგ ბავშვებს მარტო ზრდიდა, მთელი ენერგია მათ გაზრდას ხმარდებოდა . ეზიზღებოდა ყოველი დღე, ყველა ერთმანეთს ჰგავდა არაფერი იყო საინტერესო. გურამი ყოველთვის ჩხუბობდა, მუდამ უკმაყოფილო იყო, არასდროს ენდობოდა , სულ ახსენებდა მიშოს , ყოველთვის უაზროდ ეჭვიანობა ფეხმძმობის დროსაც კი ეჩხუბა ერთხელ. პირველად სამი წლის თანაცხოვრების შემდეგ დაარტყა, რაც უფრო დიდი დრო გადიოდა უფრო ხშირად ჩხუბობდნენ, მეტად აგრესიული ხდებოდა ბატონი და უფრო მშვიდად იწყებდა ქალის ცემას. ყველაზე საშინელი ალბათ ის იყო რომ შეეგუა, ნორმად მიიღო ეს ყველაფერი . ჯერ ერთი ჰყავდა , შემდეგ მეორე , უკვე სამი ბავშვი უყურებდა მშობლებს რომლებსაც ოდნავადაც არ უყვარდათ ერთმანეთი. სულ ჰქონდა კითხვა და ვერ ხვდებოდა რატომ შეირთო გურამმა ცოლად, თავიდან ფიქრობდა რომ უყვარდა, რომ სიყვარულის გამო მეგობარსაც კი უღალატა შემდეგ კი მიხვდა რომ მირცხულავას გრძნობები არ გააჩნდა . ის ერთი საცოდავი , შურიანი კაცი იყო რომელმაც გადაწყვიტა რომ მიშოს გოგოს წაართმევდა და იმდენად შევიდა აზარტში რომ თავსაც დააჯერა სიყვარული. ხშირად ფიქრობდა რა მოხდებოდა მიშოსთან რომ ყოფილიყო, როგორი იქნებოდა მისი ცხოვრება მისთვის რომ არ ეღალატა და იმ წყეულ დღეს გურამთან ერთად არ გაპარულიყო. დილით მიშომ გააცილა უნივერსიტეტში , ჩვეულებისამებრ გვირილები აჩუქა და საღამოს გურამს გაჰყვა, მისი გახდა . შემდეგ მიშოს მკვლელობის ამბავი გაიგო და ყველაფერი აირია. კიტა? კიტა მკვლელი იყო ? ამის დაჯერება არ შეეძლო, მაგრამ გურამმა დაარწმუნა. სჯეროდა, დიდხანს სჯეროდა მისი ახლა კი არაფერი იცოდა ზუსტად.
ქუჩა გადაკვეთა და სახლის წინ გაჩერდა, მენაბდის სახლი ისევ ისეთი იყო როგორც წლების წინ . არ იცოდა იქ რას აკეთებდა, არც ის იცოდა გაბედავდა თუ არა კართან მისვლას. უკან გაბრუნებას გეგმავდა კიტა რომ გამოჩნდა. ეზოდან შემთხვევით გამოვიდა თუ სახლიდან შენიშნა არ იცოდა ,მაგრამ მისკენ დაიძრა და უკან წასვლა აღარ შეეძლო
-თიკა
-შენთან საუბარი მინდა - გაუბედავი იყო , მაგრამ კითხვები ნამდვილად ჰქონდა
-ეზოში დავსხდეთ - ისე შეხვდა ამ ამბავს თითქოს ელოდა კიდეც.
-შეგიძლია წყალი მომიტანო?- გრძელ სკამზე დაჯდა და ქვის მაგიდას იდაყვებით დაეყრდნო. კიტამ ჭიქით წყალი მიუტანა და მის წინ ჩამოჯდა - მადლობა
-ნუ ნერვიულობ შენ მე არაფერს დაგიშავებ...იმსახურებ, მაგრამ დარწმუნებული ვარ ეს 15 წელი გურამის გვერდით სასჯელი იყო - ჯიქურ უყურებდა და თვალს არ აშორებდა
-მე არ ვიცოდი მიშოს თუ ასე ძალიან ვუყვარდი... სულელი ვიყავი , ვერ მივხვდი ვინ იყო ნამდვილი და ვინ ყალბი
-მე შენ იმ საღამოსვე გითხარი არ დარჩე-თქო , მაგრამ უარი მითხარი . შენ მიშო არ გიყვარდა და წარმოდგენაც არ გაქვს სიყვარულზე
-შენ ის მოკალი ... არ მესმის რატომ არ აღიარებ 15 წელი იჯექი და ახლა რა აზრი აქვს. ყველამ იცის რომ მკვლელი ხარ. ყველა მტკიცებულება შენს წინააღმდეგ იყო . შენ კი გამოხვედი და მშვიდად გვადანაშაულებ
-მებრალები , გეფიცები რამდენადაც შემიძლია და იმსახურებ იმდენად მებრალები იმ კაცთან რომ ხარ, რომ ვერ ხვდები ვინც არის და ამას იტან - მის სახეზეც ხედავდა ცემის კვალს, მაგრამ მაჯაზე მოკიდა ხელი და მაღლა აუწია ზედის მკლავი - შენ გგონია რომ ის ვერ მოკლავდა ადამიანს? მას მშვიდი აქვს სინდისი და არაფერი დაუშავებია?
