ჩემი მწვანეთვალება (სრულად)
-ნინუც შე ძველო კვატივით სქელო?!გამოეთრევი ჩემთან? -შენ ვის რას ეუბნები კატო ბატო?აუ მეზარება ახლა გამოსვლა -გეზარება?გეზარება კი არა ამბავი მაქ?შოკი პიკი პანიკა -მოვქრივარ... სწრაფად გამითიშა ჩემმა წყალწაღებულმა მეგობარმა...მეც გაბადრულმა გადავხედე მანქანის საჭესთან მომღიმარ 20 წლის ბეჰემოტს...ჩემს ძმას... -არგაგეხეს პირი (მაინც წავგესლე) -გეზარება კი არა...რა ამბავი მაქ?შოკი პიკი პანიკა (გაიტყლარწა ჩემი ძმა,ხმა დაიწვრილა,თითები საფეთქელთან მიიდო და ვითომ მომბაძა) -ვაი შენს პატრონს?! -ჰმ...13 წლის ღლაპია და იმენა შოკი პიკი პანიკა (ბოლოს მაინც დააწვრილა ხმა) -ჩემთვის არის და შენ რომ იცოდე შენთვისაც იქნება ოღონდ მარტო პანიკა (ვუთხარი და ენა გამოვუყე) -ეხლა მოიცა... (სერიოზული გაუხდა ტონი...მე კნუტის თვალებით გავხედე)გასაგებია ვინმე გოგო უნდა გაპუტო?საჩხუბრად უნდა დაიბარო?ანუ ვინმე გოგოს ეხება საქმე ?(მკითხა სერიოზული ტონით) -ბიჭს მარა კაი დავიკიდოთ (წავიჩურჩულე) -მოიცა რა თქვი?(მკითხა დაფეთებულმა) -კაი რა ლუკ...არდაიწყო შენებურები... -ჩემებურები კი არა...მოიცა შეყვარებული გყავს?არგამაგიჟო... -არა პროსტა მომწონს... (გავწითლდი...ცხოვრებაში პირველად გავწითლდი მე კატო მაჩაბელი) -კატუს შემომხედე შენ რა გაწითლდი?ღმერთო გადავირევი... -ლუკ იცოდე... -ეგრე მიცნობ ჩემო პატარა გოგო?არავის ვეტყვი ხოიცი...ნუგეშინია გადაგივლის ჯერ პატარახარ ეგეთი მილიონი ბიჭი გამოჩნდება და მივუნგრევ იცოდე სიფათს... -რა ბეჰემოტიც არ უნდა იყო ჩემი ძმა ხარ და მიყვარხარ... -ჩემი პრინც... (ისეთი თვალებით გავხედე დაფეთებული გაჩერდა)ჩემი სიხარული (გადაასწორა და საწყლად ჩაიცინა) -შემოვდგი ფეხი... (აღარ დააყოვნა ლიკას ჩემი დის ხმამაც) -დაგვეცა მეხი (და საწყლად აიხედა ზევით თითქოს შველას თხოვსო ღმერთს) -მოკლედ ავედი მე ოთახში ნინო მოვა ახლა და ამოუშვით პირდაპირ...(დავარიგე ოჯახის წევრები) -რამე ხდება მა?(მკითხა მამამ ღიმილით) -კი შოკი პიკი პანიკა ამბავი (კვლავ წაიწიკვინა ლუკამ) -ნეტა დებილი არ იყო?!(წავიჩურჩულე და ოთახში ავედი 5 წუთში ოთახის კარი ისე გაიღო საყრდენებიდან ამოვარდა) -ბარემ მოაძვრე ეს კარი და წაიღე სახლში...(დავუბღვირე აქოშინებულ ნინოს ) -რა დროს ეგაა ამოღერღე(დამიცაცხანა ნინომ) -აუ ის ბიჭი როა მეცხრეში მწვანე თვალები როაქ ხოიცი -ხო მერე - აი ეგ დამევასა (ნინომ იკივლა,მეც ვიკივლე,ერთად ვიკივლეთ...და მოგვესმა ქვემოდან ჩემი ბეჰემოტის ხმა) -ვაიმე შოკია ცალკე პიკი და ცალკე პანიკა არარსებობს (და წარმოვიდგინე კიდეც მისი სიფათი) -კაი რახდება ნეტა (იკითხა მამამ) -რახდება და...(დაიწყო ჩემმა ძმამ) -ვაიმე (დავიყვირე და კარი გამოვგლიჯე...კიბეებზე ქარიშხალივით ჩავიფრინე და ჩემს ძმას ზურგზე შევახტი პირზე ხელი ავაფარე და იმისთვის რომ მისი ხმა დამეფარა დავიყვირე) -აიმე როგორ მიყვარხარ ლუკ ვერ წარმოიდგენ ისეთ ხასიათზე ვარ რაც გინდა მითხარი და გავაკეთებ ვაიმე როგორ მიყვარხარ (ლუკა რაღაცას ბუტბუტებდა მე კი ბოლო ხმაზე ვყვიროდი) -რაგაყვირებს მამა (მკითხა მამაჩემმა სიცილით) -ბეჰემოტი უნდა დავაბრუნო გალიში...აჩუ აჩუ ბეჰემოტო აჩუ... (დავიყვირე და ჩემი ძმის ზურგზე დავიწყე კონწიალი) -მომშორდი გავწყდი...კაი არ ვამბობ ვსო... (მითხრა სიცილით და ოთახში გაიქცა) ახლა რომ მახსენდება მეცინება...ეს ბიჭი რომელიც მომეწონა მაშინ მეცხრეში იყო და ახალ გადმოსული იყო...მაშინ როცა ყველა თაყვანისმცემელს ვიშორებდი ამას პირიქით იქით ვეპრანჭებოდი მაგრამ ჩემმა ბედნიერებამ დიდხანს არ გასტანა... ,,-გაიგე თამო?ის ახალი ბიჭი ისევ სხვაგან გადადის მგონი ვაფშე უცხოეთში მიდის სასწავლებლად -ღადაობ? -ნწ..." ერთხელაც ეს პატარა დიალოგი მოვისმინე და რაღაცამ გულში მჩხვლიტა...ბავშვი ვიყავი და მაინც სხვანაირად განვიცადე...მისი ამ სკოლაში ყოფნის ბოლო დღე იყო მანქანაში ჯდებოდა ...შემომხედა... უკან მივიხედე მეთქი სხვას უყურებს...მაგრამ არა ...მარტო მე ვიდექი ეზოში...მე და ის ...მანქანის წინა კარი გამოაღო... კიდევ ერთხელ შემომხედა ...გამიღიმა... თვალი ჩამიკრა და მომაძახა ,,აქ არ დასრულებულა"... იმ დღეს სახლში რომ მივედი არავისთვის გამიცია ხმა...1 საათი ვტიროდი...მთელი დღე ცუდად ვიყავი... სავახშმოდ მეძახდნენ არ ჩავედი...ვინმესთან ლაპარაკი მინდოდა...ბოლოს ლუკას დავუძახე რადგან მასთან ძალიან ახლოს ვიყავი... -ლუკა -გისმენ პატარავ... (გამიღიმა დივაზე მჯდომმა მამას გვერდით რომელიც ტელევიზორს მისჩერებოდა) -მოდი რა უნდა დაგელაპარაკო(მამამ ლუკას გახედა ოდნავ ჩაიღიმა და შენდეგ მე შემომხედა...მე გავწითლდი მათ გაეცინათ...) -გისმენ პატარავ(მითხრა ლუკამ მას შემდეგ რაც ჩემს ოთახში საწოლზე ჩამოჯდა) -ლუკ გახსოვს იმ დღეს რომ გითხარი ერთი ბიჭი მომწონს თქო?(ცოტა მერიდებოდა მასთან ასეთ თემაზე ლაპარაკი მაგრამ მის მეტი ვერავინ მომცემდა საუკეთესო რჩევას) -ჰო მერე პატარავ...(გამიღიმა) -წავიდა... (ამოვისლუკუნე და ამდენი ხანი შეკავებული ცრემლები გამოვუშვი)უცხოეთში წავიდა სასწავლებლად... (ლუკას ჩაეღიმა სევდიანად და მიმიხუტა მეც უფრო ავტირდი) -დამშვიდდი ჩემო პატარავ გთხოვ რა ხომ იცი ის ბიჭი არ იქნება უკანასკნელი...ისიც ხომ იცი რომ არც გიყვარდა?ჰოდა დამიჯერე ცოტახანი გეტკინება მაგრამ გაივლის დამიჯერე(ლუკა მართალი იყო მხოლოდ ერთ რამეში სცდებოდა მე ის მიყვარდა...ჩემო მწვანეთვალება ანგელოზი მიყვარდა თან ძალიან...შეიძლება ირონიულად ჟღერდეს 13 წლის ბავშვი და სიყვარული მაგრამ...მაგრამ...ზუსტად ეს მაგრამაა ყველაფრის თავი და თავი) ამ ყველაფრის შემდეგ გადიოდა დღეები,კვირეები მას მიჰყვებოდა თვეები და წლები...ნელ ნელა მავიწყდებოდა ჩემი მწვანეთვალება...მაგრამ ბოლომდე არასდროს დამვიწყებია...თითქმის ყოველ ღამე მესიზმრებოდა ის მწვანე თვალები რომლებიც ასე მიყვარდა ესეც წავიდა წლები მიილია...ახლა იმ ამბიდან 12 წლის შემდეგ როცა ლონდონი-თბილისი-ს რეისის თვითმფრინავში ვზივარ და ამდენი ხნის შემდეგ ვბრუნდები სამშობლოში ერთი კითხვა მაწუხებს...ყველაფერი დამთავრდა? თუ ახლა იწყება? თავი 2 ამდენი ხნის შემდეგ უნახავი თბილისი მოვინახულე...ტაქსის ფანჯრებიდან ვაკვირდებოდი ნაცნობ მაგრამ შეცვლილ თბილისს...მალე მივადექი ნაცნობ კორპუსს...მეშვიდეზე ავედი...ჩემი ბინის კარებზე დავაკაკუნე... კარი გაიღო...და... -ვაიმე გამოდითთთთთთ...კატო ჩამოვიდა ხალხოოოოო.... (გაჰკიოდა ლიკა ჩემი და) მალევე გამოცვივდნენ ოთახიდან მამაჩემი(ირაკლი),დედაჩემი(ნუცა),ლუკა,ნათია (ლუკას ცოლი),ნინუცა (ჩემი პატარა 10 წლის და),ნიკა და სალომე (ჩემი ძმიშვილები),ჩემი ორსული და ლიკა და მისი ქმარი თემო (რაიყოთ ხალხო ღმერთმა გამრავლოთ) ყველა ცალ-ცალკე მეხვეოდა...დავიბენი აღარ ვიცოდი რომელთან მივსულიყავი -რატო არ გვითხარი დე თუ მოდიოდი?(თითქოს გამიბრაზდა დედა) -კარგი რა დედუნა სიუპრიზი მოგიწყვეთ (ამოვიბუზღუნე) -მა როგორ მომენატრე ჩემი ლამაზი გოგო (მითხრა და გულში ჩამიკრა) -მეც მომენატრეთ მა მაგრამ სამაგიეროთ სწავლა დავამთავრე და აღარსად ვაპირებ წასვლას სულ თვენთან ვიქნები... -რასამბობ გოგო აღარ თხოვდები?(გაიცინა ლიკამ და სხვებიც აიყოლა) -ნწ არ ვთხოვდები მე... -შენს მწვანეთვალებას ელოდები ხო?(ჩაიქირქილა ლუკამ და უცებ აიფარა პირზე ხელი...მე კი თვალები იმხელაზე დავუშტიმე ლამის გადმომცვივდა) -ვისო ვისო (ჩაგვეკითხა თემო...ლუკამ საწყალი სახით შემომხედა) -უთხარი ხო უთხარი რაღა აზრი აქვს მაინც გაიგეს უკვე და... -მოკლედ... (ლუკამ დაიწყო მოყოლა მე კი მამას ზურგს უკან ჩამალული ვუსმენდი ლუკას მონაყოლს თან მეღიმებოდა ხოლმე) -უიმე როგორ მახსოვს მაშინ მაგის გამო ტიროდი დეე?(ჩამეკითხა დედა) -ჰო (ლამის ტირილამდე მივედი) -რაიყო ქალბატონო ეკატერინე კიდე გიყარს?(ჩაიცინა თემომ) -ხო თემუკა ყოველ ღამე მესი... (სიტყვა არ დავამთავრე რადგან სიმართლეს ვამბობდი ჩემდაუნებურად...ეს რომ გავაცნობიერე გადავიხარხარე) Author's pov ყველას გაეცინა...ასე იცინეს იმ საღამოს...ნელ-ნელა ეწყობოდა კატოს ცხოვრება მეგობრები მოინახულა...ნინოსა და კატოს შეხვედრა იყო რაღაც სასწაული...უკვე 3 თვეა მას შემდეგ გასული რაც კატო დაბრუნდა და გადაწყვიტა სკოლაში მისულიყო გასაუბრებაზე... იმ სკოლაში სადაც თვითონ სწავლობდა...რადგან პედაგოგის განათლება მიიღო და საზღვარგარეთაც განამტკიცა დიდი იმედებით მიაბიჯებდა...სკოლის დერეფანში... მალევე მიადგა დირექტორის კაბინეტს...კარი შეაღო და დაინახა...ლამაზი გამხდარი ქალი...რომელიც ძალიან მკაცრის იმიჯს იქმნიდა მაგრამ პირველივე სიტყვიდან მიხვდებოდით თუ როგორი თბილი და გამგები ქალი იყო... -გამარჯობათ ქალბატონო კატო... -მოგესალმებით... (შეყოყმანდა კატო რადგან ქალის სახელი არ იცოდა) -შეიძლება დამთხვევაა შეიძლება ბედი მაგრამ რაც არუნდა გასაკვირი იყოს ეკატერინე...ჩემი სახელია ეკატერინე... (უპასუხა დირექტორმა...კატოს ღიმილი მოეფინა სახეზე) -ძალიან სასიამოვნოა... -მოდით დაბრძანდით ნუ დგახართ...ანკეტას გადავხედე და როგორც გავიგე უცხოეთში სწავლობდი... -დიახ მე ლონდონში ვსწავლობდი (:დდდ სანდრო????) -კარგია...ძალიან კარგია...ერთი საკითხი მინდა განვიხილოთ კატო -კარგით უბრალოდ თქვენობით არგინდათ გთხოვთ (გაუღიმა კატომ) -კარგი კატო...ასეთი შემოთავაზება მაქვს...ესეიგი როგორც ყველა სკოლაში ჩვენც გვყავს ერთი მოურჯულებელი კლასი...კერძოთ მერვე კლასი...მინდოდა მეკითხა იქნებ აიყვანოდ თქვენს სადამრიგებლო კლასად? -დიახ...დიახ რა პრობლემაა... -ოღონდ ისეთი კლასია უკანასკნელი 3 მასწავლებელი გააქციეს სკოლიდან... -არაუშავს ავიყვან კლასს და მალევე გამოვასწორებ გპირდებით... -მაშ შევთანხმდით... -დიახ და როდიდან დავიწყო მუშაობა... -რადგან დღეს პარასკევია ორშაბათს დაიწყეთ...ორშაბათსვე გაგაცნობთ კლასს... -კარგით გმადლობთ ეკატერინე...ნახვამდის -კარგად ბრძანდებოდეთ... სკოლიდან გახარებული გამოვიდა და პირდაპირ სახლისკენ გაემართა... კატო's pov სკოლიდან რომ გამოვედი 12 საათი იყო ამიტომ ნინოს დავურეკე და საშოპინგოთ წავედით... -რაშვები ძევოჩკა?(მკითხა ჩემმა სულელმა დაქალმა) -რავი თავად -ნიჩივო... -რაიყო დღეს რა გეტაკა...რუსული ისწავლე და ამარიაჟებ?(გადავიხარხარე) -ნოუპ -კაი კაი წამო... -აბა კიდე საბჭოთა კავშირელი ხარ ჩაცმულობაში თუ შეიცვალე სტილი... -აუ არ მიყვარს ეს მოტკეცილი და მოთლარშული ტანსაცმელები და რა ვქნა? -რა უნდა ქნა,უნდა შეიყვარო (შემომიბღვირა ნინომ) -კაი კაი ვატო სადაა?(ვატო ნინოს შეყვარებულია) -ვატატოს საქმე ქონდა მამამისის კომპანიში და საღამოს მნახავს (ღიმილი მოეფინა სახეზე ნინოს...) -გენათალე (ვუთხარი და გავ იცინეთ) ცოტახანში ნინოს ტელემ დარეკა... ლექსო ბიძია იყო ნინოს მამა... როგორც ვიცი ლექსო ბიძია,მამაჩემი და კიდევ ერთი ზურა ბიძია რომელიც საზღვარგარეთ არის წასული დაახლოებით 12 წელია (????)