დილას 11საათზე ავდექი, სპორტულები ჩიცვი და ოთხიდან გავედი კიბის თვთნ რომ მივედი თორნიკე დათა და კოტა დავიანხე დივანზე მსხდომები. მე თორნიკეს გრდა ვერავის ვამჩნევდი... მის გარდა არავინ და არაფერი არ მინდოდა... უეცრად გილმა რამდენიმე დარტყმა გამოტოვა და საოცარი სისწრაფითდაიწყო სისხლის მიწოდემა ორგანიზმისათვის... გული ახლა იმაზე მეტად მიცემდა ვიდრე ოდესმე.. ისევ იმავეს ვგრძნობდი რასაც ადრე თუმცა არა ეს უფრო ძიერი იყო...იმდენად ძიერი, რომ ვიცოდი ამ გრძნობას ვერასდროს მოვერეოდი... მე ვერ მოვერიე სიყავრულს ვერ შვძელი მისი ლამაზი და ამავდროულად მტანჯველი მატწუხებისგან თვი დამეღწია... სიყავრული ყევლა სხვა დაავადებებზე საშიში "დაავადებაა"... ის მე-4 სტადიის კიბოზე საშიშიც კია... კიბო ერთხელ მოგკლავს და მორჩება ყბელაფერი...სიყავრული კი ყოველ წამს მოგკლავს ისუნთქებ იარსებებ თუმცა მაინც მოკვდები იმ შემთხვევაშ ხო საერთოდ როცა იცი არ უაყვრხარ შენ კი მაინც გიყავრს... სიყავრულს ვერ აგნკურნავ ის არ ინკურნწბა მედიკამენტებითა და ნემსებით... მას არ შელის გადასხმები... არ მოქმედებს მასზე ქიმიოთრაპიები და დასხივებები... შეიძება წახვიდე მისგან შრს წახვიდე საყავრელი ადმაიანის დასავიწყებლად ათსობით კილომეტრით შრს წახვიდე.... იფიქრწბ დავივიწყეო მაგრამ არა როცა ისევ დაინხავ გული გამალებით დაიწყებს ძგერას ისე სწრაფად რომ ლამისაა ამოგვარდეს,... ჩემი სიაყვრულიც ასე იყო შრს წავედი ვიფიქრწ დავივიწყე თუმცა არა როცა დავინახე გავშეშდი... ჩემი სიყავრული ნაცრის ქვეშ დამალულ პატარა ნაკვერჩხლად გადიაქცა რომელიც მომენტს ელოდა რომ აალებულიყო და ირგვლივ ყველაფერი გაენადგურებინა და მოახერხა კიდეც როცა თრნიკე დავიანხე პატარა ნაკვერჩხალი რომელიც ადრე ნაცრის ქვეშ იამლებოდა რომ არ ჩაექროთ ცეცხლად იქცა უდიდეს ცეცხლად და ირგვლივ ყველაფრის დაწვა დაიწყო... შგნიდან მწვავდა და ამნადგურებდა... უხიალვ ფერფლად მაქცევდა... მისი თვალები ეს ორი მანათობელი ნაცრისფერი სფერო.... მის სფეროებს ყოველთვის მთვარეს ვამგვანებდი ისინი ჩმთვის წყვდიადში ნათელი წერტილები იყო... მისი აბგეები რომლებიც ასე მიზიდავდნენ ვგიჟდებოდი მათზე... ამ ბაგეებს სიამოვნებით ვაჩუქებდი პირველ ამბორს... ამბორს რომელიც სხვისთვის არ მიჩუქნია.. მისი კისერი რომელშც უამრავჯერ ჩმირგავს თვი და გულამოსკვნით მიტირია ისე რომ ნამდვილი მიზეზი არ მითქვამს... მისი მკალვები რომლებიც მეხვეოდნენ და მაწყნარებდნენ ან უბრალოდ მეხუტებოდნენ... სიგიჟემდე მიყავრდა... მისი ყოველი ნაწილი მიყავრდა... ვიცოდი სრულყოფილი არ იყო და არც არასდროს იქნებოდა თუმცა ჩემი ნაკლიანი მერჩივნა სხვის ანგელოზს... ყოველთვის ყველაზე მეატდ მეყავრებოდა ამაშ დარწმუნებული ვიაყვი.... მაშინ როცა აქედან წავედი... 