თავი(1)
ძალიან ძნელია როცა ვერავინ გიგებს და საჭირო მომენტში ყველა ზურგს გაქცევსს,ყველაზე ძნელი კი ისაა,რომ დააბიჯებ დედამიწაზე და ფიქრობ შენი ადგილი არაა.მეც ამ ფიქრებით ვიყავი შეპყრობილი მანამ სანამ ჩემს უსულო უფერულ ცხოვრებაში ცისარტყელის ფერები არ გამოჩნდა, მანამ სანამ ჩემს ტბასავით დაგუბებულ ცხოვრებაში ცცვლილებები არმოხდა ,ეს ცვლილება ისეთი იყო, როგორც ტბაში არსაიდან ჩავარდნილი ქვა ,ეს ცვლილება სიყვარული იყო.იცით თუნდაც ორი დღის წინათ რომ ეკითხათ შენთვის სიყვარული რაარისო ვუპასუხებდი რომ ეს ერთი ჩვეულებრივი ხორციელი გრძნობაა და მეტი არაფერი თუმცა დღეს რომ მკითხონ ამაზე საკმაოდ ვრცელი პასუხი მექნება . ის ჩემს ცხოვრებაში არსაიდან გაჩნდა ,ქარიშხალივით შემოიჭრა და ყოველი ძველი ტკივილი სითბოთი ჩაანაცვლა . ბედისწერის დაბადებიდან არმჯეროდა და ყველაფერი უაზრო დამთხვევად მიმაჩნდა მანამ,სანამ ჩემს გარშემო არსებულ მინის სასახლეში მისმა სხივებმა არ შემოაღწია ეს ნამდვილად სასწაული იყო

თავი(2)
ამდენმა მოულოდნელობებმა და გარემოს მუდმივმა შეცვლამ ჩემს სულში ქაოსი დაამყარა და შინაგანი იდილია დამირღვია თუმცა მაინც ვიმედოვნებდი რომ ეს რაღაც კარგის მომასწავებელი იყო . საბოლოოდ ჩემს საოცნებო ქალაქში გადავედით ,იმ ქალაქში რომელზეც ბავშვობიდან ვოცნებობდი .მე ვიყურებოდი ოთახის ვიწრო ფანჯრიდან და რაღაც არამიწიერ სილამაზეს ვხედავდი ,სადღაც შორს ვიყავი,შორს დედამიწისგან ,იქ სადაც ძალიან კარგია ყოფნა მაგრამ მხოლოდ დროებით,რაღაც მომენტებით მოვწყდი დედამიწას თუმცა მალევე დავუბრუნდი მიწიერ პრობლემებს .ვიყურებოდი ფანჯრიდან რომლის მინაზეც წინაღამის წვიმის წვეთები ჯერ კიდევ შერჩენილიყო და ენით აღუწერელ სილამაზეს ჰმატებდა .ამ ქალაქში თითოეული დეტალი ჩემში აღფრთოვანებას იწვევდა და სადღაც შორს მივყავდი მასზე ფიქრებს.იქ სადაც ცხოვრება უკეთესი იყო . ხშირად გავყურებდი ფანჯრის მიღმა სამყაროს რომელიც არამიწიერი იყო .რომელიც თავისკენ მიხმობდა და ამ სილამაზისაკენ მიზიდავდა.არვიცი ეს რაიყო უბრალო სისულელე თუ ზედმეტი მგრძნობელობა მაგრამ ეს ერთადერთი რამ იყო რაც სულიერ სიმშვიდესა და იდილიას მიბრუნებდა .მე საკუთარი სამყარო მქონდა .საკუთარი სამყარო საკუთარი განცდებითა და გრძნობებით ,საკუთარი მცირე სამეგობრო წრითა და ახლობების რომელსაც ნელნელა ვაახლებდი და მეტ ადამიანს ვძენდი,სწორედ ამ ქალაქმა შთამაგონა სიყვარული და ამ სიყვარულით დამინგრია ის შუშის სასახლე სადაც 16წელი ვიცხოვრე .მან მომცა იმის ძალა რომ შევცვლილიყავი და საკუთარ თავში სიძლიერე აღმომეჩინა .გამჩენოდა ხვალინდელი დღის იმედი და ცხოვრებისათვის თავის დახრის საშუალება არმომცა.აი რამასწავლა ჩემმა საოცნებო ქალაქმა,მან მე საკუთარი თავი მაპოვნინა

