-რა ხდება მირა რა სახე გაქვს?-ბათა სადაა?
-აივანზეა!
-გავალთ ჩვენ-მაკა მირეკავს რაღაც საქმე მაქვსო.
-მომიკითხე მაკუნა შევუვლი ამ დღეებში.
-აუ ტო როგორ დავთვერი
-იმენა ნაზიკო ხარ აკო.
-რატო დათა შენსავით კუნთები რომ არ მაზის?
-კუნთები რა შუაშია ტო.
-თავი ამატკიეთ უკვე.-გოგონებო დარჩებით დღეს ჩემთან?
-აუ არა მირა.-მე სახლში უნდა მივიდე.- თორე ლელა გაგიჟდება აწი, სულ გარეთ ვარ..
-ნინი შენ რა მიზეზი გაქვს?
-დღეს მეც არ მცალია, ვაკომ დამირეკა ხვალ უნდა ვნახო და ხომ უნდა მოვემზადო?
-ვინაა ვაკო?
-ბიჭი რომელიც მომწონს.
-ვინ მოგწონს გოგო?
-იკო რა გინდა?
-მე რა მინდა?
იკოს ყბები დაეჭიმა ბრაზისგან. ყველა იკოს ვუყურებდით,ვიცოდი იკოს გრძნობების შესახებ, ბავშვობიდან აფანატებს ნინიზე,ამ შტერ გოგოსაც უყვარს ,მაგრამ ვერცერთი დგამს პირველ ნაბიჯს და კი ჭამენ ასე ერთმანეთს.
-ხო რა გინდა?-მომწონს და შევხვდები პატარა აღარ ვარ.-დროა მეც მყავდეს შეყვარებული.-იმ ნატაშკას რომ დაზდევდი რომელიმემ გითხარით რამე?
-გოგო ის ნატაშკა თვითონ დამზდევდა.-მიიღო ის რაც უნდოდა და დაახვია..
-არ მაინტერესებს.-ჩემი ცხოვრებაა და მე მივხედავ.
-რომელზე უნდა შეხვდე?
-საღამოს 6 საათზე.
-კარგი.-დათა,აკო წავედით.
-აუ იკო გამიყვანე რა.
-ჩაიცვი თაკო და გავიდეთ.
-ნიას მე მივაცილებ.
-აკო შენ ნინი გაიყვანეე..
-ბათა სადაა?
-აქ ვარ მოვედი..
-გავდივართ ჩვენ..
-ხო მეც მოვდივარ...
-წავედით მირა.
კარებამდე გავაცილე ბავშვები,ყველას ჩავეხუტე ,ასეთი ტრადიცია გვქონდაა.კარებში გავიდნენ, ჩემს ზურგს უკან კი ბათა იდგა,მომიახლოვდა და კისერში მაკოცა ვერ ავხწერ რა დამემართა.
-ამას ასე არ დავტოვებ მიმი.
ყურში ჩამჩურჩულა, თვალი ჩამიკრა და სანამ აზრზე მოვიდოდი უკვე წასულიყო.
კარი დავკეტე ,აბაზანაში შევედი ,წყალი გადავივლე, პენუარი ჩავიცვი ,ჩემი თხელი გამჭირვალე ხალათი მოვიცვი და მისაღებში დავბრუნდი.არ მეძინებოდა და სახლის დალაგებას შევუდექი.ყველაფერი რომ მივალაგე ყავა მოვიდუღე და აივანზე გავედი. სიგარეტს მოვუკიდე და კვამლი სიამოვნებით ჩავუშვი ფილტვებში..დუდუს მივწერე.
,,დუდიკ რა გაარკვიე?,,
ეგრევე დამირეკა
-მირა რატო არ გძინავს?
-ბავშვები იყვნენ.-დავლიეთ და ვეღარ დავიძინე..
-ბათა ყიფიანი 23 წლის. ვახტანგ ყიფიანის ერთადერთი ვაჟი ,დედა დიასახლისი.5 წელი ცხოვრობდა საბერძნეთში, იქ რას მოღვაწეობდა არ არის ცნობილი..წასვლის მიზეზიც არ ვიცით. წასვლამდე საუკეთესო ძმაკაცები დაკარგა, რატი, უტა და ოთო.ავარიაში მოყვნენ,ბათა მაგ დროს მათთან არ იმყოფებოდა.ესაა ის მცირე ინფორმაცია რაც გავიგეთ..დადას ვკითხავ და საბერძნეთის ამბებს ის გაიგებს.
