სარკე პირდაპირ ჩემს წინ დაიკავა... წამით მოვკარი ჩემს თავს თვალი და იმ წამსვე დავხუჭე თვალები... სახის წინ ხელები ავიფარე
-გასწიე! სასწრაფოდ..
-კი, მგრმა ეს ხომ უბრალოდ...
-მომაშრე გასაგებია!
ვუყვირე, როცა ვიგრძენი, როგორ გამითავისუფლა გზა გავიარე და თვალებიც გავახილე... კიდევ ორი ქუჩა მქონდა გასავლელი სანამ სახლში მივიდოდი... დავმშვიდდი დავწყნარდი და პადიეზდში შევედი ლიფტი გამოვიძხე და ის ის იყო კარი უნდა მიმეხურა ვიღაცამ რომ დამიძახა.
-უკაცრავად დამელოდეთ რა
მეც ცოტახანს დაველოდე და როგორცკი შემოვიდა მაშიმვე მივხურე კარი...
-გმადლობთ.
-არაფრის.
ხმაც მეცნო და როდესაც შვხედე ის ბიჭი აღმოჩნდა მეტროშ ჩემს გვერდით რომ იჯდა.
-შენ?
-შენ?
ორივემ ერთდროულად წამოვიძახეთ.
-ხო მე. რომელსართულზე მიდიხარ?
-8
ერთხელ მივაჭირე რვიანს ვინაიდან მეც მაგ სართულზე მივდიავრ.
-შენც მერვეზე?
-კი მეც მერევზე.
ლიფტი გაჩერდა და გავედი, ყურადღება აღარცკი მიმიქცევია იმ ბიჭისთვის მაშინვე მარცხნივ გავუხვიეე და ერთ-ერთ კარში შევედი...ზურგჩანთა და გასაღები იქვე მივაგდე, ფეხზეც ვიხდიდი, თან ოჯახს გავძახე
-დე, მა მოვედი.
ჩუსტები ჩავიცვი და ფეხგადაუდგემლად გავედი მისაღებში. აი ჩემი კიდევ ერთი ცუდი ჩვევა... დავფრატუნებდი გამუდმებით, ნუ ქუჩაში ნაკლებად...ის ის იყო დივანში ჩავეშვი რომ უეცრად კარზე ზარიგაისმა
-აუ მიდი გაააღე რა.
-მე რატო?
-იმიტო.
ერთელაც ჩემს ძვირფას დას სტასიას ყელს გამოვჭრი. სულ მე რატომ უნდა გავაღო კარი. ისევ და ისევ ფრატუნით გავემართე კარისკენ.. ის ვიღაც კიდე ზარის რეკვას არ წყვეტდა!
-ხოოოო რა ჯანდაბა გეტაკა მოვდიავრ რა ჩამოიღე ეგ კარი?.
გაბრაზებულმა გავძახე და სახელური ჩამოვწიე და რას ვხედავ ის ბიჭი მეტროდან არ არსებობს. ეს რა დამსდევს?აუუუ კარგი რააა.
-აქ რა ჯანდაბა გინდა?
გაკვირვებული მიყურებდა.
-მე კიარა შენ რა გინდა?
-პირველმა გკითხე.
-აქ ვცხოვრობ კაი კარგად.
კარები პირდაპურ ცხვირწინ მივუჯახუნე. ამ წუთიდან საოცრად მძულდა ეს ბიჭი.
-ვინიყო?
-არავინ დე!
-დარწმუნებული ხარ?
-სრულიად.კაი მე ოთახში შევალ და მერე ვილაპარაკოთ რაღაც საქმე რომ გქონდა!
-კარგი.