საუკეთესო ძმაკაცები იყვნენ ბაღიდან...დღესაც აქვთ ზურა ბიძიასთან კონტაქტი ... ასე რომ მე და ნინოც საუკეთესო დაქალები ვართ ,,დაბადებიდან"... ძალიან ბევრი რამ ვიყიდეთ სავაჭრო ცენტრიდან რო გამოვედით 4 საათი იყო...მალევე მივედით ჩემთან სახლში და ნინოს მანქანიდან გადმოვზიდეთ ჩემი შენაძენები...კარზე დავაკაკუნე ...კარი ლუკამ გამიღო ... -ბარემ მაღაზია წამოგეღოთ (გაგვაჯავრა ლუკამ...) -მიდი რა (ვაკოცე და მისაღებში შევედი...გაკვირვებისგან პირი დავაღე როცა მისაღებში ჩემს და ნინოს ოჯახთან ერთად ერთი უცხო კაცი,პატარა გოგო და ეკატერინე (სკოლის დირექტორი )დავინახე) -ქალბატონო ეკატერინე? -კატო?ეს არის შენი კატო ირაკლი?(გაუღიმა ქალმა მამაჩემს) -დიახ დიახ მოდით კატო, ნინო გაგაცნო სტუმრები...მოკლედ გაიცანით ეს არის ზურა...რომ გიყვებოდი ხოლმე... იცნობ...ის ზურას ცოლია (გამიღიმა მამამ) -დიახ ვიცნობ -სასიამოვნოა (თქვა ნინომ) -ეს კი ლილეა ზურას შვილი (მუთხრა მამამ და გამიღიმა) -სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა... -ნამდვილად არ გელოდი აქ კატო... (მითხრა გულახდილახ ეკატერინემ) -დია არც მე...ქალბატონო ეკატერინე თუ საზღვარგარეთ იყავით ასე უცებ სკოლის დირექტორი როგორ? -მე და ზურა ცოტახნით ცალ-ცალკე ვცხოვრობდით და ამის გამო მე 2 წლით ადრე ჩამოვედი საქართველოში... (გამიღიმა) -გსაგებია...თქვენის ნებართვით მალე დავბრუნდებით (გავუღიმე ყველას და ნინო ჩემს ოთახში წავაპორწიალე) -ნაღდად არ ველოდი (თქვა ნინომ და იქვე მიყარა პარკები...) -არც მე (ვთქვი და ისევ მისაღებში დავბრუნდით) თავი 3 , როგორც გავიგე რესტორანში ქეიფობდნენ ზურას და ეკატერინეს დაბრუნების აღსანიშნავად...პარასკევს საღამოს გამოუცხადა ეს ამბავი ირაკლიმ ოჯახს... ყველა ძალიან კარგად გამოიყურებოდა...მე მთლიანი ჭაობისფერი მუხლიდან კოჭამდე ჩახსნილი კაბა ჩავიცვი... ფეხზე მაღლები თმა კოსად ავიწიე,ცოტაოდენი მაკიაჟი და შესანიშნავია... -ვაააავ არმომტაცონ შენი თავი პატარავ(შესძახა გაოცებულმა ლუკამ...) -რავქნა ასეთი ლამაზი დავიბადე (შევიფერე მე) -ჩემი პატარა ნარცისი ვინ არისო (წაუწიკვინა ლუკამ) -ჩემი ბეჰემოტი (ჩავეხუტე და ლოყაზე ვაკოცე)... მალევე მივედით რესტორანში...ჩვენ რომ შევედით ზურა და ეკატერინე პირდაპირ ჩვენსკენ წამოვიდნენ...მე მოვიკითხე ისინი და ნინოს გვერდით ჩამოვჯექი რომელიც ასევე მშვენივრად გამოიყურებოდა...ყველას სვამდა...იყო სადღეგრძელოები...ხმაური... ნინოს ველაპარაკებოდი როცა უკნიდან ვიღაც მომიახლოვდა და ჩაახველა...შევბრუნდი...მან ხელი გამომიწოდა -შეიძლება გეცეკვოთ... -რათქმაუნდა შეიძლება(თქვა ნინომ ჩემს მაგივრად და ჩემი ხელი ამ სიმპატიურის ხელს შეაგება მეც გავყევი სხვა შანსი არ მქონდა...) -აბა კატო როგორც ვხედავ ვერ მიცანი -გაგიკვირდება და შენი მსგავსი არავინ ახსოვს ჩემს მეხსიერებას...ცუდად არ გამიგო მე ვიგულისხმე რომ... -არა არა მივხვდი ნუ დარდობ... -მაგრამ ერთიწუთით შენ მიცნობ?ჩემი სახელი საიდან იცი? -ხვდები რომ ამწამს ყველაზე სულერული კითხვა დასვი? -კი ვხდები (ვთქვი და ორივემ ჩავიხითხითეთ...ვიცინოდით სანამ თავი არ მოწია ჩემს კისერთან მისი ცხელი სუნთქვა არ ვიგრძენი კისერზე...გამაჟრჟოლა...ღმერთო ეს რაიყო...ამოვიხვნეშე როცა მისი თბილი ბაგეები შემეხნენ კანზე...ალბათ კიდევ დიდხანს გაგრძელდებოდა ეს ყველაფერი რომ არა მამა და ეკატერინე რომლებიც მანიშნებდნენ მათთან მივსულიყავი...) -უნდა წავიდე (ამოვთქვი და ჩემს ხმაში აშკარად იგრძნობოდა არეული სუნთქვა) -კარგი ამჯერად წადი მაგრამ იცოდე აქ არ დამთავრებულა... (თითი დამიქნია გამიღიმა და გასასვლელი კარისკენ წავიდა) -,,ვინხარ?"(წარმოვთქვი დამფრთხალმა მაგრამ ვის ესმის შენი ის უკვე შენობიან გადიოდა ერთი მოიხედა ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ისევ გააგრძელა გზა კარგი რა მგონი დე ჟავუ მაქვს) ჩემებთან რომ მივედიეკატერინემ მკითხა -კატო მიშო სად არის? -მიშო?მიშო ვინ არის? -როგორთუ ვინ წეღან ხომ მას ეცეკვებოდი... -აჰ ის არის მიშო?..და თქვენი ვინ არის? -მიშო?მოიცა არიცი?მიშო... (ვერ დაასრულა რადგან ნინომ დამიძახა სახლში მივდივართ და ბარემ წამოდი თუგინდა გაგიყვანთო,კარგი მეთქი დავემშვიდობე ყველას და წავედი...მთელი ღამე იმ მიშოზე ვფიქრობდა...არავის მოუხდენია ჩემზე ისეთი შთაბეჭდილება და არავის უმოქმედია ისე როგორც მას...ეს ფიქრები გაქრნენ როცა ხელი ჩემდაუნებურად იმ ადგილს მივადე სადაც მან მაკოცა კისერზე და ტუჩს ვუკბინე...მაგრამ როცა კარგად გავიაზრე საბანში ჩავძვერი თავით და ხითხითი დავიწყე...ღმერთო მგონი გავგიჟდი) დილა* ფეხზე ძლივს წამოვიზლაზნე...12 საათი იყო და დღეს სახლში ყველანი ისვენებდნენ...მოვწესრიგდი და მისაღებში გავედი...ყველას მივესალმა ყავა გავიკეთე და ლუკას ჩავუსკუპდი კალთაში... -შენთავსგეფიცები დამძიმებულხარ პატარავ (მითხრა და ჩაიხითხითა...) - ლუკიჩო... -აუ ეს ვინ არის ტო ხო ვერ მოუშლი რა ნერვებს... -აჰამ (დავეთანხმე და უფრო მივეხუტე როცა ოთახში მამა შემოვიდა) -დილამავიდობისა შვილებო -პრივეტ მა...პახმელია გაქვს?(შევეკითხე და ლუკას კალთიდან წამოვიჭერი და ამჯერად მამას ჩავუჯექი...) -ჰო მა პახმელია მაქვს...ნუც ზურა და ლექსო მოვლენ ახლა და მიდი გაამზადე რაღაცეები გთხოვ -კაი ახლავე(გამოსძახა დედამ და ფუსფუსი გააგრძელა) -მამი არავინ მოგეწონა გუშინ?იქნება დაიპყროს ვინმემ შენი გული?(ეს რომ მითხრა მამამ მიშო გამახსენდა და სულ,სულ ჩემდა უნებურად ტუჩზე ვიკბინე და ხელი სრულიად შეუმჩნევლად კისერზე მის ნაკოცნ ადგილას მოვისვი და რომ გამახსენდა ის შეხება შემაკანკალა) -არა მა ვინ უნდა მომწონებოდა (ვუთხარი და თვალი ჩავუკარი მამას მან ამოიოხრა და ოთახიდან გავიდა ლუკამ თვალები წაჭუტა და თქვა) -შენ გგონია მამასავით გამომეპარა შენი წეღანდელი ზეშტი?არა პატარავ აბა დაფრქვი დროსზე... -რაზე მელაპარაკები?(ვითომ შევიცხადიე მე) -კარგად იცი კატუნა...მითხარი ვინ არის?რა გააკეთა?რას ნიშნავდა ის მოქმედება რაც წეღან გააკეთე?და ყველაფერი ჯერ მე უნდა გავიცნო ის ბიჭი სხვანაირად არც შეიძლება... -კარგი ხო მოკლედ... (სიტყვა კარზე ზარის ხმამ და დედას ყვირილმა გამაწყვეტინა რომელიც მეუბნებოდა რომ კარი გამეღო...ამოვისუნთქე...ამჯერად გადავრჩი...ლუკამ თითი დამიქნია და ოთახისკენ წავიდა მე კი კარი გავაღე და სტუმრები შემოვიპატიჟე)... შაბათი-კვირა უხალისოდ გავიდა...დღეს კი ორშაბათია რაც იმას ნიშნავს რომ დღეს სკოლაში ვიწყებ მუშაობას...ღმერთო რამაგარია!.. თავი 4 კლასიკურად გამოვეწყვე ნაცრისფერი კაბა შავი მაისური და ნაცრისფერი მოსაცმელი და რადგან წვიმდა შავი ქუსლიანი ბათინკები ჩავიცვი...ჩანთა და ნოუთბუქი ავიღე და სახლიდან გავედი...სკოლაში ჩემი მანქანით მივედი რომელიც მამამ მაჩუქა რამდენიმე დღის წინ... სკოლაში რომ შევედი ჯერ ეკატერინე მოვძებნე...მან კი ჩემი სადამრიგებლო კლასისკენ წამიყვანა...ესეც ასე მერვე ბ. კლასი...გასაგებია... შიგნით რომ შევედით მე და ეკატერინე ყველა ფეხზე წამოიზლაზნა... -მოგესალმებით ბავშვევო ეს არის თქვენი ახალი დამრიგებელი კატო მაჩაბელი იმედი მაქვს კარგად მოიქცევით და ასევე კარგად შეწყობით ერთმანეთს...ახლა კი დაგტოვებთ... -კარგით... ეკატერინე რომ გავიდა ბავშვებს მივუბრუნდი...მათ წიგნები გადაშალეს ერთ-ერთი წამოდგა და გაკვეთილის მოყოლა დაიწყო...მე მათი დამრიგებელი ვიქნები და ამას გარდა ისტორიას ვასწავლი... -ერთი წუთით შეჩერდი ჯერ პირველ რიგში მოგესალმებით -გამარჯობა (თქვა ყველამ ერთად...) -გთხოვთ დახურეთ წიგნები და გვერდით გადადეთ...პირველი გაკვეთილია ასე რომ...კარგით მოდით ახლა გავიცნოთ ერთმანეთი ჯერ მე მოგიყვებით ჩემზე ყველაფერს მერე კი თქვენ...კარგი? -კარგი (მიპასუხეს ზანტად...ახლა მივხვდი რატომ არის ყველაზე ცელქი კლასი სკოლაში ...იმიტომ რომ მათ მხოლდ უხსნიან და ეკითხებიან გაკვეთილს ეს კი ფსიქოლოგიაზე ცუდად მოქმედებს...ბავშვები კი მათი ცუდი ქცევით ცდილობენ წინააღმდეგობა გაუწიონ მსგავს სასწავლო პროცესს...) -მოკლედ ბავშვებო პირველ რიგში მე ვარ კატო მაჩაბელი...ვიქნები თქვენი დამრიგებელი და ასევე ისტორიის მასწავლებელი...მოკლედ პირველი რასაც გეტყვით ის არის რომ მეც ამ სკოლაში ვსწავლობდი ზუსტად ეს კაბინეტი იყო ჩემი მთელი 12 წელი...ჩვენი კლასიც ყველაზე ცელქი იყო და ამიტომ ვიყავით დირექციის ოთახთან ახლოს (ყველას გაეცინა) ვერვიტყვი ძალიან კარგად ვსწავლობდი თქო...მაგრამ იმდენს ვაკეთებდი ათიანებს მიწერდნენ...(ისევ გაეცინათ)ვერასდროს ვიტანდი ახალი მასწავლებელი რომ მოდიოდა და იმისთვის რომ თავი მოეწონებინა ,,ცოტას" გვაძლევდა სასწავლს პირველ დღეს...ამიტომ დამიჯერეთ თუ ხელს შემიწყობთ ისეთ რაღაცეებს გავაკეთებთ ერთად რაც ჯერ არ გაგიკეთებიათ საგაკვეთილო პროცესში...ჰო რაც შემეხება მე სულ რღაც 3 თვეა ჩამოვედი ლონდონიდან...იქ ვსწავლობდი ...ვცდილობდი კარგი კლასი მომეძებნა და აი გიპოვეთ კიდეც...კარგი მოდით აცლა თქვენ მომიყევით სათითაოდ... -მოგესალმებით...(ყველა მოსწავლემ მომიყვა მის შესახებ ძალიან კარგი ბავშვები არიან...) -კარგი ბავშვებო ძალიან სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა ახლა კი მინდა ასეთი რამ შემოგთავაზოთ ესეიგი თქვენი ოთახი რაღაც ძალიან მოჟამული ფერია და რას იტყვით ფერი რომ შევუცვალოთ... (ერთ ერთმა ხელი ამიწია) -გიმენ ნუცა -შეიძლება ეს ჩვენ თვითონ გავაკეთოთ? -რათქმაუნდა...ხვალ მოვიტან საღებავებს და გაგანათავისუფლებთ გაკვეთილებიდან (ვუთხარი და თვალი ჩავუკარი მათ კი ყიჟინი ატეხეს...ღმერთო რა საყვარლები არიან...) -კარგი ახლა კი მოდი ერთ რამეზე შევთანხმდეთ...არასდროს მოყვებით გაკვეთილს რიგის მიხედვით...მე ამოგიწერთ კონსპექტებს ასლებს გავაკეთებ დაგირიებთ და იქიდან ისწავლით... გამოგიძახებთ მე და დაგისმევთ კითხვებს თქვენ კი მიპასუხებთ...მოსულა? -კი მას ეგრე კაი იქნება (მითხრეს ერთხმათ) -და კიდევ ერთი როცა მარტონი ვიქნებით და ან სხვა მასწავლებელი ან დირექტორი არ იქმებიან ან კიდევ ქუჩაში შემხვდებით უბრალოდ კატო...კარგი? -კარგით მას... -მას ერთი შეკითხვა მაქვს (მითხრა საბა დადეშქელიანმა) -გისმენ საბუ... -მას შეყვარებული გყავთ?(ეს რომ მკითხა გამეცინა) -არა არ მყავს და გინდათ რაღაც გითხრათ? -კიი (წამოიყვირეს ერთად ) -არც არასდროს მყოლია -ვაააავვ (წამოიყვირეს ერთად) -მას შემიძლია ბიძაჩემი გაგირიგოთ(მითხრა საბამ და დამეკრიჭა მე ჯერ მივაშტერდი მერე კი გადავიხარხარე) რაიყოთ მას მიშო დადეშქელიანი ზუსად თქვენი ტიპია (ამ სახელის გაგონებაზე ღიმილი სახეზე შემეყინა) -ღმერთო მაგის კითხვა სულ დამავიწყდა ეკატერინესთვის (ჩავიბურდღუნე საბა კი დაიბნა) -რაა? -არაფერი საბუ მიშოზე ვიღაც გამახსენდა და... -აუ მას ვინ თქვით რა...