-არა მამას არაფერი უთხრა.
-რახდება მირა?
-არაფერი .-ახლა გავიცანი.-ერთი კვირაა რაც გადმოვიდა და ჩემი მეგობრები პატივს ცემენ და უყვართ.-მე ასე ადვილად არ ვენდობი არავის და დავინტერესდი ვინაა და რა კაცია..
-გასაგებია-დაბადებისდღეზე რას შვები?-ავღნიშნოთ და ეგ ბათაც დაპატიჟე, გავიცნობთ და ეგრევე გეტყვით რა კაციცაა მე და გიო ექსპერტები ვართ ხომ იცი?
-ჩვენს რესტორანში გადავიხადოთ.-სუფრა თქვენთვის მომინდია.-ხალხის დაპატიჟება ჩემზე იყოს..-წავედი ახლა დავიძინე.-მომენატრეთ ერთი კვირაა არ მინახიხართ.
-მოვალთ ხვალ.-ჩვენც მოგვენატრე.
-დავაი აბა ხვალამდე..
დუდუს გავუთიშე. სახლში ჩუსტების ფლატუნით შევედი, ლოგინზე მივესვენე ,თვალები როგორც კი დავხუჭე ბათას სახე წარმომიდგა წინ ,მერე გამახსენდა მისი რბილი ტუჩემი და ტანში ჟრუანტელმა დამიარა.მისი ხავერდოვანი და მამაკაცური ხმა, მისი თეთრი ლამაზად ჩაწყობილი კბილები.
ვს*ელდები ამ ბიჭზე.ცოტა არ იყოს შემრცხვა,ასეთ რამეში რომ გამოვიჭირე ჩემი თავი.ბალიშის ქვეშ ხელები შევყავი,თავი დავდევი და ღიმილიანი სახით ჩავიძინე.
ბათა
მირადან ეგრევე კლუბში წავედი,მთელი გზა ვფიქრობდი მირაზე და მის კოცნაზე, ტანში ჟრუანტელი მივლიდა მის გახსენებაზე.ერთი დღეა რაც ვიცნობ და უკვე ვგიჟდები ამ გოგოზე.როგორი ძლიერი ჩანს,ჩანს რა არის კიდეც ისეთ ოჯახშია გაზრდილი,მაგრამ ჩემს მკლავებში სუსტი ,უსუსური არსება ხდება ,მე ხომ ვატყობ?რაც არ უნდა მიმტკიცოს რომ ვითამაშებთ და მოიგებს აფსურდია, ხოდა ეგონოს ასე.მაინც ჩემი გახდება, დადამ სულ რომ მომკლას.კლუბში რომ შევედი ბართან დავჯექი 10 წამიც არ იყო გასული ვიღაც გრძელფეხება ლამაზმანი რომ მომეტმასნა..
-წავიდეთ?
-გულს როგორ დაგწყვეტ ლამაზო. ხელი ჩავავლე და საპირფარეშოში შევიყვანე,ეგრევე კედელს ავაკარი,კაბა ავუწიე ტრუსი გადავუწიე და ჩემი ღირსებაც შევაცურე მასში.მის კვნესაზე უფრო და უფრო ვხელდებოდი და ძლიერი ბიძგებით შევდიოდი მასში.ჩემი საქმე როგორც კი მოვითავე კაბა ჩამოვუწიე უკანალზე ხელი მივარტყი და თვალი ჩავუკარი.
-იმედია დაგაკმაყოფილე.
-საშინლად.-ასეთი მაგარი სე*სი ჯერ არ მქონია.-მაგარი ხარ.
-კაი ერთი რას მეუბნები?
-იცი შენი ღირსება როგორ ასიამოვნებს ქალებს და თავშიც გაქვს ავარდნილი?
-არა ლამაზო.-ორივეს გვინდოდა და ვისმიამოვნეთ..-ახლა უნდა გავიდე.
ხელები დავიბანე და კარებს იქეთ გავუჩინარდი.მომესმა ქალის ხმა შენი სახელი მაინც მითხარიო მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია.მანქანაში ჩავჯექი და სახლში წავედი.კარები როგორც კი გავაღე ტელეფონზე ფარული ნომერი დაფიქსირდა.
