დავბრუნდი მეგობრებოო, მაპატიეთ ამდენიხანი რომ გალოდინეთ უბრალოდ საიტზე ვერ შემოვდიოდი ეს დღეები ტელეფონის გამო <3 <3 კიდევ ერთხელ ბოდიშს გიხდით დაგვიანებისთვის და მადლობა აქტიურობისთის <3 <3
წინ გელით ძალიან ცხელი ამბები და ვნახოთ როპგორ შემიფასებთ მეექვსე თავს <3 <3






ჩვენ..
-ჩქარა თქვი დემეტრე!!
არ მინდოდა იმის გაგება, რომ ჩვენ ერთად ვიყავით თან ისე რომ არაფერი არ მახსოვს
-ამის დედაც მ*****, ჩვენ სექსი გვქონდა ანასტასია და როგორ არ გახსოვს არაფერი
უბრალოდ გავჩუმდი, არადა ხომ ვიცოდი ჩემი კითხვის პასუხი რაც მოხდა ჩვენ შორის, მაგრამ გული იმაზე მწყდება ასე ძალიან რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი ღამე ჩემ საყვარელ ადამიანთან არც კი მახსოვს როგორი იყო.
-ტასო კარგი რა ხმა ამოიღე, რამე თქვი
-რა ვთქვა დემეტრე, არაფერი არ მახსოვს გუშინდელი ღამიდან როგორ და რანირად იყო
უკვე ცრემლებიც მომდიოდა ჩემს თავზე ნერვებ მოშლილს
-აუ კარგი ტო რა, ეხლა უკვე ატრაკებ შენს თავს ვფიცავარ და მაგრად ნერვებს მიშლი, ხომ იცი რომ ჩემს გარდა სხვა მაინც ვერ შეგეხებოდა ვერადროს და ყველაფერი მაინც ჩემთან იქნებოდა კავშირში და ნელ-ნელა გაგახსენდება ყველაფერი და მერე შემიფასებ როგორი ღამე გქონდა და რამხელა სიამოვნება მიიღე
-დემეტრე შენ... ოხ.. დემეტრე..
ისე გავწითლი, რომ პომიდორი მონაგონი იქნებოდა ჩემს ლოყებთან შედარებით დამიჯერეთ
-ახლა კი შედი სააბაზანოში და თავი მოიწესრიგე, ტყუილად აღარ იტირო და ინერვიულო გაფრთხილებ ანასტასია, ვნახოთ რომ გაიხსენებ ღამეს როგორი რეაქცია გექნება
ნერვებს მიშლიდა დემეტრეს ასეთი თავდაჯერებული და ირონიული ლაპარაკი, ნერვებ მოშლილმა ბალიში გავუქანე, მაგრამ კარების დაკეტვა მოასწრო
-დემეტრე გაჩუმდი და ნერვებს ნუ მიშლი კიდევ უფრო
-კაი ტო რა ნუ წითლდები და ნუ გრცხვენია ჩემი, ცოლ-ქმარს შორის სექსი ჩვეული თემაა, მაგრამ შენ თუ იმაზე ნერვიულობ რომ.ვერ გაიხსენებ როგორი პირველი ღამე გქონდა არაა პრობლემა დღევანდელი ღამე წინ გვაქვს და ახლა უკვე ფხიზელი იქნები და ყველაფერი დეტალებში გემახსოვრება.
კარები გაიხურა და გავიდა ოთახიდან დემეტრე, მე კი აბაზანაში შევედი და ერთი საათი შხაპს ვიღებდი, მოკლე სარაფანი გადავიცვი, თმები მაღლა ავიწიე უცბად და ჩამოვედი.
დემეტრესი მრცხვენოდა და თვალებში ვერ ვუყურებდი. ბავშვებს საჭმელები გამზადებულები ჰქონდათ და შემრცხვა რომ ვერ მივეხმარე და აქამდე ოთახში ვიყავი.
მაგიდას მივუჯექით და რათქმაუნდა დემეტრე ჩემს გვერდით დაჯდა. შუა ჭამაში ვარ, რომ დემეტრეს ხელი ჩემს ფეხზე ნელ-ნელა ზევით სრიალებს, ხველება ამიტყდა და სახეზე გადავწითლი ისე რომ ვეღარც მიცნობდით
-მარიამ კარგად ხარ?(ბარბარე)
-უჰ კი კი ახკა უკვე კარგად ვარ
-რა დაგემართა რომ?(ელენე)
-უცბად გადამცდა საჭმელი და ისეთი არაფერი
უნდა დაგენახათ დემეტრეს კმაყოფილი და მომღიმარი სახე, რამის მივედი და სახე მოვაძერი
მაგიდას კი მივუჯექი ხელახლა, მაგრამ ვერ წარმოიდგენთ როგორ არ მინდოდა დემეტრეს გვერდზე დაჯდომა და რაიმესთვის პირის დაკარება.
ვზივარ და უბრალოდ წვენს ვწრუპავ, რომ დემეტრეს ცხელ სუნთქვას ვგრძნობ კისერთან
-ასე იცის პატარავ როცა ასეთ მოკლე კაბებს ჩაიცვავ და აღმაგზნებ
დემეტრე ხომ ჩემს გაწითლებაში პირველ ადგილზეა ხოდა ახლაც შეძლო და კარგად დამცხა
-მარიამ მართლა კარგად ხარ?(ანდრია)
-კი კი და რატო მეკითხები?
-უბრალოდ სახეზე ძალიან წითელი ხარ და მაგიტო
უჰ კიდე კარგად ვარ(გავიფიქრე გულში)
-კი კი ანდრია მართლა კარგად ვარ უბრალოდ ძალიან მცხელა


