ამილახვარი და სხვა კატასტროფები(1)

-მოვედი ბებო.
კარებს აღებს კატო და თან კურტკას იხდის, სულ სველი, ჩანთას იქვე აგდებს.
კიდევ ერთხელ უძახის ლეილას, მაგრსმ ხმას არავინ სცემს.ნეტავ სად წავიდა, კრებს ნომეტს და რეკავს.
-ალო, სად ხარ ბები?
-მამიდაშენთან გავედი ხდება რამე?
-არაფერი უბრალოდ სახში რომ არ დამხვდი გამიკვირდა და დამაინტერესა სად იყავი და ჯერ მოხვალ?
-არამგონია ჯერ მოვიდე ,შენ საჭმელი გაკეთებული დაგიტოვე და ჭამე.
-ჩემი მზრუნველი , რატომ წახვედი ასე მოულოდნელად ხომ ყველაფერი კარგადაა?
-კი ყველაფერი კარგადა,უბრალოდ დახმარება დაჭირდა მამიდაშენს და საღამოს მოვალ,შენ კი მანამდე დაქალებს დაურეკე და გაერთეთ.
-კაი ბე გკოცნი- იღიმის და
ყურმილს თიშავს, ხელმეორედ რეკავს ოღონდ ახლა თავის დაქალთან.
-გოგონი გამოდი ჩემთან, დღესს მარტო ვარ.
-კაი ლექციებიდან მოვდივარ და პირადაპირ შენთან მოვალ,შენ კი ყავა დამახვედრე- ესმის მეორე ბოლოდან თიკას დაღლილი ხმა და თვალებს ატრიალებს.
-რა ხდება გოგო?რა ხმა გაქ? ხო მშვიდიბაა?
-კი მშვიდობაა მარა ომის გეშინიდეს.
-თიკა მოგკლავ.- ხარხარით ჩაჰყვირის ყურმილში- მალე იცოდე. დავურეკავ დანარჩენებსაც და მერე შენი ღრეჰვის თავიარმაქ.
-კაი იმათანაც მაქვს საქმე.
-დღეს ჩემთან ხო არ დარჩები?- გამომწვევი გაუხდა ხმა კატერინას.
-კაი დავრჩები და სახში შევივლი ტანსაცმელის წამოსაღებად.
-მე გათხოვებ ჩქარა მოდი.
-კაიი და ვაი შენს ტყავს,რომ შემაშინო.-დაემუქრა თიკა,კატერინამ მისი სახე წარმოიდგინა და სიცილი აუტყდა.თიკას აღარაფერი უთქვამს ერთი შეიკურთხა და ტელეფონი გაუთიშა. კატომ ორი სიტყვით მიწერა გოგონებს და შემდეგ სამზარეულოში გავიდა ყავის მოსზადებლად და პარალელურად წიგნის კითხვა დაიწყო,მალევე ისმის კარზე ზარის ხმა,სწრაფად მივიდა და დაინახა მობეზრებული სახით მდგარი დაქალები. თიკას ნაომარი სახე დააიგნორა და კარი ფართოდ გააღო.თათა ქეთუ და კატო გაკვირვებულები უყურებდნენ.
-რა ხდება მოყევი ჩქარა?-ამბობს კატო
-ვაიმეე რა აღარ ხდება სხვათა შორის თქვენც გეხებათ.-სწერვა სახეს კერავს თიკა.
-ჩვენ რა შუაში ვართ?-გაკვირვებულო ეუბნება თათა.
-ძაან მაგარი ამბავი მაქ
მოულოდნელად სახე გაუნათდა თიკას.
-ესეიგი ჩვენ ოთხივე ვჭირდებით უნივერსიტეტს.
-რა უნივერსიტეტს შენ ხო კარგად ხარ?-ხელი აქნია თათამ და გაოცებული მზერა მიაპყრო ქეთუს.
-ანუ რადგანაც ჩვენ უცხო ენებს ვფლობთ მაგ თემაში ვჭირდებით.
-ეგ ენები რო ვიცით გავიგეთ მარა რა საქმეში უნდა გამოვიყენოთ-ახლა გაკვირვებული ქეთუ ეკითხება.
-რა საქმეში და უცხოელები ჩამოდიან ჩვენთან უნივერსიტეტში და ჩვენ ვიქნებით მათი “გიდები”.
-რამაგარია
სუყველა წამოდგა და სიხარულისგან დაიწყეს ხტუნვა და ცოტა ცეკვაც.