გთხოვთ (წამოიყვირეს ბავშვებმა) -ერთი ადამიანი რომლის შესახებაც დირექტორისთვის უნდა მეკითხა... -მას... -გისმენ საბუ... -იცით ეკატერინე ბებიაჩემია... -რაა?დიმიტრის შვილიხარ? -დიახ მას -რაა?ღმერო აქამდე როგორ ვერ შევნიშნე... კიდევ რაღაც უნდა ეთქვა საბას რომ კარზე დააკაკუნეს -მობრძანდით(ვთქვი თუ არა კარები გაიღო და...მოიცა რაა?სასწაულად დავიბენი) -დიახ (ხმაში აღელვება მეტყობოდა...) -კატო?აქ რაგინდა? -მე კი არა შენ რა გინდა? -კარგი მაგას მერე გავარკვევთ ახლა საბა უნდა წავიყვანო... -საბა? -ჰო მას მე უნდა წავიდე...კატო მას -გისმენ -გაიცანით ბიძაჩემი მიშო დადეშქელიანი... თავი 5 ,,ბავშვობის ისტორა" სასწაულად დაბნეული წამოვედი სახლში ღმერთო რა ჯანდაბა ხდება? ესეიგი მიშო დადეშქელიანი ეკატერინეს და ზურა ბიძიას შვილი ახლა გასაგებია ყველაფერი...ღმერთო... სახლში მივედი და მისაღებში შემდეგ კი ჩემს ოთახში ისე შევაბოტე ჩაფიქრებულმა ვერც კი გავიგე ჩემების ძახილი...მეღადავებით?...ლუკა შემომივარდა ოთახში რაღაც მოხდა არა დღესო? მეძახდა და თან მეხვერწებოდა მომეყოლა...მე კი არაფრის დიდებით არ მოვუყევი... საღამოსკენ ცოტა გამოვფხიზლდი და ლუკას ვთხოვე მაღაზიაში წავეყვანე ოთახის საღებავების საყიდლად მანაც შემისრულა თხოვნა... ლიმონისფერი საღებავი ვიყიდე მთავარ ფერად და ასევე სხვადასხვა ფერები მოსახატად... დილით გავიღვიძე ცოტა მოღუშულ ხასიათზე ვიყავი მაგრამ როგორც კი კლასში შევედი და სამუშაო ფორმაში გამოწყობილი ბავშვები დავინახე სრულიად გადამავიწყდა ყველაფერი... -დილამშვიდობასა ბავშვებო როგორხართ? -კარგად კატო მას თქვენ? -მეც კარგად გმადლობთ...ბავშვებო ახლა მე დირექტორთან გავალ და განგათავისუფლებთ ... -კარგით მას ეკატერინეს კაბინეტისკენ დავიძარი ჯინსის კომბინიზონი შარვალი შიგნით კი თეთრი მაისური მეცვა...ყველა მაკვირდებოდა...ეკატერინეს კაბინეტში რომ შევედი გაკვირვებისგან პირი იმხელაზე დავაღე კიდევ ცოტაც და გამეხეოდა...მიშო დადეშქელიანი ჩემს წინ იდგა და ღიმილიანი სახით შემომცქეროდა ეკატერინეც მსგავს სიტუაციში იყო... -გისმენ კატო რამე მოხდა? -სიმართლე გითხრათ არაფერი უბრალოდ მინდა დღეს ჩემი კლასი გაკვეთილებიდან განათავისუფლოთ...ოთახის გადაღებვა გადავწყვიტეთ და ბავშვებმა ჩვენ თვითონ გავაკეთოთო ასე რომ გთხოვთ დღეს გაანთავისუფლოთ ბავშვები... -კარგი კატო როგორც შენ ჩათვლი საჭიროდ...და გაიცანი ეს ჩემი შვილია მი... -დიახ ვიცნობ (გავაწყვეტინე სიტყვა და გავუღიმე) -ჰო დედა ვიცნობთ ერთმანეთს -ძალიან კარგი...კატო რაც გინდა ის გააკეთე,სრულიად დამოუკიდებლად მიიღე გადაწყვეტილება ნუ დაელოდები ჩემს ნებართვას ყველაფრის ნებას მოგცემ ოღონდა ეგ ბავშვები გამოასწორე... -რათქმაუნდა...მადლობა და წავედი ... -კარგად დედა და მერე გავაგრძელოთ (გავიგონე როგორ უთხრა მიშომ ეს სიტყვები ეკატერინეს და უკან გამომყვა) -ჰეი კატო დამელოდე -მიშო? გისმენ რამე მოხდა? -არაფერი უბრალოდ მოკითხვა მინდოდა რაშვები როგორხარ? -რავი ნორმალურად თავად? -მეც კარგად... (ცოტახანი ასე ჩუმად ვიყავით და მივდიოდით სანამ ჩემი ბავშვები არ დავინახე რომლებიც გარეთ იდგნენ და ეშმაკური თვალებით გვიყურებდნენ მე და მიშოს...) -გამარჯობათ ბავშვებო (მიესალმა მიშო ბავშვებს და მათაც დაუბრუნეს პასუხი) -აბა ბავშვებო შევიდეთ და საქმეს მივხედოთ დღეს თავისუფლები ვართ... -კარგით მას მაშინ დავიწყოთ (წამოიძახა ქეთიმ და ტაში შემოჰკრა) თან ვღებავდით ოთახს და თან ათას თემაზე ვსაუბრობდით... -აბა ბავშვებო ეხლა არ მითხრათ კლასში შეყვარებული წყვილი არ გვყავსო რა...(ვთქვი და მათ ეშმაკურად ავუთამაშე წარბები მათ კი ჩაიფხუკუნეს და ყველას მზერა ახურებულ ქეთისა და მომცინარ საბაზე შეჩერდა) -ვააა რაკაი წყვილიხართ თქვენ ვერ წარმოიდგენთ... -ვიცით მას (თქვა საბამ და გაიცინა ქეთი კი უფრო ახურდა) -კარგი რა ნუ გრცხვენია ქეთი ეგრე მე რო ვიყავი შენხელა მეც მიყვარდა ვიღაც... -აბა არ მყოლია შეყვარებულიო (ჩამეკითხა ლუკა) -არც მყოლია მხოლოდ მე მიყვარდა (ვთქვი და ჩავფიქრდი თან გამეღიმა) -აუ მოგვიყევით რა მას... -კარგი მოკლედ მერვე კლასში ვიყავი მე ვინც მიყვარდა ის მეცხრეში იყო და ახალ გადმოსული იყო ამ სკოლაში...თავიდან არ ვუტყდებოდი ჩემს თავს როგორც ყველა მაგრამ მერე მივხვდი მიყვარდა...რომ ვიხსენებ ახლაც მეცინება თან ტირილი მინდება ჩემს მაშიმდელ მდგომარეობაზე... ზუსტად მახსოვს გაზაფხული იყო 12 მარტი რომ გავიგე როგორ ლაპარაკობდა 2 გოგო რომ ეს ბიჭი სკოლიდან მიდიოდა მაგრამ მიდიოდა არა სხვა სკოლაში არამედ საზღვარგარეთ...როგორ მახსოვს იმ დღეს მთელი დღე ვტიროდი (გამეცინა)მერე ჩემს მაშინ 19 წლის ძმას მოვუყევი ყველაფერი მანაც დამამშვიდა ...მელაპარაკა რაღაცა მაგრამ მთავარი არ მითქვამს...იმ დღეს გაკვეთილები რომ დამთავრდა და ეზოში გავედი დავინახე როგორ ჯდებოდა ის ბიჭი მანქანაში მანაც დამინახა გამომხედა და მომაძახა ,,აქ არ დასრულებულაო" (ისევ გამეცინა)გავგიჟდი გადავირიე...აი იმ ყველაფრის შემდეგ ზუსტად 12 წელია გასული და მაინც ყველა გრძნობა იგივეა რაც ადრე შეიძლება ოდნავ დასუსტდა ადრინდელთან შედარებით მაგრამ არასდროს მომხდარა ისე თითქოს ყველაფერი გამქრალიყყოს ჩემი გონებიდან (მოყოლა დავასრულე თუ არა ბავშვებს გავხედა ყველა მოწყენილი სახით მიყურებდა ზოგ გოგოს ცრემლიც დავულანდე...ოხ ეს გოგოები...აი საბა?საბა გაკვირვებული მიყურებდა გაშეშებული იდგა და მიყურებდა...მერე გაიღიმა მაგრამ ცოტახანში ისტერიული სიცილი აუტყდა პირღია ვუყურებდი ის კი ჩემთან მოვიდა მომეხვია და მითხრა ) -მასწ მე არ ვიყო საბა დადეშქელიანი თუ თქვენ მაგ ადამიანის ცოლი არ გახდეთ (გამეცინა და მაგრად მოვხვიე ხელები) -კარგი ახლა მოდით საქმე გავაგრძელოთ და ქეთი და საბა მომიყვებიან როგორ შეგიყვარდათ ერთმანეთი (ვუთხარი და კედელზე ხატვა განვაგრძე) საბა's pov კატო მასწის მონაყოლის გამო სიხარულისგან მთელი დღე დავფრინავდი ალბათ გაგიჩნდებათ შეკითხვა რა არის ჩემი ასეთი სიხარულის მიზეზი...თუ დაფიქრდებით მიხვდებით რომ პასუხი ძალიან ადვილია...მე ვიცი ვინც არის ის ადამიანი ვისზეც კატო მასწი საუბრობდა... საიდან?თვითონ იმ ადამიანმაც მომიყვა უცხო გოგონაზე რომელსაც უყვარდა და რომელიც უყვარდა...უჰუ და შემიძლია ისინი დავაახლოვო ჯერ იმ ადამიანს უნდა ვახარო რომ მისი ამბის პრინცესა ვიპოვე... სახლში რომ მივედი ყველანი სუფრას შემოსხდომოდნენ მე ბიძიას ხელი დავავლე და მეორე ოთახში გავიყვანე -რაიყო საბა რამ გადაგრია ბიჭო -დღეს ერთმა ადამიანმა მომიყვა მისი ბავშვობის სიყვარულის ისტორია...თურმე ეს ადამიანი საზღარგარეთ წასულა სასწავლებლად ვინაობა არ ცოდნია და თურმე ის ადამიანი დღემდე უყვარს...მე კი დავიფიცე რომ ამ ადამიანს დავაქორწინებდი მის ბავშვობის სიყვარულზე...ახლა კი დროა ფიცის ასრულება დავიწყო...ბიძია ვიპოვე ის ვისაც მთელი ამ დროის მანძილზე ეძებდი (ვუთხარი და გავიკრიჭე მიშოს გაეღიმა) -ვიცი საბუ...მეც მიპოვე (თქვა და სიყარულით სავსე თვალები მომანათა) -შენ რა იცოდი რომ კატო მასწი იყო ის გოგო? -კი მაშინვე მივხვდი როცა პირველად დავინახე ამდენი ხნის შემდეგ... -ბიძია მოქმედება უნდა დაიწყო თორემ წინააღმდეგ შემთხვევაში დაკარგავ -ეგ კი ვიცი საბუ მაგრამ რა უნდა ვქნა ის არ ვიცი... -მე ვიცი (ვთქვი და წარბები ავუთამაშე)პირველ რიგში უნდა გაიგოს ვინ ხარ და რა გაკავშირებს მასთან... კატო's pov 7 საათი იქნებოდა სკოლიდან რომ გამოვედი მე პირდაპირ ნინოსთან შესახვედრად წავედი ...ერთ-ერთ კაფეში შევხვდით გადავკოცნეთ და მოვეხვიეთ ერთმანეთს და დღევანდელი ამბები გავცვალეთ...სახლში მივედი და საწოლზე დავესვენე იმწამსვე ჩამეძინა... 9 საათზე უკვე სკოლაში ვიყავი ჩემს ბავშვებს პირველი ისტორია ანუ ჩემი საგანი ჰქონდათ დიდი სიხარულით შევედი კლასში და ბაავშვები მოვიკითხე...წინა დღეს გამზადებული კონსპექტები დავურიგე...10 წუთში ავუხსენი გაკვეთილი და დარჩენილი დრო გამოვიყენე და გამოვუცხადე... -ბავშვებო ბოლოს როდის იყავით ექსკურსიაზე? -მეექვსე კლასის დასასრულს მცხეთაში წაგვიყვანეს... -რაა?კარგით მაგას არვიმჩნევთ...წელს სამჯერ წავალთ ექსკურსიაზე...ზამთარში წავალთ სვანეთში სამდღიანზე ეს იცოდეთ...ახლა რომ წავიდეთ არიქნება ისეთი სანახაობა როგორიც უნდა იყოს...ახლა კი თქვენ თვითონ აირჩიეთ...ახლა ყაზბეგი თუ სამცხე-ჯავახეთი? -მას ყაზბეგში წავიდეთ ახლა და წლის ბოლოს სამცხე ჯავახეთში... -ჰო ყაზბეგი კარგი იქნება ახლა -ნამდვილად ყაზბეგში ჯობია (ისმოდა მსგავსი წამოძახილები კლასისგან) -კარგი გასაგებია მაგინ ასე მომავალ ორშაბათს წავალთ ორდღიანზე ყაზბეგში სამშაბათს საღამოს ჩამოვალთ გვიან და არა მგონია ოთხშაბთს რომელიმე თქვენგანი მოხვიდეთ სკოლაში (ვუთხარი და თვალი ჩავუკარი) -მას იცით რომ თქვენზე ჯიგარი მასწი ჯერ არ გვყოლია? -ვიცი (ცხვირი ავიბზუე შემდეგ კი ბავშვებს ავყევი სიცილში) თავი 6 ,,მწვანე" ცოტახანში კარზე დააკაკუნეს...კარი გაიღო და მიშო...ღმერთო ეს ბიჭი ერთ დღეს მომკლავს... -საბუ შე... -არა კატო საბა არა შენ გამოდი ერთი წუთით -მეე?არა ახლა არ შემიძლია გაკვეთილი მაქვს ხო ხედავ... -მიდით მას წყნარად ვიქნებით (წამოიყვირეს ბავშვებმა...მეც დავნებდი) -კარგი კარგი(მიშომ გამარჯვებული ღიმილი აიკრა სახეზე და დინჯად წავიდა კარიკენ...მეც მივყვებოდი სანამ ერთ-ერთ ცარიელ კლასში არ შემიყვანა ... კედელთან მიმიმწყვდია და მჭიდროდ მომეკრა) -რას აკეთებ გამიშვი...მიშო რას აკ... (არ დამასრულებინა სიტყვა ისე მომიახლოვდა დავიბენი სიტყვის გაგრძელების კიარა ფეხზე დგომის უნარი აღარ შემწევდა და აი პირველად მასთან სიახლოვისას ჩემი ყურადღება თვალებმა მიიბყრო...) -ღმერთო მწვანე(აღმომხდა და მხოლოდ მაშინ დავაკვირდი მის მომღიმარ მწვანე თვალებს)შენ...შენ...ის...მხოლოდ მას ....შენ ხარ... -ჰო მე ვარ... (მითხრა მიშომ კისერზე მაკოცა და გამიღიმა შემდეგ კი მისი ცხვირი ჩემსას გაუხახუნა) -შენ ხარ..შენ ხარ...მწვანეთვალება ხარ... (ვუთხარი თან ღრმად ვსუნთქვდი) -ხომ გითხარი აქ არ დასრულებულა თქო...ჰოდა ასეცაა დამიჯერე კატო ყველაფერი ახლა იწყება...(მითხრა და ჩემს ტუჩებს მხეცივით ეცა...მშვენიერია ესეც ჩემი პირველი კოცნა ჩემს მწვანეთვალებას...ხან ზედა ტუჩზე მკოცნიდა ხან ქვეედაზე მერე ორივეზე ერთად მე გამოუცდელი კი შეძლებისდაგვარად ვყვებოდი მას...გაეღიმა ჩემს გამოუცდელობაზე...მიხვდა...ვიცი რომ მიხვდა იმას რომ ის იყო პირველი...გაეღიმა და კიდევ გააგრძელებდა კოცნას რომ არა ზარის ხმა... კიდევ კარგი...ნელა მომშორდა...გამიღიმა...სწრაფად დამიტოვა კიდევ ერთი კოცნა ტუჩებზე და წავიდა...მე კი დამტოვა ასე გაქვავებული...