თავი(3)
ასე ვაგრძელებდი ცხოვრებას ჩემს საოცნებო ქალაქში და მეგონა,რომ სიყვარული ერთადერთი რამ იყო,რაცც ცხოვრებას მილამაზებდა ჩვენ ერთმანეთი უეცრად ვიპოვეთ ჩვენი მზერა გადაიკვეთა და იმწამებიდან უკვე ვიცოდი რომ ეს ბიჭი ჩემი ოცნების მთავარი ნაწილი იყო.გადიოდა დრო და მე მისი თვალები მიყვარდა ,როცა მიყურებდა მე მისი ღიმილი მიყვარდა,როცა ხელს მკიდებდა მე მისი თბილი თითები მიყვარდა და ის მზერა უამრავ ჩუმ ჩანაფიქრებს ,რომ იტევდა.მე იგი იდეალად ვაქციე და საკუთარ თავს შთავაგონე ,მხოლოდ მისი სიყვარული.თუმცა დამავიწყდა რომ ეს რეალური ცხოვრებაა და ყველაფერი ისეარხდება,როგორც ფილმებში . მან მე უპატიებელი მაპატია და საპატიებელი ვეღარ.ის დაელოდა ჩემს პატარა შეცდომას იმისთვის ,რომ ჩემგან სამუდამოდ წასულიყო . იცით? ძნელია,როდესაც ის გტოვებს ვისი დარჩენაც გსურდა ,ვისი ყოფნაც გაცოცხლებდა.თუმცა ვერაფერი გააკეთე იმისთვის რომ დარჩენილიყო,როცა გტკიოდა და გინდოდა მთელი ხმით გეყვირა ამის მაგივრად კი ხმამაღლა იცინოდი.აქამდე რომ ეკითხათ სიყვარული რაიყო ვეტყოდი,რომ ეს ჩვეულებრივი ლამაზი გრძნობაა,ახლა კი ვამბობ ,რომ ის მთავარი რამ რისგამოც ცხოვრება ღირს სწორედ,რომ სიყვარულია.სიყვარულისგან გამოწვეული ტკივილი ჭრილობას გავს მოუშუშებ ჭრილობას,რომელიც დიდი ტკივილით იწყება ,თუმცა ნელნელა ეს ტკივილი ქრება და მხოლოდ დროდადრო გახსენებს თავს

თავი(4)მეგონა,რომ მისგარეშე ცხოვრებას არანაირი აზრი არ ჰქონდა და მისი სითბოს გარეშე ვერაფერს ვიზამდი . ვცდილობდი შევბრძოლებოდი ჩემს საკუთარ თავს რომელიც მასთან შერიგებას ლამობდა,ჩემი სიამაყე კი სრულიად საპირისპიროს უმტკიცებდა და ამ შინაგანი ბრძოლით ვიყავი შეპყრობილი მანამ,სანამ ერთმა ადამიანნმმა საბედისწერო რჩევებით,სიმართლე არდამანახა .როცა ყველაფერი მოისმინა და გაანალიზა მიპასუხა:დღეს ისეთი საშინელი ცხოვრებაა არავის არავინ არაფერში სჭირდება თუ მისგან სარგებელი არნახა დადებითად ან უარყოფითად,რადგან ადამიანი როცა სიყვარულს გთავაზობს,იგივეს მოითხოვს შენგანაც და ეს ხომ ჩვეულებრივი და ბუნებრივია.თუმცა ის მის სასარგებლოდ ითხოვს ამ სიყვარულს იმიტომ,რომ შეავსოს ის ცარიელი ადგილი რომელიც აქვს.მეორე მხრივ ეს ასე არ უნდა იყოს,რადგან თუ ადამიანი შეგიყვარდა მხოლოდ იმიტომ უნდა გიყვარდეს,რომ ის შეავსო და გვერდით დაიყენო ყურადღება მიაქციო.ამას კი მხოლოდ მაშინ შეძლებ,როდესაც საკუთარი ცხოვრება გექნება და არავისზე დამოკიდებული არ იქნები.როცა შეძლებ საკუთარი სახსრებით გაუმკლავდე ორივეს პრობლემებს.დღეს შენ ბავშვი ხარ ეს დრო სწავლა განათლებას და ცოდნას უნდა დაუთმო.არ დაკარგო არც ერთი წამი,რადგან სიყვარული ყოველთვის გეწვევა სწავლისთვის კი დრო არასდროსაა საკმარისი.სულ უნდა ისწავლო.თუმცა თუ ეხლა დაიწყებ,იქამდე მიაღწევ რაც შენს სურვილებსა და მიზნებს ამოწურავს. აი შემდეგ შეძლებ ყველაფრის გაანალიზებას,რომ საკუთარი გზა იპოვო.შენ თუ ეხლა დაიძინებ,აუცილებლად დაგესიზმრება შენი ოცნება მაგრამ თუ ძილის ნაცვლად სწავლას აირჩევ,შენ აქცევ ამ სიზმრას რეალობად.სწავლისაგან გამოწვეული ტანჯვა მხოლოდ დროებითია,უსწავლელობა კი სამუდამო.(დღევანდელი დღე აღარასდროს განმეორდება).ყველაზე მთავარი მხოლოდ შენხარ და არავინ სხვა. შენ ამსამყაროში მხოლოდ იმისთვის მოევლინე,რომ უფლის წინაშე იმსახურო,გამოცდა ჩააბარო და იმქვეყნად წმინდა ადამიანი წახვიდე,ამას კი შენს მაგივრად ვერავინ გააკეთებს.ნაადრევი და სწრაფად გადაწყვეტილი არაფერია კარგი და შედეგიანი. სწორედ ამ სიტყვებმა მომცა ძალა რომ წინსვლა გამეგრძელებინა.ამ სიტყვებმა მაპოვნინა საკუთარი თავი და დამანახა რისთვის ღირს ცხოვრება.სწორედ ამისთვის არსებობენ მეგობრები და მე მადდლობელი ვარ მათი არსებობისთვის????

