თავი პირველი....
თურმე ცხრა წელია ვყვარებივარ,ცხრა წელი და ეს მე არვიცოდი... თავიდან სიყვარული რომ ამიხსნა კი მივხვდი რომ ჩემზე წლებია შეყვარებული იყო მაგრამ ამდენი წელი ამას ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი...
-კრის...-ფიქრებიდან ქეთას ხმას გამოვყავარ-არ მისმენ??-თავისი თაფლისფერი ინტერესიანი თვალები მომანათა თითქსოს ეწყინა კიდეც რომ მის მონაყოლს საერთოდ არ ვისმენდი
-მაპატიე ქეთ უბრალოდ შენს ნათქვამზე ჩავფიქრდი...ესეიგი ანდრია და ტასო ერთად არიან?
-კი ესე გამოდის...წარმოგიდგენია ტასომ რა გამიკეთა...-და აქ უკვე აღარ ვუსმენდი...არ გეგონოთ რომ ცუდი მეგობარივარ და ქეთა მაგრამ ახლა მხოლოდ ანდრიაზე ვფიქრობ ასე ერთ კვირაში ცხრა წლიანი სიყვარული როგორ დაივიწყა...ღმერთო რა საშინელებაა....ტკივილის ცხელმა ტალღამ ორგანიზმში დამიარა და ამ წამს გავიაზრე ანდრია როგორ მყვარებია...როგორ მყვარებია მისი ხმის სასიამოვნო ოდნავ ხრინწიანი და ბოხი ხმა, მისი საყვარლად აჩეჩილი თმა და გრძელი ნატიფი თითები,როგორ მყვარებია მისი თაფლისფერი მოკიაფე თვალები უზადო ტუჩები და გამოკვეთილი მამაკაცური სახის ნაკვთები...
მგონი დაგაბნიეთ ხო თან ძალიან მოდით ყველაფეს თავიდან ანდრიას გაცნობიის პირველი დღიდან მოგიყვებით....

პირველად მას ჩემთან სახლში შევხვდი პუტკუნა საყვარელი ასე შვიდი წლის ბავშვი იქნებოდა საყვარლად მიმზერდა და შოკოლადს მიირთმევდა დედაჩემის დაქალის შვილი იყო ამიტომ იმ დღიდან ერთად მოვდივართ...არ გქვონია ეგეთი განსაკუთრებული მეგობრობა მაგრამ როცა ერთად ვიყავით მასთან თავს ძალიან დაცულად ვგრძნობდი...მახსოვს მისი რეაქცია დათოზე რომ გაიგო(ჩემი პირველი შეყვარევული)ძალიან გაბრაზდა და ერთი კვირა ხმას არ მცემდა მაშინ მეშვიდე კლასში ვიყავით და ერთი გულუბრყვილო გოგო ვიყავი რომელიც ვერ ხვდებოდა ანდრიას გაბრაზების მიზეზს მაგრამ როცა მაგ ამბიდან ორი თვის შემდეგ ჩემს კლასში გადმოვიდა(ჩემი პარალელური კლასელი იყო)და სიყვარული ამიხსნა ყველაფერს ნათელი მოეფინა...მე მეგონა რომ ანდრია არ მიყვარდა ამიტომ მის გრძნობებს ვერ ვიზიარებდი და მისი არ მესმოდა თუმცა ერთი ვიცოდი რომ მის დაკარგვას ნამდვილად ვერ გადავიტანდი.... და ახლა იმ შეცდომის გამო რომელიც დავუშვი ანდრიამ მესენჯერში დამბლოკა თავისი ცხოვრებიდან ამომშალა და ერთ კვირაში ჩემი კლასელი ტასო მოხიბლა(ეს არც მიკვირს)და ახლა გავიგე რომ თურმე შეყვარებულები ყოფილან და იცით ყველაზე დიდი უბედურება რა არის ამასთანავე ისიც გავიგე რომ თურმე ცხრა წელია ვყვარებივარ.....ქეთასთან ლაპარაკმა თავი ამატკია ამდენი ახალი ამბით გაოგნებული სკოლიდან სახლში ისე მივედი ვერ გავიაზრე ფიქრებიდან დედაჩემის ხმამ გამომოყვანა:
-ქრისტინა რა გჭირს?-დედაჩემთან ძალიან კარგი ურთიერთობა მაქ საუკეთესო მეგობრები ვართ მასთან არაფერს ვმალავ ყველაფერი იცის ჩემს შესახებ თანამედროვე დედაა და სხვა მშობლებისგან განსხვავებით ჩემ შეცდომებზე ჯოხით კი არდამდევს საცემლად არამედ გვერძე მომიჯდება გულმოდგინედ მისმენს და რჩევებს მაძლევს...(დედაჩემი ძალიან ლამაზია...მაღალი ჩამოსხმული როგროც მე ვეძახი შხვართი ფეხები აქ იდეალური ტანი დიდი სისხლისფერი ტუჩები კურნოსა ცხვირი და ლურჯი თვალები სრულ იდეალურობად აქცევს...სიმართლეს გეტვით მისი მშურს კიდეც რადგან ცხვირისა და თვალისფერის გარდა მას არაფრით ვგავარ მამაჩემივით თხელი ტუჩები და ქერა თმა მაქ მამიდაჩემივით კი გამოყვანილი ტანი და გრძელი თმა რომლის შეჭრის უფლებას არ მაძლევენ და არც სურვილი მაქ...ვაიმე რამდენი ვილაპარაკე მეორე და მეასე ხარისხოვან თემაზე მოდით ჩვენს მთვარ თემას დავყბრუნდეთ)
-ქრისტინა კიდევ ერთხლე გიმეორებ რა გჭირს?-აქ კი ჩემი სიამაყე მოჩვენებითი სიძლიერე ტყდება და ცრემლები თავსით იკვალავენ გზას სახეზე დედაჩემი ჩემთან მოდის გულში მიკრავს და ჩემთან ერთად ცივ იატაკზე იკეცება...
