-იზაბელ,ტელეფონზე გკითხულობენ,თქვეს სბს სააგენტოდან ვართო.
-მართლა დედაა?ეხლავე მოვდივარ.
კიბეზე ისე ჩავირბინე იტყოდით ეს გოგო ნამდვილად ვამპირიაო:
-დიახ გისმენთ იზაბელი ვარ.
-გამარჯობათ იზაბელ, ჩვენ სბს სააგენტოდან გაწუხებთ,თქვენი განცხადება გადავამოწმეთ და ყველა იმ კრიტერიუმს აკმაყოფილებთ რაც გამომძიებელს უნდა ქონდეს,ასერომ ხვალიდან შეგიძლიათ დაიწყოთ მუშაობა.
-ვაიმე ძალიან დიდი მადლობა თავის დროზე გამოვცხადდები.
ყურმილი ისე დავკიდე დამშვიდობებაც კი არ ვაცადე,როგორც იქნა ამისრულდა ყველაზე დიდი ოცნება ბევრი სიხარულის და სიცილის შემდეგ,გამახსენდა საკუთარი თავის ზიზღი,სარკესთან დავდექი და კვლავ შევხედე ჩემ კბილებს რომელიც შიშის მომგვრელი იყო,როგორ უნდა დამემალა ვინმეს ჩემი საიდუმლოს შესახებ რომ გაეგო ნამდვილად დავიღუპეპოდი,მეხომ ჩვეულებრივი ადამიანი არასდროს ვყოფილვარ,მაგრამ საკუთარ თავს ვაკონტროლებდი და წითელი ჯერ კიდევ თბილი სისხლი ჩემზე არ მოქმედებდა,ამიტომ ჩემი თავის იმედი კვლავ მქონდა.
-იზაბელ დღეს სტუმრები გვეყოლება,თუ შეიძლება გაემზადე.
-კარგი რა დედა საერთოდ არ მინდა შენი მომავალი ქმარი და მისი მახინჯი შვილი ვნახო.
-კიმაგრამ არც კი იცი როგორ გამოიყურება.
-ვგრძნობ დედა ვგრძნობ, თან ადრე ვაპირებ დაწოლას ხვალ მუშაობის პირველი დღეა და შენი კაცის გამო ვერ დავაგვიანებ.
გაზაფხულის მშვენიერი საღამო იყო,საკმაოდ ცივი როგორც მითხრეს თორემ მე სიცივეს ვერ ვგრძნობ, მომწონდა ის ფაქტი რომ,დედაჩემს ვინმე შეუყვარდა მაგრამ,შვილი რომ ყავდა ის არა მეხომ,ვერავინ მიგებს და ერთ სახლში ცხოვრებაც გაგვიჭირდებოდა,ხო მართლა დედაჩემი ის არაა ბიოლოგიური დედა, სახლის წინ მიპოვა როდესაც სისხლიანი და უმწეო ვიყავი,მან გამზარდა და მაჩვენა სამყარო,მიმიღო ისეთი როგორიც ვიყავი,ორი დიდი კბილით და სისხლის მოყვარული ბავშვი,ჩემზე შეგიძლიათ თქვათ რძის მაგივრად სისხლითაა გაზრდილიო.თან ჩემი წითელი თმა და წითელი თვალებიც ამაზე მიანიშნებს,იცით ყველაზე მეტად რა მაფიქრებსს?არის თუ არა ვინმე კიდევ ჩემნაირი ან ცოცხლები არიან თუ არა ჩემი მშობლები.იცით?ვამპირობასაც აქვს თავისი დადებითი მხარეები მაგლითად სწრაფად მოძრაობ,სხვის აზრებს აკონტროლებ,შეგიძლია ადამიანებს წარსული დაავიწყო და გააბედნიერო,მაგრამ მე არც ერთს ვიყენებ რადგან ჩვეულებრივობა მირჩევნია ან ასე იმიტომ ვფიქრობ რომ,მხოლოდ მე მაქვს ეს უნარები და ზედმეტად ვგრძნობ თავს.
