სხეული ისე მტკიოდა წამწამებიც კი ძლივს დავაშორე ერთმანეთს.ცოტახნით მძინარე ლუკას ვუყურე მერე როგორციქნა გამოვფხიზლდი და ძმის მკლავებისგან თავი დავიხსენი.ფრატუნით გავედი სამზარეულოში და მაცივარი გამოვაღე ,იმის იმედით რომ მინერალური ინებოდა.
-ჩემ ბედს შევ*ცი რა.
ძლიერად მივაჯახუნე მაცივრის კარები და აკაკის ოთახში შევედი, ჩემი ჟაკეტიდან ფულის ამოსაღებად.სწრაფად ავიღე ფული და გავედი.ფეხსაცმლები ჩავიცვი,იქვე მიგდებულ ტელეფონს და გასაღებს დავწვდი და კიბეებიც სირბილით ჩავიარე...ქუჩის მეორე მხარეს გადავედი და მარკეტში გიჟივით შევვარდი.არააა გიჟივით ვერ ვიტყვი რადგან გიჟი ვარ და ხომ ხვდები არა?!ფული გადავუხადე გამყიდველს და ორი ცელოფნით ხელში ავედი სახლში.კარი ფრთხილად გავაღე და ბოთლები მაცივარში შევაწყვე.ერთსაათიანი ჩემ თავთან წუწუნის და დისკუსიების შემდეგ, როგორციქნა "პახმელიიდანაც" გამოვედი. ხო და ვიჯექი ასე მოწყენილი ფანჯარასთან და ურცხვად გადავყურებდი ქუჩას.ეს ცხოველები კი არაფრის დიდებით არ იღვიძებდნენ.
ალბათ დაგაინტერესათ ხო ანის ნიშნობის ისტორიამ? როგორცკი სკოლა დაამთავრა მისმა მშობლებმა გადაწყვიტეს ,რომ ანის მამის, ძმაკაცის შვილის, ძმაკაცისთვის გაეყოლებინათ ცოალდ.მაგარი ახლობელია ხო?ვიცი, მაგრმა კარგი ბიჭი იყო .ანისაც მოსწონდა ,დღემდე არ აღიარებს ,მაგრმა მოსწონდა სუ სუ ცოტათი.ბედის ირონიაა, ქორწილამდე რამდენიმე დღით ადრე მოკლული იპოვეს ეს ბიჭი.ანასაც გული დასწყდა, მაგრამ რომ გითხრათ სახეს იოკავდა და სისხლის ცრემლებ სდიოდა თქო ნამდვილად მოგატყუებთ.მოკლედ მას მერე ამ ყველაფერზე სასწაულად ვღადაობთ.
ფანჯრის რაფიდან ჩამოვხტი იმის გახსენებისას, რომ ერეკლეს გიტარა ჰქონდა,მე კი ძაანაც კარგად ვუკრავდი. მისი ოთახის კუთხეში მიდებული გიტარა ავიღე და მეც მეტი რა ჯანდაბა მინდოდა მისაღებში შვედი და vermissen - ის დაკვრა დავიწყე თან ვმეღეროდი(არ ვყროყინებდი ვიმეორებ ვმღეროდი)
-Ich will nicht mehr wissen, wie es war
Ich will nicht mehr wissen, warum es vorbei ist
Ich will nicht mehr wissen, wie es war
Ich will nicht wissen, was du machst, wenn du high bist
Ich häng' besoffen ab in irgendwelchen Bars
Und ich merke, dass ich ohne dich allein bin
Augenringe spiegeln sich in meinem Glas
Ich hab' dich geh'n lassen wie 'n Feigling
Und ich wart' auf ein Signal
Nur noch ein letztes Mal, doch das ändert nichts
Denn mir ist klar, es wird nie mehr, wie es war
Es ist nachts, ich bin wach und ich denk' an dich.