-გისმენ.
-ბათა რახდება?
-არაფერი რა უნდა ხდებოდეს?
-ნაკაშიძემ დამირეკა.-იცის რომ მანდ ხარ.-ფრთხილად იყავი.-მირას მიხედე.
-რა უნდოდა მაგ სი*რს?
-მირა უნდა.
-ჯოჯოხეთში არ უნდა?
-ვფიქრობ რაღაცას გეგმავს.-შვილი ყავს ოთო რომელიც მირაზე გიჟდება.-მართალია შენი ცოლი ვერ ჩავიგდე ხელში ,მაგრამ ჩემს შვილს იგივეს არ გამოვაცდევინებო.
-მოვკლავ.
-არავის არ მოკლავ ბათა, მხოლოდ მირა დაიცავი.-ნაკაშიძე ძალიან საშიშია.-დუდამ დამირეკა.
-რაზე?
-ბათა ყიფიანი მაინტერესებსო 5 წელი საბერძნეთში ცხოვრობდა და ვინააო.-ეგენი ჩემი ძმები არიან.-მეც ვუთხარი ვინ ხარ ჩემთვის.
-არ მინდა მირამ გაიგოს ,რომ ერთმანეთს ვიცნობთ.
-ჯერ ეგ არც მე მააწყობს, მინდა მისი ნდობა მოიპოვო და მისი მეგობარი გახდე ,ისეთი ვინც სულ მასთან იქნება..-რაც გაიზარდა ვეღარ ვაკონტროლებ..
-მივხედავ ყველაფერს..
-კაი ჩემო ბიჭო.-ჭკუით.
დადას გავუთიშე.დადა საბერძნეთში გავიცანი, მაშინ როცა ჩემი ძმაკაცების მკვლელს ვეძებდი, გავიგე რომ საბერძნეთში იყო ,ხოდა იქ გავიცანი ეს კაცური კაციც .მან მაპოვნინა ის ნა*იჭვარი.მომიყვანა და მეც აღვასრულე სამართალი ,ზუსტად დადას თვალწინ გავუყენე ჯოჯოხეთის გზას.სისხლში ხელები არ გაისვაროო ბევრი მეხვეწა ,მაგრამ მხოლოდ კანონის ძალით დასჯა ,ჩემს სულს ვერ ჰპოვებდა შვებას...ზუსტად დადამ შემიფარა, მასწავლა ბრაზის კონტროლი, მთელი 5 წელი მმალავდა სამართალდამცველებისგან, ბევრი რამე ვისწავლე მისგან .ბოლოს ისე მოაწყო რომ სრულიად სუფთა და თავისუფალი დავბრუნდი სამშობლოში.ვალში ვარ მასთან და ყველაფერს გავაკეთებ რომ ეს ვალი დავუბრუნო.დადას დიდი ხნის სიცოცხლე არ დარჩენია ,ცეროზი აქვს და სანამ ამ ქვეყნიდან წავა ,უნდა მისი ყველაზე დიდი მტერი მოაშოროს თავის ერთადერთ პრინცესა მიმის,როგორც თვითონ იტყოდა.ნაკაშიძე გიჟი ფსიქოპატი რომელმაც ნაკანს საყვარელი ქალის წართმევა ვერ აპატია.
საძინებელში შევედი. ბალიშზე თავი როგორც კი დავდე ეგრევე დამეძინა..
ყველას მშვიდად ეძინა იმ ღამით, იკოს და ნინის გარდა..
რამდენი წელია უკვე, აღარც კი ახსოვს როდის შეუყვარდა, ამდენხანს ჩხუბში და ხუმრობაში გაყავდა დრო.არასდროს გამოუთქვია ნინის დაბრო პაემანზე წასვლაზე,ვისაც მოწონდა და გაიგებდა იკო ყველას გზიდან აშორებდა, მაგრამ ეს ვიღაც ვაკო გამოეპარა.ვერ გაიგო რა გაეკეთებინა, არ იცოდა ნინის გრძნობების შესახებ, მხოლოდ მირა თუ დაეხმარებოდა.როგორც იქნა დაიძინა, დილით კი ადრე ადგა და მირას დაადგა თავზეე..კარები ჩამოიღო რასაც ქვია...