-ისეთი ხმა ქონდა ტელეფონში მეთქი რუსეთი გვბომბავსთქო.
-ხო ვიცი სწრაფად მოვდიოდი და თან გახარებული ვიყავი
-მაგარია და ლექციებს რა უნდა ვუყოთ?ეუბნება თათა.
-ეგ აღარ ვიცი
-დღეს ხო ჩემთან რჩებით
-აბა რა(თათა)
-რათქმაუნდა(თიკა)
-ჩემ გარეშე რამე გამოვა?-გადაკისკისეს გოგოებმა.
კატო სამზარეულოში გავიდა ყავის მისატანათ.
-კატოო ტელე გირეკავასს-მისაღებიდან უძახის თათა.
-მოვდივარ.-სამზარეულოდან პასუხობს კატო.
-ხო ბებოო.
-დღეს აქ ვრჩები და მშობლები არ მოგივიდნენ?
-არ ჯერ და რატო რჩები?
-არ შეიძლება ჩემს შვილთან დავრჩე?
-კი როგორ არა, კაი წავედი დედას დავურკავ.-ხელი აიქნია კატომ.
-კაი ბებო და მარტო ხარ?ი
-მარტო ვინ დამტოვებს.-სიცილით ეუბნება კატო
-კაი მაშინ თავს მიხედეთ-
ყურმილს კიდებს კატო და დედამის ურეკავს
-ალო დე მალე მოხვალთ?
-დღეს ვერ მოვდივართ სახლში დილასვმოვალთ და გოგოებს უთხარი შენთან დარჩნენ რა თქმა უნდა თუ გინდა
-ხო ისედაც აქ რჩებიამ და ბებო, მამიდასთან რჩენა.
-კაი დედიკო თავს მიხედეთ.
-კაი დე- იღიმის კატოს და ტელეფონს თიშავს.
-დღეს მარტო ვართ- სიხარულით ყვირის კატო და დივანზე ეხეთქება.
-კაია და რამე ფილმს ვუყუროთ.(თათა)
-რა ფილმს?(თიკა)
-ეგ არ ვიცი თქვენ მოიფიქრეთ...
-ჰმმ,მოვიფიქრე.- თვალებს აწვრილებს ქეთა.
-მიდი აბა რა მოიფიქრე ჩემო ჭკვიანო-სიცილით ეუბნება კატო
-რა და...
-ოღონდ “triler” _ი არ თქვა და დანარჩენი რაც გინდა ის არც დეკეტივი ხო იცით რაზე ვსწავლობ და უნივერსიტეყშიც მეყოფა. - დივანს თავს ადებს კატერინა და ფილმის საყურეაბლად ემზადება.
-აბა მაშინ დრამას ან ბოევიკს.
-მოდი მე ვნახავ რამეს “adjaranet” _ზე (თიკა)
-კაი მიდი მე კი რაღაცეებს მოვიტან და ჩავუჯდეთ- ხელები ერთმანეთს გაუსვა თათამ და სამზარეულოსკენ გაიქცა.
თიკამ მალევე იპოვა ფილმი და დაიწყეს ყურება ერთ ფილმს უყურეს და მერე კიდე მეორესდა მესამეზე უკვე ეძინათ...

-აუუ ,ხელი, კისერი როგორ მტკივა(ქეთა)
-შენ სულ რატო წუწუნებ?- გახედა მიბეზრებულმა თიკამ.
-ამ დილა ადრიან რო არ გაგეღვიძებინეთ არ შეიძლებოდა- ამოიძახა ჩახლეჩილი ხმით თათამ და ბალიშიდან თავი გაეირვებით აწია .
-დილა ადრიან?
შეშფოთებულმა თქვა კატომ და საათს დახედა.
-ჯანდაბაა ,ნახევარ საათში სპორტ დარბაზში უნდა ვიყოთ.- ხვნეშით ამოიძახა თიკამ და ჯინსი შეისწორა გრძელ ფეხებზე.
-რაა?რომელი საათია?
-08:20 წუთია მალე მოემზადეთ და გავედით 10წუთში მზად იყავით- კისრისტეხვით ჩაიცვეს ფეხები ერთმანეთში ერეოდსთ და პარალელურად კივილით ემზადებოდნენ, როგორღაც ჩაეტივნენ და გააწიეს.
