-რომარ გავიდე?
-რომარ გახვიდე... არ ვიცი არ ვიცირ ა. მოხდება ნიკა.
ბაგეებზე ისევ მოწყურებულივით დამეწაფა... მიყავრდა და დრო იყო ყოველგავრი შრისძიების, ოინების და მიტოვებების გარეშე ბედნიერი ვყოფილიყავით ის და მე, მე და ის, ჩვენ ორი და მეტია არავი.ჩვენ ორს არასდროს არ გვჭირდებოდა მეტი არავინ. მხოლოდ ნიკა და მე და სხვა ყევლ მეორე ფლანგზე იყო... სულერთი გახდა ვინ რას იფიქრებდა მე ის მიყავრდა... 8 პლანეტა, 6კონტინენტი, 200 ზე მეტი ქვეყანა და 7 მილიარდი ადამიანი, 7მილიარდ ადამიანში მე ის ამოვარჩიე... და ჩვენ ვიყავით სხვა ყევლა ფეხ/ბზე.სახლში წავედით. იმ ღამეს ჩემს გევრდით ეძინა, უბრალოდ თვალები მქონდა დახუჭული, მის ცხელ სუნთქვად ვგრძნობდი, მაფორიაქებდა მისი სიახლოვე, მიყავრდა და მაგიჟებდა. მისი სუნი ცხვირში მუდამ სასიამოვნოდ მიღიტინებდა.
ზაფხული თთქმის მიიწურა უკანასკნელ დღეს ვატარებდით ზღვაზე... ერთმანეთ დავსდევდით და ვიცინოდით, მისი სიცილი ის იყო რასაც მთელი ცხოვრება მოვისმენდი.
-სად მირბიხარ? ხომ იცი ევრ გამასწრებ?
-გაგასწრებ.
დამეწია, თავის მკლავებში მომიქცია და უსიტყვოდ მიმზერდა... მისმა თვალებმა კოსმოსში გადამისროლეს, უამრავ წერტილს ვხედავდი აქეთ იქით ჭინკებივით რომ დახტოდნენ... უაზროდ ვიღმოდი და ვიკარგებოდი მის შავ უძირო თვალებში.თავის გახურებული ტუჩები ჩემსას მოაკრო და მეც ავყევი. ჩემი საოცრება იყო, ოცნება რომელიც არც კი გამივლია თავში, ალბათ ღერთმა ცოდვები მაპატია და ის ამიტომ მაჩუქა.ბოლოს სანაპიროზე დავჯექით უკნიდან მეკვროდა და ვუყურებდით ზღვას. თითქოს რაღაცას ყვებოდა.. მესმოდა მისი ტალღები და ამბავი როემლსაც გვიყვებოდა... ზღვა და ცეცხლი... ეს ორი იმდენ რამეს ყვებიან. უბრალოდ მთავრია მათი გესმოდეს. თუ გესმის ესეიგი შენ განსხვავებული ხარ... უსმინე მათ... დააკვირდი და მოუსმიენ, როგორ ტკაცუნობს ცეცხლი, როგორ ბრიალებს მისი ალი და გაიგებ რას ამბობს. ხო, ხო მოუსმინე და გაიგებ, ან დააკვირდი და დაინახავ... მოუსმინე წყლის ხმას და გაიგებ იქ წყლის სიღრმეში რა ხდება... დააკვირდი მის ტალღებს და ყველაფერი ნათელი გახდება...
მის მკალვებში მოქცეული ვუსმენდი ზღვის ტალღებს და ცეცხლის ტკაცუნს, რომელიც არც თუ ისე შორს იყო ჩვენგან.ვუყურებდი ზღვის ტალღებს და ვხედავდი, როგორ უყავრდა ცეცხლი.... ცეცხლი რომელიც მას კლავდა... ვუსმენდი ცეცხლს და მესმოდა, როგორ უყავრდა წყალი რომელიც აქრობდა და ანადგურებდა...შორს იყვნენ და მაინც უყავრდათ, ვერ ეკარებოდნენ ერთმანეთს და მაინც გიჟდებოდნენ...
