რეზი და საწყობის მფლობელი ბატონი ვახტანგი ერთმანეთს ფარულად შეხვდნენ მისი მეგობრის ბარში. განცალკევებულ ოთახში მოკალათდნენ სავარძლებში და მარტინის წრუპვით დაიწყეს საუბარი
-შენი ძმა რას აპირებს?
-გადაწყვიტა გოგონას საქმეს თავად მიხედოს -ვახტანგს არ ესიამოვნა ეს ამბავი
-რამე სხვა მიზეზი ხომარაა?
-რას გულისხმობთ- ვერ მიხვდა ლაშა
-ალექსი თავის თავს არ გავს, ასე არავისგამო არასოდეს მოქცეულა
-არა ბატონო ვახტანგ, სხვა მიზეზი არარსებობს, უბრალოდ გიგის და რომაა ცოტა მეტად ფრთხილობს ვიდრე ჩვენ, რადგან მას ადრე არასოდეს შეხვედრია ზუსტად ვიცი -დაიბნა რაზი რადგან იცოდა ალექსის შეცდომებზე მასაც პასუხს მოსთხოვდნენ, იმის მიუხედავად რომ მუდამ მის წინააღმდეგ მოქმედებდა და ცდილობდა ძმის ჩაძირვას
-ხოიცი რამე თუ შეგეშლებათ არ გაპატიებთ
-მე ბატონო ვახტანგ ალექსის გადაწყვეტილებას არ ვეთანხმები, თუ რადიკალურ ზომებს მიიღებთ მე თქვენ დაგიჭერთ მხარს
-მე თუ მომიწევს ამ საქმეში ჩარევა იცოდე რომ შენი პირფერობა ვერ გიშველის
-რას ამბობთ ბატონო...
-მომისმინე რეზი-წარბი აწკიპა ვახტანგმა-
იცოდე რომ ძაან შეტოპა შენმა ძმამ ის თუ გავწირე შენც ზედ მიგაყოლებ
-ასე რატომ ფიქრობთ? მე მუდამ მის წინააღმდეგ ვიბრძვი
-საერთოდ ვერ ვხვდები-მინისტრმა შეაღო კარი -ალექსანდრე რატომ გიჭერს მხარს- ის პირდაპირ რეზის წინ დაჯდა-შენისთანა ნაძირალა ძმას როგორ გმფარველობს? და მუდამ შენს დაცვაშია მაშინ როცა ყოველივე შესაძლებლობისთანავე ცდილობ გაწირო...
ანა ძალიან დაიღალა ოთახში მარტო ყოფნით ამიტომ ადგა და კიბეებზე ავიდა, კარი დაკეტილი დაუხვდა ამიტომ დიდხანს ურტყა ხელები კარს თან ყვიროდა იქამდე სანამ არ გაუღო ვეკომ, ანამ გვერძე ჩაუარა და მისაღებ ოთახის შუაგულში დადგა
-ალექსანდრე-იმხელა ხმაზე დაიყვირა ვეკო შეხტა მოულოდნელობოსგან -
ალექსანდრეეე -იკივლა ისევ ბოლო ხმაზე და რომ არავინ გამოეხმაურა ვეკოს ეცა საყელოში წაავლო ხელი -სადაა ის ავადმყოფი? -ვეკომ ხელები ასწია
-გამიშვი თუ შეიძლება-თან ეცინებოდა
-მიპასუხე სადაა ის შეშლილი
-არაა სახლში გასულია-ანამ ხელი გაუშვა და შემოსასვლელ კარკენ გაქანდა, მისდა გასაკვირათ ღია აღმოჩნდა, სიხარულის ჟრუანტელმა დაუარა წამში, კარი გამოგლიჯა და ეზოში გავარდა, ვეკო გამოეკიდა
-ანა გთხოვ ნუ გარბიხარ, მაინც ვერ გაიქცევი-უკან მიყვებოდა ვეკო, ანა წინ მიიწევდა მაინც ძალა სულ გამოეცალა და სირბილიდან სიარულზე გადავიდა, მაგრამ მაინც არ ჩერდებოდა წინ მიიწევდა, უკვე თვალთ უბნელდებოდა და ფეხებში ძალაც გამოეცალა, ვეკო დაეწია დაიჭირა და თავისკენ მიატრიალა
-გამიშვი-იკივლა ისტერიულად ანამ - არ შემეხო -ვეკომ ხელები გაუშვა და მიაჩერდა აცრემლიანებულ გოგონას -ჩემგან რა გინდათ? რატომ გადამეკიდეთ? თავი დამანებეთ -კიოდა ანა და ძალაგამოცლილი მიწაზე დაემხო
-ანა გეყოფა თავს ნუ იტანჯავ
-არ მომეკარო-უკივლა როცა ვეკო დაიხარა და სცადა შეხებოდა
-ანა სახლში შევიდეთ
-მაგ სახლში მკვდარს თუ შემიტანთ
-ანა გთხოვ დაწყნარდი და გამომყევი
-ჩემგან რა გინდათ-შეანათა ვეკოს ცისფერი აწყლიანებული თვალები -რატომ გადამეკიდეთ?