-მოვდივარ ხო მოვდივარ.
-გააღე მალეე.
-ჰა გავაღე.-რა გჭირს მოგდევენ?-რა სახით ხარ?
-ვინაა ვაკო?
-აჰ თურმე რა გჭირს.
-კარგი მირა მთელი ღამე არ მძინებია.
-კაი ერთი მართლა?
-მოეშვები ირონიულ ლაპარაკს და მომხედე-ძმაკაცი გიკვდება ტო.
-მერე ვის აბრალებს?
-რა გავაკეთო?-მოვკლა?
-კი არ უნდა მოკლა უნდა უთხრა.
-ვუთხრა და მაგის ისტერიკებს ვუყურო ხო?
-რა ისტერიკებს ბიჭო.-მართლა დებილი ხარ თუ თავს იდებილებ?
-რატო ვარ ტო დებილი?
-ხოდა თუ არ ხარ დღეს 6 საათზე, რომ შეხვდება ნინი ვაკოს პაემანზე ,ღმერთმა იცის რას გააკეთებენ.-მე კი დარწმუნებული ვარ ნინის პირველ კოცნასაც მოპარავს ეგ ვიღაც ვაკო..-ვიღაც რატო მშვენიერი ბიჭია ვაკო.
-მირა ნუ მაგიჟებ.-ვერავინაც ვერ აკოცებს ,-ნინი მხოლოდ ჩემია..
-ოჰ მოხვედი გოგოლაძე აზრზე?-მე ნუკი მეუბნები მაგას ,გადი და ვინც ელოდება მაგ სიტყვებს იმას უთხარი.
-მოვიტაცებ.
-აუ ვჭედავ შენზე-ასეთი შეშინებული მაშინ არ მინახიხარ ნიკოლაძე რომ გეგონა მოკალი...-იცი რა საყვარელი ხარ შეყვარებული?-იცი როგორ მიყვარხარ?-ჩემი ბავშვობა ხარ..
-მეც ძაან მიყვარხარ -ვჭედავ შენზეე.
-კაი ახლა ნუ მეაფირისტები..-აიღე წყნეთის სახლის გასაღები და ნინის მე მოვიყვან.-დროზე წადი აქედან და მერე რაც გინდათ ის ქენით..
-იმენა ძმა ხარ რაა...-ახლავე წავალ.
იკო გავუშვი.
როგორ მიყვარს ეს ორი, იმედია იტყვიან თავის სათქმელს და მეც დამასვენებენ მათი ჩხუბიდან...ახლა დროა ნინი ჩავიგდო ხელში...ნინის დავურეკე.
-ნინი რაშვები?
-არაფერს ვემზადები..
-ნინი იკოა დაჭრილი წყნეთის სახლში ვართ.
-რააა.-ვაიმე როგორ არის?-ახლავე წამოვალ.
-ცუდადაა სიცხემ მიცა -მარტო ვერ მივხედავ მაკუნაც რეკავს...-ამოდი რაა...
-ახლავე წამოვალ.
ესეც ასეე მოვაგვარეე სიხარულისგან ტაში შემოვკარი.დებილი! ბიჭზე აფანატებს და ვაკოსთან მიდიოდა პაემანზე..
ახლა იკოს დავურეკე.
-სად ხარ?
-მივდივარ.
-დროზე ადი, მოდის ნინი უკვე..
-რა უთხარი?
-ეგ ჩემი საქმეა.-ისე არ გამოუშვა რომ სათქმელი არ უთხრა თორე ყელს გამოგჭრი..
-ვგიჟდები შენზე.-აუ ძაან აჟიტირებული ვარ...
წავედი აღარ მცალია...
ყავა მოვადუღე და სამზარეულოს მაგიდაზე დავდგი, კარებზე ზარი რომ გაისმა..
-ოხ არ მომასვენოთ ცოტახანს.-ახლა რომელ მეგობარს უჭირს?
ქოთქოთით მივედი კარებამდე და კარიც გავაღე ბათა რომ ამესვეტა წინ.