იქვე სარკეში ჩავიხედე თმები გავისწორე აჭარხლებული სახე დავიმშვიდე და ისე გავაბიჯე დერეფანში...ჩემი კლასში შესვლა და ბავშვების მაცდური გამომეტყველების დანახვა ერთი იყო...ღმერთო ვერავის ვერაფერს გამოვაპარებ ვიცი რომ ყველაფერი თვალებზე მეტყობა...) -რაო კატო მას?გავიგეთ სიყვარულის გემოო(მითხრა საბამ...გადაიხარხარა და მომეხვია...მეც ლოყებაწითლებული მივეხუტე) -შენი ნამოქმედარია არა შენ მაიმუნო ბავშვო...იცოდი არა ყელაფერი(ვეუბნებოდი და თან ლოყებაწითლებული მის კისერში ,,ვიმალებოდი") -აჰამ როგორც კი მოვისმინე თქვენი ისტორია მივხვდი იმიტომ რომ მას მონაყოლი ქონდა ჩემთვის იგივე ამბავი... ბავშვები ახმაურდნენ და დაიშალნენ ქეთი მოგვიახლოვდა... -რამოხდა მას? -რა ქეთ და მგონი მალე ბიცოლა მეყოლება (თქვა და ქეთის ხელი გადახვია...მე კი უფრო ავჭარხლდი) -საბააა (დავიყვირე და მისკენ წავედი მაგრამ ის გაიქცა...ღმერთო ჩემი ჩერჩეტი...) -კაი დავივიწყეთ ახლა ეგ ყველაფერი...მასწავლებელო ქეთი იცით ვინ არის?(მითხრა საბამ და ქეთის უკნიდან მიეხუტა...მე მათ წინ მასწავლებლის მაგიდასთან ვიყავი ჩამომჯდარი) -კი შენი შეყვარებული... -არა მე ვგულისხმობ მის ოჯახზე თუ იცით ვინ არიან თქო -აააა არა არ ვიცი -ვინ და ვატოს (ნინოს საქმროს)დისშვილია -მართლა?თაკოს შვილი ხარ?ვაიმე ვერწარმოვიდგენდი...2 თვის რომ იყავი მაშინ მყავხარ ნანახი ისიც კომპიუტერით -ჰო მას სწრაფად გარბის დრო (თქვა საბამ და ჩაფიქრდა) -ეჰ საბუ არაფერი გეშველება ჩემო საწყალო ბავშვო... -მხოლოდ მაშინ თუ ჩემი ბიცოლა გახდები კატო (მითხრა და იქვე მდგომი კლასელებისკენ გაიქცა...თან ენა გამომიყო...მართლა ბავშვია რა) გაზაფხულის პირველი თვის პირველი დღე იყო....ამ 6 თვის განმავლობაში ჩემს ბავშვებთან ძალიან დავახლოვდი ყველა ძალიან მიყვარდა...საბა და ქეთი მაინც განსაკუთრებულები იყვნენ ჩემთვის...ეკატერინე მადლობებს მიხდიდა,დანარჩენი მასწავლებლები კი გაოგნებული იყვნენ ჩემი შედეგით რომელიც ბავშვებთან დავდე...ასეა მათ მხოლოდ წესიერად ლაპარაკი და გაგება სჭირდებათ დანარჩენით თვითონ აგეწყობიან...მიშო მთელი ამ დროის მანძილზე ძალიან დამიახლოვდა ეგ კი არა ერთხელ მთვრალმა მითხრა ძალიან დიდი გრძნობები მაქვს შენდამი და აუცილებლად ჩემი ცოლი გახდებიო...მიყვარდა მთელი სულით და გულით აღიარებისა კი მეშინოდა...საბას და ქეთის შესახებ ოჯახში მხოლოდ ნინომ,ვატომ და მიშომ იცოდნენ...საბა მეძალებოდა შენს მეტს მე ბიცოლად სხვას არ მივიღებო...სკოლაში მომხდარის შემდეგ კიდევ ორჯერ გაიმეორა მიშომ იგივე და ეს გაგიჟებული გული და გონება კიდევ უფრო ამიფორიაქა...ერთხელ გადმოდგა ნაბიჯი მაგრამ ვუარყავი მეორეჯერაც მასე მოხდა მაგრამ ახლა რაც არ უნდა მოხდეს მინდა დავძლიო ჩემი სიამაყე...მინდა მივიღო ჯილდოდ მასთან ყოფნა იმიტომ რომ მიყვარს მთელი სულით,გულით და გონებით -კატო შენი ბავშვები არიან კართან ორი წუთი გამოვიდესო (მითხრა მათემატიკის მასწავლებელმა რომელიც სამასწავლებლოდან გადიოდა...დღეს მთელი დღე ცუდ გუნებაზე ვიყავი რატომ არვიცი გული ამოვარდნაზე მქონდა...ავდექი დანაღვლიანებულმა და სამასწავლებლოდან გავედი იქ კი კართან ატუზული ბავშვები დამხვდნენ...) -კატო მასწ მთელი დღეა ჩვენთან არ შემოსულხართ ხომ მშვიდობაა?(მეკითხება ლიზი...მე ვუღიმი და კლასისკენ მივდივარ მათაც ვანიშნებ გამომყვნენ...კლასში შევდივარ და მასწავლებლის მაგიდასთან ვჯდები ისინიც ჩემს გარშემო იკრიბებიან...) -კი ბავშვებო მშვიდობაა მაგრამ მთელი დღეა ცოტა შეუძლოდ ვარ და... -მას ვიცით რაღაც გაწუხებთ შეგიძლიათ გვითხრათ -არაფერი ბავშვებო უბრალოდ ისეთი შეგრძნება მაქვს რომ...რომ... -რაღაც ცუდი უნდა მოხდეს (დაამთავრა საბამ და შემომხედა) ვიცი ეგ შეგრძნება ერთხელ მეც ვიყავი მაგ მდგომარეობაში... ცოტახანი დუმილი ჩამოწვა...ეს დუმილი კი ზარის ხმამ დაარღვია...რადგან ბავშვებს ახლა ჩემი გაკვეთილი ჰქონდათ...თავისუფალი გაკვეთილიათქო გამოვაცხადე...ისინიც ცდილობდნენ რამენაირად გავემხიარულებინე...და გამოუვიდათ კიდეც ცოტახნით ყველაფერი დამავიწყდა სანამ ჩემმა ტელეფონმა არ დარეკა მამა იყო...ბავშვებს ბოდიში მოვუხადე და ვუპასუხე...) -გისმენ მა მოხდა რამე? -კი შვილო მაგრამ არ ინერვიულო გთხოვ...მიშო ავარიაში მოყვა ახლა ოპერაციას უკეთებენ რთული მდგომარეობაა...ეცადე რამენაირად ეკატერინეს შეაპარო და საავადმყოფოში მოდით ჩვენ აქ ვართ (ჩამომირაკრაკა მამაჩემმა მე კი გაშეშებული ვიდექი და კედელს ვუყურებდი...რამდენიმე ცრემლი ჩამომიგორდა თვალებიდან, ხელის კანკალით გავთიშე ტელეფონი და მაგიდაზე დავდე...თავი ხელებში ჩავრგე...საბა მომვარდა...არვიცოდი რა მექნა...თავი ავწიე და საბას ხელი მოვხვიე) თავი 7 12 მარტი -საბუ...ხომიცი ძლიერი უნდა იყო შენ მაინც და უნდა დამეხმარო -ნუმაშინებ რამოხდა? -ეკატერინეს უნდა შევაპაროთ...ბიძაშენი ავარიაში მოყვა ძალიან რთულ მდგომარეობაშია ახლა ოპერაციას უკეთებენ... (გაფითრდა...არვიცოდი რა მექნა...მერე კი მომეხვია...ბავშვები გვაკვირდებოდნენ და არიცოდნენ რა ექნათ ...ქეთიმ წყალი მომიტანა...ცოტა მოვფხიზლდი და ბავშვებს ვუთხარი რომ შეეძლოთ სახლში წასულიყვნენ მე საბა და ქეთი კი ეკატერინეს კაბინეტისკენ წავედით...ძალიან რთული იქნება მაგრამ რა გაეწყობა...ეკატერინეს ვუთხარი წამოდი რაღაც საქმე მაქვს მეთქი და ისე მივიტყუე საავადმყოფოში ...იქ კი შევაპარეთ ეს ამბავი მართალია ისტერიკები არ აუტეხია მაგრამ ტიროდა მთელი დღე...როგორც იქნა დასრულდა ოპერაცია...ექიმმა გვითხრა რომ გაურკვეველ მდგომარეობაში იყო მიშო...შეიძლება 2 საათში,2 დღეში და თუნდაც 2 თვეში გაეხილა თალები...ყველნი განადგურებულები ვიყავით...არვიმჩნევდი არაფერს მაგრამ ვინ თუ არა საბა იყო ჩემს გვერდით რომელმაც იცოდა ზუსტად რასაც ვგრძნობდი.ბავშვი და ასეთი გამგები პირველად ვნახე ცხოვრებაში...და ზუსტად მაშინ როცა მიშო ასეთ მდგომარეობაში იყო მე კი ღამეებს ტირილში ვათენებდი ჩემს თავს გამოვუტყდი რომ არავინ მინდოდა გვერდით გარდა მიშოსა...სკოლაში ჩვეულებრივად დავდიოდით და განვაგრძობდით ჩვეულ ყოველდღიურ რუტინას მაგრამ იცით რამ ჩამაგდო შოკში? როცა 12 მარტს ჩემმა ტელეფონმა დარეკა და მამამ მაცნობა რომ მიშო გონს მოვიდა...12 წლის წინ ამ დღეს წავიდა ჩემგან მაგრამ ახლა ზუსტად იმავე დღეს დამიბრუნდა ჩემი მწვანეთვალება... სამასწავლებლოში ვიყავი და როგორც კი ზარი დაირეკა ჩემი ბავშვებისკენ გავექანე...არც კი ვაცადე ქართულის მასწს საყვედურის თქმა დაესრულებინა ჩემს ბავშვებზე ისე შევქანდი ოთახში და საბასთან მივედი...როცა გაიგო ახალი ამბავი სიხარულისგან იმხელაზე შეჰყვირა კლასში შემოვარდნენ მასწავლებლები და არა მარტო რა ხდებაო...და აი ასე დამიბრუნდა ჩემი მწვანეღვალება და გამოისყიდა ის დანაშაული რომელიც 12 წლის წინ ამავე დღეს ჩაიდინა...მისი გამოფხიზლება კარგი მაგრამ საავადმყოფოდან გამოწერა კიდევ ცალკე ამბავი იყო...რესტორნები და ერთი კვირა ქეიფი როგორც ქართველებმა იციან ხოლმე...ამ ამბების შემდეგ დავუახლოვდი მიშოს საგრძნობლად...სულ ვღადაობდი როგორ იბუტებოდა როცა ვეუნბებოდი საერთოდ არ ვნერვიულობდი შენს გამო თქო...გადიოდა დრო მე და მიშოს ურთიერთობა გვქონდა მაგრამ ამ ურთიერთობას სახელს არცერთი ვარქმევდით...ვიყავით ისე როგორც ჩვეულებრივი შეყვარებულები მაგრამ ერთმანეთიათვის მიყვარხარ,ჩემი ცხოვრებახარ და მსგავსი არ გვქონდა ნათქვამი... იყო ეჭვიანობები,წაკამათებები და ასე შემდეგ...მაგრამ სერიოზული რამ არასდროს...არავინ იცოდა ჩვენს ურთიერთობაზე გარდა ნინოსა და ვატოსა და მიშოს ძმაკაცების სანდროსა და დათოსი... სანდრო,დათო,ნინო,ვატო,მე და მიშო სულ ერთად ვიყავით...ბიჭები სულ გვაღადავებდნენ როგორი გაურკვევლებიც თქვენ ხართ ისეთივე ურთიერთობა გაქვთ თქვენცო...6 თვე იყო გასული ამ ამბებიდან...ბავშვები ექსკურსიაზე სამცხე-ჯავახეთში მყავდა დაპირებისამებრ...გამოცდა ჩემს საგანში ჰქონდათ და ისე კარგად ჩააბარა ყველამ ეკატერინემ აღფრთოვანებულმა შეჰკივლა ვინ ხარ შენ რატომ გადამრიე ადამიანიო (რათქმაუნდა კარგი გაგებით????)...და აი ასე მოაწია სკოლის დასაწყისსმა...აწ უკვე მეცხრე კლასის დამრიგებლის სტატუსით მივდიოდი სკოლაში და ჭკუაზე არ ვიყავი...11 სექტემბერი იყო...მამა,ლექსო ბიძია და ზურა ბიძია მათი ოჯახებითურთ მიწვეული იყო რაღაც წვეულებაზე...მე უარი ვთქვი წასვლაზე იმიტომ რომ ძალიან მეზარებოდა...დედამ დიდხანს მეწუწუნა და დამითანხმა კიდეც... კარგით ხო მოგატყუეთ...ბევრი მეწუწუნა და ვერაფრით დამითანხმა ამიტომ დავრჩი პიჟამას შარვალი ჩავიცვი და ასევე პიჟამა მაისური ...მდივანზე წამოვწექი ტკბილეულობა დავიდე დიდი ჯამით და ტელევიზორში სპანჯბობის ყურებას შევუდექი...ალბათ გაგიკვირდებათ ამხელა მასწავლებელი ქალია და რა სპანჯბობიო მაგრამ რა ვქნა 2 წლის ბავშვის ჭკუა მაქვს???? კარზე ზარია...უფ რა... გავაღე და... -მიშო? -გამარჯობა კატუს... -მოიცა წვეულებაზე არ წახვედი? -არა არ წავედი რადგან ერთი საქმე მქონდა მოსაგვარებელი და... -და მერე... -მერე ეს... (მითხრა და მაკოცა...ნუ როგორც ჩანს ჩემი სიამაყე დიდი ხანია წავიდა დასაძინებლად ამიტომ მეც ავყევი...ცოტახანში მომშორდა და შუბლი შუბლზე მომადო თან ჩამჩურჩულა) -მიყვარხარ კატუს... და ვიგრძენი მისი თბილი ბაგეები ჩემს ტუჩებზე...ისე მკოცნიდა საერთოდ მოვწყდი ამ სამყაროს და გავითიშე...ხელები წელზე მომხვია... მეც ავყევი კოცნაში და ორივე ხელი კისრის გარშემო შემოვაწყვე და მტევნით კეფაზე მოვეფერე...ამან გამოიწვია ...ნელა ამწია...მეც ფეხები წელზე მოვხვიე...ის საწოლისკენ დაიძრა და ფრთხილად გადამაწვინა... შევაჩერე და ამოვიჩურჩულე -მეც მიყვარხარ...ვგიჟდები შენზე...მიყვარხარ უაზროდ და უზომოდ... ისევ დამეძგერა ტუჩებზე...მონდომებით კოცნიდა ხან ზედა ხან ქვედა ბაგეებს მე კი ამ საქმეში გამოუცდელი სრულებით მას მივნდობოდი...ხელები მაისურის ქვეშ შემიცურა და მუცლიდან ნელ-ნელა მკერდისკენ დაიძრა...იქამდე რომ მიაღწია დავინახე როგორ აენთო თვალები...ბიუსჰალტერი არ მეცვა ამან კი სულ გაახელა...უფრო გაშმაგებით დაიწყო კოცნა... მაისურიც ნელ-ნელა მომაშორა...მეც დავავლე ხელი მისი მაისურის ბოლოებს და 2 წამში მასაც ჩემი ზედის ბედი ეწია...ორივე ისე ვიყავით ალერსში გართული შემოსასვლელი კარის ხმა ვერც კი გავიგეთ...ამჯერად მიშოს ბაგეებმა ჩემს კისერში გადაინაცვლა...ნელა მიტოვებდა სველ კოცნებს და ისე რომ არ ველოდი კანის წოვა დაიწყო რის გამოც წამოვიკვნესე ხოლო როცა მოულოდნელად მიკბინა ამას ჩემი წამოყვირება მოყვა...მიშომ ოდნავ ჩაიცინა და გააგრძელა თავისი ,,საქმე" როცა ოთახის კარზე კაკუნი გაისმა...შევხტი არ ველოდი...არცერთი ველოდით...გაფართოებული თვალებით ვუყურებდი...თმააბურძგლულ,წელსზემოთ შიშველ მიშოს რომელიც ღმად სუნთქავდა...