-კაი გავედით მანქანით წასვლას ფეხით წავიდეთ ჯობია საცობები იქნება - თმის სწორებით გაიჭრა კატო წინ.
-ხო მართალი ხარ მალე წავედით.)
გოგოები ისე ჩქარობდნენ რომ კატომ და თიკამ მძღოლის გინებაც დაიმსახურე და მშვიდადგანაგრძეს გზა... როცა მაქსიმალური სიჩქარით მომავალმა შავმა რეინჯროვერმა,სწარფად დაამუხრუჭა და გოგოების წინ მდგარი მერსედესი კინაღამ იმსხვერპლა, კატო გამწარებული სახით უყურებს მანქნას და სავარაუდო პატრონის გადმოსვლას ელოდება.
-შენ თვალები ნათხოვარი გაქ,შენ პრავა ვინ განდო ვაფშე?-დოინჯი შემოირტუა კატომ და რეინჯროვერის გაღებულ კარს დააკვირდა.
მანქანიდან გადმოვიდს მაღალი შავგვრემანი ბიჭი და დინჯი ნაბიჯებით მიემართება კატერინასკენ, მაგრამ მოულოდნელად მანქანისკენ შეტრიალდება და შეათვალიერა.
-არაფერი არ მოსვლია,ერთი ნაკაწრიც კი არ აქ.-უძახის მანქანაში მჯდარ ბიჭებს.
-შენ რა მეღადავები? რა მანქანაზეა საუბარი როცა კინაღამ გამიტანე?-ეუბნება გაცეცხლებელი კატერინა.
-მგონი არაფერი არ მოგვსლია ძაან კარგად ხარ და ზედმეტ პრეტენზიებს ნუღა აყენებ რა? და თუ გინდა ფულსაც გადაგიხდი როგორც დაზარალებულს.-ჯიბისკენ მიაქვს ხელი რათა საფულე ამოიღოს.
-ეე ეე შენ სულ თავს გახვედი, კაი ვთქვათ არაფერია რო კინაღამ მაქნანა დამარტყი მაგრამ ახლა შეურაცხოფასაც მაყრნებ,ვის რაში ჭირდება შენი ფული, რაღაი მდიდარი მამიკოს შვილი ხარ იმას კი არ ნიშნავს რომ სხვას მაგით შეურაწყოფა მიაყენო და მარტო შენი თავი ხო არ გონია მდიდარი...
-მოიცა მოიცა შენი ლექციები სხვას წაუკითხე და ახლა შენთვის აღარ მცალია.-ბოლოს ამას ეუბნება და ტრიალდება
-ახლა აღარ ცალია ბიჭს ჩემთვის და ბოდიში შენთვის არ უსწავლებიათ?-ახლა უკვე ნამეტანი გაცეცხლებულო კატო უკან აბრუნებს მანქნის პატრონს.
-მომისმინე ახლა კარგად, მე არავის არასდროს არ მოვუხდი ბოდიშს თუ მართლა არ ვარ დამნაშავე და ამ დროს კი შენ ხარ დამნაშავე,რადგან შენ და შენი დაქალები გადმომიხტით გზაზე.-უხეში ტონით ეუბნება კატოს.
-წამო კატო აღარ ღირს ამასთან ჩხუბი,მაინც ვერაფერს გაიგებს.-თიკა მშვიდი ტონით ეუბნება კატოს.
-დაიცა ერთ წუთს თიკა, შენ ბიჭი მომხედე ეს გზა კია მაგრამ თუ ჯერ არ დაბრმავებულხარ აქ ზეებრა და მანქანა წესით უნდა ჩერდებიდეს თუ გასწავლეს პრავის აღების დროს, მაგრამ ალბათ ეგ პრავაც ფულით აიღე და ვინ რას გასწავლიდა.-კატოც უხეშად პასუხობს.
-ალექსანდრე წამოდი გვაგვიანდება?-კარებს აღებს მაღალი მუქი ქერა ბიჭი.
ალექსანდრე ამილახვარი ის მთელი ქალაქის გოგოებისთვის უსიმპატიურესუ იყო და ყველა ოცნებობდა მასთან შეხვედრაზე.
-მაცა ლუკა ერთ წუთს და მოვალ.
-კაი ბიჭო რა იყო ამ შარიანებს უნდა აყვე? შენგან გამიკვირვებია.- სიცილით ეუბნება ლუკა.
