დილას ნიკას ზარმა გამომაფხიზლა მეგონა ნუცასთან საუბარი უნდოდა მარა შევცდი
-მარ,როგორ ხარ?
-კარგად ნიკა შენ?
-აუუ გაგაღვიძე?
-არაა,არც მძინებია
-ნუცა რაშვება?
-ძინავს .... გავაღვიძო?
-არა,არა შენთან მინდა ლაპარაკი..
-მშვიდობაა?
-კი უბრალოდ რაღაც თემაზე მინდა გესაუბრო..
-თუ ვიღაც?
-მაროოო
-ხო კაი გამოვალ სად გნახო?
-მიდი ჩამოირბინე შენს სადარბაზოსთან ვარ


-რაშვები? (ნიკა)
-რავი რავქნა შენს?
-წამო დავჯდეთ
-რახდება აბა? (მარი)
-მოკლედ დემეტრეზე მინდა საუბარი ვიცი გეგონება რომ მისი გამოგზავნილი ვარ მარა..
-კი მეგონება!
-არა, მაინტერესებს რახდება თქვენს შორის მინდა ვიცოდე და შენს ურთიერთობაში რატომ ვყოფ ცხივრს ხო ძაან კარგად იცი? მგონი მოსწონხარ და გუშინ კარგად შევამჩნიე და ვიცი შენი ამბავი სულაც რო გიჟდებოდე იმ გამოს***ბულის გამო მაინც შეგეშინდება,ურთიერთობის წამოწყება ვიცი არ დაუჯერებ და სუ იზმენებში იქნები
-აი ვერ ვხვდები რატო ვმსჯელობთ მაგაზე
-აუ გთხოვ რა მთელი ბავშვობა ერთად გავატარეთ და თითქმის "დიდობაც" თალდახუჭულს ვენდობი და არაჩეულებრივად ვიცნობ მინდა შენგან გავიგო რაიმეს გრძნობ მის მიმართ ? სიმართლე მითხარი ჩემთვის დასავით ხარ ხოიცი და პახოდუ ნუცას დაქალი ხარ უბრალოდ კი ან არა მითხარი
-არ მომწონს ამ თემაზე მსჯელობა
-ეე კარგი რა იმენა თალებზე გეწერა გუშინ ყველაფერი ერთმანეთს თვალს არ აცილებდით
-კარგი გაჩერდი გთხოვ
- ტელეფონი აწკრიალდა ... დემეტრე იყო
-გისმენ?
-დილამშვიდობის,როგორ ხარ? (დემეტრე)
-კარგად..შენ?
-კარგად
-რაღაცა მინდა შემოგთავაზო
-გისმენ
-დღეს საღამოს ჩემთან ვიკრიბებით ..ხო არ ამოხვალთ? ნიკაც იქნება....
-ჰმ რავი ვეტყვი გოგოებს და ვნახოთ
-იმედია ამოხვალთ..
-არვიცი..
-კარგი ჯიუტო კარგი

-დემეტრე?> (ნიკა)
-ხოო
-წამოხვაალ?
-გოგოებს ვეტყვი..
-რომ არ წამოვიდენ?
-არც მე წავალ
-მაგრამ გინდა...
-სულაც არა ! (გაბუტულივით ვთქვი)
-ოხხ ოხხ
-წამოდი არგინდა? გგოები გაიღვიძებდენ
-კარგი წამო
- მართლაც ეღვიძათ ნუცას ისე გაუხარდა ზედ შეახტა
-გოგოებო დღეს დემეტრესთან ვართ დაპატიჟებულები
-ვართ თუ ხარ? (ნუცა)
-სწორი შენიშვნაა (ლიკა)
-ოოო კარგით რაა წამოხვალთ თუ არა?
-გოგოებო უეჭვეელი უნდა წახვიდეთ თორე ეს ისე არ წავა(ნიკა)
-კარგი წავიდეთ გოგოებმა ერთ ხმათ თქვეს
მოსაღამოვდა გავემზადეთ მე დახეული ჯინსი და მოკლე მაისური მეცვა თმა კუდათ ავიწიე და ბოტასები ჩავიცვი რაც შეილება კომფორტულად რომ მეგრძნო თავი ლიკამ ფირუზისფერი მოკლე ქვედა ბოლო და ტოფი თეთრი მაიკა ნუცამ კი შავი მოკლე კაბა
ნიკამ წაგვიყვანა მივედით თუარა ნაცნობი სილუეტი ამესვეტა ეს არიყო დემეტრე ეს ის მწარე მოგონება იყო რომელიც დღემდე თან მსდევდა ეს ალექსანდრე იყო... როგორც კი დავინახე მაშინვე ცუდათ გავხდი ნიკას შევუტრიალდი და ჩხუბი დავიწყე
-თქვენ ხოარ გაგიჟდით განძრახ წამომიყვანეთ ხო? წავედი მე
-რასამბობ რავიცოდი აქ თუიყო არ რაუნდა ტო ამას აქ
გგოგოებმა: არსად არ წახვალ!
-აქ ვერ გავჩერდები არ შემილია
-როდისღაც უნდა დაივიწყო
-არ შემილია ვიცი გამახსენებს ...
ამ დროს დემეტრე მოგვიახლოვდა შემატყო ხასიათზე არვიყავი თუმცა ეს ყველაზე "ლაითად" ნათქვამი იყო
-რაგჭირს მარიამ?
-არაფერი თავი მტკივა
-ვითომ?
-მგონი ჯობს შევიდეთ
ჩვენ შევედით და დემეტრე და ნიკა დარჩნენ