დღეები გადიოდა.ჩვეულებრივ დავდიოდი სკოლაში , ვნახულობდი ციცის და ჩემ კლასელებს , ვესწრებოდი გაკვეთილებს. ასე უაზროდ მიყვებიდა დღეები ერთმანეთს სანამ მასწავლებელმა არ გამოგვიცხადა ჯგუფში მატების შესახებ. ყველას დაგვაინტერესეა თუ ვინ გვემატებოდა კლასში. შემოვიდნენ ახალი მოსწავლეები და რას ვხედავ ამ მოსწავლეებიდან ერთ-ერთი ედოა დანარჩენი 2 კი მისი ძმაკაცები.თვალებს ვერ ვუჯერებდი სადღაც 2 კვირა იქნებოდა რაც არ მინახავს , ძალიან გამიხარდა მისი დანახვა და გაგება რომ კარგად არის ჯერ კიდე ვერ ვიჯერებდი ამ ფაქტს და ციცის ვკითხე
-ციცი, მეჩვენება თუ მართლა ისაა ?
-არ გეჩვენება ისაა ახლა უფრო ხშირად ნახავთ ერთმანეთს რა მაგარია :)
-ხოო..ნახვით კი ვნახავდი მაგრამ ეს ჩემთვის იქნებოდა კი კარგი ? ვფიქრობდი როგორ მოვქცეულიყავი მასთან და გადავწყ იტე რო იგნორი გამეკეთებია.. ჩემი გადაწყვეტილებით კმაყოფილმა მასწავლებელზე გადავიტანე ყურადღება და სწორედ ამ დროს ციცის უთხრა,
-ციცი, ადგილი დაუთმე ედოს და შენ უკანა მერხზეგადადი-ციცისაც სხვა რა გზა ქონდა გადავიდა . მე თვალებით შველას ვთხოვდი,მაგრამ ის რას მიშველიდა
-პრივეტ (ედო )
-პრივეტ
-როგორ ხარ ?
-კარგად შენ ?
-არამიშავს
-კარგია..და ჩვეულებრივ გავაგრძლე მოსმენა. ზარი დაირეკა თუ არა ეგრევე ციცის ვანიშნე გარეთ გამომყოლოდა და გავედით
-ვაიმე ციცი ეს რა იყო ?ჯერ კიდევ რვერ მოვედი აზრზე
-კაი გოგო დაწყნარდი თავი მოთოკე ჯერ კიდე 6 გაკვეთილი გვაქ დარჩენილი
-კაი ხო მართლაიხარ არ უნდა შემეტყოს რამე. ყველანაირად ვეცდები.
დანარჩენმა გაკვეთილებმა ჩვეულებრივად ჩაიარა არაფერი განსაკუთრებული,მაგრამ ვამჩნევდი თიკო ( ჩემი კლასელი რომელასაც მე და ციცი ვერ ვიტანთ აი ცოტა ისეთი გოგა თქვენც მიხვდებით რა )
როგორ უჟუჟუნებდა თვალებს , მგონი ედოც ამჩნევდა და არ იმჩნევდა. მე კი სიბრაზისგან ემოციებს ძლივს ვთოკავდი. ზარი დაირეკა და გარეთ გამოვედი ციცის ველოდებოდი ამ დროს გვერდით ვიღაც დამიდგა როგორ ვერ ვიცნობდი მის სურნელს ათასში გამოვარჩევ
-ვის ელოდები ?
-ამ ციცის
-კარგი.. წავიდა .მალე ციციც მოვიდა დავუნახივართ რო ვლაპარაკობდით
-რაზე ლაპარაკობდით ?
-რავი ისეთზე არაფერზე მკითხა ვის ელოდებიო მეთქი ციცისთქო და წავიდა
-კაიი
გავუყევით სახლისკენ მიმვ გზას. მკითხვო დამავიწყდა თქვენთვის მეთქვა მე და ციცის ერთმანეთთან ახლოს ვცხოვრობთ რამდენიმე კვარტლის დაშორებით ამიტო ხშირად ვრჩებით ერთმანეთთან
-გოგო შენკენ რა ხდება არ გამოჩენილა მიშო ?
-არა ერთი თვეა რაც არ მინახავს და მენატრება
-ცუდია მესმის შენი დავიცი რაც არის. მონატრება და ლოდინი :(
-კარგია შენ მაინც რო ნახე
-უი მართლა გოგო სოფოსგან არაფერი ისმის წავიდა სოფში და დაგვივიწყა მთლად
-ისე ეგ კაი გამახსენე დავურეკოთ რომ მივალთ საში თან ჩემთან გამო
-კაი მასე ვქნათ
-დროებით
-კარგად
შევედი თუ არა სახლში ჩემი ოთახისკენ ავიღე გეზი მაგრამ ვინ დაგაცადა მარტო ყოფნა დედაჩემმა დამიძახა
-მარი დე ჩამო საჭმელი ჭამე
-კაი დე
გამოვიცვალე და ჩავედი . დავამთავრე ჭამა და დედას ვუთხარი
-დე მე ციცისთან გავდივარც
-კაი დე ჭკვიანად იცოდე
-კაი გაკოცე წავედიი
ვერც კი წარმოიდგენთ ვინ შემხვდა ნუ ალბათ უკვე მიხვდით ედო თავის ძმაკაცებთან ერთად იდგა და ლაპარაკობდა . დამინახა თვალი ჩამიკრა მაგრამ მე ყურადღება არ მივაქციე და გზა განვაგრძე როცა ხელზე შეხება ვიგრძენი
-მარიამ თავს რატო მარიდებ ?-მისგან წარმოთმული მარიამი მირჩევნია მთელ სამყაროს ღმერთო მომეცი ძალა არ შემამჩნიოს
-არ გარიდებ . უბრალოდ მეჩქარება
-კარგი ასე იყოს მაგრამ მე მაინც მგონია რომ თავს მარიდებ
-გეჩვენება.-ეს ვუთხარი და გზა განვაგრძე. ციცისთან მივედი თუ არა ეგრევე ყველაფერი მომაყოლა მერე სოფოსაც დავურეკეთ და გვითხრა რო 2 დღეში ჩამოვიდოდა ძაან გაგვიხარდა . გარეთ გავიხედე და უკვე ძაან დაღამებულა ციცის ვუთხარი წავედითქო. გამოვედი გარეთ და რას ვხედავ ....