-გამოხტა მეორე მამიკოს ბიჭი, აი საერთოდ გაგაგიჟათ ამ ფულმა.-თიკაც სიცილით ეუბნება ლუკას.
-მოდი რა დაწყნარდი, მე ნაღდათ არ ვაპირებ შენთან ჩხუბს.
-რატო შენ ძაან მაღალი ფენა ხარ მე კიდე დაბალი ხო.-სვეცკურად პასუხობს თიკა ლუკას.
-კაით ბიჭო ვის ეჩხუბებით, დაჯექით მანქანაში.-კიდევ გადმოდის ორი.
-კიდე ორი დეგენერატი მოემატა.-თათამ გადასჩურჩულა ქეთას,ეს გადაჩურჩულება არ იყო რაგდანაც ალექსანდრემ და მისმა ძმაკაცებმაც გაიგონეს,თუმცა იგნორი გაუკეთეს.
ამათ ჩხუბში ქეთუმ დრო იხელთა და მანქანის ისე შეუმჩნევლად მიეპარა რო არავის არ გაეგო. ქეთუმ იქვე იპოვა პატარა ქვა და მანქნის უკანა მხარე დაჩხაპნა.
-გოგოებო წამოდით საქმე გაკეთებულია.-უკანა მხრიდან ეძახდა ქეთუ გოგოებს თან იცინოდა. მიხვდნენ რო რაღაც გააკეთა ქეთუმ და თავქუდ მოგლეჯილები გაიქცნენ.
ბიჭებმა სცადეს დადევნება მაგრამ ვერ დაეწივნენ. როდესაც გოგოები მიხვდნენ რომ აღარავინ მისდევდათ გაჩერდნენ.
-რა ქენი გოგო?.-ქოშინით ეკითხება თათა.
-რა და მანქანის უკანა ნაწილი დავუჩხაპნე.-ძლივს ამოღერღა ქეთუმ.
-საიდან მოიგონე ახლა ეგ?-ღიმილით ეკითხება კატო.
-რავიცი ხო იცი ჩემი თავის ამბავი და ...-სიცილით უთხრა ქეთუმ და მათაც სიცილი აუტყდათ.
-კაი გოგო რა გვაცინებს ხო იცი სპორტ დარბაზში გვეჩქარებ 10წუთში იქ უნდა ვიყოთ.-საათს დახედა თიკამ და ისე უთხრა გოგოებს.
ცოტა სირბილი კიდე მოუწიათ მარა მაინც დააგვიანდათ,მაქსიმუმ 20წუთში იქ იყვნენ.
-სად დადიხართ თქვენ? ხო იცოდით რო დღეს ვარჯიში გქონდათ და თან ამ უქმეებზე შეჯიბრი გაქვთ.-გაბრაზებული ეუბნება მათი სპორტის მასწავლებელი.
-მას საცოობში მოვყევით და...-თავს იმართლებდა თიკა
-კაი კაი არ მინდა შენი თავის მართლება,წადით და სწრაფად გამოიცვალეთ.-უკვე ღიმილით ეუბნება მათ.
გოგოები ჩანთებს იღებენ და დაღლილები ნელ-ნელა ყუყუნით მიდიან. უკან დაბრუნებისას ხედავენ ისეთ რამეს რასაც არ მოელოდნენ.
-უკან ხო არ გავბრუნდეთ?-მძიმე ნერწყვის ჩაყლაპვით ამბობს ქეთუ.
-შენ ნაღდათ მოგიწევს გაბრუნება და ჩვენი არ ვიცი.-კატო სიცილით ეუბნებ ქეთუს.
-რა გაცინობს გოგო? კაი რა რისი მეშინია, რას მიზამენ ერთი.-უკვე თავდაჯერებული ქეთუ იდგა მათ წინ.
-რას დგახართ მანდ მოდით სწრაფად.- სპორტის მასწი უძახის გაშეშებულ გოგოებს.
-ხო იცით თავდაჯერებულობა და არავითარი შიში.-თიკა ამბობს ჩურჩულით.
-კაი ერთი რა ამათი რატო უნდა მეშინიდეს,ღირსებიც იყვნენ.-თათა პასუხობს თიკას,ისიც ჩურჩულით.
-თქვენც კალათბურთი მოდით აქ.- უძახის ბიჭებს მასწი.
-ოჰ, ნახეთ თავისი ფეხით მოვიდნენ აღარ მოგვიწევს ძებნა.-თითქოს გახარებული ამბობს ილია.
