გამარჯობათ მეგობრებო ესეც მე-7 თავი იმედია მოგწონთ და კმაყოფილებიხართ ისტორიით ძალიან მახარებს თქვენი პოზიტიური კომენტარები ძალიან მიყვარხართ

თამაში საინტერესოდ მიდიოდა ამ თმაშის პირობა იყო ის რომ საბოლოოდ ორი გამარჯვებული რჩებოდა, ამ ორ მოგებულს მთელი დღე ერთად უნდა გაეტარებინათ სადმე ქალქგარეთ და გამოიცანით ეს ვისი იდეა იყო? რათქმაუნდა დემეტრესი მას სალიმაც აუბა მხარი კესოც არიყო წინააღმდეგი და ჩემი წინააღმდეგობა რას შეცვლიდა..ვერაფერს. მე და ლუკა ვიყავით თნაბრად ისე რომ ყველას უკან ვიტოვებდით მასთან ერთად კარგი იქნებოდა ძალიან მხიარული ბიჭია და ძალიან მომწონს ამ ფიქრებში ვიყავი გართული ბოლო ხელი რომ მოვიდა და ანდრიამ ლუკა უკან ჩმოიტოვა ჩემს ტვინში განგშის ღილაკი ამოქმედაა ანდრიასთან მთელი ერთი დღე თანაც ქალაქგარეთ რაღც არამგონია ეს ყველაფერი კარგად დამთავრდეს მაგრამ ახლა უკვე გვიანია ვეღარაფერს გავხდები
-აბა რადა მზადხარ?რომელი დღე გაწყობს?
-ხვალ არ მცალია ზეგ თუგინდა წავიდეთ
-ხვალ რახდება? შენც პაემანზე არ მიბრძანდებოდე ქალბატონო
-პაემანი ხმამაღალი ნათქვამია მაგრამ ალბათ ცოტახანშ ეგეც იქნება.რამ მათქმევინა,ამით რის მიღწევას ვცდილობდი არვიცოდი
-კარგი მემგონი უკვე ჩვენი წასვლის დროა,გაგიყვანთ გოგოებო
-კარგი თქვენ წადით მე ნატასთან ავალ მაშინ გუშინაც უნდა ავსულიყავი მაგრამ.... ეს თქვა ანდრიამ და მე შემომხედა გავღიზიანდი თითქოს ვინმემ დაიჭირა და დააბა უნდოდა და ასულიყო მე რა. ბავშვები კარებისკენ გავაცილე კესო დღეს თავის სახლში რჩებოდა დედამისი შეუძლოდ იყო ასე რომ სახლში მარტო ვრჩებოდი.ბავშვების გაცილების შემდეგ სახლში შევბრუნდი და ალაგება დავიწყე ჭურჭელი ნიჟარაშ ჩავაწყე და რეცხვა დავიწყე უკნიდან ვიღაცის მზერამ რომ ამიწვა ზურგი ვიცოდი რომ ანდრია იყო ასე რომ რეაგირება არმქონია
-თუგინდა დავრჩები ირონიულად წარმოთქვა ეს სიტყვები
-შენ ჯერკიდევ არ წასულხარ?
-როგორ ფიქრობ
-ვფიქრობ რომ უნდა წახვიდე ნატას ეწყინება დღესაც რომ არ ნახო ჩემს საყურებლად კიდევ გექნება დრო მეც ირონია გავურიე ხმაში
ანდრია მომიახლოვდა უკნიდან ამეკრო და ყურში ჩამჩურჩულა
-დარწმუნებულიხარ რომ გინდა რომ წავიდე? მისკენ სახით შევტრიალდი ისე ახლოს იყო.. ზედ მის ტუჩებზე დავიჩურცულე
-სრულებით დარწმუნებული.ცოტათი მომშორდა და დამაკვირდა გაეღიმა
-იცი საითაცაა გასასვლელი. ისევ მე დავარღვიე სიჩუმე ის კი უბრალოდ შეტრიალდა და წავიდა სახლის დალაგებას რომ მოვრჩი ლეპტოპი ჩავრთე და დედაჩემს დავურეკე უკვე სიგიჟემდე მენატრებოდა მისი ჩახუტებე მისი კოცნა და ის დრო როცა ჩემთან იყო მან ყოველთვის იცოდა რა მჭრდებოდა,იცოდა ყველა ჩემი საიდუმლო,იცოდა,რომ როცა ცუდ ხასიათზე ვიყავი ან უბრალოდ ცუდად ვიყავი თმაზე უნდა მომფერებოდა ამდროს მხოლოდ მე და ის ვვარსებობდით სხვა არავინ იცოდა რომ ეს ყოველთვის ძალიან მომწონა და კარგადაც მოქმედებდა ჩემზე.
-დეეე, როგორ ხარ?
-კარგად დედი შენ როგორ ხარ?
