ნერვიულობისგან დილის 7 საათზე გამეღვიძა და ვეღარ შევიბრუნე ძილი. ავდექი და მომზადება დავიწყე, ვიცოდი ძალიან ადრე იყო მაგრამ სხვა ვერაფერს ვაკეთებდი. შავი ჯინსები და თეთრი ზედა ჩავიცვი, შემდეგ კი სამზარეულოში გავედი და ვისაუზმე. შემდეგ სოციალურ ქსელს ვესტუმრე ამასობაში კი გეგაც მოვიდა. სიხარულით გავექანე მისკენ , მაგრამ როცა ჩალურჯებები დავინახე შევკრთი და შევჩერდი. ნელა მივუახლოვდი მას და თ ვალიერება დავიწყე.
-არ აპირებ ჩაჯდომას? (გეგა)
-რა მოგივიდა? (მკაცრი ტონით კითხე)
-არაფერი, ჩაჯექი(ხმა გაუმკაცრდა გეგას)
-ეს არის არაფერი? (ვკითხე და ჩალურჯებებზე მივანიშნე)
-ეს შენ არ გეხება (თქვა და მანქანისკენ მიბიძგა)
-არსად ჩაჯდომას არ ვაპირებ სანამ არ მეტყვი რა მოხდა(მოთმინება დაკარგულმა ვიყვირე)
-არაფერითქოოო (მანაც იყვირა და მანქანაში ძალით ჩამაგდო)
გეგას ნაამბობი:
გუშინ ღამე რუსა სახლთან დავტოვე და რომ მოვბრუნდი სანდრო დამხვდა:
-ეხლა კარგად მომისმინე, რუსას თავს დაანებებ თორემ მის სიახლოვეს რომ დაგინახო შუბლს გაგიხვრიტავ (მშვიდი ტონით ლაპარაკობდა სანდრო)
-შენ ვერავისთან ურთიერთობას ვერ ამიკრძალავ და კარგად იცი რომ მაგ მუქარების არ მეშინია და თანაც როცა იმუქრები შესრულების ტ**** უნდა გქონდეს (ასევე მშვიდად ვუთხარი მე)
-ახლავე დაგარწმუნებ(თქვა და ჩემკენ დაიძრა)
ორივეს ძალიან მაგრად დაგვილურჯდა სახეები. დილით რუსა ვნახე მისი კითხვები დავაიგნორე და სკოლაში ძალით წავიყვანე.
რუსას ნაამბობი:
სკოლაში სულ გეგაზე და იმ ჩალურჯებებზე ვფიქრობდი. გაკვეთილებმა ჩვეულებრივად ჩაიარეს და მეც სახლში წამოვედი. სადარბაზოსთან სანდრო შემხვდა და როცა მივხვდი რომ ნაცემი იყო კინაღამ ინფაქტი მივიღე.
-ძალიან მაინტერესებს გეგა სანიკიძესთან რა გინდა? (გაბრაზებული ხმით ლაპარაკობდა სანდრო)
-ეგ შენ არ გეხება (ვთქვი და კიბეებისკენ წავედი მაგრამ სანდრომ გამაჩერა და თავისკენ მიმატრიალა)
-მე მეხება ყველაფერი რაც შენ გეხება გაიგეე? (ყვიროდა სანდრო)
-ვერ გავიგე რა უფლებით იჭრები ჩემს ცხოვრებაში და მიცხადებ ამას (მეც ვიყვირე) -მართლა ვერ გაიგეე?
-ვერა
-ხოდა ეხლა გაგაგებინებ(თქვა და ჩემს ბაგეებს დაეწაფა)
ვცდილობდი მისგან გავთავისუფლებულიყავი, მაგრამ ის ხელებს უფრო მაგრად მიჭერდა და უფრო მაგრა მკოცნიდა, საბოლოოდ კი ინება ჩემი გაშვება
-შენ, შენ რას აკეთებბბ? (ვთქვი და სახეში გავარტყი)
-ახლა გაიგეე რა მინდა შენგან? (თქვა და ირონიულად გამიღიმა)
დავაიგნორე მისი ნათქვამი და სახლში ავვარდი და იქ დედაჩემის წერილი დამხვდა: "შვილო მე და მამაშენი 1 თვით გაგვაგზავნეს პროცესზე და შენი დაც გამოგვყვა არ გვინდოდა შენი დატოვება მარა რას ვიზამთ. ჭკვიანად იყავი, გკოცნი. " გადასარევია 1 თვე მარტო უნდა ვიყო? ოხ ანო მოგკლავ რაა შენ რაღა მიგარბენინებდა. ამ დროს კი ჩემმა ტელეფონმა დარეკა, თორნიკე იყო:
-როგორ ბრძანდებით ქალბატონო რუსიკო? (თორნიკე)
-ათასჯერ გითხარი რუსიკო არ დამიძახოთქოო(მე)
-კაი, კაი ნუ ბრაზდები აეგდე და ჩემთან მოდი (თორნიკე)
-რა ხდება? (მე)
-საქმე მაქ რაღაცა (ტონი დაუსერიოზულდა თორნიკეს)
-აუუ ტელეფონში ვერ მეტყვიი? მაგარი დაღლილი ვარ(წუწუნით ვუთხარი)
-ვერა და დროზე მოდითქო(გაბრაზდა თორნიკე)
-კაი ხოო (მე)
ტელეფონი გავთიშე და თორნიკესთან წავედი, 10 წუთში მის სახლთან ვიყავი.