კვ., 22:58
სადილობას მოვრჩით, მაგიდაც ავალაგეთ გოგოებმა და ფილმის ყურება გადავწყვიტეთ. ვერ გაგახარებთ და ვერ გეტყვით რომ საშინელებათა ფულს ვუყირეთ და მერე მეშინოდა და დემეტრეს ვეკვროდი, მაგრამ ძალიან სასაცილო ფილმს ვუყურეთ და ცრემლების ღვრამდე ვიცინეთ(რაც მთავარია დილანდელი ამბავი საერთოდ დამავიწყდა)
ფილმის ტურებას მოვრჩით და ოთახში ავედი, თორემ ვგრძნობდი შინაგანად ყველა ორგანო მტკიოდა და დასვენება მჭირდებოდა, თორე გუშინ პირველი ღამე მქონდა და ეტყობა როგორიც იქნებოდა ისე სუსტად ვარ
-თუ რამე დაგჭირდებათ დამიძახეთ ბავშვებო, ახლა კი დაგტოვებთ ცოტახანი
-კარგად ხარ?(ელენე)
-კი კი უბრალოდ თავი მტკივა და ცოტახანი დავისვენებ
-კარგი წადი და დაისვენე
ოთახში ავედი და საწოლზე დავწექი, ასე არასდროს მისიამოვნია საწოლში დაწოლით


ოთხშ., 20:57
უბრალოდ ვწევარ, თვალები მაქვს დახუჭული და ვცდილობ გუშინდელი ღამე გავიხსენო


მაგრამ არაფერიც არ მახსნედება და ნერვები მეშლება ჩემ თავზე.
დემეტრე შემოდის ოთახში მოულოდნელად, მაგრამ თვალების გახელა მეზარება და გაუნძრევლად ვწევარ ისევ, ვგრძნობ როგორ ირხევა საწოლი და გვერდით დემეტრე მიწვება
-პატარა მხეცუნა როგორ ხარ?
-პატარა მხეცუნა?
-ხო რა იყო გუშინ ისეთები ჩაიდინე, რომ ეგ სახელი შენზე გამოჭრილია უკვე
-რაა?
მაშინვე წამოვდექი საწოლიდან იმის მოლოდინში თუ რას მეტყოდა დემეტრე
-ხო ხო რა იყო პატარავ? იცი როგორი მხეცი იყავი? ნამდვილად გამაკვირვე.
ისეთი სახით ვუყურებდი რომ ხვდებოდა გუშინდელი ღამე მაინტერესებდა და უნდა მოეყოლა მაგრამ ძალით მაწვალებდა
-დემეტრე.. შეგიძლია რომ გუშინ ჩვენ შორის.. ანუ ჩვენ... როგორ.. რა მოხდა.. როგორ მოხდა..
-პატარავ შეგიძლია რომ გასარკვევად ილაპარაკო?
არადა ხვდებოდა ეს იდიოტი რასაც ვეკითხებოდი მაგრამ მაწვალებდა და თვითონ კიდე გემრიელად ხალისობდა
-დემეტრე ანუ რატო ხარ ასეთი ბოროტი ადამიანი? ხო ისედაც ძალიან კარგად იცი რა მაინტერესებს და რატო მაწვალებ?
უკვე პიკზე ვიყავი გაბრაზების და სახეზე სულ გავწითლდი სიბრაზისგან
-კარგი კარგი - ხელები ზევით აწია დანებების ნიშნად
-თავიდან მეც არაფერი მახსოვდა მაგრამ დღეს ყველა კადრი და მომენტი ნელ-ნელა გამახსენდა
-რა მომენტები?
შეშინებული ხმით შევეკითხე
-აი მაგალითად ის თუ როგორ მომვარდი და მაკოცე და ჩემი მოთმინების ფიალა გაწყვიტე
-რააა? მე მოგვარდი? მატყუებ ახლა ხო?
გაოცებული და შოკირებული ვიყავი მოსმენისგან, არა კი ვიცი რომ დმეტრეზე თავდავიწყებით შეყვარებული ვიყავი, მაგრამ ამდენს თუ გავბედავდი უკვე არ წარმომედგინა
-ხო რაიყო რაგიკვირს, პატარა მხეცუნასავით იყავი
დიდი ინტერესით მიყურებდა და აინტერესებდა რა რეაქცია მექნებოდა მის ნათქვამზე
-ღმერთო ეს რა გაიკეთებია
-არა რატო მე ძალიან მომეწონა.
ტუჩის კუთხეში ჩუმად ჩაიცინა და მწველი მზერი აკვირდებოდა ანასტასიას.