-კარგად დე იცი როგორ ძალიან მომენტრეე..თვალზე ცრემლები მომადგა მაგრამ საკუთარ თავს წინააღმდეგობა გავუწიე და ცრებლებს საშუალება არ მივეცი თვალის ზღურბლს გადმოსცდენოდნენ
-მეც ძალიან მომენატრე რადა შენც ხომიცი არა?
-ვიცი დე ვიცი,უი დე იცი ვინ ვნახე დღეეს? მაკას და დათოს შვილი სამდრო.ხომ გახსოვს
-კი შვილო როგორ არ მახსოვს როგორ არიან
-კარგად დე ხვალ სანდროს უნდა შევხვდე
-ოჰ გაიზარდა ჩემი პატარაა?
-კარგი რა დეე უბრალოდ ერთად უნდა გავისეირნოთ
-კარგი დე წავედი უნდა ვიმუშაო ხვალ კიდევ დაგირეკავ ამ დროს კარგი?
-კარგი დე გელოდები
გავუთეშე და საძინებელში შევედი საწოლში ჩავწექი ამჯერად ტელეფონი ავიღე და უცხო ნომრიდან შემოსული სმსი გავხსენი
-ზეგ 7:00 მზად იყავი რაჭაში წავალთ სადაც გინდა
-კარგი გონაში წავიდეთ მაშინ მივწერე და ხვალინდელ დღეზე დავიწყე ფიქრი ცოტახანში კი გავითიშე კიდეც.
შუადღისას გამეღვიძ საათს რომ დავხედე 14:09 მიჩვენებდა ავდექი აბაზანაში შევედი ვიბანავე და რომ გამოვედი კესოს დავურეკე
-კესოო სადხარ?
-რაიყო უკვე სახლთნვარ
-კარგი მაშინ რამე ამოაყოლე რა
-კარგი ხოო
-გაკოცე და მალე
კესო მალევე მოვიდა ცოტა ვილაპარაკეთ სანდროს შესახებ უფრო მეტი მოვუყევი
-მემგონია არაა ცუდი ბიჭი რაგინდა მართლა იმსახურებს შანსს თან ამას დამატებული ის რომ ვიკაც იცნობს
-ნუ ხო ვნახოთ არამგონია კიდევ ქონდეს ჩემს მიმართ რაიმე გრძნობა
კესო ტანსაცმლის არჩევაში დამეხმარა უბრალო მაგრამ შეაფერისი ტანსაცმელი ავარჩიეთ მან მეგობრული რჩევებით ამავსო და საბოლოოდ მოვიდა დრო როცა სანდროს უნდა შევხვედროდი.ტელეფონს ვეძებდი როცა კარზე ზარის ხმა გავიგე კესოს უკვე ეპოვნა ტელეფონი ჩანთ ავიღე და კარებისკენ წავედით სანამ კარებს გავაღებდი კესომ საჯდომზე ხელი მომარტყა და გამაფრთხილა რომ ბევრი არ მეცელქა ამაზე გულიანად გამეცინა და კარები გავაღე სანდროს კესო გავაცანი და ერთად დავემშვიდობეთ მას.
ცოტახანი ფეხით ვისეირნეთ არცერთი არვიღებდით ხმას მაგრამ მერე სანდრომ დაარღვია სიჩუმე
-გახსოვს ბავშვობაში რაკარგად ვერთობოდით?
-აუ კი მახსოვს..ამის გახსენებაზე სახე გამებადრა. მახსოვს ჩვენი სოფლის მდინარე რაკარგი დროიყოო მართლა კარგი ბავშვობა
-ნამდვილად, გახსოვს საღამოთი რომ გავიპარეთ და მდინარეში რომ ცავხტით მერე ორივე რომ სასტიკად დაგვსაჯეს?
-მაგას რა დამავიწყებს მმთელი გულით გავიცინე ამ ყველაფრის გახსენებაზე ეს ერთ-ერთი ის მხიარული წუთებია ჩემი წარსულიდან როგრ შეიძლება მათი დავიწყება გავიფიქრე ჩემთვის
-წამო ზღვაძე ავიდეთ და იგივე გავიმეოროთ ახლა ხომ ვერავინ დაგვსჯის....
-გიჟი ხარ?