-იზაბელ, საყვარელო არ ჩამოხვალ?
-კარგი რა დედა,კარზე რატომ არ აკაკუნებ რომ შემოდიხარრ.
-მაპატე ძვირფასო,უბრალოდ გიკითხეს თან შენდა ის ბიჭი კარგად შეეწყობით მასაც შენნაირი ჩაცმულობის სტილი აქვს.
-ბიჭი?მითუმეტეს დედა არჩამოვალ და საერთოდ არ მიყვარს როცა ვინმეს ჩემნაირად აცვია.
-კარგი,კარგი თუ გდაიფიქრე ჩამოდი.
-არ გადავიფიქრებ.
დავწექი სისხლისფერი თვალებით დიდხანს ვუყურე ჭერზე გამოკვეთილ წერტილს,რომელიც განძრახ გავაკეთე, მხოლოდ ესე ვიძინებდი მშვიდად და უმეტესად ძილის დროს თვალებს ღიას ვტოვებდი რადგან დამენახა ყველაფერი რაც ოთხაში არსებობდა.ამის შემდეგ ისე თენდებოდა და ისე იწყებოდა ახალი დღე ვერც კი ვხდებოდი.
-იზაბელ ჩამოდი საუზმე მზადააა.
-დედა ვერ მოვასწრებ მგონი უკვე ვიგვიანებ.
-ჯერ ნახე რა მოგიმზადე.
-არარსებობს, როგორ მიყვარს ომლეტი წითელი ჯემით.
-ესეც დალიე,დაგჭირდება ენერგიისთვის.
გამჭირვალე ჭიქაში ნახევრამდე ავსებული სისხლი,რომელიც სავადმყოფოდნ მოქონდა,ის ექთანი იყო და ამიტომ სისხლის შოვნაც არ უჭირდა.
-დედა იცი, როგორ უნდა მომიყვანო ხასიათზე.
დავლიე ნეტავ დაგენახათ იტყოდით მთელი სიცოცხე არაფერი დაულევია და მოწყურებული დავეწაფე ჭიქას და ბოლო წვეთამდე გამოვწრუპე.
-შეგერგოს,მომაძახა დედაჩემმა, მაგრამ მე უკე სახლიდან ვიყავი გამოსული და პასუხიც არ დამიბრუნებია.
იცით ყველაზე მეტად რა მიხაროდაა?ამ სამყაროს სრულფასოვანი წევრი რომ ვიყავი და ვერ ამჩნევდნენ ჩემს განსხვავებულობას,მაგრამ მეშინოდა ჩემი საიდუმლოს გამჟღავნების,მიყვარდა ეს სამყარო და რაც შიეძლება დიდხანს მინდოდა ქუჩაში სეირნობა,ბედნიერი ხალხის ყურება,შეყვარებული წყვილები რომელთაც ვერვიტანდი ისინიც კი მომენატრებოდნენ,სწორედ ამიტომ ვაკეთებდი ყველაფერს რომ,ჩვეულებრივი თანამედროვე გოგო ვყოფილიყავი,რომელიც სამსახურში მოკლე შორტებით და გამჭირვალე შავი საროჭკით მივიდა,წითელი თმა რომელიც წელზე მეყრებოდა ჩემი სიმაღლე,რომელიც განსხვავებულს მხდიდა,გრძელი და სწორი ფეხები,სისხლივით წითელი ტუჩები.მიყვარდა ეს ყველაფერი ჩემში ნამდვილად მიყვარდა.
-გამარჯობათ,თქვენ ალბად იზაბელი ხართ.
-დიახ და თქვენ?
-მე შენი დამხმარე ვარ და გაგაცნობ ყველაფერს კომპანიაში.
-კარგით მადლობა.
ისეთი ბედნიერი ვარ,ჩემს ოცნებას ავიხდენ,ყოველთვის მომწონდა გამომძიებლები როდესაც სამართალს აღდგენდნენ და დღეს ეს პატივი მე მერგო.
