უკვე თენდებოდა,სანდროს ეძინა,ელენე კი კუთხეში იყო მოკუნტული და ტიროდა,ჯერ კიდევ ტკიოდა სხეული.იმედგაცრუებული და უბედური იყო,მაგრამ თავს მხოლოდ იმით იმშვიდებდა,რომ ახლა გზაზე ანასტასია აღარ ეღობებოდა.სანდროს გაეღვიძა,ჯერ კიდევ ბუნდოვნად ხედავდა ყველაფერს,არ ახსოვდა რა მოხდა და არც ის სად იყო,ელენეს დანახვაც გაუკვირდა.მითუმეტეს რომ გოგონა ნახევრად შიშველი და ატირებული იყო და არც თვითონ ეცვა შარვალი.

-რა მოხდა_თქვა მან ჩახლეჩილი ხმით

-არაფერი გახსოვს?_ჰკითხა ელენემ აკანკალებული ხმით

-არა,რა მოხდა რა გჭირს ან მე რა მჭირს რა ხდება

ელენემ ტირილი დაიწყო,სანდრო მის დამშიდებას ცდილობდა.

-მითხარი რა მოხდა წუხელ_ეუბნებოდა სანდრო

-შენ ..._ელენე შეჩერდა-შენ მე გამაუპატიურე,ჩემზე იძალადე სანდრო

-რა?_დაიყვირა სანდრომ შემდეგ თავზე ხელი მიიჭირა,ბუნდოვნად აღუდგა წუხანდელი კადრები,თავზარი დაეცა,ელენეს მზერა მოარიდა,შარვალი ჩაიცვა და გარეთ გავიდა.ცოტა ხანს იქ იდგა,შემდეგ შემობრუნდა და გოგონას წინ დაჯდა.

-ელენე გეფიცები ეს არ მინდოდა,არ მინდოდა ასე მომხდარიყო ყველაფერი,გეფიცები,მაპატიე ,ვიცი ამის თხოვნის უფლებაც არ მაქვს...

-სანდრო_შეაწყვეტინა ელენემ-არ გინდა... შენ ძალიან მთვრალი იყავი,ანასტასია გეგონე და... მერე ვეღარ გაგიწიე წინააღმდეგობა ვერ შევძელი და ეს მოხდა...

სანდრო ვერაფერს ამბობდა ,ელენეს წინაშე თავს დამნაშავედ გრძნობდა ახლა კიდევ უფრო,როდესაც ელენე არ ეჩხუბა არც კი უსაყვედურა.

-მაპატიე,მაპატიე_მის წინ დაიჩოქა სანდრომ

ელენე მას მოეხვია და ატირდა.გოგონა თავს ცუდად გრძნობდა წუხანდელი ამბის გამო,მაგრამ ხვდებოდა რომ ყველაფერი სანდროს ბრალი არ იყო,თანაც არ უნდოდა მისი დაკარგვა ამიტომ შეეცადა ყველანაირად შეენარჩუნებინა ის.

-დავივიწყოთ_თქვა ელენემ-ეს ცუდი ინციდენტი დავივიწყოთ შენ შენ თავს არ ეკუთნოდი

-ჰო მაგრამ ძალადობას გამართლება არ აქვს_თქვა სანდრომ-არ ვიცი როგორ შევძლო და გამოვისყიდო ეს დანაშაული შენ წინაშე.

-მე გაპატიე_უთხრა ელენემ და ბიჭს სახეზე მოეფერა-შენ თავი არ დაიდანაშაულო,სანდრო შენ ძალიან კარგი ბიჭი ხარ და მინდა რომ ბედნიერი იყო,ბედნიერებას იმსახურებ_თქვა გოგონამ და მამაკაცს აკოცა.

სანდრო არ შეწინააღმდეგებია.

-მინდა დაგეხმარო და ის ცუდი ამბავი დაგავიწყო_ეუბნებოდაელენე და თან მამაკაცს მაისურს ხდიდა და შიშველ ტანზე კოცნიდა

-ელენე_შეაჩერა გოგონა სანდრომ

-ნება მომეცი,გასიამოვნო და ორივემ დავივიწყოტ მომხდარი_ამბობდა გოგონა და მის ტანზე კოცნას განაგრძობდა.

სანდროს არაფერი უთქვამს,ახლა ფიქრი არ შეეძლო,მისთვის სულერთი იყო ვისთან ექნებოდა სექსი,ანასტასიას წასვლის შემდეგ ყველაფერმა ფერები დაკარგა და მისი სამყაროც ბნელლი გახდა.