-ძალიან მაინტერესებს რა გინდა სანიკიძესთან ერთად? (სერიოზული ხმით ლაპარაკობდა თორნიკე)
-არაფერიც არ მინდა სულ რამდენჯერმე ვნახე, მეტი არაფერი, რატომ მეკითხები? (მე)
-მისმინე, მაგ ტიპისგან ჯობია თავი შორს დაიჭირო, ჩემი ძმაკაცია, მაგრამ შენც მშვენივრად იცი ვინ არის (თორნიკე)
-ნუ ნერვიულობ არავისთან არაფერს ვაპირებ, თუ სულ ეს იყო მე წავედი(ვთქვი და კარისკენ დავიძარი)
-ჭკვიანად (თორნიკე)
სახლის გზაზე გეგა დავინახე, ვიღაცას რომ ელაპარაკებოდა ტელეფონზე, ვერ შეამჩნია და მეც გავაგრძელე სიარული, მაგრამ მისმა ხმამ გამაჩერა:
-ეს იგნორი რას დავაბრალო? (საყვედურნარევი ხმით თქვა და ჩემკენ დაიძრა)
-ვერ შემამჩნიე და ვიფიქრე ხელს არ შევუშლითქო (მე)
-შენ ვერასდროს შემიშლი ხელს (თქვა და ჩემი სახე მის ხელებში მოაქცია)
-ვერ ვხვდები რას აკეთებ, ერთ დღეს მეუბნები ჩემგან თავი შორს დაიჭირეო მეორე დღეს კი ამას აკეთებ (ვთქვი და გაწევა დავაპირე მაგრამ ხელები ჩემს წელზე გადაიტანა და დამიჭირა)
-მე ვცდილობ, მართლა ვცდილობ შენგან თავი შორს დავიჭირო, მაგრამ არ გამომდის (გეგა)
-ხოდა ნუ იქნები (ვთქვი და მივუახლოვდი)
ისიც მომიახლოვდა და ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს შეხვდნენ,მე სიამოვნებისგან კინაღამ ჩავიკეცე, მინდოდა სულ ასე ვყოფილიყავით. ამ დროს კი გაისმა სანდროს ხმა:
-მე რა გაგაფრთხილეთ? ახლა ვნახავთ მაქ თუ არა შესრულების ტ****(თქვა და იარაღი ამოიღო)
-არა სანდრო გთხოვ (ვთქვი და ცრემლებმა დაიწყეს ცვენა)
გეგამ მის უკან მომაქცია. მე თვალები დავხუჭე და მთელი ძალით ჩავებღაუჭე მის მაისურს. ცოტა ხნის შემდეგ კი გაისმა გასროლის ხმა. თვალები გავახილე და დავინახე როგორ წაიქცა გეგა ჩემს ფეხებთან და როგორ მოსდიოდა უფრო და უფრო მეტი სისხლი.

იცით რას გრძნობ ამ დროს?
ხედავ როგორ გეცლება შენი საყვარელი ადამიანი ხელიდან და ხვდები, რომ შეიძლება დაკარგო და ვერაფერი აგინაზღაურებს მისი დაკარგვით გამოწვეულ ტკივილს.

აბა როგორ მოგწონთ? ღირს გაგრძელება? შეცდომებისთვის ბოდიში ტელეფონით ავტვირთე.ვიცი პატარაა, მაგრამ რა ვქნა სიცხიანი ვწევარ ლოგინში და რაც მოვახერხე ესაა. ველოდები თქვენს შეფასებას.