ჩემს ძალით ჩახლეჩილ და საკმაოდ ხმამაღალ ხმაზე გამოეღვიძათ.
-დამაძინე რა!
ნიკას მიერ ნასროლი ბალიში პირდაპირ თავში მომხვდა.
-ეეეოოოოო დებილი ხოარ ხარ? მეტკინა! აეყარენით ახლა თორმეტი ხდება!
-თავი მისკდება დაიკოო.
ლუკამ საწყალი თვალებით შემომხედა და მეც გიტარა თავის ადგილზე დავაბრუნე, მაცივრიდან ნაბეღლავები გამივალაგე და ყველას სათითაოდ ვესროლე.
-აბა ახლა აეყარენით სასწრაფოდ, თქვენ ორი სახლში წადით, ხო ლუკა შენი უფს აწ უკვე ჩემი მანქანა სახლში წაიყავნე და მე აკო მათხოვებს ხო აკო?
რბოლისთვის სავრჯიშოდ მინდოდა თორემ ისე მეტროთიც კარგად ვივლიდი არავითარი პრობლემა არ გამაჩნია.
-კარგი.
ამასაც ასტორმარტინი ჰყავდა მე კიდე მაგ მოდელზე, როგორც უკვე ხვდებით ვაბოდებ.
-აუ მაია გააფრენს და ჩვენ დაგვცხებს შენ გამო.
-ნაშებში გაიგულავეთ მერე თქვენცკიდე! ეგე ლუკას შეხედე! - ხელი ლუკასკენ გავიშვირე, მაგრამ ეს ხო არაფერში არ უქნუა ღმერთს-ფუ შენი ამას ნაშების თვიცარა აქვს რა!
-შენ ენა ხოარ დაგიგრძელდა ჰა?
-არა რა სისულელეა.
-ლელააა შემომაკვდები.
-ფეხებსაც ვერ მომჭამ ბატონო თემო!
-მაგასაც ვნახავთ!
-კაი რა აბა შენ გათხოვებდნენ დამიანეზე! მხეცია, ცხოველი, არაადამიანი. მე მაგის ბრძანებებს არ დავემორჩილები! აი რას ქვია სახლში მიეთრიე! არ გამაბრაზო! სიტყვები! ისე მაინც ქნას რომ შმიყვარდეს სუფთა მუტრუკია რა.
-აუ ამან გაითქვიფა ენა.! რა გინდა შენი მოსაწონი ხო ამხელა თბილისში ვერ მოიძებნა.
გაბრაზებულმა გადმომხედა ლანამ მეც საპსუხოდ დავეჭყანე.
-ხო და ზუსტად მაგიტომ შემირჩიეს მეგრელი იდიოტი.
თვლები ავატრიალე და გაბრაზებულმა გადავხედე დაქალს. ლამის გადაბჟირდნენ ანი და ლანა ამის გაგონებისას, ცოტა ბიჭებიც აჰყვნენ და მეც, მაგრამ ის ორი იმენა კაკანებდნენ ისეთ დღეში იყვნენ.
-აუ წარმომიდგენია!!! ეს რ.. ომ სვა.. ნურ.. ად გაიქაფ... ება და ის მეგ.. რულ.. ად!
ისე იცინოდა ლანა ძლივს ვარჩევდი მის სიტყვებს.
-სად ვიცი გოგო სვანური რას მაირტყი თავი?
-ხო კარგი გერმანულად!
-ეგ კიდე შესაძლებელ არს...
საქმე ისარის რომ მეც და ლანაც გერმანულ სკოლაში დავდიოდით. და ვინაიდან და რადგანაც ინგლისურსა და გერმანულს ვსწავლობდით მეც ორივეს თავს ვაკლავდი, რაც გამომადგა კიდევაც.
-თემო ბიჭო ერთი, ან ორი კვირით ჩემთან დარჩეს რა შენი და!
-კარგი, მაგრმა...
