———————————————————-———

-გაიღვიძეეეე… მესმის ჩემი ,,ძიძის”ხმა
-ხო 5წუთიც! რათქმაუნდა იცის 5წუთი ჩემი 1 საათია
-ახალგაზრდა გოგო ხარ წადი გაისეირნე!
-ოოოოო დედა და მაი(ჩემი ძიძა) გადით და მაცადეთ!
-რახდება? ვინ აბრაზებს ჩემს ფერიას?(მამაჩემი ადამიანი რომელმაც იცის ყველაფერი ჩემს შესახებ)
-აუუ!მამა! დამაცადონ ძილი რა!
თვალებით ანიშნა რო გასულიყვნენ
-მამიკო, წამო მე და შენ გავისეირნოთ ჩემო პრინცესა.თან ნაყინები ვჭამოთ!
-მა, ხო იცი არა რო საუკეთესო ხარ!
-მიდი მა ჩაიცვი ხოდა!
მამა ერთადერთია ვისაც ჩემი ყოველთვის ესმის არასდროს გამიგონია მისგან სიტყვა ,,არა”მუდამ ჩემს მხარეზე არის
ჩავიცვი ვარდისფერი ელასტიკი და თეთრი ,,ტოპი”.
-მა,ჩაიცვი?
-კი მა წავიდეთ!
ერთი კარგი ადგილი ვიცით სულ იქ დავდი ვართ ოღონდ მარტო მე და მამა,სხვა არავინ!
-რისი ნაყინი პრინცესა? მეკითხება
გამყიდველი
-ამმმმ…შოკოლადის,ვანილის,მარწყვის და ფისტაშკის!
-თქვენ მეფევ? მიმართავს მამაჩემს
-იგივე რაც პრინცესას
-მა,3დღეში შენი დაბიდუბია
-ხო მა
-ხოდა ვიფიქრე მოეწონება ჩემს ,,პრინცესას” თუ ,,birthday party “-ს მოაწყობდი აბა როგორია?
-საუკეთესო როგორც ყოველთვის!
-კარგი შევთანხმდით თუ სხვა იდეა გაქვს?
-იცი მამი წელს არ მაქვს ფართის სურვილი მირჩევნია ლილიანას და სოფიასთან ერთად ჩვენს აგარაკზე ეს 3 დღე იქ გავატაროთ.
-მამა მთავარია შენ როგორ გინდა!
-კარგი მა მაშინ დღეს ჩავალაგებ და ხვალ ბაზალეთზე წავალთ
-მა ეს სამი დღე? არ ჯობს 1 კვირა გაჩერდეთ მძღოლი ყოველდღე გაგიყვანს სადაც გინდათ
-აუ კი მა! ვეტყვი გოგოებს <3
-კარგი მა ეხლა ვისეირნოთ
———————————————————————
ვზივართ მანქანაში მე და ჩემი გიჟუკები(ლილიანა და სოფია)
-აუ გოგო იცი რა შევამჩნიე?ამაბობს ლილიანა
-კი ვიცი
-ჰა? დაბნეული მეკითხება ლილიანა
-ხანდახან რა დაბდურა ხარ! რა ვიცი რას ფიქრობ ლამარას ვგავარ? ლამარა ჩვენი სკოლის დამლაგებელია და გვიმტკიცებს მკითხავი ვარო.
-აუ კაი რა
-ჰა რას ფიქრობ გაგვანდე ! ამბობს თვალებ წკრიალა სოფიო
-რას და ვფიქრობ ჯორჯის(ელენეს ნაცნობი ელენა ჩემი დეიდაშვილია) შენ მოსწონხარ მეუბნება მე
-ოოოოოო დავაი რა!
-გოგო გახსოვს შენ რო გაგიცნო სულ შენ გიყურებდა და მაქედან რამოდენიმე დღეში თავის ,,კრასუტკას “ დაშორდა
-და რავქნა დაშორდა და დაშორდეს თავის ,,კუზანოვას მანეკენს”
ვერ ვიტან იმ გოგოს სულ ირტყლარწება რაც შეეხება ჯორჯის მაქვს მისდამი სიმპათოები თუმცა მაგ ,,ბაბულიკას” არასდროს შევიყვარებ.
-კაი რაა! რა ბაბულიკა რის ბაბულიკა! ვაფშე არაა მასეთი ჩემი ძმის ნაცნობია ახლა სოფო მეუბნება.
-ვაიმე… არ მინდა ამ ქრაშებზე საუბარი ვსო!
-კაი მეუბნებიან სინქრონში
-აუ გოგოებო არ ქშიათ? ვამბობ შესვლისთანავე თან სარკეში ჩემი თავით ვტკბები ქერა, მაღალი, ცისფერ თვალება და გამხდარი.
-აუ კიიიიი
-მოდით პიცას გავათბობ და ვითოხლავოთ
-ოკ
-აუ იცით რა 4 ში ჩემს დაბადებისდღეზე სანდროს(ჩემი დეიდა შვილი)ნიკოს ( სოფოს ძმა) და გიოს( ლილიანას ძმა) დავურეკოთ რო ამოვიდნენ თან თავისი შეყვარებულებიც ამოიყვანონ და თავისი ძმაკაცებიც თუ უნდათ
ძაან დიდი აგარაკი გვაქ ბაზალეთის ტბასთან სასახლეს გავს. მამამ ეს აგარაკი შენ გრჩებაო და მაგ აგარაკზე შენს გარეშე ფეხის ვერავინნ შეადგომსო.