წარმოდგენაც არ მინდა რასანახავები ვიქნებოდით ახლა... -კატო მა ოთახში ხარ?(მომესმა მამაჩემის ხმა და გულმა ისე დაიწყო ფეთქვა ლამის ამოვარდა...) თავი 7 წვეულება -ერთიწუთი მა არ მაცვია (გავძახე ანერვიულებულმა და მიშოს სააბაზანოსკენ ვუბიძგე...მანაც სწრაფად აიღო თავისი მაისური და აბაზანაში შევიდა) მეც გადავიცვი ჩემი მაისური თმები დავიწყვე და კარი გავაღე...კარს უკან მომღიმარი მამაჩემი მელოდა... -გისმენ მა რამე მოხდა? ახლა წვეულებაზე არ უნდა იყო? -დედაშენმა დაიჟინა აუცილებლად წამოვიდესო...ამიტომ გზიდან დავბრუნდი... -კაი მაშინ მაქ დამელოდე მა და მალე გამოვალ... -კაი მიდი გავუღიმე და ოთახში შევედი...სააბაზანოში შევედი სადაც მცქმუტავი მიშო მელოდა... -რაო პატარავ (მითხრა და მაშინვე ტუჩებზე დამაცხრა) -აუ მიშ...კი კაია ასე მაგრამ აუცილებლად უნდა წამოხვიდე წვეულებაზეო აიჩემა დედამ... -აუ ამათმა კიდე ხო გაა*რა*ეს რა (ამოიბუზღუნა და ისევ მეძგერა ბაგეებზე...არც წვეულება გაგვახსენდებოდა და არც მეორე ოთახში მყოფი მამა და ისევ გადავინაცვლებდით სხვა სამყაროში რომ არა მიშოს ტელეფონი...ერთი ამოიბუზღუნა მომშორდა და უპასუხა...ეკატერინე იყო...საუბარი რომ დაასრულა ვკითხე) -რა გითხრა?(პასუხის გაცემა არ დასცალდა მამამ მომიკაკუნა კარზე მე კი გული შემიქანდა) -ხო მა... -მა მიშოც მოდის თურმე და დედაშენმა ერთად მოვიდნენო და მე წავედი და მალე გელოდებით იცოდე (მითხრა და ვიგრძენი გაეღიმა...ეს რაიყო ახლა) -კაი მა მიდი და მოვალ მალე... გავიგონე როგორ მიიხურა მამამ გასასვლელი კარი... -კაი მივხვდი რაც უნდოდა...წადი ახლა მიდი ჩაიცვი და მალე გამო (ვეუბნებოდი მიშოს და თან შიგადაშიგ ვკოცნიდი) -აუ ხო არ დაგაყენებენ რა ადამიანს იქნებ რას აკეთებ... (გადაიხარხარა მიშომ და ეშმაკურად აათამაშა წარბები) -დედა რა იდიოტი მყავხარ(ვუთხარი და მეც გამეცინა...თან კარისკენ ვუბიძგე...) -მიდი და იცი რაები ჩაიცვი?ესეიგი შავი ჯინსი და შენი თეთრი პერანგი ოღონდ საყელო აიჩეჩე იცოდე... -კაი პატარავ მიდი შენც ჩაიცვი (მე ვაკოცე გამოვბრუნდი მან კი საჯდომზე წამომარტყა) -ეიიი (ხელი მივარტყი მოჩვენებითი გაბრაზებით ის კი კარისკენ წავიდა გამოაღო...ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზავნა და თავისი სახლოსკენ გაეშურა...) შხაპი მივიღე და სხვა პროცედურებიც ჩავიტარე...კაბა ჩავიცვი რომელიც მუხლს ოდნავ აცდენილი იყო და ოდნავ ჩახსნილი,ბრეტელები ჰქონდა და შინდისფერი იყო...ასევე ჩავიცვი შინდისფერი მაღლები...ოდნავ მაკიაჟი,თმები ჩამოვივარცხნე და მზადვარ... მალევე მომიკაკუნა მიშომაც სახლის კარზე -კატო -მოვდივარ (გავძახე და ჩანთა ავიღე... კარი რომ გავაღე წავაწყდი მიშოს გაფართოებულ თვალებს) -ნეტა ახლა წასასვლელები არ ვიყოთ (მეუბნებოდა ხრინწიანი ხმით და თან თვალებს ჩემს სხეულზე დააცოცებდა) -კაი ახლა წამო ეგ მერე(ვუთხარი და ვაკოცე) -პატარავ შენთვის ჯობია ნუ მახელებ... (ჩაიდუდღუნა...მე კიდევ ვაკოცე)დღეს ყველაზე ლამაზი შეყვარებული მეყოლება მე...იცოდე გვერდიდან არ მომშორდე -კარგი...მიშ!(დავუძახე გამომწვევად და თანპერანგის ღილებზე დავუწყე თამაში...თან გულში ვხარხარებდი) -გისმენ პატარავ (მითხრა ღიმილით) -მაკოცებ (ეს რომ ვთქვი თან თავი დაბლა მქონდა ჩაწეული და თვალებით მაღლა ვიყურებოდი...არა იმიტომ რომ მრცხვებოდა არამედ მის გამოწვევას ვცდილობდი...მიმიხვდა) -მოდი აქ შენ პატარა მაიმუნო... (მითხრა და ისე მიმიკრა ვეღარ ვსუნთქავდი...მკოცნიდა გაშმაგებით ჰაერი რომ აღარ გვეყო ჩემგან განსხვავებით მიხვდა და მომშორდა) -ახლა წავედით (ვთქვი ნასიამოვნებმა და ჭიშკარი გავაღე...მიშო უკან მომყვებოდა გავიგონე მისი სიცილი და რომ წარმოვიდგინე მისი ნაჩხვლეტები ლოყაზე გამაკანკალა იმდენად მომინდა მათ შევხებოდი...) -ქალბატონო(მითხრა მიშომ და თავი დამიკრა მას შემდეგ რაც კარი გააღო) -მიშ! -გისმენ -მოიწი (ვუთხარი და თითები მისი ტუჩებისკენ წავიღე) -რახდება? -ჩემი ტუჩსაცხის კვალი გეტყობა (ვუთხარი და ტუჩები გავუსუფთავე) -კარგი წავიდეთ და აღარ დაილაპარაკო თორემ ჭკუიდან გადამიყვან მერე მე ვეღარ მოვითმენ და... -და..? (ვუთხარი და ეშმაკურად შევხედე) -გირჩევ გაჩერდე ბოლო გაფრთხილებაა(მასაც ეშმაკურად აუციმციმდა თვალები) -გზას უყურე თორე ავიჩეხებით (ჩავჩურჩულე ყურში ...მისმა დაბურძგლულმა კანმაც არ დააყოვნა) -მიყვარხარ პატარავ -მეც მიყვარხარ მიშ (ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე) მალევე მივედით რესტორანში სადაც წვეულება იყო...ერთად შევედით და წამსვე მივიქციეთ საზოგადოების ყურადღება...თვალები ორივემ ერთად ავატრიალეთ რაზეც სიცილი აგვიტყდა ჩვენც და ჩვენს ოჯახის წევრებსაც რომლებიც ხელს გვიქნევდნენ აქეთ მოდითო...იმ მაგიდისკენ წავედი სადაც მთელი ჩვენი ოჯახი იდგა... -ღმერთმა გამრავლოთ (დავიჩურჩულე და მიშოს გავხედე რომელიც სიცილის შეკავებას ცდილობდა) -ბავშვებო რაკარგია რომ მოხვედით გელოდებოდით (თბილად გაგვიღიმა ეკატერინემ მეც ღიმილით ვუპასუხე) -აბა?(ვიკითხე და ოჯახა მივაშტერდი) -რა აბა (გამიღიმა ლუკამ) -რას იკრიჭები ყველის ვაჭარივით (დავუჩურჩულე და ისევ გაღიმება მივიღე პასუხად) -რა აბა და რატო დაგვიბარეთ ასე საჩქაროდ?(იკითხა მიშომ ჩემს მაგივრად) -ვიღაცეები უნდა გაგაცნოდ (უპასუხა დედაჩემმა...მე და მიშომ კი ერთმანეთს გავხედეთ და ცოტა გვაკლდა არ ჩავბჟირებულიყავით რადგან მივხვდით მათ ჩანაფიქრს...ვიღაცეებს გვირიგებდნენ) -არაა საჭირო (ვთქვით მე და მიშომ ერთდროულად რაზეც კიდევ გაგვეცინა) -რაა?(განაცხადეს დაბნეულებმა) -არაა საჭირო ვიღაცეების გარიგება თქო...ნუ უარყოფთ მიხვდით... (ვუთხარი და გამეღიმა) -კაი რა დედა შენ 25 წლის ხარ მიშო 26 დრო არაა ოჯახზე იფიქროთ რომელიმემ?აქ ნახე რამდენი კაი ბიჭები და გოგოები არიან მიდით და გაიცანით...აი ის ბიჭი მაგალითად ჩემი კლასელის შვილია ძალიან კარგი ბიჭია... -დედა... -ან აი ის გოგო ნახე მიშო..ის ლექსოს კლასელის ძმიშვილია -დედა (ვცდილობდი გამეჩუმებინა მაგრამ არა ვის ჯერა ან ვინ გისმენს) -ან აი ... -დედა გაჩერდი (ძლივს გავაჩუმე) არ მჭირდება ვინმეს გარიგება -ისევე როგორც მე (ჩამეჭრა მიშო) -გარდა ამისა... (დავიმორცხვე და ლოყები შემეფარკლა...ნინომ სიცილი დაიწყო და ვატო და მიშოც აიყოლა...ნინომ და ვატომ ხომ იცოდნენ ჩემზე და მიშოზე) -რაა?(წამოიყვირა ლუკამ)შეყვარებული გყავს?არმჯერა რომ კიდევ ვინმე შეგიყვარდა შენი მწვანეთვალებას შემდეგ (ამაზე ისევ ჩაიფხუკუნეს...უფროსები ღიმილით მიცქერდნენ)მიშოს მოვკიდე ხელი და საცეკვაო დარბაზისკენ წავიყვანე თან ლუკას მივაძახე) -ნუ დაიჯერებ არაა საჭირო იმიტომ რომ მე ის ვიპოვნე...(ამაზე ყველამ პირი დააღო მიშოს ჩაეღიმა...მე მას ხელები მოვხვიე და მივეხუტე ნელა დავიწყეთ მოძრაობა მშვიდ მუსიკაზე...თან მეჩურჩულებოდა თუ როგორ ვუყვარდი...მეც მონუსხული ვუსმენდი...) -ჩემი მწვანეთვალება...მიყარხარ (ვუთხარი და კისერში ვაკოცე...შეაკანკალა მე კი გამეღიმა) -მეც მიყვარხარ ჩემო პატარა...(მითხრა თავი კისერში ჩარგო და ჩემი სურნელი შეისუნთქა)ჩემი გემრიელი გოგო ხარ შენ (მითხრა და უფრო მიმიკრა...,,ვცეკვავდით" როდესაც ჩვენს უკან ჩაახველეს...მივიხედეთ საბა იყო...უფ ამოვისუნთქე...საბა გაღიმებული გვიყურებდა) -არა კაცო საიდან მოვიტანე არ გიყვართ ერთმანეთი,არც მოგწონთ,არც ერთად ხართ უბრალოდ ახლა სიყვარულს ეფიცებით ერთმანეთს...კარგი რა კატო თუ მასწავლებელო კარგით მოიცა თუ ბიცოლა?(დამპლურად გაგვიღიმა საბამ...მე ერთი ვუთაქე) -შეხედე რა 14 წლის ღლაპია და რა აზრები აწუხებს რა (ამბობდა მიშო ხელების ქნევით) -მოიცა რა ბიძია მაცადე გიყუროთ რა საყვარლები ხართ... -აუ საბუ არავისთან ართქვა რა ჯერ იყოს ასე როგორც არის კაი? -კაი ბიცო (გამეკრიჭა და ელვის სისწრაფით მოსწყდა ადგილს) თავი 9 სიუპრიზი მე ისევ მიშოს მივეხუტე ასე ვცეკვავდით კაი ხანი და ათას თემას განვიხილავდით,ვიცინოდით... მაგიდასთან რომ მივედით ყველა ეჭვის თვალით გვიყურებდა ჩვენ ორს...წამოვიდა კითხვები მას შემდეგ რაც მხოლოდ მე,ნინო,ლილე (მიშოს და) და დედაჩვენები დავრჩით მაგიდასთან) -კატო (დამიძახა ეკატერინემ და ფიქრებიდან გამომიყვანა...იცით რა ფიქრებიდან...უფ...უკვე ვფიქრობდი რას დავარქმევდით მე და მიშო შვილებს):დდდ -გისმენთ (გავუღიმე სადედამთილოს) -როგორც ვხედავ შენ და მიშო ახლოს ხართ... -კი ახლოს ვართ (ვუთხარი და გავუღიმე) -მოკლედ მინდა დამეხმარო მისთვის გოგოს არჩევაში(კინაღამ გავიგუდე ისე მინდოდა გადახარხარება...მგონი სახეზეც დამეტყო სიწითლე) -დიახ დაგეხმარებით (ვუთხარი და გავუღიმე თან ტელეფონი ამოვიღე და მწვანეთვალებას მივწერე) *სიხარულო გოგო უნდა აგირჩიო დედაშენის დავალებით და ვინმეზე ხოარ ფიქრობ????????? *არვიცი მგონი არის ერთი...ყველას და ყველაფერს რომ მირჩევნია...რას იტყვი????? *რავიცი რავიცი...ეს გოგო კია თანახმა მაგრამ სხვები? *სხვების დედაც...პატარავ ერთი შემოთავაზება მაქვს *გისმენ სიხარულო... *წამო გავიპაროთ...ან ვითომ მოგიტაცე...სვანეთში დავაწვეთ ჯვარი დავიწეროთ და მერე ვუთხრათ სხვებს...აბა? *წამო...???? არც დავფიქრებულვარ ისე ვუთხარი მაგამ არც ერთი წუთით არ მინანია... -ნუ ღელავ დედა. მალე სახლში შენი შვილი ცოლიანი დაბრუნდება...გპირდები (უთხრა მიშომ და გადაიხარხარა) -იმედია იმედია -მე ცოტახნით ჰაერზე გავალ და მალევე დავბრუნდები... (ვუთხარი და ისე რომ პასუხს არც კი დავლოდებივარ რესტორნიდან გავაბიჯე) რესტორნის გასასვლელთან დამხვდა მიშო რომელსაც ტაქსი გაეჩერებინა... -თქვენს შემდეგ ქალბატონო (მითხრა მაკოცა და მანქანაში შემიშვა მალევე თვითონაც გვერდით მომიჯდა... გეგმები დავაწყვეთ) -კატუს ახლა მე გიორგის დავურეკავ და შენ ელენეს და მოგვარებული იქნება ყველაფერი ხელს მოვაწერთ და დავაწვებით სვანეთში... -კაი სიხ...მაგრამ სანდროს და დათოს არ ეწყინებათ? -მართალი ხარ მათაც ვეტყვი და წამოვიდნენ -აჰამ ეგრე სჯობს ყველაფერი მოაგვარეს ხელიც მოაწერეს და კანონიერად უკვე იყვნენ ცოლქმარი მხოლოდ ჯვარს დაიწერდნენ ხვალ და მორჩა -იქ ჩემი ბებო და ბაბუ ცხოვრობენ...დღეს ჩავალთ ყველაფერს ვეტყვით და ხვალვე დავიწეროთ ჯვარი კაი? -კაი (გავუღიმე და ხელზე ვაკოცე...ტაქსის მძღოლი ღიმილიანი სახით გვაკვირდებოდა სარკიდან...) -მიყვარხარ (ვუჩურჩულე მიშოს) -მეც მიყვარხარ პატარავ (თვითონაც ჩამჩურჩულა და ყურთან ახლოს მაკოცა...გამაჟრიალა ჩემს რეაქციაზე კი გაეღიმა) სანეთს რომ მივუახლოვდით უკვე იგრძნობოდა იქაური სუსხი...მალევე გაჩერდა ტაქსი დიდი სახლის წინ სახლში შუქები მოჩანდა...სწრაფად დავემშვიდობეთ ტაქსის მძღოლს და მიშომ ეზოსკენ გამაქანა თან მეხვეოდა რადგან საშინელი სიცივე იყო მე კი ბრეტელები მეცვა...ეზოში რომ შევედით მიშომ დაიძახა -ნანუკა!