-ანდრია....ანდრია....მიყვარს-
ძლივს ისმის ჩემი ხმა რომელიც ყველაფერს გავს ჩემი ხმის გარდა....
-მერე რა იყო დე ეგ ცუდი საერთოდ არ არის ანდრიასაც ხო უყვარხარ ხოდა უთხარი ბოლოსდაბოლოს გადააბიჯე მაგ პრონციპებს და სიამაყეს....
-არა დე...არ გესმის-შუაზე ვაწყვეტინებ დედაჩემს სიტყვას
-მას ტასო....ტასო....უყვარს....-
ამის თქმასღა ვასწრებ და გონებას ვკარგავ....
***
თვალს რომ ვახელ ჩემს ოთახს აღვიქვამ და ვცდილობ გავიხსენო აქ როგორ აღმოვჩნდი გვერძე ვიხედები და სავარძელში ჩაძინებულ ქეთას ვხედავ ისე საყვარლად სძინავს რომ მეცოდება გასაღვიძებლად ამიტომ უჩუმრად ვდგები და ადიელას ვაფარებ მაგრამ ეს ჩუმად ყოფნა არ გამომდის რადგან ქეთა თავის ლამაზ წამწამწებს ერთმანეთს აშორებს და დაბინდული მზერით მიყურებს მერე იაზრებს ყველაფერს და მიღიმის...
-კარგად ხარ??დედაშენმა რო დამირეკა გული წაუვიდაო ეგრევე აქ გამოვიქეციი...რამოხდა კრის არ მეტყვი??ჯერ სკოლაში ეს დაბნეულობა ათჯერ მიღებული მასწავლებლისგან შენიშვნა და მერე გამოქცევა ახლა ეს გულის წასვლა....რა ხდება მგონი ახსნას ვიმსახურებ....-მაყრის სიტყვებს და მომლოდინე თვალებით მიყურებს...
-ანდრია მიყვარს...-ვეუბნები ჩუმათ თითქოს დანაშაულზე გამოვეჭირე ვინმეს ქეთას ჯერ სახე ეღუშება მერე კი უნათდება და ყვირილს იწყებს
-ვიცოდი ვიცოდი აბა მე რამეს გამომაპარებდი...-და მთხოვს ყველაფერი მოვუყვე...მეც ვეუბნები ანდრია როგრო გავიცანი ისიც ვუთხარი ცხრა წელი რო ვყვარებივარ და ისიც დავამატე რომ როცა დავკარგე მისი ფასი მაშინ გავიგე მეთქი...ქეთა ჩაფიქრებული მიყურებდა მერე კი მითხრა:
-ერთი იდეა მაქ...შენი მონაყოლიდან გამომდინარე ამდემი წელია ანდრიას მაგრად ადებდი და იკიდებდი აშინებდი თუ თავს არ დაგანებებდა მინაწერებს სთორიზე დადებდი...ასეა ხო?და თქვენი ჩხუბის კვირის თავზე ვიგებთ რო ტასო უყვარს და შეყვარებულები არიან...-კიდე ჩაფიქრდა და გააგრძელა-აქედან გამომდიანრე ანდრიას ისევ უყვარხარ შეგიძლია მაგაზე დაწყნარდე ტასო შენს საეჭვიანოდ ყავს...თან ანდრიას ვიცნობ პრინციპული და ამაყია და სანამ ბოდიშს არ მოუხდი ზედ არ შემოგხედავს ამიტომაც შენ ჯერ ცოტა უნდა აეჭვიანო,ბოდიში მოუხადო და უთხრა რო გიყვარს....