-იზაბელ მე კატერინა ვარ,იცი ძალიან განსხვავებული გარეგნობის ხარ და ძალიან განხსვავებულად გაცვია,სასწაულად მიმზიდველი ხარ.
-მადლობა კატერინა.
ცოტა გამიკვირდა რადგან თვალსაც კი მარიდებდნენ ზოგჯერ ქუჩაში გავლისას,ვერ იტანდნენ ჩემს განსხვავებულობას.
-ესკი ჩვენი კაბინეტია,მე შენ გამომძიებელი კრისი და პროკურორი ვიქნებით,პროკურორი რომ იცოდე რა სიმპათიურია ყველა გიჟდება მასზე,არასდროს იცმევს ჩვეულებრივად,ზუსტად შენნაირი ჩაცმულობა აქვს.
-ჩემნაირი?ანუ შოლტები აცვიაა?თან მოკლეე?
-რათქმაუნდა არა, რა სასაცილო გოგონა ხარ,უბრალოდ ვთქვი რო რაღაცით გავხართ ერთმანეთს.
-კარგი კატერინა ხომარ შევუდგეთ საქმესს?
-კი სჯობს თორემ დანიელი რომ მოვა ყველას დაგვხოცავს.
-რასქვია დაგვხოცავს მაგას რა უფლება აქვს საერთოდ ვინ არის.
-მდიდარი მამის შვილია,დედა ადრეულ ასაკში გარდაეცვალა არც კი ახსოვს მაგრამ ძალიან ჯიუტი და თავისი საქმის პროპესიონალია.
-კარგი დავივიწოთ,გვაქვს რამე გაუხსნელი საქმეე?
-კი გვაქვს,დღეს დილით ჯერ კიდევ მზეც არიყო ამოსული ტყის პირას გარდაცვლილი ქალი იპოვეს,როგორც ჩანს თვითმკვლელობა რადგან იარაღი ეჭირა და ნასროლიც იმაზე მიუთითებს, რომ თავი მოიკლა.
-კარგი კატერინა შეგიძლია მორგში წამიყვანო სადაც ეს ქალბატონია.
-კი რათქმაუნდა მას არავინ შეხებია შენი ნახვის შემდეგ გადავწყვიტოთ რას ვიზამთ.
-და კიდევ თუ შეგიძლია პირბადე მომცე.
ვერ დავუშვებდი პირბადის გარეშე შესვლას რადგან სისხლი ჩემზე იმოქმედებდა და არ მსურდა რამე შემმჩნეოდა.
-უცნაური გოგოხარ ხომ ვთქვი,კარგი ვნახავ.
გვამი რომ დავინახე ცუდი შეგრძნება დამეუფლა თითქოს რაღაც ისე ვერ იყო,მივუახლოვდი ნასროლი თავში კონკრეტულად შუბლში ქონდა,მისი ბეჭედი ხელზე იმას მიანიშნებდა, რომ გათხოვილი იყო,ქალი დაახლოებით შუა ასაკისა იყო და მის მუცელზე მშობიარობის ზოლებიც იყო საკმაოდ დიდი ხნის,ანუ მას შვილებიც ჰყავდა და ქმარიც,მაგრამ ბეჭედი რომელიც ეკეთა საკმაოდ ახალი და გაუცვეთავი იყო,საქორწინო ბეჭედს ის ხშირად არ ხმარობდა,ხოლო მარჯვენა ფეხის კიდური დაბეჟილი და დალურჯებული იყო.შემთხვევის ადგილზე გადაგებული პოტოები ძალიან საეჭვოა, რადგან მანქნის კვალია სწორედ იქ სადაც ქალი მკვდარი იპოვეს,მაგრამ იქ მანქანა არსად ყოფილა, ესევე ნაკვალი, რომელიც ქალს ნამდვილად არ ეკუთვნოდა მამაკაცის იყო უჩვეულო ძირებზე,რატომ მოიკლავდა თავს გზის პირას?იმიტომ რომ მას თავი არ მოუკლავს,ის მოკლეს შემდეგ ყველაფერი ისე მოაწყეს, რომ თვითმკვლელობას დამსგავსებოდა,ეჭვმიტანილი უკვე არსებობს და ეს ქალბატონის მეუღლეა,ბეჭედიც სწორედ ამაზე მიანიშნებს ქალი ხშირად არ იკეთებდა, რადგან უკმაყოფილო იყო თავის ქორწინებით და ფეხსაცმლის ნაკვალი რომელიც იპოვეს სწორედ გარდაცვლილის მეოღლე ატარებდა თუ ცოლ-ქმრის გადაღებულ ფოტოებს დავაკვირდებით მივხვდებით, რომ ქალს მასთან ერთად ფოტოს გადაღებაც არ სურდა.