კარებთან ახლოს კიბეები იყო სწრაფად ავირბინე, ოთახში შევედი და ფანჯრის რაფაზე ჩამივჯექი. დაახლოებით ორი წუთი ასე ვიყავი მერე პირსახოცი და დინამიკი ავიღე...აბაზანაში შევედი Er will sex ჩავრთე და შხაპის ქვეშ დავდექი... ზოგადად ასეთი ადამიანი ვარ... მუსიკა ჩემს ცხოვრებაში დიდ ადგილს იკავებს, არ შემიძლია არაფრის კეთება მის გარეშე... სამსახიობო? ხო ეს ცალკე თემააა მე გამუდმებით შემიძლია ვიმსახიობო, კარგ მიმიკებს ვკერავ სულაც რომ არ გამაჩნდეს ესა თუ ის ემოცია... ნუ მოკლედ კარგი მატყუარა ვარ... ერთი საათის მანძილზე აბაზანაში ქოქოსითა და როკ მუსიკით გაჯერებული ჰაერი ტრიალებდა... საოცარი გარემო იყო ჩემთვის... ბოლოს ვინებე და გამოვედი საშხაპედან... თმა ოდნავ შევიმშრალე და პირსახოცი სხეულზე მოვირგე... შიშველიც გავიდოდი ოთახში, მაგრმა ამ ჩემს ტყუპ ძმებს რას გაუგებ? აზრზე არ ვარ როდის რა წამოუვლით და შემოვლენ... კარადასთან მივედი, შავი სპორტული ტოპი და ნაცრისფერი სპორტული შარვალი გამოვიღე... სწრაფად გადავიცვი ზედა და შარვალიც უცბად ჩავიცვი....მთელიოთახი ფენის ძებნაში გადავატრიალე, მაგრამ ამაოდ... ისევ მისალაგებელი გახდა მეც სწრაფად მიავალგე და გამწარებულმა სტასიას დავუძხეეე.
-სტასიააააა.
-ხო?
-მოდი ორი წუთი!
სირბილით ამოვიდა სტასია კიბეებზე და ოთხში დაუკაკუნებლად შემოვიდა.
-სადარის ფენი?
-ჩემოთახში!
საწყალი თვალებით შემომხედა 5წლით უფროსმა დამ.
-აუუუუ რამდენჯერ გითხრა ნუ ეხები ამ ჩემს ნივთებს მიდი მომიტანე რა
-კარგი დამელოდე.
ეს და ამის პრანჭვა მანჭვა უკვე ყელშია.. თან ჩემი ნივთების ხარჯზე უფ. ფენი შემიტანა მეც გავიშრე და ჩემი დაკულულებული თმა თმის უთოთი ჩამოვისწორე... ერთი ხელის მოძრაობით თვალებზე ჩოფხატული თმა უკან გადავიწიე და ოთახიდან გამოვედიკიბეებზე დავეში, მისაღებში მინდოდა შესვლა, მაგრამ ვიღაც კაცი, ქალი და ახლაგაზრდა ბიჭი ისხდნებ ჩემგან ზურგით მეც არ მინდოდა ვინმეს გაცნობა და ოთახში ავბრუნდი... ჩემდაბედად აკაკიმ დამირეკა.ააა გეგონათ ტელეფონი არ მქონდა? როგორარა მაქ უბრალოდ ძრითადად სულ სახლში გდია და მაქსიმუმ ირაკლიმ ან ლანამ დამირეკონ. ნუ თუ თნ მაქვს თემო და ლუკაც მირეკავენ... სიცილით დავხედე ტუმბოზე დადებულ ტელეფონს და ვუპასუხე.
-ვააა ვა ვის გავახსენდი შეხედე ერთი.
-უნამუსო ხარ.. არ მახსოვხარ ხო გუშინწინ არ დაგირეკე?.
-ნუ ხო.
-გამოხვალ ჩემთან?
გამიხარდა მისი შეთავაზების მოსმენა.. აკოსთან, როცა და როგორც მინოდადა ისე ვრჩებოდი მარტო ცხოვრობდა. ნუ ახლა ნაშები თუ არ ყავდა აყრილი ვრჩბოდი ხოლმე..
-კი გამოვალ...აუ ბარე დავრჩები არ მინდა აქეთ გამოსვლა!ნაშები თუარ გყავს მითრეული.
-კი დარჩო მაგაზე უარს გეტყვი ახლა მე? ხო ლანაც გამოიყვანე მე ჩემ დეიდაშვილ ანის და ნიკას დავურეკავ და გამოვიყვან ვიგულაოთ.