-მისმინე ახლა ეს ისე ნერვებზეა ის იდიოტი დამიანე რომ ნახოს ცხვირ- პირს გაუერთიანებს!
-კარგი. მანქანას ჩვენ წავიყვანთ რაიმე რომ არ იეჭვოს.
-რა ვთქვი აბა ცოტახნის წინ?!
გაბუტული ბავშვივით ხელებ გადაჯვარედნიებული ჩამოვჯექი დივანზე.
როგორციქნა ყველა გავყარე, ნუ ყველა არა გოგოები დარჩნენ. ნახევარ საათში ანისთნ და ლანასთან ერთად საყიდლებზე წავედი... კლუბისთვის და ისედაც, რაღაც რაღაცეები ვიყიდე. სახლში მისული მოწყენილობის პიკზე ვიყავი თან აკოც სადღაც დატყდა, ვიჯექი ასე მარტოდ მარტო აივანზე, ფეხები მოაჯირზე მქონდა შემოლაგებული და გვერდით ერთ ციცქნა მაგიდაზე ვისკის ბოთლი მედგა. დრო და დრო ბოთლს ავიღებდო და მოვწრუპავდი... ასე გახევებული ვიჯექი 6საათამდე მერე აკოც მოვიდა ცოტა ვითამაშეთ, ცოტა ვიმღერეთ და გავერთეთ რა მოკლედ. 11იყო დაწყებული, მონოპოლს ვთამაშობდით მე და აკო და უეცრად კარზე ძლიერი ბრახუნი გაისმა, წამით შემეშინდა და ყველაფერი რაც ხელში მეკავა გამივარდა, ისიც ვიფიქრე დამიანემ ხომ არ მომაგნი თქო.
-აქ იყავი ლელ მე გავღებ...
ფრთხილად მივიდა კარებთან და ლუპიდან გაიხედა. მერე კარის სახელური ჩამოსწია და გააღო.
-შე ჩე*ა რას ჩამომიღე ეს კარები? ლელაც აქრო დაგავიწყდა!
-არ მაქ რა აკო ნერვები, მეწყვილე მესაჭიროება სმაში.
-დაიცა ჟაკეტს ჩავიცვამ და წამოვალ.
-შენ არა 5ჭიქაში გაილეშები, ლელას წავიყვან რა.
საბედნიეროდ ნიკა აღმოჩნდა... უჰუ ანუ დღესაც ვსვავ ძააანაც კარგი.. არა ისე ერთწლიანი პაუზის შემდეგ კარგად ვლოთაობ...
-ნუ გამილოთეთ ეგ ბავშვი რა.
-ბავშვი ხარ შენ!
-კაი რა რას ბუტიაობ შე მართლა ბავშვო!
-აკაკი!
-კაირგი კარგი.
ხელები ზევით ასწია ნიკა მისაღებში შეიყვნა და მეც აკოს ოთახში შევედი მოსამზადებლად. ბადე კალგოტკა ჩავიცვი, მაღალწელიანი შავი შორტი,გამჭირვალე შავი მაისური (მკლავებიანი) და ფეხზე მაღლები. დახურული იყო თუმცა თითები ოდნავ მოჩანდა და თანაც თასმებით იკვრებოდა.მოსაცმელი ავიღე და მისაღებში გავედი. ორივე პირდაღებული მიყურებდა.
-ეს ჩვენი ლელაა ტო?
-კი... მგონი!
-დაიცათ რა თმა უნდა გამიკეთოთ რომელიმემ!
-რატო ვითომ!
-სარკე ნიკა სარკე.
-ააა ხო მოდი.
ეს ხო ჩემს სტილისტად ვაქციე... ორი თმის კულული პატარა ბურთებად დადგა თვზე და ალაგ ალაგ წვრილადაც ჩამიწნა თმები.
-წავედით ახლა? თუ მაკიაჟიც გინდა!
-წეავედით.
-ჭკვიანად იყავით.
-კარგი.