-კარგი რა დემეტრე, ასე რატო მიყურებ? ასე რატო იქცევი?
ისედაც ანერვიულებული სახე უფრო მეტად მომეღუშა.
ჩემ შემხედვარე უეცრად საწოლიდან წამოდგა და ჩემსკენ მწველი მზერით და ამღვრეული თვალებით დაიძრა , დაიხარა, თვალი თვალში გამისწორა და ჩუმად დაილაპარაკა
-იცი როგორ კვნესოდი? - ვერ გეტყვით რა დამემართა , გავშეშდი, გავქვავდი, ენა ჩავყლაპე, არ ვიცი ყველაფერი აღუწერელი დამემართა.
-რას ვაკეთებდი?
გაკვირვებულმა თვალებში შევხედე
-კვნესოდი და ისე ოხრავდი, რომ უფრო აღმაგზნებდი და იქამდე არ გავჩერდები სანამ უფრო არ გაკვნესებ პატარავ.
ისეთი ხმით ლაპარაკობდა, რომ მალე ალბათ ყველაფერს შემომახევდა ზედ
-არანორმალურად იდიოტი ხარ დემეტრე ფილფანო.
სასწრაფოდ მოვშორდი დემეტრეს და ოთახიდან გამოვარდი მთელი სიჩქარით.


საუბრის დასასრული
დაწერეთ შეტყობინება...