-აუ კი კაი იდეაა დამეთანხმა ლილიანა
-გოგო თან აქ ხო რესტორანია ახლოს ხოდა იქ წავიდეთ გვაწვდის აზრს სოფიო-მაშინ ჩვენი მთელი კლასი დავპატიჟოთ თუ ქეიფია ბოლომდე ქეიფი იყოს
საღამოთი ყველას გადავურეკეთ შემდეგ ჩავიცვი თ ჩვენი პიჟამოები და გადავწყვიტეთ ,,after”ისთვის გვეყურებინა მოვიმარაგეთ უამრავი საცმუცნაო მე პანდას მთლიანი პიჟამო -კომბინიზონი ჩავიცვი სოფომ კურდღელის ლილიანას ვეფხვის
ჩავრთეთ და გადავწყვიტეთ ,,sleep power”მოგვეწყო .
ჩაგვეძინა 3საათისთვის და გავიღვიძეთ 11სთზე. ჩვენი დღის გეგმა კაბების,ტორტის და რესტორნის მოგვარება იყო. შევთანხმდით რომ ბიჭები და მაგათი ,,გამომყოლები” პირდაპირ რესტორანში მოვიდოდნენ, სასტავი დან ყველა ბიჭს ვიცნობთ გოგოებს არა რადგან სინამდვილეშე უბრალოდ ერთი დღის ,,თოჯინები”არიან ბიჭებისთვის და ყოველდღე ახლებს ხო არ გაგვაცნობენ?
სანდრომ 1ბიჭი უნდა გაგაცნოთო. რატომღაც მაინც ჯორჯიზე მეფიქრება ლილიანას სიტყვებმა იმოქმედეს. არა მართლა არ ვგრძნობ არაფერს.
დამ,დამ,დამ… მოვიდა 4 აგვისტო. მე ვერცხლისფერ ბრჭყვიალა კაბას ვიცმევ,თმები გაშლილი და მსუბუქი მაკიაჟი. რესტორანში მარტო მე ,სოფია,ლილიანა და ელენა ვართ.
სადღაც 7ზე უკვე დაიწყეს შემოლაგება გოგოები ჩემი კლასიდანაც იყვენენ ნერვებს მარტო ის 2 გოგო გვიშლიდა ნიკამ და გიოს რო მოიყვანეს. ნეტა გენახათ რა გავდნენ, აი ყველა დარბაზშია გარდა ანდრიას და იმ ბიჭის გარდა. იღება რესტორნის კარი და რას ვხედავ
შე მოდის ანდრია და ჯორჯი. ანდრიამ ვითომ გამაცნო.
-ანაბელ გაიცანი ეს სანდრო ჯაფარიძეა.
-მაგრამ ყველა ჯორჯის მეძახის
-სანდრო გაიცანი ეს ანაბელია ჩვენი ,,კუსა”
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
და ბრახ გამახსენდა ერთი პატარა სანდრო რომელსაც საკუთარ სახლში დიდი ჯოხი ჩავარტყი ნუ პატარა იყო და ტირილიც მოცხო.
ამის მერე, კიდევ ეცადა და ჩემთან ჩხუბის და სულ მე ვუგებდი
-შენ ის პატარა სანდრო ხარ სულ რო მირტყავდა თუმცა მაინც მე ვუგებდი?
-სანდრო გაწითლდა ანდრია ძლივს იკავებდა სიცილს.
დავჯექით სუფრის გარშემო. შემდეგ, მუსიკები ჩაერთო და ჩვენმა ჯორჯმა ცეკვა მთხოვა
მეც დავთანხმდი მომიწია და ყურში ჩამჩურჩუალა:
-რაც 2წლისამ ვერ გავაკეთე იცოდე ახლა გავაკეთებ
-კაი მენუქრები? ჩემი შემშინებელი ჯერ არ დაბადებულა
-არა უბრალოდ გაფრთხილებაა;)
სწრაფად დავბრუნდი მაგიდასთან კიდევ დავლიეთ,ვიცეკვეთ და ჩემსკენ მომხირალი თვალები არ ჩერდება ისევ და ისევ მწვავს ჯორჯის ჭაობისფერი თვალები. ჯანდაბა! შენ გიჩვენებ ჩემს მუქარას თქო გავიფიქრე და ზედმეტად გიჟური აზრი დამებადა…მივედი სანდროსთან და ჩავრჩურჩულე:
-არ გირჩევ ჩემთან მუქარით საუბარს
-არ მაინტერესებს შენი რჩევები ქაჯანა
ამის ირონიამ სულ შემშალა და ბოლოს გავაკეთე ის რაზეც ვფიქრობდი… რესტორნიდან ღამის 2ზე დავბრუნდით
————————————————————-
იმედი მაქვს მოგეწონათ???? პატარა თავია ვნახოთ თუ მოგეწონათ მეორე თავსაც დავდებ