შენ მხოლოდ ჩემი ხარ (10)

-დილა მშვიდობისა.-თავზე მედგა ლუკა და საყვარლად მიყურებდა.
-დილა მშვიდობისა.-მეც გავუღიმე.
-იცი როგორ მომენატრა შენი ღიმილი?-თბილი კოცნა დაიმიტოვა ყელში, შემდეგ კი ტუჩებზე.
-მე კი შენი სურნელი.-კისერში ჩავურგე თავი.
-ჩემი ცხოვრება ხარ.-ხელები მომხვია და მთელი ძალით მიმიკრო.
-არ ვიქნები და შენი აჯობებს.-ძლივს მოვითქვი სული.
-და მარტო ჩემი რომ ხარ ეგეც ხომ იცი?-ეშმაკურად შემომხედა.
-სანამ შენი ვიქნებოდი მანამდე სხივისიც ვიყავი.-მეც ეშმაკურად გავხედე.
-უკაცრავად? ვინ სხვისი? გინდა რომ კიდე ვინმე ვცემო?-ცალი წარბი მაღლა აწია, მე კი ისტერიკული სიცილი ამიტყდა.
-რა გაცინებს გოგო ჩემი გაგიჟება გსიამოვნებს?
-ახლა შენი თავი დაგანახა რა სასაცილო ხარ.-სიცილის მაინც ვერ ვწყვეტდი
-აბა ვნახოთ ახლა ვინ გაიცინებს.-უცებ მომვარდა და ღიტინი დამიწყო, საწოლზე ვიწექი და ვფართხალებდი,ალბათ ჩემი კისკისის ხმა მთელ სახლს ესმოდა.
-ლუკა გთხოვ გაჩერდი, ძაან მეღიტინება.
-ახლა ხო კარგად იცინი.-ისიც ამყვა სიცილში.
-რა იყოთ ამ დილა უთენია რა გაგაღვიძათ.-გაცოფებული ჩემოგვიხტა სანდრო.
- რა გინდა გვაცადე ხალისი ახალგაზრდებს რა?-ლუკამ ყურადღება სანდროზე გადაიტანა.
-აუუ ახალგაზრდებსო ტო, შენ სულ გარეკე ხო?
-კი ძმაო ამან გამარეკია.-მზერა პირდაპირ ჩემკენ გადმოიტანა.
-ხო არც მიკვირს, ვისი დაქალია, ეჰჰ, ერთ დროს მეც მასე ვიყავი.-მოხუცივით ამოიხვნეშა
-რა იყო ბიჭი რა 80 წლის დედაბერვით ლაპარაკობ.
-გამოდით დროზეეეე საჭმელი მზადააა მერე სხვა საქმევი გვაქვსსსს.-მარი სამზარეულოდან კიოდა და თან სიტყვებს წელავდა.
-მოვდივართ ჩემოო სიხარულო.-აქედან სანდრომ გასძახა და საწოლიდან წამოგვყარა.
-აუ ჩემი კატერინა უეჭველი ახლო მომავალში ჩვენი სახლში უნდა ვიყიდოთ თორემ ამათან ასე გაჩერება არ შეიძლება.
-ჩვენი სახლში?-გაკვირვებით შევხედე.
-ხო რა იყო, მალე ცოლად მოგიყვან, მერე შვილები გვეყოლება...
-ლუკაა ხო კარგად ხარ, სიცხეს ხომ არ აუწევია?-ლაპარაკი არ დავაცადე და შუბლზე ხელი მივადე.
-ხო რა იყო, რა გაგიკვირდა მალე ცოლად მოგიყვან.-ვითომ არაფერი ისე მითხრა.
-უკაცრავად და მე არ მეკითხები იქნებ და არ მოგყვები?
-ძალიან კარგადაც გამომყვები.
-ლუკა ნერვების ნუ მიშლი ჯერ არ ვარ დარწმუნებული.-ავდექი და ტანსაცმელის ძებნა დავიწყე.
-კატო ხო იცი როგორ მიყვარხარ, უშენოდ უკვე წამითაც მიჭირს გაჩერება, მინდა სულ გვერდში მყავდე, ვერ ვხვდები ერთად ცხოვრებაში რა პრობლემაა.-წელზე ხელები შემომიცურა და კისერში ჩარგო თავი.
-არაფერი პრობლემა არაა უბრალოდ არ მინდა დაუფიქრებლად მივიღო გადაწყვეტილება.
-კაი, როგორც შენ გინდა ჩემო სიცოცხლე.
გამოვიცვალე და სასაუზმოდ გავედით.
-აბა დღეს რას ვაპირებთ?-თორნიკე ხმაურით გამოვიდა ოთახიდან.
-რავი მე არანაირი საქმე არ მაქვს.
-სანდრო ძაან მოცლილი ხარ შენ როგორც ჩანს.
-კაით მოდი დღეს გავერთოთ, თან ჩემი გოგო უნდა გაგაცნოთ, თქვენთან დამალვას აზრი აღარ აქვს.-ეს თქვა თორნიკემ და ჩემი სიცილის ხმა მგონი მთელმა თბილისმა გაიგო.
-არა შანსიი არაა მეღადავები, შენ რა ვინმე გოგო მოგწონს და თან შენს გოგოს ეძახიი, არა შაანსი არაა, არ მჯერა მე მაგის.-ვერ ვიჯერებდი რომ ჩემ ძმას შეყვარებული ყავდა.
-აუ კატერინა კაი რა მიყვარს და რა ვქნა, ხომ იცი ვერ გაიგებ სიყვარული როდის გეწვევა.-ხელი აიქნია და ყავა მოსვა.
-კაი მართლა სერიოზულად გიყვარს, რამდენი ხნის ამბავია.-მეც დავსერიოზულდი.
-ესე 3 თვის ალბათ.
-და ამდენი ხნის მანძილზე მე არაფერი არ ვიცოდი ხო? აი ყოჩაღ შენ, მასე გეტყვი ხოლმე ყველაფერს მეც.-გაბრაზებულმა ავარიდე თვალი.
-კაი კატიუშა ნუ მივრაზდები, ისეთი პერიოდი გვქონდა ჩემი ლავსთორებისთვის არ გეცალა, ამიტომ ნუ მიბრაზდები.-მაგიდას მოუარა და ჩემ წინ ჩაიმუხლა.
-ხო კაი რაღაი შენს ბედნიერებას მოვესწარი აღარ დავეძებ.-ეს ვუთხარი და გადავეხვიე.
-კაით აბა ვიყიდოთ რაღაცეები და წავიდეთ.-ლუკა და მარი წამოხტნენ ფეხზე და ერთ წამში უკვე მზად იყვნენ. ყველა საჭირი ნივთვი ვიყიდეთ, ბავშვებ დავურეკეთ და წყნეთის აგარაკისკენ გავსწიეთ.