თავი(5)თითოეული მისგარეშე გატარებული დღე ამ ცხოვრებას უფრო და უფრო უარესს ხდიდა აღარშემეძლო იმოს გააზრება რომ ის უკვე მე აღარმეკუთვნოდა .საკუთარ თავს ვადანაშაულებდი იმაში რომ ჩვენშორის ყველაფერი დასრულდა.ერთდღესაც ჩემს სიამაყეს გადავაბიჯე და გადავწყვიტე მისთვის მომეწერა,ამეხსნა რომ მე ვერ შევძლებდი მის დავიწყებას და ვნანობდი თუკი რაიმე დავაშავე . დიდხანს ველოდე პასუხს და საბოლოოდ მივიღე . მისი პასუხი საბოლოოდ და გულისსატკენად ჟღერდა და ამ სიტყვებმა იმაზე უფრო მეტად მატკინა გული ვიდრე იმან რაც ჩვენს შორის მოხდა. დიდი ხნის მანძილზე ვაკვირდებოფი მის პოსტებს რომლებიც რატომღაც სულ თვალში მხვდებოდა.პოსტებს სადაც წერდა რომ ის არავის გაეკიდებოდა უკან,რომ ის საუკეთესო იყო და ასეშემდეგ მე კი ვუყურებდი და მიკვირდა თუ როგორ შეეძლო მას სულ რაღაც 2კვირაში იმის დავიწყება რასაც მე მთელი ცხოვრება ვერ დავივიწყებ.ამბობენ საბოლოოდ ადამიანი ყველაფერს ეჩვევაო მაგრამ რამდენად სიმართლეა დარწმუნებული არვარ .თუმცა როცა ჩემი მესიჯის პასუხად მისგან სარკაზმული სეტყობინება მივიღე გული საბოლოოდ გამიქვავდა .ის მწერდა რომ ჩვენი დადორების შემდეგ კარიერა აიწყო და ბედნიერად ცხოვრობდა,რომ აღარჰქონდა დრო სიყვარულისთვის და რომ მისთვის მე უკვე დიდი ხანია აღარვარსებობდი . არმახსოვს რამდენკერ წავიკითხე ეს მესიჯი 10ჯერ 20ჯერ თუ მეტჯერ მაგრამ თითოეული წაკითხვის შემდეგ გული მიკვდებოდა,ემოციების დამალვას ვეღარ ვახერხებდი ცუდად ვიყავი რადგან მან უბრალოდ სულრაღაც 2კვირაში ამოშალა ჩემი არსებობა საკუთარი ცხოვრებიდან თუმცა რასვიზამთ არაქვს აზრი იმ ადამიანზე ნერვიულობას რომელსაც სენი არსებობა აღარ აინტერესებს.რომელმაც ხელი მკრა მაშინ როდესაც მასთან ყოფნა ყველაზე მეტად მჭირდებოდა . ძვირფასო მკითხველნო მინდა ამ თავში პირადად თქვენ მოგმართოთ და გირჩიოთ რომ არასოდეს არავინ შეიყვაროთ ისე,რომ მისმა წასვლამ არარაობად გაქციოთ .აფასოდეს არავის გადაყვეთ თორემ მალევე დარწმუნდებით რომ შეცდით .თუმცა თუკი შეძელით ნამდვილი სიყვარულის პოვნა მაშინ გაუფრთხილდით მას და არასოდეს არაფრისგამო არ დაკარგოთ რადგან შემდეგ სინანული გვიანი იქნება

თავი(6)
მივუყვებოდი ცხოვრების უფერულ საფეხურებს და თანდათან ვხვდებოდდი რომ ჩემთვის ცხოვრება ახალ სილამაზეს იძენდა მე მივაღწიე იმ წარმატებებს რაც ამდენი ხნის მანძილზე მსურდა მე გავხდი წარმატებული მოდელი და ფოტომოდელი საკმაოდ წარმატებულ სააგენტოში ყველაფერი ისე მიდიოდა როგორც მე მსურდა და ვიცოდი რომ ჩEმს ცხოვრებაში აღარ იყო სიყვარულის ადგილი რადგან ჩემი გული მთლიანად მას ეკუთVნოდა და მის გარდა არავინ მსურდა ჩEმს გვერდით თუმცა ჩემს ცხოვრებაში სრულიად მოულოდნელად მოხდა ისეთI რამ რომ მე აღმოვჩნდი სრულიად უცხო ადამიანის გვერდით სრულიად უცხო გარემოსი ადამიანთან რომელსაც საკუთარ თავზე მეტად ვუყვარდი და მაძლევდა იმ სითბოს რომელიც მჩIრდებოდა მე ის არმიყვარდა თუმცა იმ დონეზე ვიყავი გულნატკენი რომ სრულიად დაუფიქრებლად დავუკავშირე მას ჩEმი ცხოვრება და ჩEმი ტკივილი ახლა უკვე მის ტკივილად იქცა .