დამიანე! დავინახე როგორ გაუღო კარი და იქიდან საყვარელმა ქალმა გამოაბიჯა... -დედა ვინმოსულა...ჩემი მიშო...ვაიმე ბებია რა ქარმა გადმოგაგდო (ქოთქოთებდა ნანუკა ბებო და თან მიშოს ეხვეოდა...მალევე გამოჩნდა კარში მაღალი კაცი მკაცრი შესახედაობით...) -გამარჯობა ბაბუ (ხელი ჩამოართვა მიშომ დამიაანეს...შემდეგ ჩემთან მოვიდა ხელები მომხვია და თქვა) -ბებო,ბაბუ გაიცანით ჩემი საცოლე კატო მაჩაბელი...გამოვიპარეთ და ხვალ დავიწერთ ჯვარს აქვე ტაძარში -დედა რას მევესწარი მოდი შვილო შემოგხედო რაკაი გოგო ხარ გენაცვალე შენ...ვაიმე ამაზე უკეთეს რძალს სავნახავთ დამი... (ქოთქოთებდა ნანუკა და თან მეხვეოდა...მე ვუღიმიდი) -ყოჩაღ მიშო კაი არჩევანია (გაისმა დამიანეს მკაცრი ბარიტონი) -ბაბუ იცი ვისი შვილია?(უთხრა მიშომ და კვლავ მომეხვია) -ვისი ბაბუ -ირაკლი მაჩაბელის.. (თქვა და გაღიმებულმა შემომხედა) -ვაიმე შვილო ირაკლის შვილი ხარ შენ?ვაიმე რაკაი გოგოხარ რაკაი ოჯახიდან...ერთად იზრდებოდნენ ზურა და ირაკლი...ხან ჩვენთან იყვნენ ხან თქვენებთან...ვაიმე მეტი არგინდა ბებია დღეს ისე გამახარე...ჰე შემოდით ახლა სახლში დავაცხო ხაჭაპურები... -არშეწუხდეთ ბებო... (ვუთხარი მორიდებით) -რა შეწუხებაა ბებო ასეთი რძალი შემოგვდის ოჯახში და შესაბამისად ხომ უნდა დავხვდეთ შემოდით შემოდით.. Author's pov ასეთი სიხარული იყო იმ დღეს დადეშქელიანების ოჯახში სვანეთში...ზეიმობდნენ ახალი რძალის შემობრძანებას ოჯახში...კატოც უფრო შეეჩვია დამიანესა და ნანუკას და აღარ იყო ისე მორცხვად...იმ დღეს გვიანამდე საუბრობდნენ და მალევე ჩაეძინათ დაღლილებს...აი თბილისში კი...თბილისში ხდებოდა რაც ხდებოდა...წვეულების შემდეგ რომ ვერ ნახეს ვერც მიშო და ვერც კატო იფიქრეს სახლში დაბრუნდნენო მაგრამ გაოცებას საზღვარი არ ქონდა როცა არც მიშო და არც კატო დახვდათ სახლში...აი მერე დაიწყეს რეკვა მაგრამ არცერთი იღებდა ტელეფონს...ყველა მაჩაბელების სახლში იყვნენ შეკრებილები და ელოდებოდნენ რამე ინფორმაციას...მაგრამ არაფერი...11 საათი იქნებოდა ნინოს სმს მოუვიდა გახსნა და კატოსგან იყო რომელიც წერდა *,,ნინო მე და მიშო გავიპარეთ... ????სვანეთში ვართ და ხვალ ჯვარს დავიწერთ...სადღაც 3 საათის წინ ხელი მოვაწერეთ...ჯერ არავის უთხრა ხვალ კი ასე 12 საათისთვის გააგებინე მათაც...აქ რომ ჩამოხვალთ ჩვენ ტაძარში დაგხვდებით და მაშინვე დავიწერთ ჯვარს ...კარგი?" *,,კაი კატუს...ვაიმე როგორ მიხარია ბედნიერებას და სიხარულს გისურვებთ მთელი ცხოვრება აბა თქვენ იცით" *,,მადლობა ნი" ნინომ რომ ეს მიწერა ისეთი აღფრთოვანებული და გახარებული იყო კიარ დადიოდა დადრინავდა...ვატოს და ლუკას დაუძახა და მასთან უხმო აივანზე... -რაიყო ნინიკო?(კითხა ლუკამ ანერვიულებულმა) -ახლა მომისმინეთ კარად რაღაცას გეტყვით მაგრამ ჩვენს შორის დარჩება ხვალამდე კაი?ლუკა გთხოვ... -მიდი თქვი ნინო ხოიცი არაფერს ვიტყვი არა?! -აი ტელეფონი გაუწოდა ...ორივეს გაუდიდდა თვალები როცა სმს წაიკითხეს... -არარსებობს (წამოიძახა ლუკამ მაგრამ არანაირი რეაქცია სახეზე) -ახლა არ თქვა (დაიწყო ვატომ მაგრამ ლუკამ არ დაასრულებინა) -ვაიმე რამაგარია...ვერვიჯერებ (შეჰყვირა ლუკამ და ნინო ააფრიალა ხელში...ნინომ სიცილი დაიწყო...ყველა გამოცვივდა გარეთ) ვერავინ ვერ გაიგო იმ საღამოს სიმართლე მაგრამ დილას დაახლოებით 7 საათზე ლუკა,ნინო და ვატო დადგნენ შეკრებილი ოჯახის წინ და დაიწყეს მათი მონოლოგი -მოკლედ ძვირფასო ოჯახო...თქვენთვის მაქვს წარმოუდგეენელი სიახლე...რომელიც შოკში ჩაგაგდებთ...ესეიგი გუშინ დაახლოებით 11 საათზე ნინოს ტელეფონზე მოუვიდა სმს...დახედა ამ სმს და რას ხედავს...თურმე როგორც ამ სმსდან გავიგეთ გუშინ როცა კატო ,,ჰაერზე გავიდა" ხოლო მიშო ,,მოსაწევად" ისინი ერთად გაპარულან...გაპარულან სვანეთში ახლა არიან ზურა ბიძიას დედ-მამასთან სვანეთში და გამზადებულები გველოდებიან როდის ჩავალთ რომ ჯვარი დაიწერონ... (დაასრულა ლუკამ მონოლოგი და წააწყდა ოჯახის ,,გაშტერებულ"სახეებს) -რა... (დაიწყო ნუცამ მაგრამ ვერ დაამთავრა რადგან ცრემლები წამოუვიდა...ზურა და ირაკლი ჯერ გაშეშებულები უყურებდნენ ერთმანეთს მერე წამოვარდნენ და გადაეხვივნენ ერთმანეთს) -მოდი მძახალო მოგილოცო (სიხარულისგან ყვიროდა ზურა და მას ირაკლიც ყვებოდა) -როგორ არ გვითხრეს (ამბობდა ეკატერინე და ცრემლებიდან იღვრებოდა) -რადროს ეგაა ხალხო მოემზადეთ ჩქარა წავედით სვანეთში (იყვირა ზურამ და ყველამ დაიწყო მზადება მალევე დაადგნენ სვანეთის გზას და ამ ჟრიამულში ვერც კი გაიგეს ისე დაილია გზა) სვანეთში დილა ნანუკას ყვირილით დაიწყო კატო მიშო ადექით ჯვარს იწერთ დღესო... კატო ნანუკას ყვირილისგან შეშინებული წამოვარდა ფეხზე... მიშომ კი თავი ძლივს წამოწია და ძილისგან მოჭუტული თალებით შეხედა კატოს რომელიც დამფრთხალი აცეცებდა თვალებს... -მოდი პატარავ ცოტახანიც რა (თქვა მიშომ და ხელი მოხვია კატოს...კატომაც დადო თავი ბალიშზე და სადაც იყო ჩაეძინებოდა რომ ოთახის კარი შემოგლიჯეს და ისეთი ხმა იყო ორივე შეშინებული წამოვარდა და იატაკზე მოადინეს ზღართანი -ვაიმე წელიიიი (საწყლად ამოიკნავლა კატომ და კარისკენ გაიხედა სადაც მოფხუკუნე ლუკა მათ უკან კი ნუცა და ეკატერინე დაინახეს) -ვაიმე დედიკო (ამოისლუკუნა დაჟეჟილმა მიშომ და ფეხზე წამოიზლაზნა)რაიყო ძალა გერჩის ლუკა? მეთქი მესამე მსოფლიო ომი დაიწყო და გვაფეთქებენ თქო (ამბობდა და თან წელს იზელდა მიშო) -ომი კი არა სად გაგვეპარეთ სიძე ბატონო?რომ მოგვკალით ნერვიულობით? -აბა ეკატერინეს რძალი უნდოდა და ხომ უნდა ამესრულებინა სურვილი საყვარელი დედიკოსთვის (გადაიხარხარა მიშომ) -შე მაიმუნო...თქვე ცანცარებო გაგვიხეთქეთ გული არ უნდა გეთქვათ რამე?(ქოთქოთებდა ნუცა) -რა უნდა გვეთქვა დედა გავიპარეთ და იცოდეთ თქო?(ჩაიფხუკუნა კატომ) -აჰამ არგინდათ ჯერ სხვებმა რო გაიგონ ხო?!(ოთახში შემოვიდა წარბაწეული საბა და კატოს სიტყვები გაიმეორა) -კაი რა საბუ ისე უცებ გადაწყდა ჩვენც ვერ მივხვდით როგორ ამოვყავით თავი სვანეთში... -არაუშავს კატო ,მასწავლებელო, ბიცოლა რომელი დაგიძახო?(ეშმაკურად აუთამაშა წარბები საბამ) -რომელიც შენ გინდა(უთხრა კატომ და კოცნა გაუგზავნა) მალევე მოემზადნენ და ქვევით ჩავიდნენ ზურა და ირაკლი ქვემოთ შეკრული წარბებით დადიოდნენ რაღაც ჩაიფიქრეს და თქვეს დროა სამაგიერო გადავუხადოთ იმისთვის რომ ჩვენ გვანერვიულესო... კატომ რომ ასეთ მდგომარეობაში დაინახა მამამისი გული ამოუვარდა საგულედან... ირაკლიმ წარბები შეკრა და თქვა -ეს ყველაფერი რას ნიშნავს?გისმენ კატო...ან შენ მიშო რატომ გააკეთეთ ასეთი რამ?ან რატომ არ გვკითხეთ იქნებ ნებას არ გრთავდით? -მამა... -არა კატო ახლა კარგად მომისმინე...მე და რეზო ბავშვიბიდან ერთად რომ ვიზრდებოდით ეს ორივემ კარგად იცით... -მთელი ბავშვობა ძმებივით ვიყავით და წესით ჩვენი შვილებიც ასე უნდა ყოფილიყვნენ (გააგრძელა რეზომ) მაგრამ რადგან პირიქით მოხდა ყველაფერი დროა გითხრათ... (ორივემ გახსნა შეკრული წარბები და გაიღიმეს) -სულ გვინდოდა რომ ჩვენი შვილებიდან წყვილი დამდგარიყო(ორივემ ერთად თქვეს და ყველანი აიყოლიეს სიცილში როცა მიშოს და კატოს ფერმკრთალი სახეები დაინახეს) -კარგი რა მამა გული გაგვიხეთქე (წაიბუზღუნა კატომ და ირაკლის მოეხვია...შემდეგ ზურასთან მივიდა და გადაეხვია) -აბა არ წავედით?ყველაფერი მზადაა სიძე პატარძლის გარდა (თქვა დამიანემ ჩვეული სიდინჯით და მიშოს ხელი დაუტყაპუნა მხარზე) -კარგი აბა წავედით... თავი 10 ჯვრისწერა და ქორწილი სვანეთში მიშო ჩოხით შეიმოსა ხოლო კატო ტრადიციული სვანური საქორწინო კაბით რომელიც ნუცას ეკუთვნოდა...მალევე დაადგნენ ეკლესიის გზას...ჯვარიც დაიწერეს და უკვე კანონიერად ცოლ-ქმარი წავიდნენ სახლში სადაც ნანუკას მიერ გაშლილი სუფრა დახვდებოდათ რომელსაც ,,ჩიტის რძეც არ აკლდა" როგორც იტყვიან ხოლმე...აი აქ წავიდა სადღეგრძელოები, მილოცვები. ღამის 12 საათი იყო უკვე ყველა საკმაოდ შეზარხოშებული იყო...მიშოს გარდა...მხოლოდ 2 ჭიქა ჰქონდა დანალევი...მალევე დაავლო კატოს ხელი და ოთახში ,,ააპორწიალა" მთელი ამ სიტყვის მნიშვნელობით...კატოც დიდი სიამოვნებითა და სიყვარულით უყურებდა მამაკაცს რომელიც კარებს საკეტით კეტავდა... -კატუს (დაუძახა მიშომ და შუბლი შუბლზე მიადო) -გისმენ მიშ! -მიყვარხარ ჩემო ლამაზო! -მეც მიყვარხარ ჩემო ერთადერთო... ეს უთხრა თუ არა მიშო სულმოუთქელად დაეძგერა კატოს ბაგეებს და გაშმაგებით კოცნიდა...მალევე მოაშორა თხელი მატერია სხეულიდან კატოს და თვითონაც ვერ მიხვდა როგორ შემოეძარცვათ ორივეს ტანისმოსი და როგორ აღმოჩნდნენ საწოლზე...გაშმაგებით კოცნიდა მიშო კატოს...ჯერ კისერი დაუკოცნა,მერე ლავიწები,იქედან მკერდზე ჩავიდა და მაგრად მოუჭირა ხელი თან კი ძუძუს თავების წვალება დაუწყო,ჯერ თითებით შემდეგ კი კბილებით და სულ გააგიჟა ისედაც გახელებული ქალი...ნელ-ნელა ჩაუყვა კოცნებით ქალის სხეულს და თან მთელი გულის ყურით უსმენდა ხმებს რომელსაც მისი საყვარელი ქალი გამოსცემდა...მალევე გააერთიანეს მათი სხეულები და აუსრულეს ამდენ ხნიანი სულისა და ხორცის წადილი...მიშო ბედნიერი იყო რომ ის ქალი რომელიც მკლავებში ადნებოდა სულით ხორცამდე მისი იყო...კატო კი უბრალოდ მიშოთი ბედნიერდებოდა...იმ საღამოს ოთახში გახშირებული სუნთქვის და სხადასხვა ამოძახილების გარდა არაფერი ისმოდა...იყვნენ მხოლოდ მიშო და კატო...კატო და მიშო...მხოლოდ ისინი და მათი გულები რომელბიც საგულეში ძლივსღა ეტეოდნენ... დილით თალები რომ გაახილა წააწყდა საყვარელ მამაკაცს რომელიც მშვიდად ფშვინავდა და გული მშვიდად აუდ ჩაუდიოდა...დიდხანს უყურებდა და მოაწვა საშინელი სურვილი იმისა რომ შეხებოდა და მთელი სახე დაეკოცნა...საშინელი სურვილი ქონდა იმისა რომ კვლავ დაენახა მისი ჭაობისფერი თვალები მუდამ რომ ციმციმებდნენ...ამიტომ მის სახესთან მიიწია და ნელა დაუწყო კოცნა...მთელი სახე დაუკოცნა და ტუჩების ჯერი რომ დადგა ვერც კი გაიაზრა როგორ აღმოჩნდა მიშოს სხეულის ქვეშ...შეხედა და გაეღიმა როცა მიშოს აციმციმებული თვალები დაინახა... -დილამშვიდობისა პატარავ... -დილამშვიდობისა მწვანეთვალებავ -აწი ყოველ დილით ისე გამაღვიძებ როგორც ამ დილით იმედი მაქვს -ყოველ დილით გპირდები ქმარუკა... -კარგი ცოლუკ(უთხრა და ბაგეები დაუკოცნა...მალევე ადგა და ამოიცვა მიშოს სპორტული შარვალი და ასევე გადაიცვა მიშოსივე სპორტული ჰუდი ბიუსჰალტერის გარეშე...კიდევ ერთხელ აკოცა ქმარს და ოთახიდან გავიდა...ქვემოთ რომ ჩავიდა სრული სიჩუმე სუფევდა მისაღებში გავიდა და იქვე მიკრული ფურცელი დაინახა სადაც ეწერა რომ ყველანი თბილისში დაბრუნდნენ ხოლო დამიანე და ნანუკა 2 დღით მათ ახლობლებთან იყვნენ წასულები... სამზარეულოში გავიდა და საუზმის მომზადება დაიწყო...მალევე იგრძნო მიშოს ხელები მუცელზე და გაეღიმა...