ელენე მთელ ტანზე კოცნიდა ისევ,შემდეგ ყელზე აკოცა და უნდოდა ტუჩებშიც ეკოცნა,მაგრამ სანდრომ შეაჩერა,უცებ ისევ ანასტასიას ტუჩები წარმოუდგა თვალწინ,თუჩები რომლის გემოც ასე ენატრებოდა და ახლა არ შეეძლო სხვა გოგოსთვის ეკოცნა,გოგონას ისედაც შემოხეული კაბა მთლიანად გააძრო,დააწვინა და ზემოდან მოექცა,ელენემ ფეხები გაშალა და უფლება მისცა სანდროს მასში შესულიყო,ამჯერად აღარ იყო მტკივნეული,გოგონამ სიამოვნებისგან ამოიკვნესა,თვალები დახუჭა და ვნებას მინებდა,თან სანდროს ყელზე კოცნიდა,მამაკაცი კი მხოლოდ ძლიერი ბიძგებით შედიოდა მასში ,არ კონიდა,არ ეალერსებოდა,არ შეეძლო,რადგან ჯერ ისევ ანასტასიას სურნელს გრძნობდა,მაგრამ იმის წარმოდგენაც კი ჭკუიდან შლიდა,რომ ახლა ის სხვა კაცის იყო,ამიტომაც მისცა ვნებას გასაქანი და სურვილი ელენეს სხეულით დაიკმაყოფილა. ელენესაც სხვა გზა არ ჰქონდა,გრძნობდა მამაკაცსი სიცივეს მის მიმართ,მაგრამ არ იმჩნევდა,იმდენად უყვარდა,რომ მზად იყო მისთვის მხოლოდ სექსუალური მოთხოვნილების დასაკმაყოფილებელი საშუალება ყოფილიყო.

...

თითქმის ერთი თვე გავიდა ,რაც ანასტასია გოგამ წაიყვანა,მირიანი გოგონაზე ძალიან იყო გაბრაზებული,რომ ასეთი სულელური საქციელი ჩაიდინა და რისკზე წავიდა,ამიტომ გოგონას არ ელაპარაკებოდა,არც ელენე იჩენდა დიდ ინიციატივას ანასტასიასთან კონტაქტის,ბოლოს კი ისე მოხდა,რომ მათ კვალი დაკარგეს გოგონასი.ამბობდნენ,რომ გოგამ სოფელი დატოვა და გაურკვეველი იყო მისი ადგილმდებარეობა.

ელენემ კი მოახერხა და თანდათან უფრო დაუახლოვდა სანდროს,სანდრო გოგონას მიმართ არაფერს გრძნობდა,მაგრამ მაშინდელი ამბის გამო ელენეს მიტოვება არ უნდოდა მასზე პასუხისმგებლობას გრძნობდა, ამიტომ იძულებული იყო მის გვერდით ყოფილიყო,ელენეს კი ესეც აკმაყოფილებდა,ბოლოს ელენეს მშობლებმაც გაიგეს მათი დაახლოების შესახებ,დიდი წინაარმდეგობა არ გაუწევიათ,არ უნდოდათ შვილის დაკარგვა,ანასტასიას წასვლის შემდეგ ისედაც განადგურებულები იყვნენ ორივე და ახლა სურდათ ელენე მაინც ყოფილიყო ბედნიერი.ელენე კი რა თქმა უნდა გახარებული იყო სანდროს გვერდით ყოფნით,როგორც იქნა ხელში ჩაიგდო მამაკაცვი.

...

-რამე მოხდა?რომ დამირეკე აღელვებული იყავი _ჰკითხა სანდრომ ელენეს ,რომელსაც ახლახან შეხვდა სახლთან ახლოს.

-სანდრო,რაღაც მინდა,რომ გითხრა,მაგრამ არ ვიცი როგორ მიიღებ ,ძალიან ვნერვიულობ

-მითხარი რა ხდება ელენე

-სანდრო_დაიწყო გოგონამ-მე დღეს დილით ტესტი გავიკეთე და ... ორსულად ვარ დადებითი მიჩვენა

სანდრო გაშეშდა,ამას ახლა ნამდვილად არ ელოდა,ნაბიჯი ვერ გადადგა,რა მოემოქმედა არც ის იცოდა.უცნაური გრძნობა დაეუფლა,თითქოს სიცარიელემ დაისადგურა მასში.

-არაფერს იტყვი?_ფიქრებითან გამოაფხიზლა ელენეს ხმამ

-რა გინდა რომ ვთქვა_უპასუხა ბიჭმა დაბნეულად-ამას არ ველოდი და არც მზად ვიყავი მაგრამ... _სანდრომ ღრმად ჩაისუნთქა-მაგრამ რადგან ეს მოხდა, მე პასუხისმგებლობას არ გავექცევი ელენე,დავქორწინდეთ_თქვა მან ცივად უგრძნობად ისე რომ ელენესთვის თვალებშიც არ შეუხედავს.