გაოცებული ვუყურებდი ,როგორ ამატარა ფეხებიდან ზემოთ თვალები, ირონიულად გამიცინა, თვალები მოჭუტა და თავი გადააქნია.ოდნავ შევიშმუშნე ,იმდენად მოკლე შორტი მეცვა,ბრეტელებიანი ზედა ბიუზჰალტერის გარეშე და კერტებიც კარგად მეტყობოდა..
-შემოდი.
ურეაქციოდ ვუთხარი და ოთახში გავვარდი ხალათის ჩასაცმელად,ხალათი მოვიცვი და სამზარეულოში გავედი, მაგიდასთან იჯდა და ჩემს ყავას მიირთმევდა..
-გგონია ეგ ხალათი რამეს გიფარავს?
-რაა?
დავიბენი.-რას მიშვება ეს ბიჭი ამდენხანს მეკიდა ასეთები და მგონი ახლა გავწითლდი.
-რა და არაფერს გიფარავს ეს ხალათი.
ფეხზე ადგა მომიახლოვდა და წელზე ხელები შემიცურა.ისე დამეჭიმა სხეული, აზრზე მაშინ მოვედი მკერდზე რომ მომიჭირა ხელი და კისერში სველი კოცნა დამიტოვა,მერე ყბის ძვალზე მომაკრა ტუჩები და ცხვირი ტუჩებზე გამიხახუნა..
-მაგიჟებს შენი სურნელი.
მისი ხელები მოვიშორე და უკან გავწიე.
-ყიფიანო ზედმეტი მოგდის
-არ მითხრა რომ არ მოგწონს.
-მეთამაშები და თუ გგონია შენს სათამაშოს გამხდი ძალიან ცდები..-არ ვარ მიჩვეული ასეთებს და თუ ძაან გაუბერავ ,მაგ ლამაზ ხელებს დაგამტვრევ.
-ოჰ როგორ შემაშინე.
-ირონიის მეფე ხარ.-რა გინდა?
-შენ!
-რა ხმამაღალი განაცხადია.-მე მინდა თუ არა არ მეკითხები?
-ჩემი მინდა ყოველთვის ხდება.
-სხვათაშორის ჩემიც..-მაგრამ მე არ მინდიხარ..-რა სამწუხაროა არა?
-მოვა დრო და მოგინდები.-ისე მოგინდები რომ უჩემობას ვერ გაუძლებ.
-ოცნება უფასოა..
-ავღადავდით?
-საერთოდ არ ვღადაობ...-რატომ გადმოხვედი ამ უბანში?
-გავიგე ვიღაც მირას კლანი აქვს შექმნილიო და მეც მინდოდა აქ მოხვედრა...
-ახლა შენ ღადაობ.
-კი ვღადაობ.-პროსტო გადმოვედით, განსაკუთრებული არაფერი.-ბატონმა ვახტანგმა მოისურვა და მეც არ გავუტეხე.
-ვახტანგი?
-მამაჩემი..
-ა ხო.-ჩვენ სასტავთან რა გინდა?-არ გენდობი ყიფიანო.-ძაან საეჭვოდ შემოახწიე ჩემს სამეგობროში,ყველას მოაწონე თავი ამ მოკლე დროში..-მე ასე დავილად არ მიგიღებ.
-გეშინია მიმი?
-მიმის ნუ მეძახი.
-რატომ შეყვარებული გეძახდა?
-ხო ჩემი საყვარელი ადამიანი მეძახდა და მასავით ვერავის შევიყვარებ..
ბათას რაღაც გულში ჩაწყდა..კი იცოდა ვინც ეძახდა მაგრამ მაინც.
-იქნებ ერთ დღეს მეც გავხდე შენი საყვარელი ადამიანი?
-არამგონია.-სიყვარული გასუსტებს და სუსტი რომ იყო,ვინმე ძლიერი უნდა გყავდეს გვერდით.-შენ კი ეჭვი მეპარება ის სიძლიერე გაგაჩნდეს, რაც ჩემნაირი ქალის დაცვას ჭირდება.
ბათას თვალები აენთო,ასეთი შეურაცხყოფა არავის მიუყენებია,მითუმეტეს ქალს..
ველურივით დაეტაკა,ხელები მენჯის ძვლებზე მოუჭირა, მირას კი კვნესა აღმოხდა.
ტუჩემში ეძგერა,კოცნიდა უხეშად და მომთხოვნად...როგორც იქნა მოწყდა მის ტუჩებს, თვალებში ჩახედა გაცეცხლებულმა..