კიბეებზე ნელა ჩვედით, ვიანიდან შუქი არ იყო და მეც ფეხის მოტეხვა არ მსურდა.მანქანის კარი გამიღო და მეც კუთვნილი ადგილი დავიკავე 20წუთში უკვე ხიდზე ვიყავით. მანქანის კარი გავაღე ჩანთა ავიღე და კლუბში შევედით. ეგრევ ბარს მივაშურე.
-კოქტეილი მინდა ერთი.
-ახლავე.
ცოტახანს სიჩუმე ჩამოვარდა.
-აღარ იტყვი რა ხდება?
მუსიკის ხმა რომ გადამეფარა დავუყვირე.
-ტასო...
-რა ტასო?
-აბა თუ გაარტყა რა მოხდა?
-ივანესთნ გიღალატა.
თვალები ავატრიალე, და უეცრად მივხვდი ასე ზუსტად არ უნდა დამესახელებინა პიროვნება. ჯანდბაა ერთითვეა ვიცი და ვუმალავ. მოკლედ ივანე ნიკას ბავშვობის ძმაკაცია, ერთი თვის წინ ვნახე ეგ და ტასო ერთდ. რომ ვიკითხე რა ხდება თქო, მიპასუხეს ნიკას სურპრუზს ვუკეთებთო. არ მომეწონნენ და გავყევი, თურმე სასტუმროში კოტრიალი ყოფილა ნიკას სურპრიზი!
-რა? საიდან მიხვდი?
-კარგი გეტყვი, მაგრამ არ მომკლა
-შევეცდები..

-ერთი თვის წინ დავინახე ერთად, რომ ვკითხე რა ხდებოდა სურპრიზს ვუკეთებთ ნიკასო ხო დაააა.
-რატო არ მითხარი?
-არ მინდოდა ჩემგან გაგეგო და გწყენოდაა!
-ახლა არ მწგინს?
-ჯობდა მისგან გაგეო.
თავი მხარზე ჩამოვადე და კიდევ ერთი კოქტეილი ჩავცალე...
-კიდევ რა.
ბარმენს ჭიქა გავუწოდე და მანაც დამისხა...
მე კოქტეილს ვცლდი ჭიქაზე ჭქას, ნიკა კი ტეკილას ან მარტინს...
-ვიცეკვებ მე კარგი?
-მიდი გაერთე სანამ გათხივდები
-ნიკა თოდუა თავს მომაკვლევინებ!
-კაი მიდი მიდი დამაინე მაგრად დაიკიდე, ქორწილს მე ჩაგიშლი თუ რამე... ეფექტურად შემოვვარდები და გესვრი.ოღონდ ზუსტად მკერდში და ბრონი ჩაიცვი იცოდე, შიგნიდან კიდე სისხლის პაკეტს დაგიმაგრებ
-ლუციფერს უყურე?
-აჰამ.
-ვერ ხარ რა
გავუცინე, ლოყაზე თბილი კოცნა დავუტოვე, კოქტეილს ხელი დავავლე და ცეკვა ცეკვით გავიკვალე გზა ხალხში... როგორცკი ბოლომდე ჩავცალე ჭიქა უკან დავბრუნდი და ბარმენს დავუბრუნე. ნიკა იქ აღარ იჯდა, სადღაც ხალხის მასას შერეული ცეკვავდა ან... ან თქვენც მიხვდებით სად იქნებოდა და რას გააკეთებდა... იმედია პირველი ვარიანტია სწორი. ხალხის მასას შერეულმა თვალები დავხუჭე და ტანი მუსიკის ჰანგებს ავაყოლე... საკმაოდ ნასვმი ვიყავი საღი აზროვნებისთვის. მალევე ვიგრძენი ხელები წელზე... ვიფიქრე ნიკა იყო და არ გავნძრეულვარ...მაგრამ ნიკა, როგორც წესი ასე არ იქცევა თუ ცეკვა უნდა წინასწარ მაფრთხილებს, დამავლებს უცბად ხელს და მივყავარ ბრბოსკენ.