-ანა აქედან ვერ გაიქცევი და არც ამ ისტერიკის მოწყობის გამო გაგიშვებს ალექსი ასე რომ წამოდი-ვეკომ ხელში აიყვანა მისავათებული გოგონა და სახლში შეიყვანა, მისაღებში დივანზე დააწვინა და პლედი დააფარა
-შენც მისნაირი ხარ? -შეხედა ანამ.სავარძელში მჯდომ ბიჭს
-და ის როგორია? -გახალისდა ვეკო
-ნაძირალა, შეშლილი და ავადმყოფი
-დარწმუნებული ვარ რომ მე მეკუთვნის ეს კომპლიმენტები-სამზღეულოდან გამოვიდა ალექსი სიცილით
-კიდევ ცინიკოსი, უტიფარი-ანა ისევ ვეკოს უყურებდა თვალებში და განაგრძობდა საუბარს
-უკაცრავად ხელს ხომარ გიშლით-ალექსი სავარძელში დაეშვა და ანას მიაჩერდა გოგონამ დააიგნორა
-შენც ასეთი ხარ? -კითხვა გაუმეორა ანამ ვეკოს
-არა მე ძალიან კარგი ბიჭი ვარ-არც თავად აშორებდა ანას თვალს
-ალექსანდრეს მეგობარი კარგი ვერ იქნება -ანამ მზერა ვეკოდან ალექსზე გადაიტანა, ალექსანდრეს გაეღიმა ანას გაბუსხულ სახეზე და სიგარეტს მოუკიდა
-არც ისეთი საშინელი ვარ შენ რომ გგონია
-არ მგონიხარ ხაარ-ანამ ცისფერი თვალები მის მწვანე თვალებს მიაბჯინა
-რომ გაგიშვა იცი რა მოხდება? მოგკლავენ და დედაშენსაც არ დაინდობენ
-ერთადერთი ვისგანაც საფრთხე მელის შენ ხარ-ანამ მზერა აარიდა
-შენთვოს უთქვამთ რომ ზედმეტად ლამაზი ხარ?
-ახლ მეუბბნება ერთი არანორმალური-ანამ პირდაპირ თვალებში შეხედა მოცინარ ბიჭს და გაბრაზდა რომ საერთოდ ვერ გამოიყვანა მწყობრიდან
-გაბრაზებაც როგორ გიხდება
-რა აუტანელი ხარ -ანამ ისევ მზერა აარიდა
-მე დაგტოვებთ -ვეკო ადგა და გავიდა
-მანჩოს ვეტყვი და რამეს მოგიმზადებს
-არ შევჭამ შენს ნაცოდვილარ საჭმელს
-ანა გეყოფა ეს ბუტიაობა
-ჩემგან რა გინდა?რას გადამეკიდე? რას მიპირებ?
-ჯერჯერობით აქ იქნები ჩემთან მერე კი გადავწყვეტ როგორ უნდა მოვიქცე