-ტასო კარგი რა ხმა ამოიღე, რამე თქვი
-რა ვთქვა დემეტრე, არაფერი არ მახსოვს გუშინდელი ღამიდან როგორ და რანირად იყო
უკვე ცრემლებიც მომდიოდა ჩემს თავზე ნერვებ მოშლილს
-აუ კარგი ტო რა, ეხლა უკვე ატრაკებ შენს თავს ვფიცავარ და მაგრად ნერვებს მიშლი, ხომ იცი რომ ჩემს გარდა სხვა მაინც ვერ შეგეხებოდა ვერადროს და ყველაფერი მაინც ჩემთან იქნებოდა კავშირში და ნელ-ნელა გაგახსენდება ყველაფერი და მერე შემიფასებ როგორი ღამე გქონდა და რამხელა სიამოვნება მიიღე
-დემეტრე შენ... ოხ.. დემეტრე..
ისე გავწითლი, რომ პომიდორი მონაგონი იქნებოდა ჩემს ლოყებთან შედარებით დამიჯერეთ
-ახლა კი შედი სააბაზანოში და თავი მოიწესრიგე, ტყუილად აღარ იტირო და ინერვიულო გაფრთხილებ ანასტასია, ვნახოთ რომ გაიხსენებ ღამეს როგორი რეაქცია გექნება
ნერვებს მიშლიდა დემეტრეს ასეთი თავდაჯერებული და ირონიული ლაპარაკი, ნერვებ მოშლილმა ბალიში გავუქანე, მაგრამ კარების დაკეტვა მოასწრო
-დემეტრე გაჩუმდი და ნერვებს ნუ მიშლი კიდევ უფრო
-კაი ტო რა ნუ წითლდები და ნუ გრცხვენია ჩემი, ცოლ-ქმარს შორის სექსი ჩვეული თემაა, მაგრამ შენ თუ იმაზე ნერვიულობ რომ.ვერ გაიხსენებ როგორი პირველი ღამე გქონდა არაა პრობლემა დღევანდელი ღამე წინ გვაქვს და ახლა უკვე ფხიზელი იქნები და ყველაფერი დეტალებში გემახსოვრება.
კარები გაიხურა და გავიდა ოთახიდან დემეტრე, მე კი აბაზანაში შევედი და ერთი საათი შხაპს ვიღებდი, მოკლე სარაფანი გადავიცვი, თმები მაღლა ავიწიე უცბად და ჩამოვედი.
დემეტრესი მრცხვენოდა და თვალებში ვერ ვუყურებდი. ბავშვებს საჭმელები გამზადებულები ჰქონდათ და შემრცხვა რომ ვერ მივეხმარე და აქამდე ოთახში ვიყავი.
მაგიდას მივუჯექით და რათქმაუნდა დემეტრე ჩემს გვერდით დაჯდა. შუა ჭამაში ვარ, რომ დემეტრეს ხელი ჩემს ფეხზე ნელ-ნელა ზევით სრიალებს, ხველება ამიტყდა და სახეზე გადავწითლი ისე რომ ვეღარც მიცნობდით
-მარიამ კარგად ხარ?(ბარბარე)
-უჰ კი კი ახკა უკვე კარგად ვარ
-რა დაგემართა რომ?(ელენე)
-უცბად გადამცდა საჭმელი და ისეთი არაფერი
უნდა დაგენახათ დემეტრეს კმაყოფილი და მომღიმარი სახე, რამის მივედი და სახე მოვაძერი
მაგიდას კი მივუჯექი ხელახლა, მაგრამ ვერ წარმოიდგენთ როგორ არ მინდოდა დემეტრეს გვერდზე დაჯდომა და რაიმესთვის პირის დაკარება.
ვზივარ და უბრალოდ წვენს ვწრუპავ, რომ დემეტრეს ცხელ სუნთქვას ვგრძნობ კისერთან
-ასე იცის პატარავ როცა ასეთ მოკლე კაბებს ჩაიცვავ და აღმაგზნებ
დემეტრე ხომ ჩემს გაწითლებაში პირველ ადგილზეა ხოდა ახლაც შეძლო და კარგად დამცხა
-მარიამ მართლა კარგად ხარ?(ანდრია)
-კი კი და რატო მეკითხები?
-უბრალოდ სახეზე ძალიან წითელი ხარ და მაგიტო
უჰ კიდე კარგად ვარ(გავიფიქრე გულში)
-კი კი ანდრია მართლა კარგად ვარ უბრალოდ ძალიან მცხელა








სადილობას მოვრჩით, მაგიდაც ავალაგეთ გოგოებმა და ფილმის ყურება გადავწყვიტეთ. ვერ გაგახარებთ და ვერ გეტყვით რომ საშინელებათა ფულს ვუყირეთ და მერე მეშინოდა და დემეტრეს ვეკვროდი, მაგრამ ძალიან სასაცილო ფილმს ვუყურეთ და ცრემლების ღვრამდე ვიცინეთ(რაც მთავარია დილანდელი ამბავი საერთოდ დამავიწყდა)
ფილმის ტურებას მოვრჩით და ოთახში ავედი, თორემ ვგრძნობდი შინაგანად ყველა ორგანო მტკიოდა და დასვენება მჭირდებოდა, თორე გუშინ პირველი ღამე მქონდა და ეტყობა როგორიც იქნებოდა ისე სუსტად ვარ
-თუ რამე დაგჭირდებათ დამიძახეთ ბავშვებო, ახლა კი დაგტოვებთ ცოტახანი
-კარგად ხარ?(ელენე)
-კი კი უბრალოდ თავი მტკივა და ცოტახანი დავისვენებ
-კარგი წადი და დაისვენე
ოთახში ავედი და საწოლზე დავწექი, ასე არასდროს მისიამოვნია საწოლში დაწოლით