-ნიკა??
-არა პატარავ ნიკა არ ვარ...
დამიანეს ხმის გაგონებაზე ადგილზე ვშეშდები.. რამდენიმე წამი მჭურდება იმის გასაანალიზებლად რომ ადამიანი, რომლის ხელებიც ჩემს მუცელზე დასრიალებენ დამაინეა სწრაფად ვიშორებ და ბარისკენ მივდიავრ.
-ორმაგი ვისკი რა.
მალევე მისხამს და უკვე ტუჩებთან მიტანილ სითხეს ხელიდან მაცლიან. აუ ამას ერთხელაც თავ-პირს გავუერთიანებ რა ულფებით მიშის დალევას?
-დამიანე სასწრაფოდ დამიბრუნე ჭიქა!
-როარა?
-დამიბტუნე მეთქი.
კბილებში ვცრი და ჭიქას თვალსარვაშორებ. მთელი ძალით ვარ ჩფრენილი ბარის დახლზე.
-არა, აღად დალევ და საერთოდაც აქედან წახვალ!არა საშენო ადგილი!
-საშენო ხოა რას ამბობ!
-მე ბიჭი ვარ!
-სექსიზმსააქვს აქ ადგილი!
-ეგ რა შაშა?
-ახლა არ თქვი მე ბიჭი ვარო?
-კი და ახლავე წადი აქედან.
საოცრად გაამკაცრა ხმა და მეც ტუჩისკუთხეში ღიმილი გამეპარა.
-ვერ მიბრძანებ!მე აქ არც შენი ბრძანებით მოვსულვარ და არც შენი ბრძანებით წავალ.!
ოდნავ გაბრაზებულმა ვუთხარი და დახლზე ძლიერად დავარტყი ხელი.
-ზედმეტები მოგდი!
-არა! ეს შენ მოგდის ზედმეტები! მოდიხარ ცეკვავ ჩემთან, სასმელს ხელიდან მაცლი და მიბრძანებ რომ წავიდე. ვინ ჯანდაბა ხარ?!
-შენი საქმრო.
-ცოლად არ გამოგყვები და შეიგნე! სულ რომ ნოლზე დარჩეს ჩემი ოჯახი შენი ცოლი არ ვიქნები.
-არავინ გეკითხება.შენთვის არავის უკითხია გინდა თუ არა.
ეს უკვე ზედმეტი იყო... იქვე დადებულ ვიღაცის წყალს დავსწვდი და პირდაპირ სახეში შევასხი, ნუ მთლად ამას არ დავჯერებურვარ კარგი მუშტიც გავუქნიე სიფათში... ყველაზე მეტად ამას ვერ ვიტან! ვერ ვიატნ როცა მეუბნბიან შენი სურვილი ფეხზე ო. გონზე მოსულმა ხელი ძლიერად ჩამჭიდა და გარეთ გამათრია.
-გამიშვი! დამაინე დადიანო გამიშვი ხელი!
ნახევრად თვალებდახუჭული ვბლუყუნებდი და უღონოდ ვცდილობდი ხელის გამოგლეჯვას.
-ახლა კარგად მომისმინე! წახვალ სახლში და არ დაგინახვა მსგავს ადგილებში.არც იმას გკითხავ გინდა თუ არა ჩემი ცოლობა, არც მიკითავს ხო? ჩემი ცოლი გახდები და ამას ვერ შეცვლი.
იმდონემდე მიმიყვანა თავს ვერ ვაკონტროლებდი, ისედაც თამამს უფრო გათამამებაღა მაკლდა.