2წლის წინ ღმერთო რა სულელი ვიყავი... მეგონა განშრწბით ჩაქრობდი ცეცხლს რომელიც მწვავდა მაგრამ არა ვერც ცეცხლი ჩავაქრე და ვერც განვიკურნე ამ სენისგან... მე მივხვდი რომ განშორება კი არ აქრობდა არამედ აძიერებდა ამ გრძნობას. რაც უფროსის შორს წავიდოდი მისგან ეს სიყავრული მითუფრო მოიკრებდა ძლებს.... ბრძოლას რაც არ უნდა მოხდეს სიაყვრულთნ ჩვენ ვიგებთ თუმცა ომი ყოველთის წინ არის რომელსაც მუდამ სიაყვარული იგებს... რდგან სიაყვრული ყევლაზე დიდი, ყვდლაზე ძლიერი, ყველაზე, ყველაზე ალმაზი, ყველაზე ამოუხსნელი გრძნობაა მთლს სამყაროშ.." სიაყვარული ყველა მომაკვდინებელ სენზე უარესია. გკლავს მაშინაც როცა მას განიცდი, მაშნაც როცა არ განიცდი.".
უეცრად შმამნია და ფეხზე ადგა ხელები გაშალა. როგორ მომეშლა ნერვები რომ მის ნებას დავყვი და მისკენ გავიქეცი. არ ვიცი რამდენხანს ვიდექით ასე ჩხუტებულები მაგრამ ვცდილობდი მისი სუნი ხარბად შემეყნოსა რომ არასდროს დამვიწყდებოდა...არამინტერესებდა არც ჩემი ძის და არც კოტას რეაქცია ყველა და ყევალფერი მე**და თრნიკეს გარდა... ვხვდებოდი რომ სხვას ვერასდროს შვიყავრებდი.... ვერ მივცემდი უფლებას შემხებოდა... ეკოცნა, მომფერებოდა... მე ის მჭირდებოდა სხვა არავინ,მის გარეშე ფასი არაფერს ქონდა, მთელი ძლით ვეხუტებოდი იმ ადამიანს რომელმაც ეს გრძნობა მაჩუქა.. მთელი თრამეტი წელი მიაყვრდა...24წლის გოგოს ბიჭსთვის არც კი მიკოცნია... ჯერ კიდევ მას ვუნახავდი პირველ კოცნას... დაე არ გავთხოვებულიყავი, დაე არ მყოლოდა შილები, არ მინდოდა სხისი ცოლი... სხვის შილების დედა... სხისი მრქმეოდა...
-მომენატრე ანგეოლოზო...(თორნიკე)
მისი ხმა ეს ხმაც კი მომენატრა... რაღცნაირად შცვლილი იყო.... ისე ჩუმად მითხრა მეც ძივს გავიგე...
-მეც თოკო(მე)
-დაიკო დამდებ პატივს და ჩმოხვალ მაქედან რო მეც ჩაგეხუტო? გუშინ ვერ ჩაგეხუტე ისე გვაინ მოხვედი(დათო)
უეცრად აგავცნობუერე რომ წელზე ვეჯექი და სწრაფად ჩოვედი დავიმორცხვე და ძს მივეკატი.
9საათზე ბიჭებმა გამომიცხადეს კლუბში მივდიავრთო და შენც ხო არ წამოხვალო თუმცა არ წავედი ოთახში ავედი და შვიკეტე.

ესეც ახალი თავი. ???? ????