დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა, თვალები ძლივს გავახილე და ინსტიქტურად ვეცი მობილურს. ჯერ მხოლოდ 8ის ნახევარი იყო, თუმცა ძილს ვეღარ შევიბრუნებდი და ნელნელა მომზადება დავიწყე. გამაყუჩებელი დავლოე და აბაზანაში შევედი. გარეთ ჯერ კიდევ ცივი ამიმდები იყო. თმა გავიშრე, ჩემი ხვეულები უთოთი გავისწორე. ვისაუზმე და ჩაცმას შევუდექი. შავ განწყობაზე ვიყავი. შავ მომდგარ ჯინს ასევე შავი ზედა შევუხამე, რონელიც მკერდთან ღრმად იყო ამოჭრილი და ჩემ სიამაყეებს კარგად ამზეურებდა. მარტენსები ჩავიცვი და თხელი შავი მანტო. ჩანთას ხელი დავავლე და წამოვედი. მანქანაში ჩავჯექი და დავიძარი.

უკვე ვთქვი რომ ბუღალტერი ვარ მგონი და სახლიდან ვმუშაობ, არც ისე ბევრი საქმე მაქვს და კარგადაც იხდიან. პრობლემა იმაშია რომ ბევრი ფიქრის დრო მაქვს და ახალი საქმე მინდოდა , და აი დღეს პირველად მივდივარ სწორედ აქ. პორველადნრა სტაჟირებაზე დავდიოდი მაგრამ რამდენჯრმე მომიწია მისვლა. დღეიდან კი ოფიციალურად მენეჯერი ვარ.

მანქანას დიდი შენობოს წინ ვაჩერებ . სარკეში ვიყურები და წითელ ტუჩსაცხს ვისვამ. კმაყოფილი გადმოვდივარ და შენობაში შევდივარ. ლიფტში 7იანს ვაჭერ. და პორდაპორ ოფისში ვხვდები. რამდენიმე წყვილი თვალო ინტერესით მიყურებს მე კი მთავარი მმართველის კაბინეტში ვაჭრის. რამდენიმე წუთში სათათბირო ოთახი თანამშრომლებით ივსება და დავითი წარდგწნას მიკეთებს. ეს კატოა. მთავარი მენეჯერი.
-სასიამოვნოა ვამბობ სერიოზულად.
რამდენიმე საკითხზე საუბრობს დავითი და ვიშლებით. იმდღეს არაფერი ხდება ძიროთადად ვეცნობი მოვლენებ და ვეგუბი გარემოს. ჩემზე დაკვირვება მიმდინარეობს და მგონი მამრებში პოპულარობასაც ვპოვებ.
სახლში უენერგიო და სულოერად დაღლილო ვბრუნდები არაფრის გაკეთების ხასოათზე არ ვარ.

დარბაზში მივდივარ. ისეთი გამომწვევი სამოსით რომ ვიცი მარტო არ დავბრუნდები . 20 წუთის მერე შაავგვრემანი ბიჭი მოდის. მაღალი დაკუნთული და სიმპათიური.
-დემეტრე ნაკანი.
-კატო. უბრალოდ კატო.
ხელს ვართმევ.
დახმარებას მთავაზობს და რამდენიმე ვარჯოშს მასწავლის. როგორც ვიგებ დიდი ხანია ვარჯიშობს. და ბევრი იცის. აკვიანი ბიჭი ჩანს. ჩაიზე ვეპატიჟები და ჩემთან მივდივართ. თქვენც ხომ ხვდებით რომ არც ჩაის ვსვავთ და მსგავსი არაფრრი . შინ მისვლისთანავე ტუჩებში მკოცნის მომთხივნად და ვნებით. სხეულზე დააცოცებს ხელებს საჯდომზე მიჭერსნხელს. მაგიდაზე მსვავს და ნელნელა მხდის . ოთახამდე ვეღარ ვაღწევთ და იქვე ვრჩებით.. მხოლოდ ძალიანნდაღლილები გავდუვართ და მალევე ვიძინებთ. გამთენიისას კო მისი კოცნას ვგრძნობ და შემდეგ კარის დახურვის ხმას. თიმცა მაინც ვაგრძლებ ნებივრობას მორფეოსის სამყაროში.





ვიცი რომ პატარაა მაგრამ იმდენად ცოტა დრო მაქვს დროებით მხოლოდ ამას თუ ვახერხებ. ველოდსბი კომენტარებს ეს მნიშვნელოვანია ჩემთვის. შეცდომების გასწორების დრო არ მქონდა და ბოდიძი.