-წადი შენი...შენ ვერაფერს ამიკრძალავ! ჩემს ცხოვრებაშ ასე უხეშად ვერ შემოხვალ და ვერ შეცვლი იმას რაც მე შევქმენი! ვერასდროს გესმის! ვერასდროს! პრობლემა იცი რა არის? ის რომ არავინ
არაფერდ არ მეკითხებით.. ცხოვრებას მიგეგმავთ-სახეზე ირონიული ღიმილი ავიკარი და გავაგრძელე-... და მერე თქვენ ყვებით თვენივე ოცნების პირამიდაში... აი იმ პირამიდაში სადაც სარკოფაგთან დგახარ და არ იცი იქიდან როგორ გამოხვიდე! მე კი გარე ვდგავარ ყოველჯერზე და დაგცინით... ტყუილად გაქ იმედი რომ დაგემორჩილები ახლა კი ნახვანდის.
მისი ხელი უხეშად მოვიცილე და ის ისიყო ისევ უკან უნდა შევბრუნებულიყავი ხელი რომ მსტაცა და ძლიერად მიმანარცხა კედელს...
-სახლში წახვალ!
-კი ოღონდ ჯერ უნდა დავლიო.
-არა ახლავე სახლში. საერთოდ ეს რაარის?
-რა?
-რა გაცვია? მოიცა ეს რა გამჭირვალეა? სერიოზულად ბო** გავხარ ამ სამოსში და საერთოდ ასე.
-... მე მომწონს.
ვხვდებოდი მის ნერვებზე ვაკაკუნებდი და ჯინაზე ვიღიმოდი.
-ასე აღარ ჩაიცვამ და წავედით ახლა სახლში დროზე...
მაჯაზე ჩამაფრინდა და მანქანაში უნდა ჩვეტენე ვიღაცამ რომ გააკავა, უფროსწორად ნიკამ. თავში რაღაც ჩაარტყა და ისიც ძირს დავრდა.
-წამოდი მალე...
მანქანაში გიჟებივით ჩავჯექით და ადგილს მოვწყდით. მაღაზიაში ორი ბოთლი არაყი და რაღაც რღაცეები ვიყიდეთ, თბილისის ზღვასთან გავაჩერეთ მანქანა...
-რა უნდოდა!!
-სახლშ წადიო და არ დალიოო! მაგ სამოსში ბო** გავხარო.
არყის ბოთლი მოვიყუდე და სითხე ყელში გადავუშვი.
-სი**ა
-გეთანხმები რა მაგის საქმეა დავლევ თუ მოვწევ? ან რას ჩავიცმევ?
-არანაირი.
-აუ მაგან რბოლაზე რომიცოდეს რას გაჭედავდა.
ორივე ავახარხარდით.
-ბაზარი არააა!
-მოხვალ?
-კი.
-მადლობა.
-რა მადლობა! მე და შენ ხომ გახსოვს?
-მახსოვს.
ცოტახნით სიჩუმე ჩამოავრდა, მერე ისევ რბოლა გამახსენდა.სიჩუმეც მე დავარღვიე.
-ნიკა?
-ხო ლელ!
-გახსოვს ავარია?
-მაგას რა დამავიწყებს იცი რამდენი ვინერვიულეთ?
-არ გაინტერესებს რა მოხდა?
-კი!
-მთელ ორგანიზმში ადრენალინის საშინელ მოზღვავებას ვგრძნობდი გაზს ვუამტე და მეორე ადგილზეც გავედი, მაგრამ, როგორცკი მუხრუჭს დავაჭირე მიმტყუნა... მიმტყუნა და კედელს შევასკდი... არავისთვის მითქვამს, მაგრამ გადაჭრილი იყო.
-რა?
-ხო ვიღაცამ განგებ გააკეთა.
ისევ მოვიყუდე ბოთლი და ვიგრძენი როგორ ჩამეწვა ყელი.
აკოსთან გვიან მივედი და ეგრევე დივანზე მივესვენე.
2კვირის შემდეგ....