-ეს საოცრება იყო, იზაბელ...
-მადლობა კატერინა,ეს საქმე პროკურორს გადაეცი და ჩემი ვარაუდიც მოახსენე,რაგონია ჩემზე მაგარია და მაჯიბებს საქმის გამოძიებაში,დარწმუნებული ვარ საერთოდ არაა სიმპატიური როგორც შენ ამბობ.
-იზაბელ გაჩუმდი,გაჩუმდი..
-რაცუდია დიდი წარმოდგენა რომ აქვს თავის თავზე უკვე ვერ ვიტან.
-იზაბელ გეყოსსსს.
აქ მივხვდი რომ,მაგრად დამერხა ნუთუ ჩემს უკან დგას ნეტავ არა.
-ჰეი,წითურო დიდხანს გისმინოო?
არარსებობს მან წითური მიწოდა როგორ ვერ ვიტან ასე რომ ამბობენ,მაგრამ მისი ხმა ნამდვილად არ იყო ჩვეულებრივი.
-რაიყო შენითავი ვინ გგონია?ჯერ არ მოსულა გოგო და უკვე უფროსოსბს.
-იცი რას გეტყვიი?ელვისებუსი სისწრაფით შემოვბრუნდი და გავშტერდი,უსიმპატიურესია,მაგრამ თვითონაც იგივე რატომ დაემართა?რამდენიმე წამიანი მოშტერების შემდეგ,გაიცინა და თქვა.
-კარგია ახალი თავგადასავლები და წითური გრძელფეხება გოგო რომელმაც მადიანად გამომლანძღა...და კიდევ მე დანიელი ვარ.
-ეგ უკვე ვიცი,ეხლა კი საქმეს გადმოგცემ რომელიც დასახურია და ეგ უკვე შენი საქმეა.
-არა წითურო მაგას ხვალ მივხედავ დღეს კი მამაჩემის ნიშნობაა.
-ნიშნობაა?გამეცინაა.
-კი მგონი ყველას აქვს ბედნიერების უფლება ხო.
-კი ყველას.და შემეტყო როგორ ჩამოვუშვი ცხვირი მე არასდროს მეღირსებოდა სიყვარული,ვინ შეიყვარებდა ვამპირ გოგონას რომელიც ყოველდილას ნახევარ ლიტრ სისხლს სვამს,კილომეტრზე ესმის ხმა და ადამიანების აზრების კონტროლი შეუძლია.
-კარგი იზაბელ,ეგ საქმე მე მომანდე შენ შეგიძლია წახვიდე.
-კარგით შეხვედრამდე.
ტყავის ქურთუკს დავავლე ხელი არაფერში მჭირდებოდა არ მათბობდა უბრალოდ მოდას მივყვებოდი...და ვცდილობი სხვებივით მეცხოვრა მაგრამ რა სამწუხაროა ამას მაინც ვერ ვუმკლავდებოდი რთულია იყო ვამპირი გამომძიებელი და ჩვეულებრივი ადამიანი,ძლიან რთულია...მეკი უნდა ვისწავლო ამ სამყაროსთან ბრძოლა,უნდა შევიყვარო საკუთარი თავი და ვაღიარო ისეთი როგორიც ვარ სხვა გზა უბრალოდ არ მაქვს.