-გყვარობ აკოოო.
-მეც გაკოცე.
-მპუა.
-ხო მართლა პიჟამოები წამოიღე ზედას არ გათხოვებ.
-აუუ კარგი რა.
-ჰაჰაჰაჰ.
ორივემ გავცინეთ ყურმილი დავკიდე და პატარა ზურგჩანთაში, კბილის პასტა, ჩოთქი სავარცხელი, დეზადორი, ჯინსი და ტოპი ჩავიდე... ჩუმად ფეხაკრეფით ჩავედი კართან, ჩუსტები გავიძრე, ჩანთაში ჩავდე, ფეხზე შავი ბოტასები ჩავიცვი, ნაცრისფერი სპორტული მოვიცვი და თემოს მანქანის გასაღები ავიღე. აბა რა თემოს მანქანა ჩემიც იყო. ნუ მართალია სიჩქარის მოყავრული ვარ და იშვიათად მთხოულობს, მაგრამ დავიკიდე და ავიღე. ოჯახმა აკაკის შესახებ არაფერი იცოდა. 6წლის წინ გავიცანი ინტერნეტით. 4თვე ვწერდი მერე ვანხე დ ასე დავიწყეთ მეგობრობა... აკოს დეიდაშვილი ანი ჩემი კლასელი იყო და როცა აკოსთან ვრჩებოდი ყველას ვეუბნებოდი, რომ ანისთან მივდიოდი.ნუ მთლად ყველას არა. ორად ორმა ადამაინმა იცოდა მასზე, თემომ და ლუკამ. არც მიშლიდნენ იცოდნენ, როგორი კარგი ბიჭი იყო, ისიც იცოდნებ რომ უბრალოდ მეგიბრები ვიყავით და არასდროს ცუდს არაფერს გავაკეთებდით. ასეც იყო მართლაც მეგობრები ვიყავით, მის ჩახუტებასა და კოცნაშიც ყველა კარგად ამჩნევდა, როგორ ვუყავრდი. ყველა ხვდებოდა, რომ მეგობრები ვიყავით. კარები ფრთხილად მივხურე და ლიფტი გამოვიძახე...მოუთმენლად ველოდებოდი მის ჩასვლას... თემოს მანქანა დავქოქე და უკვე ვერას გაცდენილმა, ერთერთ შუქნიშანზე მივწერე.
<<<თემო აკოსთან წავედი, არ მომკლა რა ძალიან გთხოვ და ოჯას უთხრაი ანისთან ვრჩები>>>
მალევე დააბრუნა პასუხი.
<<<ხოიცი, როცა მაფრთილებ არასდროს გკლავ, კაი დარჩი სიხარულო, ფეხით წახვედი? მანქანას გათხოვებდი გეთქვა>>>
<<<ვიცოდი მათხოვებდი და წავიყვანე>>>
<<<ოხშე ოხერო. მარტო შენ და აკო იქნებით??? >>>
<<<არააა, ლანა, ანი და ნიკაც>>>
<<<ერთობით ანუ? >>
<<ხო.
მისმინე ეგენი ვინები არიან რა ხდება? >>>
<<<მშბლები გეტყვიან რომ დაბრუნდები, მაგრმა იცოდე თუ რამე შენ მხარეს ვართ მე და ლუკა>>
<<<გყვარობთ ორიევს წავე მწავმე აინთო>>
ტელეფონი სავარძელზე მივაგდე და გაზს მივაჭირე... ლანას სახლთნ გავაჩერე და ავძახე.
-ლანააააა. ოეეე ჩაიცვი, ტანსაცმელი და რაღაცეეები აიღე დ წავედით.
ჩემის სახელი დაიძახა მაგრმა აღარ მიმიქცევია ყურადღება მანქანაში ჩავჯექი... მალევე ჩამოვიდა და გევრდით მომიჯდა.
-საით?
-აკოსთან.
-ოუფ ვგუგუნებთ?
-ვგუგუნებთ.