მიშო კისერში კოცნიდა შიგადაშიგ კი ეკითხებოდა... -სადარიან ყველანი? -ყველანი თბილისში დაბრუნდნენ ხოლო დამიანე და ნანუკა 2 დღით ახლობლებთან არიან წასულებიო -აჰამ ანუ მარტონი ვართ ეს 2 დღე -აჰამ (თქვა კატომ და აკოცა...ისაუზმეს,კატომ მიალაგა ყველაფერი და ისევ საწოლში დაბრუნდა...გვერდით მიუწვა ქმარს და საწოლში ჩაიფუთნა...) -გცივა პატარავ? (კითხა მიშომ და უფრო აეკრა ცოლს რომელიც კანკალებდა) -ჰო გაწვიმდა და თან ძალიან აცივდა...მე კიდევ მიჭირს სიცივის ატანა... -ჰო ცუდია მაგრამ როცა მე გყავარ აქ...მინდოდა დღეს გაგვესეირნა მაგრამ ისეთი მოჟამული ამინდია ჩემდაუნებურად მეძინება... -აჰამ მეც...მაგრამ შენთან ყოფნა მირჩევნია გასეირნებას... -მეც ...პატარავ სკოლაში ორშაბათს მიდიხარ უკვე ხო -ჰო ახალი სასწავლო წელი იწყება და პირველ დღეს აუცილებელია ყველა მასწავლებელი სკოლაში ასე რომ... თან საბუნა ახლა მეცხრეში ხომ გადავიდა და მეორეე წელი დაიწყო რაც მათი დამრიგებელი ვარ...ძალიან გამიჭირდება ალბათ ბავშვების გაშვება...მითუმეტეს საბასი -არაუშავს პატარავ შევეჩვევით თან სახლში ხომ ყოველდღე ნახულობ საბას და აი ბავშვების რა გითხრა (თქვა მიშომ და გადაიხარხარა) -ჩემი სიხარული ხარ მიშ...იცი რომ მაბედნიერებ?! -შენ თუ იცი ისაა საკითხავი (თქვა და კატოს მიეხუტა) -დღეს პარასკევია ასე რომ კვირას დილით წავალთ აქედან და ორშაბათს გავალთ სამსახურებში ორივე ...ზამთრის არდადეგები რომ იქნება სკოლაში შენც ხო დაისვენებ ხოარუნდა იმუშავო...ჰოდა მაშინ წავალთ სადმე თაფლობის თვეზე... უთხრა და თავზე აკოცა კატოს... -როგორც შენ გინდა ჩემო სიცოცხლე... (თქვა კატომ და დაამთქნარა) -მგონი დროა დავიძინოთ არა? -აჰამ (თქვა კატომ თავი გულზე დაადო ქმარს და მალევე გადაეშვა სიზმრების სამყაროში) დაახლოებით 7 საათი იქნებოდა კატოს რომ გამოეღვიძა გვერდით რომ გაიხედა მიშო არ დახვდა ამიტომ დაძახებას აპირებდა მაგრამ ამ დროს მიშო ოთახში შემოვიდა ლანგრით ხელში...კატომ გაიღიმა...მიშოც გაღიმებული მიუახლოვდა თავზე აკოცა და უთხრა - საუზმე ყველაზე მშვენიერი ცოლისთვის... -მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე -მეც მიყვარხარ პატარავ... ერთად ჭამეს მერე კატო ადგა და მიალაგა შემდეგ კი მიშოს გვერდით დაიკავა ადგილი რომელიც ბუხართან იჯდა და კომპიუტერში იქექებოდა -რასაკეთებ მიშ? -რავი დავბოდიალობ... -მართლა?(უთხრა კატომ და ქმარს ოდნავ წამოზრდილ წვერზე გაეთამაშა მიშო მიუხვდა ნამიოკს და კომპიუტერი გვერდით გადადო) -ჰო მართლა...მაგრამ მომბეზრდა და რამე საინტერესოს ხომ არ შემომთავაზებდით?(თქვა მიშომ და ეშმაკურად გაუღიმა) -რავიცი რავიცი ვნახოთ (თქვა კატომ და ფეხზე წამოდგა...მიშოს ჰუდი გაიხადა რომლის შინგნითაც არაფერი ეცვა და გამომწვევად შეხედა თვალებანთებულ მიშოს შემდეგ კი ოთახისკენ დაიძრა...ბიჭი წამოდგა და ხელში აიტაცა საყვარელი ქალი...მჭიდროდ აიკრა სხეულზე და კოცნა დაუწყო თან კიბეებზე ასვლას აგრძელებდა) -როგორ მიყვარს მასე გამომწვევად რომ იქცევი შენ ვერ წარმოიდგენ...ვერ წარმოიდგენ როგორ მაგიჟებ (ამბობდა მიშო და თან საწოლზე წამოგორებულ კატოს კოცნიდა) -ვერწარმოიდგენ როგორ მაგიჟებ...ახლაც არმჯერა რომ ჩემი ხარ და საბოლოოდ დაგისაკუთრე (აგრძელებდა მიშო...კატო კი სიამოვნებისგან გაბრუებული განაბული უსმენდა ქმრის სიტყვებს რომრლსაც კატოს მთელი სხეული დაელაშქრა უკვე თავისი ტუჩებით) -მიყვარხარ (უთხრა კატომ და ტუჩებზე დააცხრა) მერე უკვე თავად მიხვდებით რა მოხდა... თავი 11 1დღის შემდეგ* კატო's pov აი გათენდა კვირა დილაც და ჩვენც თბილისში წავედით...ძლივს ცრემლებით გამოგვემშვიდობა ნანუკა...დამიანე კი ერთხელ გადაგვეხვია ორივეს და ასე გამოხატა სითბო...ახლა უკვე თბილისის დასაწყისში ვართ და თუ არ იქნება ძალიან გადატვურთული მოძრაობა რაშიც ეჭვი მეპარება 15 წუთში სახლში ვიქნებით...და აი ჩემი ეჭვებიც გამართლდა...იმხელა საცობია დღეს თუ გავალთ აქედან არვიცი...მიშომ მანქანა გააჩერა და მე შემომხედა... -კატუს ახლა ჩემთან წავიდეთ მოვეწყოთ ამოვალაგოთ ყველაფერი და მერე შენებთან წავიდეთ ხო? -არა მიშ პირიქით სჯობს თან ჩემს ნივთებსაც წამოვიღებ კაი? -მართალიხარ...შენებსაც ვუთხრათ და საღამოს მოვიდნენ... -აჰამ... -კატუს აქამდე არ მიკითხავს...ხომ გინდა ჩემებთან ერად სახლში თუ ცალკე გადავიდეთ გირჩევნია... -არა მიშ ხოარ გაგიჟდი რა ჯობია ოჯახთან ერთად ცხოვრებას... -მართალიხარ პატარავ ... (მითხრა და ხელზე მაკოცა...ზუსტად 15 წუთი ვიდექით ამ საცობში კინაღამ გავგიჟდით...ზუსტად ნახევარ საათში ძლივს მივაღწიეთ ჩემს აწ უკვე ყოფილ სახლში... მართალია 3 კორპუსის იქით იყო მიშოს სახლიც მაგრამ მაინც... კარზე დავაკაკუნეთ და დაველოდეთ როდის შეწყდებოდა ლუკას ყვირილი ვინმემ კარი გააღეთო -ღმერთო რა ეშველება... კარი ლუკას ცოლმა ნათიამ გაგვიღო... -ვაა მიშო კატო? შემოდით... სახლში შევედით ყველა გახარებული იყო ჩვენი მისვლით...რადგან ძალიან დაღლილი ვიყავი და მიშოშას შევატყვე დაღლილობა მალევე ავიღე ჩემი ნივთები და მეორე კორპუსისკენ წავედით სადაც აწ უკვე ქმრის ოჯახი გველოდებოდა... მიშოსთან სახლში რომ მივედით კარზე დაკაკუნება ვერ მოვასწარით ისე გამოგლიჯა საბამ და პირდაპირ ამ სიტყვის მნიშვნელობით შემოგვახტა... -შენ არ ნოგემატება ხო ჭკუა არასდროს (ამოიხავლა ძირს გაგორებულმა მიშომ) -ნწ...ბიცოლა ჩამოსულააა... -კარგი რა ნუმეძახი ბიცოლას თორე თავი რაღაცნაირად ბებერი მგონია... -კაი კაი ვსიო ...რაშვებით აბა -რავი არაფერს სახლში თუ შეგვიშვებ კაი იქნება... -უი ხო მოდით... -გამოდიიით მიშო და კატო მოვიდნენ (იღრიალა საბამ მოულოდნელად რის გამოც შევხტი...მიშოს და საბას კი გაეცინათ...ყველანი გამოვიდნენ ,მივესალმე,გადავკოცნე,ჩავეხუტე...დემეტრემ ამიკლო რძალო,რძალოს ძახილით...) -კატოო... (დამიძახა საბამ) -ჰოუ საბუ რა მოხდა? -ხვალისთვის მზად ხარ? -აუჰ კი...აბა როგორ...ძაან მომენატრნენ ბავშვები.. -ჰოუ...კაი კაი წავედი მე... (ადგა საბა და კარებისკენ მიიძურწებოდა როცა დემეტრეს ხმა გაიგო) -ისა ბავშვებთან გავდივარ... -ყოველდღე ნახულობ მამა ამ შენს კლასელებს? -ნუ...ჰო... -კაი კაი წადი და დავილაპარაკებთ... -წამო გაგაცილო (ვუთხარი და კარისკენ გავყევი) -კატო... (არდავასრულებინე) -მივხვდი და მომიკითხე ქეთუსი...ძალიან მოენატრე თქო უთხარი და ბევრი აკოცე ჩემგან(თვალი ჩავუკარი) -კაი მაგის თქმა არ მჭირდება ისედაც -უხ შენ ვინ ხარ ვინც არ იცის (ვუთხარი ვაკოცე ლოყაზე და გავუშვი...კარი დავკეტე და მისაღებში შევედი...მიშოს თვალებით ვანიშნე სადაც წავიდა საბა და ერთი კარგად გადაიხარხარა...მეც ავყევი) -მაიმუნი(მითხრა და გაიცინა ისე რომ ფოსოები გამოუჩნდა ღმერთო შევჭამ...მასთან მივედი და თავი მხარზე დავადე და თვალები დავხუჭე...მან ხელი მომხვია და შუბლზე მაკოცა...მიყვარს????) -გინდა ოთახში წავიდეთ?გეძინება? -კი რა წამო (ვუთხარი და კიდევ ერთხელ დავამთქნარე...გამიღიმა და ოთახისკენ წამოყვანა...ტანსაცმელიდან პიჟამას მოკლე შორტი და ბრეტელებიანი ზედა გამოვაძვრინე და იქვე დავდე მე კი ნელ-ნელა დავიწყე გახდა მიშოს თვალწინ...წამომენთო...ნელა ვაკეთებდი ყველაფერს რადგან მისი გამოწვევა მინდოდა და გამოვიდა კიდეც... ჩემი საწოლში დაწოლა და მის მუცელზე მოხვედრა ერთი იყო...მეც დრო ვიხელთე მისკენ გადავიხარე და ვაკოცე თვითონაც რათქმაუნდა ამყვა მაგრამ ამისთვის ზედმეტად დაღლილები ვიყვით ამიტომ მიშოს მუცელზე მოვხვიე ხელები და ფეხები და ისე კოალასავით დავიძინე...ის კი დამცინოდა და მეძახდა ჩემი კოალა ხარო...დაღლილობამ თავისი გაიტანა და ორივეს მაშინვე ჩაგვეძინა) დილით 8 საათი იყო რომ გავიღვიძე...მიშოს ვაკოცე და სამზარეულოში გავედი სადაც მოფუსფუსე თათული(დემეტრეს ცოლი) და ეკატერინე დამხვდნენ...ორივეს მუვესალმე და ვუთხარი მეც დაგეხმარებით თქო მაგრამ მე უფრო მნიშვნელოვანი რამ დამავალეს...ბატონი საბა უნდა გამეღვიძებინა...სწრაფად შევედი მის ოთახში და ხელით ოდნავ გავაქანე მანაც წამოყო თავი და გამიღიმა...დილამშვიდობისაო მითხრა და ლოყაზე მაკოცა ღმერთო როგორ მიყვარს...ხელით მის გვერდით მიმანიშნა და მეც ჩამოვჯექი...ჩემსკენ მოტრიალდა საბანში ჩაიფუთნა და ახალგაღვიძებული თვალებით შემომხედა და მითხრა... -კატუ -გისმენ... -მამამ დაგელაპარაკებიო მითხრა და ქეთიზე უნდა ვუთხრა? -რავი საბუ ჩემი აზრით არუნდა დაუმალი მაგრამ ქეთისაც რომ არ შერცხვეს როცა ნახავს ვინაობა არ უთხრა...პროსტა უთხარი რო შეყვარებული გყავს... -ჰო მეც ეგრე ვფიქრობ -მიდი და ბიძაშენს კითხე მაგან ამიხსნა სიყვარული და მომიყვანა ცოლად რეკორდულ დროში 1 დღეში -რაა მართლა?იმ დღეს აგიხსნა სიყვარული? -აჰამ (საბამ ისეთი ხარხარი მორთო თათული შემოვარდა ხომ მშვიდობა გაქვთო...მეც გამეცინა და ოთახიდან სიცილით გასულ საბას მეც უკან მივყევი...უკვე ყველა სუფრასთან იჯდა ...საბა მიშოსთან მივიდა და უთხრა ყოჩაღ ბიძია ძალიან სწრაფად გიმოქმედია,შესაბამისი შედეგიც კი მიიღე და არ მასწავლიო?რაზეც იმხელაზე დავიწყე სიცილი მთელი კორპუსი შეირყა...ჯერ ვერ მიხვდა მიშო რას ამბობდა საბა მაგრამ მერე რომ გაიაზრა მანაც ჩემსავით მოახდინა რეაგირება) -რაზე იცინიხაეთ ერთი ასე გაგუდულები?(გაეღიმა ეკატერინეს) -ვაიმე...ცუდადვარ...რა ბებო და კატომ მომიყვა როდის აუხსნა სიყვარული მიშომ... -მართლა და როდის? -წვეულებიდან რომ გაიპარნენ მაშინ..(.ეს უკვე პიკი იყო მთელი ოჯახი სულმოუთქმელად ვიცინოდით...მალევე მოვემზადეთ ყველა და სახლიც დავტოვეთ...მხოლოდ ლილე,თათული და ზურა ბიძია რჩებოდნენ სახლში...მალევე მიგვიყვანა მიშომ სკოლასთან...დავემშვიდობე და კისრისტეხით გაქცეულ საბას მეც უკან გავყევი... შემიწირავს ეს ბავშვი) თავი 11 სამსახური...სახლი...ასეთი იყო ჩემი რუტინა ყოველდღე მაგრამ ვბედნიერდებოდი იმით რომ სამსახურიდან დაღლილი მივიდოდი სახლში და გადავდიოდი სხვა გარემოში...მიშოსთან და მთელს ოჯახთან ერთად იმდენ სითბოს და სიხარულს ვიღებდი რომ ვერასდროს წარმოიდგენთ თუ თვითონ არ გამოცდით...სახლში მისულს მიშოს დასახვედრად რომ ვემზადებოდი...მიშო მოდიოდა დაღლილ დაქანცული მაგრამ გავერეოდით ოჯახურ სიმშვიდესა და სითბოში და მაშინვე გვეხსნებოდა ეს გადაღლილობა... სკოლაში ვიყავი...მესამე გაკვეთილს ვატარებდი...ჩემს ბავშვებთან ვიყავი და ვუსმენდი როგორ ყვებოდა ერთ-ერთი გაკვეთილს...სრულიად მოულოდნელად ისე რომ ვერაფერი გავაცნობიერე იატაკზე აღმოვჩნდი ბოლოს რაც მახსოვს საბა იყო ჩემთან ჩამუხლული და ცდილობდა გამოვეფხიზლებინე...მერე იყო გამოფხიზლებული მე,წამლების სუნი და თეთრი კედლები...სავარძელში მჯდარი მიშო რომელსაც ჩემი ხელი ეკავა და თვალი კედლისთვის გაეშტერებინა... -მიშ... (ამოვიკნავლე და მაშინვე ვიგრძენი წვა ყელში...