ამ ორიკვირს მანძილზე საინტერესო არაფერი მომხდარა თუ იმას არ ჩავთვლით რომ დამიანემ ამაფეთქა ზარებით და მეც გაბრაზებულმა კარტა ამოვიღე და შუაზე გადავლეწე ახლა კი სადღაც ნაგავსაყრელზე გდია ის უბედური...
მანქანის საჭესთან ვზიავრ და ველოდები როდის დაიწყება რბოლა... მთლიანად ამ რბოლაზე ვარ გადართული, ამის იქით ვეღარაფერს ვარჩევ. 30მანქანა და 30მძღოლი.ან ახლა ვიქნები პირველი ან აღარასდროს. ჩემი სარბოლო ზედმეტსახელიც მესმის და ბოლოს რბოლაც იწყემა... ვგრძნობ ორგანიზმში მომატებულ ადრენალინს და სპორტული იარაღის გასროლისთანავე ნელ ნელა ვუმატებ გაზს... შუქნიშნებზე ერთი წითელიც არ შემხვედრია... მთელი სისწრაფით მივაქორლებ მანქანას და ვცდილობ იმ ადამიანს გავუსწრო რომელიც წლებია პირველობას მართმევს... ხო აი ასე 29კაციდან 28მუდამ ჩემს უკან დგას, ის ერთი კი სასწაულად მისწრებს გამუდმებით... პირველივე შესაძლებლობისთანავე გაზს ვაჭერ და საჭის უეცარი ბრუნვით წინ ვუსწრებ... მხოლოდ მისი სახელი ვიცი. როგორც წესი ასეთ რბოლებში (ქუჩის რბოლებს ვგულისხმობ) ზედმეტსახელებს ვიყენებთ პირადად მე ნაამა ვარ. ხო ეს ცოტა ცუდი ასახსნელია ამიტომ დავიკიდოთ...
...ადრენალინის საშინელ მოზღვავებას ვგრძნობ და საჭეს ძლიერად ვებღაუჭები სულ ცოტაც და გავიმარჯვებ, სულ რამდენიმე მეტრი და ამდენი ხნის შემდეგ მე ამას შევძლებ... ფინიშს ვუახლოვდები და ნანატრი პირველი ადგილიც ჩემია... განა ამდენი წელი ვბრაზობდი იმ ბიჭზე? არა! ის საუჯეთესო მრბოლელია ამიტომაცარის სამი წელი ზედიზედ ჩემპიონი... მე კი, როგორც ყოველთვის კმაყოფილი სახით გადმოვდიავრ ავტომობილიდან, თუმცა ვინ ხედავს არც არავინ... ჩაფხუტს ისევ არ ვიხსნი და ვდგავარ ასე გამარჯვებული, მეგობრების და ოჯახის წინ... ესეც ასე მე ეს შევძელი მეტი არც არაფერი მინდა... ის ბიჭი მოდის.
-გილოცავ.
გაღიმებული მართმევს ხელს და პირველად ცხოვრებაში მეც იგივეს ვაკეთებ.
-მადლობ.
-გამარჯვებულთნ ერთი თხოვნა მექნება ვიბნევი, მაგრამ არაუშავს რას მეტყვის ახლაეს ისეთს.
-და რა?
მეტყობა რომ ვიღიმი.
-ჩაფხუტი მოიხსენი! სამი წელია მონაწილე ხარ და ერთხელ არ მინახავს შენი სახე.
-ხოო ეგ მართალია...
-ნაამა ხომ?
-კი.
ჩაფხუტს ვიხსნი და ვუღიმი.ცოტახანს გაოცებული მაკვირდება მერე იღმის და მიდის გზიდან კი ორსიტყვას მესვრის.
-სადღაც მინახიხარ.
-მეეჭვება.
მომღიმარი სახით ვაწევ ერთდ ერთ სიტყვას და წამში მზერა მეყინება,როდესაც...

გერმანულს ვინც ვერ წაიკითხავთ დაიკიდეთ არაფერია განსაკუთრებული(მეეჭვება ვინმემ გაიგოთ) აბა?