ილია იყო ალექსანდრეს ბიძაშვილი და ისიც მასავით მაღალი შავგვრემანი ბიჭი.
-დაიცადეთ აქ რა ხდება რა ძებნა, რა დააშავეს?-გაკვირვებული კითხულობდ მასწი.
-დღეს დილით მანქნა დამიჩხაპნა აი იმ გოგობამ.- თითს იშვერს ქეთუსკენ.
-მე სახელი მაქ მგონი და გოგონით მომართვა არა საჭირო.-ამაყად მდგარი ქეთუ ეუბნებ სანდროს.
-მაშინ მიბოძეთ თქვენი სახელი ქალბატონო და აუცილებლად სახეთ მოგმართავთ.-სიცილით ეუბნება სანდრო და ბიჭებიც უკან ფხუკუნებენ.
-ვაუ, რა ხუმრობა გააძვრე ეე დაიცა უნდა ჩავიწერო და თორე ისე დამავიწყდება და მაგ ხუმრობა დასაკარგი არაა.-ასევე სიცილით პასუხობს თათა.
სასტვენში ჩასტვინა მასწმა და ყველა დადუმდა.
-კაით ახლა, გოგოები თქვენ ახლა ერთს ირბენთ და მერე უნდა გავარჯიშოთ,ცოტახნით კი ბიჭებო კუთხეში დადექით სადმე და მერე მოგხედავთ.
ბიჭებმა გადაინაცვლეს იქვე კუთხეში, გოგოებმა კი დაიკავეს თავიანთი ადგილი. პირველი კატომ და თათამ ირბინეს, მეორეთ კი თიკამ და ქეთუმ, ქებაც მიიღეს მასწისგან,შემდეგ კი ნახევარ მხარეს გოგოებს ავარჯიშენდა, ნახევარ მხარეს კი ბიჭებს.-ბიჭები ისეთი კარგი კალათბურთელები იყვნენ რომ ალბათ მალე საქართველოს ნაკრებში აიყვანდნენ.
-ახლა კი გოგოებს ეთამაშებით კალათბურთს.
თავიდან გოგოები უარზე იყვნენ მარა რას იზავდნენ მეტი შანსი არ ქონდათ, რათქმაუნდა ბიჭებმა მოუგეს მაგრამ არც გოგოებს უთამაშიათ ცუდათ და ბიჭებს კიდეც გაუკვირდათ.
-კარგით ახლა წადით ლექცია დაგეწყებათ მალე და მართლა ბიჭები ჩვენ უნივერსიტეტში ისწავლიან და შეიძლება თქვენს კურსეც მოხვდნენ.
-ღმერთმა დაგვიფაროს.-ჩაიჩურჩულა თიკამ.
ლექციების შემდეგ კი დაქალები ერთად წავიდნენ სახში.- რადგანც ერთ ქუჩაზე ცხოვრობდნენ.
კატო დაღალილი იყო მაგრამ დიდად არ იმჩევნდა, როგორც კი სახში მივიდა ყავა გაიკეთეა და თავისი დღიური ამოიღო. ის წერდა პატარ-პატარა მოთხრობებს, მისი ერთ-ერთი ოცნება იყო რომ წიგნი გამოეშვა,
მას კიდევ ქონდა საყვარელი ფრაზა”leben ist kurz und schön” ეს გერმანულიდან რომ გადმოვთარგმნოთ ნიშნავს “ცხოვრება მოკლეა და მშვენიერი”,
თიკასაც უყვარდა ასევე მოთხრობების წერა და თავისუფალ დროს როცა რამე აზრი მოუვიდოდა მაშინვე იწყებდა წერას, მას არამედ წერა უყვარდა მოთხრობების წერა არამედ კითხვაც.
ქეთუ მართალია მოთხრობებს არ წერდა მაგრამ ის ყველაზე ძლიერი იყო მათემატიკაში,
თათა კი ცეკვავდა “სუხიშვილებში”, მას ყოველთვის გამოარჩევდნენ თავისი მოქნილობით, მაგრამ ყველას ერთი საერთო ქონდა მაღალ დონეზე ფლობდნენ 5 სახის უცხოენას.

ეს ჩემი პირველი მოთხრობა იყო, არ ვიცი რატომ მაგრამ მომინდა თქვენთვისაც გამეზიარებინა, თუ მოვეწონებათ გავაგრძელებ ახალი თავების დადებას,მადლობა ყველას.