მიშომ წყალი მომაწოდა შემდეგ კი ჩემს თავთან ჩამოჯდა და მიმიხუტა)რამოხდა,რამომივიდა? -არვიცი პატარავ ანალიზები აგიღეს და ცოტახანში გვეტყვიან პასუხს (ამის თქმა და პალატაში ექიმის შემოსვლა ერთი იყო) -ჩვენს პაციენტს გაუღვიძია...როგორცჩანს დიდი პატივი მერგო წილად და შემიძლია მე გახაროთ ახალი ძალიან კარგი ამბავი...გილოცავთ ბატონო მიშო თქვენი ცოლი ორსულადაა 8 კვირის ორსულია... (თქვა ექიმმა და გაგვიღიმა...მე სრულიად შოკში ვიყავი...თვალებაცრემლებულმა შევცედო ჩემს გვერდში მდგომ მიშოს და ისიც იგივე მდგომარეობაში იყო...ჩავეხუტე და თვალებგაბრწყინებულმა დავხედე მუცელს) -ყველაფერი ძალიან კარგადაა ნაყოფი კარგად ვითარდება...საკითხავი ისაა აქამდე როგორ ვერ გაიგეთ ვერაფერი 8 კვირა საკმაო დროა...მაგრამ არაუშავს...გილოცავთ და მომავალ შეხვედრას 2 კვირაში დაგინიშნავთ და ბავშვის სქესსაც გავიგებთ... (გაგვიღიმა ექიმმა და პალატა დატოვა...მაშინვე მოვიდა მიშო და ჩამეხუტა შემდეგ კი ტუჩები დამიკოცნა და მითხრა) -მადლობა რომ ასეთი ბედნიერი კაცი გამხადე პატარავ (შემდეგ მუცლისკენ დაიხარა და ბავშვს დაუწყო ლაპარაკი...ასეთი ბედნიერების შოკიდან ჯერ კიდევ არვიყავით გამოსულები რომ ჩვენი მშობლები,ნინო,ვატო,ნინოს მშობლები მოკლედ მთელმა ჩვენმა ოჯახმა ცოტახანში პალატაში მოიყარა თავი და ასეთ სიტუაციაში რომ დაგვინახეს აქ დაიწყო აყალ-მაყალი...ყველა გვილოცავდა,გვეხუტებოდა,ეკატერინე და ნუცა ტიროდნენ სიხარულისგან,ზურა და ირაკლი კი ერთმანეთ ეხუტებოდნენ და ბედნიერები გაიძახოდნენ ბაბუები ვხდებითო...საბა მშვიდად ჩამოჯდა ჩემს თავთან დამუცელზე მომეფერა შემდეგ კი ლოყაზე მაკოცა და გილოცავო ჩამჩურჩულა,ჩემი თბილი...ასეთი ბედნიერებით დახუნძლულები გავედით საავადმყოფოდან და შემდეგ უკვე ყველა ხელის გულზე მატარებდა...მიუხედავად იმისა რომ საერთოდ არვიყავი ჭირვეული და არც ღამით ვაღვიძებდი მიშოს,მაინც მქონდა ხოლმე ,,წამოვლები" მაგალითად მიშოს სუნამო გამოვაცვლევინე რომელიც ორსულობამდე ჭკუას მაკარგვინებდა და მაგიჟებდა...ერთ უბრალო წამიერ წამოკივლებაზე ნინო და ვატოც კი ჩემს სახლში ჩნდებოდნე ქალაქის მეორე ბოლოდან...დედაზე,მამაზე და მთელს ჩემს ოჯახზე ხო ზედმეტია ლაპარაკი ხალათებით და ჩუსტებით გამორბოდნენ მეორე კორპუსიდან... საბა იყო ძალიან ბედნიერი ყველას ეძახდა მალე ჩემი საყვარელი ბიძაშვილი გაჩნდებაო...სიხარულისგან აღარ იცოდა რა ექნა...სკოლაში 7 თვემდე დავდიოდი...ყოველი გაკვეთილის ბოლოს ხან კლასში,ხან სამასწავლებლოში მაკითხავდა საბა დამამოწმებდა ხომ კარგად ვიყავი მერე მიშოს დაურეკავდა და დაამშვიდებდა,მიშო კი სხვებს გააგებინებდა...ძალიან პანიკიორობდა ყველა რაც ზოგჯერ მოსაბეზრებელიც კი იყო... ერთი მომენტი რომელიც ყველაზე საყვარლად მახსენდება:6 თვის ორსული ვიჯექი ჩემს სადამრიგებლო კლასში და ბავშვებს გაკვეთილს ვუხსნიდი...სრულიად მოულოდნელად დამარტყა თავში რაღაცამ და საშინლად მომინდა შავი შოკოლადი რომელიც არასდროს მყვარებია...შუა გაკვეთილზე ვიყავი,ვითმინე,ვითმინე,ხან თითებს ვიმტვრევდი ხან თმას ვეთამაშებოდი...ვერაფრით მოვითმინე და ამოვიოხრე...ტელეფონი განვბლოკე და მიშოს მივწერე რომ თუ მოახერხებდა მოეტანა მაგრამ არ უპასუხია...ალბათ თათბირზეა გავიფიქრე და ჩემზე მოშტერებულ საბას გავხედე...თვალით მანიშნა რამოხდაო...მე არაფერი მეთქი მაგრამ არ მომეშვა და ჩემსკენ წამოვიდა...მერხთან დადგა მას სხვა ბავშვებიც მოყვნენ... -მას რამე ხოარ გინდათ...თქვით წამში გაგიჩენთ... -ან ცუდად ხო არ ხართ(მეკითხებოდნენ ბავშვები...ტუჩი მოვიკვნიტე და როგორც იქნა გავუმხილე მათ რაც მინდოდა) როგორ მახსოვს მთელი კლასი რო დამადგა მეორე გაკვეთილზე და შოკოლადით სავსე კალათი რომ მომიტანეს...ეს იყო და ეს მეტი აღარ მიწუწუნია...ეს მოგონება კი სამუდამოდ ჩაილექა ჩემს გონებაში ასე ტკბილად და თბილად... მეცხრე თვე ივლისში დაემთხვა.. უფროსწორად ივლისის დასარული და აგვისტოს დასაწყისი...სვანეთში წავედით ყველანი ნანუკა ბებოსთან და დამიანე ბაბუსთან. მიუხედავად იმისა რომ მთელი 8 თვე განსაკუთხრებულად ვგრძნობდი ჩემს პატარას,ვგრძნობდი ჩემში რომ იზრდებოდა და ჩემით იზრდებოდა,მეცხრე თვე მაინც ყველაზე განსაკუთრებული იყო...ჩემი პატარა ყოველწამს ფეზს მირტყამდა...როცა მიშო დაიხრებოდა საღამოობით მუცელთან და ელაპარაკებოდა სწორედ მაშინ აფართხალდებოდა მუცელში ჩვენი პატარა გოგო ან ბიჭი...ეს 9 თვე რაღაც საოცრება იყო...ჩემი პატარა სიხარულის წყალობით... ------------ -ჩვენს პრინცესას გაუღვიძია (გავიგე დემეტრეს როხროხი...ცოტახანში ჩემთან გამოჩნდა ჰაერში ამაფრიალა და დივანზე დამსვა,რძალო შენ არ დაიღალოს ძახილით) -კაი რა დემე ორსულად ვარ ავად ხოარა (შევუბუზღუნე მე) -მერე მაგას ვამბობ მეც კიბეებზე ჩამოსვლა კიარა ძლივს დადიხარ ამხელა მუცლით რძალო... (იცინოდა ისევ და მუცელზე მეფერებოდა) -ოე პატარა კაცო ან ქალო...ბიძიას სიხარულო რომ გამოხვალ მანდედან სულ ჩემთან იქნები ხო?აბა საბა კი წამართვეს ამ დამპლებმა (ჩაიბურდღუნა და გაღიმებულს შემომხედა) -ჩემი ბიჭი (ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე)დემე... -გისმენ -საბა და მიშო სად არიან? -სად პატარა ქალო და საბა,მიშო და ჩემი ცოლი წავიდნენ ბაზარში,შემდეგ კი...ოოო ეგ სიუპრიზია (თქვა და ეშმაკურად აათამაშა წარბები) -დემეეეეე... -არავითარი დემე წამოდი სწრაფად სამზარეულოში და აჭამე ჩემს ძმისშვილს რამე (ბურდღუნებდ და თან მიდიოდა...მე ვიცინოდი,მაგრამ სიცილი სახეზე შემახმა როცა ტკივილი ვიგრძენი მუცლის არეში...მთელი ღამე ფართხალებდა ჩემი პატარა...ხანდახან კი დამივლიდა ტკივილი როგორც ახლა მაგრამ შემეშინდა რადგან ახლა უფრო გახანგრძლივდა ტკივილი...საპირფარეშოსკენ წავედი მაგრამ...) -დემე (ვიყვირე განწირულმა) -რამოხდა კატო(შეშინებული გამოვარდა დემე) -იწყება დემეეეე...(ავყვირფი და ტკივილისგნ ჩავიკეცე) .. თავი 13 სწრაფად ატარებდა დემე მანქანას და თან უკან იყურებოდა და ჩემს ხელს ეჭიდებოდა...საშინელ დღეში ვიყავი,ასეთი ტკივილი...ეს რაღაც არაამქვეყნიური იყო...დემემ მიშოს დაურეკა და არც გაუთიშია ტელეფონი...მესმოდა როგორ მამხნევებდა მიშო ტელეფონის მეორე მხრიდან...მალევე მივედით საავადმყოფოში,პალატაში შემიყვანეს...ექიმმა ჯერ ადრეა...უბრალოდ მშობიარობის წინა ჭინთვებიაო მითხრა და პალატიდან გავიდა...გავგიჟდი,არანორმალური ტკივილი იყო ჩემს გარშემო,ვგრძნობდი რომ ბავშვი სადაც იყო გაჩნდებოდა მთელი ხმით დავიყვირე რომ ექიმი მოსულიყო...კარი შემოგლიჯეს და იქ ექიმის ნაცვლად მიშო დამხვდა... -მიშო...მიშო...მშობიარობის წინა...ჭინთვებიაო...ააააა...მაგრამ ვგრძნობ რომ....აააააა...მიშო მოდისსსს....დაუძახე ექიმს...მოდისსს (ვყვიროდი და თან მიშოს ხელს ვებღაუჭებოდი...სულ გავუთეთრე და დავუფხაჭნე ხელები მაგრამ იმდენად იყო შიშისგან ვერც კი გრძნობდა) -ექიმი,ექიმი ამის დედაც...სწრაფად ექიმს დაუძახეთ... (გაყვიროდა გამწარებული მიშო...სოფლის საავადმყოფოში ვიყავით და შესაბამისად არყავდათ ბევრი ექიმები...ერთი გინეკოლოგი ჰყავდათ და ისიც მომაკვდავ პაციენტს უკეთებდა ამწამს ოპერაციას...ეს რომ გავიგე კინაღამ გავგიჟდი რადგან ფაქტიურად ბავშვი უკვე დაბადებული იყო...დემეტრეს ცოლი შემოვარდა პალატაში ის მომავალი ექიმი იყო...და მოხდა ისე რომ...ბევრი...კერძოდ 3 საათიანი წვალების,კივილისა და ტკივილის შემდეგ ქვეყანას მოევლინა ჩემი და მიშოს სიყვარულის ნაყოფი...ჩვენი პატარა დამიანე...იცით რა საყვარელი იყო? -დე...ჩემო პატარა(ამოვიჩურჩულე და მოცუცქნულ ხელზე ვაკოცე...მართალია რომ ამბობენ რომ შვილი ყველანაირ ტკივილს კურნავსო...ბავშვი ექთნებმა წაიყვანეს,მიშო ჩემსკენ მოიწია და მთელი ძალით დამაკვდა ტუჩებზე შემდეგ კი ჩამჩურჩულა... -მაბედნიერებ პატარავ... (მე დაღლილობისგან მალე გავითიშე...მაგრამ მესმოდა პალატის გარეთ მყოფების ბედნიერი შეძახილები...) Author's pov გამოვიდა თუ არა პალატიდან იქვე კედელთან ჩაცურდა და თავი ხელებში ჩარგო...ბედნიერი იყო? მასზე უბრალოდ ბედნიერი არ ითქმოდა...რაღაცს უფრო დიდს,განუსაზღვრელს გრძნობდა...გრძნობდა რომ მთელი სამყარო ხელში ეკავა...მხარზე ხელი იგრძნო...აიხედა დემეტრე იდგა თვალებაციმცილებული უყურებდა ძმას...მიშო წამოდგა და მთელი ძლით მოეხვია მას... -მამა გავხდი...იცით რა პატარაა?რა საყვარელია?შემეშინდა ხელში არ შემომფშვნოდა?ჩემს მუჭზე დიდი არაა ტო...რაღაც ძალიან სხვანაირათვარ,ჰაერი არ მყოფნის და უბედნიერესი ვარ...ღმერთო ეს რაიყო... (ლაპარაკობდა მიშო ემოციურად და უყურებდა გარშემო მყოფებს...ზურა,ირაკლი და ლექსო მათი ოჯახებით იდგნენ და ზეიმობდნენ შვილიშვილის შეძენას) -გილოცავ მიშო...ღმერთმა სასახელო გაგიზარდოთ... (უთხრა ლექსომ და ჩაეხუტა...ყველამ მიულოცა და ბედნიერები ელოდნენ როდის გამოიყვანდნენ პატარას...მეორე დილით ყველანი პალატაში შევიდნენ და კატოს მიულოცეს,ეხვეოდნენ ერთმანეთს და ბედნიერები იღიმოდნენ...პალატის კარი გაიღო და ექთანი შემოვიდა პატარა მოცუცქნულ არსებასთან ერთად...კატომ ხელში აიყვანა და ყველას დაანახა...პატარა არსება რომელიც დედიკოს ხელს ჩაფრენოდა და ტუჩებს საყვარლად აცმაცუნებდა...ყველამ სათითაოდ აიყვანა,მოესიყვარულა...კატომ ხელში აიყვანა პატარა და იქვე მდგარ დამიანე ბაბუს ,,გაუწოდა"... -დამიანე ბაბუ არმიესალმებით პატარა დამიანე დადეშქელიანს?(ამაზე დამიანე ბაბუს ვარსკვლავები აუციმციმდნენ თვალებში და დიდი სიყვარულით დაიკავა პატარა შემდეგ კი შვილიშვილებს მოეხვია...არა რა ეს სიდინჯის განსახიერება სვანი კაციც კი აატირეს...ასე ბედნიდნიერად ატარებდნენ მთელ დღეებს ახალ ოჯახისწევრთან ერთად...ყველა თავს ევლებოდა ,,ახალგამომცხვარ"ოჯახს" და ბედნიერდებოდნენ მათი ბედნიერებით...ძალიან კარგად და ლაღად მიმდინარეობდა ყველაფერი...ბავშვობის სიყვარულმა ისევ იპოვა მისი ნაწილი და ბედნიერი ოჯახიც შექმნეს...ამ სიყვარულმა გადალახა ზღვარი...დიდი ხანი გასტანა ...კერძოდ:სამუდამოდ... დამიანეს დაბადებიდან 2 წელიწადში...სვანეთში სოფლის საავადმყოფოში ქალი შეიყვანეს...ყვიროდა და აჰქონდა,აყრუებდა იქაურობას...სამშობიარო პალატაში შეიყვანეს და ზუსტად 4 საათში ქვეყანას პატარა გოგონა მოევლინა ნუცა დადეშქელიანი...კი ნამდვილად ნუცა, კატოს დედის საპატივცემულოდ...კიდევ იყვნენ სანდრო... კიდევ მარიამი... და ბოლო იყო კიდევ იოანე... შემდეგ მათი ოჯახები იყო... მათი ბედნიერება... მაგრამ რაც მთავარია მიშო და კატო იყვნენ... ბოდიშით შემეშალა... მიშო,კატო და მათი სიყვარული... დ ა ს ა ს რ უ ლ ი ---------- მოგესალმებით ყველას! ეს არის ჩემი მეორე ისტლრია ამ გვერდზე და ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი...მადლობა ყველას ვინც წაიკითხეთ და თქვენი აზრი დააფიქსირეთ |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