უბრალოდ ვწევარ, თვალები მაქვს დახუჭული და ვცდილობ გუშინდელი ღამე გავიხსენო,
მაგრამ არაფერიც არ მახსნედება და ნერვები მეშლება ჩემ თავზე.
დემეტრე შემოდის ოთახში მოულოდნელად, მაგრამ თვალების გახელა მეზარება და გაუნძრევლად ვწევარ ისევ, ვგრძნობ როგორ ირხევა საწოლი და გვერდით დემეტრე მიწვება
-პატარა მხეცუნა როგორ ხარ?
-პატარა მხეცუნა?
-ხო რა იყო გუშინ ისეთები ჩაიდინე, რომ ეგ სახელი შენზე გამოჭრილია უკვე
-რაა?
მაშინვე წამოვდექი საწოლიდან იმის მოლოდინში თუ რას მეტყოდა დემეტრე
-ხო ხო რა იყო პატარავ? იცი როგორი მხეცი იყავი? ნამდვილად გამაკვირვე.
ისეთი სახით ვუყურებდი რომ ხვდებოდა გუშინდელი ღამე მაინტერესებდა და უნდა მოეყოლა მაგრამ ძალით მაწვალებდა
-დემეტრე.. შეგიძლია რომ გუშინ ჩვენ შორის.. ანუ ჩვენ... როგორ.. რა მოხდა.. როგორ მოხდა..
-პატარავ შეგიძლია რომ გასარკვევად ილაპარაკო?
არადა ხვდებოდა ეს იდიოტი რასაც ვეკითხებოდი მაგრამ მაწვალებდა და თვითონ კიდე გემრიელად ხალისობდა
-დემეტრე ანუ რატო ხარ ასეთი ბოროტი ადამიანი? ხო ისედაც ძალიან კარგად იცი რა მაინტერესებს და რატო მაწვალებ?
უკვე პიკზე ვიყავი გაბრაზების და სახეზე სულ გავწითლდი სიბრაზისგან
-კარგი კარგი - ხელები ზევით აწია დანებების ნიშნად
-თავიდან მეც არაფერი მახსოვდა მაგრამ დღეს ყველა კადრი და მომენტი ნელ-ნელა გამახსენდა
-რა მომენტები?
შეშინებული ხმით შევეკითხე
-აი მაგალითად ის თუ როგორ მომვარდი და მაკოცე და ჩემი მოთმინების ფიალა გაწყვიტე
-რააა? მე მოგვარდი? მატყუებ ახლა ხო?
გაოცებული და შოკირებული ვიყავი მოსმენისგან, არა კი ვიცი რომ დმეტრეზე თავდავიწყებით შეყვარებული ვიყავი, მაგრამ ამდენს თუ გავბედავდი უკვე არ წარმომედგინა
-ხო რაიყო რაგიკვირს, პატარა მხეცუნასავით იყავი
დიდი ინტერესით მიყურებდა და აინტერესებდა რა რეაქცია მექნებოდა მის ნათქვამზე
-ღმერთო ეს რა გაიკეთებია
-არა რატო მე ძალიან მომეწონა.
ტუჩის კუთხეში ჩუმად ჩაიცინა და მწველი მზერი აკვირდებოდა ანასტასიას.
-კარგი რა დემეტრე, ასე რატო მიყურებ? ასე რატო იქცევი?
ისედაც ანერვიულებული სახე უფრო მეტად მომეღუშა.
ჩემ შემხედვარე უეცრად საწოლიდან წამოდგა და ჩემსკენ მწველი მზერით და ამღვრეული თვალებით დაიძრა , დაიხარა, თვალი თვალში გამისწორა და ჩუმად დაილაპარაკა
-იცი როგორ კვნესოდი? - ვერ გეტყვით რა დამემართა , გავშეშდი, გავქვავდი, ენა ჩავყლაპე, არ ვიცი ყველაფერი აღუწერელი დამემართა.
-რას ვაკეთებდი?
გაკვირვებულმა თვალებში შევხედე
-კვნესოდი და ისე ოხრავდი, რომ უფრო აღმაგზნებდი და იქამდე არ გავჩერდები სანამ უფრო არ გაკვნესებ პატარავ.
ისეთი ხმით ლაპარაკობდა, რომ მალე ალბათ ყველაფერს შემომახევდა ზედ
-არანორმალურად იდიოტი ხარ დემეტრე ფილფანო.
სასწრაფოდ მოვშორდი დემეტრეს და ოთახიდან გამოვარდი მთელი სიჩქარით.




შემიფასეთ მეგობრებოოო და უბრალოდ ამაზე დიდ თავებს ვერ დავწერ მართლა, შეიძლება უკმაყოფილოიები დარჩეთ მაგრამ შემეგუეთ და მომიწონეთ ასეთი პატარა თავებით <3 <3