ნიკას ტუჩები მთელი ამ დროის მანძილზე ჩემს კისერზე დაცოცავდნენ.მსიამოვნებდა მსი სიახლივე,ლამის იყო დავმდნარიყავი.. მანადგურებდა და მაინც მიყავრდა... მზის ჩსვლას ვუყურებდი ის კი არ მშორდებოდა... იმ საღამოსაც ტრადიციულად ჩემს გვერდი დაწვა და თავის უზარმაზარ მკლავებში ჩამმალა. მთელი ღამე ტკბილად მეძინა დიალს ჩემოდნები ავიღეთ და დავბრუნდით სახლში... სამსახური დამეწყო და მეც ძირითდად იქ ვიყავი... ნიკას მხოლოდ საღამოობით ვნახულობდი... ზამთრის სუსხიანი საღამო იყო პარასკევი. სახლში მისულს პადიეზდში ნიკა დამხვდა ხელი დამავლო და სახელოსნოში წამიყავნა.. ჩოულებრივ ფილმს ვუყურეთ და დავიძინეთ. იმ დღეს რა დამავიწყებს? იმ დღეს უბედნიერესიც ვიყავი და უბედურიც. დილას პიჟამოებით გვატანტალდი სამზარეულოში და სუფრის გაწყობა დავიწყე.
მალევე ძლაიან სასიამოვნო შეგრძნება დამეუფლა. ხელებს მუცელზე მხვევდა და კისერზე სველკოცნას მიტოვებდა, მის შეხებაზე კანი მეწვოდა, თუმცა ეს არ იყო ტკივილისგან ან დისკომფორტისგან გამოწვეული წვა. ეს იყო მისი შეხებისგან გამოწვეული, შეხებისგან რომელიც საშინლად მომწონდა. დანა დავდე და მისკენ მივტრიალდი. ბაგეებზე დამაცხრა და მეც კისერზე შმოვხვიე ორივე ხელი, ნერვიულად დავათამაშებდი მის თმებში თითებს. წელიდან ხელი ბარძაყებზე ჩაასრიალა და მაგიდაზე შემომსხვა. ხელებს ჩემს ზურგზე დაასრიალებდა, კისერსადა ყელში მკოცნიდა. მე კი მის წელზე მქონდა ორივე ფეხი შემოხვეილი. მაისურის ქვეშ შემიცურა ხელები და მალევე ზედა გადაამძრო, ჩემმა ხელებმაც მისამართი იპოვეს და მისი მაისურის ქვეშ პრესზე თამაში დაიწყეს. მალევე საძინებელში გადავინაცვლეთ. უკანასკნელი მატერიები შემოვაძარცვეთ ერთმანეთს და ვტკბებოდით ერთმანეთით. ჩემს ბაგეებს მოწყდა და ყელისკენ გადაინაცვლა. იქიდან მკე/დისკენ, ნელ ნელა ქვევით მიდიოდა და არცერთ უჯრედს არ ტოვებდა ალერსის გარეშე... მუცელი მეკუმშებოდა და გაურკვეველ ბგერებს წარმოვთქვამდი... მერე უკან დაბრუნდა და ყურში მიჩურჩილა.
-გეშინია?
-შენთანა რასდროს არაფრის
ძალიან შცვლილი ხმა გვქონდა ორივეს.. ცოტახანში გაისმ ჩემი ტკივილსა და ვნებისგან გამოწვეული ხმები, რამდენიმე წამში კი ტკივილი გაქრა და მთლიანად ვნებამ მომიცვა. ის ჩემი იყო მეტი არავისი. მიყავრდა და ეს იყო ყველაზე მთავარი.. სიამოვნების პიკს რომ მივაღწჯეთ გულზე დამიწვინა. კარგახანს ვერ ვმშვიდდებოდით მერე ისევ მან დაარღვია ეს ყველაფრის მთქმელი სიჩუმე.
-მიყვარხარ დევდარიანო.
-მეც მიუავრხარ ბერიძევ.
საღამოს მოვემზადეთ, საჭმელი ვჭამეთ და ეზოში გავედით. ამ ეზოში სამწუხაროდ არავის ვიცნიბდით არც არაინ იყო გარეთ. უეცრად ჭიშკარი გაიღო და ჩვენს წინ ლუკა აისვეტა. შემდეგ იყო გასროლა და სისხლი ძალიან ბევრი სისიხლი, კიდევ...კიდევ იყო რაღაც


და დამ დავბრუნდი. ვიცი უნამუსოდ ვიქცევი თან პატარა თვს ვდებ თან საშინელს, მაგრამ არ მეცალა და თან სულ არაფრის გარეშე დასატოვებლადაც ვერ გაგიმეტეთ