-მართალი ხარ.- საერთოდ არ მაქვს სურვილი შენნაირი ქალი დავიცვა.- ერთი უბრალო გატუტუცებული გოგო ხარ ,რომელსაც ჰორმონები აქვს მოწოლილი და აგრესიით მალავს ამ ყველაფერს, ჩემს ხელებში დნები და მაგიტომ ვამბობ..-მოდი ახლიდან გავიცნოთ..-დავივიწყოთ ეს ყველაფერი, აღარ შეგაწუხებ..
მირას ამის გაგონებაზე გული შეეკუმშა, აფანატებდა ამ ბიჭზე უკვე..მაგრამ უკან დასახევი გზაც არ იყო..
-ბათა ყიფიანი.
ხელი გაუწოდა.
-ნუ ბავშვობ ბათა..
-არ გინდა ჩემი გაცნობა?
-უკვე გიცნობ.
-კარგი.- მაშინ დავტოვოთ ყველაფერი ასე..
-გუშინ გკითხე გვითხარი შენზე რამეთქო..
-ხოდა მეც გითხარით.
-რატომ არ თქვი, სამი საუკეთესო ძმაკაცი რომ ერთ დღეს დაკარგე?
ამის გაგონებაზე ძარღვები დაეჭიმა.ხმა აუთრთოლდა მზერა გაეყინა.
-შენ საიდან იცი?
-გავიგე.
-ყოველთვის ასე ყოფ ცხვირს იქ სადაც შენი საქმე არაა?-მკლავში ხელი ჩაავლო და უღრიალა.
მირას ცრემლები მოაწვა თვალებში,პირველად ელაპარაკებოდა ბიჭი ასე.
-აღარასოდეს აღარ ახსენო ჩემი ბიჭები,- არ გაქვს უფლება ,ერთი დღის გაცნობილ გოგოს ავდგე და მათ შესახებ მოვუყვე,- იმ გოგოს რომელიც არავის ენდობა.-თავის მეგობრების გარდა ყველა და ყველაფერი ფეხებზე კიდია.-იმ გოგოს რომელიც ფიქრობს,რომ მე ვერ დავიცავ და ჩემზე მაგარი და ძლიერი გონია თავი..-ერთი უემოციო ადამიანი ხარ,მეტი არაფერი.
ღრიალებდა ბათა და მირას თვალებიდან ცრემლები ცვიოდა,პირველად ხდებოდა ეს,რომ ვიღაცის წინაშე ტიროდა.
-ბათა მე არ ვარ ეგეთი..-არ მინდა რომ ეგეთი გეგონო.-მე მართლა არ ვარ ეგეთი.
ძლივს უთხრა ტირილით და თავის თავზე ნერვები ეშლებოდა, რომ ვიღაცას რაღაცას უხსნიდა,მაგრამ ბათა სხვა იყო ,თვითონაც ვერ ხვდებოდა რატო იქცეოდა ასე,რატომ არ შეეძლო მასთანაც ისე მოქცეულიყო ,როგორც სხვასთან მოიქცეოდა ამ სიტუაციაში.გული ეწურებოდა როცა ასეთ ბათას ხედავდა...
-არ მაინტერესებს როგორი ხარ..-ბოდიში რომ შეგეხე,აღარასდროს განმეორდება.-სხვანაირი მეგონე და მეც თავი ვერ შევიკავე.-შენნაირი ქალები არ მიზიდავს ,ასე რომ მშვიდად იყავი.-მაპატიე თუ დილა ჩაგიშხამე.-ვერ შეგპირდები გავქრებითქო ,მეც ძალიან შემიყვარდა შენი მეგობრები, მითუმეტეს რომ მეგობრები აღარ მყავს..-აი ერთს კი ვერ ვხვდები,ისინი ისეთი კარგები არიან შენ როგორ გიძლებენ?..-უყვარხარ ალბათ და მაგიტომ გიტანენ.-მე კი არ ვაპირებ შენს ატანას.-ხშირად შევხვდებით ერთმანეთს, მაგრამ დისტანციას დავიჭერ.-არც შენ გეხატები გულზე და ასე აჯობებს...
მიბრუნდა კარი გაიხურა და წავიდა...