-როგორ დაამტკიცებ ამას - ეშინოდა, მაგრამ მაინც გაბედა - როგორ დაამტკიცებ ამდენი წლის შემდეგ მის დანაშაულს
-გგონია გეტყვი რას ვაპირებ ? შენ იმდენად სუსტი ქალი ხარ რომ მოძალადე ქმარს დაიცავ იმიტომ რომ მის გარდა წასასვლელი არ გაქვს, მის მონად იქეცი . მონები კი ბატონებს არ ღალატობენ , ცოლები საყვარელ ქმრებს ტოვებენ მონები კი არა .. არასდროს ტოვებენ მბრძანებელს - თვალებში უყურებდა და მოქმედებდა. მასზე გავლენას ახდენდა , მშვიდი ტემბრი, შეუცვლელი მზერა
-მე მონა არ ვარ !
-დარწმუნებული ხარ ?- ჩაიცინა და კოლოფიდან სიგარეტის ღერი ამოიღო. ეწეოდა და უყურებდა როგორ სვამდა ქალი წყალს, პირი უშრებოდა, თითებს იმტვრევდა და თავადაც ვერ ხვდებოდა იქ რა უნდოდა.
-როგორ უნდა დაგიჯერო ... რაღაც გეგმა გაქვს , ალბათ გურამის მოშორებაც გინდა და გამომიყენებ
-სერიოზულად? მე რა სერიული მკვლელი ვარ?- ხმამაღლა გაიცინა და ისევ მოწევა განაგრძო-არ მესმის აქ რატომ მოხვედი თუ თვალდახუჭულს გჯერა შენი ქმრის , მაგრამ არა ... არ გჯერა. ეჭვი გღრღნის, დიდი ხანია ხვდები რომ ის ნორმალურად არ იქცევა. ის გიჟია, არანორმალური, მას მიშო მოსვენებას არ აძლევს ხომ ასეა? ალბათ ხშირად ხედავს კოშმარებს, ბევრს სვამს რომ როგორმე სინდისის ხმა ჩაახშოს ... კიდევ რას აკეთებს, ცოდვები რომ ახრჩობს შენზე იყრის ჯავრს?
-გეყოფა... გეყოფა
-შენ თუ არ დატოვებ ის არასდროს გაგიშვებს. ციხეშიც რომ წავა მაინც არ გაგიშვებს, გაიძულებს იქ მიხვიდე , ბავშვები მიუყვანო და განაგრძო მასზე ზრუნვა . გეტყვის რომ შენს გამო მოკლა, დაგადანაშაულებს და დაგაჯერებს რომ შენი სიყვარულის გამო მოკლა სრულიად უდანაშაულო ბიჭი , რომელიც თვალდახუჭული ენდობოდა. შენს თავს ანდობდა - ბოლომდე აწვებოდა და თიკას გამკლავება არ შეეძლო. უცებ წამოვარდა , ტიროდა , ცრემლებს იმშრალებდა და ჭიშკრისკენ მიდიოდა-ძალა უნდა მოიკრიბო, ისევ არაა გვიანი ... თავიდან უნდა დაიწყო და მიატოვო . უნდა უჩივლო ძალადობისთვის და მოიშორო
ქალი წავიდა ის კი მშვიდად იჯდა სკამზე, ეწეოდა და იღიმოდა. შურისძიება ახლა უფრო ტკბილი იყო, ერთი დარტყმით რომ გაენადგურებინა ვერაფერს იგრძნობდა. ის კი ელოდა, ითმენდა და თვალს ადევნებდა სამართლიანობის ბორბალს რომელიც სულ მალე დაეწეოდა გურამს , გადაუვლიდა და ისე გათელავდა კიტას ჩარევაც არ გახდებოდა საჭირო.


დღეს არ ვგეგმავდი დადებას, მაგრამ უცებ მომინდა
იმედია მოგეწონებათ
და გამიზიარებთ აზრს მოვლენათა განვითარების შესახებ