-მიდი კარგად გავერთობით შენც ხომ იცი ეს
-არა ნამდვილად გიჟიხარ გავცივდებით
-წამოდი წამოდი
ტაქსი გავაჩერეთ და ავედით ცოტახანი უბრალოდ ვუყურებდით შემდეგ კი სანდრომ გაიხადა და ზღვაში შეცურა ცოტა უხერხულად ვიგრძენი თავი მას ვუყურებდი და ვიცოდი რომ ის არაფერს დამიშვებდა
-ან ნებითა შენითა ან ძალითა ჩემითა რადა! თუგინდა ჩემი ზედატანი ჩიცვი მე ჟაკეტითაც გავთბები
-კარგი კარგი
სხვა რაგზა მქონდა მეც შევედი ზღვა ისეთი ცივი არიყო როგორიც მეგონა რომ იქნებოდა სანდროსთნ ერთად კარგი დრო გავატარე ბევრი ვიცინეთ ბოლოს გადავწყვიტეთ ყვინთვაში შეჯიბრება რომელი უფრო დიდხანს გაძლებდა წყლის ქვეშ
-სამთვლაზე..ერთი..ორი..სამი
ორივემ ერთად ჩვყვინთეთ მეცინებოდა პატარაობაშც ასე ვეჯიბრებოდით ხოლმე ხშირად მომიგია ახლა კი ვაგებდი ზევით უნდა ავსულიყავი რომ სანდროს ტუჩემი ვიგრძენი ნელ-ნელა ძემოთ ავდიოდით ის კი ისევ მკოცნიდა მეც არ შევწინაააღმდეგებივარ როგორც კი ზევით ავედით მან დამაშორა თავისი ტუჩები
-სანრო,ხომ იცი რომ..
-ვიცი,ვიცი რადა უბრალოდ მაინტერესებდა ისევ ისე ვგიჟდებოდი შენზე თუარა მაინტერესებდა რას ვიგრძნობდი როცა გაკოცებდი ეს უნდა გამეკეთებინა მჭირდებოდა საკუთარ თავში გასაკვევად. გამეღიმა მის გულწრფელობაზე
-მერე იგრძენი რამე? გაერკვიე?
-კი და მივხვდი რომ უბრალოდ აკვიატებული მყავდი ბოდიში,მაგრამ მაინც ძალიან მიყვარხარ რათქმაუნდა როგორც ბავშვობაში მიყვარდა ის მტირალა პატარა გოგო
-ასე არა ახლოს მივიწიე და რა მთელი ძალით დავდაწექი თავზე და ჩავაყვინთე კიდეც მაგრამ დიდი ძალის პატრონი არ ვიყავი ასე რომ მალე დამისხლტა ხელიდან ორივემ ბევრი ვიცინეთ
-წავიდეთ უკვე გვიანია თან აგრილდა სანდრო
-კარგი წავიდეთ რად
ამოვედით ჩავიცვით ტანსცმელი და სახლისკენ ავიღეთ გეზი გზაში დემემ დამირეკა
-რადა სადხარ?
-მეგობართნ ერთადვარ და სახლში მივდივარ დემე რახდება
-ა კარგი არაფერი შენთან ავდივარ და მაინტერესებდა სახლში იყავითუარა
-მალე მივალ ადი კატო სახლშია
-კარგი მიდი ჭკვიანად
ტელეფონი გავუთშე და ისევ სანდროს მივუბრუნდი ბავშვობის გახსენების შემდეგ უნივერსიტეტზე და მის ომავალ პროფესიაზეც ვისაუბრეთ ცოტა რამ მოვუყევი ჩემსახლანდელ ცხოვრებაზე და ვერც კი გავიგეთ ისე მივედით ჩემს სახლამდეც აივნისკენ გავიხედა და დავინახე დემეტრე და ანდრო რომ სიგარეტს ეწეოდნენ სანდროს დავემშივდობე
-კარგი იყო სანდრო შენთან
-მეც ძალიან გავერთე
-მოდი კიდევ გავიმეოროთ მერე ჩემს მეგობრებსაც გაგაცნვ
-კარგი შეგეხმიანები კარგად
-კარგად იყავი
სადარბაზოში შევედი და კიბეები მსიარულად ავირბინე სახლში რომ სევედი კესო სამზარეულოდან გამდიოდა და სველი რომ დამინახა ჯერ დაეჭვებით შემომხედა მერე ყველაფერს მიხვდა და სიცილი დაიწყო დემე და ანდრიაც შემოვიდნენ
-გოგოები სად არიან?
-არვიცი მოვდივართო პასუხი კესომ გამცა
-კარგი კარგი სანამ მოვლენ რამეს შევჭამ კიდევ ვიმეს ხომ არ გშიათ?
-არაა
-არა
სამზარეულოში შევედი და იქ ანდრია დამხვდა მაცივრის კარები გამოვაღე და საჭმელი გამოვირე
-როგორც ჩანს "პაემანმა" კარგად ჩაიარა
-არაა შენისაქმე
-ნუთუ?
-რახდება ანდრია ნატასთან არაფერი გამოგივიდა?
-ეგ ზღაპარი ვინმოგიყვა?
-შეგიზლია ჭამა დამაცადო?
ჩემი საჭმლითვე გავედი მისაღებში და ტელევიზორის წინ მოვთავსდი ანდრიაც მალევე გამომყვა უკან და მდივანზე ჩამოჯდა.