გოგონა კი სწორედ ამას ელოდა მისგან,იცოდა,რომ სანდროს სინდისი არ მისცემდა მისი მიტოვების უფლებას,გახარებული მოეხვია ბიჭს და კოცნიდა.

სანდრო კი გაუნძრევლად იდგა,გაყინული სახით,ახლა კიდევ უფრო სულერთი გახდა მისთვის ყველაფერი,მხოლოდ ბავშვი ეცოდება,ჯერ არდაბადებული არსება,რომელსაც არაფერი დაუშავებია და არ უნდოდა მისი და ელენეს საქციელის გამო დატანჯულიყო. ამიტომაც ფიქრობდა,რომ ასე სწორი იქნებოდა.

ყველაფერი ამდენი რამ ისე უცებ მოხდა აზრზე მოსვლაც ვერ მოასწრო. ჯერ ანასტასიასთან შეხვედრა,მისი შეყვარება მთელი არსებით შემდეგ კი ანასტასიას დაკარგვა,მისთვის ეს ტრავმა იყო,რომელსაც მთელი ცხოვრება ვერ მოიშუშებდა,სწორედ ამან გამოიწვია,რომ ელენესთან ასეთი შეცდომა დაუშვა,ყველაფერი კი ორსულობით დაგვირგვინდა.სანდროს ცხოვრებაში სრული ქაოსი იყო ახლა.მხოლოდ ერთი რამ იცოდა,რომ ახლა ელენეს და მისი შვილის გვერდით უნდა ყოფილიყო,ამიტომ ეცადა,რომ ეს საქმე სასწრაფოდ მოეგვარებინა,სანამ გვიანი არ იქნებოდა.ანასტასიას მსგავსად სანდროსაც არ ყავდა მშობლბი და ისიც ბიძაშვილებთან იზრდებოდა. თუმცა ანასტასიასგან განსხვავებით მის ოჯახში უკვე არც ბიძა და აღარც ბიცოლა იყო ცოცხალი,ორივე სამი თუ ოთხი წლის წინ მიყოლებით დაკარგა უკურნებელი სენის გამო,თუმცა ის მარტო არ იყო,მისი უფროსი ბიძაშვილი საბა უწევდა მამობასაც და ძმობასაც,საბა მასზე თითქმის თვრამეტი წლით უფროსი იყო,მეორე ბიძაშვილიც ყავდა ნიკა,რომელიც სანდროზე ორი წლით იყო უფროსი,ეს ორი ბიჭი იყო ახლა მისთვის მთელი ოჯახი,ამიტომაც მათ გააგებინა პირველად მისი და ელენეს ადაწყვეტილების შესახებ,რა თქმა უნდა მას შემდეგ ,რაც მირიანს დაელაპარაკა,ელენეს მშობლებიც არ იყვნენ წინააღმდეგნი,რადგან სანდრო ძალიან მოწონდათ და ხედავდნენ თუ ელენესაც როგორ უყვარდა ის.

პატარა ,მოკრძალებული ქორწილი გადაიხადეს და შემდეგ სანდრო ელენესთან ერთად დაბრუნდა ქალაქში.ელენე სანდროს ცოლი გახდა,აუხდა ის რაზეც ამდენი ხანი ოცნებობდა.გოგონა ბედნიერი იყო,რომ მისი საყვარელი ადამიანის გვერდით იქნებოდა ამიერიდან.დროდადრო ამჩნევდა სანდროს ცივ,ჩამქრალ თვალებს,მამაკაცი ხშირად იჯდა მარტო ჩაფიქრებული ,სივრცეს გაშტერებოდა ,ელენე მშვენივრად ხვდებოდა რა ფიქრები აწუხებდა,მას,მაგრამრას გააწყობდა,ხვდებოდა,რომ ვერ შეძლებდა მისი გულიდან და გონებიდან სამუდამოდ წაეშალა ანასტასია,თუმცა იმითაც კმაყოფილი იყო,რომ ახლა მას ერქვა სანდროს ცოლი და მისგან შვილსაც ელოდებოდა.გრძნობდა თუ არა თავს დამნაშავედ ანასტასიას წინაშე? თავიდან ამაზე ფიქრი სტანჯავდა,ერთ დროს ხომ ანასტაია მისთვის დასავით იყო,მაგრამ სანდროს გამოჩენამ ყველაფერი შეცვალა,თანდათან გააქრო ანასტასიასადმი სიყვარული სანდროსადმი გაჩენილმა ძლიერმა გრძნობამ,ამიტომაც საკუთარი ბედნიერებისავით ანასტასია გაწირა.